1. Oznaczenie gęstości pozornej drewna:

Próbka powinna mieć kształt prostopadłościanu o wymiarach przekroju poprzecz­nego 20 × 20mm i długości wzdłuż włókien 25 mm. W przypadku gdy szerokość przyrostów rocznych przekracza 4 mm, wymiary przekroju należy zwiększyć w ten sposób aby próbka zawierała nie mniej niż 5 przyrostów rocznych. Próbki należy podsuszyć w suszarce w temperaturze 55°C przez 3 godziny, a następnie wysuszyć do stanu całkowicie suchego. Po wysuszeniu i ochłodzeniu w eksykatorze do temperatury 20°C oznaczyć masę, a następnie zmierzyć wymiary lub objętość próbki. Gęstość należy obliczyć z dokładnością do 5 kg/m³ wg wzoru:

2. Oznaczenie gęstości pozornej płyt drewnopochodnych:

Gęstość oznacza się jako stosunek masy każdej próbki do jej objętości mierzonych przy tej samej wilgotności, a wyniki są podstawą do obliczania gęstości płyt drewnopochodnych.

Próbki do badań powinny być kwadratowe o bokach długości nominalnej 50mm. Każdą próbkę należy zważyć z dokładnością do 0,01g. Grubość próbki mierzyć z dokładnością do 0,05mm w punkcie przecięcia się przekątnych. Długości boków zmierzyć z dokładnością do 0,1mm w dwóch punktach równolegle do krawędzi próbki, wzdłuż linii przechodzących przez środki przeciwległych boków. Gęstość należy obliczyć ze wzoru:

Wyniki:

Wymiar Płyta	b1 [mm]	b2 [mm]	t [mm]	m [g]	ρ
Sklejka	50,8	51,0	10,40	18,20	675
OSB	50,0	49,4	11,65	19,20	667
Płyta wiórowa	50,1	51,0	12,30	24,30	773
Płyta pilśniowa	50,9	50,9	3,50	9,05	998

3. Oznaczenie wilgotności drewna metodą uproszczoną:

Oznaczenia dokonano za pomocą urządzenia do pomiaru wilgotności drewna.

Wyniki:

buk - 8%

sosna - 6%

dąb - 6%

4. Oznaczenie wilgotności materiałów drewnopochodnych:

Oznaczenie polega na określeniu metodą wagową różnicy pomiędzy masą próbki w momencie jej pobierania, a stałą masą próbki po wysuszeniu w temperaturze 103°C i obliczeniu procentowego ubytku masy w odniesieniu do stałej masy próbki po suszeniu; uzyskane wyniki dotyczące próbek służą do obliczania wilgotności całych płyt.

Masa początkowa próbki powinna wynosić co najmniej 20g; jej kształt i wymiary mogą być dowolne. Próbki powinny być pozbawione odprysków i trocin. Przed suszeniem każdą próbkę należy zważyć z dokładnością do 0,01g, następnie umieścić w suszarce i suszyć do osiągnięcia stałej masy. Następnie po ochłodzeniu w eksykatorze do temperatury otoczenia. Następnie każdą próbkę zważyć z dokładnością do 0,01g.

Wilgotność obliczyć z dokładnością do 0,1% wg wzoru:

5. Oznaczenie nasiąkliwości:

Próbka do oznaczania na­siąkliwości powinna mieć kształt prostopadłościanu o wy­miarach 30×30×10 (wzdłuż włókien) mm. Próbka w chwili rozpoczęcia oznaczania powinna mieć wilgotność 0%.

Wysuszona próbkę zważyć i umieścić w naczyniu z wodą destylowaną o temperaturze 20°C w ten sposób, aby próbka była całkowicie zanu­rzona w wodzie. Naczynie przykryć pokrywą. Ważenia okresowe przeprowa­dzać od chwili umieszczenia próbki w wodzie początkowo co dwie godziny, a po 6 godzinach do 10 dnia - co 24 godziny. Dalsze ważenia wykonywać w odstępach co 10 dni aż do ustalenia się masy próbki.

6. Oznaczenie spęcznienia:

Próbki służące do wykonania oznaczenia powinny mieć wymiary 20×20×10-30mm. Próbki należy suszyć początkowo w ciągu 2-3h w temperaturze 45-55°C, a następnie w temperaturze 103°C. Suszenie należy zakończyć z chwilą, gdy wyniki dwóch kolejnych pomiarów wykonanych na 2-3 próbach co 2h nie różnią się więcej niż o 0,02mm.

Pomiar próbki należy wykonać w kierunku promieniowym, stycznym i podłużnym, w środku każdej z płaszczyzn z dokładnością do 0,01mm. Przygotowane do badań próbki należy poddać klimatyzacji w temperaturze 20°C i względnej wilgotności powietrza 65% oraz zmierzyć. Następnie moczyć w wodzie destylowanej w temperaturze 20°C do ustalenia się wymiarów. Wyniki obliczyć ze wzorów:

7. Oznaczenie wytrzymałości drewna na ściskanie wzdłuż włókien:

Próbki przeznaczone do oznaczenia powinny mieć wymiary 20×20×30mm. Pomiar badanego przekroju próbki należy wykonać bezpośrednio przed oznaczeniem w połowie długości próbki w kierunku promieniowym i stycznym z dokładnością do 0,1mm. Próbkę należy umieścić na środku płyty przegubowej w ten sposób, aby kierunek działania siły ściskającej był równoległy do jej podłużnej osi. Próbkę należy obciążać równomiernie ze stałą prędkością tak dobraną, aby zniszczenie nastąpiło w czasię 90±30s od chwili rozpoczęcia obciążania.

Wytrzymałość na ściskanie należy obliczyć z dokładnością do 0,5 MPa wg wzoru:

-	a [mm]	b [mm]	Pmax [N]	Rc W [MPa]
Sosna	18,8	19,0	20270	57,0
Dąb	18,8	19,0	23750	66,5
Buk	18,1	18,2	21700	66,0

Opis próbek po oznaczeniu:

- sosna - podstawa próbki nieco spłaszczona, a jej powierzchnia odchylona, poza tym brak widocznych śladów zniszczeń

- dąb - podstawa próbki mocno spłaszczona, próbka rozwarstwiona z dużą ilością spękań

- buk - podstawa próbki nieco spłaszczona, jedna ze ścian bocznych wklęsła

8. Oznaczenie wytrzymałości drewna na zginanie

statyczne:

Próbka do oznaczenia powinna mieć wymiary 20×20×300mm. Pomiar przekroju próbki należy wykonać bezpośrednio przed oznaczeniem, w połowie długości próbki w kierunku promieniowym i stycznym, z dokładnością do 0,1mm. Próbkę należy umieścić w maszynie probierczej swobodnie, symetrycznie na dwóch podporach w ten sposób, aby Napora maszyny przeniosła obciążenie na próbkę w środku jej długości i aby siła zginająca działała prostopadle do przekroju promieniowego drewna. Próbkę należy obciążać ze stałą prędkością tak, aby jej zniszczenie nastąpiło w ciągu 90±30s od chwili rozpoczęcia obciążania. Wynik należy podać w MPa z dokładnością do 1MPa wg wzoru:

Wyniki oznaczenia:

	b [mm]	h [mm]	Pmax [N]	σ [MPa]
Dąb	19,1	19,1	2900	150
Sosna	19,0	19,4	2400	121
Buk	19,5	19,5	3410	166

Opis próbek po oznaczeniu:

- dąb - próbka lekko wygięta, dolna płaszczyzna spękana

- sosna - próbka uległa złamaniu na dwie części

- buk - próbka bardzo lekko wygięta, dolna płaszczyzna delikatnie spękana

9. Oznaczenie wytrzymałości mat. drewnopochodnych na zginanie i modułu sprężystości:

Próbki do badań powinny mieć wymiary 50×g×(20g+50)mm, gdzie g - grubość próbki. Pomiar grubości próbki należy wykonać na przecięciu przekątnych, natomiast szerokości w środku długości. Odległość między podporami powinna wynosić 20 grubości. Próbkę do badań należy umieścić płasko na podporach osią podłużną prostopadle do osi podpory. Obciążenie przenosić ze stałą prędkością tak, aby zniszczenie nastąpiło w ciągu 60±30s. Moduł sprężystości każdej próbki należy obliczyć wg wzoru:

Wytrzymałość na zginanie należy obliczyć wg wzoru:

Wyniki oznaczenia:

	b [mm]	t [mm]	l1 [mm]	a1 [mm]	a2 [mm]	Fmax [N]	Em [N/mm^2]	fm [N/mm^2]
Płyta wiórowa	49,2	11,6	232	450	456	310	2100,3	16,3
OSB	50,9	11,2	224	450	456	730	4780,6	38,4
Sklejka	50,9	11,3	226	450	460	1670	6561,9	87,1

---