STATYCZNY SCHEMAT ZASTĘPCZY DIODY
Jeżeli wypadkową rezystancję szeregową obszarów „p” oraz „n” oznaczymy przez RS, natomiast rezystancję upływu warstwy zaporowej oznaczymy przez RU, wówczas rzeczywistą diodę p.p. można przedstawić:
RS waha się od setek omów w diodach małej mocy do ułamków oma w diodach dużej mocy ⇒ spadek napięcia UR nie przekracza pojedynczych mV. RS zależy również od rodzaju p.p.: RSSi < RSGe.
RU wynosi od kilkuset MΩ w diodach małej mocy do kilkudziesięciu kΩ w diodach dużej mocy. W takiej samej temperaturze RUSi >> RUGe.
PARAMETRY DIODY
Rezystancja statyczna
Rezystancja dynamiczna
Jeżeli napięcie na diodzie zmienia się wokół pewnej stałej wartości U0, to można mówić tylko o uśrednionej rezystancji tej diody:
Konduktancja dynamiczna: gd=1/rd
Moc admisyjna
- maksymalna moc Pa , która może być wydzielana w diodzie bez jej uszkodzenia:
Maksymalne napięcie polaryzacji wstecznej URMAX
Maksymalna temperatura złącza Tj
PARAMETRY DYNAMICZNE DIODY „TEORETYCZNEJ”
Przyjmując, że U=UD, I=ID otrzymujemy:
Różniczkując
można wyznaczyć konduktancję dynamiczną złącza:
I. Dla polaryzacji przewodzenia ID >> IS ⇒
lub
II. Przy polaryzacji zaporowej, dla napięć
otrzymujemy
DYNAMICZNY SCHEMAT ZASTĘPCZY DIODY
W dostatecznie małym otoczeniu punktu pracy U0 diodę „teoretyczną” można zastąpić dwójnikiem o konduktancji gd:
Aby schemat zastępczy był słuszny również w zakresie wyższych częstotliwości musi uwzględniać on elementy reaktancyjne.
POJEMNOŚCI W DIODZIE P.P.
Pojemność elektryczna warstwy zaporowej złącza Ct tzw. pojemność bariery związana jest z gromadzeniem ładunku jonów na granicy złącza:
W celu uzyskania dużego zakresu zmian Ct(U) stosuje się odpowiednie technologie budowy złącza. Otrzymane w taki sposób elementy p.p. nazywane są diodami pojemnościowymi.
Podział diod pojemnościowych:
warikapy - są to elementy o zmiennej pojemności stosowane głównie w układach automatycznego przestrajania obwodów rezonansowych,
waraktory - są diodami o zmiennej reaktancji spełniającymi funkcję elementów czynnych w układach parametrycznych, są nazywane diodami parametrycznymi. Są przeznaczone do pracy przy bardzo wielkich częstotliwościach.
Przy polaryzacji przewodzenia obserwowana pojemność złącza wiąże się z gromadzeniem nośników mniejszościowych na granicy obszarów „p” oraz „n” i nazywana jest pojemnością dyfuzyjną Cd.
Teraz można skonstruować schemat zastępczy złącza p-n słuszny również w zakresie dużych częstotliwości:
Znajomość elementów tego schematu pozwala na obliczenie granicznej pulsacji pracy diody:
Uwaga! Istnieje możliwość powstania rezonansu elektrycznego (LS,Cj,C0)
DIODA STABILIZACYJNA - ZENERA
Silne domieszkowanie prowadzi do postania bardzo cienkiego złącza (rzędu 10-8 m), w którym natężenie pola elektrycznego ma bardzo dużą wartość (np. 108 V/m).
Przy zaporowej polaryzacji takiego złącza, pasmo przewodnictwa obszaru „n” zachodzi na pasmo podstawowe obszaru „p”:
Z modelu pasmowego ⇒ możliwość przechodzenia nośników przez złącze bez dostarczania im dodatkowej energii (niezbędną energię dostarcza źródło polaryzacji zewnętrznej).
Takie przechodzenie nośników przez złącze nazywane jest przebiciem Zenera, a diodę w której ono występuje - diodą Zenera.
W wyniku zderzeń występujących w trakcie przebicia lawinowego powstają pary elektron-dziura, zwiększające (lawinowo) prąd wsteczny złącza.
PARAMETRY DIODY ZENERA
Napięcie Zenera UZ - wynosi od kilku do kilkudziesięciu voltów
Rezystancja dynamiczna DZ
Temperaturowa stabilność napięcia Zenera:
Współczynnik ten zależy od koncetracji domieszek i ma tym większą wartość im złącze jest silniej domieszkowane; typowo: [2÷10]⋅10-4 1/K.
DZ znajduje zastosowanie w układach stabilizacji napięcia jako źródło napięcia odniesienia:
Przy założeniu, że napięcie wejściowe zmienia się w zakresie od U1'do U1'', przeprowadzimy analizę graficzną obwodu:
Jaka charakterystyka diody stabilizacyjnej zapewni
, czyli idealną stabilizację napięcia? Ile wynosi wtedy rezystancja dynamiczna?
-----------------------------------------------------------------------------------------
Analiza stabilizatora napięcia z DZ może być prowadzona ze względu na wartość rezystancji obciążenia:
DIODA TUNELOWA - ESAKIEGO
W złączu utworzonym z obszarów „n” i „p” p.p. zdegenerowanego warstwa zaporowa jest tak cienka, że bez polaryzacji zewnętrznej E ≅ 108 V/m.
W takim złączu przebicie Zenera może wystąpić już przy bardzo małym napięciu polaryzacji zaporowej a nawet przy polaryzacji przewodzenia.
Przy zwiększaniu dodatniego napięcia polaryzacji zewnętrznej, przebicie Zenera zanika (bo E↓). Dla powstrzymania zjawiska Zenera wystarcza napięcie przewodzenia 0,1÷0,2 V.
Przy dalszym zwiększaniu napięcia przewodzenia pojawia się wstrzykiwanie do warstwy zaporowej nośników mniejszościowych (co obniża barierę potencjału) a wtedy prąd wzrasta ponownie:
Symbol graficzny DT
DIODY IMPULSOWE
DI stosowane są głównie w układach impulsowych gdzie pełnią funkcję elementów przełączających (kluczy).
Element przełączający powinien charakteryzować się:
bardzo małą rezystancją w stanie włączenia ron
bardzo dużą rezystancją w stanie wyłączenia roff
małą bezwładnością → krótkim czasem przełączania trr
Wymagania te spełniają:
- epitaksjalno-planarne (epiplanarne) złącza p-n domieszkowane złotem, dla których osiągalny czas przełączania wynosi około 0,1ns ⇒ fgr≅10 GHz
diody ze złączem metal-półprzewodnik np. złoto-german (m-s, nazywane diodami Schottky'ego), dla których fgr≅100 GHz
diody ostrzowe, dla których fgr≅2000 GHz
Schemat konstrukcyjny diody epitaksjalno-planarnej
Diody epitaksjalno-planarne (epiplanarne): na materiale wyjściowym typu n+ silnie domieszkowanym zwanym podłożem, osadza się cienką warstwę epitaksjalną o słabym domieszkowaniu, tego samego typu co podłoże. Warstwę epitaksjalną pokrywa się dwutlenkiem krzemu (SiO2), a następnie przez specjalnie przygotowane okno w SiO2 wprowadza się domieszkę donorową tworzącą obszar p. Na ten obszar nakłada się kontakt metalowy.
Schemat konstrukcyjny diody ostrzowej
Główną cechą diod ostrzowych jest bardzo mała powierzchnia złącza (rzędu od 10-3 do 10-4 mm2), związana w tym nieznaczna pojemność, dlatego diody ostrzowe można stosować w zakresie wielkich częstotliwości.
DIODA PROSTOWNICZA
DP stosuje się głównie w układach prostowniczych urządzeń zasilających, gdzie spełniają funkcję jednokierunkowego zaworu przekształcającego prąd przemienny w jednokierunkowy prąd pulsujący.
Charakterystyka diody prostowniczej
W projektowaniu układów prostowniczych należy uwzględnić wartości graniczne prądów i napięć:
Dopuszczalny średni prąd przewodzenia IF(AV), jaki może przepływać przez diodę w kierunku przewodzenia. Wartości prądu IF(AV) wynoszą od kilkudziesięciu mA do kilku kA.
Dopuszczalne średnie napięcie przewodzenia UF(AV).
Maksymalne straty mocy Pmax przy danej temperaturze otoczenia (zwykle 300K). Wynoszą one od kilkuset mW do kilku kW.
Dopuszczalna temperatura złącza Tjmax (dla diod germanowych 353K czyli 80°C, dla diod krzemowych 423K czyli 150°C).
Współczynnik prostowania kpr
Współczynnik ten jest równy stosunkowi prądu przewodzenia do prądu wstecznego lub stosunkowi rezystancji wstecznej RR do rezystancji przewodzenia RF - przy jednakowych wartościach napięć przewodzenia i wstecznego, czyli:
Połączenie równoległe diod
Stosuje się je w celu zwiększenia obciążalności prądowej. Tak łączone diody powinny mieć identyczne charakterystyki w kierunku przewodzenia. Aby przez każdą z nich płynął jednakowy prąd wymaga to uprzedniej selekcji diod lub też wyrównania rozpływu prądów np. rezystorami.
Połączenie szeregowe diod
Stosuje się w celu zwiększenia dopuszczalnego napięcia wstecznego. Rozrzut charakterystyk wstecznych może doprowadzić do znacznych różnic w rozkładach napięcia na poszczególnych diodach. Konieczne jest zatem stosowanie układów wyrównujących rozkład napięć, np. dzielników rezystancyjno - pojemnościowych.
DIODA ELEKTROLUMINESCENCYJNA -LED
LED emituje promieniowanie optyczne wytwarzane w procesie rekombinacji promienistej nośników. Potrzebną energię nośniki uzyskują ze źródła zewnętrznego, polaryzującego diodę w kierunku przewodzenia. Rekombinujące nośniki, tracąc energię równą szerokości pasma zabronionego emitują promieniowanie o długości fali hf.
Właściwości diody LED
UF - napięcie przewodzenia dla diody świecącej
na czerwono: ok. 1,6 V
na zielono: ok. 2,6 V
IF(AV) - średni prąd przewodzenia: 20÷100 mA
URRM - maksymalne napięcie wsteczne: 3÷5 V
IV - światłość jest proporcjonalna do prądu przewodzenia IF
FOTODIODA
Działanie fotodiody jest oparte o zjawisko fotoelektryczne wewnętrzne:
Czułość fotodiody zależy od długości fali padającego promieniowania i dla diod krzemowych jest największa dla fali około 0,7 μm.
W fotoogniwie, pod wpływem oświetlenia wytwarzana jest siła elektromotoryczna polaryzująca złącze w kierunku przewodzenia, a kierunek płynącego prądu jest przeciwny do kierunku przewodzenia diody.
PODSTAWY ELEKTRONIKI Jacek Zientkiewicz
__________________________________________
POLITECHNIKA LUBELSKA 68
Symbol graficzny fotodiody
Symbol graficzny diody elektroluminescencyjnej - LED.
Barwa promieniowania zależy od rodzaju p.p. i domieszek. Diody IR wytwarzane są z GaAs domieszkowanego cynkiem Zn i krzemem Si. Diody z fosforku galu GaP emitują promieniowanie o barwie zielonej, a diody z arsenofosforku galu GaAsP o barwie czerwonej, pomarańczowej i żółtej.
Diody ostrzowe wykonuje się poprzez elektryczne wtopienie ostrza metalowego do półprzewodnika typu n. W procesie zgrzewania pod ostrzem tworzy się mikroobszar typu p. Na granicy obszaru z półprzewodnikiem powstaje złącze p-n.
Fotodiodę polaryzuje się zaporowo zewnętrznym źródłem napięcia. Padające na złącze kwanty energii jonizują atomy p.p. i w ten sposób zwiekszają liczbę swobodnych nośników w złączu p-n. Zatem przez fotodiodę płynie prąd wsteczny, który zwiększa się ze wzrostem strumienia świetlnego.
Dioda Schottky'ego spolaryzowana wstępnie w kierunku przewodzenia jest znacznie lepszym kluczem niż dioda ostrzowa ponieważ ma mniejszą rezystancję w kierunku przewodzenia ron, większą rezystancję w kierunku zaporowym roff, a także ma współczynnik szumów własnych oraz dużą stabilność pracy.
Poza wymienionymi zastosowaniami DT mogą być wykorzystywane w układach przełączających, do kształtowania impulsów o stromych zboczach.
Diody tunelowe są najczęściej wytwarzane z germanu i arsenku galu.
W pewnym zakresie napięć DT wykazuje ujemną konduktancję dynamiczną → zastosowanie DT do wzmacniania i generacji przebiegów elektrycznych, zwłaszcza w pasmie mikrofalowym (do kilkuset GHz).
W przypadku ogólnym, zarówno napięcie wejściowe jak i RO są jednocześnie zminne.
Synteza (projektowanie) tego typu stabilizatorów znajdzie się w programie ćwiczeń audytoryjnych.
Ponieważ
układ stabilizuje zmiany napięcia wejściowego.
⇒
Przebicie Zenera nie niszczy złącza w odróżnieniu od przebicia lawinowego w zwykłym złączu bo złącze Zenera ma szerokość < długości średniej drogi swobodnej nośników (pomiędzy zderzeniami) → nie ma zderzeń nośników z siecią pp.
Charakterystyka diody Zenera
Pojemność dyfuzyjna zależy od wartości natężenia prądu płynącego przez złącze:
Cd ≈ I ≈ exp(U)
Należy zauważyć, że dla U < 0, Cd = 0.
Symbol graficzny diody pojemnościowej
RS - szeregowa rezystancja p.p. i połączeń elektrycznych
LS - szeregowa indukcyjność doprowadzeń diody
C0 - pojemność „oprawki” diody
Ponieważ grubość warstwy zaporowej d zależy od napięcia polaryzacji zewnętrznej U, to pojemność bariery Ct jest funkcją U:
gdzie: K - współczynnik zależny od powierzchni przekroju złącza (okładek) i koncentracji domieszek.
bo ID=-IS
skąd dla T=300K
b) różniczkowej:
a) przyrostowej:
U=U0
U=U0
Rst zależy od warunków pomiaru czyli od usytuowania punktu pracy, co nie zachodzi w przypadku biernych rezystorów liniowych.
U=U0
Symbol graficzny diody Zenera
Napięcie progowe U(TO) wynosi 0,2 ÷ 0,3 V dla diod Ge, 0,6 ÷ 0,8 V a dla diod Si.
Napięcie przebicia U(BR) i powtarzalne napięcie wsteczne URRM, przyjmowane jako 80% wartości napięcia przebicia. Wartości napięcia URRM wynoszą od kilku V do kilku kV.