Marcin Menke |
Kierunek: Technologie ochrony środowiska |
Wydział: Technologii chemicznej |
|||
Prowadząca: dr Agnieszka Zgoła-Grześkowiak |
Ocena: |
Grupa laboratoryjna: 5 |
22.04.2006r. |
Temat: Rozkład przez strącenie.
Wykonanie ćwiczenia:
1) Strącanie soli jako funkcja Ir.
1.
po dodaniu
wytrącił się biały osad
2.
żółto mleczny roztwór, z wolno wytrącającym się osadem
jasno żółty roztwór, wytrąca się jasno żółty osad
Podobne doświadczenie wykonaliśmy dla 0,01 M roztworu
. W pierwszej próbówce obserwujemy pomarańczowy kolor do góry i bezbarwny na dole, osad nie wytrącił się z powodu obecności kwasu octowego w roztworze. W drugiej próbówce otrzymaliśmy natomiast jasno żółty roztwór i wytrącił się osad.
Iloczyn rozpuszczalności
wynosi 9,67, natomiast
jest równy 4,65.
3. Przygotowaliśmy dwie próbówki z ok.. 2 cm³ bezbarwnego roztworu jonów
. Dodaliśmy do nich kolejno:
I) białe kryształki stałego
roztwór pozostał bezbarwny wytrącił się biały osad.
Węglan sodu i węglan potasu tworzą ze wszystkimi kationami grup analitycznych trudno rozpuszczalne osady. Ponieważ roztwory węglany sodu i potasu są silnie alkaiczne, niektóre z powstających osadów stanowią mieszaniny węglanów, hydroksywęglanów i wodorotlenków.
II) bezbarwnego roztworu
roztwór pozostał bezbarwny.
W analizie chemicznej reakcje kompleksowania często współdziałają z reakcjami strącenia trudno rozpuszczalnych osadów. Najważniejsze są trzy kierunki tej współpracy: strącenie jonu w obecności czynnika kompleksującego, rozpuszczenie trudno rozpuszczalnego osadu za pomocą czynnika kompleksującego oraz zapobieganie strąceniu składnika towarzyszącego temu, który należy strącić(czyli maskowanie).
2) Reakcje kompleksowania a strącenie osadów.
1.kompleksy amoniakalne.
osad brunatny (miedziany)
roztwór gęstnieje, kolor maślany, lekki osad
osad mleczno pomarańczowy
roztwór bezbarwny z białym osadem
roztwór gęstnieje z niebieskim osadem
niebieska zawiesina
3) Amfoteryczność a reakcje strącenia.
Po dodaniu do
małej ilości
wytrącił się osad, w miarę dodawania rozpuszcza się. Identycznie reagują metale:
4) Zmiana stopnia utlenienia a strącanie osadów.
1. Strącenie osadów
w wyniku reakcji redoks.
- po dodaniu NaOH osad mleczno pomarańczowy, roztwór zgęstniał, po dodaniu
no powierzchni pojawiła się brązowa zawiesina.
roztwór staje się klarowny i wytrąca się ciemno brązowy osad.
2. Do próbówki wprowadziliśmy roztwór
, a następnie dodaliśmy parę kropli roztworu 2M HCl i brązowego roztworu
. Otrzymaliśmy roztwór o czarnym zabarwieniu na dole próbówki i bardzo ciemno niebieskim na jej górze. Jest to trudno rozpuszczalny związek zwany błękitem pruskim.
Następnie do otrzymanej mieszaniny dodaliśmy świeżo przygotowany roztwór soli cynowej. Otrzymaliśmy roztwór o barwie ciemnoniebieskiej, prawie granatowej na górze i bardzo ciemno zielonej na dole. Do góry utworzył się błękit pruski z kolei na dole próbówki żelazocyjanki utworzyły barwny osad z jonami cyny (II).
Reakcje barwne dla
i
siarczki tworzą z żelazem czarne siarczki żelaza II i III; po rozcięczeniu przechodzą w zielony koloidy roztworu siarczku żelaza II i brunatny wodorotlenek żelaza III.
W roztworach wodnych bez dostępu powietrza tworzy się biały osad wodorotlenku żelaza II; pod wpływem powietrza osad zielenieje , przechodząc po czasie w brunatny osad
.
W reakcjach z amoniakiem tworzy się zielono brunatny kompleks
Węglany metali alkaicznych tworzą biały osad węglanu żelaza III.
W reakcjach z fosforanami żelazo II tworzy biały bez postaciowy osad, stanowiący mieszaninę
:
, który z czasem przyjmuje zabarwienie niebieskozielone, żelazo III tworzy żółtawy osad
Żelazo II w reakcjach z cyjankami tworzy żółtobrunatny osad
, który przy nadmiarze jonów cyjankowych przechodzi w kompleks
; żelazocyjanki można utlenić do żelazo cyjanków
.
Rodanki reagują z jonami żelaza III tworzą krwistoczerwono zabarwione kompleksy
żelazocyjanki tworzą z żelazem ciemno niebieski związek zwany błękitem pruskim.
Fenoloftaleina tworzy z jonami żelaza II pomarańczowo czerwony kompleks
Dimetylogliksyn z jonami żelaza II twoży czerwony kompeks.
Kwas sulfosalicylowy tworzy z jonami żelaza III, fioletowo czerwony kompleks, który ze wzrostem pH przechodzi przez pomarańczowo-czerwony, do żółtego kompleksu.
Jony
można redukować do
w środowisku kwaśnym za pomocą siarkowodoru, chlorku cyny II, siarczków, tiosiarczanów.