EGZ 13, Bezpieczeństwo wewnętrze 2 rok, bezpieczeństwo 2 rok materiały

1. Zarządzanie Kryzysowe i jego istota.

Zarządzanie kryzysowe w administracji publicznej jest integralną częścią bezpieczeństwa narodowego. Spełnia zasadniczą rolę w rozwiązywaniu - pod presją czasu - sytuacji kryzysowych, wiążących się z ryzykiem, napięciem i groźnych dla bezpieczeństwa. Polega na przeciwdziałaniu zagrożeniom, przygotowaniu się na wypadek ich wystąpienia oraz utrzymaniu lub przywracaniu stanu stabilizacji. Zarządzanie kryzysowe jest działaniem celowym, realizowanym przez organy władzy na wszystkich szczeblach organizacji państwa, angażującym wyspecjalizowane organizacje, inspekcje, straże, a także społeczeństwo. Ustawa o zarządzaniu kryzysowym wprowadziła uniwersalną jego definicję i określa go jako „działalność administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nią kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej oraz na odtworzeniu infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakteru. Istotą zarządzania kryzysowego jest formułowanie celów działania, planowanie, pozyskiwanie i organizowanie zasobów (ludzkich i rzeczowych), dowodzenie oraz kontrola, co stanowi podstawowe funkcje zarządzania.

2. Podstawy prawne Zarządzania Kryzysowego.

ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej. (Dz.U. z 2002 r. Nr 62, poz. 558):
ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym. (Dz.U z 2002 r. Nr 113, poz. 985)
ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. Nr 156, poz. 1301 z późn. zmianami).
ustawa z dnia 22 listopada 2002 r. o wyrównaniu strat majątkowych wynikających z ograniczenia w czasie stanu nadzwyczajnego wolności i praw człowieka i obywatela. (Dz.U. z 2002 r. Nr 233, poz. 1955).
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu tworzenia gminnego zespołu reagowania, powiatowego i wojewódzkiego zespołu reagowania kryzysowego oraz Rządowego Zespołu Koordynacji Kryzysowej i ich funkcjonowania. (Dz.U. Nr 215, poz. 1818 z późn. zmianami).
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad udziału pododdziałów i oddziałów Sił Zbrojnych RP w zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej lub ich usuwaniu. (Dz.U. Nr 41, poz., 347).
rozporządzenie Ministra Kultury z dnia b25 sierpnia 2004 r. w sprawie organizacji i sposobu ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych. (Dz.U. Nr 212 poz. 2153).

3. Etapy Zarządzania Kryzysowego i przedsięwzięć, które się na nie składają.

Uwzględniając możliwe przedsięwzięcia, wyodrębniono dwa etapy zarządzania kryzysowego:

przed - i po wystąpieniu zagrożenia.

Pierwszy etap - planowanie występuje w fazie zapobiegania i przygotowania.

Etap ten obejmuje całokształt działalności wszystkich szczebli władzy publicznej, organizacji pozarządowych, mediów, kierownictw zakładów pracy i innych podmiotów prawa, których działania mają wpływ na warunki życia ludności i kształtowanie jej otoczenia przed wystąpieniem zagrożenia w dowolnej formie, wykraczającego parametrami poza granicę zagrożeń standartowych. W skrajnych sytuacjach istnieje możliwość uruchomienia procedur kryzysowych.

Faza zapobiegania obejmuje:

- stałe monitorowanie zjawisk mogących stanowić źródło zagrożeń;

- bilansowanie dostępnych zasobów;

- udział w opracowywaniu i egzekwowaniu przepisów wydanych przez właściwy organ.

Faza przygotowania obejmuje:

- opracowywanie i uzgadnianie planów i procedur reagowania;

- tworzenie niezbędnych do działania warunków organizacyjnych, kadrowych, logistycznych i finansowych;

- organizację systemów łączności oraz ostrzegania i alarmowania;

- zapewnienie ciągłości funkcjonowania systemu kierowania podległymi siłami i środkami;

- szkolenie i doskonalenie organizacji działań.

Drugi etap - realizacyjny - ma miejsce w momencie wykrycia zbliżającego się zagrożenia lub jego wystąpienia. Reagowanie kryzysowe ma miejsce wówczas, gdy zagrożenie przekracza granice standardowe. Tylko taka sytuacja upoważnia do uruchomienia dodatkowych sił lub procedur kryzysowych. Etap ten rozpoczyna się wszczęciem działań poza rutynowych, a kończy się przywróceniem normalnych warunków życia.

Ten etap obejmuje dwie fazy: reagowania i odbudowy.

Faza reagowania jest bezpośrednią reakcją na zaistniałą lub oczekiwaną sytuację, która

stanowi lub może stanowić zagrożenie dla obiektów infrastruktury państwa, ludności, jej mienia lub środowiska naturalnego. Faza reagowania jest specyficzna, ponieważ wszelkie uchybienia procedurom, każdy błąd powoduje określone skutki i nie ma czasu na powtarzanie czynności. Działania w tej fazie odbywają się w warunkach spontanicznej reakcji poszkodowanych ludzi. Stąd też faza reagowania powinna obejmować możliwe warianty zachowań i metody ich analizowania.

Faza odbudowy rozpoczyna się w trakcie reagowania. Istotą tej fazy jest zapewnienie poszkodowanej ludności pomocy socjalnej i psychologicznej, w tym:

- minimalnego standardu życia w tym trudnym dla niej okresie - tylko w fazie ratowania, względnie przez krótki okres czasu, np. po katastrofie (schronienie, jedzenie, woda pitna, ubranie, pieniądze, itp.);

- wsparcia psychologicznego dla wszystkich, których dotknęła katastrofa (podejmowania za poszkodowanych decyzji, dawać praktyczne rady, wsłuchiwać się w ich uczucia i zapewnić bliską fizyczną obecność, stworzyć bezpieczną i opiekuńczą atmosferę, itp.);

- pełnej i profesjonalnej pomocy w odbudowie lub budowie nowej bezpiecznej rzeczywistości;

- odtworzenie i uzupełnienie zasobów (sił i środków biorących udział w akcji ratowniczej);

- sporządzenie analiz i raportów z przeprowadzonych działań i sformułowanie wniosków;

- ewentualna modyfikacja planów i procedur reagowania oraz programów szkolenia.

! niewiem co pisać w podsumowaniu dlatego pierdole !

4. Zadania Wojewody w sprawach ZK.

1) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń

na terenie województwa;

2) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym:

a) wydawanie starostom zaleceń do powiatowych planów zarządzania kryzysowego,

b) zatwierdzanie powiatowych planów zarządzania kryzysowego,

c) przygotowywanie ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych wojewódzkiego planu zarządzania kryzysowego, i przedkładanie do zatwierdzenia

d) realizacja wytycznych do wojewódzkich planów zarządzania kryzysowego

3) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z zakresu zarządzania kryzysowego;

4) wnioskowanie o użycie pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań, o których mowa w art. 25 ust. 3;

5) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z dokumentów planistycznych wykonywanych

w ramach planowania operacyjnego realizowanego w województwie;

6) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym

7) organizacja wykonania zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej;

5. Zadania WZZK w województwie.

· Gromadzenie i przetwarzanie danych oraz ocena zagrożeń występujących na obszarze województwa;

· Monitorowanie, analizowanie i prognozowanie rozwoju zagrożeń na obszarze województwa;

· Dostarczanie niezbędnych informacji dotyczących aktualnego stanu bezpieczeństwa dla wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego,;

· Współpraca z powiatowymi zespołami zarządzania kryzysowego;

· zapewnienie funkcjonowania wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego,w tym dokumentowanie jego prac;

· realizacja zadań stałego dyżuru w ramach gotowości obronnej państwa;

· Opracowywanie i aktualizacja wojewódzkiego planu reagowania kryzysowego;

· Przygotowywanie, w oparciu o analizę zagrożeń w poszczególnych powiatach, wytycznych wojewody do powiatowych planów reagowania kryzysowego;

· Opiniowanie oraz przedkładanie do zatwierdzenia wojewodzie powiatowych planów reagowania kryzysowego;

· Opracowywanie i aktualizacja wojewódzkiego planu ochrony infrastruktury krytycznej;

· Planowanie wsparcia innych organów właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego;

· Planowanie użycia pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań

· Planowanie wsparcia przez organy administracji publicznej realizacji zadań Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

6. Przeznaczenie i zadania GCZK.

- pełnienie całodobowego dyżuru, w celu zapewnienia przepływu informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego (w fazie organizacji);
- współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej;
- nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu wczesnego ostrzegania ludności;
- współpraca z podmiotami realizującymi monitoring środowiska;
- realizacja zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa;
- dokonywanie wstępnej sytuacji oraz powiadamianie Burmistrza;
- przygotowywanie ostrzeżeń, komunikatów samorządów terytorialnych oraz dla środków masowego przekazu;
- przekazywanie informacji o zdarzeniach do Powiatowego CZK.
W sytuacjach kryzysowych:
- współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze i humanitarne;
- dokumentowanie działań podejmowanych przez centrum;
- śledzenie przebiegu prowadzonych przez władze samorządowe akcji ratunkowych o małym zasięgu;
- zbieranie informacji o rozwoju sytuacji, przetwarzanie jej i przekazywanie do poszczególnych grup roboczych;
- przekazywanie zadań i sposobów współdziałania, zgodnie z decyzja szefa grupy do wykonawców (instytucji), przedsiębiorstw wydzielających siły i środki ratownicze lub materiałowe;
- nadzór nad przebiegiem realizacji zadań przez poszczególnych wykonawców.

7. Struktura ZK w województwie.

1. Poziom Wojewódzki

- Wojewoda

- Wojewódzki Zespół Zarządzania Kryzysowego - organ pomocniczy wojewody powoływany przez wojewodę, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy

- Wojewódzkie Centrum Zarządzania Kryzysowego, którego obsługę zapewniają komórki organizacyjne właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego w urzędach wojewódzkich

2. Poziom Powiatowy

- Starosta

- Powiatowy Zespołu Zarządzania Kryzysowego - organ pomocniczy powołany przez Starostę, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy

- Powiatowe Centrum Zarządzania Kryzysowego

W miejscowościach będących jednocześnie siedzibami powiatów i miast na prawach powiatu, na podstawie porozumienia zawartego między tymi jednostkami samorządu terytorialnego, może być tworzone wspólne Centrum Zarządzania Kryzysowego obejmujące zasięgiem działania obszar obu jednostek samorządu terytorialnego.

3. Poziom Gminny

- Wójt, Burmistrz lub Prezydent Miasta

- Gminny Zespół Zarządzania Kryzysowego - organ pomocniczy powołany przez Wójta, Burmistrza lub Prezydenta Miasta, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy

- Gminne (Miejskie) Centrum Zarządzania Kryzysowego - utworzone przez Wójta, Burmistrza lub Prezydenta Miasta tylko w przypadku gdy uzna on to za konieczne.

8. Cele i zadania KSRG.

Od 1995 roku zaczął funkcjonować w Polsce, zorganizowany przez Państwową Straż Pożarną, krajowy system ratowniczo-gaśniczy, którego podstawowym celem jest ochrona życia, zdrowia, mienia lub środowiska poprzez: walkę z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi, ratownictwo techniczne, chemiczne i od 1997 roku również poprzez ratownictwo ekologiczne i medyczne.

Założenia

- Podstawowym założeniem w budowie systemu ratowniczo-gaśniczego było stworzenie jednolitego i spójnego układu, skupiającego powiązane ze sobą różne podmioty ratownicze, tak aby można było podjąć skutecznie każde działanie ratownicze.

Cele KSRG

-Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy (KSRG) stanowi integralną część bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, obejmującą w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń.

Ustawy:

- Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 z późn. zm.)

- Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego: Dz. U. z 2011 r. Nr 46, poz. 239

Podsumowanie

Rozwiązania strukturalno organizacyjne Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego pozwalają na efektywne wykorzystanie potencjałów organizacyjnych, technicznych i intelektualnych różnych podmiotów ratowniczych i współdziałających, co prowadzi do tego, że system ten nie stanowi wyizolowanego składnika bezpieczeństwa publicznego, lecz jego ważny czynnik, żywo reagujący na wszelkie zmiany i w wysokim stopniu współdziałający z otoczeniem. Stąd też granice, w których działa system są bardzo elastyczne, co przejawia się gotowością do wypełniania zadań w każdych warunkach.

>>To jest w razie W !<<

Poziom powiatowy Struktura KSRG w poszczególnych powiatach zależy od rodzaju zagrożeń i sieci jednostek ratowniczych. Dysponowanie jednostek systemu do działań ratowniczych oraz alarmowanie podmiotów współdziałających odbywa się poprzez powiatowe stanowisko kierowania PSP współdziałające ze stanowiskami dyżurnymi administracji samorządowej wójtów, burmistrzów, prezydentów miast oraz starostów. W przypadku gdy siły i środki systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze powiatu okażą się niewystarczające (drastyczny wzrost skali zdarzenia, równoczesność zdarzeń, brak jednostek specjalistycznych) lub zdarzenie swym zasięgiem wykracza poza obszar powiatu, uruchamiany jest wyższy poziom systemu ratowniczo-gaśniczego poziom wojewódzki.

Poziom wojewódzki Poziom wojewódzki spełnia rolę wspomagającą i koordynacyjną w sytuacjach wymagających użycia sił i środków spoza powiatu w którym ma miejsce zdarzenie. Podstawowe siły i środki KSRG na poziomie województwa to wojewódzki odwód operacyjny z grupami specjalistycznymi (wydzielone siły i środki z poziomów powiatowych) oraz krajowa baza sprzętu specjalistycznego. Dysponowanie jednostek systemu do działań ratowniczych oraz alarmowanie podmiotów współdziałających odbywa się poprzez wojewódzkie stanowisko koordynacji ratownictwa PSP współdziałające z centrami zarządzania kryzysowego wojewody. W przypadku gdy siły i środki KSRG na poziomie województwa okażą się niewystarczające lub zdarzenie przekracza obszar województwa, uruchamiany jest najwyższy poziom systemu ratowniczo-gaśniczego poziom centralny.

Poziom centralny Poziom centralny spełnia rolę wspomagającą i koordynacyjną w sytuacjach wymagających użycia sił i środków spoza województwa w którym ma miejsce zdarzenie. Podstawowe siły i środki krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na poziomie centralnym to centralny odwód operacyjny z grupami specjalistycznymi (wydzielone siły i środki z poziomów wojewódzkich), krajowe bazy sprzętu specjalistycznego oraz siły i środki szkół PSP. Dysponowanie jednostek systemu do działań ratowniczych oraz alarmowanie podmiotów współdziałających odbywa się poprzez Krajowe Centrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności (pełniące również funkcje międzyresortowego centrum zarządzania kryzysowego).

9. Przeznaczenie systemu powiadamiania ratunkowego i systemu 112.

System powiadamiania ratunkowego ma służyć poprawie bezpieczeństwa przez zapewnienie szybkiego i skutecznego dostępu do służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy przy wykorzystaniu numerów alarmowych poprzez stworzenie sieci zintegrowanych ośrodków zarządzania działalnością ratowniczą podmiotów ratowniczych funkcjonujących na poziomie lokalnym, zintegrowania służb dyżurnych poszczególnych podmiotów ratowniczych, skrócenia czasu alarmowania służb i podmiotów ratowniczych, umożliwienia przepływu informacji do zarządzania zasobami ratowniczymi.

zadania:

1) analiza zasobów ratowniczych

2) kwalifikacja zgłoszeń

3) podejmowanie działań zgodnie z określonymi procedurami, w szczególności:

- dysponowanie sił ratowniczych i zasobów ratownictwa medycznego

- koordynowanie i monitorowanie działań ratowniczych i medycznych czynności ratunkowych

- powiadamiania o zdarzeniu szpitalnych oddziałów ratunkowych lub, jeżeli wymaga tego sytuacja na miejscu zdarzenia, jednostek organizacyjnych szpitali wyspecjalizowanych w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego

- inicjowania procedur reagowania kryzysowego.

Zadania systemu powiadamiania ratunkowego wykonują na terenie województwa:

1.wojewódzkie centrum powiadamiania ratunkowego, przez które rozumie się wspólne stanowisko kierowania, w skład którego wchodzą:

a) stanowisko kierowania komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej,

b) stanowisko lekarza koordynatora ratownictwa medycznego,

2.centra powiadamiania ratunkowego, przez które rozumie się wspólne stanowiska kierowania, w skład których wchodzą:

a)stanowiska kierowania komendantów powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej,

b)dyspozytorzy medyczni zatrudnieni przez dysponentów jednostek systemu PRM, funkcjonujących na terenie działania centrum powiadamiania ratunkowego,

c)pozostałe stanowiska kierowania Państwowej Straży Pożarnej,

d)stanowiska kierowania Policji obsługujące numery alarmowe, w zakresie określonym w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. Nr 43, poz. 277 ze zm.).

Poprzez pojęcie system 112 rozumie się jednolity krajowy system odbioru zgłoszeń na

numer alarmowy 112. System ten obejmuje sieć Centrów Powiadamiania

Ratunkowego (CPR), których celem jest przyjmowanie, przetwarzanie i obsługa

zgłoszeń na numer alarmowy 112, w szczególności przekazywanie szczegółowych

informacji o zdarzeniu do właściwych terytorialnie stanowisk kierowania służb

ustawowo powołanych do niesienia pomocy w celu umożliwienia podjęcia

interwencji, a w razie potrzeby utrzymanie ciągłego połączenia osoby zgłaszającej

zdarzenie oraz przekierowanie zgłoszenia do dyspozytora medycznego. Z systemem

współdziałają w szczególności służby Policji, Państwowej Straży Pożarnej, pogotowia

ratunkowego, a także inne podmioty ratownicze, do których przekierowywane są

zgłoszenia alarmowe, i które zwrotnie potwierdzają podjęcie akcji ratowniczej lub

innej interwencji.

>w razie W<

centrum powiadamiania ratunkowego, zwanego dalej „CPR” - rozumie się przez to zintegrowane stanowisko dyspozytorskie, co najmniej Państwowej Straży Pożarnej i Państwowego Ratownictwa Medycznego, będące elementem składowym SPR, przeznaczone do przyjęcia zgłoszenia alarmowego i jego weryfikacji w celu bezzwłocznego wdrożenia procedur dysponowania służb i podmiotów ratowniczych oraz uruchomienia innych przedsięwzięć związanych z organizacją działań ratowniczych bądź analizą aktualnej gotowości operacyjnej.

10. Elementy planu reagowania kryzysowego na szczeblach (poziomie) gminy.

1) plan główny zawierający:

a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym

mapy ryzyka i zagrożenia powodziowego,

b) charakterystykę sił i środków, w tym stan rezerw państwowych, oraz

ocenę możliwości ich wykorzystania,

c) analizę funkcjonowania administracji publicznej, jej skuteczności i

możliwości wykorzystania w sytuacjach kryzysowych,

d) przewidywane warianty działań w sytuacjach kryzysowych,

e) wskazanie trybu aktualizacji planu oraz poszczególnych załączników

funkcjonalnych;

2) procedury reagowania kryzysowego określające zespół przedsięwzięć na

wypadek sytuacji kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie

wojny, a w tym:

a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń,

b) bilans i tryb uruchamiania sił i środków niezbędnych do usuwania

skutków zagrożeń,

c) uruchamianie działań przewidzianych w planie reagowania kryzysowego

oraz zasady współdziałania, a także sposoby ograniczania rozmiarów

strat i usuwania skutków zagrożeń;

3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające:

a) standardowe procedury operacyjne, opisujące sposoby działania podmiotów

realizujących zadania z zakresu zarządzania kryzysowego,

b) organizację łączności między podmiotami, o których mowa w lit. a,

c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania,

d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowania

na wypadek zagrożeń,

e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych,

f) organizację opieki społecznej i medycznej, z uwzględnieniem planów

zabezpieczenia ratownictwa medycznego,

g) organizację ochrony przed zagrożeniami radiacyjnymi, biologicznymi i

chemicznymi,

h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań

zawartych w planie reagowania kryzysowego,

i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód.

11. Cele i zadania, fazy reagowania w Procesie ZK.

Faza Reagowania: działania polegające na uruchomieniu sił ratowniczych,

procedur, przygotowanych planów, systemu ostrzegania, alarmowania oraz

samoobrony ludności; neutralizacji źródeł zagrożeń, ciągłym informowaniu

społeczeństwa oraz ochronie psychologicznej ludzi. Istotnym elementem jest

tutaj sprawny proces komunikacji i obieg informacji. Celem fazy reagowania

jest: opanowanie kryzysu, ograniczenie zniszczeń i pomoc poszkodowanym.

Na tym etapie są widocznie wszelkie zaniedbania z poprzednich faz. Jakiekolwiek

braki w ocenie potencjalnych zagrożeń, przygotowaniu zabezpieczeń

czy organizacji działań mogą wywołać olbrzymie straty;

12. Zadania Administracji powiatowej w zakresie ZK.

1. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na obszarze powiatu

jest starosta jako przewodniczący zarządu powiatu.

2. Do zadań starosty w sprawach zarządzania kryzysowego należy:

1) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem

skutków zagrożeń na terenie powiatu;

2) realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego, w tym:

a) opracowywanie i przedkładanie wojewodzie do zatwierdzenia powiatowego

planu zarządzania kryzysowego,

b) realizacja zaleceń do powiatowych planów zarządzania kryzysowego,

c) wydawanie organom gminy zaleceń do gminnego planu zarządzania

kryzysowego,

d) zatwierdzanie gminnego planu zarządzania kryzysowego;

3) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z

zakresu zarządzania kryzysowego;

4) wykonywanie przedsięwzięć wynikających z planu operacyjnego funkcjonowania

powiatów i miast na prawach powiatu;

5) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze

terrorystycznym;

5a) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie

przeciwdziałania, zapobiegania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze

terrorystycznym;

6) organizacja i realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej.

3. Zadania, o których mowa w ust. 2, starosta wykonuje przy pomocy powiatowej

administracji zespolonej i jednostek organizacyjnych powiatu.

Powiatowe centra zarządzania kryzysowego wykonują zadania:

1) pełnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego;

2) współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej;

3) nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania

oraz systemu wczesnego ostrzegania ludności;

4) współpraca z podmiotami realizującymi monitoring środowiska;

5) współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze,

poszukiwawcze i humanitarne;

6) dokumentowanie działań podejmowanych przez centrum;

7) realizacja zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości

obronnej państwa.

13. Charakterystyka zagrożeń oraz ocena ryzyka ich wystepowaniu na terenie na którym zamieszkujesz.

Zagrożenie - zjawisko wywołane działaniem sił natury bądź człowieka, które powoduje, że poczucie bezpieczeństwa maleje bądź zupełnie zanika.

Na obszarze (gminy, powiatu, województwa) mogą wystąpić realne potencjalne zagrożenia spowodowane:

katastrofami naturalnymi:

- powodzie,

- zjawiska lodowe na rzekach, jeziorach i zbiornikach wodnych,

- pożary,

- masowe występowanie szkodników i chorób roślin,

- masowe choroby zwierząt,

- choroby zakaźne ludzi,

- gwałtowne zjawiska atmosferyczne :

silne wiatry,
intensywne opady atmosferyczne,
wyładowania atmosferyczne,
śnieżyce,

- susze,

- długotrwałe występowanie ekstremalnych temperatur,

- osuwiska ziemi.

awariami technicznymi związanymi z rozwojem cywilizacyjnym :

- skażenia substancjami niebezpiecznymi,

- wypadki komunikacyjne mogące mieć charakter masowy lub katastrofy,

- zagrożenie radiacyjne;

- katastrofy budowlane i lotnicze,

sytuacje kryzysowe wywołane źródłami społecznymi :

- działania terrorystyczne,

- masowe protesty społeczne.

Ocena ryzyka jego wystąpienia

Zagrożenie powodziowe występuje corocznie w czasie wiosennych roztopów na przełomie miesiąca marca i kwietnia oraz tzw. wyżówki, na przełomie czerwca i lipca. Jego wielkość uzależniona jest od stanu wody w rzekach, stopnia zlodowacenia rzek, grubości pokrywy śnieżnej, intensywności opadów oraz warunków atmosferycznych (gwałtowne ocieplenie i topnienie śniegów).