Opt - Badanie widm optycznych przy pomocy spektroskopu, Sprawozdania - Fizyka


Politechnika

Częstochowska

Katedra Fizyki

ĆWICZENIE NR 19

TEMAT: Badanie widm optycznych przy pomocy

spektroskopu.

Wydz. Elektryczny

Grupa dziekańska III

Skład grupy:

Jasztal Mariusz

Osiecki Robert

I.WPROWADZENIE TEORETYCZNE.

1.Przegląd widm fal elektromagnetycznych. Położenie fal świetlnych w tym widmie.

Fale elektromagnetyczne mogą być wytwarzane w sposób naturalny lub sztuczny. Mogą się różnić długością fali, a więc i częstotliwością, natomiast wspólną ich cechą jest ta sama wartość prędkości rozchodzenia się w próżni. Gdy fale elektromagnetyczne rozchodzą się w jakimś ośrodku, wtedy na ogół prędkość rozchodzenia się fal będzie różna dla fal o różnych długościach (dyspersja).

Pojawiają się więc różnice w rozchodzeniu fal. Różnice między falami elektromagnetycznymi o różnych częstotliwościach uwydatniają się szczególnie wyraźnie w wytwarzaniu i wykrywaniu promieniowania elektromagnetycznego. Stąd właśnie pochodzi idea podziału fal na szereg zakresów. Kryterium podziału stanowią właściwości promieniowania, a także sposoby jego wykrywania i detekcji. Liczby określające zakres są w większości przybliżone, jeśli już jednak podaje się jakieś długości fal to zawsze w próżni. Widmo fal elektromagnetycznych nie jest ograniczone ani z dołu ani z góry, a poszczególne zakresy nachodzą na siebie.

Fale o częstotliwości najmniejszej nazywa się - falami radiowymi - ich zakres to ok. 30 cm, dzielą się na fale długie, średnie, krótkie oraz ultrakrótkie.

Fale elektromagnetyczne których zakres rozciąga się między 1mm - 30 cm to fale zwane mikrofalami.

Z mikrofalami graniczy zakres fal podczerwonych, które z kolei ciągną się do fal świetlnych, czyli takie które jest rejestrowane przez oko ludzkie (0.4-0.7 m.)

Najkrótsze fale świetlne - promieniowanie fioletowe, graniczą z tak zwanym nadfioletem którego dolną granicę stanowią fale o długości ok. 10nm.

Fale o długościach mniejszych od nadfioletu nazwane były falami X. Obecnie nazywa się je falami Roentgena, a zakres ich promieniowania jest między 10 nm do ok. kilku tysięcznych nanometra. Zakres ten graniczy z promieniowaniem gamma γ. Fale świetlne mają właściwości oddziaływania na oko ludzkie, przy czym dł. fali decyduje o barwie światła. W zależności od długości fali widmo światła ma 5 obszarów barwnych. Fale świetlne zawarte są w zakresie dł. fal od 0,36μm do 0,78μm

2.Zjawisko dyspersji światła. Rozszczepienie światła w pryzmacie.

Istota zjawiska DYSPERSJI - polega na tym że wchodzące w skład wiązki światła promienie o różnej dł. fali, a więc o różnych barwach , odchylają się w pryzmacie niejednakowo i wychodzą z niego jako rozdzielone promienie różnych barw. Padając na ekran tworzą barwną wstęgę świetlną, zwaną widmem światła białego. Pryzmat szklany rozszczepia światło białe dając widmo. Światło o barwie czerwonej załamuje się pod mniejszym kątem, a fioletowe pod większym.

0x01 graphic

Pryzmatem nazywamy każde ciało przezroczyste, ograniczone dwoma płaszczyznami przecinającymi się wzdłuż prostej zwanej krawędzią pryzmatu. Podwójne załamanie promienia powoduje jego odchylenie od kierunku pierwotnego o kąt δ, zwany kątem odchylenia pryzmatu (rys).

0x01 graphic

3.Rodzaje widm optycznych. Mechanizm ich powstawania i metody otrzymywania.

Wszystkie ciała pobudzone do świecenia wysyłają promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie widzialnym lub w podczerwieni i nadfiolecie oprócz widm emisyjnych znamy jeszcze widma absorpcyjne. Widma takie obserwujemy , gdy na drodze światła znajdzie się ciało np. gaz, ciecz, które pochłania promieniowanie elektromagnetyczne o określonych długościach fali. A dokładniej dzieje się to na zasadzie pochłaniania przez substancję fal o długości odpowiadającej stanowi energetycznemu atomu wywołującego emisję fali o tej samej długości. Wówczas z widma źródła światła zostają wycięte charakterystyczne linie lub całe pasma absorpcyjne. Po osiągnięciu stanu emisyjnego substancja rozprasz światło we wszystkich kierunkach.

Widma emisyjne dzielimy na:

  1. Widma liniowe zwane też seryjnymi, wysłane przez nie oddziałujące pojedyncze atomy

danego pierwiastka, znajdującego się w stanie gazowym. Układają się one w

charakterystyczne serie, które można wyodrębnić w poszczególnych przeplatających się

liniach widmowych.

  1. Widma pasmowe, charakteryzują na przykład cząsteczki związków chemicznych, czyli atomy oddziałujących ze sobą, a nie pojedyncze atomy.

  2. Widma ciągłe obejmujące wszystkie barwy światła od czerwieni do fioletu charakteryzują rozżarzone ciała stałe i ciekłe oraz gazy pod bardzo dużym ciśnieniem.

Najprostsze serie widmowe ma wodór w stanie rozrzedzonego gazu, dla innych pierwiastków zaobserwowano również serie widmowe w zakresie widzialnym, jak i w nadfiolecie i podczerwieni.

Serie widma charakterystycznego promieniowania rentgenowskiego mają strukturę nieco odmienną od widm optycznych.

Na badaniu widma oparta jest fizykochemiczna metoda określania składu chemicznego substancji. Widmo jest odzwierciedleniem struktury atomów i cząstek, gdyż widmo każdego pierwiastka lub związku chemicznego występuje zawsze w takim samym układzie linii i pasm, ułożonych w tej samej kolejności.

4.Przyrządy do badań widm.

Wysyłanie, czyli emisja światła przez ciała świecące jest wynikiem przemian energetycznych zachodzących w atomach i cząsteczkach. Do badania widm można wykożystać zjawisko dyfrakcji - załamania fali na przeszkodzie (siatka dyfrakcyjna).Jednak przyrządem najczęściej stosowanym jest spektroskop pryzmatyczny, którego zasadniczym elementem jest pryzmat.

5.Istota, zastosowanie, czułość i dokładność analizy spektralnej.

Istotą analizy spektralnej jest obserwacja i badanie widm. Mamy tu do czynienia z widmami absorpcyjnymi i fluoroscencyjnymi.

Z widmami emisyjnymi mamy do czynienia obserwując bezpośrednio ciała świecące. Pobudzenie świecenia może być temperaturowe - ogrzewanie ciała do wysokiej temperatury. Ogrzane ciała stałe i ciecze wysyłają światło o widmie ciągłym, które obserwujemy jako nieprzerwaną smugę zawierającą barwy od czerwieni do fioletu. Widmo to otrzymujemy umieszczając przed szczeliną spektroskopu małą żarówkę matową. Zarówno analiza widma absorpcji i fluorescencji stanowią bardzo czułą metodę badań. Daje się w ten wykryć ilość substancji rzędu 10 -8 mg w 1 cm 2. Badanie tych widm to otwarta droga do badania gwiazd wg typów widmowych, grupujące gwiazdy wysyłające promieniowanie o zbliżonym wyglądzie widma. Typy widmowe gwiazd oznaczone literami O,A,B,F,G,K,M., różnią się również rozkładem natężenia promieniowania w widmie, a temperatura ich malej od O do M. Słońce należy do typu widmowego G.

II. Opracowanie wyników, tabele pomiarowe, wykresy.

1.Tabele pomiarowe:

a) KRZYWA DYSPERSJI

nazwa gazu

barwa linii widma

położenie linii na skali X

natężenie linii

dł. fali odczytana z tablic

hel

ciemno-czerwona

1,0

słabo widoczna

706,5

hel

czerwona

2,1

dobrze widoczna

667,8

żółta

5,5

dobrze widoczna

587,6

hel

zielona

11,3

dobrze widoczna

504,8

hel

zielono-niebieska

12,3

słabo widoczna

492,2

hel

niebieska

14,5

średnio widoczna

471,3

hel

indygo

16,3

b. słabo widoczna

447,1

hel

fioletowa

17,7

dobrze widoczna

439,0

b) WIDMA EMISYJNE

nr rurki z gazem

barwa linii widmowej

położenie linii na skali X

natężenie linii

długość fali odczytywana z wykresu

nazwa gazu wypełniającego rurkę

1

ciemno-czerwona

0,9 1,1 1,7 2,3 2,4

średnie

mocne

674

neon

1

czerwona

2,6 3,1 3,3 3,6 3,8

silne

620

neon

1

pomarańczowa

4,1 4,4

4,5 4,7

silne

słabe

598

neon

1

żółta

5,3 5,5

silne

585

neon

1

żółto-zielona

6 6,5

słabe

571

neon

1

zielona

8,5

słabe

539

neon

1

zielono-niebieska

10,3 10,7 11,3

słabe

522

neon

1

fioletowa

15,8

słabe

466

neon

c) WIDMA ABSORPCYJNE

nazwa substancji absorbują cej

granice pasma

na skali

dolna x1

granice pasma

na skali

dolna x2

granice pasma

w dł. fal

dolna x1

granice pasma

w dł. fal

dolna x2

barwa pasma pochłoniętego

stopień osłabienia (absorpcji)

CUSO4

0

2,8

706,5

626

ciemno- czerwony

mocny

CUSO4

2,8

4,5

626

594

ciemno- czerwony, czerwony

średni

CUSO4

4,5

9

594

540

czerwony, pomarańczowy, żółty, zielono-żółty

średni

CUSO4

9

11

540

518

zielony, zielono-niebieski

średni

CUSO4

11

16

518

472

zielono-niebieski, niebieski

średni

CUSO4

16

20

472

439

fioletowy, ciemno-fioletowy

silne

CHLOROFIL

0

1,5

706,5

662

ciemno-czerwony

bardzo silny

CHLOROFIL

1,5

3,5

662

616

ciemno-czerwony, czerwony

słaby

CHLOROFIL

3,5

7

616

564

czerwony, pomarańczowy, żółty, żółto-zielony

słaby

CHLOROFIL

7

10

564

528

zielony, zielono-niebieski

średni

CHLOROFIL

10

14,5

528

484

niebieski, niebiesko-fioletowy

mocny

CHLOROFIL

14,5

20

484

439

fioletowy, ciemno-fioletowy

silny

EOZYNA

0

4,5

706,5

594

ciemno-czerwony, czerwony, pomarańczowy

bardzo silny

EOZYNA

4,5

5

594

586

pomarańczowy, jasno-pomarańczowy, żółty, żółto-zielony

średni

EOZYNA

5

20

586

439

zielony, zielono-niebieski, niebieski, fioletowy, ciemno-fioletowy

bardzo silny

III. Wnioski i błędy pomiarowe.

Na osi OX przyjąłem podziałkę odpowiadającą podziałce spektroskopu czyli 10 mm na OX odpowiada 1 jednostce na podziałce spektroskopu. Błąd bezwzgłędny podziałki spektroskopu wynosi +-0,1 jednostki co odpowiada błędowi bezwzględnemu na osi OX +-1 mm.

Na osi OY określone są długości fal w zakresie od 400 nm do 750 nm gdzie 1mm odpowiada 4nm długości fali. Błąd bezwzględny wynosi +- 4nm.

Z pomiarów wynika iż, Eozyna pochłania fale od 555 nm i krótsze (niebieski i fioletowy). CUSO4 pochłania fale dłuższe od 607 nm (czerwony i ciemno-czerwony). Chlorofil pochłania trzy pasma. W dużym stopniu pochłaniane są pasma ciemno-czerwone (do 700 nm), czerwone (676 - 646 nm) i fioletowe (krótsze od 450 nm). Pasmo czwarte czerwone (700 - 676 nm) jest średnio osłabione.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Opt- 2 Badanie widm optycznych przy pomocy spektroskopu, Sprawozdania - Fizyka
BADANIE WIDM OPTYCZNYCH PRZY POMOCY SPEKTROMETRU2, Sprawozdania - Fizyka
Badanie widm optycznych przy pomocy spektroskopu
OP BADANIE WIDM OPTYCZNYCH PRZY POMOCY SPEKTROSKOPU, POLITECHNIKA CZ˙STOCHOWSKA
Badanie widm optycznych przy pomocy spektroskopu 1, 1
Badanie widm optycznych przy pomocy spektroskopu
Badanie widm optycznych przy pomocy spektroskopu 2
Badanie Widm Optycznych Przy Pomocy Spektorskopu
Badanie widm optycznych za pomocą spektroskopu, Politechnika Częstochowska
badanie widm optycznych za pomoca spektroskopu DOC
sprawozdanie, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma przy
sprawozdanie-fizy11, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gam
sprawozadanie 11, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma
sprawo2, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma przy pomo
Sprawko w11 Mis, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma
FIZ2 11, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma przy pomo
ćw 11 - Badanie widma energii promieniowania gamma przy pomocy spektrometru scyntylacyjnego
FIZ11-Piter, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma przy
tomifizlab11, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma przy

więcej podobnych podstron