1)Rozwój psychologii jako nauki
Psychologia (od gr. Psyche = dusza, i logos = słowo, myśl, rozumowanie) - nauka empiryczna, zajmująca się badaniem mechanizmów i praw rządzących zjawiskami psychicznymi oraz zachowaniami człowieka. Psychologia bada również wpływ zjawisk psychicznych na interakcje międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem. W zasadzie psychologia dotyczy ludzi, ale mówi się o psychologii zwierząt (czyli zoopsychologii), chociaż zachowaniem się zwierząt zajmuje się także dziedzina biologii - etologia.Psychika interesowała ludzi we wszystkich kulturach, ale systematyczne gromadzenie wiedzy empirycznej na ten temat rozpoczyna się dopiero w XIX wieku. Wcześniej psychologia była traktowana jako dziedzina filozofii. Filozofów najbardziej interesowała specyfika procesów psychicznych: czy mają charakter materialny, czy też są funkcją odrębnej substancji (duszy). Filozofowie, którzy wnieśli największy wkład w rozwój psychologii to Platon (jako pierwszy opisał konflikty wewnętrzne), Arystoteles (systematyczna klasyfikacja procesów psychicznych, prawa kojarzenia), św. Augustyn, Kartezjusz, John Stuart Mill. Pierwsze próby zastosowania metody doświadczalnej wiążą się z nazwiskami niemieckich naukowców Johannesa Mulllera, Hermanna von Helmholza i Gustava Fechnera, których prace dotyczyły pogranicza fizjologii z psychologią (percepcja bodźców), ale za datę ukonstytuowania się psychologii jako samodzielnej nauki empirycznej uważa się utworzenie w 1879 pierwszego laboratorium psychologicznego na Uniwersytecie Lipskim przez Wilhelma Wundta. Wundt usystematyzował metodę rejestracji subiektywnych doznań określaną jako introspekcja. Psychologia introspekcyjna wydała szereg szkół, m.in.:
Metoda introspekcyjna opierała się na założeniu, że procesy psychiczne możemy badać tylko "od wewnątrz", rejestrując świadome doznania. Metoda ta jednak była powszechnie krytykowana z powodu subiektywizmu i nieuniknionych deformacji treści psychicznych przez sam fakt badania. Radykalnie odmienną metodologię zaproponował behawioryzm (John Watson) postulujący badanie człowieka jako "czarnej skrzynki", przez analizę powiązań między docierającymi bodźcami a reakcjami. Współczesna psychologia przyjęła w dużej części metodologiczne postulaty behawioryzmu. Do najważniejszych osiągnięć psychologii (i nauk pokrewnych) należą:
2)Zachowania i procesy psychiczne
Proces psychiczny to uporządkowany ciąg zachodzących po sobie stanów psychicznych. Jest to zjawisko przeciwstawne do stanu, który stanowi zatrzymanie procesu, jego chwilową charakterystykę, dominujące przejawy.Nie każdy proces psychiczny musi być uświadomiony. Często świadomość procesu zanika i doświadcza się zdarzeń jako trwania w określonym stanie. Proces może wystąpić w dwóch formach pierwotnej i wtórnej, w zależności od stopnia identyfikacji ja z poszczególnymi aspektami procesu.
Procesy pierwotne to te, z którymi zachodzi identyfikacja. Odnoszą się do tych zjawisk, przeżyć, zachowań i postaw, z którymi się utożsamiamy. Są podstawą zamierzonej aktywności i zgodne z intencjami. Procesy pierwotne są zazwyczaj świadome lub dość łatwo można je sobie uświadomić (odpowiedź na pytanie jak tego doświadczasz
Procesy wtórne są nieintencjonalne, dotyczą wszystkich zachowań, z którymi podmiot nie identyfikuje się. Procesy wtórne mogą stać się pierwotne i przeciwnie, zewnętrznie manifestuje się to jako zmiana postawy. Identyfikacja z pewnymi procesami może być chwilowa, z innymi długotrwała.
Zachowania psychiczne -wszystko co robi organizm,każde działanie jakie obserwujemy i rejestrujemy.
3)Podejścia w psychologii
Neuronauki(neuropsychologia)dziedzina psychologiczna zajmująca się badaniem i opisywaniem związków zachodzących między układem nerwowym a procesami poznawczymi, głównie z perspektywy klinicznej, analizując konsekwencje uszkodzenia mózgu człowieka.
Jest to nauka z pogranicza medycyny i psychologii. W zakresie związków z naukami medycznymi jest bliska neurologii, psychiatrii, oraz wyodrębniającej się od niedawna neuropsychiatrii. Ze strony nauk psychologicznych jest bliska psychometrii, psychologii klinicznej, oraz biopsychologii (psychofizjologii, neurobiologii poznawczej, nazywanej też neuronauką poznawczą). Neuropsycholodzy pracują na uczelniach i w instytutach badawczych zajmując się badaniami nad relacją między mózgiem a umysłem, jak i w służbie zdrowia, zajmując się diagnostyką i rehabilitacją procesów poznawczych.
Podejście ewolucyjne
Psychologia ewolucyjna: jeden z nowszych obszarów badań psychologii, tłumaczący ludzkie zachowania jako wynik ewolucji biologicznej i kulturowej.Pełna definicja tej dyscypliny zdaje się dotykać ważnego aspektu, związanego z mechanizmami dziedziczenia zachowań. Gdy potraktujemy postulaty psychologii ewolucyjnej jako wyjściowe hipotezy badawcze, mające na celu ukazanie pewnej grupy procesów kształtujących rzeczywistość, możemy uzyskać interesującą perspektywę naukową. Mechanizmy genetyczne z pewnością można uznać za bardzo znaczące w kształtowaniu zachowań ale nie jedyne.
Podejście ewolucyjne - według tego podejścia wszelkie zachowanie człowieka (także procesy mentalne) ma na celu adaptację do środowiska. Zdolności umysłowe tak jak i cały organizm człowieka ewoluowały przez miliony lat przystosowując się do coraz to nowszych wymagań środowiska. Wszelkie zachowania człowieka mają swoje biologiczne (przystosowawcze) uzasadnienie .
Podejście genetyki behewioralnej
XXX
Podejście behawioralne - przedmiotem badania tego kierunku jest zachowanie - zarówno zachowanie zewnętrzne jak i zachowanie wewnętrzne. Działanie człowieka przebiega według schematu bodziec - reakcja ( w ujęciu klasycznym) i według schematu bodziec- zmienna pośrednicząca - reakcja ( w ujęciu neobehawiorystycznym). Gdzie zmienna pośrednicząca to np. procesy myślenia. Kluczowy dla tego podejścia jest termin uczenie się, które przebiega poprzez warunkowanie sprawcze, instrumentalne czy też poprzez modelowanie.
Podejście poznawcze - przedmiotem zainteresowania tego kierunku są procesy poznawcze człowieka - myślenie, percepcja, zapamiętywanie. Często w podejściu tym badacze odwołują się do metafory komputera - zauważają analogię pomiędzy procesem przetwarzania informacji przez komputer a procesem przetwarzania informacji przez człowieka. Jest to podejście dosyć eklektyczne (w pozytywnym sensie tego słowa) - psychologia poznawcza korzysta bowiem z takich nurtów jak lingwistyka, informatyka, cybernetyka, fizjologia.
Podejście społeczno-kulturowe - opiera się na obserwacji wyjściowej ludzi podobnie funkcjonujących psychicznie, którzy mogą być traktowani w danej społeczności jako normalni lub nienormalni psychicznie(ubiór człowieka, uczesanie na tle grupy społecznej, z której pochodzi to zakładam, że tak ma być). Kultury społeczeństw tworzą normkonformiści, którzy idą pod prąd, są niedoceniani, prześladowani.
4)Działy psychologii:
-PSYCHOLOGIA OGÓLNA: podstawowe elementy życia codziennego - psychicznego; psychologia fizjologiczna - biologiczne mechanizmy Zachowania; wrażenia, spostrzeżenia, myślenie, wola, uwaga, pamięć. -PSYCHOLOGIA ROZWOJOWA: bada czynniki, etapy i prawidłowości rozwoju psychicznego od niemowlęctwa do starości, dziś od poczęcia do starości. Np.: przyczynę skłonności homoseksualnych możemy odnaleźć w 2-3 miesiącu płodu - przez zaburzenia w trakcie ciąży- choroby zakaźne.
-PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI: zajmuje się strukturami psychicznymi człowieka, które tworzą się w trakcie rozwoju pod wpływem działania środowiska - sposób myślenia, motywacja, postrzeganie siebie i środowiska, charakter, temperament - zagadnienia: temp. Wypadkowa - ma się go; charakter: postawy nadbudowane; osobowość: subtelność myśli.
-PSYCHOLOGIA KLINICZNA: zajmuje się psychicznym zachowaniem człowieka w aspekcie zaburzeń: psychoza, depresja - zaburzenia psychiczne - stresy, lęki, traumy: zdrada, śmierć, wypadek - nagle; niepokoje.
-PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA: zajmuje się wpływem jaki wywierają ludzie na poglądy i zachowania innych ludzi.
-PSYCHOLOGIA PRACY: analizuje przebieg działalności zawodowej człowieka, jego relacji do maszyn, innych pracowników, środków produkcji.
-PSYCHOLOGIA REHABILITACJI - REWALITACYJNEJ: defektologicznej. -PSYCHOLOGIA RELIGII: bada zjawiska psychiczne występujące w życiu religijnym człowieka, nie bada przedmiotu religii, zajmuje się przedmiotem np.: dorosłości religijnej.
-PSYCHOLOGIA SĄDOWA: zajmuje się procesami psychicznymi osób odosobnionych, podczas rozpraw sądowych, stara się wyjaśnić mechanizmy powstawania czynów karalnych.Oprócz tych działów psych. Istnieją: parapsychologia: telepatia, telekineza, hipnoza; psych. Sportu, psych. Marketingu, lotnictwa, fizjoterapii.
- badania podstawowe
PROCESY POZNAWCZE
1. Psychologia ogólna (wprowadzenie do psychologii) - podstawowe pojęcia i prawa; wrażenia i spostrzeżenia
2. Psychologia społeczna - badanie wpływu człowieka na społeczeństwo
- badania stosowane:
PSYCHOLOGIA STOSOWANA
1. Psychologia wychowawcza - bada psychologiczne podstawy wychowania jednostki w różnych przedziałach wiekowych
2. Psychologia rozwojowo-wychowawcza
3. Psychologia kliniczna - diagnozowanie, badanie, terapia i leczenie
4. Psychologia pracy- jest to psychologiczna analiza stanowisk pracy; badanie zdrowia psychicznego pracowników
- psychologia kliniczna - jest działem psychologii stosowanej zajmującym się profilaktyką, diagnostyką i terapią zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania, czyli zaburzeniami w regulacji stosunków człowieka z jego otoczeniem.Za ojca psychologii klinicznej uważa się Lightnera Witmera, który w roku 1896 założył na Uniwersytecie Pensylwania w Filadelfii pierwszą klinikę psychologiczną. Stosowaną przez siebie metodę badań określał mianem klinicznej, co oznaczało indywidualne badanie pacjenta.Psychologia kliniczna szczególnie interesuje się zdrowiem psychicznym, jego normą i patologią, a więc psychopatologią, sposobami określania i diagnozowania takiej normy i patologii, jak też czynnikami wpływającymi na ten proces diagnostyczny. Psychologia kliniczna zajmuje się także stresem i sytuacjami kryzysowymi, które nie mieszczą się w obszarze klasycznie rozumianej psychopatologii. Bada wpływ czynników psychologicznych na powstawanie i przebieg chorób (zarówno psychicznych, jak i somatycznych), a także wpływ choroby na stan psychologiczny. Również zgłębia psychospołeczne uwarunkowania procesu leczenia (także farmakologicznego) i zdrowienia, czy problematykę jakości kontaktu między lekarzem a pacjentem. Interesuje się wreszcie sposobami wykorzystania wiedzy psychologicznej do usprawnienia przebiegu leczenia, do poradnictwa i pomocy osobom zdrowym i chorym w sferze zachowania się i psyche, a zwłaszcza specyficznymi formami takich oddziaływań, jakimi są psychoterapia, interwencja kryzysowa, rehabilitacja, psychoedukacja itp., co łącznie określa się obecnie mianem pomocy psychologicznej. W stosunku do innych działów nauk psychologicznych, oprócz obszarów tutaj już wspomnianych, psychologia kliniczna znajduje się blisko psychometrii, psychologii zdrowia, psychologii osobowości, oraz psychologii rozwojowej - zarówno w zakresie rozwoju dziecka, jak i rozwoju człowieka dorosłego, oraz starzenia się.
- psychologia społeczna -bada ona procesy i zjawiska dotyczące grup ludzi (społeczności) zajmuje się wpływem jaki wywierają ludzie na poglądy i zachowania innych ludzi.
SPOSTRZEGANIE - Spostrzeganiem nazywa się złożony układ procesów prowadzący do ukształtowania się subiektywnego obrazu rzeczywistości, spostrzeżenia. Podstawą tych procesów są określone czynności tj. widzenie, słyszenie, smakowanie, wąchanie, odczuwanie dotyku i temperatury itp., które odpowiadają za konstruowanie spostrzeżeń.
-nazywamy proces psychiczny w
którym następuje odzwierciedlenie całych
przedmiotów i zjawisk rzeczywistości
działających w danej chwili na nasze receptory.
Wyobraźnią- nazywamy proces psychiczny
polegający na odtwarzaniu przedmiotów dawniej
spostrzeganych lub tworzeniu nowych
powstałych z połączenia znanych elementów.
5)Uwarunkowania związane ze spostrzeganiem -Percepcja (spostrzeganie) jest pierwszym etapem przetwarzania informacji, które odbierane są przez narządy zmysłów. Dzięki fenomenowi ludzkiego umysłu jest ona dostępna świadomości człowieka, może zostać przez niego zauważona i opisana. Systemy percepcyjne podlegały długiemu procesowi ewolucji, dopiero u człowieka powstał tak skomplikowany, szczególnie czuły mechanizm wykrywający i reagujący na różnorodność bodźców docierających z otoczenia.
Każdy człowiek w momencie urodzenia posiada genetycznie zaprogramowane możliwości percepcyjne. Jednak nie pozostają one takie same przez resztę jego życia. Nowe sytuacje, doświadczenia życiowe wchodzące w skład procesu uczenia się mogą prowadzić do zmian tych zdolności, kształtować je w specyficzny sposób.
Na poziomie elementarnym proces spostrzegania opiera się na wrodzonym mechanizmie przetwarzania sensorycznego (zmysłowego) prostych właściwości zmysłowych np. oko reaguje na światło. Dokładniej, następuje przetworzenie energii bodźca np. fal świetlnych o pewnej częstotliwości, na określoną aktywność neuronalną (powstanie impulsu elektrycznego przewodzonego przez odpowiednie komórki układu nerwowego), następnie dochodzi do pobudzenia powierzchni recepcyjnej danego analizatora np. komórek receptorowych oka.
-selekcjonowanie - umiejętność wyboru jednego bodźca kosztem drugiego (test Stroopa)
- organizowanie - aktywizujemy schematy - pobudzamy reprezentacje, dane przedmiotu jaki mamy w pamięci
- interpretowanie wyobrażeń - faza rozpoznania - aktywne porównywanie przedmiotu spostrzeganego z informacjami, obrazami przedmiotów podobnych z pamięci. Wykorzystujemy tu wiedzę i doświadczenie.
My wiemy co widzimy, bądź widzimy co wiemy
6)Złudzenia spostrzeżeń-eksperymenty (Franz Meuller-Lyer)
7)Gestaltyści Psychologia postaci (Gestalt) opiera się na założeniu, że percepcja jest zdolnością polegającą na wprowadzaniu organizacji i symetrii w ogromie informacji docierających ze świata zewnętrznego. Wyodrębnienie przedmiotu z jego otoczenia stanowi warunek jego percepcji. Polega to na zdolności oddzielenia tego przedmiotu (figury) od jego otoczenia (tła).
Figura zawsze ma pewien kształt; jest bliżej; jest podobna do określonego przedmiotu; jej barwa jest bardziej nasycona; ma kontur, który oddziela ją od tła; ma tło. Tło w psychologii postaci jest bezkształtne, służy do lokalizacji figury (danego przedmiotu). W pewnych sytuacjach stanowi ono o nowym znaczeniu spostrzeganego przedmiotu (figury) np. karabin w gablocie w muzeum ma inne znaczenie niż w ręku żołnierza podczas wojny, ukrywa je (maskuje) np. umaszczenie niektórych zwierząt służy ukryciu przed ewentualnym napastnikiem. Psychoterapia Gestalt (niem. Gestalt - postać, figura) jest szkołą psychoterapii, która swą nazwę zaczerpnęła z akademickiego nurtu psychologii zwanego psychologią postaci.
Terapia Gestalt lokuje się w szerokim nurcie terapii wywodzących się z psychologii humanistycznej (zwanej także podejściem fenomenologiczno-egzystencjalnym w psychologii) obok takich koncepcji, jak terapia skoncentrowana na kliencie Rogersa i logoterapia Frankla. Tradycyjnie psychologia humanistyczna uważana jest za trzecią drogę wobec psychoanalizy i behawioryzmu.
Główne założenia terapii Gestalt są charakterystyczne dla nurtu psychoterapii wywodzącego się z psychologii humanistycznej. Zgodnie z tymi założeniami, źródłem zaburzeń emocjonalnych jest pewna niedojrzałość osobowości polegająca na braku integracji miedzy przyjętymi normami postępowania, systemem wartości i poczuciem obowiązku z jednej strony, a popędami, pragnieniami, potrzebami biologicznymi i emocjonalnymi z drugiej. Sprzeczne tendencje są w stałym, nieświadomym konflikcie. Osoba z zaburzeniami emocjonalnymi unika tego konfliktu, oddzielając się od własnych przeżyć, wskutek czego w ogóle nie uświadamia sobie pewnych swoich doświadczeń, emocji czy potrzeb. Prowadzi to do odgrywania fałszywej roli zgodnie z oczekiwaniami otoczenia oraz do systematycznej frustracji potrzeb i chronicznego napięcia emocjonalnego.
Celem terapii Gestalt jest pomoc w odkryciu autentycznych pragnień, emocji i potrzeb pacjenta, pomoc w budowie własnego, autonomicznego systemu wartości i stworzenie warunków do integracji osobowości. Zakłada się, że wzrost świadomości własnych potrzeb umożliwia ich zaspokojenie, zaś pełne doświadczanie siebie stanowi warunek nawiązywania autentycznych kontaktów z innymi ludźmi, zamiast odgrywania fałszywych ról.
Z prawem do bycia sobą wiąże się mocno akcentowana kwestia odpowiedzialności za własne wybory i własne postępowanie. Stąd wszelkie decyzje, jakie pacjent podejmuje w trakcie terapii, powinny wynikać z jego autonomicznych wyborów, za które sam ponosi odpowiedzialność.
8)Porządkowanie informacji poprzez spostrzeganie :kształtu, głębi, ruchu
9)Zjawisko stałości spostrzegania - przedmiot zachowują to samo położenie wtedy, gdy oczy przeskakują z jednego końca na 2. - stałość jasności barwy jest to niezależnie od ilości światła padanego na przedmioty, pamiętamy barwę danego przedmiotu,- stałość kształtu- widzenie przedmiotu w normalnym kształcie, niezależnie od kąta widzenia.,- stałość wielkości- widzenie przedmiotu w zwykłych rozmiarach bez względu na odległość
10)Rola doświadczenia i warunków kulturowych w spostrzeganiu
DYSONANS POZNAWCZY
11)Definicje
12)Wyznaczniki siły dysonansu
13)Mechanizmy niskiej podatności na przyjmowanie nowych informacji
14)Psychologia niewystarczającego uzasadnienia
15)Dysonans precyzyjny i sposoby jego redukcji
KONFORMIZM POSŁUSZEŃSTWO WOBEC AUTORYTETU
15)Definicje-Asha,Aronsona
Eksperyment Asha:
Grupy 7 osobowe, polegał na tym iż pokazywano dwa odcinki (równe sobie i nierówne) i sugerowano że równe są nierówne a nierówne są równe. Około 25% badanych przyjmowało błędne odpowiedzi. Eksperyment Salomona Ascha pokazuje proces naśladowania zachowań otoczenia. W doświadczeniu udział brały grupy studentów, wśród których jedna osoba była badana pozostali byli podstawieni. Każdy zobaczył dwie plansze. Na jednej była jedna linia, a na drugiej, trzy linie oznaczone kolejno literkami A, B, C. Poproszono, aby każdy ocenił, która z trzech linii jest zbliżona długością do linii z pierwszej planszy, po czym każdy głośno wypowiadał swoją opinię. Mimo, że prawda była inna, każdy z podstawionych badanych wskazał odcinek, który wcale nie pasował do tego z pierwszej planszy. Jednak gdy pozostali wskazują na tę samą linię zaczyna zastanawiać się czy to przypadkiem on nie jest w błędzie. Asch stworzył taką sytuację, by można było stwierdzić, czy ludzie zachowają się konformistycznie nawet wtedy, gdy poprawna odpowiedź jest zupełnie oczywista. Inni uczestnicy eksperymentu byli w rzeczywistości współpracownikami eksperymentatora i mieli udzielać błędnych odpowiedzi w 12 na 16 przeprowadzonych prób. Wbrew oczekiwaniom Ascha pojawiło się zaskakująco dużo zachowań konformistycznych. 76% osób badanych przyjęło ocenę innych w przynajmniej jednej próbie. Badani z grupy kontrolnej, którzy sami oceniali długość linii, prawie nigdy się nie mylili. Nawet wtedy, gdy badani nie znali pozostałych uczestników eksperymentu, strach przed wejściem w rolę samotnego odszczepieńca był bardzo silny i to on powodował, że ludzie- od czasu do czasu- zachowywali się konformistycznie.
Według ElLiota Aronsona, konformistą może być każdy, kto jest pozbawiony indywidualności, to znaczy nie ma własnego zdania. Natomiast nonkonformista posiada wysokie poczucie wartości „ja”, jest przekonany o sprawności własnego systemu poznawczego i odporny emocjonalnie. Autor definiuje konformizm jako zmianę zachowania lub wyobrażonym naciskiem ze strony jakiejś osoby lub grupy ludzi. Według Elliota Aronsona konformizm można zdefiniować jako zmianę zachowania lub opinii danej osoby spowodowaną rzeczywistym lub wyobrażonym naciskiem ze strony jakiejś osoby lub grupy ludzi. Ponieważ człowiek jest istotą społeczną żyje w stanie ciągłego napięcia między wartościami związanymi z indywidualnością, a wartościami związanymi z konformizmem. Trudno jest odpowiedzieć czy konformizm jest dobry czy zły. Sam Aronson stwierdza, iż jest to dość absurdalne pytanie. Konformistą możemy określić kogoś, kto jest pozbawiony indywidualności, własnego zdania- wtedy pojecie konformizmu ma negatywne zabarwienie. Z drugiej strony dobrego członka zespołu także możemy nazwać konformistą. Analogiczna sytuacja pojawia się w przypadku nonkonformisty. Indywidualista będzie w tym przypadku pozytywnym synonimem, ale określenie "dewiant" brzmi już negatywnie. Oprócz tych przeciwstawnych pojęć Aronson wyróżnia także antykonformizm, który najlepiej obrazuje przykład nastolatki postępującej całkowicie wbrew oczekiwaniom i wymaganiom rodziców. Zbuntowana młoda dziewczyna pali, późno wraca do domu tylko, dlatego, iż wie, że rodzice potępiają tego rodzaju zachowania. Nie myśli samodzielnie, lecz automatycznie przeciwstawia się ich oczekiwaniom.
Aronson wyróżnia także dwa odmienne typy zachowań konformistycznych. Ludzie dostosowują się z obawy przed karą (lub w celu uzyskania nagrody) albo w sytuacji, gdy zachowanie innych jest dla nas wskazówką oczekiwanego przez daną grupę zachowania.
15)Konformizm bezrefleksyjny - podporządkowanie się normom społecznym bez refleksji nad ich sensem i celowością. Charakterystyczne dla osobowości autorytarnej,rodzaj„automatycznego pilota” -posłuszne stosowanie się do norm bez zastanawiania się nad ich sensem.
16)Konformizm publiczny - dostosowanie się publiczne do zachowania innych ludzi, bez konieczności wiary w to, co robimy lub mówimy, ponieważ istnieje wzajemne zaufanie, jeśli chodzi o definiowanie rzeczywistości i uleganie ocenie wypracowanej przez grupę,dostosowanie się do zachowań otoczenia bezwewnętrznego przekonania (wiary), że to co robią/mówią jest słuszne.
Nonkonformizm - odporność jednostki na naciski i wpływy grupy. Przedkładanie własnego odmiennego zdania nad opiniami przeważającymi w otoczeniu i odrzucenie potrzeby poddawania się woli innych ludzi. Skrajną, demonstracyjną formą nonkonformizmu jest antykonformizm.
KONSTRUKTYWNY -
uzasadniony bunt wobec norm grupy w celu umożliwienia jej lub sobie rozwoju
albo zapobieżenia klęsce
NONKONFORMIZM DESTRUKCYJNY (ANTYKONFORMIZM) - automatyczne
sprzeciwianie się pragnieniom/oczekiwaniom innych, postawa bezmyślna (np.
jazda pod prąd), głównie dla zaakcentowania swojego zdania, wyróżnienia się, dla
samego sprzeciwu lub zrobienia komuś przykrości. Celem bywa zatem potrzeba
pokazania się, bycia w centrum uwagi.
18)Informacyjny i normatywny wpływ na ludzi-podporządkowanie się informacyjnemu i normatywnemu wpływowi społeczniemu
19)Czynniki osłabiające konformizm normatywnny
20)Posłuszeństwowobec autorytetu-eksperyment Millgama(1963,1974)-wyniki eksperymentu
21)Wyznaczniki posłuszeństwa wobec autorytetu
OSOBOWOŚĆ
22)Podejście psychoanalityczne,poznawanie i diagnozowanie podświadomości
23)Koncepcja Freuda
24)Pojęcia:id,ego,superego
25)Kontynuatorzy Freuda
26)Podejście humanistyczne
27)Poznawanie JA-teoria samorealizacji Abraham a Maslowa
28)Diagnozowanie JA
29)Kultura a tożsamość jednostki
30)Indywidualizm a kolektywizm
31)Podejście społeczno -poznawcze,poznawanie zachowania w sytuacjach-interakcje między osobami a środowiskiem
32)Poczucie podmiotowej kontroli(uznawanie siebie za sterujących środowiskiem lub przez nie sterowanych
33)Wyuczona bezradność a podmiotowa kontrola
34)Optymizm