CELE

Cel naczelny - jest to zarówno doskonalenie ciała i funkcji psychomotor wychowanka, jak również ukształtow u niego takiego systemu wiedzy, umiejętn i nawyków oraz postaw wobec kultury fiz, który w praktyce przejawiać się będzie w dążeniu i działaniu na rzecz utrzymania przez całe życie wys sprawn fiz i zdrowia.

Cel naczelny:

1.Osobowość (nadaje kierunek)

• Cele kierunkowe (fiz wychowanie)

• Postawa (to trwałe ustosunkowanie do jakiegoś przedmiotu):

• Komponent emocjonalno motywacyjny (sprawianie przyjemności),

• Komp poznawczy (trzeba mieć wiedzę, pogląd a następn przekazanie, że coś jest słuszne),

• Komp behawioralny (pewne jest ukształtow, nawyki ruchowe, coś stałego co wykorzyst się później)

2. Ciało (umożliwia realizowanie)

-Cele instrumentalne (fiz kształcenie) czyli umiejętności, motoryka, wiedza.

Cele etapowe:

A) cele w okresach rozwoju osobniczego (od zapłodnienia, czyli matka musi prawidłowo się odżywiać itd, do starości. W każdym podokresie musimy, czy mamy jakiś cel np: w okr niemowlęcym matka matka musi pielęgnować dziecko, czy cele globalne stosow przy nauce chodzenia w okr poniemowlęcym. W okresie emerytalnym wysiłek powinien być skoncentr na podtrzyman sprawn i zdrow.

B) cele wych fiz w okresie szkolnym:

• - 1 etap obejm klasy I - III: uczeń powinien: mieć wiedzę umożliwiaj zrozum podstaw zagadn dotycz rozwoju człow zachow ochrony zdrowia i higieny, zdobyć umiejętn organiz prostych form wypoczynku, praktycznie wykorzystywać informacje, odpowiedni poziom umiejętn ruchowych indywid oraz zespołowych.

• - 2.etap obejm kl IV - VII: wszechstronnie rozwinąć swój orkanizm - skorygow wady, osiągn najw poziom sprawn motor, opanować podstaw umiejętn ruchowe z różn dyscyplin, rozumieć wart związ z uczestn człow w kult fiz.

Etap obejm szk średnią: najw poziom wydoln fiz ukł ruchow, krążen, oddech i nerwow, najw poziom sprawn motor, samodzielnie stos umiejętn z

różn dyscyplin, umieć korzystać z takich czynnik jak woda , powietrze, światło, teren, współdziałać z zespołem.

Cele operacyjne - dotyczą konkretnych działań praktycznych, realizow za pomocą odpow metod i środków dydakt wychow. Powinny być podejmowane po to, aby moły być zrealizow konkretne cele główne czyli: kształtow sprawn motoryczn, kształc umiejętn w sferze kult fiz, opanow przez uczniów wiedzy z zakr kult fiz, wychowania ogóln i specyficzn.

Etapy kształcenia:

• I etap: I - III klasa, nauczanie integralne, adaptacja, kompensacja. Proste podstaw elementy gier i zabaw, podstawowe minigry - wiadomości, organizow lekcji - uczestnictwo w lekcji, postawy - podtrzymyw pozytywn myślenia.

• II etap: 10 - 13 lat nauczanie blokowe, podstaw umiejętn wszystkich gier i zabaw, wszechstr rozwój motoryki, właściwe przepisy gry, dokładn wiadomości, podtrzymyw pozytywn postawy.

• III etap: dorastania, umiejętn techniczne, 15 - 16 lat dzieci powinny grać we wszystkie gry drużyn.

Zasady doboru treści i org kształc i wychow: (mówią czego uczyć)

• Z podmiotow traktow ucznia - wymaga aby uczeń nie był wyłącznie przedmiotem zabiegów edukacyjnych, lecz miał zapewnione warunki programowe i organizac do świadom, aktywn, pozytywnie umotywowan współuczestnictwa i współpartnerstwa w procesie edukacji szkolnej. Polega na przekształc ucznia z przedmiotu oddziaływań i manipulacji na podmiot czynnie i chętnie uczestniczący w codziennym życiu szkoły. Wszelka praca ucznia powinna być dla niego osobistym zadaniem, któremu towarzyszy świadomość sensu wykonyw pracy. Praca powinna być zadaniem, które budzi ciekawość ucznia, angażuje jego aktywn i pomysłowość.

• Z integracji kształcenia i wychowania - postuluje ścisłe powiązanie procesu dydaktyczn z procesem wychowawczym. Wynika z tąd konieczność oddziaływ na wszystkie sfery osobow ucznia. Zakłada się podniesienie rangi wychowawczej wszystkich przedmmiotów przez wyeksponowanie w programach trojakiego rodzaju treści: wiedzy, umiejętn, wart ideowo moralnych.

• Z łączenia teorii z praktyką - jest to łączenie użyteczności wiedzy z praktyką, możliwość i umiejętn jej wykoorzystania w różn sytuacjach. Wiąże się z koncepcją kształcenia politechnicznego oraz współczesnymi postulatami kształc naukowo techniczn i stwarza właściwą postawę do realizacji idei wychowania przez pracę. Wymaga umiejętności rozwiązyw problemów praktycznych, poszanowania pracy innych i gotowości do działań społecznie użytecznych.

• Z różnicowania treści i form kształcenia - zwraca uwagę na konieczność eksponowanie wszechstronnego doboru treści, form i metod. Każdy uczeń powinien zapoznać się z wszystkimi programow formami aktywn fiz, możliwymi do zrealizow

• w warunkach konkretn szkoły. W myśl niej w programie nauczania przewiduje się różnor zaj pozalekc, które stanowią przedłuż w innej postaci, lekcyjn procesu dydaktyczn - wychowawcz. Zróżnicow treści i form kształc znajduje uzasadnienie także społeczne, pozwoli rozwinąć zainteresow i uzdoln uczniów, rozszerzyc ich orientację.

• Z kształcenia ustawniczego - szkoła powinna stać się fundamentem kształcenia przez całe życie. Nie może zatem planować edukacji na zapas, zachodzi konieczność dokonania zasadniczej selekcji materiału w celu odciąż uczniów od nadmiaru inf na rzecz gruntown opanow podstawow zasobu wiedzy i wdrożenia do samokształcenia.Wymaga nie tylko określ zasobu wiedzy, lecz także ukształt postawy gotowości do pernamentn uzupełniania i aktualizow wiedzy. Uczeń musi w przyszłości chcieć się dokształcać i odczówać potrzeby w tym zakresie.

Zasady nauczania:

• Z świadomego i aktywn udziału uczniów w proc naucz - wyraża sie łównie w odpowiednim ukierunkow aktywn ucznia na cele i zadania kształcenia, uwzględn zarówno potrzeby społeczne jak i indyw każdego ucznia. Kierując się nią nauczyciel powinien: uświadomić uczniom sens i wart ogóln i szczegółcelów k fiz dostosowując dobór inf do wieku rozwoj uczniów, często stawiać uczniów w syt problemowych tzn: takich które wymagają od uczniów samodz myślenia, nauczyciel nie powinien zastępowac pracy ucznia własną pracą podczas wykonyw zadań złożonych lecz stopniować trudności stawianych mu zadań, stwarzać warunki sprzyjające wdrażaniu uczniów do zespołowych form pracy które posiad właściw dynamizow aktywn uczniów.

• Z poglądowości - należy stosować ją tam gdzie należy stos ścisłe formy nauczania, a więc w naucz techniki i taktyki o charakt sportowym. W wych fiz przejawia się ona w : pokazie zadania ruchow przez samego nauczyc lub demonstratora, w wykorzystaniu w proc nauczania takich pomocy dydakt jak: kinogramy, plansze, fotografie, filmy, magnetowid, lustar itp.

• Z systemowości - proces nauczania powinien przebiegoćw sposób płynny i rytmiczny.

• Z trwałości - aby utrwalić pochłanianą wiedzę należy: powtarzać wiadomości, oddziaływać na możliwie największą liczbę zmysłów ucznia, systematycznie kontrolować wyniki nauczania, wykorzystać samodzielną pracę ucznia (zapewnić na każdych zaj możliwość samokształc).

• Z przystępności

Przejawy rozwoju: Klasy I - II

• Fizycznego: kościec dziecka jest miękki i plastyczny, pomiędzy 6 - 8 może zachodzić zjawisk wczesnego pośredniego skoku wzrostowego, mięśnie słabo rozwinięte, m duże rozwijają się wcześniej niż małe, brak ekonomi wysiłku, częstotliwość oddechu jest większa, liczba skurczów s waha się 90 - 100/ min, szybciej się męczy, krótszy czas wypoczynku, następ przełom w kształtowaniu prawidłowej sylwetki dziecka.

• Motorycznego: organizm dziecka 8 - 11 -12 posiada wysoką kompleksową zdolność przystosowania się i oddziaływania, doskonały stopień czasu reakcji oraz tempo ruchów, nie ma ograniczeń w doborze zadań.

• Wskazania dla praktyki: aktywn ruchów dziecka powinna być skierow na ruch bazując na ruchach natur angażując duże gr mięśn, nie należy oprzeć się tylko na ruchach natur, trzeba zachować odpow proporcje o przewadze ruchu ogóln rozwijającego, należy stos przybory mniejsze przechodząc stopn do większ, przed lekcją i przed jej końcem należy poświęcić większą ilość czasu na samoobsługę związaną z przygotow się do zajęć, należy stos krótkie intens wysiłki fiz na przemian z momentami wypoczynku w formie odopwiednio dobranych ćwiczeń gier i zabaw, zwrócenie uwagi na ćw korekcyjne oraz kształt prawidł postawę, zab i gry i zadania kształt czas reakcji ucznia oraz doskonalące tempo wykonyw ćwiczeń dobierać należy z repertuaru wszechstronnego przygotow sprawnościow., stosować wysiłki siłowe, obciąż wytrzymałość powinno odbywać się w formie udziału ćw kształt zabaw i gier, w zakresie koordynacji ważne są gry ruchow, należy mieć na uwadze również wszechstronny rozwój psychomotor ucznia, w miarę organizmu prowadzić zajęcia w zmiennych war sprzyjaj hartow organ.

• Psychicznego: przystosowanie się do grupy rówieśniczej, dążą do towarzystwa i wspólnego działania ale nie mają poczucia wspólnoty celów i działań, dominuje układ pobudzenia, duże dozowanie naśladownictwa otaczających zjawisk, nauczyciel jest wzorem, potrzeba aktywn ruchowej.

• Wskazania do pracy: stopniowo wprowadzać pracę w grupach w zależn od podejmow zabawy czy zadania ruchow, stosować różnor poz wyjściowe do ćw, należy sięgnąć do różnor treści metod i form, konsekwentn stosować gry i zab, należy mówić krótko i konkretnie, dominacja pracy z dziećmi metodą zabaw - naśladown, należy dobrać tak system zabaw i gier, które byłyby łatwe do przeprow w każdych warunk.

Klasy III - IV.

• Fizycznego: niektóre cz kośćca przestają przyrastać (np: kościec przegubu), równomierna proporcj budowa ciała o dobrze rozw muskulaturze, "dziecko doskonałe" okres harmonii somat - psych, niższe położ środka ciężkości (większa stobilność).

• Wskazania dla praktyki: metody ścisłe, nowe elementy techniczne ich poprawne wykonanie, pokaz i objaśnienie, dodatkowe obciąż zewn w ćw siłowych, konsekw wszechstronn przygotowaniem sprawnościowym oddziaływać na dyspozycje szybkościowe, zw®ócenie uwagi na właściwą postawę.

• Motorycznego: oszczędniejsze ruchy, ruchy zręczne szybkie (kocia zwinność), łatwa przyswajalnosć ruchów, złoty wiek ruchowy, najskuteczn rozwój zdoln siłowych szybkości wytrzymał i mocy.

• Wskazania dla prakt: urozmaicać zajęcia (sala, boisko, teren, basen), objaśnienie krótkie konkretne, rozwijanie koordynacji, rozwijać zdolności wytrzymałościow.

• Psychicznego: abstrakcyjne logiczne zapamiętywanie, porównyw swych ról i zdoln i utożsamianie się z grupą, procesy hamow i pobudzania w równowadze, odwaga ruchowa we własnych poczynaniach, przewodzą sport + zabawy ruch, duży autorytet nauczyciela ale potrafią patrzeć krytycznie.

• Wskaz dla prakt: wprowadzenie trudnych dyscyplin, zab i gry ze współzawodn - pracować w zespołach i parach, pokazanie typowych i nietypow przyborów, uwagi kierować w rozm indywid , bezpośrednie uczestn nauczyc w lekcji, pomóc w trudnych ćw, spokojny cierpliwy i kulturaln nauczyciel.

Wskazania do pracy z dziewczętami: występuje wcześniejsze niż u chłopców zjawisko "lenistwa ruchowego" . Zmieniają się zainteresow dziewcząt i zwiększ wymagania w stos do przedm jakim jest kult fiz, trzeba wprowadzić atrakcyjne zajęcia i kierować się następuj wytycznymi:

1. Motywacja do zajęć: ukazanie ważności, przydatności ćw, motyw emocjonalna - związ z zadowoleniem i przyjemnością z zajęć. Chcą one rozumieć i wiedzieć po co ćwiczą, muszą czuć się dobrze na zajęciach i lubić je.

2. Indywidualizacja na lekcji: ruchowa ekspresja ruchowa, stosować zastępy i zespoły,

3. Zwalniać je w okresie niedyspoz i od złego samopoczucia w pewnych ćwicz.

Zalecenia: uczyć organizacji aktywności wypoczynku w życiu dorosłym, muzyka na lekcjach, zaj na powietrzu, różnorodne dyscypliny, dużo przyborów, rozgrywki międzyklas

Klasa - okr dojrzew:

• fizycznego: dynamiczny rozwój organizmu dz 11,6 - 14,6, chł 13,6 - 15,6, mięśnie rozwij się wolniej niż kościec - znaczne ich osłabienie, gwałt wzrost ciała i wagi płuc, serce nie nadąża za wzrost ciała stąd częste osłabienia - zmęczenia znużeni i bóle łowy, zachamow gwałtown wzrostu następ gdy organy płciowe osiągają dojrz, kifoza wstydliwych, zmienia położ środek ciężk.

• Motorycznego: ruchy niezgrabne, pozbawienie płynności i harmonii, zachowanie podatne na emocje i podniecenie, nadaktywność i lenistwo równocześnie, u dzieci które przed tym okresem upraw sport nie wyst zakłóc motoryczne, uprawianie sportu w tym okr powoduje większą zdoln przystosow org do wysiłku, odporność na zmęczenie i ujemne skutki czynnika środowiska, u chłopców rozwój mocy szybk i siły, i dziewczyn płynność - harmonia siła statyczn i gibkość.

• Wskaz dla praktyki fiz i motor: wyposażyć ucznia w wiadom dotyczące usprawnienia własn organizmu, zachęcić do systematyczniejsz wysiłku w czasie woln, wprowadz skomplik umiejętn ruchowe, zajęcia kształtujące - poczucie rytmu, prze ćw siłowych nie stos max obciąż, rozsądna granica wysiłk wytrzymał, ostatni moment korygow sylwetki, najstarsi mogą uprawiać

• już każdy sport.

• Psychicznego: nieśmiałośc, ważna aprobata społeczna, na dezaprobatę i upokorzenia morze reagować agresją i ucieczką, zachow równowagi podstaw procesów nerw, niespokojność, drażliwość, wrażliwość na wszystko co się dzieje wokół, kształt się zainteresow np: polityką, intymne.

• Wskaz do pracy: liczyć się z problemami i zainteresowaniami ucznia, odpowiedn forma uwagi - nie ośmieszać, zainteresować sportem, różnorodne atrakc formy w wolnym czasie, realizować ciekawe propoz uczniów.

Cechy nauczyciela:

• urozmaicenie

• ciekawe lekcje

• przyjemne,

• uczestnictwo nauczyc w sposób czynny,

• indywidualiz ćwiczeń, pomaganie słabszym i dokładne pokazyw ćwiczeń, na czworakach

• realiz propoz uczniów.

Pozycje wyjściowe:

1. Postaw wykroczna, równoważna (noga za nogą), zasadnicza, wykroczna, zakroczna, stanie jednonóż.

2. Klęk jednonóż, rozkroczny, w rozkroku, zakroczny, wykroczny, podparty.

3. Przysiad, podparty.

4. Siad prosty, klęczny, klęczny wykroczn, kl zakroczn, kl rozkr, kl rozkr wykroczn, prosty rozkroczny, skrzyżny, skulony, ugięty, na ławce.

5. Leżenie: tyłem, bokiem, przodem, przewrotne, przerzutne.

6. Podpór leżąc przodem, tyłem, bokiem, przodem łukiem, bokiem łukiem, tyłem łukiem, postawny, przodem, tyłem, bokiem, postawny bokiem łukiem.

Ćwiczenia:

• Porządkowo dyscyplinujące: np: ABCadło, odbicie w lustrze.

• Kształtujące - przygotow org do wysiłku, powiększ zakresu ruchu w stawach, rozluźnienie mięśni nadmiernie przykurcz, wzmocn m nadmiern rozluźn. Ćw: rąk, brzucha, nóg, głowy, mięśni szyi, ćw ®ównoważne bez podskoków, podskoki. Są to proste ćw różne zastosowanie korelacja wad postawy, ćw kompensacyjne Są to ćwiczenia takie jak na rozgrzewce z gimnastyki.

• Użytkowo sportowe - konkurencje, dyscypliny sport, biegi, chody, rzuty, chwyty, pełzanie, czworakowanie, skoki. Ćw: złożone chwyty piłki, kozłowanie, strzały na bramkę.Np: Wyścig gąsienic, wywołany do piłki, traf do celu po biegu, podawanie z kozłowaniem piłki, wędrujące piłki.

• Rozrywkowe - gry i zabaw ruchowe, ćw przy muzyce, taniec, ekspresja ruchów, wprowadzenie miłe atmosf na początku lekcji ponieważ to pozytywnie wpływa na ucznia. Np: Berek ratuj, anteny, berek żuczek, powódź - pożar,

• Uspokajające - obniżenie intensywności lekcji, mogą być ćw kształtujące, rozrywkowe, użytkowo sport. Np: Minutka, Fruwające piórko, parzy łapki, kolory, jaka to litera

Proces nauczania umiejętności ruchowych:

1.Przygotow psychomotoryczne - faza długotrwała. Musimy doprowadzić do tego aby większość uczniów w klasie była zdolna do podjęcia zadania. Etapem wstępnym powinno byś psych i fiz zdobycie postaw. Psychiczne to zmniejsz poczucia lęku, fiz to określanie niezbędnej siły czy szybk dla danej czynności. Aby uceń byl w stanie wykonać pewne zadania musi dysponować odpow potencjałem motorycznym. Dlatego od najmł lat nauczyciel powinien przygotow ucznia pod tym kątem. Powinniśmy oprzeć sięna natur formach ruchu, zapewniaj wszrchstronność oddziaływań, by z biegiem czasu osiągnąć środki bardziej ukierunkowane na kształtow poszczeg znamion motoryki dziecka. Wskazane jest też przygotowywanie dziecka w taki sposów, aby każdy element realizow podczas lekcji widzieć w powiązaniu z jego użyciem w przyszłości.

2.Motywowanie - istotą jest podejmow przez nauczyc czynności motywujących, dzięki którym uczniowie będą przejawiać gotowość do uczenia się. Może to osiągnąć dzięki systemowi kar i nagród. (motywacja zewnętrzna). Innym sposobem jest atrakcyjne prowadz lekcji. Uczniowie ćwiczą wtedy z przyjemnością i ochotą aby rozładować napięcie spowodow potrzebą uczestn w takich zaj wych fiz. (motyw wewnętrzna). Motyw wewn jest korzystniejsza, to co zadane staje się dla ucznia wartością, nie trzeba dodatkowo go motywować, albo jest uświadomiony przez nauczyciela, podchodzi do tych lekcji z dużym zainteresow. Innym sposobem motyw wewn jest ukazanie wartości wynikających z faktu opanow danej umiejętności. Uczniowie dostrzegają wtedy to, że odnoszą korzyśc. Podobną rolę może spełniaćdoskonale wykonany pokaz, nie jest to pokaz instruktaż nauczania ale element działający na wyobraźnię silnie motywujący.

3.Ćw pomocnicze - tzw: "szkoła ruchu", proste ćwiczenia, mają pokazać uczniowi jak jego ciało będzie się zachow w danym momencie. Są to ćw mające na celu opanow poszcz element ruchu i przynajmniej częściowe ich połączenie nie zapominając o odpow przygotow szczególnie zaangażow grup mięśniowych. Ćw te mają umożliwić uczniowi poznanie i rozumienie własnego ciała. Np: nauka skoku kucznego z odbicia z odskoczni - skoki zajęcze, przeskok podan przyborem leżącym na podłodze.

4.Pokaz - omówienie, objaśnienie, wyobrażenie danego ruchu, ważne jest aby uczeń zrozumiał jego właściwy rytm, aby pokazać mu co powinno być pokolei rozbite na fazy całościowe wyobrażenie, tablice informac. Nazwać ćwiczenie, pokazanie całości, fazy, na koniec pokazanie całości dla wyobrażenia Dzieci częściej korzystają z inform wzrokowej, choć z wiekiem częściej dociera do nich inf słowna.. Można wykon pokaz całego ćw lub fragmentu w zwoln tempie, obszerniejsze wykon danej fazy ruchu, ukazanie danej fazy poprzez przyjęcie poz statycznej. Drugim środkiem jest słowo. Należy od samego początku naucz używać właściw nazewnictwa. Skutkiem dobrze przekaz unf powinno być ich zapamiętanie. Należy więc stos obiaśnienie słowne i pokaz. Kolejnym spos inform ucznia o nauczanym ruchu są spos jego wykonania, a więc inf kinestatyczna.. Ma on miejsce gdy uczeń podejm pierwsze próby wykonania ćwiczenia.

5.Wykonanie ćwiczeń - poprzez proste ćw, elementy doprowadzenie do tego aby uczeń potrafił w końcu sam i poprawnie wykonać ćw, uczeń popełnia błędy - trzeba je korygować aby nie stały się nawykiem. Korygowanie: Synchroniczne - w trakcie zwracamy uwagę na to co robią, szybkie - robimy przerwę informujemy o błędzie i ćwiczą ponownie, opóźnione - przyczyna błędu w 4 etapach niewłaściwy pokaz, najpierw do etapów wcześniejszych i dopiero powrót do ćw. Jest wynikiem zbyt małego zakresu ruchom w stawach, niedomagań grup mięśniowych, niskiego poz siły dynamicznej. Należy zwrócić uwagę na błąd podstawowy, gdyż z niego wynikają inne. Można je poprawiać indywid, jeśli większość uczniów wykonuje dane ćw poprawnie, lub grupowo gdy większość robi źle. Jeśli ćw jest nierytm trzeba pokazac rytm, możemy stos różnego rodz przyrządy. Np: w czasie przewrotu w przód woreczek pod szyją.Metoda nauczania: analityczna - rozbicie na poszzc elementy, syntetyczna - robienie w całości, kombinowana - przechodzenie z analit do syntet.

6.Wytworz nawyku ruchowego - Poprawne wykon ćw przez ucznia nie wystarczy aby uznać proces naucz za zakończony. Konieczne jest utrwalenie i doskonal umiejętności. Wielokrotnie powtarzanie, ale stosować pewne zmiany np: fragmenty gry, powtarzanie bez powtórek - aby uplastycznić dany ruch zmieniać szybkość ćw. Praca naucz musi zmierzać do tego by uczeń wykonyw ruchy harmonijnie, z coraz większ pewn, nie koncentr się na jakości lecz na efekcie pracy. Uwaga uczn powinna być skup na rywalu, sile i szybk wykon, dostosow wykonyw czynności do nowych, nieoczekiw warunków. Aby czynność została utrwalona niezbędnr jest wielokrotne jej powtarzanie. Nie można precyz określić czasu ania liczby powtó niezbędn do osiągn efektów. Należy rozróżnić ćw treningowe (celem jest kształt zdoln motorycznych) od doskonalących (powinny różnić się szczegółami, np: pływanie z nogami do kraula wykonujemy raz z małą amplitudą, raz z dużą, następnie wolno, szybko, z ugiętymi nogami w kolanach i z prostymi. Jest to właśnie przykład utrwalenia, a nie wzmacniania siły i wytrzymałości. Nauczyciel więc powinien przestrzegać "powtarzania bez powtórek". Uczeń w miarę upływu czasu wykonuje pewne czynności niejako automatycznie, przestaje koncentr się na poszcz elementach, skupia się na ruchu globalnym. Zadaniem nauczyc jest umożliw takiego działania uczniom, poprzez stosow nowych, zmiennych warunków wykorzystania danej umiejętn - dążyć do uplastycznienia nawyku ruchowego.

Nauczanie odbicia piłki spos górnym:

1. Przygotow psychomotor: ćw k górnych, ramion: pompki, stanie na rękach, ćw wzmacn k dolne: podskoki, przysiady, ćw oswajające z piłką: urabianie koszyka z palców, obejmowanie piłki.

2.Motywowanie - zainteresow dzieci grą w siatkówkę, odbicie spos górnym pomoże wam w przyszłości czynnie brać udział w grze.

3.Ćw pomocnicze - odbijanie piłki przy ścianie.

4. Pokaz i omówienie: Postawa wykroczna z rozstawieniem stóp na szer bioder, kolana ugięte, tułów pochyl do przodu, wzrok skierow na piłkę, łonie ułoż w koszyczek itd.

5.W rozsypce każda os otrzymuje piłkę: różne ćw przy ścianie, w dwójkach. 6.Wytworzenie nawyku ruchowego: odbicie piłki po przewr w przód, z leżenia.

Dyspozycje instrumentalne - należy zaliczyć tu:

- sprawność,

- wiedzę,

- nawyki,

- umiejętności,

- inteligencję i uzdolnienia.

Decydują o tym jakie konkretne działaniai czynności jednoastka jest gotowa podjąć, aby swoje zamierzenia zrealizować.

Cele kształcenia obejmują w zakresie sprawności: wszechstronny rozwój sprawności władania własnym ciałem, rozwój wszystkich cech sprawn fiz, rozwój wydoln funkcjonalnej organizmu.

• W zakresie wiedzy: wiedzę o organ ludzkim i jego obiekt potrzebach rozwojowych, o wpływie środow na organizm i sposobach przeciwdział negatywnym jego skutkom, o motoryczności człow oraz warunkach i sposobach jej rozwijania, o kształtow sprawności i wydoln fiz człow, o sposobach kontroli osobistej sprawn i wydoln fiz, z zakresu higieny, z zakresu profilaktyki i korekcji wad postawy, z zakresu żywienia i dietetyki, o sposobach ochrony współćwiczącego i samoochrony, wiedzę o historii i tradycji kult fiz.

• W zakresie umiejętności : umiejętn samodzielnego praktycznego wprowadz w życie wiedzy zdobytej na temat kult fiz, twórczego rozwijania w zakr kult fiz.

• W zakresie nawyków: opanow podstaw technik działania ruchow użytecznych dla osiągn celów naczeln, przyswojenie nawyków dbałości o zdrowie.

• W zakr inteligencji i uzdolnień: stymulow rozwoju intelig i uzdolnień przez różnorodne działania oraz przez różnorodne sytuacje problemowe i samodzielne ich rozwiązyw.

Elementy organiz lekcji:

1.Manewrowanie grupą - śród form ustawiania wyróżnia się: rząd, dwurząd, szereg, dwuszereg, szyk, marszowy, kolumna ćwiczebna czwórkowa, trójkowa, rozsypka, koło, półkole.

Szybkiemu uporządkowaniu klasy i celowemu ustawieniu uczniów mogą służyć: ścisłe formy porządkowe:

1. odliczanie, zwroty w miejscu i w ruchu;

2. gesty: ramię w górę, palec wskazuj wyprostow - rząd, ramię w bok - szereg itd.;

3. formy zabawowo naśladowcze np: kolejka (długa, krótka) - rząd, płotek (szer - wąski) szereg, uliczka (szer- wąska) dwurząd,

4. problemy "ustawcię się tak, aby wszyscy byli w jednakowej odl ode mnie" - koło.

Należy przestrzegać następ zasad:

1. ustawić grupę od razu we właściwym miejscu, korzystając z punktów orientacyjnych znajduj się na sali (linie, sprzęt) lub celowo wyznaczonych,

2. rozmieścić uczniów od razu w taki sposób, aby nie przeszkadzali sobie nawzajem w trakcie wykonyw ćw (zw®ócić uwagę na zachowanie niezbędnych odległ między ćwicząc i właściwy szyk, np: w czasie wykonyw rzutów sprzętem lekkoatl),

3. unikać ustawiania dzieci zawsze w tym samym miejscu,

4. zapoznawać dzieci z właśc terminol dotyczącą form ustawień. Odpowiednio ustaw grupę łatwo jest wprowadzić w ruch. Znacznie trudn zadaniem jest zakończenie ćwicz, zwłaszcza w sytuacji gdy dzieci operują przyborami na których skoncentrowana jest ich uwaga. Niezbędną czynnością zapewniającą skuteczne zatrzymanie grup ćwiczących jest ustalenie sygnału przed rozpoczęciem ćwiczeń (np: sygn wzrokowe krążek w kolorze czerw w górę - zatrzymanie lub też sygnały akustyczne jak dźwięk tamburino, klaskanie, gwizdek). Od pierwszych lekcji należy przyzwyczajać dzieci do natychmiast reakcji na dany sygnał co wprowadzi odpowiednią dyscyplinę.

PODZIAŁY: Pod tym pojęciem należy rozumieć również tworzenie różnorodnych form podziału do których należą:

zastępy stałe, sprawnościowe, sprawnoścowe zmienne, drużyny, grupy i pary, może odbywać się to poprzez dobór losowy bądź celowy (naucz musi dokładnie znać grupę pod względem cech stanow kryterium podziału).Innym sposobem jest odliczanie, które może odbywać się w miejscu lub w ruchu. Kolejny sposób podziału to wybieranie (np: przez 4 uczniów) jest ono korzystne bowiem daje uczniom możliwość decydow o składzie grupy.

Zasady zmian miejsca: nie należy przed każdą zmianą ustaw przeprowadzać zbiórek, planować w lekcji wykorzyst takich form ustawień i form podziału które łatwo dają się przekształcać jedne w drugie, w przypadku zmian miejsc zespołów podać kierunek sposób przejścia miejsce docelowe i pozycję końcową, wszystkie zmiany miejsc będące zabiegiem organizac łączyć z wykonywaniem prostych ćwiczeń

(bieg, podskoki)

2.Posługiwanie sięsprzętem: Na posługiw się sprzętem składają się: przechowyw sprzętu, przygotow sprzętu przed lekcją, rozdawanie i zbieranie przyborów oraz rozstawianie i usuwanie przyrządów.

Sposób przechowywania: dla każdego rodz sprzętu wyznaczyć stałe miejsce, najczęściej używane przybory i przyrządy składać w miejscu łatwo dostępnym, w wyraźny sposób oddzielać sprzęt sprawny od uszkodzonego, uszkodzone przyrządy usuwać z sali i innych pomieszczeń dostępnych dla uczniów. Przygotowanie sprzętu do lekcji powinno odbywać się przed jej rozpoczęciem.

Realizacja przygotowania: zgromadzenie odpowiedn pod wzgl stanu techniczn i ilości sprzętu, a w przypadku takich zajęć jak: narciarst, wrotkarstwo - sprawdzenie stanu sprzętu na początku lekcji, umieszcz przyborów w miejscu uzależniionym od przewidywalnego sposobu ich rozdania uczniom, rozmieszcz przyborów w pobliżu planowan miejsca ich stosowania. Wymienione czynności nauczyciel powinien realizować z uczniami. Z uwagi na to że właściwe przygotow sprzętu do zajęć wymaga czasu planować jego wykorzyst na kilku lekcjach. Ważny jest także sposób rozdania przyborów (nie jest wskazana dowolność odnoszenia i pobierania przyborów przez uczniów, wprowadza to chaos ). Polecenie nauczyciela porządkujące zachowanie uczniów powinno zawierać inform w jaki sposób sprzęt należy pobrać i jak zachować się po tej czynności. Jeżeli wykorzystujemy drugi przybór to stary odkładmy na miejsce drugiego.

Zasady przygotowania:

1. wyznaczyć właściwą ilość uczniów w zależności od rodzaju i ciężaru przenoszon sprzętu,

2. uczniowie nie znoszący sprzętu powinni siedzieć w jednym miejscu,

3. uczniom klas młodszych ależy pomagać,

4. do czynności pomocniczych wykorzystać niećwiczących.

W przypadku podziału na zespoły:

1. naucz objaśnia sposób zorganizow każdej stacji, po czym wszystkie zespoły ustawiają sprzęt,

2. kolejno każdy zespół przygotow miejsce ćw pod kierunkiem nauczyc - inne zespoły oczekują w danym miejscu (w klas I - II.

3. wszystkie zespoły ustaw sprzęt równoczęśnie. Każde z wymienionych jest poprawne.

3.Dobór ćwiczeń:

1. Wprowadzić takie ćw aby max wykorzyst ustaw, to znaczy nie zmieniać ustaw dla wykonyw jednego czy 2 ćwiczeń.

2. wprow takie ćw, aby max wykorz przyb i przyrz,

3. w miarą możliw każdą zmianę łączyć z wykonaniem przez uczniów zadań ruchowych.

4. wprowadzać formy ustawienia, które można łatwo przekształc,

5. W ćw parami stos takie zadania ruchowe, które angażują obydwóch ćwicząc,

6. w grach ruchowych prostych dzielić uczniów na zesp liczące max osiem osób,

7. W licznych zespołach zamiast wyścigów pojedyncz wprowadzić sztafety wahadłowe, wyścigi strumieniem itd.

4.Postawa nauczyciela - Zasady przekazywania:

1. przekaz inf w chwili skupionej uwagi uczniów.

2. ustawić się względem grupy aby wszyscy widzieli i słyszeli nauczyc.

3. w trakcie pokazu stosować ustaw przodem, tyłem lub bokiem w zależn od tego z której strony widoczne są istotne elementy.

4. prowadząc ćw w ustawprzodem stos pokaz lustrzany.

5. w terenie otwartym stos ustaw uwzględniające położ słońca oraz kier wiatru.

6. słownictwo dostosować do wieku uczniów - nauczyć terminol.

7. objaśniać zadania w sposób zwięzły.

8. Zwracać uwagę uczniom na niebezp momenty danego ćw.

5.Miejsce ćw: Wytyczanie terenu:

1. np: wytyczenie toru zjazdowego na sankach z uwzględnieniem pasa bezpiecz.

2. Oddzielenie na pływalni linią zajęć o głębokości wody dostosow do poziomu umiejętn ucznia.

3. w grach teren , wyznaczenie terenu , uzależniając jego rodzaj od zdoln orientac uczniów.

4. w ćw z przemieszczaniem np: na boisku wykorzystać oznaczniki by nie dopuścić do utraty kontaktu z grupą. Należy tu wyróżnić temp, oświetlenie, podłoże np: w zajęciach na zlodowaciałym śniegu unikać zabaw bieżnych i ćw równoważn.

Zasady budowy lekcji:

1.Wszechstronności - trzeba dobierać takie środki, które zapewniałyby uczniowi możliwość wszechstronn, harmonijn rozwoju poprzez właściwe oddziaływ zarówno na jego sferą motaryczną, psychomotor, rozwój intelekt oraz społ moralny.

Nauczyciel powinien:

1. Uwzględniać zadania w zakresie przekazyw wiadom, umiejętn, kształtow sprawn fiz i psychomotor, dbać o prawidł post ciałaoraz akcentować elementy ogólnowychow.

2. uwzględniać zadania wymagające samodzielności uczniów.

3. Włączyć uczniów do współodpowiedz za przebieg lekcji.

4. wykorzyst przyb i przyrz konwencjon i niekoowenc.

5. wprowadzić wszystkie rodz ćw ksztatuj (rr, nn, koordyn rr i nn, tułowia we wszystkich płaszcz, mm brzucha i grzbietu, równow i podskoki).

6. Uwzględniać ćw wpływ na harmonijny rozwój ucznia np: podania pr i l ręką.

7. Wprowadzić ćw utylitarne.

Zadania i rodzaje ćw w:

1. atlet: ćw szybkośc, techniki jednej konkurencji, techniki drugiej konkur, ewentualnie dodać rzut.

2. Gry sportowe: zab i gry przygotow do naucz techn i taktyki, ćw techn, taktyczne, gra.

3. .Zab i gry: zab lub gra orient porz, na czworakach, z mocow i dźwig, bieżne, rzutne lub kopne.

4. Gimnastyka: zab lub gra skoczna, ćw równow na przyrządach, zwisy, ćw zwinność akrobat, rzut, bieg, skoki wolne lub mieszane.

5. Pływanie: ćw suchego pływ, oddechowe, oswajaj z wodą, leż w wodzie, ćw pracy rr i nn, koordyn pracy rr i nn, skoki.

6. Ćw muzyczno ruchowe: ćw techniki oparte o chód, bieg płaski w połączeniu z ruchami rr , nn i tułowia, ćw rytmiczne, opanow tańce przebiegaj w szybkich tempach, poprzednie fragm układów tanecznych, improwiz ruchowa.

7. Ćw i gry teren: ćw obserw, pośłuchu, tropienia, pokonyw przeszkód, pomoc doraźna.

2.Zmienności pracy - podstawowym założeniem jest bezpieczeństwo uczniów, poprzez przeciwdziałanie kontuzjom mogącym wystąpić na skutek przeciąż pewnych grup mięśni. Ten sam efekt można równmież osiągnąć na skutek znużenia ucznia zajęciami.

Należy zatem:

1. układać ćw w takiek kolejn, aby każde następne miało odmienny wpływ na aparat ruchu.

2. stosow częstą zmianę pozycji wyjściow do ćw.

3. stos w lekcji zmienność treści i metod oraz form organizac.

4. przeplatać: ćw statyczne ćw dynamiczn, w miejscu z przemieszcz się, o dużym st trudn z ćwicz łatwymi itd.

3.Stopniowego natężenia wysiłku:

1. Przechodzimy od ruchów na wybrane partie mięśn do globalnych,

2. lekcję rozpocz od ćw o małej intens do ruchów bardziej intens,

3. zadania o znacznym obciąż muszą być poprzedzone ćw przygotow,

4. zadania o znacznym ładunku emocjon umieszczać pod koniec części głównej lekcji.

Krzywa natęż wysiłku:

1. w przypadku akcentow w lekcji zadań w zakresie kształtow sprawn motor stopniow natęż wysiłku może być bez zbytnich trudności uzyskane przez odpow dobór zadań ruchow.

2. Nauczanie nowego elem związ jest ze zmniejsz intens wys spowodowanym koniecznością częstej korekty błędów. Nowe elementy nie powinny zajmować więcej niż 15min.

3. Trudne jest utrzymanie natęż wysiłku w lekcjach kontrolnych, dlatego nie zaleca się wprowadzania odrębnych jednostek lekcyjnych kontroln. Ocena może być dokonywana na każdej lekcji. Głównie w ostatniej lekcji cyklu.

4. Przekazyw wiadom z zakresu kult fiz nie może odbywać się kosztem innych zadań lekcji.

TOK LEKCYJNY:

Zorganizowanie grupy i sprawdz gotowości do zajęć: zbiórki w miejscu (rozsypka, szereg, dwuszereg itd), w ruchu połączone z pobraniem przyborów, powitanie taneczne. Zbiórka ma na celu ułatwienie nauczycielowi gotowości uczniów do zajęć na k™óre składa się kontrola obecności, kontr ubioru.

Zadania te można realizować: kontrolą wzrokową nauczyciela, kontrolą obecności przez odczytywanie listy uczniów lub odliczanie, wzajemna kontrola dokonywana przez uczniów lub samokontr, zapis osób niećwicz lub nieobecn na kartce przez ucznia niećwicząc, kontrola obecności przez ucznia "zastępowego".

Nastawienie uczniów do zajęć: podanie tematu, podanie infogólnych z zakresu kult fiz, pokaz nowego lub atrakcyjn ćw które będzie opanowyw na lekcji. Potrzeba motywacji jest tym większa im mniejsze jest zainteresow uczniów zajęciami, należy pamiętać że najlesz motyw jest atrakcyjność ćwiczeń.

Rozgrzewka, psychomotoryka, profilaktyka: początek powinna stanowić zab ożywiająca w której uczestn wszyscy uczniowie - spełnia rolę wstępnego przygotow organ do wysiłku. Musi to być zabawa nie wymagaj zbyt wielu czynności informuj. Podstawową część rozgrzewki stanowią ćw kształtuj - takie których wykonanie wymaga pracy wybranych grup mięśni (rr, nn, tuł w różn płaszcz itd). Dobór ćw powinien zapewniać zarówno wszechstr pobudz ukł krążen oddech i apar ruchu, jak również ukierunkowane przygotow org do zadań dalszych lekcji.

Cz główna: kształt umiejętn, doskonal sprawn: 25 - 30min. Zalicza się tu: opanow i utrwal umiejętn w zakres technik i taktyk sportow, opanow i utrwal umiejętn i wiadom dotycz pracy ucznia nad własnym rozwojem, opanow i utrwal umiejętn organiz zajęć - samooceny i samokontr, opanow umiejętn pomocy - asekur i ochrony przy wykonyw ćwiczeń, rozwijanie zdoln motor uczniów (kondyc i koordyn). Niedopuszcz jest poświęc całego czasu tej części tylko na nauczanie nowego ćw.

Cz końcowa - uspokojenie org: 3-5min sposób jej przeprowadz jest uzależn od zaplanowanych w cz wstępnej i łównej rozwiązań metod i organizac. Możemy stosować: marsz, trucht, ćw techniki o małej intens, zab uspokajaj, ćw oddech, problemy i tematy ekspresji ruchowej.

Czynności organizac i wychowawcze: na te czynności składają się: uporzadkow miejsca, zorganizow grupy w sposób umożliw kontrolę obecności uczniów, ocenę postępów uczniów, ocenę zachowań uczniów, wykorzyst momentów wychowawczych.

Nastaw uczniów do samodzieln działań: zachęc uczniów do wykorzyst poznanych zabaw w czasie wolnym, indywidualn zachęcenie do samodzieln kształtow określ zdoln motor zaniedbanej u danego ucznia, polecenie przygotow przez pojedynczego ucznia lub grupę uczniów zestawu odpowiednio ukierunkow ćwiczeń, zachęc do pogłębiania wiedzi z zakresu kult fiz poprzez obserwację aktualnie odbywających się imprez sport. Należy wystrzegać się sugerow uczniom wykonyw zadań technicznych nowych., opanowanyc na danej lekcji.

Czynności zabezpieczające:

Nauczyciel odpowiedzialny jast za: wywieszanie omówienie i skrupulatne przestrzeganie przepisów bezpiecz (regulam korzyst z sali gimn, pływalni, boiska), za takie zabezp przyrządów aby wypadki praktycznie były niemożliwe, z bezpośr ubezpiecz uczniów podczas wykonyw ćwiczeń i zadań ruchow.

Przyczyny wypadków:

1. Z winy nauczyciela: przypadkowy podział uczniów na zespoły lub brak podziału, rozmieszcz ćwiczących zbyt blisko ścian - kaloryferów i innych przeszkód, nieprzemyślany sposób przenosz przyborów i przyrządów, brak lub zła ochrona przy ćwiczeniach trudnych i niebezpieczn, złe przygotow do zajęć sprzętu przyborów, brak przeglądu przyborów, wychodzenie z zajęć, brak dyscypliny.

• Do wypadku dochodzi najcześciej gdy: dziecko nie zachowa w czasie ćw właściwej poz ciała, nie rozumie ruchu i nie wie w jaki sposób go sobie przyswoić, źle rozmieści szybkość ruchu w czasie, niedostatecznie uchwyci przyrząd, ma obawę przed wykon całego ruchu, jest mało przygotow do wykon danego ćw.

2. Wynikające z osobowości ucznia: brak dyscypl przy wykonyw poszcz ćw, przeżycia osobiste, brak rozgrzewki, zniżenie, strach, niechignien tryb życia, pochopne lub nieprzemyśl ćw, uprzedzenie do wykonyw ćwiczenia, trema lub przedstartowa gorączka, brak znajomości zasad samoochrony, samoochrona przez umiejętność właściw podania.

3. Wypadki o charakterze technicznym: nie przygotowane obiekty, niedostateczne wyposaż i sprzęt i ubiór ćwiczących, zły stan rozbiegu, miejsce odbicia, nierówna nawierzchnia bierzni, zły stan lodu - tras narciarskich, tępe łyżwy, brak ochraniaczy.

• Prowadzący powinien uwzględniać w: grach i zabawach -nie dopuszczać do gry brutalnej, nie pozwalać na zwycięstwo za wszelką cenę, podczas sędziow przestrzegać prawideł gry, przed każdą grą sprawdzać przydatność boiska, poziom grających powinien być wyrównany, dzieci winny być zdrowe, przepisowe odległości od ścian itp.

Ćw w różnych dyscyplinach :

• Lekka -ćw szybkościowe -ćw tech jednej konkurencji -ćw tech drugiej konkurencji -ewentualnie rzuty

• Gry zespołowe -zabawy przygotowujące do nauczania techniki i taktyki gry -ćw techniczne -ćw taktyczne -gra w różnej formie

• Zabawy i gry -z/g orientacyjno porządkowa -na czworakach -z dźwiganiem i mocowaniem bieżna -rzutna lub z podbijaniem lub kopna -skoczna

• Gimnastyka -ćw równowagi na przyrządach -zwisy (podpory, czworakowanie, pełzanie)

-ćw zwinnościowo-akrobatyczne -rzut -bieg -skoki wolne lub mieszane

• Pływanie -ćw suchego pływania -ćw oddechowe -ćw oswajające z wodą -leżenie na wodzie (ćw wypornościowe) -ćw pracy RR potem NN -ćw koordynacyjne RR i NN -ćw w nurkowaniu -skoki do wody

• Ćw muz-ruch i tńce -ćw tech oparte o chód, bieg płaski w połączeniu z ruchami RR i NN i T -ćw rytmiczne -opanowane tańce przebiegające w szybkich tempach -nowe problemy muz-ruchowe -zestawienie ukł lekcyjnych z opanowanych poprzednio fragmentów tańców czy ćwiczeń muz-ruch -improwizacja ruchowa (taneczna)

• Ćw i gry terenowe -ćw obserwacji, podsłuchu i tropienia -pokonywanie przeszkód terenowych -pomoc doraźna -przeprowadzenie jednej lub dwóch gier terenowych

Metody przekazywania wiadomości: pokaz, opowiadanie, pogadanka, dyskusja, wykład

Metody zdobywania wiadomości: praca z książką, opisywanie i rysowanie postaci, wywiad, wykonanie zadań ruchowych

Pokaz-jest podstawowym sposobem dostarczania uczniom nowych informacji natomiast towarzyszące mu objaśnienie jest tylko uzupełnieniem lub spełnia rolę kierującą obserwacją ucznia. Do pokazu N może wykorzystać żywy pokaż lub środki dydaktyczne: plansze, fotogramy, kinogramy, filmy inne.

Metody realizacji zadań ruchowych: „jest to sposób postępowania stosowany świadomie dla osiągnięcia określonego celu”i jest to konieczność wyzwolenia i wykorzystania aktywności wew ucznia, jego samodzielnego i twórczego działania. Zakres aktywizacji ucznia uzależniony jest od rodzaju stosowanego zadania Wyróżnia się:

Met realizacji zadań ściśle określonych-reproduktywne-ODTWÓRCZE-N podaje wzór zadania. Intencją N jest aby U wykonali zadanie jak najbliżej wzorca w trudnych zadaniach, wymaga to wielokrotnych prób aby wzorzec osiągnąć. Stosujemy jak chcemy nauczyć nowej czynności. Stosujemy również w zadaniach korekcyjnych gdzie zależy nam na konkretnej gr mm

• Met zad -ścisła-W tej metodzie metodzie stawia uczniów uczniów sytuacji zadaniowej ścisłej, tzn w której U odczuwają wew potrzebę osiągnięcia ściśle określonego przez N celu

• Met naślad -ścisła- N staiwa uczniow w sytuacji zadaniowej w wyniku nakazów i poleceń. N ściśle określa zadanie-ćwiczenie, a U ściśle je odtwarzają (naśladują pokazany ruch) Wierne odtworzenie ćwiczenia jest nagradzane a inwencja (odstępstwo od pokazanego wzorca) karana

• Met programowego uczenia się-Met jest podobna do met zadaniowej-ścisłej. Różnica polega na tym, iż program osiągnięcia calu nauczyciel podaje nie „na żywo”, lecz w postaci broszury lub tablic informacyjnych, informacyjnych uczeń samodzielnie uczy się,kontroluje,koryguje i ocenia

Met realizacji zad częściowo określonych-proaktywne-USAMODZIELNIAJĄCE-

• Met zabawowa naśladowcza- N stwarza sytuację zadaniową polegającą na wywołaniu u dzieci potrzeby naśladowania określonego przedmiotu czy zjawiska, którego istotą jest określony ruch. Zadaniem dzieci jest naśladowanie owego przedmiotu czy zjawiska według własnego wyobrażenia i inwencji (programu)

• Met zabawowa - klasyczna”dzieci stawiane są w sytuacji zadaniowej poprzez podanie przez nauczyciela fabuły zabawy lub przepisów gry i odpowiednie czynności organizacyjne (celem przygotowania terenu zabaw i gier oraz przyborów) w tej syt zacowanie się uczniów jest swobodne i samodzielne. Jedynymi ograniczeniami SA fabuła i przepisy”

• Met bezpośredniej celowości ruchu. N stwarza syt zadaniową polecając uczniom wykonanie prostego zadania w odpowiednio dobranej pozycji wyjściowej. Celem bezpośrednim dla uczniów jest wykonanie zadania. Właściwy cel jest znany tylko N

• Met programowanego usprawniania się:ćwiczący czuje się w wyniku syt zadaniowej, ponieważ odczuwa potrzebę usprawniania się, w wyniku której podejmuje określony program działania (np. na ścieżce zdrowia) Rolę regulatora czynności usprawnianych sprawuje środowisko (teren, przyrządy, tablice orientacyjne) wykonanie konkretnych zadań wymaga pewnej inwencji od usprawniającego się

Met realizacji zadań wymagających pełnej inwencji twórczej uczniów (kreatywne)

• Met ruchowej ekspresji twórczej:N stawia uczniów sytuacji zadaniowej, którą uczniowie powinni samodzielnie, twórczo rozwiązać, przy czym każde rozwiązanie zademonstrowane przez ucznia uważa się jako poprawne. Zadania polegają na inscenizacji określonych tematów ruchem i mimiką

• Met problemowa(obniża intensywność lekcji , inspirujemy do samooceny) N stawia uczniów syt problemowej, tzn w takiej, z którą uczniowie spotykają się po raz pierwszy i nie znają sposobu jej rozwiązania. Uczniowie samodzielnie analizują sytuacje ,tworzą programy (pomysły) rozwiązania problemu i weryfikują jego poprawność praktycznym działaniu

Przykłady:

• Met zab-naśladowcza-„skoki żabki”(siła dynamiczna nóg) -leżenie przodem, „lot szybowca” (siła mm grzbietu) -siad skrzyżny, ramiona w górę, „drzewa na wietrze” (gibkość)

• Met bezpośr celowości ruchu-postawa, ramiona w przód z krążkiem trzymanym oburącz, dotknij na przemian prawym i lewym kolanem krążka” (ćwiczenia nóg) -„kto potrafi w leżeniu przodem utrzymać się dłużej na piłce lekarskiej” (mm grzb) -siad prosty, piłka między stopami, „dotknij piłką podłogę za głową” (siła mm brzucha)

---