7952


Znieczulenie miejscowe

To utrata czucia w określonym obszarze tkanek, wywołana obniżeniem możliwości pobudzania zakończeń włókien nerwowych lub zahamowaniem procesu przewodzenia impulsów nerwowych przez włókna obwodowe. Brak utraty świadomości odróżnia znieczulenie miejscowe od znieczulenia ogólnego.

Znieczulenie przewodowe to czasowe i odwracalne (a więc kontrolowane) przerwanie przewodnictwa nerwowego zarówno czuciowego, jak i ruchowego.

 
Znieczulenie przewodowe umożliwia:
- zniesienie bólu = analgesia
- zniesienie odruchów autonomicznych = arefleksja
- zniesienie napięcia mięśni prążkowanych = relaxatio
bez konieczności wyłączania świadomości chorego,
jak podczas znieczulenia ogólnego.

Wskazania
- znieczulenie nawet do dużych zabiegów chirurgicznych,
- znieczulenie do zabiegów diagnostycznych,
- zwalczanie bólu przewlekłego.

Znieczulenie przewodowe jest 10-20 razy tańsze od znieczulenia ogólnego.

Głównym punktem uchwytu jest błona każdej komórki nerwowej.

PODZIAŁ ZNIECZULENIA PRZEWODOWEGO OPARTY NA ANATOMICZNYM MIEJSCU DZIAŁANIA ŚRODKA ZNIECZULAJĄCEGO MIEJSCOWO:

1.     ZNIECZULENIE POWIERZCHNIOWE
PODAJEMY ŚRODEK O DUŻYM STĘŻENIU NA BŁONĘ ŚLUZOWĄ NOSA, JAMY USTNEJ, GARDŁA, TCHAWICY, OSKRZELI, PRZEŁYKU, NARZĄDU PŁCIOWEGO LUB SPOJÓWKĘ OKA (NP. 2-4% ROZTWÓR LIDOKAINY)

2.     ZNIECZULENIE NASIĘKOWE = INFILTRACYJNE
WSTRZYKUJE SIĘ ANESTETYK SRÓDSKÓRNIE, PODSKÓRNIE LUB DOMIĘŚNIOWO

3.     ZNIECZULENIE NERWÓW OBWODOWYCH = BLOKADA
PODAJEMY LEK O ŚREDNIM STĘŻENIU DO BEZPOŚREDNIEGO OTOCZENIA NERWÓW (NP. 1-1,5% ROZTWÓR LIGNOKAINY)

4. Znieczulenie centralne
* Znieczulenie zewnątrzoponowe
Blokujemy korzenie nerwowe w przestrzeni pomiędzy dwiema
blaszkami opony twardej podając środek o średnim stężeniu
(np. 2% r-r lidokainy lub 0,5% r-r bupiwakainy)
* Znieczulenie podpajęczynówkowe = rdzeniowe
Podajemy do płynu mózgowo-rdzeniowego lek o dużym stężeniu
w małej objętości (np. 0,5% r-r bupiwakainy w ilości 2-4 ml;
stosowana dotychczas 5% lidokaina uważana jest obecnie za lek
neurotoksyczny)
* Złożone znieczulenie zewnątrzoponowo-podpajeczynówkowe

Czynniki wywołujące znieczulenie miejscowe:

NISKA TEMPERATURA

URAZ MECHANICZNY

NIEDOTLENIE

DRAŻNIENIE ELEKTRYCZNE

DRAŻNIENIE CHEMICZNE

SUBSTANCJE NEUROLITYCZNE (ALKOHOLE I FENOLE) - TRWALE!

SUBSTANCJE CHEMICZNE O DZIAŁANIU ZNIECZULAJĄCYM

SRODKI OBKURCZAJĄCE NACZYNIA KRWIONOŚNE

RODZJE ŚRODKÓW OBKURCZAJĄCYCH NACZYNIA KRWIONOŚNE STOSOWANE DO ZNIECZULEŃ MIJSCOWYCH

PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA ŚRODKÓW OBKURCZAJĄCYCH NACZYNIA

OSOBY Z ZABURZENIAMI CZYNNOŚCI MIĘSNIA SRERCOWEGO

CHOROBA WIEŃCOWA

CHROBA NADCIŚNIENIOWA

CUKRZYCA

NADCZYNNOŚĆ TARCZYCY, TYREOTOKSYKOZA

ASTMA OSKRZELOWA

Jaskra

OSOBY PRZYJMUJĄCE ŚRODKI PSYCHOTROPOWE, ANTYDEPRESYJNE, FENOTIAZYNY.

BEZWZGLĘDNYM PRZECIWWSKAZANIEM DO STOSOWANIA ŚRODKÓW OBKURCZJĄCYCH NACZYNIA JEST CIĄŻA.

POŻĄDANE CECHY ŚRODKÓW ZNIECZULAJĄCYCH

ŚRODKI ZNIECZULAJĄCE MIEJSCOWO (PRZEWODOWO) = ANALGETYKI MIEJSCOWE

Źle rozpuszczalne w wodzie, słabo zasadowe aromatyczne aminy!

Struktura trzyczęściowa:

- łańcuch pośredni łączący (połączenie <wiązanie> estrowe lub amidowe),

Podział:

Estry są związkami nietrwałymi, które w osoczu rozpadają się szybko przez hydrolizę pod wpływem pseudocholinesterazy

Przy rozpadzie estrów powstaje kwas p-aminobenzoesowy, który jest odpowiedzialny za reakcje alergiczne.

Obecnie tylko prokaina bywa stosowana do znieczuleń nasiękowych.

TOKSYCZNOŚĆ: TETRAKAINA > PROKAINA > CHLOROPROKAINA

Im wolniejszy metabolizm tym większa toksyczność!!!!!


Wiązanie amidowe jest znacznie bardziej trwałe. Podlegają przemianie w wątrobie.

Reakcje uczuleniowe na środek konserwujący METYLOPARABEN.

W PORÓWNANIU Z ESTRAMI AMIDOAMIDY DZIAŁAJĄ SILNIEJ, RÓWNIEŻ ICH OKRES PÓŁTRWANIA JEST DŁUŻSZY.

ANESTETYKI LOKALNE MAJĄ WŁAŚCIWOŚCI HYDRO- I LIPOFILNE.

ROZPUSZCZALNOŚĆ W LIPIDACH DECYDUJE O PRZENIKANIU PRZEZ BŁONY FOSOLIPIDOWE TKANKI NERWOWEJ.

ROZPUSZCZALNOŚĆ W WODZIE DECYDUJE O STOPNIU JONIZACJI, KTÓRY KONIECZNY JEST DO DZIAŁANIA BLOKUJĄCEGO KANAŁ SODOWY.

WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

ROZPUSZCZALNOŚĆ W LIPIDACH

DOBRA ROZPUSZCZALNOŚĆ W LIPIDACH, OPÓŹNIA WYSTĄPIENIE DZIAŁANIA ANESTETYKU LOKALNEGO, WZMAGA SIŁĘ DZIAŁANIA ZNIECZULAJĄCEGO I PRZEDŁUŻA DZIAŁANIE.

SŁABA ROZPUSZCZALNOŚĆ W LIPIDACH POWODUJE SZYBKIE WYSTĄPIENIE DZIAŁANIA, SŁABSZE DZIAŁANIE ZNIECZULAJĄCE I KRÓTSZE DZIAŁANIE.

ROZPUSZCZALNOŚĆ W WODZIE

ŹLE ROZPUSZCZALNE W WODZIE ZASADOWE AMINY, NATOMIAST DOBRZE ROZPUSZCZALNE W LIPIDACH.

PRZEZ POŁĄCZENIE SŁABEJ ZASADY Z SILNYM KWASEM HCl POWSTAJĄ CHLOROWODORKI DOBRZE ROZPUSZCZALNE W WODZIE I TRWAŁE W ROZTWORZE WODNYM. TE CHLOROWODORKI NAJCZĘŚCIEJ ZAWARTE SĄ W PREPARATACH HANDLOWYCH.

ROZTWÓR MA ZWYKLE pH 3-5. PO WSTRZYKNIĘCIU DO ZASADOWYCH TKANEK ROZTWÓR JEST BUFOROWANY PRZEZ WODOROWĘGLAN I POWSTAJE WOLNA NIEZJONIZOWANA ZASADA. TYLKO ONA POTRAFI WNIKNĄĆ DO NERWU!!!

WARTOŚĆ pKa

UJEMNY LOGARYTM DZIESIĘTNY STAŁEJ DYSOCJACJI DANEJ SUBSTANCJI TZN. JEST TO pH, PRZY KTÓRYM POŁOWA SUBSTANCJI JEST W FORMIE WOLNEJ NIEZJONIZOWANEJ ZASADY, A POŁOWA JAKO KATION.JEŻELI WARTOŚĆ pH i pKa SĄ RÓWNE TO ISTNIEJĄ RÓWNE ILOŚCI KATIONU I ZASADY.

pKa WIĘKSZOŚCI ANESTETYKÓW MIEJSCOWYCH WYNOSI 7.5-9.

KATION JEST FORMĄ AKTYWNĄ BLOKUJĄCĄ.

JEŚLI ph ANESTETYKU ZOSTANIE PODWYŻSZONE ROŚNIE UDZIAŁ WOLNEJ ZASADY I TYM SAMYM SZYBKOŚĆ PENETRACJI!!!!

WIĄZANIE Z BIAŁKAMI

SUBSTANCJE SŁABIEJ WIĄZANE PRZEZ BIAŁKA DZIAŁAJĄ SZYBCIEJ, ALE KRÓCEJ, ZWIĄZKI MOCNIEJ WIĄZANE-DZIAŁAJĄ PÓŹNIEJ, ALE DŁUŻEJ.

STEREOIZOMERIA

ASYMETRYCZNY ATOM C W ŚRODKOWYM ŁAŃCUCHU, RACEMICZNE MIESZANINY S- I R+

R+ BUPI>KARDIOTOKSYCZNA OD S-

ROPIWAKAINA JAKO JEDYNA TYLKO S-, A JEST PRZY PODOBNEJ SILE DZIAŁANIA MNIEJ KARDIOTOKSYCZNA NIŻ BUPIWAKAINA.

Lidokaina (Xylocain, Lignocainum)

- szybko przenika do tkanek (szybki początek działania)
- skutecznie zwalcza niemiarowości serca, zwłaszcza pochodzenia
komorowego, wygaszając ektopowe pobudzenia
- stosowana we wszystkich rodzajach znieczuleń przewodowych
- stosowane stężenia: od 0,5 % do 5 %
- dodanie epinefryny do roztworu zwalnia absorbcję i przedłuża czas
działania
-metabolizm w wątrobie

Pochodna amidowa, działa 4 razy silniej oraz dwa razy dłużej od prokainy, nie rozszerza naczyń.

Jest skuteczna we wszystkich typach znieczuleń. W postaci 4% roztworów wodnych, żelu lub aerozolu stosuje się ją do znieczuleń powierzchniowych, 2-3% roztwory do pozostałych.

Preparaty: Lignocainum HCl , Xylodont, Xylestin,

Prepaarty złożone : Xylonor 2% NA, Xylonor 3% NA


Nie wolno używać roztworów z epinefryną do znieczuleń dystalnych części ciała: np. palce, nos, uszy!!!

Dawki maksymalne: (niezależnie od sposobu znieczulenia)
- 200 mg bez adrenaliny = 3 mg / kg m.c.
- 500 mg z adrenaliną = 6-7 mg / kg m.c.

Bupiwakaina (Bupivacainum hydrochloricum, Marcain)


Dawki maksymalne:
- 150 mg z adrenaliną i bez niej

MEPIWAKAINA

Działa dłużej od lidokainy i silniej od prokainy, szybciej uzyskuje się efekt znieczulenia.

Preparaty: Mepidont, Carbocaine Dental, Scandonest 3% SVC

Preparaty złożone: Scandonest 2% NA, Scandonest 2% Specjal ( z A)

PRILOKAINA

1. Prokaina (polokainum hydrochloricum)

Pochodna kwasu paraaminobenzoesowego,używana do znieczuleń nasiękowych i przewodowych. Nie nadaje się do znieczuleń powierzchniowych ponieważ nie wchłania się z powierzchni błon śluzowych. Po wstrzyknięciu dożylnym działa przeciwbólowo, antyarytmicznie i rozszerzająco na naczynia krwionośne. Poczatek jej działania występuje po 3 min , szczyt po 10min, utrzymuje się ok. 40-60 min.

4. Artykaina (Tricain, Supracaine, Ubitesin)

Jest szybko działającym środkiem, stosowany w połączeniu z epinefryną. Wydala się z moczem. Daje głębsze i silniejsze znieczulenie od lidokainy przy zmniejszonej o połowę dawce.

Preparaty: Septanest

Preparaty złożone: Septanest 4% z A 1:100000, Septanest 4% z A 1:200000, Citocartin 200, Ubistesin Forte.

U osób, u których w przeszłości po podaniu środka znieczulającego wystąpiły objawy uczulenia (wstrząs, reakcja polekowa ), nie wolno stosować znieczulenia miejscowego. Zabieg powinien być wykonany w znieczuleniu ogólnym. We wszystkich wątpliwych przypadkach próbę na środek znieczulający należy wykonać w warunkach szpitalnych w pełnym zabezpieczeniu przeciwwstrząsowym.

ŚRODKI STABILIZUJĄCE DODAWANE DO ZNIECZULEŃ

ZNANE ŚRODKI STABILIZUJĄCE

OGÓLNE REAKCJE TOKSYCZNE NA ŚRODKI MIEJSCOWO ZNIECZULAJĄCE MIEJSCOWO WYSTĘPUJĄ Z POWODU PRZEDAWKOWANIA LUB OMYŁKOWEGO WSTRZYKNIĘCIA DONACZYNIOWEGO!!!!!

DZIAŁANIE TOKSYCZNE LEKÓW ZNIECZULAJĄCYCH MIEJSCOWO:

- objawy podrażnienia układu krążenia:
spadek ciśnienia tętniczego, zapaść krążeniowa, zwolnienie rytmu, zatokowego, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, asystolia

- reakcje alergiczne są głównie spowodowane środkiem konserwującym (metyloparaben): alergiczne zapalenie skóry, napad dychawicy oskrzelowej,wstrząs anafilaktyczny

OBJAWY OSTRZEGAWCZE POPRZEDZAJĄCE DRGAWKI PRZY TOKSYCZNYCH REAKCJACH O.U.N.

KARDIOTOKSYCZNOŚĆ

BUPIWAKAINA MOŻE WYWOŁAĆ ARYTMIE KOMOROWE JUŻ W STĘŻENIACH OSOCZOWYCH NIŻSZYCH OD WYWOŁUJĄCYCH DRGAWKI.

TOKSYCZNOŚĆ STOSOWANYCH W KLINICE ANESTETYKÓW MALEJE W NASTĘPUJĄCEJ KOLEJNOŚCI:

Leczenie zatrucia lekami znieczulającymi miejscowo:

- w reakcjach uczuleniowych: leki p/histaminowwe H1, glukonian wapnia, glikokortykosterydy, leczenie objawowe

- we wstrząsie anafilaktycznym: epinefryna iv. lub sc.

- wentylacja 100 % tlenem

- w drgawkach: małe dawki tiopentalu (1-2 mg / kg m.c.)
lub lek uspokajający, np. diazepam (0,1-0,2 mg / kg m.c.)

- po załamaniu sie spontanicznej wentylacji lub w skurczach toniczno-klonicznych utrudniających oddychanie: intubacja i podjęcie wentylacji zastępczej po podaniu środka zwiotczającego

- w depresji układu krążenia: chorego układa się w pozycji Trendelenburga, przetaczanie dużych ilości płynów izotonicznych, atropina
(w bradykardii), efedryna (przy miernym spadku RR), dopamina we wlewie, bretylium w zaburzeniach komorowych rytmu serca

Próby uczuleniowe

1.Próba dospojówkowa

Zastosowanie 1-2 kropli 1% roztworu prokainy do worka spojówkowego. Odczyt 5-10 min. W przypadku uczulenia spojówka zaczerwienia się.

2. Próba donosowa

Zastosowanie kilka kropli 1% roztwór prokainy do jamy nosowej i poleca się wciąganie powietrza. Przed i po próbie oznacza się tętno. Przyspieszenie tętna o 10 uderzeń na min może świadczyć o uczuleniu.

3. Próba podskórna

Polega na wstrzyknięciu 0,1 ml 1% roztworu prokainy podskórnie w okolice ramienia lub przedramienia po uprzednim odtłuszczeniu skóry, środkiem lotnym. Wynik odczytuje się po 20-30 min od wstrzyknięcia prokainy. Brak zaczerwienienia i obrzęku przyjmuje się za próbę ujemną. Próba podskórna jest najbardziej czuła i pewna.

4. Próba śródskórna

Polega na wstrzyknięciu 0,1 ml 1% roztworu prokainy śródskórnie. Wynik odczytuje się po 30 min. Jest to próba nie pewna, ponieważ często odczytuje się odczyn miejscowy nawet po podaniu izotonicznego roztworu Nacl. W czasie przeprowadzania próby podskórnej lub śródskórnej zawsze należy wykonać próbę kontrolną z roztworami izotonicznymi Nacl.

Zestaw przeciwwstrząsowy

Sprzęt

Igły

Strzykawki

Wenflony

Zestaw do przetaczania dożylnego

Plastry

Zestaw rurek ustno-gardłowych

Worek ambu

Maski twarzowe

Leki

Sól fizjologiczna

Płyn wieloelektrolitowy

Solutio Ringeri (r-r Ringera)

Adrenalina

Lek bronchodylatacyjny, np. Berotek, Salbutamol

Leki antyhistaminowe: fenazolina ampułki, clemastina ampułki

Glikokortykosterydy: hydrokortyzon, corhydron


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
7952
7952
DIN 7952
7952
7952
praca-magisterska-wa-c-7952, Dokumenty(2)
7952
09 Klasy i modulyid 7952 Nieznany
7952
7952
DIN 7952

więcej podobnych podstron