1.Definicja drogi leśnej - droga to obiekt specjalny stanowiący podstawowy element infrastruktury i krajobrazu. Zbudowany zgodnie z prawem budowlanym (obiekt inż.).

Drogi udostępniają powierzchnie gosp., rolnicze, leśne, stanowią do nich dostęp.

Droga leśna - wydzielony teren przystosowany do ruchu pojazdów wraz z mijankami i składnicami, a także z urządzeniami technicznymi służącymi do zabezpieczania ruchu oraz procesów technologicznych związanych z pozyskaniem drewna

2. Elementy składowe pasa drogowego:

• Torowisko drogowe - pas terenu na którym wykonywane są wszystkie roboty ziemne kształtujące drogę

• korpus drogowy - pas ograniczony z boków podstawą skarp nasypów

• korona drogi - ograniczona jest górnymi krawędziami skarp (jezdnia + pobocze), szerokość jest zależna od rodzaju drogi, u nas 4m.

• jezdnia - pas ograniczony poboczami służący do ruchu pojazdów (oś drogi, nawierzchnia)

• pas ochronny

• skarpa nasypu i wykopu

• rów

• pobocze

3. Defninicja sieci dróg leśnych - zespół dróg zlokalizowanych na obszarze leśnym zwanym obszarem transportowym. Drogi połączone są procesem pozyskania i wywozu drewna. W sieci drogi różnicują się pod wzgl. położenia, standardu, znaczenia w procesie pozyskania drewna

podział:

- droga leśna główna, boczna, technologiczna, szlak zrywkowy

4. Jakie drogi tworzą sieć dróg leśnych w górach - sieć dróg leśnych dostosowana jest do ukształtowania terenu. Podział przestrzenny uwzględnia naturalne ukształtowanie terenu, naturalne cieki, grzbiety - są to zazwyczaj linie podziału powierzchniowego. Przy pochyleniu poniżej 30% projektuje się układ skośny, od 30 - 60 % układ równoległy do warstwic.

5. Podział dróg - droga dolinowa - wzdłuż potoku, odpowiednik drogi głównej, jej budowa związana jest z regulacją potoku górskiego - stanowi część umocnienia potoku L2/4 lub L3/5

• stokowa główna -powstają przez wcięcie z robotami w stok (odpowiadają drodze bocznej) L3/5,6

• stokowa boczna

• szlaki zrywkowe na terenie o mniejszym pochyleniu 20 - 25 %

• droga grzbietowa - biegną wododziałem udostępnia grzbiet, ma znaczenie turystyczne, widokowe

6. Co to są drogi technologiczne - są to drogi do których zrywane jest drewno, odbywa się tam wstępna obróbka drewna i załadunek. Przy których usytuowane są składnice przyzrębowe w terenach równych . Na ogół jest to co druga linia gosp. (linia ostępowa), w terenach górskich, podgórskich każda droga jest technologiczna. Kat. LII/1,2

7. Podział dróg ze względu na nawierzchnię

I Gruntowe

1. naturalne - pas terenu bez wykształconych elementów przekroju poprzecznego szer. ok. 3m

2. profilowane

1. nieulepszone, gruntowe - mają profilowany przekrój poprzeczny, korpus drogowy i torowisko, ustala się spadki poprzeczne i podłużne, odwadniane powierzchniowo, mogą być rowy, kat. L II/1

2. ulepszone mechanicznie, stabilizowane metodami chemicznymi lub fizycznymi, - mają profilowany przekrój poprzeczny, korpus drogowy i torowisko, ustala się spadki poprzeczne i podłużne, wierzchnia warstwa korony jest utwardzana przez działanie mechaniczne lub chemiczne (cement, pyły wapno), szer. ok. 4m, mają przekroje z ustalonymi spadkami, mogą być rowy, kat. L II/2

• drogi stokowe o nawierzchni gruntowej profilowanej - cała we wcięciu w stok, w wykopie, chodzi o twardość. Kat. L III/5

• drogi stokowe o nawierzchni gruntowej ulepszonej, mechanicznie utwardzane, odwodnienie powierzchniowe, część korony utwardzona, bez charakterystycznych części drogi Kat. L III/6

II Twarde

1. nieulepszone (tłuczeń, żużel) - w pełni wykształcony przekrój poprzeczny, korpus, korona, odpowiednio ukształtowana jezdnia z poboczami, określone spadki, przekrój daszkowy lub o pochyleniu jednostronnym, odwodnienie powierzchniowe poprzez spadki poprzeczne na koronie i skarpach. Rowy - gdy pochylenie jest od drogi - niepotrzebne, gdy do drogi - konieczne. Szer. korony drogi 4 - 4,5 m Kat. LII/3

2. ulepszone (bituminy, beton) - w pełni wykształcony przekrój poprzeczny, korpus, korona, torowisko, warstwa odsączająca, odpowiednio ukształtowana jezdnia z poboczami, określone spadki, przekrój daszkowy lub o pochyleniu jednostronnym, odwodnienie powierzchniowe poprzez spadki poprzeczne na koronie i skarpach, również przez warstwy odsączające pod powierzchnią. Muszą być rowy Kat. L II/4 (droga dolinowa)

8. Drogi wewnątrzzakładowe - drogi niepubliczne służące wyłącznie ruchowi pojazdów LP. Można je zamykać i niedopuszczać do ruchu publicznego, zarządzają nimi nadleśnictwa (przy budowie i projektowaniu należy przestrzegać ustaleń w katalogu i wytycznych dla dróg wewnątrzzakładowych z 1990 r.). Budowane w każdych warunkach terenowych. Na stokach buduje się drogi wewnątrzzakładowe stokowe.

9. W jaki sposób obliczamy gęstość dróg leśnych - g= l/p [km/100ha=km/km²)

g-wskaźnik gęstości dróg leśnych

l- długość dróg w km

p - powierzchnia w ha

Optymalny g=3,6 km/100 ha, średnia krajowa g = 2/100, w górach 1/100, na niżu 3/100

9 a szkic układu dróg przy g = 2/100

1 Km	droga
			droga

1 Km

10. Jaka jest długość zrywki przy gęstości dróg 2km/100ha - 250m.

11. Jaka jest długość zrywki przy gęstości dróg 1km/100 ha - 500m

12. Rodzaje projektów technicznych dróg leśnych

• szczegółowy - stosuje się gdy ukształtowanie terenu wskazuje na stosunkowo dużą ilość wykopów, wkopów i usuwisk. Trasa przebiega w wąskich dolinach potoków i w obrębie jego działania. Jest konieczne odwodnienie korpusu drogi w rejonach nizinnych bezodpływowych ( wymaga określenia rzędnej dna rowu)

• skrócony - normalne, łatwe warunki, nie są przewidziane większe roboty ziemne, odwodnienie terenu bez większej trudności i nie jest potrzebny projekt szczegółowy

• uproszczony - dla gruntowych dróg stokowych, za wyjątkiem odcinków ze skomplikowanym przekraczaniem jarów, potoków (pr. szczeg.)

13. Z jakich części składa się projekt techniczny drogi

1. szczegółowy - na każdy projekt składa się część

- rysunkowa - plan orientacyjny na mapach warstwicowych 1:10000, 1:20000

• plan sytuacyjny drogi(oś drogi)

• przekrój podłużny drogi skala 1:100/1000

• przekroje normalne na prostej i na łuku (wszystkie szczegóły techniczne w profilu poprzecznym drogi 1:50 przekrój poprzeczny ukształtowania terenu)

• wykres ruchu mas ziemnych

• wykresy obiektów drogowych ( mijanki, skrzyżowania )

• wykaz hydrologiczny obiektu

obliczeniowa

- obliczenie robót ziemnych

• obliczenie powierzchni skarp

• tabela transportu mas ziemnych

podsumujące tabele mają znaczenie założenia rachunków ekonomicznych

• kosztorys drogi i koszty wskaźnikowe, wszechmiar robót, kosztorys szczegółowy, podsumowanie kosztorysu, zestawienie kosztów

• tabela elementów scalonych, wykaz materiałów

opisowa

• karta inwestycji - kto i dlaczego wykupił projekt

• podstawy projektowania

• analiza porównawcza z załącznikiem techniczno - ekonomicznym

• uzasadnienie odpowiednich rozwiązań ( spadki itp.)

• uzasadnienie robót towarzyszących niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania drogi

• zestawienie danych liczbowych z całości projektu

2. skrócony -

• rysunkowa - plan orientacyjny, przekroje normalne na prostej i na łuku, szczegóły elementów budowli stałej

• obliczeniowa- obliczenie robót ziemnych z przekrojów normalnych, kosztorys drogi, przedmiar robót, analiza cen jednostkowych dla pozycji kosztorysowych nie ujętych w cennikach

• opisowa - j.w.

3. uproszczony

• rysunkowa - plan orientacyjny 1:10000, 1:25000, wycinek mapy przeglądowo leśnej, przekroje normalne, wykresy pomocnicze, przekrój podłużny, poprzeczny - uproszczone, rysunki robocze przepustów, kaskad, obrukowań, sączków, wykaz hydrologiczny obiektu

• obliczeniowa - przekroje służą do obliczenia robót ziemnych, plantowania, skarp. 7 pozycji kosztorysu :tabela transportu mas ziemnych, dane wyjściowe do kosztorysu przedmiar robót analiza cen kosztorys szczegółowy (z wykazem materiałów) tabela elementów scalonych zestawienie kosztów

• opisowa - opis techniczny j.w.

• odwodnienie korpusu drogowego w terenach równinnych i bezodpływowych wymaga dokładnego określenia rzędnych dna rowu.

Opis techniczny uwzględnionych w projekcie elementów

17. Co to jest linia jednostajnego pochylenia - jest to linia łamana, złożona z jednakowych części, o jednakowym pochyleniu, która w każdym swym punkcie ma to samo pochylenie, w stosunku do poziomu całkowicie leży na terenie.

18. W jaki sposób określa się wartość cyrkla x= w*s/i

x- skok cyrkla

w- różnica wysokości między sąsiednimi warstwicami

i - spadek w liczbie dziesiętnej

s - skala mapy

Odmierzając na mapie jednakowe odcinki między warstwicami z punktu początkowego drogi do końcowego otrzymujemy linię jednostajnego pochylenia

19. Co to znaczy wytyczyć łuk poziomy - tzn. znaleźć w terenie jego początek, środek i koniec, alfa - kąt zwrotu, R - promień

20. Na podstawie jakich elementów wyznaczamy punkty główne łuku- na podstawie kąta zwrotu alfa oraz promienia r. O wyborze promienia decyduje możliwość wytyczenia łuku w terenie, odległość między łukami min. 100 m, mając alfa i R obliczamy styczną, długość łuku, WS-odstęp, początek, koniec, środek łuku, łuki nie powinny wybiegać zbyt mocno poza linię jednostajnego spadku.

21.Podaj definicję kąta zwrotu trasy - kąt o jaki zmienia kierunek trasa drogi, stanowi dopełnienie do 180 stopni kąta wierzchołkowego czyli kąta zawartego między liniami kierunkowymi

22. Zależności między kątami zwrotu, środkowym, obwodowym w konstrukcji łuku poziomego - kąt zwrotu alfa jest równy kątowi środkowemu

23. Jakie długości promieni (minimalne i zalecane) stosuje się na drogach leśnych

- r = 30m.

• dla dróg o prędkości projektowanej 30 km/h - 40m.

• dla 40 km/h - 70m.

w wyjątkowo trudnych warunkach stosuje się promienie 30, 50 na drogach o prędkości 30,40 km/h, łuki te powinny być odpowiednio oznaczone, optymalne promienie 100 i 150 m. dla dróg o prędkości projektowanej 30 i 40 km/h

Najmniejszy promień łuku poziomego nie wymagający jednostajnej przechyłki wynosi 250 - 300 m. Sąsiednie łuki projektuje się o stosunku promienie nie większym niż 2,0 - 1,5 tzn. po łuku i prominiu 200 m. następny łuk nie powinien być większy niż 400 m. i mniejszy niż 100m. lepiej nie większy niż 300 m. i nie większy niż 135 m.

24. Co to jest trasa drogi - rzut osi drogi na płaszczyznę poziomą, zespół linii kierunkowych przecinających się na wierzchołkach oraz linii kątowych służących do łagodzenia przebiegu trasy przez wyznaczenie łuków.

25. Jakie punkty tworzą trasę drogi

• początek trasy PT

• początki łuków

• środki łuków

• końce łuków

• hektometry

- koniec trasy

• punkty wysokościowe (punkty przecięcia trasy z warstwicami)

• przepusty, mosty, skrzyżowania

• punkty w którym teren wyraźnie zmienia ukształtowanie

26. Jaki rodzaj robót ziemnych występuje przy odejściu trasy od linii jednostajnego pochylenia - przy odejściu trasy w górę stoku czyli w kierunku wyższych warstwic mamy do czynienia z wykopami odwrotnie z nasypami. Należy trasę prowadzić tak, aby wykopy i nasypy występowały po sobie na stosunkowo krótkich odcinkach. Powierzchnia nasypów powinna być 30 - 50% większa od wykopów

27. Co to jest profil podłużny terenu - pionowy przekrój wzdłuż osi drogi, podstawowy element projektu drogowego, powinien być opracowany przejrzyście i wyraźnie. Obrazuje ukształtowanie terenu wzdłuż osi drogi, odległości punktów od początku trasy i sytuację wysokościową. Powstaje na podstawie pomiarów terenowych

28. Co to jest skala skażona - skala w której skala wysokości jest dziesięciokrotnie mniejsza od skali długości 1:100/1000, 1:200/2000.

29. Ustalanie poziomu odniesienia na profilu podłużnym trasy - jako poziom porównawczy (odniesienia) ustalamy poziom o 4 - 6 m niższy niż początek trasy lub punkt położony najniżej. Jeżeli wysokość kolejnych punktów trasy rośnie i nie mieści się w arkuszu profilu należy obrać nowy poziom porównawczy też ok. 4 - 5m poniżej ostatniego „nie mieszczącego się” punktu trasy

30. Sposób obliczania spadku terenu na profilu podłużnym - i = (Hp₂ - Hp₁/delta l) * 100%

Hp2 - rzędna punktu wyżej położonego

Hp1 - rzędna punktu niżej położonego

delta l - odległość

31. Poszczególne elementy tabeli opisującej profil podłużny terenu

• rzędne niwelety

• pochylenia i łuki pionowe

• rzędne terenu

• proste i łuki poziome

• odległości

• kilometry i hektometry

• nawierzchnia

• rodzaj terenu

• spadki

32 Co to jest niweleta - linia projektowanej osi drogi przedstawiona w płaszczyźnie pionowej, składa się z prostych załamujących się w punktach załamania niwelety

Odległości między załamaniami to skok niwelety

33. Zasady projektowania niwelety

• niweletę należy dołączyć do stałych punktów terenu (skrzyżowania z torami)

• powinna przechodzić co najmniej 0,5 m. nad projektowanym przepustem

• jest obwarowana pochyleniem pionowym max. 9% (opt. 5-7%)

• powierzchnia nasypu powinna być większa o ok. 50 % od wykopu, wykop projektujemy z góry na dół

• niweleta uzależniona od poziomu wody gruntowej

• odległość od lustra wody do korony drogi 0,5 - 1,6 m zależnie od gruntu (grunt przepuszczalny 0,5 , nieprzepuszczalny 1,6)

• położenie niwelety w stosunku do wielkiej wody (poziom wody pojawiającej się raz na sto lat z prawdopodobieństwem 1 %) odległość od korony do lustra wielkiej wody 1m

• w terenie płaskim niweleta na lekkim nasypie 0,2 m

• łagodzenie niwelety przez łuki pionowe w jej załamaniach przy różnicy spadków dla Kat. II powyżej 1 %, dla III pow. 2 %

34. Sposoby obliczania rzędnej niwelety

• obliczamy spadek niwelety i = Hp2 - Hp1/ L, wynik podajemy w ułamku

• możemy obliczyć rzędne niwelety ze wzoru delta h=i1*L1

• do wysokości punktu rzędnej terenu dodajemy zmianę wyskości i otrzymujemy rzędną niwelety

35. Co to są punkty zerowe niwelety - punkty przecięcia niwelety z terenem

h₁,h₂ - obliczamy

l - mierzymy x₁ = h₁*l : (h₁ + h₂) x₂ = h₂ *l:(h₁ + h₂ )

36. Rodzaje łuków pionowych:

• wypukłe R_min=500m przy V=30 km/h

=1000m przy V= 40 km/h

trudne warunki 350 - 600 dla 30 - 40 km/h

• wklęsłe R_min = 350m przy V=30km/h

= 500 m przy V=40km/h

trudne warunki 200 - 250 m

• kołowe

• paraboliczne

40 km/h - 1000m.

38. Wymień rodzaje przekroi drogowych

- (przekrój podłużny terenu)

- przekrój poprzeczny skala 1:100 (odległość w hektometrach, powierzchnia nasypów i wykopów, rzędną terenu i rzędną niwelety) wykonujemy dla PT, KT, PŁ, ŚŁ, KŁ, punktów hektometrowych, wysokościowych (punkty przecięcia z warstwicami), projektowanych obiektów,

• przekroje normalne - skala 1:50 (typowe standardowe dla drogi) Zawiera szerokość jezdni, poboczy, całej korony, koryta jezdni, dna rowu, spadki na jezdni, pochylenie na poboczach, skarpach ( 1:1,5), skarpach rowów wewnętrznych (1:1,5) i zewnętrznych (1:1), wysokość rowu, wysokości względem osi drogi dla krawędzi jezdni, krawędzi pobocza, opis nawierzchni i warstwy odsączającej. Na łuku pochylenie jednostronne i poszerzenie (P = 50/R)

Przekroje poprzeczne służą do obliczania wielkości ruchu mas ziemnych, przekroje normalne obrazują zasadniczy przekrój projektowanej drogi

39. Dlaczego stosowane jest pochylenie jednostronne na łuku

• aby siła odśrodkowa nie wyrzuciła pojazdu na zewnątrz drogi

• dla komfortu jazdy

40. Jak oblicza się poszerzenie na łuku

P=50/r lub P= 1²/2r +0,05*v/r gdy r>250 poszerzenie = 0

41. Co to są proste przejściowe drogi - spełniają zadanie stopniowego przeprowadzenia pojazdu z prostej w łuk lub z jednego łuku w inny, optymalnie 25 - 30 m. Rampa drogowa - pas przejściowy drogi na którym następuje zmiana pochylenia przekroju

42. Rodzaje nawierzchni stosowane na drogach leśnych

Podział według odporności na działanie mechaniczne

@ twarde - ulepszone (równe, bezpylne) - nieulepszone (tłuczniowe, brukowe i żwirowe)

@ gruntowe - naturalne, - profilowane (ulepszone i nieulepszone)

Podział według odkształcalności

# sztywne (beton) # podatne

Podział według rodzaju materiału:

$ tłuczniowe $ bitumiczne $ betonowe itd.

Podział według ilości warstw

Podział według konstrukcji

- mekadomowe *brukowe *ułożone szczelnie (masy)

Podział według przepuszczalności

& otwarte (żwir) &zamknięte (beton, bitumina), Inny podział

1. gruntowe : naturalne, profilowane, ulepszone(stabilizowane) - cementem, popiołem lotnym, wapnem, materiałem wiążącym

2. tłuczniowe

3. żwirowe z żużla paleniskowego

4. dywaniki z mas bitumicznych

43. Rysunek nawierzchni MacAdama

Koryto - przy krawędzi opornik, podkład z tłucznia śr.80mm, gr. 8 - 12 cm. Wałowanie nawierzchni i każdej warstwy (warstwy nie klinują się), uszczelnienie szlamem

44. Rysunek nawierzchni Tresaqueta

Koryto 30 cm głb., opornik w kształcie prostopadłościanu, w środek kamienie o kształcie stożka. Klinowanie od góry tzw. kliniec. Wałować polewając obficie wodą. Z góry dwie warstwy tłucznia o śr. 45 - 60cm i 25 - 40 cm. Wałowanie lekkim walcem (10 t), szlamowanie, rozsypywanie grysu

45. Rodzaje rowów

1. rowy przydrożne (odprowadzają wodę z korpusu drogowego, biegną wzdłuż drogi)

2. rowy odprowadzające (odprowadzają wodę z rowów przydrożnych)

3. rowy stokowe (na stoku powyżej pasa drogowego)

Odmianą rowów są ścieki

46. Parametry rowów przydrożnych w budownictwie drogowym

minimalna głębokość :

• niewysadzinowych 0,2 m.

• wątpliwych 0,3 m.

• wysadzinowych 0,4 m.

najmniejsze zalecane pochylenie

• 0,2 % wyjątkowo 0,1 gdy długość rowów nie przekracza 200m.

• 0,5 % gdy długość jest większa niż 200 m.

największe zalecane pochylenie rowu nieumocnionego

• na gruntach piaszczystych 1,5%

• na piaszczysto - gliniastych, ilastych - 2%

• na gruntach skalistych 10 %

największe pochylenie podłużne rowu nie powinno przekraczać w przypadkach umocnienia:

• darnią 3%

• faszyną 4 %

• brukiem na sucho 6 %

• brukiem na podsypce cementowej piaskowym wypełnieniem spoin zaprawą 15 %

szerokość dna rowu 40 cm

głębokość dla rowów trapezowych 0,4 - 0, 8 m.

trójkątnych 0,15 - 0,7

owalnych 0,4 - 0,75

47. Sposoby odwadniania powierzchniowego dróg leśnych

• nadanie spadków drodze (podłużnych i poprzecznych) przez rowy otwarte i wodospusty

• na szorstkich jak największy spadek:

nawierzchnie twarde ulepszone - 3%

twarde nieulepszone - 3- 5%

gruntowe 5 %

Skarpy optymalne 1:3 lub 1:2 jeśli 1:1 lub 1:1,5 to muszą być utrwalone

48. Sposoby wgłębnego odwadnia dróg

• odwadnianie wgłębne ma za zadanie odprowadzenie drogi z korpusu drogowego oraz niedopuszczenie wód podsiąkliwych z dołu i z boków korpusu drogowego. Do wgłębnych urządzeń odwadniających należą:warstwy odsączające, sączki, dreny, kanalizacja

49. Z jakich materiałów wykonuje się warstwę odsączającą na drogach leśnych

• wykonuje się z materiału sypkiego, łatwo przepuszczalnego, służą do odprowadzenia wody, która przedostaje się przez nawierzchnię lub podsiąka z podłoża

piasek gruboziarnisty - nie wymaga warstw odsączających,

piasek pylasty i gliniasty 10 - 20 cm

gliny i iły 15- 25 cm

gleby próchniczne, pyłowe 20 -30 cm

warstwa odsączająca spełnia najlepiej swoje zadanie jeżeli jest ułożona pod całą koroną drogi, może być ułożona pod samą nawierzchnią, wówczas odprowadzanie wody do rowów następuje przez sączki poprzeczne

Grubość warstwy zależy od jakości podłoża oraz od obciążenia nawierzchni

50. Co to jest przepust - jest to budowla o przekroju zamkniętym, służą do przeprowadzania niewielkiej ilości wody, występują w kształcie przewodów na których znajduje się warstwa nasypów i nawierzchni drogowych. Przepusty to małe obiekty mostowe, nie mające oddzielnych przyczółków i o małym świetle (do 4m.)

Urządzenie które ma za zadanie odprowadzanie wody od strony stokowej na odstokową.

51. Typy przepustów

pierwsza kategoria ze wzgl. na kształt przekroju poprzecznego

• prostokątne, kołowe, owalne

ze względu na liczbę otworów

• jednootworowe, wielootworowe

ze względu na sposób usadowienia

• z fundamentem, bez fundamentu

ze względu na sposób wykonania

• monolityczne, prefabrykowane

ze względu na rodzaj materiału

• drewniane, kamienne, betonowe, żelbetonowe, metalowe

ze względu na rodzaj konstrukcji nośnych

• płaskie, ramowe, sklepione, rurowe\

ze względu na przewidywany okres użytkowania

• stałe, tymczasowe

ze względu na przeznaczenie

• wodne, komunikacyjne

52. W jakich odległościach rozmieszcza się przepusty na drogach leśnych

• woda z rowów przydrożnych powinna być odprowadzana na zewnątrz pasa drogowego dostatecznie często, aby uniknąć wystąpienia z rowów i zamulenia oraz erodowania rowów. W związku z tym odstęp przepustów nie powinien być większy niż 400 m.

53. Z jakich elementów zbudowany jest przepust rurowy

- rury(są one odizolowane) ze stopką lub bez

• fundament - betonowy przy nasypie od powierzchni terenu głębokości 20 cm, szerokości 70 cm

• podsypka - umacnia podłoże i wyrównuje teren

• ścianki czołowe (mocują wlot i wylot rury)

W nasypie woda od razu wpływa do rury i jest odprowadzana na zewnątrz - rura na poziomie rowu

W wykopie - inny projekt wlotu przepustu tzw. studnia wlotowa, zastępuje ona ścianę czołową, osadzona w gruncie. Spełnia ona następujące zadania: przyjmuje wodę z rowu, przejmuje rumosz skalny, wprowadza wodę do rury, wytraca prędkość wody, dno studzienki poniżej wlotu rury ok. 20 cm. Umocnienie skarp i dna na wylocie.

54. Metody obliczania powierzchni robót ziemnych

1. z sumy powierzchni figur geometrycznych tworzących dany przekrój

2. za pomocą planimetru

3. na podstawie nomogramów wykresów

4. za pomocą tablic

5. przez podział przekrojów na regularne paski(powierzchnie cząstkowe), których sumaryczna powierzchnia daje szukane powierzchnie

Ma zastosowanie do wykonania tabel objętości mas ziemnych, wykazu powierzchni rowów i wykresu ruchu mas ziemnych.

55. Obliczanie powierzchni robót ziemnych sposobem powierzchni cząstkowych

• przekrój poprzeczny dzieli się na paski o jednakowej znanej szerokości(np.1cm. ) zaczynając podział od środka tj. od osi przekroju. W wyniku tego pole przekroju zostaje podzielone na trapezy i trójkąty. Następnie za pomocą cyrkla sumuje się średnie wysokości powierzchni cząstkowych. Mnożąc ich całkowitą sumę przez znaną szerokość paska otrzymuje się powierzchnię przekroju.

56. Obliczanie objętości wykopów i nasypów na danym odcinku drogi

• V= (P1 + P2/2)*l

• objętość szukana

• P1 - powierzchnia przekroju 1

• P2 - powierzchnia przekroju następnego

• l - odległość między przekrojami

Powierzchnie wykopów i nasypów - obliczamy średnią powierzchnię z przekroju początkowego odcinka i przekroju końcowego odcinka N i W i mnożymy przez ich odległość i otrzymujemy objętość.

57. Podstawowe informacje zawarte w tabeli mas ziemnych

• kilometrarz

• hektometrarz

• powierzchnia nasypów i wykopów

• średnia powierzchnia dwóch kolejnych nasypów i wykopów

• odległości między dwoma kolejnymi N i W

• objętość N i W

• zużycie ziemi na miejscu

• nadmiar objętości N i W

• suma algebraiczna

58. W jakim celu wykonuje się wykres ruchu mas ziemnych

po obliczeniu objętości mas ziemnych przystępuje się do zaprojektowania wykresu ruchu mas ziemnych, uzasadnienie pod względem technicznym i ekonomicznym. Zagadnienie sprowadza się do

• osiągnięcia najmniejszej ilości robót ziemnych

• skrócenia odległości przewozów mas ziemnych

Wykres ruchu mas ziemnych wykonuje się na podstawie sumy algebraicznej wykopów i nasypów wziętych z tabeli objętości mas ziemnych. Linie tworzące wykres ruchu mas ziemnych to linia rozdzielcza, linia rozdziału mas, dodatkowe linie rozdzielcze

.59. Co oznacza dowolny punkt położony na linii rozdziału mas ziemnych

• Każdy punkt leżący na linii rozdziału mas odpowiada określonej objętości robót ziemnych, przy czym suma algebraiczna przedstawia dla każdego przekroju poprzecznego sumę robót jakie pozostają jeszcze do wykonania w danym punkcie licząc od początku trasy.

60. Wymień etapy budowy drogi

• prace przygotowawcze (odtworzenie osi drogi, usunięcie drzew i krzewów, zdjęcie humusu i darniny)

• roboty ziemne (wyznaczenie robót w terenie: przeniesienie danych z projektu w teren, wykonanie wykopów i nasypów)

• roboty odwadniające (wykonanie systemu odwadniania powierzchniowego i wgłębnego)

• roboty ubezpieczające (umocnienie skarp rowów, umocnienie dna rowów)

• nawierzchnia

• znaki drogowe

• składnice przydrożne

61. Jakie prace wchodzą w zakres prac przygotowawczych

• odtworzenie osi drogi w terenie - wcześniej założona oś należy odtworzyć lub wyznaczyć na nowo, trzeba znaleźć PT, KT, PŁ, ŚŁ, KŁ, i hektometry ( opisy topograficzne punktów)

• usunięcie drzew i krzewów z pasa drogowego

• usunięcie obiektów i urządzeń z pasa drogowego (budynki do rozbiórki, płoty, stare przepusty i mosty

• zdjęcie humusu i darniny z terenu w celu ustabilizowania terenu poddanego na powierzchni pasa drogowego działaniu dużych ciężarów - wzmocnienie korpusu drogi

• wykonanie dróg dojazdowych, objazdowych, prowizorycznych mostków itp.

• wykonanie wstępnych robót odwadniających (głównie tereny podmokłe)

• przygotowanie powierzchni pod nasypy

62. Metody wykonywania nasypów

• warstwowa: cały nasyp wykonujemy warstwami, najpierw odcinki brzegowe, wytworzenie w środku niecki, środek wykłada się ziemią. Jest najskuteczniejsza i najlepsza. Warstwy grubości 1m

• boczna : polega na poszerzaniu istniejących już nasypów, grunt musi sam się zagęszczać, osuwa się, budowa na wysokości docelowej

• czołowa : najlepsza do przechodzenia jarów bagnisk budowa na wysokości docelowej, długotrwały proces osiadania gruntu nawet o 1m. Po kilku miesiącach należy dosypać gruntu

Rodzaje gruntów do budowy nasypów (tylko grunty przepuszczalne)

• piaski, żużle wielkopiecowe i rozrobione skały

63. Co to są mieszanki optymalne w budownictwie drogowym

• prawidłowo sporządzana mieszanka optymalna jest kompozycją żwiru lub pospółki, piasku i gliny i wykazuje analogię z betonem bitumicznym - ziarna żwiru z piasku pełnią rolę szkieletu, cząstki pyłowe są wypełniaczem, a cząstki iłowe lepiszczem wiążącym mieszankę.

64. Sposoby umacniania skarp

• obsiewanie trawą

• darniowanie

• brukowanie

• umacnianie skarp betonowymi płytami ażurowymi

• narzuty kamienne

• płotki wiklinowe i faszyna

• mury : oporowe dla skarp nasypu, podporowe dla skarp wykopu

65. Rodzaje kosztorysów

• inwestorskie, ofertowe, dodatkowe, powykonawcze

66. Co to jest przedmiar robót

• jest ilościowo - jednostkowe zestawienie robót na podstawie projektu technicznego

67. Części składowe kosztorysu drogi

• strona tytułowa

• ogólna charakterystyka obiektów lub robót

• przedmiar lub domiar robót

• nakłady rzeczowe

68. Sposoby wyznaczania środka łuku przy wierzchołku dostępnym

1. przy pomocy stycznej w punkcie S. Od punktu P i punktu K w kierunku punktu wierzchołkowego W odmierza się obliczone odcinki PW₁ = KW₂ = R*tg (alfa/4). Punkt S leży w połowie odcinka W₁W₂ przy czym należy sprawdzić czy obliczony odcinek = 2R tg (alfa/4) równa się pomierzonemu

2. przy pomocy dwusiecznej kąta beta i odcinka WS. Na podstawie zależności WS = WO - R oraz WO = R/cos (alfa/2) oblicza się

WS = R((1/cos (alfa/2)) - 1) i odmierza się na wytyczonej dwusiecznej kąta

beta od punktu W

3. przy pomocy połowy cięciwy PK = 2a i strzałki łuku h. Oblicza się a = R*sin (alfa/2) oraz h = R - Rcos (alfa/2) = R*(1- cos(alfa/2). Obliczony odcinek a odkłada się na prostej PK z punktu P lub K, na końcu odcinka wystawia się prostopadłą o długości h

4. można też odmierzyć długość a do punktu P lub K w kierunku W (punkty T₁ i T₂). Prostopadłe o długości h wytyczone z końca odcinka dają punkt S

69. Sposoby wyznaczania środka łuku przy wierzchołku niedostępnym

1. metoda biegunowa - na stycznych obiera się dwa punkty A i B w ten sposób, aby można było pomierzyć bezpośrednio długość AB = b i następnie teodolitem mierzy się kąty gama i sigma. W trójkącie AWB oblicza się długość boków AW i BW stosując twierdzenie sinusów AW = (b/ sin beta) * sin sigma, BW = (b/sin beta) * sin gama, beta = gama + sigma - 180 ^o . Odcinki AP i BK oblicza się AP = WP - AW = R *(tg alfa/2) - (b/sin beta *sin sigma). To samo BK tylko koniec sin gama. Obliczony odcinek AP odmierza się z punktu A, a odcinek BK z punktu B i w ten sposób otrzymuje się początek i koniec łuku. Środek łuku wyznacza się jednym ze sposobów podanych poprzednio (pyt. 68)

1. metoda rzędnych i odciętych

• tyczenie od stycznej

• tyczenie od cięciwy

2. metoda biegunowa

3. metoda siecznych

4. metoda stałych kątów obwodowych

---