POJĘCIE AUTORYTARYZMU

Termin „autorytaryzm” wywodzi się z łacińskiego słowa „auctoritas” oznaczającego władzę a także powagę moralną. W państwie autorytarnym organy władzy uważają się za nadrzędne wobec obywateli, bezwzględnie wymagając uległości i podporządkowania się swoim „jedynie słusznym decyzjom”.

Różne definicje autorytaryzmu:

1. Słownik języka polskiego- „rządy autorytatywne to rządy nie podlegające jakiejkolwiek kontroli społecznej, oparte na wymaganiu bezwzględnego posłuchu wobec władzy”

2. Jan Turowski- „autorytarny system sprawowania władzy, niezależnie od jego patologicznych, historycznych deformacji, oparty jest na koncepcji niekontrolowanego przywództwa”

3. Ernst Nolte- „autorytaryzm to każda forma ustrojowa w której przyznaje się wyższą pozycję innemu niż parlament składnikowi władzy naczelnej”

4. G. D. Hitchner i W. H. Harbold- "autorytaryzm cechuje się przywództwem samowładnym.”

5. Juan Linz- „autorytarne reżimy są systemami politycznymi z ograniczonym, nie opartym na odpowiedzialności, pluralizmie politycznym bez starannie wypracowanej kierowniczej ideologii, w których przywódca (czasami mała grupa) pełni władzę w ramach formalnie słabo zdefiniowanych ale w rzeczywistości dobrze przewidywanych ograniczeń”

6. Franciszek Ryszka- „punktem wyjścia do zrozumienia pojęcia autorytaryzmu jest ujmowanie go w związku z pojęciem autorytetu jako zdolności wrodzonej lub nabytej do wybicia się ponad grupę. Ta zdolność jest wyrazem władzy i zakłada posłuszeństwo ze strony przynależnych do grupy. Jednym z zasadniczych środków wyrażania tak pojmowanego autorytetu jest rozdzielanie nagród i kar”

7. Giovanni Sartori- „autokracja jest najwłaściwszym przeciwieństwem demokracji. W autokracji zawiera się element zawłaszczenia władzy (jako przeciwieństwo jej potwierdzania w drodze rywalizacyjnych wyborów) oraz traktowania jej jako niezbywalnej własności.”

8. Słownik nauk politycznych (Goulda i Kolba)- wyodrębnili 3 aspekty autorytaryzmu:
   1. psychologiczny
   2. instytucjonalny
   3. aksjologiczny

1. Aspekt psychologiczny- charakter autorytarny czyli dyspozycja do gorliwego posłuszeństwa wobec hierarchicznych przełożonych. Zawiera się tu przede wszystkim autorytarna osobowość władcy, jego życiowe doświadczenia, poczucie nieomylności i wyjątkowości a także nietolerowanie przez niego wszelkich form sprzeciwu bądź krytyki.

2. Aspekt instytucjonalny- sposób rządzenia denotujący połączenie apodyktycznego porządku z zagrożeniem karą. Przejawia się skoncentrowaniem władzy w rękach jednej osoby (lub grupy), która sprawuje władzę nie licząc się z opinią publiczną. W tym aspekcie autorytaryzm występuje w postaci despotyzmu, dyktatury, jednowładztwa, totalitaryzmu, tyranii.

3. Aspekt aksjologiczny- ideologia, która popiera lub skłania do przyjęcia rządów autorytarnych i wychwala jako wzór charakter autorytarny. Jest to system poglądów i wartości, które propagują potrzebę silnej i hierarchicznie zorganizowanej władzy głoszący kult określonego przywództwa politycznego absolutyzujący porządek z zasady podporządkowania łączące się z odrzuceniem demokracji i przeciwstawienie się idei równości między ludźmi.

9. Engelbert Dollfuss- Koncepcja autorytaryzmu przedstawiona w 6 tezach:
   
   1. rząd jako reprezentacja państwa winien cechować się autorytetem;
   2. celem autorytarnego rządu jest ujednolicenie wielorakich interesów duchowych i materialnych ludności;
   3. autorytarne kierownictwo, wykonywane przez rząd, reprezentuje całe państwo;
   4. autorytet to „uporządkowana władza” a nie samowola czy dyktatura;
   5. system państwowy ma być hierarchiczny;
   6. poparcie społeczeństwa dla instytucji powinno wyrastać z szerokiej sfery wolności duchowych a nie z jednolitego światopoglądu;

Powyższe stwierdzenia nie piętnują systemu autorytarnego. Dollfuss wymienia wyłącznie pozytywne cechy systemu, uważając go za swego rodzaju antidotum na wszelkie problemy społeczne, polityczne, gospodarcze i kulturowe.

CHARAKTERYSTYKA REŻIMU AUTORYTARNEGO

Typologizacja systemów autorytarnych wg małej encyklopedii wiedzy politycznej.

1. Reżimy biurowo militarystyczne gdzie elity rządzące (najczęściej w sytuacji braku partii autorytarnej) zdominowane są przez wojskowych i cywilnych technokratów, skoncentrowanych przede wszystkim na promowaniu zaawansowanej industrializacji

2. Reżimy pokolonialno-mobilizujące gdzie autorytarnie kierowana partia i autorytarne kierownictwo państwowe są efektywnym instrumentem nation building czyli budowania i konsolidacji narodu. Najczęściej tego typu reżimy padają ofiarą puczu wojskowego lub/i zmieniają się we władzę osobistą jednostki.

3. „rasowe i etniczne demokracje” - stosujące „inżynierię społeczną” przyznające prawo uczestnictwa politycznego grupom rasowo uprzywilejowanym i minimalizujące demokratyczne prawa innym grupom etnicznym.

4. Reżimy teokratyczne, w których główny ośrodek decyzji politycznych znajduję się na rękach władzy duchownej.

5. Posttotalitarne autorytarne reżimy to przede wszystkim destabilizujące się od połowy lat pięćdziesiątych ustroje państwa Europy Środkowo- Wschodniej czyli tzw. autorytaryzm socjalistyczny.

Systemy autorytarne i quasi-autorytarne istniały w Polsce, Austrii, krajach bałtyckich, Hiszpanii, na Węgrzech, w Portugalii, Jugosławii, Chile i Iraku.

Autorytaryzm wyrósł na gruncie kryzysu (mającego miejsce po I WŚ) i związanej z nim radykalizacji społeczeństwa, zarówno lewicowej jak i prawicowej. Ta pierwsza była stymulowana przez komunistów druga przez nacjonalistów. Zwolennicy reżimu autorytarnego wywodzili się ze wszystkich grup społecznych zwłaszcza tych, które nie były zadowolone z powojennej rzeczywistości. Największą popularność zdobywał on w tych krajach, gdzie najpełniej wykształciła się klasa średnia.

Reżimem autorytarnym określa się system polityczny, w którym władza naczelna znalazła się w innych rękach niż parlament. W zależności od państwa wódz sprawuje władzę samodzielnie bądź przy pomocy najbardziej zaufanego ścisłego grona ludzi. Jednakże to on posiada legitymację do podejmowania większości najistotniejszych decyzji państwowych.

Cechy:

1. Ideologia została zastąpiona przez mentalność lub osobowość przywódcy (Linz).

2. W państwach autorytarnych zasadniczo odrzucono koncepcję demokratycznych i regularnych wyborów.

3. Elitaryzm- Wszystkie stanowiska państwowe pochodzą zazwyczaj z nominacji partyjnych.

4. Autorytarne dyktatury charakteryzują się tym, że decyzje polityczne są często podejmowane bez podstaw prawnych. Mamy do czynienia z „rządzeniem odgórnym” realizowanym za pomocą rozkazów, nakazów, systemu sankcji karnych i stosowania środków bezpośredniego lub pośredniego przymusu.

5. Systemy autorytarne dysponują rozbudowanym aparatem terroru. Nie jest on co prawda tak represyjny wobec obywateli jak w przypadku reżimów totalitarnych, jednakże spełnia podobne funkcje czyli m.in. sprawuje nadzór nad wszelkimi przejawami aktywności społecznej, inwigiluje ewentualnie istniejącą opozycję, pilnuje porządku i stabilizacji w państwie.

6. Sceptyczne podejście do parlamentaryzmu, liberalizmu i indywidualizmu.

7. Mamy do czynienia z pluralizmem politycznym, gospodarczym i kulturowy.

8. Władza wykonawcza oparta na autorytecie jednostki

9. Niski stopień indoktrynacji społeczeństwa

POJĘCIE TOTALITARYZMU

Pojęcie totalitarny wywodzi się od łacińskiego wyrazu totus - „cały” oraz średniowiecznego terminu totalis - „całkowity”. Mianem totalitarnych zwykło się określać przede wszystkim powstałe po I wojnie światowej dwa systemu oparte na dyktaturze- nazistowskie Niemcy i komunistyczny ZSRR. Po raz pierwszy terminu tego użył w 1925 roku Benito Mussolini wygłaszając słowa „wszystko w państwie nic poza państwem nic przeciwko państwu” od tego czasu nazwą tą określa się system władzy centralnej. Do prekursorów badających systemy totalitarne zaliczamy:
a) H. Arendt

b) F. Borkenau

c) C. J. Friedricha

d) A. Walickiego

…którzy swe analizy przeprowadzali opierając się na modelach komunizmu i nazizmu.

a) Arendt sprecyzowała definicję totalitaryzmu, pisząc, że jest to nowa forma rządzenia, całkowicie odmienna od znacznych form politycznych takich jak despotyzm tyrania czy dyktatura. Wg niej najbardziej charakterystyczną cechą totalitaryzmu jest to że nie opiera się o w ogóle na normach prawnych gdyż są one poniekąd „zastępowane” rozbudowanym aparatem terroru. Jej zdaniem wzorcowy obywatel państwa totalnego nie potrafi myśleć samodzielnie jest ateistą a ponadto nie jest zanadto zainteresowany zdobywaniem dóbr materialnych.

b) Borkenau uważał że systemy społeczne III Rzeszy i ZSRR są takie same. Wskazuje na wiele podobieństw łączących faszyzm i komunizm np.
- osobę dyktatora dysponującego władzą praktycznie absolutną

- istnienie jednej wszechwładczej partii

- występowanie rozbudowanego aparatu terroru

- pozorną rolę ideologii w państwie

c) Friedrich określa totalitaryzm jako „system władzy politycznej różniący się od autokracji i zachodnioeuropejskich demokracji” i zawierający następujące elementy:

• totalitarną ideologię- wkraczającą we wszelkie przejawy aktywności społecznej. Jej celem jest uformowanie idealnego społeczeństwa oraz nowego ładu charakteryzującego się dobrobytem obywateli, wzmocnieniem pozycji państwa na arenie międzynarodowej, zlikwidowaniem jednostek antypaństwowych etc.

• monopartię opartą na totalitarnej ideologii kierowaną często przez jedną osobę- dyktatora. Oznacza to m.in. że wszystkie ważniejsze stanowiska państwowe pochodzą z nominacji partyjnych. Członkowie partii są ślepo posłuszni woli wodza, wykonując wszelkie powierzone im zadania. Na jego czele znajduje się dyktator.

• rozbudowaną tajną policję. Ma ona przeciwdziałać wszelkim formom sprzeciwu oraz likwidować zagrożenia związane z działalnością wrogich elementów. Policja ma realną możliwość stosowania terroru fizycznego i psychicznego wobec wszystkich obywateli (nawet członków partii). Pewne grupy społeczne są prześladowane i szykanowane z powodu „uznania ich” za zagrażające państwu

• Monopolistyczną kontrolę masowych środków przekazu, czyli prasy, radia i technik wizualnych.

• Monopolistyczną kontrolę sił zbrojnych i wszelkich innych formacji (nie wykluczając ekonomicznych). Przejawia się to m.in. w tym, że państwo dysponuje monopolem na posiadanie broni.

• Monopolistyczna kontrola nad wszystkimi organizacjami, łącznie z gospodarczymi. Scentralizowane zarządzanie. Niechęć wobec koncepcji decentralizacji i wszelkich form samorządu.

Monopol ten nie musi być przez partię praktykowany.

d) Andrzej Walicki uważał, że „totalitaryzmu nie można utożsamiać z monopolizacją władzy politycznej lub z przywilejami warstwy kierowniczej. O tym czy dany reżim jest totalitarny , decyduje bowiem nie monopol na władzę ale faktyczny zakres, cel i sposób sprawowania władzy. Kryterium totalitarności nie jest zwyczajny brak demokracji jest nim zakres i intensywność z zewnątrz sterowanego, lecz również głęboko uwewnętrznionego konformizmu. Reżim totalitarny realizuje ideał konformizmu absolutnego niezewnętrznego tylko lecz również wewnętrznego i niebiernego tylko lecz aktywnego. - „Totalitaryzm i posttotalitaryzm. Próba definicji”

Inne definicje:

a) Encyklopedii powszechnej PWN- „system organizacji państwa zamierzający do rozciągnięcia kontroli nad całością życia politycznego, społecznego, kulturowego. Prześladuje siły postępowe i wywołuje wojny napastnicze”- odnosi się ona zwłaszcza to totalizmu niemieckiego.

Totalizm był systemem władzy państwowej opartym na nieograniczonych kompetencjach władzy centralnej zmierzającej do:

1. Rozciągnięcia kontroli nad całokształtem życia społeczeństwa zarówno w sferze stosunków politycznych, gospodarczych jak i działalności kulturalnej.

2. Zniesienia wszelkich niepodporządkowanych jej ruchów i zrzeszeń społecznych.

3. Likwidacji wszelkich form kontroli społecznej nad jej działalnością.

4. Maksymalnego ograniczenia „sfery prywatności” jednostek i swobody kształtowania opinii publicznej.

Następnie wyszczególniono zasadnicze cechy totalitaryzmu jako systemu władzy:

1. likwidację wszystkich partii politycznych (pozostawienie tylko rządzącej)

2. ograniczenie lub uchylenie większości praw obywatelskich i militaryzacja zycia społecznego

3. rozbudowa aparatu przemocy połączona ze stworzeniem terroru i przymusu fizycznego wobec faktycznych i potencjalnych przeciwników totalitarnego reżimu

b) N. S. Timasheff- wg niego totalitaryzm oznaczał cechę państwa odnoszącą się do spełniania przez nie licznych funkcji dodatkowych. Państwo byłoby totalitarne wówczas gdyby liczba funkcji była tak duża ze obejmowałaby prawie całą aktywność człowieka. Autor ten uważa że w wielu państwach demokratycznych można by odnaleźć elementy reżimu totalitarnego. Wg niego istnieje możliwość pośredniego wymierzenia totalitaryzmu a mianowicie poprzez pomiar stopnia penalizacji zachowań jednostek gdyż pełnienie przez państwo dodatkowych funkcji jest wprost proporcjonalne do siły represji wobec społeczeństwa.

c) Zbigniew Brzeziński- „totalitaryzm jest nową formą rządów, która mieści się w ogólnej klasyfikacji systemów dyktatorskich; jest to system w którym technologicznie zaawansowane instrumenty władzy politycznej są wykorzystywane bez ograniczeń przez scentralizowane kierownictwo określonego elitarnego ruchu w celu przeprowadzenia totalnej rewolucji społecznej, włącznie z kształtowaniem „nowego człowieka” na podstawie arbitralnych założeń ideologicznych, proklamowanych przez przywódców w atmosferze jednomyślności wymuszonej na całej populacji:.

Pod pewnymi względami ten typ totalitaryzmu przypomina komunizm chiński.

CHARAKTERYSTYKA REŻIMU TOTALITARNEGO

Totalitaryzm jest nierozerwalnie związany z:

1. Szczegółowo opracowaną ideologią

2. monopartyjnością

3. wszechobecną cenzurą

4. degeneracją prawa

5. zdławieniem wolności i wszystkich przejawów demokratyzmu.

Kształtujący się od Rewolucji Francuskiej charakterystyczny dla europejskiej kultury politycznej podział na lewicę i prawicę zmienił swój klasyczny sens po wybuchu I wojny światowej. W szczególności po ustanowieniu w 1917 r. przez bolszewików „dyktatury proletariatu” W Rosji i jej totalitarnej transformacji w późniejszym okresie. Najbardziej znamiennymi systemami totalitarnymi jest III Rzesza w latach 1933-1945 i Związek Radziecki w latach 1917-1956.

Zarówno konserwatyzm, liberalizm, leseferyzm jak i socjalizm, czyli wszystkie zasadnicze doktryny polityczne sprzed 1914 r. wskutek zaistniałej po I wojnie światowej sytuacji straciły na znaczeniu. Ponadto głęboki kryzys gospodarczy sprzyjał gwałtownym zmianom zachodzącym w gospodarce i mentalności społeczeństwa. Czynniki te uwarunkowały szybkie powstawanie systemu totalitarnego, który według jego propagatorów miał stworzyć idealne państwo i społeczeństwo.

W tego typu państwach obok wroga zewnętrznego, które trudno było konkretnie wskazać stworzono szybko wroga wewnętrznego. Stanowił on ucieleśnienie wszelkiego zła i niepowodzeń. Często oskarżano go spiskowanie przeciwko państwu i jego ludowi. Dla przykładu można podać, iż w III Rzeszy do tej grupy zaliczano przede wszystkim Żydów, komunistów i homoseksualistów a w ZSRR „wrogów władzy ludowej” czyli praktycznie mogli być to wszyscy. Stąd w państwie totalitarnym panuje ciągły strach przed aresztowaniami. Społeczeństwo żyje w przeświadczeniu, że tylko podporządkowanie się totalnej władzy zapewni mu spokój i bezpieczeństwo.

Cechy:

1. Wszechobecna i organizująca życie społeczne jedna oficjalna ideologia. Reżimy totalitarne są autokracjami.

2. Ludność jest poddawana permanentnej indoktrynacji. Prowadzi to do ukształtowania się „nowego” człowieka- bezgranicznie posłusznego wodzowi i państwu. „Formowanie” to zaczyna się już od najmłodszych lat życia. Powstają organizacje dziecięco-młodzieżowe, które mają za zadanie wpajać młodym ludziom idee państwa totalitarnego i wychowywać ich na oddanych obywateli.

3. Rozbudowany aparat terroru jest uprawniony do inwigilacji wszelkich sfer życia obywateli i ewentualnie do zwalczania objawów opozycji wobec państwa.

4. W państwie totalitarnym system władzy jest oparty na nieograniczonych kompetencjach otoczonego kultem wodza (fürera, generalissimusa, przewodniczącego etc.), który sprawuje władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Pietyzm przejawia się m.in. w nadawaniu miastom zakładom, szkołom i innym instytucjom nazw pochodzących od imienia wodza np. Stalingrad, Leningrad, Hiterjungend. Wszelka krytyka przywódcy jest surowo karana (nie wykluczając kary śmierci bądź pobytu w obozach koncentracyjny)

5. Permanentną cenzurą. Środki masowego przekazu podlegają całkowitej kontroli państwa i emitują tylko korzystne z punktu widzenia władz informacje.

6. Monopartyjność- Totalna władza w państwie przejawia się w istnieniu tylko jednej, oficjalnie uznanej partii politycznej, której członkowie obejmują wszystkie najistotniejsze stanowiska państwowe.

7. Reżim totalitarny likwiduje wszelkie niezależne organizacje umożliwiając działanie tylko tym, które są bezpośrednio powiązane z biurokracją i biernie wykonują wytyczne wodza i wszechobecnej partii.

8. Gospodarka w systemie totalitarnym podlega całkowitej kontroli państwa. Państwo „ustala” wskaźniki mikro i makroekonomiczne, uniemożliwiając funkcjonowanie wolnej gospodarki rynkowej opartej na prawach podaży i popytu. Zarówno produkcja jak i dystrybucja dochodu narodowego odbywa się według reguł i pod kierunkiem ustalonym przez najwyższe władze. Likwiduje się własność prywatną i łączy się przedsiębiorstwa w wielkie korporacje, całkowicie podległe państwu.

Służby policyjne w systemie totalitarnym, składają się z wielu komórek:

a) tajna policja

b) służby bezpieczeństwa

c) służby wywiadowcze

d) ochotnicze formacje cywilne, znajdujące się pod całkowitą kontrolą dyktatora.

Totalitarny system nie należy do ustrojów trwały. Deklarowane cele w dłuższej perspektywie czasu nie mogą zostać realizowane. Społeczeństwo zaczyna dostrzegać błędy i systemu, domagając się poszerzenia swobód politycznych i zmian w strukturze i co za tym idzie ustroju państwa. Władza mająca początkowo autorytet i poparcie obywateli zaczyna je tracić. System polityczny próbuje górować nad życiem społecznym, jednak prowadzi to do stopniowego wzrostu niezadowolenia ludności i w konsekwencji do ugruntowania się ruchów antytotalitarnych.

Zarówno „autorytaryzm” jak i „totalitaryzm” są pojęciami pejoratywnymi, kojarzącymi się w głównej mierze z brakiem swobód społecznych i politycznych, prześladowaniami, a zwłaszcza z osobą dyktatora- przez jednych wielbionego, a przez drugich znienawidzonego. Najistotniejsze pojęcia odnoszące się zarówno do totalitaryzmu jak i do autorytaryzmu:

9. terror (różniący się w poszczególnych państwach)

10. pochwała silnej egzekutywy

11. antydemokratyzm

12. antyliberalizm

13. antyindywidualizm

14. monopartia

15. cenzura

REFERAT DAWIDA

Totalitaryzm - charakterystyczny dla XX-wiecznych reżimów dyktatorskich system rządów dążący do całkowitej władzy nad społeczeństwem za pomocą monopolu informacyjnego i propagandy, ideologii państwowej, terroru tajnych służb wobec przeciwników politycznych, akcji monopolowych i masowej monopartii.

Przykładami państw totalitarnych były narodowo socjalistyczna III Rzesza, stalinowski Związek Radziecki i Chiny. Współcześnie totalitarny system rządów istnieje w Korei Północnej. Niekiedy za państwa totalitarne uznawane są także Hiszpania generała Franco, Chile Augusto Pinocheta i faszystowskie Włochy Benito Mussoliniego, jednak zwykle panujące w nich reżimy traktuje się jako mające charakter autorytarny.

Totalitarny władca stoi w obliczu dwoistego zadania ponieważ na początku musi stworzyć jakaś rzeczywistość życia codziennego, a jednocześnie nie może doprowadzić do stabilizacji gdyż stabilizacja jego praw zniszczyłaby sam ruch. Totalitarny władca musi zapobiec osiągnięciu takiego stopnia normalizacji przy którym mógłby powstać nowy sposób życia.

Totalitaryzm jak jego nazwa wskazuje musi być totalny czyli trzeba podbić kraje nietotalitarne bo nie podbijając całego świata straciłby tą totalność i zostałby podporządkowany prawu narodów. Założenie tego systemu jest takie aby usunąć konkurencje i nietotalitarną rzeczywistość. Błędem świata nietotalitarnego było zaufanie Hitlerowi np co do układu monachijskiego co on bezwzględnie wykorzystał. Stosunki między państwem a partią można sprowadzić do stosunków między władzą pozorną a rzeczywistą. Wewnątrz te państwa były bezradne pod względem administracyjnym i chaotyczne - obywatele nie mieli pojęcia kogo mają się słuchać i która władzę ma traktować jako zwierzchnią. Wiadome było jedynie to, że każdy ma się słuchać wodza. Z początku SA było prawdziwą władzą w Niemczech potem władza przesunęła się do SS a na koniec do służby bezpieczeństwa. Partia nie miała tu żadnego znaczenia. Stalin przesuwał ośrodki władzy z jednego aparatu do drugiego a potem był skłonny likwidować ten aparat wraz z kadrą. Tajna policja natomiast była tak tajna, że w NKWD był specjalny wydział NKWD reprezentujący NKWD w NKWD chodzi o to ze gdy agent kogoś szpiegował w tym czasie był szpiegowany przez innego a tamten najprawdopodobniej też przez kogoś był sprawdzany. Rodziło to w społeczeństwie wiele nieufności do ludzi wokół czego skutki czasami widać do dziś.

Hitler i Stalin byli bardzo przywiązani do swojego stanowiska i nie było mowy żeby za życia odebrać im ta funkcję. Stalin jak tylko miał jakiekolwiek podejrzenia w tym temacie automatycznie kazał rozstrzelać danego delikwenta. poza nimi nikt nie mógł być pewny swojego stanowiska. Dyrektor wielkiego przedsiębiorstwa może być z dnia na dzień zdegradowany - mógł nawet odbierać odznaczenie za swoje zasługi a w tym czasie już człowiek z innych służb jechał z rozkazem aresztowania go, a mnożenie tajnych służb ułatwiało dokonywanie zmian w ostatniej chwili. Hitlerowi wojna była potrzebna do przyspieszenia przeobrażeń których podczas pokoju nie dał by rady dokonać

Podczas Rządów Hitlera bardzo widoczna w jego działaniach jest rasowa selekcja, która jak uważał nigdy nie może stanąć w miejscu. Polegało to na eksterminacji ludzi nie spełniających wymagań z norm ustalonych przez Hitlera. Pod koniec wojny nazistowski plan 5cio letni obejmował eksterminacje wszystkich żydów a następnie polaków ukraińców rosjan inteligencji np holendrów jak i tych niemców którzy nie spełniali wymagać przyszłej ustawy. Ich hasłem było- słuszne jest to co jest dobre dla niemców. Ciągłe wymienianie administracji uniemożliwiało zdobywanie doświadczenia jak i możliwość awansu lecz zapobiegało to stabilizacji bo mogło by zrujnować reżim.

Ważną cechą jest ciągłe okłamywanie społeczeństwa i stosowanie propagandy i to na ogromną skale- co nigdy nie udało by się w żadnym innym systemie, a wraz ze wzrostem siły totalitaryzmu jego prawdziwe cele stają się coraz bardziej utajnione. Hitler rozpowszechnił miliony egzemplarzy swojej książki w której głosił, że aby odnieść sukces kłamstwo musi być gigantyczne mimo to ludzie wierzyli w jego słowa. Policja była jedynym znaczącym organem władzy. Wstępnie wmawiano, że policji jest coraz więcej na wypadek wojny. Dla Stalina pierwszorzędną sprawą była rozbudowa aparatu policyjnego - było to ważniejsze niż jakakolwiek dziedzina przemysłu. Hitler również miał takie zdanie uważał on, że wojna będzie przegrana dopiero gdy nie będzie już mógł polegać na swoich oddziałach SS.

Te odziały mimo wcześniejszego wmawiania tego ludziom nie służyły w kraju lecz na froncie i to często do zadań specjalnych jakimi były masowe mordy bądź do rozprawienia się z opozycją polityczną. Żydzi w niemczech lub potomkowie byłych klas rządzących w rosji byli wrogami tylko z powodu ustalonej odgórnie ideologii a nie z powodu jakiegokolwiek zagrożenia. Następnie w niemczech ideologia ta przerodziła się w usuwanie wszystkich ludzi którzy nie sa niemieckiego pochodzenia i było to planowane gdyż zaraz po żydach byli polacy. Niewiele lepiej było w rosji tam dręczono tatarów niemców i żydów po stworzeniu państwa żydowskiego. Wszystkie te służby odpowiedzialne za terror były utrzymywane z dóbr zagrabionych żydom i niewolniczej pracy w obozach co do końca nie było opłacalne i wręcz pogłębiało gospodarkę ponieważ czynności w obozach można było wykonywać w znacznie tańszy sposób. Brakowało materiałów budowlanych i torów lecz i tak na pierwszym miejscu było budowanie obozów i wożenie do nich ludzi pociągami na ogromnych odległościach w warunkach dziś niewyobrażalnych nawet dla zwierząt. Mimo to obozy stały się podstawą instytucyjną w organizacji władzy totalitarnej. Zsyłanie do obozów miało się odbywać w taki sposób by nie pozostawić żadnych śladów po człowieku. Niemieckie obozy były o tyle gorsze, że tam celem było wykończenie człowieka a w Rosji raczej zmuszano ich do przymusowej pracy a na drugim miejscu była śmierć. Natomiast jeżeli ktoś cokolwiek wiedział w tym temacie to bał się o tym mówić gdyż reżim zakładał że gdy ktoś za dużo wie to ma być zesłany do obozu. Normalność świata nie pozwalała wierzyć w rzeczy które ten system robił gdyż zwykli ludzie nie dopuszczali myśli że można być aż tak okrutnym podczas totalitarnych zbrodni. W obozach często eksperymentowano na ludziach ponieważ były to idealne króliki doświadczalne - lecz nie pomogło to bardzo medycynie lecz niektóre rzeczy dało rade w ten sposób wyjaśnić. System pozostawił taki ślad w ludziach że po wojnie w obliczu głodu mówiono - Jaka szkoda że zaniechano gazowania Żydów. A gdy żyd spytał - po co jeśli wolno spytać istnieją komory gazowe? niemiec odpowiadał a po co się pan urodził? W obozach odróżniano narodowości lub kategorie ale oczywiście żyd był najniżej w hierarchii. W Związku Radzieckim po aresztowaniu męża żona od razu występowała o rozwód a gdy temu jednak udało się wrócić wyganiała go z domu chcąc ratować życie swoich dzieci. Poza fatalnymi warunkami w obozach na porządku dziennym są tortury stosowane przez policje w celu wyciągnięcia od ofiary jak najwięcej informacji. W Rosji żelazna kurtyna ma też na celu pokazania ludziom że bez tych rządów nigdy nie powstałoby coś tak wspaniałego jak np metro - a jeżeli ktoś wiedział o paryskim metrze był od razu usuwany.

Totalitaryzm nie dąży do despotycznych rządów lecz do stworzenia systemu w którym ludzie są zbędni. Ludzie okazują ponadludzkim siłom większe posłuszeństwo jakikolwiek dotychczasowy rząd, a totalny terror służy jedynie władcy do utrzymania swych rządów i spełnienia zachcianek.

---