METODY OPISU WŁAŚCIWOŚCI TRANZYSTORÓW
Znajomość pełnych charakterystyk statycznych tranzystora (elementu nieliniowego) nie zawsze jest konieczna. Często wystarcza znajomość parametrów tego elementu w otoczeniu wybranego punktu pracy:
W ogólnym przypadku tranzystor może być opisany za pomocą modelu:
statycznego (niskoczęstotliwościowego) bądź dynamicznego (w.cz.)
małosygnałowego (liniowego) bądź wielkosygałowego (nieliniowego)
Istnieją dwa rodzaje modeli liniowych tranzystora:
czwórnikowy, który umożliwia łatwą analizę zależności pomiędzy prądami i napięciami w końcówkach tranzystora,
fizyczny, to schemat zastępczy zbudowany z elementów reprezentujących zjawiska fizyczne w tranzystorze.
Parametry liniowego modelu statycznego mogą być wyznaczone w otoczeniu punktu pracy z charakterystyk statycznych tranzystora.
Ponieważ TB składa się z dwu złączy przeciwstawnie (n-p, p-n) połączonych szeregowo, zatem najprostszy nieliniowy model statyczny może być przedstawiony jako połączenie dwu diod:
IdE, IdC - prądy złączy emiterowego i kolektorowego, traktowanych jako niezależne diody:
Jeżeli TB pracuje w zakresie normalnym, to przez złącze B-C oprócz prądu wstecznego IdC płynie również prąd nośników wstrzykiwanych ze złącza E-B, czyli prąd αN ⋅IdE pokazany w schemacie zastępczym jako źródło prądowe włączone równolegle do diody B-C:
W przypadku pracy TB w zakresie nasycenia oraz inwersyjnym to przez złącze E-B oprócz prądu wstecznego IdE płynie również prąd nośników wstrzykiwanych ze złącza C-B, czyli prąd αI ⋅IdC pokazany w schemacie zastępczym jako źródło prądowe włączone równolegle do diody E-B:
αN - wzmocnienie prądowe w kierunku normalnym (od emitera do kolektora)
αI - wzmocnienie prądowe w kierunku inwersyjnym (od kolektora do emitera)
W rzeczywistych TB: αN >>αI ⇒ TB nie działa symetrycznie ⇒ kolektor i emiter nie są końcówkami w pełni zamienialnymi.
Model Ebersa-Molla może być również wykorzystany do opisu TB w warunkach dynamicznych. W tym celu statyczny model Ebersa-Molla uzupełniany jest pojemnościami złączowymi:
CZWÓRNIKOWE MODELE TB
Jeżeli linearyzowany TB zostanie pobudzony sygnałem harmonicznym
to stosując zapis wskazowy otrzymujemy:
Do opisu tak powstałego czwórnika liniowego można wykorzystać różne zależności pomiędzy napięciami i prądami na wejściu i wyjściu i otrzymać odpowiednie układy równań opisujące ten czwórnik, np.:
W praktyce najczęściej stosowany jest opis TB za pomocą równań hybrydowych:
Synteza modelu TB opisanego równaniami hybrydowymi:
Z równań czwórnikowych wynikają definicje poszczególnych elementów macierzy [h]:
Z definicji współczynników hij widać, że łatwo jest zrealizować układy do ich pomiaru. Ćw.: Narysować odpowiednie układy pomiarowe, np.:
W ogólnym przypadku współczynniki hij są liczbami zespolonymi. W zakresie małych częstotliwości współczynniki hij można przybliżyć za pomocą Re[hij].
Uwaga! Współczynniki hij wyznaczone z ch-k statycznych są zawsze pozbawione części urojonej i dlatego są niesłuszne w zakresie wielkich częstotliwości.
Wartości elementów powyższego schematu zastępczego zależą od konfiguracji tranzystora.
W celu zaznaczenia do jakiej konfiguracji odnoszą się one, stosuje się dodatkowe indeksy literowe b, e oraz c:
hijb lub [h]b ⇒ OB hije lub [h]e ⇒ OE hijc lub [h]c ⇒ OC
W literaturze anglojęzycznej i katalogach firm zagranicznych często indeks dwucyfrowy zastępuje się jedną literą według klucza:
h11→hi (input - wejście), h12→hr (reverse - oddziaływanie zwrotne), h21→hf (forward - przenoszenie w przód), h22→ho (output - wyjście).
Zatem: hib ≡ h11b, hfe ≡ h21e, itp.
Istnieją wzory, które pozwalają na obliczenie współczynników hij dla wybranej konfiguracji, jeżeli znane są dla innej konfiguracji.
Bardziej uniwersalny jest schemat zastępczy fizyczny typu T, którego elementy nie zależą od konfiguracji tranzystora:
Powyższy schemat jest słuszny dla konfiguracji OB i dla sygnałów m.cz. o niewielkich amplitudach (założono liniowość w otoczeniu punktu pracy).
Znając elementy re, rb, rc, α łatwo można skonstruować schemat zastępczy typu T dla dowolnej konfiguracji.
W celu otrzymania schematu T dla konfiguracji OE należy zauważyć, że w schemacie dla OB prąd Ic ma dwie składowe:
otrzymujemy:
często współczynnik
oznacza się symbolem
Korzystając z ostatniego równania można narysować schemat zastępczy typu T dla OE:
Zależności pomiędzy parametrami schematu typu T oraz parametrami hybrydowymi dla różnych konfiguracji przedstawiono w tabeli:
|
Konfiguracja |
||
|
OB |
OE |
OC |
h11 |
|
|
|
h12 |
|
|
|
h21 |
|
|
|
h22 |
|
|
|
Ćw.: Sporządzić tabelę wartości współczynników [h]b, [h]e, [h]c, jeżeli dla tranzytora małej mocy parametry schematu T mają wartości: re=25Ω, rb=300Ω, rc=1MΩ, α=0,99.
Schemat zastępczy typu π (fizyczny)
WPŁYW CZĘSTOTLIWOŚCI NA WZMOCNIENIE TB
Pojemności złączy i skończony czas przelotu nośników przez obszar bazy powodują zależność współczynników wzmocnienia od częstotliwości:
PODSTAWY ELEKTRONIKI Jacek Zientkiewicz
__________________________________________
POLITECHNIKA LUBELSKA 103
gdzie: α0 = α(0) =
, β0 = β(0)
Jeżeli „otoczenie” jest dostatecznie małe to charakterystykę można lokalnie aproksymować odcinkami liniowymi.
Takie założenie jest uzasadnione gdy zmiany napięcia UEB są na tyle małe, że można pominąć nieliniowość pomiędzy prądami i napięciami w tranzystorze.
W takim otoczeniu tranzystor można zastąpić jego liniowym modelem (układem zastępczym).
Model taki ma sens tylko wtedy, gdy wzajemne oddziaływanie złączy jest pomijalnie małe, co w przybliżeniu zachodzi dla zaporowej polaryzacji obu złączy czyli w zakresie zatkania TB (odcięcia).
IES, ICS - prądy nasycenia złączy E-B, B-C
UEB, UCB - napięcia na złączach E-B, B-C
Model słuszny zarówno dla zakresu zatkania jak i normalnego.
Model Ebersa-Molla słuszny dla wszystkich zakresów pracy TB.
Gdy składowa zmienna sygnału ma dostatecznie małą amplitudę wówczas w schemacie zastępczym TB złącza E-B i B-C mogą być zastąpione ich modelami liniowymi (np. jako rezystancje dynamiczne w ustalonym punkcie pracy).
Gdy składowa zmienna sygnału ma dostatecznie małą częstotliwość wówczas w schemacie zastępczym TB można pominąć elementy reaktancyjne (pojemności złączy i indukcyjności przewodników).
⇒
- równania impedancyjne ⇒ [z]
- równania admitancyjne ⇒ [y]
- równania hybrydowe (mieszane) ⇒ [h]
impedancja wejściowa przy zwarciu (dla składowej zmiennej) na wyjściu czwórnika
współczynnik przenoszenia wstecznego (wewnętrznego sprzężenia zwrotnego) przy rozwarciu na wejściu czwórnika
współczynnik wzmocnienia prądowego przy zwarciu na wyjściu (przekładnia prądowa w stanie zwarcia)
admitancja wyjściowa przy rozwarciu na wejściu czwórnika
re - rezystancja dynamiczna złącza E-B
rb - rezystancja rozproszona bazy
rc - rezystancja dynamiczna złącza B-C
α - współczynnik wzmocnienia prądowego tranzystora
podstawiając
Parametr
1