1.Jeśli podwoimy wszystkie ceny,a doch pozost bez zmiany,to zbiór budżetowy ulegnie zmianie ponieważ nie zmieniły się ceny relatywne. Tak. Zbiór budżetowy ulegnie zmianie i przesunie się do początku układu współrzędnych; p₁x₁+p₂x₂=m. Zbiór budżetowy to zestaw koszyków dóbr konsumpcyjnych, na które stać konsumenta przy cenach p₁,p₂ i dochodzie m. 2.Mamy dwa dobra.Jeśli wiesz ile dobra 1 konsument może nabyć jeśli wyda cały swój dochód i znasz relacje cen obydwu dóbr, to nie potrzebujesz już więcej infor by wykreślić linię budżetu. TAK.Ponieważ x₂=m/p₁-p₁/p₂. Podane m/p₁ informuje ile konsument może nabyć dobra1, jeśli wydaje cały dochód na jego zakup i pozwala znaleźć punkt przecięcia z osią poziomą, a p₁/p₂- relacja cen poprzedzona znakiem „-` określa nachylenie linii budżetu. 3.Konsument o wypukłych preferencjach dla którego koszyki (1;4) oraz (9;2) są obojętne będzie lubił koszyk (5;3) przynajmniej tak bardzo jak każdy z poprzednio wymienionych koszyków. TAK.Koszyk (5;3) jest średnią ważoną obu koszuków: (1+9):2=5; (4+2):2=3, zatem konsu będzie lubił ten koszyk przynajmniej tak bardzo jak pozostałe. (średnie są preferowane wobec skrajnych) 4.Jeśli preferencje są monotonoczne i wyst spadająca krańcowa stopa substytucji to są one wypukłe. TAK.Jeśli wyst spadająca krańcowa stopa substytucji,czyli nachylenie krzywej obojętności spada,wtedy im więcej posiadamy jakiegos dobra, tym więcej tego dobra jesteśmy skłonni oddać za inne.Wymiana ta przebiega w dół i na prawo ukladu współrz,co odpowiada preferencjom wypukłym. 5.Osoba o preferencjach zwrotnych to taka, która nie przykłada wagi do tego co kupuje. NIE. Zwrotność preferencji zakłada, że każdy koszyk jest przynajmniej tak samo dobry jak on sam, czyli nie może być gorszy od samego siebie: (x₁,x₂)⋟(x₁,x₂), co wcale nie musi oznaczać tego,że dana osoba w ogóle nie przykłada wagi do tego, co kupuje, gdyż przypuszczalnie konsument ocenia ów koszyk. 6.Jeśli preferencje są przechodnie, to więcej jest zawsze preferowane niż mniej. TAK. Zgodnie z aksjomatem przechodności ludzie dokonują najlepszych wyborów i tak, gdy (x₁,x₂)⋟(y₁,y₂) i (y₁,y₂)⋟(z₁,z₂), to (x₁,x₂)⋟(z₁,z₂). Dlatego też (p₁x₁+p₂x₂)⋟(p₁y₁+p₂y₂) i (q₁y₁+q₂y₂)⋟(q₁z₁+q₂z₂), to (p₁x₁+p₂x₂)⋟(q₁z₁+q₂z₂). 7.Krańcowa stopa subststucji mierzy odległość między kolejnymi krzywymi obojętności. NIE. Krańcowa stopa subst (MRS) to liczbowa miara nachylenia krzywej obojętności w danym punkcie. Nazwa bierze się stąd,że MRS mierzy stopę, wg której konsument jest skłonny zamienić jedno dobro na drugie.	►8.Osoba o funkcji użyteczności U(x,y)=y+x² ma preferencje wypukłe. TAK. Ponieważ MRS jest ujemny, więc pref są wypukłe. Wypukłość pref mówi,że im więcej posiadamy jakiegoś dobra,tym więcej tego dobra jesteśmy skłonni zamienić na drugie. NIE. Bo MRS rośnie wraz ze zwiększaniem ilości dobra y. Świadczy to o wklęsłości funkcji użyteczności 9.Jeśli ktoś ma funkcję użyteczności U=min(x,y) to x i y są dla niej dobrami doskonale komplementarnymi TAK. Dobra doskonale komplementarne są konsumowane zawsze razem w stałym stosunku, więc liczba komplementarnych dóbr jest minimum dobra x₁ i dobra x₂, tak więc f. użytecz dla dóbr dosk kompl przyjmuje postać U=min(x,y). Ogólny wzór użyteczności dla dóbr dosk kompl to U(x₁,x₂)=min{ax₁,bx₂} 10.Krzywe obojętności funkcji użyteczności postaci U(x₁,x₂)=(x₁,x₂)³ są nachylonymi w dół równoległymi liniami prostymi. TAK. Krzywe obojętności są liniami prostymi o nachyleniu -a/b , jest to funkcja doskonałych substytutów po transformacji monotonicznej. 11.Funkcję użyteczności U(x₁,x₂)=x₁x₂ charakteryzuje malejąca krańcowa stopa substytucji między dobrem 1 i2. TAK. MU₁=əu/əx₁=x₂ MU₂=əu/əx₂=x₁ MRS=-MU₁/MU₂ oznacza to,że stopa wg której dana osoba jest skłonna wymienić x₁ na x₂ maleje wraz ze wzrostem x₁. 12.Funkcja użyteczności U(x₁,x₂)=2lnx₁+3lnx₂ przedstawia preferencje Cobba-Douglasa. TAK.Jest to monotoniczna transformacja funkcji C-Douglasa U(x₁,x₂)=ln(x₁³x₂³)=2lnx₁=3lnx₂ 13.Jeśli dochód konsumenta wzrośnie o 20% a ceny dwu dóbr, które są dla niego dobrami normalnymi nie zmienia się, to popyt na którekolwiek z tych dóbr nie może wzrosnąć o więcej niż 20%. Tak.Jeśli chodzi o dobra normalne ilości na które popyt jest zgłaszany zawsze zmieniają się w takim samym kierunku co dochód. Popyt nie może wzrosnąć więcej niż o 20% ∆x₁/∆m>0. Musimy jednak wykluczyć tu wystąpienie dóbr luksusowych, w przypadku których procentowa zmiana popytu jest większa od procentowej zmiany dochodu. 14.Jeśli wszystkie warunki są takie same to dochodowy podatek ryczałtowy jest przynajmniej tak dobry dla konsumenta jak i podatek od wartości sprzedaży, który zbiera ten sam dochód do budżetu. TAK. Podatek dochodowy jest lepszy dla konsumenta, niż podatek od ilości, gdyż pod ryczałtowy jest płacony od dochodu i nie ma wpływu na preferencje konsumenta. Pod od wart jest płacony od wartości towaru przez co zwiększa jego cenę i może zmienić nachylenie linii budżetu. Przy tych samych warunkach konsument płaci więcej za dobra przy podatku od wartości.			►15..Zgodnie z teorią, popyt na dane dobro zależy jedynie od dochodu i ceny tego dobra, a nie zależy od cen innych dóbr. „Funkcja popytu konsumenta przedstawia optymalne ilości każdego z dóbr jako funkcję cen i dochodu posiadanego przez konsumenta. F.popytu zapisujemy jako: x₁=x₁(p₁,p₂,m) x₂=x₂(p₁,p₂,m).Lewa str każdego z równań wyraża ilości, na które zgłoszony jest popyt, prawa jest funkcją wiązącą ceny i dochód z tymi ilościami.” 16. Jeśli dwa dobra są substytutami, to wzrost ceny jednego z nich spowoduje spadek popytu na drugie. NIE. Ponieważ dobra substytucyjne można wzajemnie zastępować (nie muszą być one konsumowane łącznie), konsument pokieruje się ceną i wybierze tańsze dobro, co spowoduje, że wzrośnie popyt na tańsze dobro, a zmaleje popyt na dobro droższe. 17.Krzywa Engla to krzywa popytu przy zamienionych względem siebie osiach układu współrzędnych. (rys) Krzywa Engla jest wykresem popytu na jedno dobro jako funkcji dochodu, przy założeniu stałości wszystkich cen. 18.Krzywa oferty cenowej to krzywa popytu na dane dobro przy stałym dochodzie i zmiennych cenach.(rys) NIE. Krzywa oferty cenowej to krzywa przedstawiająca sytuację, gdy pozwalamy zmieniać się cenie dobra1, podczas gdy cenę p₂ i dochód pozostawiamy na stałym poziomie. Po połączeniu punktów optymalnych otrzym tę krzywą. 19.Jeśli krzywa popytu jest nachyloną w dół linią prostą to cenowa elastyczność popytu jest stała wzdłuż tej linii. NIE. Elastyczność jest nieskończona w punkcie przecięcia krzywej popytu z osią pionową, w pkt.(a/2;a/2b) jest równa 1(środek krz popytu), w punkcie przecięcia z osią pionową jest równa 0. ►20.Jeśli cenowa elastyczność popytu na dobro wynosi -1, to podwojenie ceny tego dobra nie spowoduje zmiany ogólnych wydatków na to dobro. NIE.Jeżeli cenowa elastyczność popytu na dobro wynosi -1, to podwojenie ceny tego dobra spowoduje spadek popytu na to dobro, więc także ulegną zmienie ogólne wydatki na to dobro ( tym bardziej, że gdy cen.el.popytu<0 mamy do czynienia z dobrami normalnymi i niższego rzędu.). 21.Jeśli popyt na dobro cechuje większa od jedności elastyczność dochodowa to mamy do czynienia z dobrem luksusowym. TAK Jeśli Em>1 to udział wydatków na dobro w całkowitych wydatkach konsumenta rośnie wraz ze wzrostem dochodu.
22.Jeśli dochód podwoi się i wszystkie ceny też ulegną podwojeniu to popyt na dobra luksusowe wzrośnie więcej niż 2 razy. NIE W tym przypadku zmiana dochodu i cen nie spowoduje zmian popytu. Proporcje cen do dochodu będą nie zmienione. 23.Przy wszystkich warunkach takich samych popyt na dobro Giffena zawsze spada kiedy dochód rośnie NIE Powyższy przykład opisuje dobra poślednie, a powszechnie jest znana zależność że nie każde dobra poślednie są dobrami Giffena. Pewnikiem jest jednak że każde dobro Giffena jest dobrem poślednim. W treści pytania nie ma zawartych takich inf by stwierdzić że jest ono prawdziwe. 24. Mocny aksjomat preferencji ujawnionych powiada, że jeśli konsument wybiera x kiedy może pozwolić sobie na y oraz wybiera y kiedy może sobie pozwolić na z to nie wybierze z kiedy może sobie pozwolić na x .NIE Przytoczona def jest def na pośrednio jawne preferencje. (x1,x2) >(y1,y2) oraz (y1,y2) >(z1,z2) to (x1,x2) >(z1,z2). Z definicji jeśli (x1,x2) jest jawnie preferowany w stosunku do (y1,y2) bezpośrednio i pośrednio zaś (y1,y2) różny od (x1,x2) to: (y1,y2) nie może być bezpośrednio lub pośrednio jawnie preferowany w stosunku do (x1,x2). (x1,x2) pośrednio jawnie preferowany w stosunku do (z1,z2) wykres 25. Mocny aksjomat preferencji jawnych powiada, że jeśli konsument kupił x kiedy mógł pozwolić sobie na y i y kiedy mógł pozwolić sobie na z to kupi x zawsze gdy może pozwolić sobie na z (wykres) NIE (x1,x2) >(y1,y2) oraz (y1,y2) >(z1,z2) to (x1,x2) >(z1,z2). Z definicji jeśli (x1,x2) jest jawnie preferowany w stosunku do (y1,y2) bezpośrednio i pośrednio zaś (y1,y2) różny od (x1,x2) to: (y1,y2) nie może być bezpośrednio lub pośrednio jawnie preferowany w stosunku do (x1,x2). (x1,x2) pośrednio jawnie preferowany w stosunku do (z1,z2) WYKRES 26.Jeśli konsument maksymalizuję f-cję użyteczności przy danym ograniczeniu budżetowym to jego zachowanie z pewnością spełnia słaby aksjomat preferencji ujawnionych oraz mocny aksjomat preferencji ujawnionych. TAK Przy maksymalizacji użyteczności szukamy takich wartości (x1,x2) które spełniają ograniczenie budż i dają większą wartość u(x1,x2). Słaby aksjomat preferencji ujawn mówi że jeśli (x1,x2) jest bezpośrednio jawnie prefer („lepszy”) wobec (y1,y2) i (x1,x2)≠ (y1,y2) to (y1,y2) nie może być bezpośrednio jawnie prefer wobec (x1,x2). Def mocnego aksjomatu mówi o takich samych zależnościach tylko że w kontekście jawnych pref bezpoś i pośrednich. 27. Efekt substytucyjny Słuckiego wyraża ruch dwu punktów na tej samej krzywej obojętności NIE Efekt subst przedstawia obrót linii budżetu wokół koszyka konsumowanych dóbr. Linia budż dostosowuje nachylenie do zmiany ceny jednego z dóbr. W tym momencie koszyk X nie jest optymalnym wyborem i konsument przesuwa się do koszyka Y na wyższej krzywej użyteczności Efekt subst X→Y WYKRES 28. Efekt dochodowy Słuckiego wyraża ruch dwu punktów na tej samej krzywej obojętności NIE Efekt dochodowy Słuckiego wyraża zmiany popytu z tytułu osiągnięcia większej siły nabywczej. Jest to zobrazowane przesunięciem linii budżetu Efekt dochod Y→Z WYKRES		29. Kiedy cena dobra rośnie a dochód pozostaje stały to wystąpi tylko efekt substytucyjny, a nie pojawi się dochodowy. NIE Zmiana ceny dobra powoduje zawsze efekt subst i dohcod Pierwszy obraca linię budże dostosowując ją do nowej ceny a zarazem powoduje dostosowanie dochodu do konsumpcji pierwszego koszyka (X). drugi występuje efekt dochodowy gdyż obróconą linię budż musimy przesunąć w górę by dostosować ją do posiadanego dochodu WYKRES jak w pyt 28!!!!!! 30. Jeśli konsument jest dostawcą netto dobra normalnego i cena tego dobra wzrośnie, gdy wszystkie inne ceny pozostaną takie same to jego popyt na to dobro musi spaść TAK Wg powyższego założenia wzrost ceny na dobro powoduje że nowy koszyk konsumpcji jest mniej wartościowy niż początkowy gdyż wzrost ceny dobra powoduje obrót linii budż wokół zasobu początkowego i zmniejsza jej stromość WYKRES 31. Jeśli konsument jest nabywcą netto jakichś dóbr a sprzedawcą innych to zmiana cen wywoła efekt dochodowy z powodu zmiany wartości zasobu początkowego TAK Dochód w tym przypadku jest określony przez wartość zasobu zatem gdy konsument jako początkowy zasób, zmieniające się ceny automatycznie implikują zmniejszający się dochód. WYKRES 32. Jeśli konsument jest początkowo wyposażony w dodatnie ilości dwu dóbr i sprzedaje trochę jednego z nich aby mieć więcej drugiego, i jeśli nie ma innych źródeł dochodu to jego nowa linia budż przejdzie przez punkt wyposażenia początkowego NIE Ponieważ w tej sytuacji jest nie możliwe istnienie nowej linii budż (kombinacja ilości dóbr jest na jednej linii budż) WYKRES 33. Jeśli osoba maksymalizująca użyteczność jest sprzedawcą jakiegoś dobra i cena tego dobra rośnie gdy ceny pozostałych dóbr nie ulegają zmianie to jego sytuacja może poprawić się na tyle że stanie się on nabywcą netto tego dobra NIE W tej sytuacji konsument nie przestawi się w rolę nabywcy netto; zawsze będzie sprzedawcą WYKRES jak na tych drugich kartkach 34. Jeśli ktoś jest sprzedawcą netto jakiegoś dobra i cena tego dobra spada to może on stać się nabywcą netto tego dobra TAK Jest to możliwe ale nie możemy jednoznacznie stwierdzić czy położenie konsumenta poprawi się czy pogorszy WYKRES 35. Jeśli wszystkie dobra włączając czas wolny są dobrami normalnymi to wzrost stawki płacy sprawi że ludzie będą na pewno chcieli pracować więcej godz. NIE Przy wzroście płacy ludzie mogą pracować więcej lub mniej. Powstały efekt substy zachęca do przedłużania czasu pracy by zamienić czas wolny na konsumpcję. Jednocześnie rośnie wartość zasobu początkowego który jest dodatkowym dochodem jaki może być skonsumowany przy konsumpcji dodatkowego czasu wolnego. O efekcie który dominuje decydują konsumenci WYKRES					►36. Jeśli osoba ma pref typu Cobba-Douglasa i nie ma żadnego dochodu z żadnego innego źródła poza pracą to wzrost stawki płac nie spowoduje zmiany ilości jej godz pracy NIE Ilośc godz pracy wzrośnie lub spadnie R=C/C+D •M/W 37. Pożyczkodawca spełniający słaby aksjomat preferencji jawnych nie stanie się pożyczkobiorcą po wzroście st% NIE Sytuacja taka jest określona przez mocny aksjomat pref. WYKRES ►38. Jeśli realna st% jest dodatnia to jednostka przyszłej konsumpcji może być otrzymana przy poświęceniu mniej niż jednostki kons bieżącej TAK Realna st% mierzy dodatkową konsumpcję którą można otrzymać w przyszłości dzięki rezygnacji z części kons dzisiejszej. Dzisiejsza rezygnacja z ∆C jednostek kons daje możliwośc zakupu (1+r) ∆C kon jutro wykres 39.Stopa % netto to stopa jaką ktoś otrzymuje po opłaceniu kosztów obsługi albo opłat nakładanych przez instytucje fin. NIE St % netto =st% -podatki (zobow wobec budżetu państwa) St% netto(st% po oprocentowaniu) to st jaką ktoś otrzymuje po odprowadzeniu podatku od odsetek zarobionych na inwestycjach w aktywa. 40.Wartośc bieżąca (obecna) danego strumienia dochodów maleje gdy st% rośnie. TAK PV=FV/(1+r do potęgi n) Gdy r↑ to PV↓. Wzrost st% pobudza ludzi do oszczędzania i do mniejszej konsumpcji co powoduje do zrównania podaży i popytu. 41.Międzyokresowe ograniczenie budżetowe może być wyrażone przez przyrównanie obecnej wartości konsumpcji z całego okresu życia z przyszłą wartością obecnego wyposażenia . NIE Międzyokresowe ograniczenie budżetowe może być wyrażone w kategoriach wartości obecnej: C1+ C2/1+r= m1+m2/1+r lub przyszłej (1+r)C1+C2=(1+r)m1+m2. Ograniczenie budż w kategoriach wartości obecnej przyrównuje ceny przyszłej konsumpcji do jedności zaś ogran bodż w kategoriach wartości przyszłej przyrównuje do jedności ceny konsumpcji obecnej. Pierwsze ograniczenie budżetowe wyraża ceny okresu 1 w relacji do cen okresu 2, drugie zaś odwrotnie. 42.Ponieważ zasób diamentów jest na świecie stały to warunek międzyokresowego arbitrażu implikuje że bieżąca cena diamentów powinna rosnąć wraz ze st% TAK Jak wiadomo diamenty to zasoby nieodnawialne i nie posiadające doskonałego substytutu wpływającego na ich cenę, więc można przyjąć warunek na brak arbitrażu na rynku diamentów: Pt+ï=(1+r)pt co z kolei implikuje że stopa zwrotu r musi być równa diamentom dającym stopę przychodu
43.Konsument który może zapożyczać się sam oraz udzielać pożyczek po tej samej st% powinien preferować zasób o wyższej obecnej wartości od zasobu o obecnej wartości niższej, nie zależnie od tego jak planuje aplikować swoją konsumpcję w ciągu swego życia TAK Zasób o wyższej obecnej wartości zawsze da większą możliwości konsumpcyjne; zawsze będzie generował więcej konsumpcji w każdym okresie.( Jeśli konsument może bez przeszkód zaciągać kredyt i udzielać pożyczek wg stałej st% to zawsze będzie wolał międzyokresowy rozkład dochodu o wyższej obecnej wartości od rozkładu dochodu o obecnej wartości niższej gdyż zasób początkowy o wyższej wartości oznacza dalej leżącą linię budżetu. Nowy zbiór budżetu zawiera stary zbiór budżetowy a więc konsument miałby wszystkie możliwości konsumpcji, które miał przy danym zbiorze budżetowym plus coś więcej) 44. Jeśli każdy jest jednakowo dobrze poinformowany to dobrze funkcjonujący rynek aktywów nie powinien w równowadze pozostawiać możliwości arbitrażu TAK Taki rynek jest w równowadze 1+r=p1/pο Gdy 1+r > p1/pο wywołana jest chęć zakupu aktywów i sprzedawania ich w celu osiągnięci przychodu a to jest arbitraż 45. Osoba niechętna ryzyku wybierze zawsze tę z dwu gier która ma niższą wariację nie zależnie od tego jakie są oczekiwane przychody z każdej gier. TAK Konsument jest niechętny ryzyku ( cechuje go awersja do ryzyka) gdyż woli mieć oczekiwaną wartość gry niż uczestniczyć w hazardzie. 46. Jeśli preferencje danej osoby względem wszystkich koszyków konsumpcji warunkowej są wypukłe to jest to osoba niechętna ryzyku NIE Preferencja osoby niechętnej ryzyka są wklęsłe. U (10)<0,5U(15)+0,5U(5), gdzie U(10)- użyteczność oczekiwanej gry, 0,5U(15)+0,5u(5)- oczekiwana użyteczność gry WYKRES 47.Jeśli cena ubezpieczenia rośnie to ludzie stają się mniej niechętni ryzyku. TAK. Konsument niechętny ryzyku zawsze wykupi ubezpieczenie, jeśli jego cena będzie uczciwa i nie przewyższy ona kosztów. Ludzie stają się mniej niechętni ryzyku ponieważ wzrasta oczekiwana wartość ubezpieczenia, która jest równa kosztom. 48. Jeśli 2 aktywa cechuje ta sama oczekiwana st przychodu ale różne wariacje to osoba niechętna ryzyku zawsze powinna wybrać aktywa o niższej wariacji nie zależnie od tego jakie jeszcze inne aktywa posiada NIE Osoba ta również analizuje inne aktywa np. te które leżą powyżej linii rynku (przynoszą one wyższy przychód przy danym ryzyku) 49. Jeśli przychody z dwu aktywów są skolerowane ujemnie to portfel inwestycyjny zawierający każdego z nich po trochu będzie charakteryzował się mniejszą wariacją przychodu niż wariacje przychodów każdego z aktywów oddzielnie. TAK Gdy jedne aktywa osiągają dużą wartość a drugie małą to są one skolerowane ujemnie. Portfel inwestycyjny złożony z tych aktywów charakteryzuje się zredukowanym całkowitym ryzykiem. Jest to dywersyfikacja portfela pozwalająca zestawić aktywa w celu obniżenia ryzyka.		50. Nadwyżka konsumenta to po prostu inna nazwa popytu netto NIE Gdy porównamy pojęcia to otrzymujemy: popyt netto- ilość dobra którą konsument kupuje; jest różnicą pomiędzy popytem i zasobem początkowym nadwyżka konsumenta- zmiana użyteczności powiązana ze zmianą ceny 51. Nadwyżka konsumenta występuje wtedy kiedy całkowita suma jaką ktoś faktycznie płaci za dane dobro jest mniejsza niż suma jaką byłby skłonny zapłacić TAK Nadwyżka jest wtedy gdy konsument przywiązuje do pierwszej jednostki dobra wartość r1, ale płaci tylko p otrzymując tym samym nadwyżkę (r1-p) Dla dalszych jednostek analogicznie a łącznej nadwyżki CS=r1-p+r2-p+…rn-p=r1+r2+…+rn-np co można zapisać w postaci CS=r(n)-pn 52. Nadwyżka producenta przy cenie p jest mierzona pionowym odcinkiem wyrażającym różnicę między krzywą podaży i popytu przy cenie p NIE Nadwyżka producenta jest określona przez obszar nad krzywą podaży ograniczonej poziomo na poziomie p* WYKRES DRUGIE KARTKI 53. Odwrócona f-cja popytu p(x) na dane dobro mierzy cenę jednostki dobra po której ilość x będzie nabywana TAK Ta krzywa pokazuje ceny jako f-cję ilości Obrazuje jaka cena dobra zadawalałaby konsumenta wybierającego dany poziom konsumpcji 54. Generalnie biorąc popyt zagregowany zależy jedynie od cen i całkowitego dochodu a nie zależy od rozkładu dochodu . NIE Ponieważ popyt każdej osoby na każde dobro zależy od cen i dochodu pieniężnego, to popyt zagreg będzie zależał od cen i rozkładu docodów. 55. Jeśli konsument musi zapłacić cenę równą jego cenie granicznej to nie osiągnie nadwyżki konsumenta TAK Cena graniczna r to cena jaką konsument jest skłonny zapłacić za dobro. Gdy p=r to nie zachodzi r-p i wtedy nie występuje nadwyżka 56. Jeśli krzywa popytu jest liniowa to stosunek krańcowych przychodów do ceny jest stały NIE MR=a-2by. Zatem jest zmienny. Jeśli krzywa popytu jest liniowa to krzywa przychodów krańcowych przecina się z nią w tym samym punkcie na osi pionowej. Krzywa przychodów krańcowych jest 2 razy bardziej stroma niż krzywa popytu. Stosunek krzywych przychodów do ceny nie jest stały 57. Jeśli funkcja popytu jest liniowa, to cenowa elastyczność popytu jest inna zmienna przy różnych cenach. TAK. Liniowa f.popytu ma wzór q(p)=a-bp i jej nachylenie ∆q/∆p jest stałe i wynosi b umieszczając ja we wzorze na elastyczność otrzymujemy: ε=bp/q=-bp/a-bp. Gdy p=0, to elast.popytu wynosi 0. Kiedy q=0 elastyczność popytu jest równa nieskończoności, przy cenie p=a/2b elast. wynosi -1. 59.Krzywa popytu rynkowego jest po prostu poziomą sumą indywidualnych krzywych popytu. TAK.Krzywa popytu rynkowego jest sumą indywidualnych krzywych popytu przy założeniu stałości wszystkich dochodów i innych cen. wykresssssss 60.Jeśli założenia pierwszego teorematu ekonomii dobrobytu są spełnione i gospodarka znajduje się w równowadze konkurencyjnej, to jakakolwiek realokacja, która przynosi korzyść komuś musi krzywdzić kogoś innego. TAK.Pierwsze twierdzenie ekonomii dobrobytu głosi, że równowaga konkurencyjna jest efektywna w rozumieniu Pareta, jeśli nie ma sposobu,by poprawić położenie jednej grupy ludzi bez pogorszenia syt. innych.					61.Zgodnie z drugim teorematem ekonomii dobrobytu jeśli preferencje są wypukłe,to każda alokacja optymalna w sensie pareto może być osiągnięta jako równowaga konkurancyjna po dokonaniu wymiany wychodzącej od wyposażenia początkowego. NIE.Zgodnie z drugim teorematem ekonomii dobrobytu należy brać pod uwagę alokację efektywną, a nie optymalną w sensie Pareto.Drugie twier.ekonomii dobrobytu głosi,że jaśli wszystkie podmioty mają wypukłe preferencje, to zawsze będzie istniał taki zboiór cen, że alokacja efektywna w rozumieniu Pareto będzie spełniała warunek równowagi rynkowej przy odpowiednim podziale zasobu początkowego. 63.Izokwanta jest zbiorem wszystkich kombinacji nakładów, które są jednakowo zyskowne. NIE.Izokwanta jest zbiorem możliwych kombinacji nakładu czynnika1 oraz czynnika2 wystarczających do wytworzenia danej ilości produktu. 64.Przy stałych korzyściach skali podwojenie nakładu jednego czynnika podwoi wielkość produkcji. NIE.W przypadku stałych korzyści skali, aby produkcja uległa podwojeniu, konieczne jest podwojenie obu czynników 2f(x₁,x₂)=f(2x₁,2x₂). Jeśli nakład powiększamy t razy, to otrzymamy t razy więcej produktu: tf(x₁,x₂)=f(tx₁,tx₂). 65.Ekonomiczne rozróżnienie długiego i krótkiego okresu polega na tym,że pewne nakład pewnych czynników zmienia się w krótkim okresie, gdy nakład innych jest stały. TAK.Rozróżnienie to polega na stałości w krótkim okresie niektórych czynników produkcji (np.stała ilość ziemii, urządzeń), natomiast w długim okresie ilość wszystkich czynników produkcji może się zmieniać. 66.Jeśli funkcja produkcji jest postaci f(x,y)=xy, to mamy do czynienia ze stałymi przychodami skali. NIE. f(tx,ty)=t(x)·t(y)·t(xy)=tf(x,y)- korzyści skali są rosnące, ponieważ zwiększenie nakładów t razy podnosi produkcję t. Poza tym dana f. jest f. Cobba-Douglasa.Ogólny wzór f. tego typu to: f(x₁,x₂)=Ax₁ⓒx₂ⓓ.Przy założeniach: t(wzrost nakładów)>1 i c+d>1 (tutaj 1+1=2, 2>1) mamy do czynienia z rosnącymi korzyściami skali. 67.Jest możliwe, że choć produkcyjność krańcowa każdego nakładu oddzielnie maleje, to możemy mieć rosnące przychody skali. TAK.Technologie mogą wykazywać stałe korzyści skali i malejącą krańcową produkcyjność każdego czynnikka.Rosnące korzyści skali mówią o tym,że jeśli powiększymy obydwa nakłady tę samą liczbę razy t,to otrzymamy efekt zwiększony ponad t razy. Produkcyjność obrazuje co się dzieje, kiedy powiększamy jeden nakład przy stałym poziomie pozostałych. 68.Funkcja produkcji f(x,y)=x+y ma rosnące przychody skali. NIE. f(tx,ty)=tx+ty=t(x+y)=tf(x,y)- stałe przychody skali, gdyż wzrost produkcji jest taki sam jak wzrost nakładów. 69.Czynnik produkcji stały to taki, którego zużycie na jednostkę produkcji jest stałe. NIE.Czyn. prod. stały to taki, który musi być opłacony niezależnie od tego czy jest wytworzona jakakolwiek produkcja, czyli jest on niezależny od poziomu produkcji.
70.Produkcyjność krańcowa czynnika, to po prostu pochodna funkcji produkcji względem tego czynnika, przy pozostałych nakładach stałych. TAK.Pochodna będzie: əf(x)/ əx=limax→0 f(x+∆x)f(x)/∆x Krańcowy produkt jest stopą: jest to dodatkowa ilość produktu przypadająca na jednostkę dodatkowego nakładu. 71.Jeśli cena produktu konkurencyjnej firmy maksymalizującej zyski rośnie, a wszystkie pozostałe ceny są stałe, to produkcja firmy nie może zmaleć. TAK.Firma max. zyski zawsze dążu do wyrównania krańcowego przychodu.Gdy cena prod. rośnie, prod. nie może zmaleć. Krzywa podaży nie może być ujemnie nachylona. 72.Jeśli konkurencyjna firma max. zyski wykazuje stałe przychody skali, to w długim okresie jej zyski muszą spaść do zera. TAK.Jeśli firma max. zysk w długim okresie, to zysk będzie dany równaniem: Л*=py*-w₂x₂* . Zużycie nakładów wzrasta t razy. Przy stałych przychodach skali wywoła to wzrost produkcji t razy. Jeżeli więc Л* wzrośnie t razy,to Л* nie było maksymalne. Zachodzi sprzeczność.Jedynie Л*=0 i t razy Л*=0, czyli zyski muszą spaść do zera. 73.Jeśli wartość krańcowego produktu pracy przewyższa płace, to firma konkurencyjna maxymalizyjąca zyski będzi chciała wynajmować mniej ludzi do pracy. NIE. Taka firma będzie zatrudniała więcej ludzi do pracy,aż do momentu gdy MUP₂ zrówna się ze stawką płacy W₀. 74.Koszty quasi-stałe to takie, których firma może uniknąć nie produkując. TAK.Są to koszty nia zależne od wielkości produkcji, ale muszą być opłacane tylko wtedy, gdy firma wytwarza dodatni produkt. Są one związane z czynnikami quasi-stałymi np.zużycie energii elektrycznej. 75.Przy rosnących przychodach skali, koszty przeciętne są malejącą funkcją wielkości produkcji. TAK.Rosnące korzyści skali implikują malejące koszty przeciętne, gdyż rosną one mniej niż proporcjonalnie względem produktu.Aby wyprodukować dwa razy więcej produktu firma ponosi mniejszy, niż dwa razy większy koszt dopóki ceny czynników pozostają stale. Jest to naturalna konsekwencja idei rosnących kosztów stałych. 76.Krzywa przeciętnych kosztów zmiennych musi zawsze mieć kształt litery U. NIE.Choć może ona spadać,nie musi, jednak zawsze się wznosi, jeśli wyst. czynniki stałe ograniczające produkcję. Kształt litery U ma krzywa kosztów przeciętnych czyli: przeciętne kosztu stałe + przeciętna koszty zmienne. 77.Krzywa kosztów krańcowych przecina krzywą przeciętnych kosztów stałych w jej minimum. NIE. Krzywa kosztów krańcowych przechodzi przez punkt minimum zarówno krzywej przeciętnych kosztów zmiennych, jak i krzywej przeciętnych kosztów całkowitych. 78.Jeśli krzywa przeciętnych kosztów całkowitych ma kształt litery U, to krzywa kosztów krańcowych musi ją przecinać w jej minimum. TAK.Wynika to z faktu możliwości przyrównywania kosztów krańcowych do przeciętnych kosztów całkowitych w celu znalezienia poziomu produkcji minimalizującego koszty przeciętne.		79.Koszty przeciętne nie mogą nigdy rosnąć, gdy koszty krańcowe spadają. NIE.Krzywa kosztów przeciętnych początkowo opada z powodu spadku kosztów stałych (na jednostkę produkcji), ale potem się wznosi z powodu rosnących przeciętnych kosztów zmiennych i w związku z tym spadek kosztów krańcowych nie ma wpływu na koszty przeciętne. Zachodzi odwrotna syt.: MC nie mogą rosnąć, gdy koszty przeciętne spadają. 80. W gałęzi doskonale konkurencyjnej krzywa popytu na ogólną produkcję gałęzi może być nachylona na dół. TAK Ale tylko w przypadku gdy firma działająca na rynku konkurencyjnym sprzedaje poniżej ceny rynkowej. W innych przypadkach krzywa popytu jest w zasadzie płaska 81. Równość ceny i kosztu krańcowego jest zawsze warunkiem wystarczającym na maksymalizację zysku NIE Oprócz p=MC(y) istnieje drugi warunek Y musi odpowiadać rosnącej części MC stąd drugi warunek -c”mniejsze równe 0 WYKRES 82. W przypadku U-kształtnej krzywej kosztów krańcowych firma konkurencyjna nie powinna produkować na poziomie przy którym cena równa kosztowi krańcowemu gdy ten spada jak produkcja rośnie TAK Keśli wystpuje kilka poziomów produkcji przy których p=MC WYKRES 83. Powierzchnia pod krzywą kosztów krańcowych wyraża całkowite koszty zmienne NIE Pow ta wyraża przecietne koszty zmienne 84. Krótkook krzywa podaży branży to pozioma suma krzywych podaży wszystkich firm branży TAK Krzywa podaży branży to suma indywidualnych krzywych podaży WYKRES 85. Jest możliwe że wszystkie firmy w branży będą w dł okresie osiągały zyski zeroweTAK. Jeżeli cena produktu kształtuje się na poziomie najniższych kosztów przeciętnych w gałęzi ( występuje cena równowagi) 86. Możliwość wejścia do gałęzi większej ilości firm w dł okresie sprawia że długook podaż gałęzi jest bardziej elastyczna względem cen niż podaż krótkook gałezi TAK Długook krzywa podaży będzie coraz bardziej płaska w miarę jak coraz więcej firma będzie działała na ryku ponieważ podaż produktu będzie wrażliwa na cenę niż w krótkim okrasie WYKRES 87. Jeśli w konkurencyjnej gałęzi mamy stałe przychody skali to w dł okresie krzywa podaży tej gałęzi jest pozioma TAK stałe korzyści skali→stałe LMC C min- poziom stałych kosztów przeciętnych WYKRES 88. Ponieważ monopol żąda wyższych cen niż wynosi koszt krańcowy to wytwarza nieefektywną wielkość produkcji TAK W tym przypadku cena będzie większa i produkcja mniejsza. Monopol działa nieefektywnie gdyż redukuje produkcję do punktu w którym ledwie wyrażają chęć płacenia więcej za dodatkowy produkt niż wynosi koszt wytworzenia tego produktu					89. Różnicowanie cen 3-go stopnia ma miejsce wtedy gdy monopolista sprzedaje produkt różnym ludziom po różnych cenach ale każda jednostka produktu kupowana przez osobę kosztuje ją tyle samo TAK Róż cen 3-go stopnia zachodzi wtedy gdy monopolista sprzedaje różnym ludziom po różnej cenie ale każda jednostka produktu jest sprzedawana danej osobie po takiej samej cenie np. obniżka dla emerytów 90. Monopolista który może dyktować różne ceny na różnych rynkach zażąda wyższej ceny na tym rynku gdzie jest wyższy popyt NIE 91. W warunkach konkurencji monopolistycznej przy zerowych zyskach poziom produkcji firmy jest niższy od tego przy którym minimalizowane są koszty przeciętne TAK Przy zerowych zyskach krzywa popytu i krzywa kosztu przeciętnego muszą być styczne. Firmy będą działały na lewo od poziomu produkcji przy którym koszt przeciętny osiąga minimum WYKRES 92. Jeśli monopolista różnicujący żąda różnych cen na różnych rynkach to na rynku gdzie cena jest wyższa elastyczność cenowa popytu jest niższa TAK Monopolista kieruje się przy wyborze cen elastycznością popytu. Elas popytu wiąże się z wrażliwością na zmiany cen. Stąd monopolista ustali wyższą cenę na tym rynku na którym obserwuje się małą wrażliwość na podwyższanie cen 93.W równowadze Coutnot'a każda firma wybiera takie wielkości produkcji, które maksymalizują jej zyski przy założeniu, że firma komkurencyjna sprzedaje po takiej samej cenie jak poprzednio.(wykr. jak w pyt.94) NIE. W równowadze Cour. firmy wybierają poziom produkcji i pozwalają aby rynek kształtował ceny. Syt. opisana w pytaniu znana jest jako model Bertranda, gdzie firmy ustalają ceny i dopuszczają, by rynek określał sprzedawane wartości. 94.W równowadze Stackelberga firma przewodząca podejmuje działania przy założeniu, że naśladowca tak dostosowuje swoje działania do jego (przewodzącego) działań tak, by maksymalizować swoje (naśladowcy) zyski. WYKR. TAK.W modwlu Strack. lider powinien oczekiwać, że naśladowca również będzie próbował maksymalizować zyski znając już wybór jakiego dokona lider. Aby zatem lider mógł podjąć sensowne decyzje, musi rozpatrzeć problem maksymalizacji zysku naśladowcy. 95.Strackelbergowski przewodzący osiągnie przynajmniej takie zyski jakie osiągnąlby w równowadze typu Couronta.(wykr jak w 94) TAK.U Stracker. lider wie,że naślaowca będzie max. swój zysk.W równowadze Couronta każda firma maxymalizuje swoje zyski przy danych przekonaniach co do wyboru produkcji dokonywanego przez drugą firmę. 96.W duopolu o dwu ident. firmach zaangażowanych w konkurencję typu Bertranda ceny zmierzają do poziomu charakterystycznego dla wolnej konkurencji. Tak.Firmy ustalają ceny i dopuszczają by rynek okraślał sprzedawane ilości.
97.Monopson zachodzi wtedy gdy firmy uprzednio konkurencyjne zawierają zmowę cenową. TAK.W przypadku monopsonu mamy jednego nabywcę-jest to rodzaj kartelu. Firmy wchodzą w układy dotyczące określenia produkcji i maksymalizującej całkowite zyski gałęzi, które dzielą później między siebie. 98.Siła rynkowa monopsonu sprawia, że jego koszt krańcowy pracy jest niższy od stawki płacy.(wykr) NIE.Monopson- koszt krańcowy pracy jest wyższy od stawki płacy. Monopsonista ustala (dyktuje) wysokość stawki płacy, gdyż jest jedynym nabywcą pracy. 99.Krzywa podaży czynników produkcji jest dla monopsonisty je nabywającego mniej stroma niż krzywa jego kosztów krańcowych.(wykr.) TAK.Koszt krańcowy dodatkowej jednostki nakłsdu MC(x)=a+2bx, monopolista działa w punkcie, w którym krańcowy przychód równa się krańcowemu kosztowi, dlatego krzywa podaży jest mniej stroma. 100.Jeśli monopolista (w produkcji czegoś) działa na konkurencyjnym rynku pracy to będzie wynajmował ludzi do pracy aż do punktu, gdzie cena produktu razy krańcowy produkt pracy zrówna się ze stawką płacy.(wykr) TAK.Firma konkurencyjnazatrudni xc jednostek czynnika, gdzie pMP(xc)=W. Monopolista chce wynająć xm jedn.czynnika, gdzie MPR(x)<pMP(x), gdzie pMP(xc)=W. Zatem monopolista będzie angażował mniej czynnika niż firma konkurencyjna.

---