INTENSYWNA TERAPIA

Pacjenci którzy cierpią na różnorodne schorzenia u których doszło do dysfunkcji lub niewydolności jednego lub kilku narządów, a zwłaszcza układu oddechowego i układu krążeniowego. Zwykle wymagają oni intensywnego monitorowania, oraz wspomagania mechanicznego lub farmakologicznego wspierania zaburzonych funkcji np. mechanicznej wentylacji, zastępowania czynności nerek.

Jakość życia pacjentów leczonych na oddziałach intensywnej terapii zależy w znacznym stopniu od kompetencji i zaangażowania personelu tych oddziałów w osiąganiu przez chorych kondycji psychofizycznej umożliwiającej nie tylko przeżycie stanu krytycznego, ale także ich egzystencję po ukończeniu leczenia na poziomie przez nich oczekiwanym.

Unieruchomienie chorego często z konieczności ale i też wskutek zaniedbań wynikających z innych działań. Wskutek unieruchomienia w stanie choroby występują zmiany czynnościowe i strukturalne w obrębie układu nerwowego i mięśniowego.

Unieruchomienie jest m.in. przyczyną skracania sarkomerów i zmniejszenia długości włókien mięśniowych. Zmniejsza się zawartość w tkance łącznej kolagenu, który traci wodę i glikozoaminoglikany.

Kliniczne wykładniki tych zmian znane są z oddziałów dla przewlekle chorych, gdzie brak zmian ułożenia chorego, jego długotrwała pozycja jest przyczyną przykurczów w st. biodrowych, barkowych, stop, nawet kostniejącego zapalenia mięsni.

Kostnienie - pierwszy okres badany poziom fosfatazy, jeżeli to nie jest zatrzymany farmakologicznie i wprowadzany ruch.

Unieruchomienie i nieprawidłowe ułożenie chorego wpływają także na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy, przyczyniając się do rozwoju zmian o typie martwicy rozpływnej (ogniska rozmiękania mózgu u osób w podeszłym wieku, po udarach i urazach mózgu) oraz zespołów bólowych. Sposoby rozwiązywania problemów związanych ze skutkami unieruchomienia i nieprawidłowych pozycji ciała określono w piśmiennictwie jako koncepcje neurodynamiczna. (neurodynamic koncept Elyey, Butler, Shacklock, 1985, 1989)

Zapobieganie - zmiana pozycji chorego (części jego ciała), stosowanie rożnych form ruchów biernych lub czynnych.

Oddziały intensywnej terapii:

- o profilu ogólnym

- oddziały specjalistyczne: kardiochirurgii, torakochirurgii, neurochirurgii, pediatryczne i neonatologiczne

Usytuowanie oddziału zależy od wielkości szpitala, jego architektury i profilu oddziałów. Oddział ten powinien znajdować się w pobliżu izby przyjęć i bloku operacyjnego. Jeśli jest to niemożliwe, oddział należy zlokalizować obok węzła komunikacyjnego, umożliwiającego szybki transport chorych.

Warunki jakie spełnia OAiIT

- możliwość obserwacji każdego chorego ze stanowiska pielęgniarki

- swobodny dostęp z czterech stron do każdego łóżka, z pozostawieniem miejsca na aparaturę monitorującą lub lecznicza

- możliwość wykonywania wszystkich zabiegów diagnostycznych lub leczniczych, niezbędnych w ramach intensywnej opieki

- sprawny system łączności umożliwiający wezwanie w każdej chwili na sale chorych całego zespołu innych potrzebnych specjalistów a także personelu technicznego

- możliwość ściślejszej izolacji chorego uciążliwego dla otoczenia lub stanowiącego potencjalne źródło infekcji

Aparatura A i IT

- łóżka z barierkami, łóżka reanimacyjne

- materace p/odleżynowe

- podnośniki

- sprzęt monitorujący: kardiomonitory, kardiotachometry, przystawki do pomiaru ilości oddechów

- pulsoksymetry służące do oceny stopnia wysycenia krwi tlenem

- kapnografy (analizator prężności dwutlenku węgla)

- urządzenia gazometryczne

- urządzenia do pomiaru ciśnienia tętniczego

- nawilżacze tlenowe, defibratory z kardiowerterami

- wózki inwalidzkie

- pasy zabezpieczające

- sprzęt ogrzewczy: lampy, termofory…

Zespól terapeutyczny w oddziałach IOM

- zespól lekarski: lekarze anestezjolodzy oraz zespól konsultantów specjalistów z poszczególnych dziedzin

- zespół pielęgniarek

-zespół rehabilitacyjny

-zespół inżynieryjno-techniczny

-psycholog, bakteriolog

Kryteria przyjmowania pacjentów

`intensywna terapia' - to usługi dla pacjentów z potencjalnie odwracalnymi schorzeniami, którzy mogą zyskać na odpowiedniejszej obserwacji i leczeniu inwazyjnym, niemożliwe do przeprowadzenia na innym oddziale.

Podstawowe monitorowanie:

- częstość rytmu serca

- ciśnienie tętnicze

- częstość oddechów

- puls oksymetria

- godzinowe wydalanie moczu

- ciepłota ciała

- gazometria krwi tętniczej

Specjalistyczne warunki pracy w oddziałach IOM

- wysoki stopień trudności, konieczność szybkiego podejmowania decyzji, duża wytrzymałość fizyczna i psychicznej na granicy możliwości jednostki

- ciągła sytuacja stresowa w dużym nasileniu

- wysoka śmiertelność 30-40%

- resuscytacja krążeniowo-oddechowa, która jest najczęściej podejmowanym działaniem

- stale napięcie

Kategorie psychologicznych stresów w oddziałach IOM

- zagrożenie integralności pacjenta

- niepokój przed izolacja

- lek przed obcymi

- obawa przed utrata aprobaty i pozytywnych uczuć otoczenia

- obawa przed utrata kontroli funkcji fizjologicznych

- obawa przed utrata lub obrażeniami części ciała

- ujawnianie uczuć wstydu, obnażanie ciął, ujawnienia faktów z życia

Benedykt Benerd

Czynniki specyficzne mające niekorzystny wpływ na psychikę pacjenta:

- stany hipoksemii

- zaburzenia metaboliczne

- zaburzenia polekowe

- nieleczony ból

- urazowość zabiegów terapeutycznych i diagnostycznych

- hałas: monitory, pompy, respiratory, światło

- brak orientacji co do miejsca czasu, brak kontaktu z bliskimi

- atmosfera napięcia, nagłości i pospiechu

- otoczenie ciężkich stanów, resuscytacje, zgony

- niedostateczne przygotowanie psychologiczne zespołu terapeutycznego pracującego …

Zasada usprawniania leczniczego:

- podstawa leczenia usprawniającego jest indywidualny program ustalany na podstawie ocen klinicznej wyników badań oraz metod leczenia

- do rzetelnej oceny stanu pacjenta wykorzystuje się skale np. skala Glasgow do oceny śpiączki, Barthela do czynności dnia codziennego, Norton, Duglas, Braden do oceny ryzyka odleżyn

- ogólna ocena leczenia usprawniającego to działanie zespołowe, jego trzon stanowi fizjoterapeuta, pielęgniarka, lekarz opiekujący się pacjentem.

Program powinien być:

- indywidualny dostosowany do dynamicznie zmieniającego się stanu chorego

- dostosowany do metod intensywnej terapii oraz aparatury podtrzymującej funkcje życiowe i rodzaju zastosowanego leczenia operacyjnego

- PODSTAWA LECZENIA REHABILITACYJNEGO JEST KINEZYTERAPIA I PSYCHOTERAPIA.

Szkodliwości i następstwa biernego spoczynku:

- niedociśnienie ortostatyczne

- spadek zużycia tlenu

- zastój żylny

- zmniejszenie czynnościowej pojemności zalęgającej FCR

- zmiana stosunku wentylacji do perfuzji

- hipokalcemia

- odwapnienie kości

- nietolerancja glukozy

- niedodma i zapalenie płuc

- zaburzenia sensomotoryczne i percepcyjne prowadzące do psychoz

- zakrzepica

- zatory płucne

- zaniki mięsni

- przykurcze

- urazy nerwów obwodowych

- odleżyny

Przeciwwskazania i stany wymagające zachowania ostrożności podczas ćwiczeń

- świeży powikłany zawal serca

- niebezpieczne niemiarowości, bradykardia < 35/min, tachykardia>150-180/min

- zator tętnicy płucnej, zawal płuca

- tętniak serca lub aorty

- niestabilne nadciśnienie > 200…

- ostre, zakrzepowe zapalenie żył lub zakrzepica żył głębokich

- wstrząs z ciśnieniem skurczowym, < 90mmHg i OCZ<5cm H2O

- ciśnienie śródczaszkowe (ICP) > 20 MMhG

- obniżenie saturacji krwi tętniczej < 80%

- gorączka > 38st.C

- stężenie glukozy < 40 i > 500 mg/dl

- nieprawidłowa prężność gazów krwi tętniczej

- poważne zaburzenia elektrolityczne: K<2.5, i> 6mg, Na<120 i > 155

- stosowanie niektórych technik intensywnej terapii (kontrapulsacja wewnątrzaortalna, hemofiltracja)

Usprawnianie układu oddechowego:

- terapia ułożeniowa

- poprawę efektywności kaszlu

- ćwiczenia oddechowe

- nawilżanie mieszaniny oddechowej

- odsysanie

- oklepywanie

- masaż

Usprawnianie układu sercowo-naczyniowego:

- rodzaj i czas usprawniania sa sprawa indywidualna i uzalezniona od rodzaj schorzenia, wieku chorego oraz oceny jego stanu

- do usprawnienia zaliczamy: pionizacje bierna i czynna, masaz pneumatyczny, cwiczenia kkd

Usprawnianie układu kostno-stawowego:

- rodzaj ulozenie funkcjonalne kk i ciala, cwiczenia czynne, cwiczenia bierne właściwe które maja wartość profilaktyczna i redresyjne (bierno-czynne) przywracające normalny zakres ruchu stawu, masaz

Psychoterapia i muzykoterapia

Celem tych działań jest minimalizacja leku, obaw i niepokoju oraz wykorzystanie kontaktu z chorym do zmobilizowania sil obronnych i uruchomienia jego możliwości współpracy

Srodki ostrożności podczas zabiegow:

- bezwzględne przestrzeganie zasad nieciągnięcia za rurki lub kable, ponieważ mogą zmienic pozycje i odłączyć się, co grozi ograniczeniem funkcji zyciowych oraz zwiekszonym ryzykiem infekcji. Jeśli jednak taka sytuacja nastapi natychmiast należy powiadomic pielęgniarke lub lekarza

- nie manipulowac przy sondach, elektrodach, cewnikach

- jeśli sondy, elektrod, cewnik leza w obrebie ruchow wykonywanych w czasie pracy np. na poruszających się kk należy sprawdzic czy i jak daleko można wykonac ruch. W przypadku wystapienia bolu w obszarze omijac te miejsca, unikac ćwiczeń urażających miejsca naklucia

- stale obserwowac monitory kontrolne w celu wczesnego spostrzeżenia negatywnych reakcji (zmiany tetna, cisnienia, oddechu). Przed rozpoczęciem zabiegu należy zanotowac poziom wyjściowy parametrow zyciowych

Należy zwracac uwage na:

- spadek cisnienia krwi

- wzrost tetna, zmiany obrazu EKG, spadek tetna

- wzrost częstości oddechu o 20-30% ponad norme, wywolane bolem, strachem problemami sercowymi, niedoborem tlenu, nie dotyczy to poacjentow ze sztucznym oddychaniem

- dodatkowe objawy alarmowe: zimny pot, splycenie oddechu, bladość okolicy ust

NA OIOMIE FIZJOTERAPEUTA PRACUJE NA ZLECENIE LEKARZA PROWADZACEGO, INFORMUJE GO O PRZEBIEGU FIZJOTERAPII, RAZEM USTALAJA PROGRAM USPRAWNIANIA LECZNICZEGO PACJENTA, WSPOLPRACUJA ZE SOBA ORAZ Z PIELEGNIARKAMI, BO TYLKO ZGRANY ZESPOL WSPOLNIE PODEJMUJACY DECYZJE ZAPEWNI SZYBKI POWROT PACJENTA DO ZDROWIA I SPRAWNOSCI

Zakazenia szpitalne - wprowadzenie

- w warunkach IOM na wystepowanie zakazen szpitalnych składają się: sytuacja epidemiologiczna oddzialu, zmieniajaca się okresowo, jest ona zwiazana ze struktura przyjec chorych, czasem ich leczenia, poziomem organizacyjnym i stopniem przestrzegania zasad aseptyki i antyseptyki

- przeprowadzone w 1992 roku w 17 krajach Europy, wieloośrodkowe (1417 oddzialach IOM) badania jednodniowe wykazaly ze wśród 10038 pacjentow objetych badaniem az u 4501 wystepowalo….

Na wysoka częstotliwość zakaze sklada się:

- ciezki ogolny stan, z zaburzeniami czynności wielu narządów

- obniżenie odporności często podeszly wiek z współistniejącymi zaburzeniami metabolicznymi i wyniszczeniem

- stosowanie inwazyjnych technik diagnostyki, monitorowania i terapii

- dlugotrwale unieruchomienia w pozycji przymusowej

- zaburzenia prefuzji narządowej

- specyfika szpitalnej flory bakteryjnej

- krzyzowanie się drog pacjentow hospitalizowanych w roznych oddziałach

- szerokie stosowanie antybiotykow

3 podstawowe przyczyny zakazen na oiom:

- pierwotnie ciezki stan hospitalizowanych: zaburzenia immunologiczne, wymuszona pozycja w trakcie leczenia, ograniczenie świadomości i odruchow neurologicznych, zle odzywianie, naruszenie ciągłości powlok skornych, zaburzenia krazenia i oddychania, współistnienie dysfunkcji wielu narządów, wczesniejsza antybiotykoterapia

- stosowanych sposobow leczenia i monitorowania chorego: przewleklej wentylacji mechanicznej, dlugotrwale utrzymanie centralnej drogi zylnej, stosowanie lekow immunosupresyjnych, zgłębnikowanie zoladka i cewnikowanie pęcherza moczowego, stosowanie ciągłych blokad regionalnych i centralnych

- szczególne cechy oddziałowej flory bakteryjnej: wysoka oporność w wyniku konieczności stosowania zlozonej i szerokowachlarzowej antybiotykoterapii, nadkazenie personelu

- zapalenie pluc 46.9%

- zakazenie drog moczowych - 17.6%

- zakazenia krwi - 12%

- infekcje ran operacyjnych 6,9%

drobnoustrojowe zakazenia:

- paleczki gram ujemne 34

- gronkowiec złocisty 30

- paleczka ropy błękitnej 28

- koagulazoujmnegronkowce 19

- drożdżaki i plesnie 17

- wirusy 0,2

Zakazenie szpitalne to zakazenie w szpitalu ujawnione podczas hospitalizacji (po 48h), lub po wypisaniu gdzie czynnik chorobotwórczy udokumentowany epidemiologicznie pochodzący od innego chorego lub pracownika szpitala, bądź przez endogenny czynnik mikrobiologiczny

Podzial zakazen:

- endogenne: wlasna flora pacjenta, zakazenie ujawnilo się w trakcie szpitala

- szpitalna flora endogenna chorego - flora endogenna wymieniona, bakterie wchodzące wsklad szpitalnej flory bakteryjnej oporne na antybiotyki

Najczesciej popełniane bledy:

Higiena rak:

- niewłaściwy stan paznokci (zbyt dlugi, lakierowane)

- osłonięcie przedramion odzieza

- stale noszenie zegarkow, bransoletek

- zbyt rzadkie i niedokładne mycie rak

- nie mycie rak przed i po zdjęciu rękawiczek

- uzywanie niewłaściwych przyborow i srodkow do mycia rak

- nieodpowiednie wyposażone środowisko do mycia rak

- niedostateczna pielegnacja rak

Stosowanie odzieży ochronnej i roboczej:

- noszenie prywatnego ubrania w miejscu pracy

- noszenie ubran roboczych z dlugim rekawem

- zbyt rzadkie stosowanie ubran ochronnych

- noszenie brudnej/uzywanej kilka dni odzieży ochronnej

- samodzielny transport i wykonywanie we wlasnym zakresie prania odzieży roboczej/ochronnej

- zbyt rzadkie stosowanie czapek i masek ochronnych i nieprawidłowe z nich korzystanie: bez zakrywania nosa, bez całkowitego osłonięcia włosów, noszenie ich bez zmiany

- nie dezynfekowanie okularow ochronnych korekcyjnych

- noszenie rękawiczek miedzy zabiegami

- niewłaściwe zdejmowanie odzieży ochronnej

w dezynfekcji:

- wybor srodka odkażającego który nie dziala na drobnoustroje

- zastosowanie srodka ale o zbyt niskim stężeniu

- skrocenie czasu dzialania srodka odkażającego

w sterylizacji

- rezygnacja ze sterylizacji

- brak wstępnego mycia i dezynfekcji

- brak dokumentacji procesu sterylizacji

- zbyt duza liczba narzedzi w opakowaniu zbiorczym

- re sterylizacja sprzętu jednorazowego uzytku

- uzytwanie pakietow w których doszlo do mechanicznego uszkodzenia lub zamoczenia opakowania

- uzywanie sprzętu przeterminowanego''

zapobieganie:

- efektywne mycie, denzyskcja

- ubrania ochronne

- ulozenie na boku - zmniejsza ryzyko aspiracji

- unikanie przeladowania zoladka - monitorowanie tresci bez podazy, wykorzystywanie lekow zwiększających czynność ruchowa zoladk stosowanie żywienia dozoladkowego i dojelitowego

- stosowanie systemow zamknietych do odsysania do 1 tyg.

- wymienniki ciepla i wilgotności

- stale odsysanie wydzieliny z okolicy podglosniowej - rurki dotchawicze

FUNKCJONALNY SPOSÓB POSTĘPOWANIA Z PACJENTEM NEUROLOGICZNYM WG KONCEPCJI BOBATH

NDT BOBATH

Karel i Berta Bobat, Czesi zamieszkujący w Londynie opracowali w latach 40 metode o charakterze neurorozwojowym.

Baza do pracy i stosowania metody jest dosknoala znajomość rozwoju neurofizjologicznego człowieka.

W trakcie terapii stosuje się rozne techniki majace za zadanie hamowanie patologicznych wzorcow ruchowych i stymulowanie reakcji o charakterze fizjologicznym przy unormowanym napieciu mięśniowym tzn zbliżonym do prawidłowego. W terapii uczymy ruchu poprzez sensomotoryczne (czuciowo-ruchowe) doświadczenia, realizowane przez

- skore ktora przekazuje czucie bolu, ucisku, temperatury

- aparat ruchowy który przekazuje informacje dotyczące poczucia równowagi

- proprioreceptory stawow i miesni

Nauczanie sensomotoryczne oznacza ze pacjent poznając swoje cialo uczy się nim posługiwać w sposób celowy.

Terapia metoda NDT-Bobath to system opieki roztoczony nad pacjentem prezentującym patologie. Oznacza to ze zwraca się uwage nie tylko na terapie ale także uczy się opiekunow codziennej pielęgnacji pacjenta, tj.sposobow przenoszenia, kapania, karmienia, mycia zebow itd.

Prawidlowa pielegnacja hamuje nieprawidlowa aktywność ruchowa i wyzwala ruchy

prawidłowe. Metoda NDT-Bobath zostala opracowana zarówno dla pacjentow dorosłych jak i dla dzieci.

Zasadami stanowiącymi podstawe metody sa:

- normalizacja napiecia mięśniowego

- hamowanie nieprawidłowych ruchow

- wyzwalanie ruchow i kontrolowanie ich przebiegu poprzez wspomaganie

- wykorzystywanie zdobytych umiejętności w codziennych czynnościach

Koncepcja Bobath:

- jest postepowaniem rozwiązującym problemy, badania i leczenia ludzi z zaburzeniami napiecia, ruchu i funkcji z powodu uszkodzenia CUN

- celem leczenia jest optymalizacja wszystkich funkcji przez poprawe kontroli postawy i torowanie selektywnego ruchu.

Pacjent z hemiplegia w porównaniu do normy:

Norma	Patologia
Zrozumienie zadania, zadan, potrzeb (werbalnie, niewerbalnie)	Nie może zrozumiec co inni mowia lub czego zadaja
Percepcja / myslenie: - cialo - cialo - cialo - przestrzen - planowanie	Problemy przestrzenne, konstruktywne; Utrata świadomości wlasnego ciala, niezauważanie porazonej strony; niezdolność do zaplanowania czynności bądź ruchow
Napiecie / tonus	Nienormalne napiecie tzn hypertonus, hypotonus albo mieszany obraz obu; niezdolność kontrolowanego ruchu przeciwko sile grawitacji
Sila miesniowa	Osłabienie miesni
Ruch selektywny	Stereotypy ruchowe w utartych wzorcach ruchowych (globalizacja ruchow)
Koordynacja	Niezdolnosc do wykonywania plyunnego i kontrolowanego ruchu. Utrata unerwienia recyproksalnego.
Rownowaga- reakcje	Niedostateczny bilans na podstawie utraty normalnych reakcji postawy i ruchu; utrata reakcji obronnych - strach przed upadkiem
Czucie	Utrata / zmniejszenie jakości czucia
Ruchomość	Ograniczenie ruchomości przez nienormalne napiecie, obrzeki, przykurcze
Motywacja	Pacjent ni ma możliwości zrealizowania aktywności albo z jakichs powodow nie chce

Faza ostra

- Bezposrednie stadium po zdarzeniu. Stopien ciężkości schorzenia jest calkiem różnorodny, tak ze pacjent może mieć opisane tylko niewielkie problemy do stanu spiaczki (koma) ze wspomaganiem oddychania (respirator)

- Pacjent często nie może dobrze ocenic swojej sytuacji wydaje się zdezorientowany i przestraszony względnie nie jest zdolny nawiązać kontaktu z otoczeniem

- Terapia rozpoczyna się już w tej fazie aby tak szybko jak to możliwe rozpocząć stymulacje plastyczności CUN w prawidłowym kierunku i aby zredukowac do minimum powstanie patologii (nie stymulowac patologii)

- Interdyscyplinarna wspolna praca w tej fazie jest rozstrzygajaca dla calego procesu rehabilitacji

- Pacjenta trzeba mobilizowac, aktywizowac, pioniozowac ale nie przeforsowac. Około 14 dni torujemy glownie dzialania KKG i KKD wg zasady „poczuj” a nie „ruszaj”

PROFILAKTYKA

- zapalenie pluc

- odleżyn

- przykurczow

- przeciwzakrzepowa

Poprawa percepcji

- informacja dla pacjenta

- cw. Percepcji ciala

- ograniczenie źródeł bodzcowania

Torowanie aktywności i funkcji podstawowych, mobilizacja w lozku

Opieka 24h

- pacjent jest w centrum zainteresowania (ustalenie wspolnego celu względem pacjenta)

- konieczna jest wspolna interdyscyplinarna praca

- ustawienie celow strategii rehabilitacji

- Handling - to sposób obchodzenia się z pacjentem podejście do pacjenta

- ułożenia

- przyuczenie opiekunow

- pielegnacja pęcherza i odbytu

- organizacja otoczenia

- uwzględnienie pola socjalnego

- najlepszy możliwy wzrost funkcji

Infuzje dozylne

- jeśli to jest możliwe, nie w ramie albo reke hemi

- nieprawidłowe wklucie - obrzeknieta reka (i jest slaby odplyw, pompa miesniowa, `chore ramie')

- lepsze byloby wklucie podobojczykowe

Przykurcze dloni sa efektem obrzęków we wczesnej fazie

Handling

Cel:

- nawiązanie kontaktu z wlasnym cialem/otoczeniem

- profilaktyka przykurczy

- torowanie czucia i percepcji

- regulacja napiecia

Zasady:

- nie prowadzic zadnych ruchow osiowych

- unikac wolnego ruchu w przestrzeni

- schemat ciala: zaproponowac orientacje przestrzeni

- powoli wykonywac ruchy

- pozostawic czas dla `poczucia'

Organizacja pokoju

- wszelkie informacje docieraja do pacjenta przez strone zajeta

- zmiana ustawienia tak aby funkcje były możliwe do wykonania

- unikac drabinek przyłóżkowych

Ulozenie

- toruje percepcje

- daje pacjentowi poczucie pewności

- reguluje napiecie

- aktywuje pacjenta

- utrzymanie normalnego ruchu

- profilaktyka

- natychmiast przez 24h/24h

- zmiana pozycji co 2-4h

- musimy adaptowac do pacjenta, tak barrdzo jak potrzeba, tak Malo jak to możliwe

- wygodnie

- wykorzystac poduszki, koldry i kliny

- unikac zbyt miękkich materacy

Ulozenie na stronie porazonej

- lozko ułożone plasko

- tulow podparty od strony grzbietowej

- Glowa i szyja podparte tak aby nie było ucisku na staw mostkowo- obojczykowy i jest to przyjemne dla pacjenta

- lopatka w pro trakcji

- bark w zgięciu i rotacji zewn.

- lokiec w wyproscie albo w zgięciu i suplikacji

- reka lezy rozluzniona

- noga porazona lezy tak daleko jak to możliwe w pozycji wyprostowanej, stopa lezy rozluzniona

- mniej porazona noga: biodro, kolano 90st. zgięcia, tak podparta poduszkami aby siegala do pepka

Ulozenie na plecach

- podkladamy poduszke pod glowe., w razie konieczności pod tulow i miednice

- w razie konieczności podkladamy poduszke pod porazone ramie

- nogi luzno w przedłużeniu tulowia

- bez poduszek w dolach podkolanowych

Ulozenie w siedzeniu

- pozycja wyprostowana

- twarde poduszki na wysokości przejscia L-Th

- ramiona przynajmniej do lokci podparte na stole

- stopy plasko na podłodze, kat pod kolanami nie mniej niż 90stopni

Ulozenie w wozku

- jak w siedzeniu

- pacjenta z podwichnietym i / lub bolesnym barkiem potrzebuje stolika do wozka

- stopy do przodu na podnozkach tylko w czasie jazdy

Pecherz i jelita

- u 70% wszystkich pacjentow z ostra hemiplegia dochodzi do zaburzen oddawania moczu i wypróżniania się. Często zwieksza się to w wyniku zmiany przyzwyczajen co do picia i jedzenia. Do tego dochodza zaburzenia planowania, zaburzenia komunikacji, zmniejszona mobilność

- afazja - pacjenci nie rozumieja polecen

- apraksja - pacjenci nie uzyja dzwonka

- we wczesnej fazie zaburzenia planowania, pacjent nie jest w stanie okreslic kiedy nastapi rozwiązanie

- czekanie jest sztuka

- pacjenci nie umieją czekac - jak musza to robia

Trzymanie moczu

Cel treningu trzymania moczu:

- odzyskanie dowolności, w pelni opróżniania pęcherza / jelit

- odzyskanie rytmu wydalania ma znaczny wpływ na sukces usprawniania

- wsparcie pacjeta i opiekunow w obchodzeniu się z problemem nie trzymania moczu

Trening

- siadac na toalete

- regularnie na początku co 2h - oprocz nocy

- nie rozpoczynac w piątek

- kontrolowac bilans płynów

- podawac około 2-3litrow (wieczorem mniej)

- rozpoczynamy, gdy pacjent jest skupiony

Problemy z wypróżnianiem

- unieruchomienie

- brak płynów

- inne przyzwyczajenia żywieniowe, inny przebieg dnia

- inna sytuacja w WC/otoczenie

- obciążenia psychiczne (basen, osoba pomocnicza, wspolwspacze na sali)

- jak było przed incydentem?

- pewne przyzwyczajenia, codzienny czas, leki

Rozpoczecie terapii

Tak wczesnie jak to możliwe

- zmienione czucie

- zmienione napiecie

- zmieniona percepcja ciala

- zmieniony ruch

Samopomoc

Celem jest uzyskanie:

- samodzielności i niezależności

- higieny

- torowanie sensomotoryki

- poprawa planowania kompleksowego przebiegu postepowania pacjenta

Samopomoc - sposób postepowania

- werbalne i niewerbalne polecenia

- prowadzenie ruchu

- stosowac ograniczenia przestrzeni

- minimalizowac czynniki szkodliwe

- podejmowac czesciowe kroki

Samopomoc - srodki pomocnicze

- deska do wanny

- krzeslo pod prysznic

- maty antypoślizgowe

- wydłużane szczotki

- szmatki do mycia na umywalce

- lyzka do butow

- szczotka na palce z gumowymi wypustkami

1

7

---