Anna Tutek
Mateusz Miszczak
Praca semestralna na temat: „Parlament Europejski”
I. WSTĘP :
a) Co to jest Unia Europejska ?
Związek Państw (Członków), Wspólnoty Europejskiej, zawarty na podstawie „Traktatu o U.E” podpisanego w 1992 w Maastricht, który wszedł w życie 1 Listopada 1993. Wspólnoty Europejskie tworzą dziś tak zwane trzy filary. Unia Europejska to rodzina demokratycznych państw europejskich, których celem jest wspólna praca na rzecz pokoju i dobrobytu. Jest to organizacja jedyna w swoim rodzaju. Państwa Członkowskie przekazują stworzonym przez siebie wspólnym instytucjom część swoich kompetencji, tak aby decyzje w określonych sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania mogły być podejmowane w sposób demokratyczny na szczeblu europejskim. Dzięki akcesji dziesięciu nowych państw do UE, zwiększyła ona liczebność swoich obywateli o 74,1 miliony, osiągając liczbę 456,4 milionów osób, co stanowi 7,2 procent liczby ludności świata.
b) Historia Unii Europejskiej :
Po drugiej wojnie światowej Europa dostrzegła konieczność pokojowej współpracy między państwami europejskimi. 25 marca 1957 r. w Rzymie sześć krajów dało podwaliny nowej organizacji - Unii Europejskiej. Członkami założycielami były: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy. Pozostałe państwa przystąpiły do WE, Euratomu i EWWiS na podstawie dyspozycji art. 237 traktatu rzymskiego o WE z 1957 roku.
Etapy rozszerzenia Unii Europejskiej :
- 1951 -18 kwietnia powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali na mocy Traktatu Paryskiego, podpisanego na 50 lat (termin upłynął 23 lipca 2002 r.). Celem tej organizacji było istnienie wspólnego rynku surowców i produktów przemysłu węglowego i stalowego państw członkowskich: Belgii, Francji, Holandii, Luksemburga, Niemiec i Włoch.
- 1957 - 25 marca powstały: Europejska Wspólnota Energii Atomowej (EURATOM) oraz Europejska Wspólnota Gospodarcza, na mocy Traktatu Rzymskiego; traktat został zawarty na czas nieograniczony; głównym celem EURATOMU było pokojowe wykorzystanie energii jądrowej. EWG zmieniło nazwę na Wspólnotę Europejską.
- 1973 - pierwsze rozszerzenie
1 stycznia wszedł w życie traktat o przystąpieniu do WE nowych członków: Danii, Irlandii i Wielkiej Brytanii.
Norwegowie wypowiadają się w referendum przeciw przyłączeniu ich kraju do WE.
- 1981 - drugie rozszerzenie
1 Stycznia, na mocy układu podpisanego 28 maja 1979 r. Grecja została kolejnym państwem członkowskim WE.
- 1986 - drzecie rozszerzenie
1 Stycznia Hiszpania i Portugalia stały się pełnoprawnymi członkami WE.
- 1990 - Po upadku Muru Berlińskiego, zjednoczone Niemcy dostosowują zasady swojego członkostwa do zwiększonej o wschodnie landy liczby mieszkańców.
- 1995 - czwarte rozszerzenie
1 stycznia Austria, Finlandia i Szwecja stały się członkami UE.Społeczeństwo Norwegii większością 52,8 % wypowiedziało się przeciwko akcesji z UE.
- 2004 - piąte rozszerzenie
1 maja Cypr, Czechy, Estonia, Litwa Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry stały się pełnoprawnymi członkami UE.
- 2007-szóste rozszerzenie
1 stycznia Bułgaria i Rumunia stały się pełnoprawnymi członkami UE.
c) Instytucje Unii Europejskiej:
System instytucjonalny Wspólnot Europejskich opiera się na pięciu głównych instytucjach: Parlamencie Europejskim, Komisji Europejskiej, Radzie Unii Europejskiej, Trybunale Sprawiedliwości, Europejskim Trybunale Obrachunkowym oraz organach pomocniczych: Komitecie Regionów, Komitecie Ekonomiczno-Społecznym, Europejskim Banku Centralnym i Europejskim Banku Inwestycyjnym. Instytucje WE realizują zadania wyznaczone WE, kierują procesem integracji europejskiej, uchwalają prawo wspólnotowe, stawiają nowe cele zmierzające ku pełnemu zjednoczeniu Europy.
II. ROZWINIĘCIE :
a) Co to jest Parlament Europejski ?
Parlament Europejski jest organem przedstawicielskim obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i zarazem największym wielonarodowym parlamentem na świecie.
Przewodniczący reprezentuje Parlament i kieruje całością jego prac.
b ) Historia Parlamentu Europejskiego :
Korzenie obecnego Parlamentu Europejskiego sięgają 1952 r., kiedy na mocy Traktatu paryskiego powstało Wspólne Zgromadzenie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Traktaty rzymskie z 1957 r. (a ściślej dołączona do nich konwencja) przekształciły je w organ wszystkich trzech Wspólnot Europejskich. Nazwa Parlament Europejski pojawiła się w 1962 roku. Parlament początkowo liczył 350 deputowanych, którzy byli wybierani przez parlamenty krajów członkowskich.
W 1979 roku odbyły się pierwsze bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego i od tego czasu deputowani do tego Parlamentu są wybierani w wyborach bezpośrednich przez obywateli państw członkowskich Wspólnot.
Nie istnieje jedna ordynacja wyborcza do parlamentu, każdy kraj ma własne reguły liczenia głosów, ale przyjmuje się, że wszędzie wybory odbywają się w tym samym terminie. Początkowo Parlament Europejski był organem konsultacyjnym nie posiadającym żadnej realnej władzy. Po wejściu w życie Jednolitego Aktu Europejskiego (1987), Traktatu w Maastricht (1993) i Traktatu amsterdamskiego (1997) Parlament Europejski stopniowo zyskiwał szereg uprawnień, także ustawodawczych (głównie kosztem Rady).
Siedziba Parlamentu Europejskiego; przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Kandydat, który w tajnym głosowaniu otrzymał bezwzględną większość oddanych głosów zostaje wybrany na Przewodniczącego.
Jeżeli po trzech turach głosowania bezwzględna większość nie została osiągnięta, Przewodniczący jest wybierany w czwartej turze zwykłą większością głosów.
Kadencja Przewodniczącego wynosi dwa i pół roku, czyli pół kadencji Parlamentu, przy czym może on zostać wybrany ponownie- Parlament wybiera spośród swych członków przewodniczącego na 2,5-letnią kadencję, który reprezentuje Parlament na zewnątrz i kieruje jego obradami. Obecnie przewodniczącym PE jest Hans-Gert Pöttering.
Funkcje przewodniczącego:
Przewodniczący kieruje całością prac Parlamentu, przewodniczy posiedzeniom plenarnym i przyjmuje budżet.
Jest on instytucjonalnym przedstawicielem Parlamentu w stosunkach zewnętrznych oraz w stosunkach z pozostałymi instytucjami wspólnotowymi.
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego (od 1962 r.) :
d) Skład Parlamentu Europejskiego
Podział miejsc w Parlamencie Europejskim :
Liczbę deputowanych z poszczególnych krajów członkowskich Unii Europejskiej regulują traktaty.
W Traktacie Nicejskim ustalono, że liczba posłów do Parlamentu Europejskiego, po rozszerzeniu ma nie przekraczać 785 deputowanych.
10-13 czerwca 2004 r. odbyły się wybory parlamentarne do PE 6 kadencji (2004-2009).
Ugrupowania polityczne w Parlamencie Europejskim :
Deputowani w PE nie zasiadają w zespołach narodowych, ale w oparciu o przynależność do określonej frakcji politycznej. Frakcje polityczne to ugrupowania zrzeszające członków PE. Ukształtowane zostały w praktyce parlamentarnej, będącej wyrazem ponadnarodowych tendencji.
Art. 138 ust. a TM mówi, że: Partie polityczne na poziomie europejskim są ważne jako czynnik integracji w ramach Unii. Wnoszą one wkład do kształtowania świadomości europejskiej i do wyrażania politycznej woli obywateli państw Unii.
Frakcje polityczne zostały uznane formalnie po raz pierwszy w 1953 r. przez Wspólne Zgromadzenie EWWiS. Ustalono wówczas, że do utworzenia partii politycznej potrzebnych jest 9 deputowanych.
Obecnie deputowani mogą łączyć się w grupy wg kryterium podobieństwa poglądów (art.29) Regulaminu Parlamentu Europejskiego).
Frakcję polityczna może utworzyć:
29 deputowanych - jeśli pochodzą z jednego państwa członkowskiego
23 deputowanych - jeśli pochodzą z dwóch państw
18 deputowanych - jeśli pochodzą z trzech państw
14 deputowanych - jeśli pochodzą z czterech państw
Główna działalność polityczna w PE skupia się przede wszystkim właśnie na frakcjach politycznych. Decyzje, które podejmowane są podczas posiedzeń plenarnych na forum Parlamentu, zapadają tak naprawdę wcześniej - w trakcie spotkań frakcji, które odbywają się w tygodniu poprzedzającym posiedzenia plenarne. Podczas tych rozmów kluby polityczne starają się opracować wspólne stanowisko w określonej sprawie i przygotować strategię wywierania wpływu na bieg wydarzeń.
Liczba frakcji jest zróżnicowana w zależności od kadencji Parlamentu Europejskiego. W bieżącej kadencji (2004-2009) jest 9 frakcji:
Frakcje w Parlamencie Europejskim VI kadencji (stan na 15 stycznia 2007) |
||||
Skrót |
Nazwa |
Orientacja polityczna |
Miejsca w PE (2007) |
Wybory do PE (2004) |
PPE-ED |
chadecy |
277 |
268 |
|
PSE |
socjaldemokraci |
217 |
200 |
|
ALDE |
liberałowie |
106 |
88 |
|
UEN |
konserwatyści |
44 |
27 |
|
Verts/ALE |
zieloni i regionaliści |
42 |
42 |
|
GUE/NGL |
socjaliści i komuniści |
41 |
41 |
|
IND/DEM |
eurosceptycy |
23 |
37 |
|
ITS |
europesymiści |
20 |
— |
|
NI |
niezrzeszeni |
— |
14 |
29 |
— |
Razem |
— |
784 |
732 |
e) Ordynacja wyborcza
Ustalenie szczegółowych zasad przeprowadzania wyborów pozostaje w kompetencji poszczególnych państw członkowskich. W Polsce tę kwestię reguluje odrębna ustawa (Ordynacja wyborcza do PE, p. niżej), ale np. w Finlandii przepisy dotyczące wszystkich wyborów są zawarte w jednej ustawie.
Podstawowe regulacje
Prawo Unii Europejskiej stanowi jedynie, iż posłów do PE wybiera się w państwach członkowskich w tajnym, powszechnym i bezpośrednim głosowaniu. Wymagane jest przy tym oparcie systemu wyborczego na zasadzie proporcjonalności i takie kształtowanie okręgów wyborczych, które nie naruszy zasady reprezentacji proporcjonalnej. Dopuszczalne jest przy tym wprowadzenie klauzuli zaporowej (progu wyborczego, nie wyższej niż 5% (w Zjednoczonym Królestwie nie ma progu zaporowego, w Szwecji wynosi on 4%, w Polsce - 5%).
Podział mandatów pomiędzy państwa członkowskie
Liczba posłów wybieranych w poszczególnych państwach jest w miarę proporcjonalna do liczby mieszkańców (z lekką nad reprezentacją krajów mniej ludnych; patrz tabela poniżej). W Polsce wybiera się 50 posłów (w pierwszych wyborach w 2004 r., wyjątkowo 54, dodatkowe mandaty przypadły z puli miejsc należnych Rumunii i Bułgarii).
Prawa wyborcze obywateli Unii
Czynne prawo wyborcze (prawo do głosowania) przysługuje każdemu obywatelowi UE, który ukończył 18 lat i nie został go pozbawiony w kraju pochodzenia). Obywatel Unii stale zamieszkały w państwie, którego nie jest obywatelem, ma prawo do głosowania na tych samych warunkach co obywatele tego państwa; np. obywatel Polski, który przeprowadził się na stałe do Londynu, może głosować na angielskich kandydatów zgodnie z brytyjskimi regulacjami (wymagane jest wtedy wpisanie się do rejestru wyborców).
Ordynacja wyborcza w Polsce
Zasady przeprowadzania wyborów do Parlamentu Europejskiego reguluje ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219).
Według ordynacji posłowie do Parlamentu Europejskiego są przedstawicielami Narodów państw UE, nie są związani żadnymi instrukcjami (zakaz mandatu imperatywnego) i nie mogą być odwołani. Mandatu posła do Parlamentu Europejskiego nie można łączyć z mandatem posła na Sejm, senatora, a także ze stanowiskami członka Rady Ministrów ani sekretarza stanu; mają tu ponadto zastosowanie zasady rozłączności stanowisk zawarte w Konstytucji RP oraz w Ordynacji wyborczej do Sejmu RP i do Senatu RP (poseł do PE nie może więc być, na przykład, ambasadorem).
Bierne prawo wyborcze (możliwość kandydowania na posła do PE) przysługuje w Polsce po ukończeniu 21 roku życia osobom, które mają prawo do głosowania, nie zostały prawomocnie skazane za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego oraz stale zamieszkują w Polsce lub innym prawie członkowskim UE od co najmniej 5 lat . Mogą więc w Polsce kandydować polscy obywatele, ale też obywatele Unii stale zamieszkali w Polsce i wpisani do rejestru wyborców (na ponownej zasadzie w Czechach wybrano mieszkającego tam obywatela Francji). Polski obywatel może kandydować w innym państwie, o ile spełni warunki określone przez tamtejsze prawo.
Prawo zgłaszania list kandydatów przysługuje partiom politycznym, koalicjom partii oraz wyborcom; stosuje się przy tym odpowiednio przepisy dotyczące wyborów do Sejmu RP.
Wybory w Polsce przeprowadza się w 13 okręgach wyborczych (tabela poniżej) odpowiadających obszarowi jednego lub dwóch województw (jedynie województwo mazowieckie podzielono na 2 okręgi). Głosowanie jest podobne do wyborów do Sejmu, oddając głos na kandydata głosuje się jednocześnie na listę komitetu wyborczego. Przeliczanie głosów na mandaty dokonuje się metodą d'Hondta, jednak mandaty pomiędzy komitety wyborcze dzieli się na poziomie krajowym, dopiero później rozdziela się mandaty pomiędzy poszczególne listy okręgowe. Oznacza to, że na liczbę posłów wybranych w danym okręgu wpływ może mieć frekwencja. W podziale mandatów uczestniczą tylko te komitety, które zdobyły co najmniej 5% głosów w skali kraju (dotyczy to także koalicji).
Ordynacja przewiduje również obowiązkowe oświadczenia kandydatów (będących obywatelami polskimi) co do ich współpracy ze służbami specjalnymi PRL. Za podanie nieprawdy nie grozi jednak pozbawienie mandatu, tak jak ma to miejsce w przypadku ordynacji do parlamentu narodowego.
Wybory do Parlamentu Europejskiego VI kadencji odbyły się w dniach 10-13 czerwca 2004 roku (w Polsce głosowano 13 czerwca).
- Głosowanie w Parlamencie Europejskim
Parlament Europejski podejmuje swe decyzje zazwyczaj bezwzględną większością głosów, przy quorum 1/3 wszystkich deputowanych.
W kilku przypadkach Parlament Europejski głosuje w inny sposób:
przy uchwalaniu wotum nieufności wobec Komisji Europejskiej - kwalifikowaną większością 2/3 głosów, przy quorum 1/2 wszystkich deputowanych
w przypadku odrzucenia w drugim czytaniu projektu budżetu przygotowanego przez Komisję Europejską - kwalifikowaną większością głosów, przy quorum 1/2 wszystkich deputowanych
przy ustalaniu stopy wzrostu wydatków nieobligatoryjnych w danym roku budżetowym - kwalifikowaną większością 3/5 głosów, przy quorum 1/2 wszystkich deputowanych
w przypadku odrzucenia w drugim czytaniu zmian w projekcie budżetu wniesionych przez Radę Unii Europejskiej do poprawek Parlamentu Europejskiego
w sprawach proceduralnych - zwykłą większością głosów
W Parlamencie Europejskim stosowane są następujące metody głosowania:
przez podniesienie ręki (stosowane najczęściej)
głosowanie elektroniczne (w oparciu o decyzję Przewodniczącego PE)
głosowanie tajne (na wniosek co najmniej 1/5 wszystkich deputowanych)
głosowanie przez powstanie (w oparciu o decyzję Przewodniczącego PE, gdy system elektroniczny ulegnie awarii)
głosowanie imienne (na wniosek 29 deputowanych lub grupy politycznej, która zażąda tego na piśmie)
Systemy wyborcze w państwach członkowskich
13 czerwca Polacy po raz pierwszy wzięli udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego.
Pierwsze wybory bezpośrednie do Parlamentu Europejskiego odbyły się w czerwcu 1979 r. Do tego czasu, PE składał się z delegatów parlamentów narodowych. Od 1979 roku Parlament Europejski jest wybierany w wyborach bezpośrednich co 5 lat.
W Traktacie Amsterdamskim (Art. 138, ust. 3) wprowadzono zapis o konieczności wypracowania Europejskiej Ordynacji Wyborczej:
"Parlament Europejski opracowuje projekt mający na celu umożliwienie przeprowadzenia powszechnych wyborów bezpośrednich zgodnie z jednolitą procedurą we wszystkich Państwach Członkowskich lub zgodnie z zasadami wspólnymi dla wszystkich Państw Członkowskich."
Do dnia dzisiejszego nie udało sie tego osiągnąć.
20 września 1976 r. Rada Unii Europejskiej ustanowiła Akt dotyczący wyboru przedstawicieli do Zgromadzenia w powszechnych wyborach bezpośrednich. Zgodnie z Aktem z 1976 r.: "Do czasu wejścia w życie jednolitej procedury wyborczej, procedura wyborcza w każdym Państwie Członkowskim podlega przepisom krajowym", co oznacza, ze wybory są przeprowadzane na podstawie ordynacji wyborczych poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej.
We wszystkich krajach członkowskich wybory mają charakter proporcjonalny. W Belgii wybory odbyły się w czterech okręgach wyborczych i w trzech tzw. kolegiach wyborczych. W Czechach nie było okręgów wyborczych - cały kraj potraktowano jako jeden okręg. Podobnie - bez okręgów - jest np. w Danii, Portugalii, Finlandii, Szwecji, na Węgrzech, na Słowacji, na Litwie i na Malcie i na Cyprze. W Wielkiej Brytanii będzie 11 regionów - okręgów wyborczych. W Niemczech partie przedstawiają listy federalne (np. SPD) albo listy na poziomie krajów związkowych (CDU i CSU). W Polsce najpierw liczone są głosy w skali całego kraju; następnie wyłania się listy, na które oddano powyżej 5 proc. głosów, by potem rozdzielić mandaty między okręgi wyborcze. We Francji istnieje 8 regionów wyborczych. W wielu krajach krajach próg wyborczy określono na poziomie 5 proc., choć w Austrii i Szwecji jest to 4 proc, a w niektórych - np.. w Holandii - w ogóle nie ma progu wyborczego.
f) Organy polityczne
- Konferencja Przewodniczących
Konferencja Przewodniczących jest organem politycznym Parlamentu Europejskiego odpowiedzialnym za |
Skład Konferencji Przewodniczących
W skład Konferencji Przewodniczących wchodzą Przewodniczący Parlamentu oraz przewodniczący grup politycznych.
Zasiada w niej również dwóch przedstawicieli posłów niezrzeszonych, bez prawa głosu.
Konferencja Przewodniczących podejmuje decyzje na zasadzie konsensusu lub głosowania, przy czym oddane głosy waży się według liczby członków każdej grupy politycznej.
- Konferencja Przewodniczących
Uprawnienia Konferencji Przewodniczących
Konferencja Przewodniczących wykonuje zadania powierzone jej Regulaminem.
Decyduje o organizacji prac Parlamentu Europejskiego i jego organów.
Jest organem konsultacyjnym we wszystkich kwestiach dotyczących planowania prac legislacyjnych oraz kontaktów z innymi organami i instytucjami Unii Europejskiej.
Posiedzenia Konferencji Przewodniczących odbywają się na ogół dwa razy w miesiącu i nie są jawne.
|
|
|
Jawność prac Konferencji Przewodniczących
Protokoły obrad Konferencji Przewodniczących są tłumaczone na wszystkie języki urzędowe, drukowane i doręczane wszystkim posłom.
Każdy poseł może składać pytania dotyczące działalności Konferencji Przewodniczących.
- Prezydium
Prezydium jest ustawowym organem zarządzającym.
Parlamentu Europejskiego. Jest odpowiedzialne za opracowanie wstępnego projektu preliminarza budżetowego Parlamentu Europejskiego oraz regulację wszystkich kwestii administracyjnych, kadrowych i organizacyjnych.
Skład Prezydium
W skład Prezydium Parlamentu wchodzą Przewodniczący Parlamentu Europejskiego, czternastu wiceprzewodniczących i pięciu kwestorów wybieranych przez Parlament na okres dwóch i pół roku z możliwością przedłużenia.
Podczas obrad Prezydium, w przypadku równej liczby głosów, decyduje głos przewodniczącego. Kwestorzy posiadają w Prezydium głos doradczy.
Prezydium
Uprawnienia Prezydium
Prezydium wykonuje liczne zadania administracyjne i finansowe wewnątrz Parlamentu.
Jest odpowiedzialne za wszelkie kwestie dotyczące wewnętrznej organizacji Parlamentu.
Reguluje kwestie wniosków dotyczących przebiegu posiedzeń, może udzielić zgody na organizację posiedzeń komisji lub delegacji poza ich zwykłymi miejscami pracy oraz przygotowuje wstępny projekt preliminarza budżetowego Parlamentu.
Mianuje Sekretarza Generalnego Parlamentu, który jest odpowiedzialny za kierowanie służbami administracyjnymi Parlamentu oraz ustala skład i organizację Sekretariatu Generalnego.
Posiedzenia Prezydium odbywają się na ogół dwa razy w miesiącu.
|
|
|
Jawność prac Prezydium
Protokoły obrad Prezydium są tłumaczone na wszystkie języki urzędowe, drukowane i doręczane wszystkim posłom.
Każdy poseł może składać pytania dotyczące działalności Prezydium.
- Kolegium Kwestorów
Kolegium Kwestorów jest organem Parlamentu Europejskiego odpowiedzialnym za sprawy administracyjne i finansowe bezpośrednio dotyczące posłów i ich warunków pracy.
Skład Kolegium Kwestorów
W Prezydium zasiada pięciu kwestorów.
Po wyborze Przewodniczącego i 14 wiceprzewodniczących Parlament Europejski przystępuje do wyborów kwestorów.
Kwestorzy są wybierani w głosowaniu tajnym większością głosów w trzech turach: w dwóch pierwszych turach wymagana jest bezwzględna większość oddanych głosów, a w ostatniej turze wystarczy zwykła większość głosów.
Kwestorzy sprawują mandat przez dwa i pół roku oraz posiadają głos doradczy w Prezydium.
|
|
|
Uprawnienia Kolegium Kwestorów
Kwestorzy są odpowiedzialni za prowadzenie spraw administracyjnych i finansowych bezpośrednio dotyczących posłów takich jak np. udostępnianie infrastruktury i ogólnych usług.
Mogą przedstawiać propozycje zmian lub nowego zredagowania tekstów dotyczących wszystkich przepisów uchwalanych przez Prezydium.
Posiedzenia kwestorów odbywają się na ogół raz w miesiącu.
- Komisje parlamentarne
Komisje parlamentarne są odpowiedzialne za przygotowanie prac sesji plenarnych Parlamentu.
Ich zadaniem jest opracowywanie sprawozdań na temat projektów legislacyjnych, które skierowano do Parlamentu lub w sprawie których zwrócono się do niego o konsultację, oraz sprawozdań z własnej inicjatywy.
Komisje stałe
W celu przygotowania prac sesji plenarnych Parlament Europejski powołał 20 komisji stałych.
Komisje podzielone są według sektorów: sprawy zagraniczne, rozwój, handel międzynarodowy, budżet itd. i każda z nich jest właściwa w swoim zakresie ekspertyzy.
Rozpatrują i proponują poprawki do projektów dyrektyw i rozporządzeń wspólnotowych opracowanych przez Komisję, które skierowane są również do Rady Unii Europejskiej. Wydają również opinie dla innych komisji parlamentarnych.
Każda komisja wybiera Przewodniczącego i 3 wiceprzewodniczących na okres dwóch i pół roku oraz posiada do dyspozycji obsługę sekretariatu.
Komisje parlamentarne zbierają się na posiedzeniach jawnych, jeden lub dwa razy w miesiącu w tygodniach, które na ogół następują po sesjach plenarnych w Strasburgu.
Dokumenty z posiedzeń są udostępnione publicznie.
- Komisje parlamentarne
Komisje tymczasowe
Parlament może w każdej chwili powołać komisje tymczasowe, które zajmują się specjalnymi zagadnieniami.
Komisje tymczasowe są powoływane na nie dłużej niż dwanaście miesięcy z zastrzeżeniem przedłużenia okresu ich funkcjonowania.
Komisje śledcze
Parlament może powołać komisje śledcze w przypadku naruszenia lub niewłaściwego stosowania prawa wspólnotowego.
Ich kompetencje są określone trybem wykonywania przez Parlament Europejski uprawnień śledczych.
|
|
|
|
Komitet pojednawczy
Postępowanie pojednawcze jest trzecim i ostatnim etapem najważniejszej procedury legislacyjnej Unii Europejskiej, procedury współdecyzji.
W przypadku braku zgody między Parlamentem i Radą, „komitet pojednawczy” gromadzi 25 przedstawicieli Państw Członkowskich i 25 posłów Parlamentu Europejskiego. Komitet jest odpowiedzialny za opracowanie wspólnego projektu, który zostanie ponownie przedłożony, w trzecim czytaniu, Radzie i Parlamentowi do zatwierdzenia. Końcowe porozumienie obu instytucji jest konieczne do przyjęcia tekstu.
Konferencja Przewodniczących Komisji
Konferencja Przewodniczących Komisji jest organem politycznym Parlamentu Europejskiego, który zapewnia lepszą współpracę między różnymi komisjami parlamentarnymi.
Skład Konferencji Przewodniczących Komisji
Konferencja Przewodniczących Komisji składa się z przewodniczących wszystkich komisji stałych oraz tymczasowych. Konferencja wybiera swojego przewodniczącego. Konferencja Przewodniczących Komisji zbiera się na ogół jeden raz w miesiącu, w Strasburgu, podczas sesji plenarnych.
|
|
|
|
- Kompetencje Konferencji Przewodniczących Komisji
Konferencja Przewodniczących Komisji może przekazywać Konferencji Przewodniczących zalecenia dotyczące prac komisji oraz ustalania porządku dziennego sesji miesięcznych.
Może również doradzać Konferencji Przewodniczących w przypadku sporu kompetencyjnego między dwiema komisjami.
Prezydium i Konferencja Przewodniczących mogą przekazać niektóre zadania Konferencji Przewodniczących Komisji.
- Konferencja Przewodniczących Delegacji
Konferencja Przewodniczących Delegacji, organ polityczny Parlamentu Europejskiego, bada okresowo wszystkie kwestie dotyczące właściwego działania delegacji międzyparlamentarnych i delegacji do wspólnych komisji parlamentarnych.
Skład Konferencji Przewodniczących Delegacji
Konferencja Przewodniczących Delegacji składa się z przewodniczących wszystkich stałych delegacji międzyparlamentarnych. Konferencja wybiera swojego przewodniczącego.
|
|
|
Kompetencje Konferencji Przewodniczących Delegacji
Konferencja Przewodniczących Delegacji może przekazywać Konferencji Przewodniczących zalecenia dotyczące prac delegacji.
Konferencja Przewodniczących Delegacji sporządza projekt kalendarza rocznego prac, spotkań międzyparlamentarnych oraz posiedzeń wspólnych komisji parlamentarnych.
Prezydium i Konferencja Przewodniczących mogą przekazać niektóre zadania Konferencji Przewodniczących Delegacji.
g) Czym zajmuje się Parlament Europejski - Kompetencje
Budynek Parlamentu Europejskiego w Strasburgu
Najważniejsze uprawnienia Parlamentu obejmują:
współudział w tworzeniu prawa poprzez procedury konsultacji, współpracy, współdecydowania i akceptacji(zgody; uprawnienie to dotyczy tylko niektórych dziedzin polityki wspólnotowej, co do wielu pozostałych dziedzin wyłączne kompetencje prawodawcze ma Rada Unii Europejskiej
procedura konsultacji
procedura współpracy
procedura akceptacji (zgody)
uprawnienia budżetowe - Parlament zatwierdza corocznie budżet i udziela Komisji absolutorium z jego wykonania
uprawnienia kontrolne
zatwierdzanie Komisji i jej przewodniczącego
prawo uchwalenia wotum nieufności wobec Komisji (większością 2/3 głosów)
prawo zadawania pytań Komisarzom
zwyczajowa możliwość zadawania pytań Radzie
- Kalendarium poszerzania kompetencji PE:
22 lipca 1975 - Traktaty budżetowe - wpływ na proces legislacyjny w sprawach budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich
17 lutego 1986 - Jednolity Akt Europejski - wprowadzenie procedury współpracy - PE współpracuje z Radą Unii Europejskiej w procesie legislacyjnym
7 lutego 1992 - Traktat z Maastricht - wprowadzenie procedury współdecydowania - PE współdecyduje z Radą Unii Europejskiej w procesie legislacyjnym
2 października 1997 - Traktat Amsterdamski - procedura współdecydowania staje się dominującą wśród innych procedur, PE wzmacnia swoją pozycję w procesie legislacyjnym w stosunku do Rady Unii Europejskiej
26 lutego 2001 - Traktat Nicejski - uproszczenie procedury współdecydowania
Parlament Europejski nie posiada inicjatywy ustawodawczej (poza jednym przypadkiem: w zakresie opracowania projektu jednolitej ordynacji wyborczej i projektu uchwały w sprawie przeprowadzenia wyborów bezpośrednich i to go głównie różni od parlamentów narodowych
SZCZEGÓŁOWE KOMPETENCJE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO |
LEGISLACYJNE
Istnieje 5 zasadniczych procedur legislacyjnych:
konsultacji
współpracy
współdecydowania
zgody
informacji
KONTROLNE
Parlament Europejski pełni funkcje kontrolne poprzez:
interpelacje - ustne i pisemne zapytania, kierowane podczas posiedzeń plenarnych do przedstawicieli Komisji Europejskiej lub Rady Unii Europejskiej
prawo dymisjonowania Komisji Europejskiej
prawo inwestytury Komisji Europejskiej
uprawnienie do konsultowania kandydatury przewodniczącego Komisji Europejskiej
co roku, po otwarciu sesji na forum PE toczy się debata nad sprawozdaniem Komisji Europejskiej dotyczącym działalności UE w ostatnim roku
PE udziela władzom wykonawczym Wspólnot Europejskich absolutorium z wykonania budżetu
monitoruje wykonanie budżetu w bieżącym roku budżetowym
występuje do Trybunału Sprawiedliwości ze skargami za nie przestrzeganie praw w toku działalności prowadzonej przez Komisję Europejską i Radę Unii Europejskiej
prawo powoływania tymczasowych komisji dochodzeniowych
rozpatrywanie petycji wnoszonych przez obywateli UE
Wszyscy obywatele Unii, jak również wszystkie osoby fizyczne lub prawne mające miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę w Państwie Członkowskim, mają praw kierowania petycji do Parlamentu Europejskiego w sprawach objętych zakresem działalności Unii Europejskiej, które dotyczą ich bezpośrednio. Tematem petycji mogą być sprawy dotyczące interesu publicznego, skargi indywidualne lub apel do PE o zajęcie stanowiska w sprawie związanej z interesem publicznym.
BUDŻETOWE
22 lipca 1975 r. Zostały podpisane Traktaty budżetowe. Od tej pory władza budżetowa dzielona jest pomiędzy Radę Unii Europejskiej a Parlament Europejski (wspólna debata nad budżetem wspólnotowym).
Przebieg procedury budżetowej:
Komisja Europejska opracowuje ocenę potrzeb budżetowych UE (12 miesięcy przed początkiem roku finansowego)
wstępny projekt przekazywany jest Radzie Unii Europejskiej
Rada Unii Europejskiej sporządza projekt budżetu mając na uwadze wskazówki Komisji Europejskiej
przyjęty przez Radę Unii Europejskiej kwalifikowaną większością głosów projekt jest przekazany do Parlamentu Europejskiego (do 5 października)
projektem zajmuje się komisja budżetowa PE i inne komisje śledcze (przygotowanie sprawozdania, przedstawianego następnie na sesji plenarnej PE)
po uprzednim wysłuchaniu członków komisji, PE może:
wprowadzić zmiany do wydatków obligatoryjnych (bezwzględną większością głosów)
lub uchwalić poprawki do wydatków nieobligatoryjnych (zwykłą większością głosów),
może też przyjąć projekt bez zmian, swą uchwałę PE przekazuje do Rady Unii Europejskiej (do drugiego czytania)
Drugie czytanie w Radzie Unii Europejskiej (zazwyczaj listopad),
Rada informuje PE, że nie zmieniła jego poprawek lub nie odrzuciła propozycji zmian,
Rada Unii Europejskiej może jednak zmienić poprawki do nieobligatoryjnej części budżetu (kwalifikowana większość głosów),
odrzucić zmiany do obligatoryjnej części wydatków budżetowych (kwalifikowana większość głosów), jeśli całkowita suma wydatków nie wzrasta
lub przyjąć zmiany do obligatoryjnej części budżetu (kwalifikowana większość głosów), jeśli suma wydatków wzrasta.
jeśli RUE podejmie decyzję z punktu 1 budżet zostaje ostatecznie uchwalony
jeśli RUE podejmie decyzję z punktów 2-4 projekt wraca do PE (drugie czytania), zazwyczaj grudzień
Konsultacje z właściwymi komisjami
Głosowanie na posiedzeniu plenarnym PE
Może paść propozycja odrzucenia budżetu w całości (29 deputowanych lub właściwa komisja)
wtedy następuje przekazanie budżetu w całości do Rady Unii Europejskiej
ZATWIERDZAJĄCE
Zatwierdzanie Przewodniczącego i członków KE
Zgodnie z postanowieniami Traktatu z Nicei to Parlament Europejski aprobuje lub odrzuca kandydata Rady na szefa Komisji Europejskiej.
Kiedy zostanie ukonstytuowane kolegium komisarzy, każdy z nich musi uzyskać aprobatę Parlamentu Europejskiego. Komisarze są przesłuchiwani przez komisje Parlamentu Europejskiego najbliższe dziedzinie, która zostanie powierzona kandydatowi lub kandydatce na komisarza. Przesłuchania trwają trzy godziny i są otwarte dla publiczności. Parlament Europejski głosuje nad zatwierdzeniem składu Komisji Europejskiej. Następnie to Rada Unii Europejskiej, głosując większością kwalifikowaną musi zatwierdzić skład nowej Komisji Europejskiej, która rozpoczyna urzędowanie.
Rola polityczna:
Parlament Europejski jest prawdziwym międzynarodowym forum, na którym swoje stanowiska przedstawiają liczni przywódcy. Z biegiem lat stał się on rzecznikiem działań zewnętrznych i wewnętrznych Unii, umożliwiając posłom, a zatem i obywatelom udział w kształtowaniu ich wizji polityki europejskiej.
- Polityka zagraniczna
Rada uzgadnia się z Parlamentem Europejskim główne aspekty i najistotniejsze decyzje podejmowane w ramach Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB), Parlament może zaś kierować do Rady pytania i zalecenia. |
|
Parlament jest na bieżąco informowany przez Radę o zmianach w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa, może jej również przedstawiać pytania i zalecenia.
Za pośrednictwem Komisji Spraw Zagranicznych-Parlament jest w stałym kontakcie z Wysokim Przedstawicielem UE ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, jak również z komisarzem unijnym ds. stosunków zewnętrznych.
Parlament Europejski wyraża swoją zgodę na przystąpienie nowych Państw Członkowskich do Unii Europejskiej i jest proszony o wyrażenie swojej opinii w sprawie umów międzynarodowych, takich jak porozumienia o stowarzyszeniu lub współpracy handlowej między Unią a krajami trzecimi.
Dnia 29 października 2004 r. ministrowie spraw zagranicznych Państw Członkowskich podpisali Traktat Konstytucyjny.
Wejście w życie tej pierwszej Konstytucji unijnej pozwoliłoby wzmocnić rolę Parlamentu Europejskiego w obszarze polityki zagranicznej.
- Globalizacja
Parlament Europejski wspiera Unię Europejską w odgrywaniu istotnej roli w procesie globalizacji. |
|
|
Parlament Europejski bierze czynny udział w debatach na temat globalizacji.
Śledzi z bliska prace Światowej Organizacji Handlu (ŚOH).
ŚOH jest organizacją międzynarodową, w łonie której należące do niej państwa określają zasady funkcjonowania międzynarodowego handlu.
Parlament Europejski wyraża swoją zgodę na wynik negocjacji prowadzonych przez Unię Europejską w ramach ŚOH, przedstawiając zalecenia Komisji Europejskiej będącej głównym negocjatorem Unii Europejskiej.
Parlament podkreśla, że należy brać pod uwagę specyficzne trudności napotykane przez kraje rozwijające się.
Parlament Europejski koordynuje swoje działania zmierzające do obrony interesów obywateli w kontekście globalizacji.
Parlament domaga się stworzenia zgromadzenia parlamentarnego ŚOH, by umożliwić każdemu obywatelowi zrozumienie mechanizmów i decyzji podejmowanych przez tę organizację.
W ten sposób posłowie pragną poprawić przejrzystość działalności prowadzonej przez ŚOH.
Parlament podkreśla potrzebę dążenia do globalizacji pojęcia obywatelstwa poprzez zagwarantowanie sprawiedliwości społecznej i demokracji w skali światowej.
Podsumowując, Parlament Europejski może więc przedstawiać swoje stanowiska dotyczące zasad rządzących światową gospodarką.
- Obrona praw człowieka
Ochrona praw człowieka na całym świecie stanowi bezwzględny priorytet Parlamentu Europejskiego. Parlamentarna Komisja Spraw Zagranicznych zajmuje się bezpośrednio obroną praw człowieka poza granicami Unii. |
|
Co roku Parlament Europejski przedstawia sprawozdanie na temat sytuacji w zakresie przestrzegania praw człowieka w krajach trzecich oraz sprawozdanie dotyczące poszanowania praw człowieka w samej Unii Europejskiej.
Rada powiadamia Parlament Europejski o każdej podjętej decyzji dotyczącej zawieszenia umów z danym krajem, w którym prawa człowieka nie są respektowane.
W ten sposób może ona wywrzeć nacisk na dany kraj, by na przykład uwolnił on więźniów politycznych lub wywiązał się z podjętych na forum międzynarodowym zobowiązań w zakresie ochrony praw człowieka.
W czasie każdej comiesięcznej sesji plenarnej Parlament Europejski prowadzi bardzo systematycznie debaty na temat przypadków pogwałcenia praw człowieka, zasad demokracji i praworządności. Parlament przyjął szereg rezolucji, potępiając rządy odpowiedzialne za nieprzestrzeganie praw człowieka.
Sala obrad plenarnych pełni rolę międzynarodowego forum, gdzie wyrażane są opinie i gdzie zwraca się uwagę posłów i obywateli na łamanie praw człowieka w niektórych krajach.
W 1988 r. Parlament Europejski ustanowił Nagrodę im. Sacharowa przyznawaną za wolność przekonań. Jest ona co roku przyznawana osobistości lub organizacji międzynarodowej, która, tak jak rosyjski specjalista w zakresie fizyki jądrowej Andriej Sacharow, laureat Pokojowej Nagrody Nobla z 1975 r., wyróżniła się w dziedzinie praw człowieka.
- Przestrzeń Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości
Wolność, bezpieczeństwo i sprawiedliwość to trzy dziedziny, które znajdują się w centrum uwagi obywateli. |
|
Unia Europejska stworzyła Przestrzeń Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, w której obowiązuje poszanowanie Karty Praw Podstawowych Unii oraz uznanie dla tradycji i systemów prawnych każdego Państwa Członkowskiego.
Wewnątrz tej przestrzeni Państwa Członkowskie mogą prowadzić wzmocnioną i skuteczniejszą współprace policyjną i celną oraz współpracę sądowniczą zarówno w zakresie prawa cywilnego, jak i karnego.
Unia zwalcza wszelkie formy przestępczości (handel narkotykami, bronią, kradzionymi samochodami; korupcja; rasizm; seksualne wykorzystywanie dzieci; terroryzm, itp.), rasizm i ksenofobię, by zapewnić obywatelom wysoki poziom bezpieczeństwa.
Przestrzeń Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości zapewnia obywatelom prawo do swobodnego przemieszczania się i zamieszkiwania na całym obszarze Unii Europejskiej.
Unia posiada również kompetencje w dziedzinach bezpieczeństwa i wymiaru sprawiedliwości, w których Parlament wspólnie.
Radą odgrywa rolę ustawodawcy w odniesieniu do znaczącej części aktów legislacyjnych niezbędnych do stworzenia tej Przestrzeni.
- Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej
Na szczycie w Kolonii w dniach 3-4 czerwca 1999 r. Rada Europejska podjęła decyzję opracowania Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. |
|
Konwent złożony z przedstawicieli szefów państw i rządów, Przewodniczącego Komisji, a także członków Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych został zobowiązany do opracowania projektu Karty.
Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej została proklamowana przez Komisję Europejską, Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Nicei w dniu 7 grudnia 2000 r.
W preambule Karty przedstawiona została decyzja Państw Członkowskich Unii, które pragną "dzielić ze sobą pokojową przyszłość opartą na wspólnych wartościach", oraz potwierdzenie, że "świadoma swego duchowo-religijnego i moralnego dziedzictwa, Unia jest zbudowana na niepodzielnych, powszechnych wartościach godności osoby ludzkiej, wolności, równości i solidarności; opiera się na zasadach demokracji i państwa prawnego".
Karta Praw Podstawowych zawiera w sobie całokształt praw obywatelskich, politycznych, gospodarczych i społecznych obywateli, a także każdej osoby zamieszkałej na obszarze Unii.
Prawa te zostały ujęte w sześć obszernych rozdziałów: Godność, Wolność, Równość, Solidarność, Obywatelstwo i Sprawiedliwość.
Począwszy od 2001 r. Parlament Europejski przedstawia co roku sprawozdanie oceniające stopień poszanowania praw zawartych w Karcie.
Przykładowo, Parlament zauważył, że w roku 2002 sytuacja więźniów w niektórych Państwach Członkowskich pogorszyła się, głównie na skutek przeludnienia w więzieniach. Parlament zamierza jak najlepiej wykorzystać te sprawozdania, by rozbudzić w Państwach Członkowskich ogólną świadomość takiego stanu rzeczy.
Włączenie praw podstawowych do przyszłej Konstytucji Europejskiej oznacza, że jeżeli wejdzie ona w życie, instytucje unijne i Państwa Członkowskie będą prawnie zobowiązane do ich przestrzegania.
h) Jak zorganizowana jest praca Parlamentu
Tryb pracy Parlamentu Europejskiego
Kadencja Parlamentu Europejskiego wynosi 5 lat. Dzieli się na sesje roczne, a te na miesięczne sesje parlamentarne. PE sam opracowuje dla siebie porządek obrad (Przewodniczący z Konferencją Przewodniczących, po przeprowadzeniu wcześniejszych konsultacji z Konferencją Przewodniczących Komisji). w pierwszym tygodniu każdego miesiąca odbywają się posiedzenia plenarne (Strasburg) w drugim i trzecim tygodniu zaś odbywają sie posiedzenia Komisji Parlamentarnych (tzw. "Tygodnie Komisji") w czwartym tygodniu odbywają się posiedzenia frakcji parlamentarnych (tzw. "Tydzień Frakcji")
|
i) Parlament Europejski głosem obywateli
Kontakt z europejskimi deputowanymi:
Dostęp do dokumentów
Każdy z obywateli może zwrócić się do deputowanego Parlamentu Europejskiego.
Prawo do wnoszenia petycji
Każdy mieszkaniec jednego z państw członkowskich ma prawo do kierowania petycji do Parlamentu Europejskiego w sprawach polityki unijnej, które bezpośrednio go dotyczą. Ponadto może on wystąpić do mianowanego przez Parlament Europejski pełnomocnictwa do spraw obywatelskich, kierując do niego zażalenie w zakresie złej praktyki administracyjnej jednej z europejskich instytucji.
j) Współpraca Parlamentu Europejskiego z innymi instytucjami
Parlament a Rada Europejska
Rada Europejska złożona z szefów państw i rządów zbiera się nie więcej niż cztery razy do roku. |
|
Prezydencja Rady Europejskiej jest sprawowana kolejno przez wszystkie Państwa Członkowskie przez okres sześciu miesięcy według systemu rotacyjnego.
Rada Europejska nadaje Unii Europejskiej impulsy niezbędne do jej rozwoju oraz określa ogólne kierunki i priorytety polityczne przy uwzględnieniu zaleceń Parlamentu Europejskiego.
Każdy szczyt rozpoczyna oświadczenie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, który przedstawia kluczowe stanowiska Parlamentu w różnych kwestiach, które będą poruszone przez szefów państw i rządów.
Po każdym szczycie przewodniczący Rady Europejskiej przedstawia Parlamentowi sprawozdanie z wyników i uczestniczy w debacie z posłami europejskimi.
Parlament a Rada Europejska
Rada Europejska złożona z szefów państw i rządów zbiera się nie więcej niż cztery razy do roku. |
|
Prezydencja Rady Europejskiej jest sprawowana kolejno przez wszystkie Państwa Członkowskie przez okres sześciu miesięcy według systemu rotacyjnego.
Rada Europejska nadaje Unii Europejskiej impulsy niezbędne do jej rozwoju oraz określa ogólne kierunki i priorytety polityczne przy uwzględnieniu zaleceń Parlamentu Europejskiego.
Każdy szczyt rozpoczyna oświadczenie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, który przedstawia kluczowe stanowiska Parlamentu w różnych kwestiach, które będą poruszone przez szefów państw i rządów.
Po każdym szczycie przewodniczący Rady Europejskiej przedstawia Parlamentowi sprawozdanie z wyników i uczestniczy w debacie z posłami europejskimi.
III. Zakończenie
a)Parlament Europejski w systemie funkcjonowania Unii Europejskiej
b) Parlament Europejski a parlamenty narodowe
- Kontakty z parlamentami krajowymi Państw Członkowskich
Parlament Europejski przywiązuje wielką wagę do utrzymywania ścisłych kontaktów z parlamentami krajowymi Państw Członkowskich poprzez regularnie odbywane posiedzenia.
Kontakty parlamentów krajowych z Parlamentem Europejskim
Konferencja Przewodniczących jest organem kompetentnym w kwestiach związanych z kontaktami z parlamentami krajowymi Państw Członkowskich.
Parlament Europejski informuje regularnie parlamenty krajowe Państw Członkowskich o swojej działalności.
Niektóre komisje zapraszają regularnie posłów parlamentów krajowych do uczestniczenia w ich posiedzeniach, na których debatuje się nad nowymi projektami legislacyjnymi przedkładanymi przez Komisję.
Projekt Konstytucji Europejskiej nadaje parlamentom krajowym większe możliwości uczestniczenia poprzez przyznanie im prawa do rozpatrzenia i przedyskutowania wszelkich projektów legislacyjnych przed poddaniem ich debacie i podjęciem decyzji przez Radę.
Więcej informacji: |
Kontakty z parlamentami krajowymi Państw Członkowskich
Konferencja Organów Wyspecjalizowanych w Sprawach Wspólnotowych (COSAC)
COSAC jest organem współpracy. Uczestniczą w nim przedstawiciele komisji parlamentów krajowych Państw Członkowskich, odpowiedzialnych za sprawy europejskie oraz przedstawiciele Parlamentu Europejskiego.
Na Konferencji, odbywającej się dwa razy w roku, spotyka się po sześciu przedstawicieli parlamentu krajowego każdego Państwa Członkowskiego i sześciu posłów do Parlamentu Europejskiego, w tym dwóch wiceprzewodniczących odpowiedzialnych za stosunki z parlamentami krajowymi.
Konferencja, utworzona przez przewodniczących parlamentów Państw Członkowskich w 1989 r. jako zwykła płaszczyzna wymiany informacji, przeszła znaczącą ewolucję i stała się uznaną reprezentacją parlamentów krajowych przy Unii Europejskiej.
|
|
Europejskie Centrum Badań i Dokumentacji Parlamentarnej (CERDP)
CERDP ma na celu:
promowanie wymiany informacji, opinii i doświadczeń na tematy istotne zarówno dla Parlamentu Europejskiego jak i parlamentów krajowych
zacieśnienie współpracy między służbami odpowiedzialnymi za badania i dokumentację w parlamentach Państw Członkowskich we wszystkich dziedzinach informacyjnych
gromadzenie, wymianę i rozpowszechnianie opracowań dokonanych przez służby parlamentarne.
Delegacje
Delegacje Parlamentu Europejskiego utrzymują stosunki i prowadzą wymianę informacji z parlamentami krajów nie należących do Unii Europejskiej. Przy pomocy tych delegacji Parlament Europejski przyczynia się do reprezentowania Unii Europejskiej poza jej granicami.
Delegacje międzyparlamentarne
Na wniosek Konferencji Przewodniczących, Parlament Europejski powołuje stałe delegacje międzyparlamentarne oraz określa ich charakter i liczbę członków w zależności od zakresu ich działalności.
Spotkania międzyparlamentarne odbywają się dwa razy w roku na przemian raz w jednym z miejsc pracy Parlamentu Europejskiego i raz w miejscu wyznaczonym przez partnera w danym kraju trzecim.
Więcej informacji: |
|
|
|
Delegacje
Wspólne komisje parlamentarne
Parlament Europejski może powołać wspólną komisję parlamentarną, z uczestnictwem delegacji PE oraz delegacji państwa kandydującego do akcesji lub państw stowarzyszonych.
W trakcie posiedzeń członkowie obu delegacji mają okazję do wzajemnego informowania się o priorytetach i realizacji układów o stowarzyszeniu.
Wspólna komisja parlamentarna śledzi regularnie rozwój procesu akcesyjnego państwa kandydującego.
|
|
|
Delegacja Parlamentu Europejskiego
Posiedzenia Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego mają miejsce na przemian w jednym z państw AKP i w jednym z państw Unii Europejskiej. Instytucja kieruje się wspólnymi, demokratycznymi zasadami. Wspólne Zgromadzenie zwraca także szczególną uwagę na promowanie praw człowieka i demokracji.
Dwudziestu czterech wiceprzewodniczących (12 z Europy, 12 z państw AKP) i dwóch współprzewodniczących tworzą Prezydium Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego. Prezydium zbiera się kilka razy w roku, aby zapewnić ciągłość prac Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego.
Powoływane są stałe komisje w celu opracowania podstawowych projektów, które zostaną poddane pod głosowanie Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego. Europejski Fundusz Rozwoju (EFR) jest głównym instrumentem wspólnotowej pomocy na rzecz współpracy w dziedzinie rozwoju państw AKP.
- Obserwacja wyborów
Ze względu na swoje zaangażowanie w dziedzinie praw człowieka i demokracji Parlament Europejski odgrywa ważną rolę w procesie obserwacji wyborów.
Powołany przez Konferencję Przewodniczących zespół koordynatorów przedstawia propozycje misji obserwacji wyborów Parlamentu Europejskiego.
"Postanowienia wykonawcze dotyczące misji obserwacji wyborów" stanowią, że decyzja o obserwacji wyborów lub referendów w krajach trzecich ma na celu zapewnienie, by przebiegały one zgodnie z prawem, zwiększenie zaufania publicznego, zapobieganie oszustwom wyborczym, zwiększenie poszanowania praw człowieka i przyczynianie się do rozwiązywania konfliktów.
W celu lepszego zarządzania wspólnotowymi misjami pomocy i obserwacji wyborów działania Parlamentu, Rady i Komisji, jak również innych organizacji międzynarodowych, są ze sobą skoordynowane.
|
|
|
|