Dziedziny pedagogiki - wybrane zagadnienia, Pedagogika


PEDAGOGIKA OGÓLNA

Pedagogika ogólna podejmuje i bada te problemy, które mają charakter powszechny, uniwersalny i determinują przebieg i skuteczność procesu wychowawczego, jego rolę społeczną, kulturotwórczą, i jego udział w tworzeniu osobowości.

Opracowuje ogólne zasady, koncepcje i metody badania rzeczywistego wychowania w jej różnych wymiarach, aspektach, poziomach i powiązaniach.

Bada i określa możliwości kreowania i określa możliwości kreowania w określonych warunkach społeczno-kulturowych i cywilizacyjnych.

0x08 graphic

PEDAGOGIKA OGÓLNA

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
HISTORIA WYCHOWANIA DYDAKTYKA TEORIA

I MYŚLI PEDAGOGICZNEJ WYCHOWANIA

Pedagogika ogólna tworzy ogólnoteoretyczne podstawy jednostek dla badań pedagogicznych obejmujących różne dziedziny ludzkiej aktywności w ramach „pedagogiki szczegółowej” oraz metodologicznych podstaw dla badań empirycznych.

Filozofia wychowania + filozofia człowieka pedagogika ogólna jako nauka o wychowaniu

Analiza praktyki wychowania pedagogika empiryczna

Zyskanie odrębności od filozofii pedagogika empiryczna i normatywna

Główne założenie - człowiek jest wychowalny, wychowanie ma mu pomóc stać się takim, jakim może być ze względu na swoje wrodzone możliwości.

Istota wychowania polega nie tylko na pobudzanie naturalnych sił i potrzeb jednostki (potrzeba aktywności, orientacji w świecie, zaspokajania duchowych i fizycznych potrzeb, potrzeba bezpieczeństwa itp.), lecz także na kształtowaniu (kreowaniu) takich orientacji, postaw i umiejętności, dzięki którym może ona wejść jako świadoma i odpowiedzialna jednostka w świat życia społecznego, kultury i cywilizacji.

Wg Kazimierza Sośnickiego:

Wg Zygmunta Mysłakowskiego (1890-1971):

Wg Sergiusza Hessene (1887-1950):

Wg Bogdana Nawroczyńskiego (1882-1974):

Wg Bogdana Suchodolskiego:

Wg Janusz Gniteckiego:

Wg Mariana Nowaka:

Wg Joanny Rutkowiak:

Wg Andrzeja Tchorzewskiego:

Wg Zygmunta Wiatrowskiego:

HISTORIA WYCHOWANIA I MYŚLI PEDAGOGICZNEJ

Historia wychowania - nauka o metodach, formach i organizacji wychowania, ustrojach szkolnych i systemach oświatowych, także nauką o genezie i historii rozwoju myśli pedagogicznej.

Przedmiot badań: sposoby i formy organizacji wychowania dzieci, młodzieży i dorosłych w warunkach naturalnych i w specjalnych instytucji oraz geneza i rozwój myśli pedagogicznej w ciągu dziejów.

Jako odrębna dziedzina - w 2. poł. XVIII w.

Rozwój - XIX w.

Prekursorzy w Polsce - ks. Marcin Świątkowski, Hugo Kołłątaj.

Historycy wychowania w XIX w. - Józef Łukaszewicz, Bronisław Trentowski, Antoni Danysz, Kazimierz Morawski, Antoni Karbowiak.

Przełom XIX i XX w. i wiek XX - A. Łuczkiewicz, Franciszek Majchrowicz, Franciszek Bizoń, Stanisław Kot, Bogdan Nawroczyński, Ludwik Chmaj, Stefan Wołoszyn, Łukasz Kurdybach, Tadeusz Pasierbiński, Zbigniew Marciniak, Wanda Borawska-Nowak, Ryszard Wroczyński, Józef Krasucki, Stanisław Michalski.

Związki z historią filozofii, historią religii i kościołów, historią etyki, historią psychologii, prawa i doktryn politycznych, historii polityki i gospodarki, historii poszczególnych nauk.

Starożytność

Średniowiecze

Renesans

Czasy nowożytne - XVII i XVIII w.

XIX i XX w.

STADIA NAUCZANIA (WG HERBARTA)

  1. JASNOŚĆ - rozbicie materiału nauczania na elementy i skupienie na nich uwagi uczniów. Zatrzymywanie się przy każdym z elementów tak długo, aby uczeń mógł zrozumieć szczegół. Podążanie (powolne) naprzód.

  1. KOJARZENIE - ogarnianie większej liczby szczegółów, wiązanie materiału nowego z przyswojonym dawniej, zazwyczaj przez mechaniczne powtarzanie lub „swobodną rozmowę”, która była swoistą odmianą pogadanki szkolnej.

  1. SYSTEM - uporządkowanie przyswojonych wiadomości, dochodzenie do uogólnień, umiejscowienie nowych faktów w dotychczasowym systemie wiedzy, ujęcie w całość, uwydatnienie głównych myśli.

  1. METODA - zastosowanie, wykonywanie prac i zadań, by uczeń mógł wykazać, czy pojął główne myśli „w sposób należyty”.

Stopnie te wyznaczają tok nauczania wszystkich przedmiotów na wszystkich szczeblach nauki szkolnej. Jest to jednak ciasny schemat metodyczny.

DYDAKTYKA „PROGRESYWNA” (JAN DWEY)

5 stopni w „pełnym akcie myślenia”:

Między tymi etapami obserwacji - umysłowa strona całkowitego aktu myślenia.

Learning by doing

OSIĄGNIĘCIA DYDAKTYKI POLSKIEJ 2. POŁ. XX WIEKU

OGNIWA PROCESU NAUCZANIA - UCZENIA SIĘ

  1. w toku podającym: