Reguła wojny

kol. 1 (w.4-9=4Q496 kol.l frag.l; w.l 1-17=4Q496 kol.l frag.2+1) ¹ Dla ma[skila. Reguła] wojny. Pierwsze wystąpienie Synów Światłości ma­jące nastąpić przeciw działowi Synów Ciemności, przeciw wojsku Beliala, przeciwko oddziałowi Edomu i Moabu, synom Ammona, ² i [...] Filistei, i przeciw oddziałom Kittim z Asyrii oraz tym, którzy są z nimi wspomaga­ni przez postępujących niegodziwie wobec przymierza. Synowie Lewiego, synowie Judy i synowie Beniamina, wygnani na pustynię, będą walczyć przeciw nim ³ [...] wszystkich ich oddziałów, kiedy wygnani Synowie Świa­tłości powrócą z Pustyni Ludów, rozbijając obóz na Pustyni Jerozolim­skiej. Po walce udadzą się stamtąd ⁴ [...] Kittim w Egipcie. W swoim cza­sie wyjdzie w wielkim gniewie, by walczyć przeciw królom północy, a jego złość zgładzi i wytnie róg ⁵ [Izraela. Bęjdzie to czas wybawienia ludu Bo­żego, okres panowania wszystkich ludzi jego działu i wiecznego zniszcze­nia całego działu Beliala. Będzie ⁶ wi[elki] zamęt [wśród] synów Jafeta, upadnie Asyria, i nikt jej nie pomoże. Władza Kittim przeminie, co spra­wi, że niegodziwość zostanie poskromiona ostatecznie i nie będzie ocale­nia ⁷ dla [nikogo z Syn]ów Ciemności. ⁸ [Synowie Sprajwiedliwości roz­świetlą wszystkie krańce świata, idąc i świecąc, aż przeminą wszystkie okresy ciemności. W okresie Bożym, Jego Wielka Wysokość będzie świe­cić przez wszystkie czasy ⁹ [wieczności,] dla pokoju i błogosławieństwa, chwały i radości, i długich dni dla wszystkich Synów Światłości. W dniu, w którym upadną Kittim, będzie walka i straszna rzeź przed Bogiem ¹⁰ Izraela. Będzie to bowiem dzień wyznaczony przez niego od dawien dawna na zgubną bitwę dla Synów Ciemności. Będą się w nim bić, doko­nując wielkiej rzezi, zgromadzenie bogów i społeczność ¹¹ ludzi. Synowie Światłości i dział ciemności będą walczyć razem o moc Bożą, pośród tu­multu wielkiej rzeszy i zgiełku bogów i ludzi, w dniu nieszczęścia. Będzie to czas ¹² udręki dl[a całjego odkupionego przez Boga ludu. Wśród wszyst­kich ich udręk nie będzie takiej, jak ta, od jej nagłego początku, aż do dopełnienia się wiecznego odkupienia. W dniu ich bitwy przeciw Kittim ¹³ wyj[dą na rz]eź. W bitwie, trzy razy będą górować Synowie Światłości, rozgramiając niegodziwość, i trzy będą opasywać się wojska Beliala, by cofnąć dział ¹⁴ [... Chorą]gwie piechoty będą tracić odwagę, lecz moc Boża pokrzepi ser[ca Synów Światłości.] Za siódmym razem, wielka ręka Boża poskromi ¹⁵ [Beliala, wszyst]kich aniołów będących w jego władzy i wszyst­kich ludzi [jego działu.] ¹⁶ [...] świętych, zajaśnieje z pomocą [...] prawda, by zniszczyć Synów Ciemności [...] ¹⁷ [...] wielki [...] dołożą ręki do [...]kol. 2 (w.l-3=4Q494 frag.l; w.5-6=4Q496 kol.2 frag.7; w.9-12=4Q496 kol.2 frag.6+5; w,13-14=4Q496 kol.3 frag.13)

¹ rodów zgromadzenia pięćdziesięciu dwóch. Ustawią przywódców kapła­nów za przewodzącym kapłanem i drugim po nim, dwunastu przywódców, by stale sprawowali służbę ² przed Bogiem. Przywódcy wart, dwudziestu sześciu, będą sprawować służbę podczas swych wart. Za nimi przywódcy lewitów, by stale sprawowali służbę, dwunastu, jeden ³ na plemię. Przy­wódcy ich wart będą sprawować służbę każdy na swym stanowisku. Przy­wódcy plemion i rodów zgromadzenia za nimi, będą stale pełnić obowiąz­ki w bramach świątyni. ⁴ Przywódcy ich wart, z osobami przypisanymi do nich, będą pełnić obowiązki podczas ich okresów świątecznych, nowiów księżycowych i szabatów, oraz wszystkich dni roku, począwszy od będą­cych w wieku pięćdziesięciu lat wzwyż. ⁵ Będą pełnić obowiązki przy ofia­rach całopalnych i ofiarach rzeźnych, przygotowywać wonne kadzidło, by zadowolić Boga, dokonywać odkupienia za całe jego zgromadzenie i stale nasycać się przed nim, ⁶ przy stole chwały. Wszystkich /tych/ poustawiają w okresie roku umarzania długów. Podczas trzydziestu trzech pozostałych lat wojny, będą znamienici ludzie, ⁷ zwołani na zgromadzenie i wszyscy przywódcy rodów zgromadzenia, wybierać sobie wojowników przeciw kra­jom narodów. Spośród wszystkich plemion Izraela uzbroją ⁸ sobie walecz­nych mężczyzn, by wstępowali do wojska, zgodnie z zasadami wojny, rok po roku. Jednakże w latach umarzania długów nie będą zbroić nikogo, by wstąpił do wojska, gdyż jest to odpoczynek ⁹ szabatowy dla Izraela. Pod­czas trzydziestu pięciu lat służby, wojna będzie przygotowywana przez sześć lat. Przygotuje ją wspólnie całe zgromadzenie. ¹⁰ Zaś wojna oddziałów będzie przez dwadzieścia dziewięć pozostałych. W pierwszym roku będą walczyć przeciw Aram Naharaim. W drugim przeciw synom Lud. W trze­cim ¹¹ będą walczyć przeciw reszcie synów Arama, przeciw Uc i Chul, Togar i Mesza zza Eufratu. W czwartym i piątym będą walczyć przeciw synom Arpachszada.¹² W szóstym i siódmym będą walczyć przeciw wszyst­kim synom Asyrii, Persji, i wschodu, aż do Wielkiej Pustyni. W roku ósmym będą walczyć przeciw synom ¹³ Elamu. W dziewiątym będą walczyć prze­ciw synom Izmaela i Ketury. W trakcie następnych dziesięciu lat wojna rozprzestrzeni się na wszystkich synów Chama, ¹⁴ na [ich rody w] ich [siejdzibach. W trakcie pozostałych dziesięciu lat wojna rozprzestrzeni się na wszystkich [synów Jafeta,] w ich siedzibach. ¹⁵ [...] ¹⁶ [... trąbie]nie na każdą ich służbę [...] dla zaciągniętych do nich ¹⁷ [...] i dziesiątki na [...]kol. 3 (w.6-7=4Q496 kol.4 frag.12; w.9-ll=4Q496 kol.4 frag.ll; w. 13- 15=4Q496 kol.4 frag.10)

¹ {szyki bojowe i trąbki} /szyki bojowe i trąbki/ zwołujące ich podczas otwierania bram wojny, by wyszli ludzie piechoty, i trąbki alarmujące „bij, zabij", trąbki ² „na zasadzkę", trąbki „na pościg" podczas rozbicia wroga, i trą/b/ki „na zbiórkę" podczas wycofywania się z bitwy. Na trąbkach zwo­łujących zgromadzenie napiszą: „Zwołani Boży". ³ Na trąbkach zwołują­cych dowódców napiszą: „Książęta Boży". Na trąbkach tych, którzy zacią­gnęli się, napiszą: „Reguła Boża". Na trąbkach znamienitych ⁴ ludzi {na­piszą}, przywódców rodów zgromadzenia, gdy zbierają się w domu zgro­madzenia, napiszą: „Świadectwa Boże dla świętej rady". Na trąbkach obo­zów ⁵ napiszą: „Pokój Boży w obozach jego świętych". Na trąbkach swych przemarszów napiszą: „Moce Boże rozpędzające wroga i rozganiające wszystkich nienawidzących ⁶ sprawiedliwości" i „Zwrot hańby nienawi­dzącym Boga". Na trąbkach szyków bojowych napiszą: „Szyki chorągwi Bożych dla jego gniewnej pomsty na wszystkich Synach Ciemności". ⁷ Na trąbkach zwołujących ludzi piechoty podczas otwierania bram wojny, by wyjść naprzeciw liniom wroga, napiszą: „Pamięć o zemście w wyznaczo­nym przez Boga ⁸ czasie". Na trąbkach „bij, zabij" napiszą: „Ręka mocy Bożej powalająca w bitwie wszystkich zdrajców „. Na trąbkach „na za­sadzkę" napiszą: ⁹ „Sekrety Boże dla zatracenia niegodziwości". Na trąb­kach „na pościg" napiszą: „Bóg rozgromił wszystkich Synów Ciemności, nie powściągnie swego gniewu zanim ich nie unicestwi". ¹⁰1 kiedy powra­cają z bitwy, formując się, napiszą na trąbkach „na powrót": „Bóg zebrał". Na trąbkach „na drogę powrotną" ¹¹ z bitwy przeciw wrogowi, by udać się do zgromadzenia w Jerozolimie, napiszą: „Radości Boże podczas powrotu w pokoju". ¹² [...] ¹³ Reguła sztandarów całego zgromadzenia według ich ugrupowań. Na wielkim sztandarze, który jest na czele całego ludu, napi­szą: „Lud Boży", imię Izraela ¹⁴ i Aarona oraz imiona dwunastu pl[emion Izraejla, odpowiednio do ich rodowodów. Na sztandarach przywódców obozów trzech plemion ¹⁵ napiszą: [... N]a sztandarze plemienia napiszą: „Flaga Boża" i imię księcia ple[mienia ...] ¹⁶ [jego] rodz[in ...] imię księ­cia dziesięciu tysięcy i imiona dowódc[ów ...] ¹⁷ [...] jego setek. I na sztan­darze [...]

kol. 4

¹ Na sztandarze Merariego napiszą: „Ofiara Boża", imię księcia Merariego i imiona dowódców jego tysięcy. Na sztandarze tysiąca napiszą: „Gniew Boży płonący przeciw ² Belialowi i wszystkim ludziom jego działu, nie pozostawiający nikogo" i imię dowódcy tysiąca oraz imiona dowódców jego setek. Na sztandarze setki napiszą: „Od ³ Boga pochodzi moc do wal­ki przeciw wszelkiemu grzesznemu ciału" i imię dowódcy setki oraz imio­na dowódców jego dziesiątek. Na sztandarze pięćdziesiątki napiszą: „Prze­staną⁴ występować niegodziwi dzięki potędze Bożej" i imię dowódcy pięć­dziesiątki oraz imiona dowódców jego dziesiątek. Na sztandarze dziesiąt­ki napiszą: „Pieśni uwielbiające ⁵ Boga na dziesięciostrunowej harfie" i imię dowódcy dziesiątki oraz imiona dziewięciu ludzi pod jego rozkaza­mi. ⁶ Gdy będą szli na bitwę napiszą na swych sztandarach: „Prawda Boża", „Sprawiedliwość Boża", „Chwała Boża", „Sąd Boży", a po nich całą listę wyszczególniającą ich imiona. ⁷ Gdy będą przystępować do bitwy napiszą na swych sztandarach: „Prawica Boża", „Wyznaczony czas Boży", „Oszo­łomienie Boże", „Pobojowisko Boże" i po nich całe wyszczególnienie ich imion. ⁸ Gdy będą wracać z bitwy napiszą na swych sztandarach: „Gloryfi­kacja Boga", „Wielkość Boga", „Pochwała Boga", „Chwała Boga", wraz z całym wyszczególnieniem ich imion. ⁹ Reguła dotycząca sztandarów zgro­madzenia. Gdy będą wychodzić na bitwę napiszą na pierwszym sztanda­rze: „Zgromadzenie Boże", na drugim sztandarze: „Obozy Boże", na trze­cim: ¹⁰ „Plemiona Boże", na czwartym: „Rody Boże", na piątym: „Chorą­gwie Boże", na szóstym: „Zbiorowość Boża", na siódmym: „Zwołani ¹¹ Boży", na ósmym: „Wojska Boże", oraz zapiszą ich poszczególne imio­na wraz z ich rangą. Gdy będą przystępować do bitwy napiszą na swych sztandarach: ¹² „Bitwa Boża", „Zemsta Boża", „Proces Boży", „Zapłata Boża", „Siła Boża", „Odwet Boży", „Potęga Boża", „Unicestwienie Boże każdego narodu marności", oraz napiszą na nich wszystkie poszczególne ¹³ ich imiona. Gdy będą wracać z bitwy napiszą na swych sztandarach: „Wybawienia Boże", „Zwycięstwo Boże", „Wspomożenie Boże", „Wspar­cie Boże", ¹⁴ „Radość Boża", „Dziękczynienia Bogu", „Sławienie Boga", „Pokój Boży". ¹⁵ [Wymiary sztanjdarów. Sztandar całego zgromadzenia powinien mieć długość: czternaście łokci. Sztandar trz[ech plemion wi­nien mieć długość: trzynjaście łokci. ¹⁶ [Sztandar plemienia]: dwanaście łokci. [Sztandar dziesięciu tyjsięcy: jedenaśfcie łokci. Sztandar tysiąca: dziesięć łokci. Sztandar setki]: dziewięć łokci. ¹⁷ [Sztandar pięćdziesiątki: osie]m łokci. Sztandar dziesiątki: sied[em łokci.]

kol. 5

¹ Na tar[czy] dowódcy całego zgromadzenia wypiszą jego imię i imię Izra­ela oraz Lewiego, Aarona, i imiona dwunastu plemion Izraela, odpowied­nio do ich rodowodów, ² oraz imiona dwunastu dowódców ich plemion.

³ Reguła dotycząca szyku chorągwi bitewnych podczas formowania ich woj­ska, by utworzyć 1/in/ię frontową. Przez tysiąc ludzi zostanie zawiązana linia. Siedem szyków ⁴ frontowych będzie w jednej linii, poszczególne szyki stojące jeden za drugim. Wszyscy będą trzymać tarcze ze spiżu wypolero­wanego jak ⁵ lustro. Tarcza będzie okolona plecionym otokiem i spojona ornamentem, artystycznym wyrobem z wytopionego złota, srebra i spiżu, ⁶ oraz drogich kamieni, barwnych ozdób, wyrobem artysty rzemieślnika. Długość tarczy: dwa i pół łokcia, jej szerokość: łokieć i pół. W ich rękach będzie ⁷ włócznia i miecz. Długość włóczni: siedem łokci, z tego rękojeść i grot pół łokcia. Na rękojeści będą trzy pierścienie, wyżłobione jak ⁸ ple­ciony otok, w przetopionym złocie, srebrze i spiżu, jak artystyczny orna­ment. Połączone orn[a]mentem, z obu stron pierścienia, ⁹ dookoła, będą drogie kamienie, barwne ozdoby, wyroby rzemieślnika artysty, i kłos. Rę­kojeść będzie wygrawerowana pomiędzy pierścieniami, jak ¹⁰ kolumna, z kunsztem. Grot będzie z białego lśniącego żelaza, wyrób rzemieślnika artysty. W środku grotu będzie kłos z czystego złota, ostro zakończony ku ¹¹ szpicowi. Miecze będą z wyśmienitego żelaza, oczyszczonego w piecu, wybielonego jak lustro, wyrób rzemieślnika artysty. Wizerunki kłosa ¹² z czystego złota będą przytwierdzone na nim po obu jego stronach. Prosto ku szpicowi (będą prowadzić ) rowki: dwa z jednej i dwa z drugiej. Dłu­gość miecza: łokieć ¹³ i pół, jego szerokość: cztery palce. Pochwa cztery kciuki. (Długość ) do pochwy cztery dłonie. W pochwie (długość ) wyno­sić będzie od jednego ¹⁴ do drugiego (końca) pięć dłoni. Rękojeść miecza będzie z wyśmienitego rogu, wyrób artystyczny, z barwnym ornamentem w złocie, srebrze i drogich kamieniach. ¹⁵ [...] ¹⁶ Podczas stawania [...] ustawią się w siedmiu liniach, linia za linią ¹⁷ [... trz]ydzieści łokci, gdzie będą stać ludzi[e] ¹⁸ [...] frontowe tarcze [...]

kol. 6

¹ siedem razy i powrócą na swoją pozycję. Po nich wyjdą trzy chorągwie piechoty i staną pomiędzy liniami. Pierwsza chorągiew rzuci na ² linię wroga siedem oszczepów bitewnych. Na grotach oszczepów napiszą: „Błysk dzi­dy mocy Bożej". Na drugim oszczepie napiszą: ³ „Krwawe strzały kładące trupem przez gniew Boży". Na trzecim oszczepie napiszą: „Płomień mie­cza pożerający niegodziwych poległych z wyroku Bożego". ⁴ Wszyscy ci będą miotać po siedem razy i powracać na swoją pozycję. Po nich wyjdą dwie chorągwie piechoty i staną pomiędzy dwoma liniami. Chorągiew ⁵ pierwsza będzie trzymać dzidy i tarcze, chorągiew druga będzie trzymać tarcze i miecze, by kłaść trupem z wyroku Bożego i rozgromić 1/in/ię ⁶ wroga mocą Bożą, dając odpłatę za zło każdemu narodowi marności. Wła­dza królewska należy do Boga Izraela i przez świętych swego ludu będzie dokonywać bohaterskich czynów. ⁷ [...] ⁸ Siedem szyków jeźdźców, oni także, stanie po prawej stronie linii i po lewej. Z tej i z tej będą stać ich szyki. Siedmiuset⁹ jeźdźców po jednej stronie i siedmiuset po drugiej stro­nie. Dwustu jeźdźców wyjdzie z tysiącosobową linią ludzi piechoty. I tak ¹⁰ staną po wszystkich stronach obozu, w sumie cztery tysiące sześciuset. Tysiąc czterysta wierzchowców dla ludzi zgrupowania linii, ¹¹ pięćdzie­siąt dla [jejdnej linii. Jeźdźców, włączając konie ludzi zgrupowania, bę­dzie sześć tysięcy, pięćset na plemię. Wszystkie konie wychodzące ¹² na bitwę z ludź[mi] piechoty to ogiery, szybkonogie, o wrażliwych pyskach, długim oddechu, w pełni swych dni, wyszkolone do walki, ¹³ oswojone z odgłosami i widokami. Jeżdżący na nich winni być ludźmi dzielnymi w walce, wyszkolonymi w jeździe. Rozpiętość ¹⁴ ich wieku będzie od trzy­dziestu do czterdziestu pięciu lat. Jeźdźcy zgrupowania będą w wieku od czterdziestu do pięćdziesięciu lat. Oni ¹⁵ i [ich] koni[e będą odziani w panjcerze, hełmy i nagolenice, i będą trzymać w swych rękach okrągłe tarcze oraz włócznię długości ośmiu ło[kci] ¹⁶[...] i łuk, strzały oraz oszcze­py bojowe. I wszyscy będą przygotowani [...] ¹⁷ [...] przelać krew tych, którzy polegli z powodu swej winy. Oni są tymi, którzy [...]

kol. 7

¹ Ludzie zgrupowania winni być w wieku od czterdziestu do pięćdziesię­ciu lat. Kierujący obozami winni być w wieku od pięćdziesięciu do sześć­dziesięciu lat. Inspektorzy ² także winni być w wieku od czterdziestu do pięćdziesięciu lat. Wszyscy zdzierający szaty z poległych, zbierający łup, oczyszczający ziemię, pilnujący broni, ³ przygotowujący prowiant, wszy­scy oni winni być w wieku od dwudziestu pięciu do trzydziestu lat. żaden dorastający młodzieniec, ani kobieta, nie będą wchodzić do ich obozu, gdy wyjdą ⁴ z Jerozolimy idąc do walki, dopóki nie powrócą. Żaden kulawy, niewidomy, chromy, ani nikt mający jakąś trwałą ułomność na swym ciele, lub którego ciało zostało dotknięte ⁵ nieczystością, nikt z tych nie pójdzie z nimi na wojnę. Wszyscy winni być ochotnikami na wojnę, o doskonałym duchu i ciele, i przygotowani na dzień zemsty. Nikt,⁶ kto nie będzie oczysz­czony ze „swego źródła" w dniu bitwy, nie wyruszy z nimi, gdyż święci aniołowie będą razem z ich wojskami. ⁷ Pomiędzy wszystkimi ich oboza­mi, a ustępem winna być przestrzeń, około dwóch tysięcy łokci. Żadnej nieprzyzwoitej nagości nie zobaczy się wokół wszystkich ich obozów. ⁸ [...] ⁹ Podczas ustawiania linii bojowych naprzeciw wroga, linii naprzeciw linii, ze środkowej bramy wyjdzie pomiędzy linie siedmiu ¹⁰ kapłanów spośród synów Aarona, ubranych w szaty z białego bisioru, lniane tuniki, lniane spodnie, i obwiązanych płóciennymi pasami z plecionego bisioru, z purpury, ¹¹ szkarłatu i z karmazynu, i z kolorowo haftowanym ornamen­tem, wyrobem artysty, a na swych głowach będą mieli turbany. Będą to szaty bitewne i do świątyni nie ¹² będą ich wnosić. Jeden kapłan będzie kroczyć przed wszystkimi ludźmi linii, by umacniać ich ręce do walki. W rękach sześciu będą ¹³ trąbki „na zwołanie", trąbki „na przypomnie­nie", trąbki „na alarm", trąbki „na pościg", trąbki „na zbiórkę". Gdy ka­płani będą wychodzić ¹⁴ pomiędzy linie, wyjdzie z nimi siedmiu lewitów. W ich rękach będzie siedem baranich rogów. Trzech inspektorów spośród lewitów będzie przed ¹⁵ kapłanami i lewitami. Kapłani zadmą w dwie trąb­ki „na zwoł[anie" ... bi]twy na pięćdziesięciu tarczach. ¹⁶ Pięćdziesięciu ludzi piechoty wyjdzie z pierwszej bramy [... lejwici inspektorzy. Z ¹⁷ każ­dą linią będą wychodzić zgodnie z tą refgułą ... ludzie pijechoty z bram ¹⁸ [i stajną pomiędzy dwoma liniami [...] bi[twa]

kol. 8

Trąbki będą trąbić, by pokierować procarzami, aż skończą miotać siedem ² razy. Potem zadmą na nich kapłani na trąbkach „na powrót" i przyjdą oni w pobliże pierwszej ³ linii, by stanąć na swej pozycji. Kapłani zadmą na trąbkach „na zwołanie" i wyjdą ⁴ trzy chorągwie piechoty z bram, staną pomiędzy liniami, a obok nich ludzie jazdy, ⁵ z prawej i z lewej. Kapłani zadmą na trąbkach (wydając) ciągły dźwięk, sygnał szyku bojowego. ⁶ Kolumny rozwiną swe szyki, każda na swej pozycji. Gdy staną w trzech szykach, ⁷ kapłani zadmą na nich (wydając) drugie brzmienie, łagodny i podwyższony dźwięk, sygnał marszu, aż zbliżą się ⁸ do linii wroga i wy­ciągną swe ręce po broń. Kapłani zatrąbią na sześciu trąbkach ⁹ „bij, za­bij!" dźwięk ostry i przerywany, by pokierować bitwą. Lewici i wszyscy z rogami zatrąbią ¹⁰ jednym głosem wielki sygnał bitewny, by przerazić ser­ce wroga. Na dźwięk sygnału wyjdą ¹¹ oszczepy bojowe, by kłaść trupem. Dźwięk rogów ustanie, zaś na t[rąb]kach ¹² kapłani będą trąbić dźwięk ostry, przerywany, kierując rękami walczących, aż miotnąna linię ¹³ wro­ga siedem razy. Potem zadmą na nich [kajpłani na trąbkach „na powrót" ¹⁴ dźwięk łagodny, ciągły, podwyższony. Zgodnie z tą regułą [kajpłani będą dąć dla trzech chorągwi. Przy ¹⁵ pierwszym rzucie zatrąbią [...] dźwięk wielkiego ¹⁶ sygnału, by kierować bit[wą ... zadmą] na nich kapłani ¹⁷ na trąb[kach ... ustajwią się na swym stanowisku w linii ¹⁸ [...] i stanął ¹⁹ [... /po]legli/

kol. 9

¹ zaczną swymi rękoma kłaść trupem. Cały lud przerwie sygnał alarmowy. Natomiast kapłani będą dąć w trąbki ² „bij, zabij!", kierując walką, aż wróg zostanie.rozbity i pokaże plecy. Kapłani będą dąć kierując walką. ³ Kiedy będą rozbici przed nimi, kapłani zadmą w trąbki „na zwołanie", i wszyscy ludzie piechoty wyjdą ku nim z ⁴ frontowych linii. Sześć chorągwi stanie wraz z walczącą chorągwią, w sumie siedem linii, dwadzieścia osiem ty­sięcy ⁵ wojowników i sześć tysięcy jeźdźców. Wszyscy oni będą ścigać i gładzić wroga w Bożej walce, dokonując wiecznego ⁶ zniszczenia. Ka­płani zadmą na nich na trąbkach „na pościg" i rozdz[ielą się oni] przeciw całemu wrogowi, prowadząc niszczący pościg. Jazda ⁷ będzie ich zawra­cać na pole bitwy, aż zostaną wybici. Kiedy będą padać polegli, k[ap]łani będą dąć z daleka, i nie wejdą ⁸ pośród poległych, aby nie skalać się ich nieczystą krwią, gdyż są święci. [Ni]e będą bezcześcić oleju swego ka­płańskiego namaszczenia krwią ⁹ narodów marności. ¹⁰ Reguła dotycząca zmiany ustawienia chorągwi bitewnych. By przygotować stanowisko prze­ciw [...] szyk kątem w tył z wieżami ¹¹ i szyk kątem w przód z wieżami, i kiedy trochę przejdą, wyjdą kolumny [i wyjdą] skrzydła z [dwó]ch stron linii, [by zm]iażdżyć ¹² wroga. Tarcze wież będą długości trzech łokci, zaś ich włócznie będą miały d[łu]gość ośmiu łokci. Wi[e]że ¹³ wychodzące z linii będą miały po sto tarcz od frontu wieży, w sumie wieża będzie oto­czona z trzech stron frontowych ¹⁴ przez trzysta tarcz. Wieża będzie mieć dwie bramy, jedną po [prawej i je]dną po lewej. Na wszystkich tarczach wież ¹⁵ napiszą: na pierwszej „Mi[cha]ł", [na drugiej „Gabriel", na trze­ciej] „Sariel", na czwartej „Rafał". ¹⁶ „Michał" i „Gabriel" z [prawej, „Sa- riel" i „Rafał" z lewej.] ¹⁷ [...] dla czterech [...] zastawi[ą] zasadzkę na l|ini]ę

kol. 10 (w.9-10=4Q495 frag.l)

¹ nasze obozy i byśmy się wystrzegali wszelkiej nieprzyzwoitej nagości. I on powiedział nam, że ty będziesz pośród nas, Boże wielki i straszliwy, by łupić wszystkich ² naszych wrogów przed [nam]i. I uczył od dawna na­sze pokolenia, mówiąc: Gdy wyruszacie do walki, wystąpi kapłan i prze­mówi do ludu, ³ mówiąc: Słuchaj Izraelu! Wyruszacie dzisiaj do walki prze­ciw waszym nieprzyjaciołom. Nie obawiajcie się, niech wasze serce nie zamiera z przerażenia, ⁴ nie trwó[żcie się i ni]e lękajcie się ich, gdyż wasz Bóg idzie z wami, by walczyć dla was z waszymi wrogami, by wybawić ¹ was (Pwt 20, 2-4). Nasi [ins]pektorzy przemówią do wszystkich goto­wych do walki, mających serce ochocze, by umocnić ich mocą Bożą, cofnąć wszystkich ⁶ o strachliwym sercu i umocnić więź pomiędzy wszystki­mi dzielnymi wojownikami. Tak, jak po[wiedziałeś] przez Mojżesza, mó­wiąc: Gdy będzie się toczyć wojna ⁷ w waszym kraju przeciw gnębicielo- wi, który was gnębi, zadmiecie w trąbki i przypomnicie się Bogu wasze­mu, ⁸ i zostaniecie wybawieni od waszych wrogów (Lb 10, 9). Któż jest jak ty, Boże Izraela, na ni[eb]ie i na ziemi, któż uczyni coś takiego jak twe wielkie dzieła, ⁹ i coś takiego jak twa ogromna potęga? I któż jest jak twój lud, Izrael, który wybrałeś sobie spośród wszystkich ludów ziemi, ¹⁰ lud świętych przymierza, uczonych w prawie, pojmujących mą[drość ...] i tych, którzy słyszą chwalebny głos i widzą ¹¹ aniołów świętości, którzy mają otwarte uszy i słyszą rzeczy niezgłębione [...] rozpiętość nieba, wojsko świateł, ¹² proroctwo duchów i władzę świętych, skarby chw[ały ...] chmur. Jesteś stwórcą ziemi i ustaw dzielących ją ¹³ na pustynię i step, wszystkich jej płodów, i [jej] owoców [poszczególnych gatunków,] kręgu morskiego, zasobów rzek i rozstępu głębin, ¹⁴ zwierząt i ptaków, konstrukcji człowie­ka i pok[oleń ...] pomieszania języka, rozdzielenia ludów, siedziby rodo­wej, ¹⁵ dziedzictwa ziemskiego [...] świętych okresów, biegu lat i wiecz­nych ¹⁶ czasów [... o] nich dowiedzieliśmy się z twej mądrości, którą [...] ¹⁷ [... ucho] twe na nasze wołanie, gdyż [...] ¹⁸ [...] jego dom [...]

kol. 11

¹ Do ciebie bowiem należy walka! Mocą twej ręki zostały rozpłatane ich zwłoki i nie ma kto ich pogrzebać. Goliata gatczyka, dzielnego wojowni­ka, ² wydałeś w ręce Dawida, twego sługi, gdyż zaufał twemu wielkiemu imieniu, a nie mieczowi i dzidzie. Do ciebie bowiem należy walka! ³ Fili- styńczyków pokonał wiele razy (mocą) twego świętego imienia. Także rę­kami naszych królów wybawiłeś nas wiele razy, ⁴ dzięki twemu miłosier­dziu, a nie za nasze czyny, którymi wyrządzaliśmy zło, i nasze przestępcze działania. Do ciebie należy walka! I od ciebie pochodzi męstwo. ⁵ Nie na­leży ono do nas i to nie nasza siła, nie tężyzna naszych rąk, dokonują boha­terskich czynów, lecz twoja siła i moc twej wielkiej potęgi. Tak, [jak] oznaj­miłeś ⁶ nam z dawien dawna, mówiąc: Wyjdzie gwiazda z Jakuba, powsta­nie berło z Izraela. Roztrzaska skronie Moabu i zniszczy wszystkich sy­nów Seta. ⁷ Wyjdzie z Jakuba i zgładzi tych, którzy pozostali z miasta. Wróg stanie się jego posiadłością, a Izrael dokona bohaterskich czynów (Lb 24, 17-19). Poprzez twych pomazańców, ⁸ widzących świadectwa, oznajmiłeś nam o cza[sach] walk twych rąk, {aby walczyć} /by wsławić się/ przeciw naszym wrogom, powalając oddziały Beliala, siedem ⁹ naro­dów marności, rękami ubogich, których wykupiłeś [sił]ą i pokojem cudownej mocy. Serce zatrwożone stanie się źródłem nadziei. Uczynisz im jak faraonowi, ¹⁰jak dowódcom rydwanów w Morzu Czerwon[ym.] Upadłych na duchu rozpalisz jak pochodnię w słomie, pożerającą niegodziwość. Nie odejdzie ona póki ¹¹ grzech nie zostanie unicestwiony. Z dawien dawna obwi[eściłeś nam cz]as bohaterskiego czynu twej ręki przeciw Kittim, mó­wiąc: Asyria padnie od miecza nie człowieka i miecz ¹² nie ludzki pożre ją (Iz 31, 8). ¹³ Wydasz bowiem w ręce ubogich [wrogów ze wszystkich kra­jów, i w ręce zgiętych do ziemi, by upokorzyć wojowników ludów, wymie­rzyć zapłatę ¹⁴ niegodziwych na głowę [twych] wr[ogów,] wymierzyć spra­wiedliwość twym słusznym wyrokiem wszystkim ludziom, aby zdobyć so­bie wieczną sławę wśród [twego świętego] ¹⁵ ludu [...] wojny, by stać się wielkim i świętym w oczach reszty narodów, by znali [...] ¹⁶ [... gdy wyjdałeś wyrok na Goga i na całą jego zbiorowość [...] ¹⁷ [...] bowiem walczyć bę­dziesz przeciw nim z nieb[a ...] ¹⁸ [...] zamętu [...]

kol. 12 (w.l=4Q491 frag.5-6)

¹ Bowiem rzeszę świętych m[asz] w niebie i wojska aniołów w twym świę­tym przybytku, by chw[alili] twą [prawdę.] Wybranych spośród ludu świę­tego ² ustawiłeś sobie w [... K]sięga imion całego ich wojska jest u ciebie w twej świętej siedzibie i [...] w twym chwalebnym przybytku. ³ I łaski | twych] błogosławieństw [...] i przymierze twego pokoju wyryłeś dla nich rylcem życia, aby królować [...] przez wszystkie okresy wieczności, ⁴ i do­wodzić zastępami] twych [wy]branych, ich tysiącami i dziesiątkami ich tysięcy, wraz z twymi świętymi i twymi aniołami, by posiedli moc ⁵ w wal­ce, [by pokonać] ziemskich buntowników podczas twych licznych sądów, i by wraz z wybrańcami nieba odnieśli zwy[cięstwo.] ⁶ [...] ⁷ Jesteś Bo­giem st[raszliwym] w twej królewskiej chwale. Zgromadzenie twych świę­ty» h jest pośród nas ku wiecznej pomocy. [Będziemy] gardzić królami, kpić ^h i szydzić z wojowników, gdyż Pan jest święty i Król Chwały jest z nami wraz ze świętymi. Wojo[wnicy] wojska aniołów są pośród tych, którzy należą do nas. ⁹ Waleczny Wojownik jest w naszym zgromadzeniu. Wojsko jego duchów jest wraz z naszymi pieszymi i naszymi jeźdźcami, [niczym] chmury i jak opary rosy pokrywające ziemię, ¹⁰ i niczym ulewny deszcz nawadniający sprawiedliwością wszystko, co na niej rośnie. Powstań, wo­jowniku! Weź sobie jeńców, chwalebny mężu! Weź ¹¹ swój łup, ty, który dokonujesz bohaterskich czynów ! Złóż twą rękę na karku twych wrogów i Iwą nogę na wzgórzach poległych! Zmiażdż narody, twych przeciwników, a miecz twój ¹² niechaj pożre grzeszne ciało! Napełnij twą ziemię chwałą i twe dziedzictwo błogosławieństwem! Niechaj będzie mnóstwo bydła na twych polach, /srebro/, złoto i drogie ¹³ kamienie w twych pałacach! Ciesz się niezmiernie, Syjonie! Objaw się pośród uwielbień, Jerozolimo! Raduj­cie się, wszystkie miasta Judy! Trzymaj otwarte ¹⁴ [twe] bra[my] stale, by przynosili ci bogactwa narodów ! Ich królowie będą ci służyć i będą ci oddawać pokłon wszyscy gnębiciele twoi. Proch ¹⁵ [z twych nóg będą li­zać. Córk]i mego ludu, krzyczcie głosem uwielbienia! Przyozdóbcie się ozdobami chwały! Władajcie [k]ról[estwem ...] ¹⁶ [... Ijzrael, by królować wiecznie. ¹⁷ [...] waleczni wojownicy, Jerozolima [...] ¹⁸ [...] na niebie, Pan [...]

kol. 13 (w.8-9=4Q491 frag.7; w.9-12=4Q495 frag.2) ¹ jego bracia [kajpłani, lewici i cała starszyzna zgrupowania z nim. Z miej­sca, gdzie będą stać, będą błogosławić Boga Izraela i wszystkie jego praw­dziwe dzieła. Potępią ² tam Be[lia]la i wszystkie duchy jego działu. Za­czną mówić: Błogosławiony niech będzie Bóg Izraela w każdym swym świętym zamyśle i swych prawdziwych dziełach. Niech błogosławieni będą ³ wszyscy służący mu w sprawiedliwości, znający go w wierze. ⁴ P[rzek]lęty niech będzie Belial w swym wrogim zamyśle i niech będzie potępiony w swej grzesznej władzy. Przeklęte niech będą wszystkie duchy jego dzia­łu w swym niegodziwym ⁵ zamyśle i potępieni niech będą w całej ich ska­lanej nieczystością służbie. Są oni bowiem działem ciemności, zaś dział Boga jest dla [wieczjnej ⁶ światłości. ⁷ J[es]teś Bogiem naszych ojców, błogosławimy twe imię wiecznie. Jesteśmy ludem twego [dziedzijctwa. [Zjawarłeś przymierze z naszymi ojcami i ustanowiłeś je dla ich potom­stwa ⁸ na wieczne czasy. We wszystkich twych chwalebnych świadectwach było przypomnienie twojej [łaski] pośród nas dla wspomożenia reszty, dla tych z twego przymierza, którzy przeżyli, ⁹ by opowiadali] o twych praw­dziwych dziełach, o twych potężnych, cudownych sądach. Ty, [Boże, stwo­rzyłeś nas dla siebie, jako wieczny lud, do działu światła przeznaczyłeś nas ¹⁰ dla twojej prawdy. Księciu Światłości z dawien dawna nakazałeś wspomagać nas. W [jego] dzifale są wszystkie anioły sprawiedliwości i wszystkie duchy prawdy są w jego władaniu. ¹¹ Uczyniłeś Beliala dla zatracenia, anioła wrogości. W ciemno[ści jest] jego [władz]a, jego rada niesie niegodziwość i winę. Wszystkie duchy ¹² jego działu, aniołowie znisz­czenia, postępują według praw ciemności. Ku nim (zwrócone jest) ich wspólne [pożą]danie. My zaś, dział twojej prawdy, będziemy się cieszyć z twej potężnej ¹³ ręki, będziemy się weselić z twego zbawienia i będzie­my się radować z [twej] pom[ocy i z] twego [po]koju. Któż jest tak silny jak ty, Boże Izraela? Z ¹⁴ ubogimi jest twa potężna ręka. Któryż anioł czy książę (może dać ) taką, jak twoja zba[wiającą] pomoc? Z dawien dawna wyznaczyłeś sobie dzień wielkiej bitwy, ¹⁵ [...] by [wspojmóc prawdą, uni­cestwić przewinienie, poniżyć ciemność i wzmocnić światłość [...] ¹⁶ [...] na wieczne stanowisko, by wytępić wszystkich Synów Ciemności i radość dla [...] ¹⁷ [...] ¹⁸ [... g]dyż ty przeznaczyłeś nas [...]

kol. 14 (w.4-18=4Q491 frag.8-10 kol.1)

¹ jak jego gniewne rozognienie przeciw bożkom Egiptu. ² Gdy podniosą się znad poległych, by wejść do obozu, wszyscy radośnie zaśpiewają hymn powrotny. Rano wypiorą swe ubrania i obmyją się ³ z krwi grzesznych ciał. Powrócą na swoją pozycję, tam gdzie ustawili linię, zanim padli polegli wroga. Będą tam błogosławić ⁴ wszyscy Boga Izraela i będą sławić jego imię w zrzeszeniu radości. Zaczną mówić: Błogosławiony niech będzie Bóg Izraela, zachowujący łaskę dla swego przymierza i świadectwa ⁵ zbawie­nia dla swego odkupionego ludu. Wezwał upadających do cudownych [bo­haterskich czynów.] Zgromadził zbiorowość narodów na zagładę bez resz­ty. Podniósł na sądzie ⁶ serce strwożone. Otworzył usta oniemiałym, by radośnie śpiewali o [jego] bohaterskich czyn[ach.] Słabe [ręce] nauczył walki. Dał siłę do stania tym, którym drżą kolana ⁷ i mocne biodra plecom smaganych. Pośród ubogich duchem [jest...] zatwardziałym sercem. Przez tych, których droga jest doskonała przestaną istnieć wszystkie niegodziwe narody. ⁸ Żaden z ich wojowników nie pozostanie na stanowisku. Jesteśmy resz[tą twego ludu. Niech błogosławione będzie] twoje imię, łaskawy Boże, który zachowujesz przymierze z naszymi ojcami. Przez ⁹ wszystkie nasze pokolenia cudownie obdarzałeś twymi łaskami resztę [twego ludu] pod­czas rządów Beliala. Mimo wszystkich swych wrogich sekretów nie zdołał odepchnąć nas ¹⁰ od twego przymierza. Jego duchy [z]niszczenia odegna- łeś [od nas.] Ustrz/e/głeś duszę twych odkupionych, [gdy ludz]ie będący w jego władzy [postępowali niegodziwie.] I ty podniosłeś ¹¹ upadających swą siłą, zaś wysokich wzrostem ściął[eś ...] Ich wszystkich wojowników nie ma kto ocalić. Dla ich szybkich nie ma ucieczki. Ich dostojnym ¹² odpłaci­łeś pogardą. Całe [ich] marne istnienie [stanie się nico]ścią. My zaś, twój święty lud, będziemy chwalić twe imię za twe prawdziwe dzieła ¹³ i bę­dziemy sławić [twoją] świe[tność] za twe bohaterskie czyny [przez wszyst­kie] czasy i wyznaczone okresy wieczności, z nadejściem dnia i nocy, ¹⁴ i z odejściem zmierzchu i brzasku. Albowiem wielki jest twój [chwa- leb]ny z[amysł] i twe cudowne sekrety na [twych] wysokościach, by w[ynieś]ć sobie z prochu ¹⁵ i poniżyć z bogów. ¹⁶ Powstań, powstań Boże bogów, podnieś się z mo[cą, Królu królów !] ¹⁷ [... Wszy]scy [Sy]nowie Ciemności, i twa wielka światłość [...] ¹⁸ [... szejol zapłonie, by spali[ć ...]

kol. 15

• Będzie to bowiem czas udręki dla Izra[ela, i obwołajnia wojny /przeciw/ wszystkim narodom. Nastąpi odkupienie działu Bożego na wieczność,

• i unicestwienie wszystkich niegodziwych narodów. Wszyscy g[otowi] do walki pójdą i staną obozem naprzeciw króla Kittim i naprzeciw całego wojska ³ Beliala, zgromadzonego z nim na dzień [pomsty] od miecza Boga. ⁴ Powstanie przewodzący kapłan, wraz ze swymi brać mi kafpłanami,] le­witami i wszystkimi ludźmi zgrupowania i przeczyta im do uszu ⁵ modli­twę na czas woj[ny, zgodnie z tym, co zostało napisane w 'Ks]iędze Regu­ły na ten czas', wraz z ich wszystkimi dziękczynnymi słowami. Ustawi tam ⁶ wszystkie linie tak, jak zostało napis[ane w 'Księdze Wojny'. I wystąpi kapłan, wyznaczony na czas zemsty na podstawie decyzji ⁷ wszystkich swych braci, by pokrzepić [serca wojowników .] Zacznie mówić: Bądźcie silni i waleczni! Bądźcie wojownikami! ⁸ Nie lękajcie się i nie trwóż[cie się, niech wasze serce nie traci odwagi,] nie bądźcie przerażeni i nie bójcie się ich, nie ⁹ cofajcie się, i nie [...] gdyż są oni niegodziwym zgromadze­niem i wszystkie ich czyny są w ciemności, ¹⁰ i ku niej (jest skierowane) [ich] pożądan[ie ...] swe schronienie i ich potęga zniknie jak dym, i całej ¹¹ ich tłumnej zbiorowości [...] nie odnajdzie się. Całe ich nikczemne ist­nienie zwiędnie szybko, ¹² [niczym kwi]at podczas l[ata. Stańcie się wa­leczni i] silni do walki Bożej, gdyż dzisiaj jest {dzień} /czas/ walki ¹³ [Boż]ej przeciw całemu wo[jsku Beliala i są]du nad wszelkim ciałem. Bóg Izraela podnosi swą rękę, w swej cudownej m[oc]y ¹⁴ [przeciw] wszyst­kim niego[dziwym] duchom [... w]ojownicy bogów opasują się do walki, i szyk[i] ś[wi]ętych ¹⁵ [got]ują się na dzień [zemsty ...]

kol. 16 (w.3-16=4Q491 frag.ll kol.2,1-13)

• aż się dopełni wszystko [...] Bóg Izraela wezwał miecz przeciw wszyst­kim narodom, poprzez świętych swego ludu dokona bohaterskich czynów.

[...] ³ Zgodnie z całą tą regułą winni postępować [w] owym [dniu,] gdy staną naprzeciw obozów Kittim. Potem zadmą im kapłani na trąbkach ⁴ „na przypomnienie" i otworzą bramy w[ojny. W]yjdą ludzie piechoty i staną w kolumnach pomiędzy liniami. Kapłani zadmą im ⁵ sygnał do usta­wienia się, kolumny [rozwiną] się na odgłos trąbek, aż wszyscy staną na swych pozycjach. Zadmą im kapłani ⁶ drugi sygnał, [znak at]aku. Gdy znajdą się obok linii Kittim, w odległości rzutu, każdy podniesie rękę ze swym orężem ⁷bojowym. Sześciu [kapłanów zatrąbi w tjrąbki „bij, zabij!" dźwięk ostry drgający, by pokierować walką. Lewici i cały lud ⁸ z rogami odtrą- bi[ą alarm bojowy,] wielki sygnał. Z wydaniem sygnału ich ręce zaczną kłaść trupem Kittim. Zaś cały ⁹ lud przerwie sygnał alarmowy. [Kapłanji [natomiast] będą trąbić w trąbki „bij, zabij!" i walka przeciw Kittim bę­dzie się toczyć. ¹⁰ [...] ¹¹ Gdy [Belial] opasze się, by wspomóc Synów Ciem­ności i zaczną padać zabici pośród piechoty, zgodnie z sekretami Bożymi, i by wszyscy wyznaczeni do walki zostali wypróbowani przez nie, ¹² ka­płani zad[mą w t]r[ą]bki „na zwołanie", aby wyszła inna linia, odwodowa, do walki, i by stanęli pomiędzy liniami. ¹³ Biorącym udział w walce zadmą „na odwrót". Przewodzący kapłan podejdzie i stanie przed linią, i pokrze­pi ¹⁴ [mocą Boż]ą ich serca i ich ręce w jego walce. ¹⁵ I zacznie mówić: [...] se[r]ce swego ludu wypróbuje w tyglu, i nie [...] wasi polegli, gdyż od dawien dawna słuchaliście ¹⁶ sekretów Bożych [...]

kol. 17 (por. w. 11 -13 z 4Q491 frag. 11 kol.2,19-22)

¹ odpłaci im ogniem [...] wypróbowanych w tyglu. Naostrzy jego oręż bo­jowy. Nie opadną z sił, póki [nie zostaną unicestwione wszystkie] niego­dziwe ² [narody.] Pamiętajcie o sądzie [Nadaba i Abi]hu, synów Aarona, przez których sąd Bóg objawił swą świętość [oczom całego ludu. Zaś Ele- azara] ³ i Itamara wziął sobie na wieczne przymierze. ⁴ Bądźcie silni i nie lękajcie się ich. Dążą oni [bowiem] do pustki i bezładu, i opierają się na tym, czego nie ma i [nie będzie. Do Boga] ⁵ Izraela należy wszystko, co jest i co będzie [...] wszystko, co dzieje się przez wieczność. Jest to dzień wyznaczony przez Niego, by pokonać i upokorzyć księcia władzy ⁶ niego- dziwości. Pośle on wieczną pomoc swemu [od]kupionemu działowi po­przez moc potężnego anioła, władzę Michała w wiecznej światłości. ⁷ Roz­jaśni radością p[rzymierze I]zraela. Pokój i błogosławieństwo będą nale­żeć do działu Bożego. Wywyższy pośród bogów służbę Michała i władzę ⁸ Izraela pośród wszelkiego ciała. Sprawiedliwość będzie cieszyć się na wysokościach i wszyscy jego prawdziwi synowie będą się radować wiecz­nym poznaniem. Wy, synowie jego przymierza, ⁹ umacniajcie się w tyglu Bożym, aż kiwnie swą ręką i dobiegną końca jego tygle, jego sekrety od­nośnie waszego istnienia. ¹⁰ Po tych słowach /kapłani/ zadmą im, aby usta­wili chorągwie linii. Na odgłos trąbek kolumny rozwiną się, ¹¹ aż [każ]dy stan[ie] na swym stanowisku. Kapłani zadmą w trąbki drugi sygnał, znak ataku. Gdy podejdą ¹² ludzie [piechoty do li]nii Kitt[im] na odległość rzu­tu, każdy podniesie swą rękę po oręż bojowy. Kapłani zatrąbią na trąbkach ¹³ „bij, zabij!". [Lewici i ca]ły lud z rogami odtrąbią alarm bojowy. Ludzie piechoty wyciągną swe ręce przeciw wojsku ¹⁴ Kittim. [Wraz z wydaniem sygnału alar]mowego zaczną kłaść ich trupem. Cały lud przerwie sygnał alarmowy. Kapłani natomiast ¹⁵ będą trąbić [na trąbkach „bij, zabij!"] i wal[ka] przeciw Kittim będzie się toczyć. [... p]obici przed nami. ¹⁶ W trz[e]cim dziale [...] ¹⁷ [...] Bóg [...]

kol. 18

¹ [...] kiedy po[d]niesie się wielka ręka Boża na Beliala i na całe [...] będą­ce pod jego władzą, zadając wieczny cios. ² [...] i alarm świętych w czasie pościgu za Asyrią, synowie Jafeta padną nie podnosząc się, Kittim zostaną rozgromieni bez ³ [reszty ... gdy] podniesie się ręka Boga Izraela na całą hordę Beliala. W owej chwili kapłani zatrąbią ⁴ [na sześciu trąbka]ch „na przypomnienie". Wszystkie linie bojowe zbiorą się przeciw nim i rozdzie­lą się przeciw wszystkim o[bozom Kittjim, ⁵ by ich zniszczyć. Gdy słońce będzie chylić się ku zachodowi w tym dniu, przewodzący kapłan stanie wraz z kapłanami i [lewita]mi, którzy są ⁶ z nim, oraz przyw[ódcy ludzi] zgrupowania, i będą błogosławić tam Boga Izraela. Zaczną mówić: Niech będzie błogosławione twe imię, Boże [bogó]w, gdyż ⁷ uczyniłeś wielkie cuda z twym ludem. Od dawien dawna zachowywałeś przymierze z nami. Otwierałeś nam bramy zbawienia wiele razy. ⁸ Przez wzglą[d] na twe [p]rzy- mierze [uwolniłeś] nas od nędzy, w swej dobroci dla nas. Ty, Boże Spra­wiedliwości, czyniłeś to dla twego imienia. ⁹ [...] ¹⁰ [...] czyniłeś z nami cud za cudem. Od dawien dawna nie stało się nic podobnego do tego. Ty /bowiem/ znałeś wyznaczony nam czas i objawił się on nam dzisiaj. ¹¹ Bo­wiem [ukaz]ałeś nam twą łaskawą rękę poprzez wieczne odkupienie, zno­sząc wł[a]dzę wroga bezpowrotnie, i twą mocną rękę ¹² w [twej] w[alce przeciw wszys]tkim naszym wrogom dla niszczącego ciosu. I teraz dzień ponagla nas do pościgu za ich hordą, gdyż ty ¹³ [...] wydałeś serce wojow­ników tak, że żaden nie ustoi. Do ciebie należy moc, w twoich rękach jest walka, i nie ¹⁴ [...] wyznaczone czasy zgodnie z twą wolą i zapłatę [...] i umocnisz [...] ¹⁵ [...] ¹⁶ [...] odsunąć [...] ¹⁷ [...] przez jego zatracenie [...]

kol. 19 (w. 1-13=4Q492 frag.l)

¹ [... z w]ojowników, gdyż nasz Potężny jest święty i Król Chwały jest z nami. W[ojsko jego duchów jest z naszymi pieszymi i naszymi jeźdźca­mi, niczym chmury,] ² [opary ro]sy pokrywające ziemię i niczym obfita ulewa nawadniająca sprawiedliwością wszys[tko, co na niej rośnie. Powstań, Wojowniku! Weź sobie jeńców,] ³ [o Chwalebny! Zabi]erz swój łup, Ty, który dokonujesz bohaterskich czynów! Złóż twą rękę na karku twych wroów i twąnog[ę na wzgórzach poległych! Rozgrom] ⁴ [narody, twych prze­ciwników,] a miecz twój niechaj pożre ciało! Napełnij twą ziemią chwałą i twe dziedzictwo błogosławieństwem! [Niechaj będzie] mfnóstwo bydła na twych polach,] ⁵ [srebro, złoto i drogie kamienie] w twych pałacach! Ciesz się niezmiernie Syjonie! Radujcie się wszystkie miasta Ju[dy! Trzy­maj otwarte twe bramy] ⁶ [stale, aby wnoszono do ciebie] bogactwa naro­dów! Ich królowie będą ci służyć i będą ci oddawać pokłon [wszy]scy [gnę- biciele] twoi. [Proch z twoich nóg] ⁷ [będą lizać. Córki] mego [lu]du, wo­łajcie głosem uwielbienia! Przyozdóbcie się ozdobami chwały! Wł[ad]aj- cie królestwem ⁸ [... dla] twych [oboz]ów, i Izrael dla wiecznego królowa­nia. ⁹ [Potem,] tej n[o]cy, [winni się zebrać w obozie,] by odpoczywać, aż do rana. Rano pójdą na miejsce linii, ¹⁰ [gdzie padli wojo]wnicy Kittim, horda Asyrii i wojsko wszystkich narodów zebranych razem. Jeśli [zmarło wielu] ugodzonych ¹¹ [i nie zostali pogrzebani, to dlatego, że] padli tam od miecza Bożego. Przewo[dzący] kapłan zbliży się tam, [wraz z drugim po nim, oraz kapłani, lewici ...] ^,2 [...] waleczni i wszyscy dowódcy linii oraz ci, którzy zostali zaciągnięci [do nich ... razem, gdy będą] ¹³ [stać na]d [po]ległymi Kitt[im. I będą ch]walić tam Boga [Izraela ...]

1Q33

frag. 1

• [...] z twym ludem [...] ² [...] odpowiadamy odpowiednio do dobra [...] ³ [•••] ⁴ [•••] z nami cudownie [...] ⁵ [...] nam twą łaskawą rękę [...]

frag. 2

• [...] w królestwie [...] ³ [...] ⁴ [...] linia [...] ⁵ [...] polegli [...] 1Q34

frag. 1-2 (w.l-4=4Q509 frag.3 kol. 1,2-9)

• [...] okres [naszego] pokoju [...] ² do okresu [...] nasze rozproszenie do epok[i ...] ³ ziemi w okre[sie ...] jak ulewa na [...] ⁴ z pokolenia na pokole­nie. Błogosławiony niech będzie Pan, który nam sprawia radość [...] ⁵ [...] ⁶ Modlitwa na Dzień Pojednania. Wspomn[ij, P]anie [...]

frag. 3 kol. 1 (w.4-7=4Q508 frag.l)

• [...] w dziale sprawied[li]wego, i niegodziwym dzi[a]ł ³ [...] w ich ko­ściach hańba dla wszelkiego ciała. Zaś sprawiedliwi ⁴ [... żyć] w dobrobycie.

Tekst iQ28b wykazuje wyraźne podobieństwa frazeologii i wyrażanych

idei do innych kompozycji esseńskich, m.in. Dokumentu Damasceńskiego

i Reguły Wojny.

„Reguła Wojny"

1QM „IQReguia Wojny"

• [ SHR 3332, SHR 3417, (kol. 1) SHR 3365, SHR 3387, (kol. 2) SHR 3366, SHR 3388, (kol. 3) SHR 3367, SHR 3389, (kol. 4) SHR 3368, SHR 3390, (kol. 5) SHR 3369, SHR 3391, (kol. 6) SHR 3370, SHR 3392, (kol. 7) SHR 3371, SHR 3393, (kol. 8) SHR 3372, SHR 3394, (kol. 9) SHR 3373, SHR 3395, (kol. 10) SHR 3374, SHR 3396, (kol. 11) SHR 3375, SHR 3397, (kol. 12) SHR 3376, SHR 3398, (kol. 13) SHR 3377, SHR 3399, (kol. 14) SHR 3378, SHR 3400, (kol. 15) SHR 3379, SHR 3401, (kol. 16) SHR 3380, SHR 3402, (kol. 17) SHR 3381, SHR 3404, (kol. 18) SHR 3382, SHR 3406, (kol. 19) SHR 3383, SHR 3407],

•• Sukenik 1955; Carmignac 1958; Yadin 1962; Tyloch 1963: 179-246.

1Q33 „IQReguia Wojny"

• [PAM 40.487, 531]

•• Milik 1955: 135-136, pl. XXXI.

4Q285 (4QM i?) „4QReguła Wojny i?"

• [PAM 40.594; PAM 41.282, 317, 468, 708; PAM 42.260, 370; PAM 43.325]

•• Milik 1972: 95-144; Wacholder i Abegg 1992: 223-227; Vennes 1992: 85-90; Eisenman i Wise 1992: 24-29; Nitzan 1993: 77-90.

4Q471 (4QM h) „4QReguła Wojny h"

• [PAM 41.389, 412, 583, 715, 849, 857, 97?; PAM 42,472, 834, 914, 916; PAM 43.551]

•• Eshel i Es hel 1992: 611-620; Wacholder i Abegg 1992: 294-296.

4Q491 (4QM a) „4QReguła Wojny a"

• [PAM 40.581, 592, 976; PAM 41.400, 846-847, 889, 965, 980; PAM 42.004, 045, 144, 473-474, 9331

•• Baillet 1982: 12-44, pl. V-VI; Duhairne 1995: 80-203.

4Q492 (4QM b) „4QReguia Wojny b"

• [PAM 41.351, 848; PAM 42.475; PAM 44.018]

•• Baillet 1982: 45-49, pl. VII; Duhairne 1995: 80-203.

4Q493 (4QM c) „4QReguła Wojny c"

• [PAM 40.612; PAM 41.400, 848; PAM 42.475; PAM 44.018]

- Baillet 1982: 49-53, pl. VIII; Duhairne 1995: 80-203.

4Q494 (4QM d) „4QReguła Wojny d"

• [PAM 41.848; PAM 42.475; PAM 44.018]

•• Baillet 1982: 53-54, pl. VIII; Duhairne 1995: 80-203.

4Q495 (4QM e) „4QReguła Wojny e"

• [PAM 44.014, 018]

•• Baillet 1982: 54-56, pl. VIII; Duhałme 1995: 80-203. 4Q496 (4QpapM f) „4QReguła Wojny f"

• [PAM 40.628, 981; PAM 42.059, 061-063, 489, 498; PAM 43.652, 654, 656- 658, 858, 860, 862, 865]

- Baillet 1982: 56-68, pl. X, XII, XIV, XVI, XVIII, XXIV; Duhaime 1995: 80-

203.

4Q497 (4QpapM g?)

•• Baillet 1982: 69-72, pl. XXVI; Duhaime 1995: 198-203. 11Q14 (llQBer/llQM) „llQReguła Wojny"

• [PAM 42.176, 178-179; PAM 43.977; PAM 44.006]

•• Woude 1968: 253-258; Nitzan 1993: 77-90; Garcia Martinez, Tigchelaar i der Woude 1998: 243-251, pl. XXVIII.

Najstarsze rękopisy Reguły Wojny są klasyfikowane jako hasmonejskie i datowane na okres ok. połowy I wieku p.n.e. lub wcześniej (4Q493, 4Q496)²⁹. Pozostałe pochodzą z okresu herodiańskiego i są datowane na końcowe dziesięciolecia I wieku p.n.e. (1QM, 4Q491, 4Q492, 4Q495, 4Q285)³⁰ i początek I wieku n.e. (4Q494)³¹. Najpóźniejszym manuskryp­tem jest prawdopodobnie 11QI4, którego czas powstania określa się na lata 20-50 i wieku n.e.³²

Warstwa ortograficzna rękopisów jest niejednolita, aczkolwiek zasadni­czo wszystkie wykazują cechy specyficzne dla typu qumrańskiego (być może do pewnego stopnia wyjątkiem jest tu 4Q492),

Jak przyjmuje się, Reguła Wojny jest opisem eschatologicznej wojny Synów Światłości z Synami Ciemności. Przedstawia jej przebieg, zasady taktyczne prowadzenia walki, organizację i uzbrojenie wojska, rolę po­szczególnych grup społecznych, zwłaszcza zaś kapłanów i lewitów. Szcze­gólny nacisk kładzie na religijny kontekst wojny. Dzięki Bożemu udziało­wi wojna ma skończyć się zwycięstwem Synów Światłości i rozgromie­niem armii Beliała. Kompozycja wydaje się odzwierciedlać wierzenia sek­ty esseńskiej odnośnie do zbliżających się czasów ostatecznych.

W aspekcie teologicznym Regułę Wojny cechuje zdecydowanie religij­ny charakter tekstu. Przejawia się on m.in. w uczestnictwie Boga, aniołów i duchów w walce Synów Światłości przeciw Synom Ciemności, przebiegu wojny zgodnie z przedsięwziętym przez Boga planem. Synowie Światłości są świadomi, że ich zwycięstwo jest uwarunkowane Bożym wsparciem. Również motywy wojny mają ściśle religijne przyczyny (przedstawiane w wymiarze walki dobra ze złem), aczkolwiek powiązane z dominacją Izra­ela jako całości nad innymi narodami. Synowie Światłości są przedstawia­ni albo jako społeczność 12 plemion Izraela, albo też jedynie jej część, wierna Bogu. Dychotomię tę należy przypuszczalnie wyjaśniać wykorzy­staniem w kompozycji różnych źródeł. Szczególna rola jest przypisywana kapłanom i lewitom, dowodzącym armią Synów Światłości i jednocześnie sprawującym różnorakie funkcje kultowe. Przeciwnicy Synów Światłości, Synowie Ciemności, nazywani również m.in. działem Beliala oraz Kittim, to zasadniczo wrogie Izraelowi narody (wraz ze zdrajcami z Izraela), wy­kazujące pod względem moralnym i religijnym złą postawę.

Jak wydaje się, tekst miał przede wszystkim znaczenie moralne i religij­ne. Jego funkcja jako kompendium wiedzy z zakresu wojskowości przeja­wiała się prawdopodobnie głównie w aspekcie propagandowym. Jest on jednakże ważnym źródłem wiedzy z zakresu wojskowości okresu II-I wie­ku p.n.e. Yadin, dokonawszy analizy opisanych typów uzbrojenia, doszedł do wniosku, że odzwierciedlają one rzymskie wzorce militarne I wieku p.n.e.³³

Fakt przynależności Reguły Wojny do biblioteki esseńskiej wydaje się w pewien sposób pozostawać w niezgodzie /. wiadomościami o pokojo­wym charakterze esseńczyków, przekazanymi przez Filona (zob. Quod omnis 78; por. jednakże też informacje Flawiusza o uczestnictwie esseń­czyków w I Powstaniu przeciw Rzymianom: Bellurn 2, 151-153, 567, 3,11).

Dość wiele analogii występuje pomiędzy tekstem Reguły Wojny a nie­którymi kompozycjami sekciarskimi (jak 1QH, 1QS, IQpHab, 4QpPs 37, CD, 4QLiturgia Anielska, 11QT). Przykładem może być hymn chwalący Boga w 1QM 10,11-16 i 1QH 1,7-20. Podobieństwa dotyczą m.in. sposobu organizacji wspólnoty (w stosunku do Reguły Zrzeszenia i Dokumentu Da­masceńskiego) i przepisów odnoszących się do wojny (w stosunku do 11QT). Carmignac, na podstawie tychże podobieństw, wysunął tezę, że autorem Reguły Wojny był Nauczyciel Sprawiedliwości. Miałby on skom­ponować ją pod koniec swego życia, około 110 p.n.e.³⁴

Tekst Reguły Wojny wykazuje znaczną zależność od tekstu biblijnego, widoczną w postaci bezpośrednich cytatów, por. np. 1QM 10,1-2 i Pwt 7,21-22 czy 10,6-8 i Lb 10,9, oraz różnego rodzaju nawiązań do konkret­nych ustępów Biblii. Jak wyliczono, ogólna liczba takich zależności w 1QM wynosi około 200³⁵. Liczne paralele widoczne są w odniesieniu do Ksiąg Machabejskich. Dotyczą one m.in. sposobu organizacji wojska (por. 1QM 4,1 i 1 Mch 3,55 czy 1QM 8,6 i 1 Mch 5,33), stosowania trąbek, napisów na trąbkach, sztandarów, broni. Warstwy tekstu:

Większość uczonych zgadza się, że autor przy opracowywaniu Reguły Wojny wykorzystał wcześniejsze teksty źródłowe. Złożoną strukturę kom­pozycyjną potwierdzają możliwe do zaobserwowania sprzeczności w tek­ście (np. według kolumn 1 oraz 15-19 walka z Kittim trwa tylko jeden dzień, zaś według kol. 2 czterdzieści lat), powtórzenia (np. ten sam hymn, z nie­wielkimi zmianami, pojawia się w 12,8-16 oraz 19, 1-8) i inne niezgodno­ści (np. liczba i nazwy trąbek w poszczególnych, wymieniających je ustę­pach, są różne, por. 2,16-3,11; 7,9-9,9; 16,3-18,6).

Zaproponowano różne rekonstrukcje warstw tekstu. Tak np. Dupont-Som- mer i Rabin uznali, że część zawarta w kolumnach 15-19 jest późniejszym dodatkiem.³⁶ Według Ploega najstarszą część stanowią kolumny 1 oraz 15-19, najpóźniejszą zaś 2-14³⁷. Davies wyróżnił trzy zasadnicze główne części (kol. 2-9, 10-12, 15-19), powstałe w okresie machabejskim i rzymskim³⁸. Materiał podobny do tego w kolumnach 2-9 pojawia się w dziele Asclepio- dotusa. Do tekstu tego w późniejszym okresie Arrian dodał część na temat m.in. ćwiczeń rzymskiej kawalerii. Przypadek ten stanowi przykład lite­rackiej praktyki przeredagowywania i uzupełniania kompozycji, potwier­dzający złożoność Reguły Wojny³⁹.

Czas powstania:

Poszczególne części pochodzą najprawdopodobniej z różnych okresów. Ponieważ w kol. 1 autor wykorzystał tekst Daniela 11,40-12,3, można przy­puszczać, że powstała ona (podobnie jak inne fragmenty zestawiane z nią) po 160 roku p.n.e., na który mniej więcej datuje się Księgę Daniela. Na podobny okres wskazują analogie pomiędzy taktyką stosowaną przez Ma- chabeuszy i tą zalecaną przez sam tekst Reguły Wojny⁴⁰. Próby datowania podejmowano na podstawie identyfikacji terminu Kittim, odnoszącego się do wrogów Synów Światłości. Nie udało się jednakże rozstrzygnąć, czy oznaczał on Seleukidów, R.zymian, czy też generalnie przeciwników sek­ty⁴¹. Yadin opowiedział się w tym względzie za okresem rzymskim, dowo­dząc, że opisane rodzaje broni i stosowanych taktyk wykazują analogie do tych wykorzystywanych przez Rzymian⁴ⁱ (znanych jednakże Żydom jesz­cze przed zajęciem Judei w 63 roku p.n.e.⁴³). Teza Yadina wydaje się jed­nak pozostawać w pewnej sprzeczności z faktem, że najstarsze (nie uwzględ­nione w jego badaniach) rękopisy Reguły Wojny pochodzą z okresu ha- smonejskiego. Za terminus ad quem skomponowania „Reguły Wojny" uzna­je się koniec I wieku p.n.e., na który datowany jest, według danych pale- ograficznych, 1QM. Niektórzy uczeni zwracają uwagę, że termin "irr jest w Regule Wojny używany w innym znaczeniu, niż w takich sekciarskich kompozycjach jak Hodajot, Reguła Zrzeszenia czy Dokument Damasceń­ski, tj. odnosi się do całości Izraela, a nie społeczności esseńskiej. Impli­kacją tego jest również teza o wczesnym pochodzeniu Reguły Wojny, tj. przed założeniem esseńskiego osiedla w Qumran. Według Milika kompo­zycja powinna być datowana na ok. 100 r. p.n.e., czasy Jana Hirkana I i Aleksandra Janneusza⁴⁴.

1QM

Zachował się tekst dziewiętnastu kolumn ( z prawdopodobnie oryginal­nych dwudziestu). Do kolumny 20 należał przypuszczalnie tekst zaświad­czony we fragmencie 2 1Q33⁴⁵. Dolna część manuskryptu uległa uszkodzeniu. Poszczególne kolumny musiały liczyć od 21 do 22 (łub więcej) wierszy. Autor najwyraźniej wyróżniał w tekście kilka części, które roz­dzielał pozostawieniem pustej linii (tj. 1QM 2,15; 3,12; 7,8; 16,10).

Treść:

• Ogólny opis mającej nastąpić wojny przeciw Synom Ciemności: wska­zanie wrogów; w walkach mają uczestniczyć ludzie i „bogowie"; zmien­ne koleje losów wojny (kol. i);

• Zasady prowadzenia wojny, organizacja i taktyka (2-9);

Służba wart kapłańskich⁴⁶, mobilizacja, etapy rozprzestrzeniania się woj­

ny przeciw wrogim narodom (2,1-14); -Reguła trąbek (2,15-3,11);

Reguła sztandarów (3,12 - 4,17);

Napis na tarczy dowódcy zgromadzenia (5,1-2);

Formacje, zasady taktyczne, skład osobowy i uzbrojenie jednostek; osoby

wykluczone z udziału w wojnie, usytuowanie latryn (5,3-7,7);

Funkcje dowódcze kapłanów w trakcie bitwy (7,9- 9,9);

Szyki chorągwi bitewnych, wieże (9,10-17);

Liturgia na czas wojny:

modlitwy w obozie (10-12);

modlitwy na polu bitwy (13);

modlitwy po zwycięstwie (14);

Wojna przeciw królowi Kittim i wojskom Beliala (powtórzenie wcze­śniejszego materiału):

modlitwa przed walką, ustawienie linii, wezwanie do dzielności (15-16,2);

bitwa (16,3-18,5);

modlitwa o zachodzie (18,5-19,8);

rano na poiu bitwy (19,9-13).

1Q33 składa się z dwóch małych fragmentów, nie posiadających parale­li w innych zachowanych rękopisach (najprawdopodobniej pochodzą one ze zwoju 1QM)⁴⁷.

5

---