egzamin A NYSA, DIETETYKA, Prac. żywienia - Całyniuk


TEST A

TEST EGZAMINACYJNY Z PRZEDMIOTU PRACOWNIA ŻYWIENIA I DIETETYKI

  1. Badania spożycia żywności określane jako suma spożycia różnych produktów spożywczych przez wszystkie grupy żywionych: gospodarstwa domowe, żywienie zbiorowe, instytucje itp... to badanie na poziomie:

  1. indywidualnym

  2. krajowym

  3. zbiorowym

  4. handlowe

  1. Badanie spożycia żywności prowadzone na określonej próbie reprezentatywnej dla całego społeczeństwa, populacji to:

  1. badanie indywidualne

  2. badanie krajowe

  3. badanie zbiorowe

  4. badanie handlowe

  1. Do wywiadowczych technik badawczych stosowanych w badaniach spożycia żywności należą:

  1. ankietowanie, wywiad 24 -godzinny, historia żywienia, częstotliwość spożycia

  2. ankietowanie, bilans żywności, historia żywienia, częstotliwość spożycia

  3. ankietowanie, wywiad 24 -godzinny, bilans żywności, rachunkowość

  4. historia żywienia, częstotliwość spożycia, bilans żywności, rachunkowość

  1. Badanie polegające na 3-krotnie powtórzonym wywiadzie 24-godzinnego spożycia to:

  1. ankietowanie


  2. wywiad 24-godzinny

  3. historia żywienia

  4. częstotliwość spożycia

  1. Pytanie „jak często spożywa pan/pani ryby” zostanie zadane stosując badanie spożycia żywności metodą:

  1. wywiadu 24-godzinnego

  2. historii żywienia

  3. częstotliwości spożycia

  4. w każdej

  1. Zachowanie żywieniowe należy do kategorii zachowań:

  1. codziennych i oczekiwanych

  2. okazjonalnych

  3. zdrowotnych i konsumpcyjnych

  4. konsumpcyjnych

  1. Nasze wybory żywieniowe czyli co, kiedy i dlaczego jemy to inaczej:

  1. obyczaje żywieniowe

  2. zachowania żywieniowe

  3. nawyki żywieniowe

  4. preferencje żywieniowe

  1. Wg WHO opieka zdrowotna w ujęciu systemowym decyduje o zdrowiu w:

  1. 10%

  2. 20%

  3. 30%

  4. 50%

  1. Wg WHO czynnikiem który w największym stopniu ma wpływ na nasze zdrowie jest:

  1. opieka zdrowotna

  2. czynniki genetyczne

  3. czynniki środowiskowe

  4. styl życia

  1. Charakterystyczne i powtarzające się zachowania realizowane pod wpływem potrzeby dostarczania składników odżywczych oraz zapewnienia społecznych i emocjonalnych celów to:

  1. obyczaj żywieniowy

  2. zachowanie żywieniowe

  3. nawyk żywieniowy

  4. preferencja żywieniowa

  1. Powstrzymywanie się w piątki od spożycia potraw mięsnych jest przykładem:

  1. preferencji żywieniowych

  2. nawyków żywieniowych

  3. zwyczajów żywieniowych

  4. obyczajów żywieniowych

  1. Zachowania żywieniowe, które podlegają kontroli społecznej; niedostosowanie się do nich wywołuje sankcje ze strony otoczenia społecznego należą do kategorii:

  1. preferencji

  2. nawyków

  3. zwyczajów

  4. obyczajów

  1. Preferencje żywieniowe charakteryzowane są jako stopień lubienia lub nielubienia w odnosi się do:

  1. grup produktów spożywczych

  2. składników pokarmowych

  3. potraw

  4. nazw rynkowych żywności

  1. W ocenie preferencji można stosować skale hedoniczne:

  1. 5-cio stopniowe

  2. 7-io stopniowe

  3. 9-cio stopniowe

  4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

  1. Pytanie zadane w teście: ile posiłków należy spożywać w ciągu dnia jest pytaniem z zakresu:

  1. wiedzy żywieniowej

  2. nawyków żywieniowych

  3. preferencji

  4. zwyczajów żywieniowych

  1. Punktowa ocena jadłospisu wg Starzyńskiej służy do oceny jadłospisów:

  1. jednodniowych

  2. dekadowych

  3. sezonowych

  4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

  1. Punktowa ocena jadłospisu wg Bielińskiej służy do oceny jadłospisów:

  1. jednodniowych

  2. dekadowych

  3. sezonowych

  4. wszystkie odpowiedzi są błędne

  1. Z punktu widzenia racjonalnego żywienia optymalna liczba posiłków w ciągu doby wynosi:

  1. 2-3 posiłki

  2. 3-4 posiłki

  3. 4-5 posiłków

  4. liczba posiłków w ciągu doby nie ma znaczenia

  1. Oceniając jadłospis metodą Bielińskiej przyznajemy punkt, gdy warzywa i owoce są w:

  1. żadnym posiłku

  2. 1-2 posiłkach

  3. 2-3 posiłkach

  4. 3-4 posiłkach

  1. Prawidłowy % rozkład racji pokarmowej na 3 posiłki przedstawia się następująco:

  1. śniadanie 25-30%, obiad 35-40%, kolacja 25-30%

  2. śniadanie 30-35%, obiad 35-40%, kolacja 25-30%

  3. śniadanie 25-30%, obiad 30-35%, kolacja 25-30%

  4. śniadanie 30-40%, obiad 35-40%, kolacja 25-30%

  1. W jakim przypadku konieczne jest wprowadzanie posiłków dodatkowych w postaci II śniadań lub podwieczorków?

  1. gdy podaż energii przekracza 3000 kcal/dobę

  2. gdy przerwy pomiędzy posiłkami nie są jednakowe

  3. gdy przerwa miedzy posiłkami przekracza dla dzieci 5h, a dla dorosłych 4h

  4. gdy przerwa miedzy posiłkami przekracza dla dzieci 3h, a dla dorosłych 5h

  1. Prawidłowy rozkład racji pokarmowej na posiłki potrzebny jest dla zachowania

  1. równowagi w poszczególnych posiłkach miedzy składnikami budulcowymi, regulującymi i energetycznymi

  2. równowagi w spożyciu składników energetycznych w posiłkach podstawowych

  3. równowagi kwasowo-zasadowej organizmu

  4. równowagi w ilości spożytego pokarmu

  1. Produkty typowo alkalizujące to:

  1. mleko, jaja, tłuszcze, warzywa, owoce

  2. warzywa, owoce, mleko

  3. warzywa, owoce, tłuszcze, mleko

  4. mleko, przetwory mleczne, mięso, jaja

  1. Prawidłowy zestaw obiadowy to:

  1. Zupa kalafiorowa z makaronem, potrawka z kurczaka, makaron, fasolka szparagowa, kompot

  2. Zupa kalafiorowa z makaronem, potrawka z kurczaka, ziemniaki puree, surówka z kapusty białej

  3. Zupa kalafiorowa z makaronem, potrawka z kurczaka, kasza gryczana, buraczki, kompot

  4. Zupa kalafiorowa z makaronem, potrawka z kurczaka, frytki, surówka z białej kapusty, kompot

  1. Norma żywienia określa:

  1. ilość produktów spożywczych potrzebnych do zestawienia racji pokarmowej

  2. ilość produktów spożywczych i składników pokarmowych potrzebnych do wyżywienia populacji

  3. ilość energii wyrażona w przeliczeniu na jedną osobę i jeden dzień

  4. ilość energii i składników odżywczych wyrażona w przeliczeniu na jedna osobę na jeden dzień

  1. Norma wyżywienia określa:

  1. ilość produktów spożywczych potrzebnych do zestawienia racji pokarmowej

  2. ilość produktów spożywczych i składników pokarmowych potrzebnych do wyżywienia populacji

  3. ilość energii wyrażona w przeliczeniu na jedną osobę i jeden dzień

  4. ilość energii i składników odżywczych wyrażona w przeliczeniu na jedna osobę na jeden dzień

  1. Normy na energie z 2008 roku zostały opracowane na poziomie:

  1. średniego zapotrzebowania grupy

  2. zalecanego spożycia

  3. wystarczającego spożycia

  4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

  1. Poziom norm opracowanych w 2008r., który pokrywa zapotrzebowanie ok. 50% zdrowych, prawidłowo odżywionych osób wchodzących w skład grupy to:

  1. MIN

  2. EAR

  3. RDA

  4. AI

  1. Poziom norm opracowanych w 2008r., który pokrywa zapotrzebowanie ok. 97,5% zdrowych, prawidłowo odżywionych osób wchodzących w skład grupy to:

  1. MIN

  2. EAR

  3. RDA

  4. AI

  1. Norma uznana przez IŻŻ na podstawie badań eksperymentalnych lub obserwacji przeciętnego spożycia żywności przez osoby zdrowe i prawidłowo odżywione to:

  1. MIN

  2. EAR

  3. RDA

  4. AI

  1. Nowe normy żywienia uwzględniają następujący podział grup ludności:

  1. 2 grupy niemowląt, 6 grupy dziecięce, 5 grup mężczyzn, 9 grup kobiet

  2. 2 grupy niemowląt, 3 grupy dziecięce, 5 grup mężczyzn, 5 grup kobiet

  3. 2 grupy niemowląt, 6 grupy dziecięce, 3 grup mężczyzn, 5 grup kobiet

  4. 2 grupy niemowląt, 3 grupy dziecięce, 3 grup mężczyzn, 3 grup kobiet

  1. Normy energetyczne na mniej niż trzech poziomach aktywności zostały opracowane dla następujących grup ludności:

  1. dzieci do lat 9, kobiet ciężarnych

  2. dzieci do lat 9, kobiet ciężarnych i karmiących

  3. dzieci do lat 6, kobiet ciężarnych i karmiących

  4. tylko dla niemowląt

  1. Dla osób powyżej 66 roku życia normy energetyczne zostały opracowane na:

  1. 3 poziomach aktywności

  2. 4 poziomach aktywności

  3. 5 poziomach aktywności

  4. 6 poziomach aktywności

  1. Do oceny spożycia składników pokarmowych w grupie nie mają zastosowania normy:

  1. RDA

  2. EAR

  3. AI

  4. MIN

  1. Poziom ekonomiczny B wykorzystywany przy opracowywaniu racji pokarmowej oznacza:

  1. wyżywienie docelowe

  2. wyżywienie warunkowo dostateczne

  3. wyżywienie pełnowartościowe o średnim koszcie

  4. wyżywienie dostateczne o umiarkowanym koszcie

  1. Grupa V produktów (w podziale na XII grup) to:

  1. mleko

  2. masło i śmietana

  3. inne tłuszcze

  4. masło

  1. Grupa VIII produktów (w podziale na XII grup) to:

  1. warzywa i owoce obfitujące w witaminę C

  2. ziemniaki

  3. warzywa obfitujące w karoten

  4. inne warzywa i owoce

  1. Przeliczając 150g pieczywa na produkt bazowy uzyskamy wynik:

  1. 95,5g mąki

  2. 105g mąki

  3. 52,5g maki

  4. 97,5g mąki

  1. Wymiana w racji pokarmowej masła na śmietanę jest wymianą:

  1. poza grupą i wymaga przeliczeń

  2. w obrębie grupy i wymaga przeliczeń

  3. w obrębie grupy i nie wymaga przeliczeń

  4. wszystkie odpowiedzi są błędne

  1. Zachowując wartość odżywczą pożywienia 100g mleka można zastąpić:

  1. 10g sera podpuszczkowego; 15g sera twarogowego; 100g kefiru

  2. 10g sera podpuszczkowego; 10g sera twarogowego; 100g kefiru

  3. 15g sera podpuszczkowego; 10g sera twarogowego; 50g kefiru

  4. 15g sera podpuszczkowego; 10g sera twarogowego; 100g kefiru

  1. Zachowując wartość odżywcza pożywienia 10g masła można zastąpić:

  1. 45g śmietany 30%; 70g śmietany 18%; 28g śmietany 12%

  2. 48g śmietany 30%; 70g śmietany 18%; 25g śmietany 12%

  3. 28g śmietany 30%; 70g śmietany 18%; 45g śmietany 12%

  4. 28g śmietany 30%; 45g śmietany 18%; 70g śmietany 12%

  1. W celu urozmaicenia jadłospisów produkty z grupy IV można wymieniać na produkty z grupy:

  1. I, II, III, XI

  2. I, II, V, XI

  3. II, III

  4. II, XI

  1. Przykładem prawidłowego nazewnictwa diet są:

  1. bogatobiałkowa, niskobiałkowa, cukrzycowa, lekkostrawna

  2. lekkostrawna, niskotłuszczowa, bogatobiałkowa, wrzodowa, wątrobowa

  3. bogatobiałkowa, niskobiałkowa, łatwo strawna, ubogoenergetyczna

  4. wrzodowa, nerkowa, wątrobowa, lekkostrawna

  1. Dieta łatwo strawna może mieć zastosowanie w następujących przypadkach:

  1. żywienie ludzi starszych, choroby przebiegające z gorączką, stany zapalne żołądka i jelit

  2. żywienie ludzi starszych, choroby przebiegające z gorączką, miażdżyca, choroba wrzodowa

  3. u rekonwalescentów, ludzi starszych, miażdżyca, choroby przebiegające z gorączką

  4. u rekonwalescentów, ludzi starszych, miażdżyca, choroby przebiegające z gorączką, kamica żółciowa

  1. W diecie łatwo strawnej można podać następujące potrawy:

  1. pieczywo razowe z masłem, jajo sadzone, surówka z kapusty pekińskiej, jabłko pieczone

  2. fasolka po bretońsku, uszka, surówka z marchwi i jabłka

  3. pierogi ruskie, zrazy duszone, frytki, surówka z pomidora i cebuli

  4. pierogi leniwe, jajo na miękko, ziemniaki puree, surówka z marchwi i jabłka

  1. Produkty przeciwwskazane w diecie łatwo strawnej:

  1. kasza gryczana, gruszki, śliwki, orzechy, sery żółte, kaczka

  2. kasza jęczmienna, papryka, ogórki, makaron, soja, soczewica,

  3. orzechy, mak, pomidory, cebula, ogórki, makaron, sery żółte

  4. sery topione, śliwki, gruszki, jabłka, kaczki, gęsi, wieprzowina

  1. Wymienniki dietetyczne stosuje się w celu:

  1. ułatwienia pracy dietetyka w planowaniu jadłospisów

  2. ułatwienia pacjentowi planowania swojego menu

  3. zbilansowania diety bez konieczności obliczania wartości odżywczej jadłospisu

  4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

  1. W metodzie wymienników dietetycznych wg Tatonia wszystkie produkty spożywcze podzielono na grupy wymienników (dokładność obliczeń wynosi 10-15%):

  1. owocowe, warzywne, tłuszczowe, białkowe, zbożowe, mleczne

  2. owocowe, warzywne, tłuszczowe, mięsno-nabiałowe, mleczne, mączne

  3. białkowe, tłuszczowe, węglowodanowe

  4. niskokaloryczne, wysokokaloryczne

  1. Jeden wymiennik węglowodanowy (1 WW) to taka ilość produktu wyrażona w gramach, która zawiera:

  1. 100g węglowodanów ogółem

  2. 10g węglowodanów ogółem

  3. 10g węglowodanów przyswajalnych

  4. 15g węglowodanów przyswajalnych

  1. Jeden wymiennik białkowy (WB) - jest to taka ilość pożywienia, w której znajduje się:

  1. 100g białka ogółem

  2. 10g białka ogółem

  3. 100g białka zwierzęcego

  4. 10g białka zwierzęcego

  1. Badanie stanu odżywienia polega na:

  1. przeprowadzeniu badań oceniających stan zdrowia wynikający z stosowania diety leczniczej i farmakoterapii

  2. przeprowadzeniu badań oceniających stan zdrowia wynikający ze zwyczajowo spożywanej diety, wchłaniania i wykorzystania składników pokarmowych

  3. przeprowadzeniu badań antropometrycznych

  4. porównaniu spożycia z normami żywienia

  1. Zakres badań oceniających stan odżywienia zależy od:

  1. celu badania, nakładów finansowych, grupy ryzyka, liczebności grupy

  2. celu badania, liczebności grupy badanej, możliwości finansowych i umiejętności badaczy

  3. celu badania, liczebności i rodzaju grupy badanej, sytuacji żywieniowej i zagrożeń zdrowotnych

  4. zakres jest zawsze taki sam niezależnie od czynników

  1. Badanie stanu odżywienia ma na celu:

  1. identyfikacja (tylko) otyłości

  2. identyfikacja (tylko) niedożywienia energetycznego

  3. identyfikacja otyłości lub niedożywienia

  4. identyfikacja choroby, otyłości, niedożywienia

  1. W roku 2000 podjęto pierwsze badania stanu odżywienia chorych w szpitalach. Zakres tych badań obejmował:

  1. badanie przy przyjęciu i przy wypisie ze szpitala

  2. badanie przy przyjęciu do szpitala

  3. badanie przy wypisie ze szpitala

  4. badanie po przeprowadzeniu badań podstawowych

  1. W badaniach stanu odżywienia obowiązuje zasada hierarchiczności która uwzględnia następującą kolejność badań:

  1. wywiad żywieniowy i badanie ogólnolekarskie; badania biochemiczne; badania antropometryczne; badania immunologiczne

  2. wywiad żywieniowy i badanie ogólnolekarskie; badania biochemiczne i immunologiczne; badania antropometryczne

  3. badania antropometryczne; wywiad żywieniowy i badanie ogólnolekarskie; badania biochemiczne

  4. wywiad żywieniowy i badanie ogólnolekarskie; badania antropometryczne; badania biochemiczne i immunologiczne

  1. Do medycznych badań oceny stanu odżywienia zaliczamy:

  1. oględziny ogólnolekarskie, statystyka zdrowotna, badania antropometryczne

  2. oględziny ogólnolekarskie, badania antropometryczne, testy laboratoryjne krwi i moczu

  3. testy laboratoryjne krwi, moczu, mleka kobiecego

  4. testy kliniczne i funkcjonalne

  1. Do biochemicznych badań oceny stanu odżywienia zaliczamy:

  1. oględziny ogólnolekarskie, statystyka zdrowotna, badania antropometryczne

  2. oględziny ogólnolekarskie, badania antropometryczne, testy laboratoryjne krwi i moczu

  3. testy laboratoryjne krwi, moczu, mleka kobiecego

  4. testy kliniczne i funkcjonalne

  1. Badania skriningowe w medycynie prowadzi się wśród osób:

  1. posiadających objawy chorobowe

  2. osób nie posiadających objawów chorobowych, których dany test mógłby wykryć

  3. badania skriningowe prowadzone są losowo

  4. nie ma wytycznych do badań skriningowych

  1. Badania przesiewowe stanu odżywienia najczęściej opierają się na pytaniach:

  1. utrata masy ciała, zmiany w przyjmowaniu pożywienia, BMI, ciężkość i czas trwania choroby

  2. utrata masy ciała, zmiany w przyjmowaniu pożywienia, BMI, morfologia krwi

  3. BMI, grubość fałdu skórnego, morfologia krwi, ciężkość i czas trwania choroby

  4. zmiany w przyjmowaniu pożywienia, BMI, morfologia krwi, ciężkość i czas trwania choroby

  1. Wywiad będący elementem oceny stanu odżywiania polega na zbieraniu informacji o:

  1. historii żywienia

  2. sytuacji społecznej

  3. historii choroby

  4. wszystkie odpowiedzi są prawdziwe

  1. Wywiad żywieniowy wykorzystany do oceny historii żywienia musi zawierać pytania:

  1. jak w wywiadzie 24-godzinnym

  2. częstości spożycia poszczególnych produktów spożywczych

  3. określające aspekty ilościowe i jakościowe diety oraz zmiany w diecie

  4. określające aspekty ilościowe diety

  1. Badania ogólnolekarskie polegające na szczegółowych oględzinach zewnętrznych powierzchni części ciała pozwala na wykrycie:

  1. nadwagi lub otyłości

  2. klinicznych objawów niedoborów żywieniowych

  3. skutków niedożywienia

  4. przyczyn niedożywienia lub otyłości

  1. Metoda badania składu ciała wykorzystująca różnicę oporu elektrycznego tkanek to:

  1. hydrodensytometria

  2. bioimpedencja elektryczna

  3. absorpcjometria rentgenowska

  4. tomografia komputerowa

  1. Różnica między masą ciała w powietrzu i masa pod wodą, skorygowana dla gęstości wody w temperaturze istniejącej podczas badania, jest objętością ciała określoną metodą:

  1. hydrodensytometrii

  2. bioimpedencji elektrycznej

  3. absorpcjometrii rentgenowskiej

  4. tomografii komputerowej

  1. Analizując wyniki BMI za granicę niedożywienia można uznać (wg ESPEN i innych autorów):

  1. BMI < 18,5

  2. BMI < 17

  3. BMI 18,5-22

  4. BMI 18,5-20

  1. Otyłość umiarkowaną z konsekwencjami zdrowotnymi diagnozujemy wg WHO gdy wyniki BMI wynosi:

  1. > 30

  2. > 40

  3. 30-40

  4. 25-30

  1. Za wynik prawidłowy wskaźnika WHR uznajemy:

  1. dla kobiet < 0,95; dla mężczyzn < 0,80

  2. dla kobiet < 0,80; dla mężczyzn < 0,95

  3. dla kobiet > 0,80; dla mężczyzn >1,0

  4. dla kobiet > 1,0; dla mężczyzn > 0,80

  1. Wynik WHR interpretowany jako typ otyłości androidalny to:

  1. dla kobiet < 0,95; dla mężczyzn < 0,80

  2. dla kobiet > 0,80; dla mężczyzn > 0,80

  3. dla kobiet > 0,80; dla mężczyzn >1,0

  4. dla kobiet >1,0; dla mężczyzn > 0,80

  1. Obwód ramienia mierzony w połowie odległości między wyrostkiem kruczym a łokciowym, po lewej stronie ciała dla osób dorosłych dobrze odżywionych wynosi:

  1. kobiety 16-23 cm; mężczyźni 18-25 cm

  2. kobiety 18-25 cm; mężczyźni 16-23 cm

  3. kobiety < 23 cm; mężczyźni < 25 cm

  4. kobiety > 23 cm; mężczyźni > 25 cm

  1. Grubość fałdu skórno-tłuszczowego nad mięśniem trójgłowym ramienia u osób dorosłych świadcząca o otyłości wynosi:

  1. kobiety > 18 mm; mężczyźni > 25 mm

  2. kobiety > 25 mm; mężczyźni >18 mm

  3. kobiety 10-16,5 mm; mężczyźni 7,5-12,5 mm

  4. kobiety 7,5-12,5 mm; mężczyźni 10-16,5 mm

  1. Wskaźnik obwodu mięśni ramienia

  1. wyliczany jest z wyników pomiaru obwodu ramienia i grubości fałdu skórno-tłuszczowego nad mięśniem trójgłowym ramienia

  2. = obwód ramienia - 3,14 x grubość fałdu skórno-tłuszczowego nad mięśniem trójgłowym ramienia

  3. służy do oceny stanu odżywienia białkowego

  4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

  1. Badania biochemiczne krwi można pogrupować w tzw. profile oznaczeń. Profil kostny obejmuje:

  1. sód, potas, mocznik, kreatynina

  2. cholesterol, triglicerydy

  3. białko całkowite, albumina, wapń, fosfor, fosfataza alkaliczna

  4. białko całkowite, albumina, sód, potas, kreatynina, mocznik

  1. Za poziomy nieprawidłowe cholesterolu całkowitego we krwi i LDL uznajemy:

  1. cholesterol całkowity > 250 mg/dl; LDL > 155 mg/dl

  2. cholesterol całkowity > 155 mg/dl; LDL > 250 mg/dl

  3. cholesterol całkowity > 250 mg/dl; LDL < 155 mg/dl

  4. cholesterol całkowity > 250 mg/dl; LDL > 250 mg/dl

  1. Wśród wielu testów obrazujących stan immunologiczny ustroju najszersze zastosowanie mają:

  1. całkowita liczba limfocytów we krwi obwodowej, stężenie prealbumin

  2. całkowita liczba limfocytów we krwi obwodowej, testy skórne opóźnionej wrażliwości

  3. stężenie białka całkowitego, prealbumin, transferryny

  4. testy skórne opóźnionej wrażliwości, stężenie białka całkowitego, prealbumin, transferryny

  1. Za prawidłową wartość całkowitej liczby limfocytów we krwi obwodowe (CLL) uznajemy:

  1. < 1500 w mm3

  2. > 1500 w mm3

  3. 1200-1500 w mm3

  4. < 800 w mm3

  1. Objawy niedożywienia typu marasmus:

  1. utrata masy ciała, wygląd starczy, stłuszczenie wątroby, obrzęki, hipoalbuminemia

  2. utrata masy ciała, twarz księżycowata, obrzęki, hipoalbuminemia, stłuszczenie wątroby

  3. utrata masy ciała, brak stłuszczenia wątroby, brak obrzęków, twarz księżycowata

  4. utrata masy ciała, wygląd starczy, brak stłuszczenia wątroby, brak obrzęków, hipoalbuminemia

  1. Objawy niedożywienia typu kwashiorkor:

  1. utrata masy ciała, wygląd starczy, stłuszczenie wątroby, obrzęki, hipoalbuminemia

  2. utrata masy ciała, twarz księżycowata, obrzęki, hipoalbuminemia, stłuszczenie wątroby

  3. utrata masy ciała, brak stłuszczenia wątroby, brak obrzęków, twarz księżycowata

  4. utrata masy ciała, wygląd starczy, brak stłuszczenia wątroby, brak obrzęków, hipoalbuminemia

  1. W ocenie stanu odżywienia wg B. Szczygła uwzględnia się następujące wskaźniki biochemiczne:

  1. albuminy, transferyna, prealbuminy

  2. białko całkowite, albuminy, kreatynina

  3. białko całkowite, transferyna, kreatynina, mocznik,

  4. CLL, RBC, HCT

  1. Za prawidłowy poziom albumin, w ocenie stanu odżywienia uznajemy:

  1. < 3,5 g/dl

  2. 200-300 mg/dl

  3. 16-30 mg/dl

  4. > 3,5 g/dl

  1. Za prawidłowy poziom transferyny, w ocenie stanu odżywienia uznajemy:

  1. < 3,5 g/dl

  2. 200-300 mg/dl

  3. 16-30 mg/dl

  4. > 3,5 g/dl

7



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Pracownia żywienia LAB semestr 1z2, DIETETYKA, Prac. żywienia - Całyniuk
Pracownia Żywienia dr Całyniuk - wykłady wszystkie, DIETETYKA, Prac. żywienia - Całyniuk
Pracownia Żywienia dr Całyniuk - ćwiczenia, Prac. żywienia - Całyniuk
Pracownia Żywienia dr Całyniuk - wykłady, Prac. żywienia - Całyniuk
NYSA -festiwal AnkietaNawyków Żywieniowych, DIETETYKA- new files, DIETETYKA- new files
egzamin chirurgia 2(1), Dietetyka CM UMK, Chirurgia
Otyłość..., różności, dietetyka, psychologia żywienia
tabelka na pr zywienia 12grup1(1), DIETETYKA, DIETETYKA, Pracownia Żywienia
1.4Fizjologia egzamin 2008, Dietetyka CM UMK, Fizjologia
Egzamin Anatomia Dietetyka 11
Kopia EGZAMIN LP, dietetyka, patofizjologia
kozak a1, DIETETYKA, DIETETYKA, Pracownia Żywienia
Dietetyka Normy zywieniowe i zasady zywie
Dna moczanowa, dietetyka, 3 rok, Żywienie Kliniczne, Choroby metaboliczne

więcej podobnych podstron