Podatek PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) płacimy od zawieranych czynności cywilnoprawnych. Zatem podatek PCC należy zapłacić w sytuacji, gdy zawieramy umowy kupna-sprzedaży, pożyczki i inne o podobnym charakterze. Podatek ten płatny jest w terminie 14 dni od daty powstania obowiązku podatkowego. Natomiast płatnicy regulują podatek PCC w terminie do 7 dnia następnego miesiąca.

Podstawowym aktem prawnym, który reguluje podatek PCC, jest ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stawki podatku: W zależności od dokonanej czynności cywilnoprawnej, stawka podatku PCC może wynosić: 0,1 proc., 0,5 proc., 1 proc., 2 proc., 19 zł (zobacz: Stawki podatku PCC.

Podatek od czynności cywilnoprawnych jest płatny od zawieranych wszelkiego rodzaju czynności uregulowanych w kodeksie cywilnym (tj. umów kupna-sprzedaży, pożyczek, darowizny i innych o podobnym charakterze). Płatny on jest w terminie 14 dni licząc o daty powstania obowiązku podatkowego, a więc dany zawarcia transakcji, umowy. Płatnicy tego podatku regulują go natomiast w terminie do 7 dnia następnego miesiąca.

Podatek od nieruchomości

Podatek od nieruchomości należy do grupy podatków majątkowych. Oznacza to, że jest podatkiem wiążącym się z posiadaniem gruntu, budynku, czy budowli. Nie jest on natomiast w żaden sposób uzależniony od dochodów, ani też korzyści uzyskiwanych z danej nieruchomości. Obowiązek zapłaty tego podatku wynika z samego faktu władania nieruchomością, co wynika z uregulowań ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844, z późn. zm.), która nie przewiduje możliwości modyfikowania obowiązku podatkowego ze względu na osobę podatnika.

Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami, posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, czy też będące użytkownikami wieczystymi gruntów. Podatnikami są również posiadacze nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

- wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

- jest bez tytułu prawnego, przy czym obowiązek podatkowy dotyczący przedmiotów opodatkowania wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - ciąży odpowiednio na jednostkach organizacyjnych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, faktycznie władających nieruchomościami lub obiektami budowlanymi.

Współwłasność

Nieruchomość będąca przedmiotem współwłasności stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, niezależnie od tego, czy osoby będące jej współwłaścicielami posiadają prawo do innych gruntów lub budynków. Decyzja organu podatkowego (w przypadku osób fizycznych) bądź deklaracja (w przypadku osób prawnych) w sprawie podatku dotyczyć zatem może wyłącznie nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Taki sposób opodatkowania wspólnej nieruchomości wynika ze szczególnego rodzaju odpowiedzialności, jaka wiąże się ze współwłasnością. Jest to odpowiedzialność solidarna, co oznacza, że organ podatkowy może żądać, niezależnie od ustaleń między zobowiązanymi, uiszczania całości lub części podatku od wszystkich właścicieli łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Przy czym zapłata przez któregokolwiek z podatników zwalnia z obowiązku pozostałych. Zobowiązanie wszystkich dłużników podatkowych istnieje, aż do całkowitego uregulowania należności. Solidarność przejawia się także w tym, że organy podatkowe wymierzają podatek osobom fizycznym, w kwocie całościowej w jednej decyzji skierowanej do wszystkich współwłaścicieli. Organ nie może podzielić tej kwoty między zobowiązanych stosownie do ich udziałów we współwłasności.

Jeżeli jednak wyodrębniono własność lokali, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz części budynku stanowiących współwłasność ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku.

Zwolnienia podmiotowe

Od podatku od nieruchomości zwalnia się:

1) uczelnie, zwolnienie nie dotyczy przedmiotów opodatkowania zajętych na działalność gospodarczą,

2) szkoły, placówki, zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli - publiczne i niepubliczne oraz organy prowadzące te szkoły, placówki i zakłady, z tytułu zarządu, użytkowania lub użytkowania wieczystego nieruchomości szkolnych; zwolnienie nie dotyczy przedmiotów opodatkowania zajętych na działalność gospodarczą inną niż działalność oświatowa,

3) placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk; zwolnienie nie dotyczy przedmiotów opodatkowania zajętych na działalność gospodarczą,

4) prowadzących zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej - w zakresie przedmiotów opodatkowania zgłoszonych wojewodzie, jeżeli zgłoszenie zostało potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej albo zaświadczeniem - zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania znajdujących się w posiadaniu zależnym podmiotów niebędących prowadzącymi zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej,

5) jednostki badawczo-rozwojowe, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania zajętych na działalność gospodarczą,

6) przedsiębiorców o statusie centrum badawczo-rozwojowego uzyskanym na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej w odniesieniu do przedmiotów opodatkowania zajętych na cele prowadzonych badań i prac rozwojowych; z tytułu tego zwolnienia jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje z budżetu państwa zwrot utraconych dochodów za przedmioty opodatkowania, które podlegają opodatkowaniu i nie są z niego zwolnione na podstawie innych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych,

7) Polski Związek Działkowców, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania zajętych na działalność gospodarczą.

Przedmiot opodatkowania

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty,

2) budynki lub ich części,

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają również:

1) pod warunkiem wzajemności - nieruchomości będące własnością państw obcych lub organizacji międzynarodowych albo przekazane im w użytkowanie wieczyste, przeznaczone na siedziby przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji korzystających z przywilejów i immunitetów na mocy ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych,

2) grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi i kanałami żeglownymi, z wyjątkiem jezior oraz gruntów zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych,

3) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi,

4) nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby organów jednostek samorządu terytorialnego, w tym urzędów gmin, starostw powiatowych i urzędów marszałkowskich,

5) grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych w rozumieniu przepisów o drogach publicznych oraz zlokalizowane w nich budowle - z wyjątkiem związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż eksploatacja autostrad płatnych.

Zwolnienia przedmiotowe

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wyłącza z podatku pewną część nieruchomości. Oto one:

1) budowle wchodzące w skład infrastruktury kolejowej w rozumieniu przepisów o transporcie kolejowym oraz zajęte pod nie grunty, jeżeli:

- zarządca infrastruktury jest obowiązany do jej udostępniania licencjonowanym przewoźnikom kolejowym lub

- są przeznaczone wyłącznie do przewozu osób, wykonywanego przez przewoźnika kolejowego, który równocześnie zarządza tą infrastrukturą bez udostępniania jej innym przewoźnikom, lub

- tworzą linie kolejowe o szerokości torów większej niż 1.435 mm,

2) budowle infrastruktury portowej, budowle infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich oraz zajęte pod nie grunty,

3) grunty, które znajdują się w posiadaniu podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską, pozyskane na potrzeby rozwoju portu lub przystani morskiej, zajęte na działalność określoną w statucie tego podmiotu, położone w granicach portów i przystani morskich - od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot ten wszedł w ich posiadanie - nie dłużej niż przez okres 5 lat, z wyjątkiem gruntów zajętych przez podmiot inny niż podmiot zarządzający portem lub przystanią morską,

4) budynki, budowle i zajęte pod nie grunty na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego,

5) budynki gospodarcze lub ich części:

- służące działalności leśnej lub rybackiej,

- położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie działalności rolniczej,

- zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej,

6) nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, z wyjątkiem wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, oraz grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży,

7) grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej,

8) grunty i budynki we władaniu muzeów rejestrowanych,

9) grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub krajobrazową, a także budynki i budowle trwale związane z gruntem, służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody - w parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody; z tytułu tego zwolnienia jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje z budżetu państwa zwrot utraconych dochodów za przedmioty opodatkowania, które podlegają opodatkowaniu i nie są z niego zwolnione na podstawie innych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych,

10) będące własnością Skarbu Państwa: grunty pokryte wodami jezior o ciągłym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych oraz grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne,

11) budowle wałów ochronnych, grunty pod wałami ochronnymi i położone w międzywalach, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej przez inne podmioty niż spółki wodne, ich związki oraz związki wałowe,

12) grunty stanowiące nieużytki, użytki ekologiczne, grunty zadrzewione i zakrzewione, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej,

13) grunty stanowiące działki przyzagrodowe członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych, którzy spełniają jeden z warunków:

- osiągnęli wiek emerytalny,

- są inwalidami zaliczonymi do I albo II grupy,

- są niepełnosprawnymi o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,

- są osobami całkowicie niezdolnymi do pracy w gospodarstwie rolnym albo niezdolnymi do samodzielnej egzystencji,

14) budynki położone na terenie rodzinnych ogrodów działkowych, nieprzekraczające norm powierzchni ustalonych w przepisach Prawa budowlanego dla altan i obiektów gospodarczych, z wyjątkiem zajętych na działalność gospodarczą,

15) budynki i budowle zajęte przez grupę producentów rolnych wpisaną do rejestru tych grup, wykorzystywane wyłącznie na prowadzenie działalności w zakresie sprzedaży produktów lub grup produktów wytworzonych w gospodarstwach członków grupy lub w zakresie określonym w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw, zgodnie z jej aktem założycielskim,

16) nieruchomości lub ich części zajęte na prowadzenie nieodpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego.

Obowiązek podatkowy

Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. Przy czym, jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem.

W przypadku, gdy w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie.

Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek.

Należy tu zaznaczyć, że jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.

Podstawę opodatkowania podatkiem stanowi:

1) dla gruntów - powierzchnia;

2) dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa;

3) dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Gdy obowiązek podatkowy powstał w ciągu roku podatkowego - podstawą opodatkowania jest wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Jeżeli od budowli lub ich części związanych prowadzeniem działalności gospodarczej nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego. Natomiast w sytuacji, gdy zostały one ulepszone lub zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych nastąpiła aktualizacja wyceny środków trwałych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano ulepszenia lub aktualizacji wyceny środków trwałych.

Z kolei, jeżeli budowla związana z prowadzeniem działalności gospodarczej jest przedmiotem umowy leasingu i odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku jej przejęcia przez właściciela, do celów określenia podstawy opodatkowania przyjmuje się wartość początkową przed zawarciem pierwszej umowy leasingu, zaktualizowaną i powiększoną o dokonane ulepszenia oraz niepomniejszoną o spłatę wartości początkowej.

Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50 %, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.

Terminy płatności inne są dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, a inne dla osób fizycznych.

Podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych ustala, w drodze decyzji, wójt (burmistrz, prezydent) właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości i jest on płatny w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminach do dnia:

- 15 marca,

- 15 maja,

- 15 września i

- 15 listopada roku podatkowego.

Wysokość poszczególnych rat podana jest w decyzji.

Uwaga: Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem osób tworzących wspólnotę mieszkaniową, osoby fizyczne składają deklarację na podatek od nieruchomości oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne.

Osoby fizyczne są obowiązane złożyć właściwemu organowi gminy wykaz nieruchomości, sporządzony na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku w podatku od nieruchomości oraz informować ten organ o zaistnieniu zmian dotyczących sposobu wykorzystywania budynku albo gruntów lub ich części, mających wpływ na wysokość opodatkowania w danym roku. Podatek w takim przypadku ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła ta zmiana. Termin do zawiadomienia to 14 dni od daty wystąpienia zmian.

Osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są zobowiązane:

- do sporządzenia do dnia 15 stycznia każdego roku deklaracji podatkowej, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku,

- odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia zdarzenia mającego wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiany sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tego zdarzenia,

- bez wezwania wpłacać obliczony podatek od nieruchomości w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do 15-go miesiąca za miesiąc poprzedni.

Obowiązek składania informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych oraz deklaracji na podatek od nieruchomości dotyczy również podatników korzystających ze zwolnień na mocy przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Podatek leśny

Opodatkowaniu podatkiem leśnym podlegają określone w ustawie lasy, z wyjątkiem lasów zajętych na wykonywanie innej działalności gospodarczej niż działalność leśna. Lasem w rozumieniu ustawy są grunty leśne sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako lasy - Ls.

• Od 1 stycznia 2003 roku podatek leśny uregulowany jest w odrębnym akcie prawnym tj. w ustawie o podatku leśnym. Do końca 2002 roku uregulowania te zawarte były w ustawie o lasach,

• podstawę opodatkowania stanowi powierzchnia lasu, wyrażona w hektarach fizycznych, wynikająca z ewidencji gruntów i budynków (do końca 2002 roku podstawę stanowiła liczba hektarów przeliczeniowych),

• osoby fizyczne obowiązane są do składania informacji o lasach do podatku leśnego,

• osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Lasów Państwowych, a także jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa obowiązane są składać do dnia 15 stycznia deklaracje na podatek leśny na dany rok podatkowy,

• obowiązek składania informacji o lasach i deklaracji na podatek leśny dotyczy również podatników korzystających ze zwolnień na mocy przepisów ustawy o podatku leśnym, np.:

• szkół wyższych, wyższych szkół zawodowych oraz wyższych szkół wojskowych,

• szkół, placówek, zakładów kształcenia i placówek doskonalenia nauczycieli - publicznych i niepublicznych oraz organów prowadzących te szkoły, placówek i zakładów odpowiednio z tytułu zarządu, użytkowania lub użytkowania wieczystego nieruchomości szkolnych,

• placówek naukowych Polskiej Akademii Nauk

UWAGA - jeżeli las stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych, w tym spółek nieposiadających osobowości prawnej - osoby fizyczne składają deklarację na podatek leśny oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne.

Kto staje się podatnikiem? - osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające osobowości prawnej, będące:

• właścicielami lasów (a jeżeli las znajduje się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy ciąży na posiadaczu samoistnym),

• posiadaczami samoistnymi lasów,

• użytkownikami wieczystymi lasów,

• posiadaczami lasów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego

ponadto, jeżeli

• lasy pozostają w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz wchodzą w skład Zasobów Własności Rolnej Skarbu Państwa obowiązek podatkowy ciąży odpowiednio na jednostkach organizacyjnych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i Lasów Państwowych,

• las jest współwłasnością lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, stanowi odrębny przedmiot opodatkowania podatkiem leśnym, a obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach.

UWAGA

Odpowiedzialność solidarna za zobowiązania podatkowe oznacza, że wierzyciel (organ podatkowy) może żądać całości lub części uiszczenia należnego podatku od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Uregulowanie zobowiązania przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych z obowiązku podatkowego.

Podatek leśny od 1 ha fizycznego wynosi równowartość pieniężną 0,220 m3 drewna,

obliczoną według średniej ceny sprzedaży drewna uzyskanej przez nadleśnictwa za pierwsze trzy kwartały roku poprzedzającego rok podatkowy zgodnie z komunikatem Prezesa GUS

UWAGA w przypadku:

• lasów ochronnych,

• lasów wchodzących w skład rezerwatów przyrody i parków narodowych

stawka podatku ulega obniżeniu o 50 %.

Ważne!

Zwalnia się od podatku leśnego:

• lasy z drzewostanem w wieku do 40 lat ,

• lasy wpisane indywidualnie do rejestru zabytków,

• użytki ekologiczne.

W podatku leśnym też możemy się spotkać z obowiązkiem zapłaty podatku od nieruchomości. Wystąpi on w przypadku gdy podatnik zdecyduje się na prowadzenie działalności gospodarczej, innej niż działalność leśna.

Terminy płatności - do kiedy można zapłacić podatek

Terminy dla osób fizycznych

Dla osób fizycznych zobowiązanych do zapłaty przedmiotowego podatku niezmiennie od lat obowiązują cztery ustawowe terminy płatności, i przypadają one: 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego.

Terminy dla osób prawnych

Natomiast pozostali podatnicy, w terminie do 15 stycznia składają organowi podatkowemu deklarację DL-1 na podatek leśny na dany rok podatkowy i zgodnie z nią - bez wezwania - dokonują wpłat w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego w terminie do 15 każdego miesiąca na rachunek budżetu gminy. Jeżeli ostatni dzień terminu płatności przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, terminem płatności jest następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.

Kto i kiedy powinien poinformować urząd o zmianach dotyczących podatku

Wszyscy u których powstał obowiązek podatkowy (nowi podatnicy) lub zaistniały zmiany mające wpływ na wysokość podatku leśnego obowiązani są do składania informacji - dot. osób fizycznych bądź deklaracji - dot. pozostałych podatników w terminie 14 dni od dnia wystąpienia takich okoliczności.

Podatek rolny

• od 1 stycznia 2003 roku  opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione, zakrzewione na użytkach rolnych z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
  Oznacza to, że podatek rolny zapłacą również podatnicy, którzy posiadają użytki rolne o powierzchni nie przekraczającej 1 ha .  Do końca 2002 roku w przypadku posiadania użytków rolnych  o powierzchni mniejszej od 1 ha ich właściciele byli opodatkowani innym podatkiem - podatkiem od nieruchomości.

• osoby fizyczne obowiązane są do składania informacji o gruntach 

• osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym, spółki nieposiadające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, a także jednostki organizacyjne Lasów Państwowych  obowiązane są składać do dnia 15 stycznia deklaracje na podatek rolny

• obowiązek składania informacji i deklaracji o których mowa wyżej dotyczy również  podatników korzystających ze zwolnień i ulg na podstawie przepisów ustawy o podatku rolnym np.:

• szkół wyższych, wyższych szkół zawodowych oraz wyższych szkół wojskowych,

• szkół, placówek, zakładów kształcenia i placówek doskonalenia nauczycieli - publicznych i niepublicznych oraz organów prowadzących te szkoły, placówek i zakładów z tytułu zarządu, użytkowania lub użytkowania wieczystego gruntów,

• placówek naukowych Polskiej Akademii Nauk
  
  a także podatników którzy posiadają np.:

• użytki rolne klasy V, VI i VIz  oraz grunty zadrzewione i zakrzewione ustanowione na użytkach rolnych,

• grunty orne, łąki i pastwiska objęte melioracją - w roku, w którym uprawy zostały 

• zniszczone wskutek robót drenarskich,

• użytki ekologiczne

UWAGA  - jeżeli grunty stanowią współwłasność lub znajdują się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych, w tym spółek nieposiadających osobowości prawnej - osoby fizyczne składają deklarację na podatek rolny oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne.

Kto staje się podatnikiem? - osoby fizyczne, osoby prawne,  jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające osobowości prawnej, które są:

• właścicielami gruntów (a jeżeli grunty znajdują się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy ciąży na posiadaczu samoistnym),

• posiadaczami samoistnymi gruntów,

• użytkownikami wieczystymi gruntów,

• posiadaczami gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

• wynika z umowy zawartej z właścicielem,  Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego albo

• jest bez tytułu prawnego z wyjątkiem gruntów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Lasów Państwowych: w tym przypadku podatnikami są odpowiednio jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i Lasów Państwowych

ponadto jeżeli:

• grunty gospodarstwa rolnego zostały w całości lub w części wydzierżawione na podstawie umowy zawartej stosownie do przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, podatnikiem podatku jest dzierżawca,

• grunty gospodarstwa rolnego zostały wniesione do spółdzielni produkcyjnej jako wkład gruntowy, podatnikiem podatku jest spółdzielnia produkcyjna,

• grunty podlegające opodatkowaniu stanowią współwłasność lub znajdują się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów to stanowią odrębny przedmiot opodatkowania podatkiem rolnym , a obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach (posiadaczach) ale jeżeli grunty te stanowią gospodarstwo rolne, obowiązek podatkowy ciąży na tej osobie będącej współwłaścicielem (posiadaczem), która to gospodarstwo prowadzi w całości.

UWAGA

Odpowiedzialność solidarna za zobowiązania podatkowe oznacza, że wierzyciel (organ podatkowy) może żądać całości lub części  uiszczenia należnego podatku od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Uregulowanie zobowiązania przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych z obowiązku podatkowego.

Co to jest  gospodarstwo rolne?

Obszar gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione, zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza - o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub   1 ha przeliczeniowy stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej w tym spółki nie posiadającej osobowości prawnej.

Zasady ustalania podatku

Dla gruntów gospodarstw rolnych podstawę opodatkowania stanowi liczba hektarów przeliczeniowych ustalona na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego (Kołobrzeg jest w II okręgu podatkowym).

Ważne!

• poza podatkiem rolnym podatnicy tego podatku zobowiązani są do zapłaty podatku od nieruchomości za budynek mieszkalny, posadowiony na gruntach rolnych,

• Zwolnione natomiast z podatku od nieruchomości są budynki gospodarcze lub ich części:

• służące działalności leśnej lub rybackiej, 

• położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie działalności rolniczej,

• zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej

• Jeżeli zdecydujesz się prowadzić działalność gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna zapłacisz podatek od nieruchomości wg stawki odpowiedniej dla prowadzenia działalności gospodarczej.

• Osoby fizyczne zobowiązane jednocześnie do zapłaty podatku rolnego i  podatku od nieruchomości lub podatku leśnego  - gdy przedmiot opodatkowania położony jest na terenie tej samej gminy - otrzymują decyzję, w której organ podatkowy ustala wysokość należnego zobowiązania podatkowego pobieranego w formie łącznego zobowiązania pieniężnego.

Terminy płatności - do kiedy można zapłacić podatek

Terminy dla osób fizycznych

Obowiązują cztery terminy płatności, które przypadają na dzień: 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego.

Terminy dla osób prawnych

Analogicznie jak w podatku od nieruchomości osoby prawne nie otrzymują decyzji i  w terminie do 15 stycznia składają organowi podatkowemu deklarację na podatek rolny na  dany rok podatkowy i zgodnie z nią obliczony w deklaracji podatek obowiązane są wpłacać w 4 ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego w  terminach wskazanych wyżej.

Kto i kiedy powinien poinformować urząd o zmianach dotyczących podatku

Wszyscy u których powstał obowiązek podatkowy (nowi podatnicy) lub zaistniały zmiany mające wpływ na wysokość podatku rolnego  obowiązani są do składania  informacji - dot. osób fizycznych bądź deklaracji - dot. pozostałych podatników w terminie 14 dni od dnia wystąpienia takich okoliczności.

DYSPONENCI BUDŻETU

W ramach wykonywania budżetu funkcjonują dysponenci środków budżetowych. obowiązuje trzystopniowy system dysponowania środkami budżetowymi.

1. głównymi dysponentami środków budżetu państwa są państwowe jednostki budżetowe posiadające w budżecie państwa odrębną część , tj. minister, wojewoda lub inne jednostki organizacyjne, którym Minister Finansów przyznał uprawnienia dysponenta głównego.

2. dysponentami II stopnia są państwowe jednostki budżetowe bezpośrednio0 podległe dysponentom głównym.

3. dysponenci III stopnia są państwowe jednostki budżetowe bezpośrednio podległe dysponentom drugiego stopnia albo dysponentom głównym, które otrzymane śr. wykorzystują bezpośrednio, bez prawa dalszego przekazywania.

Przy ustanawianiu dysponentów obowiązuje zasada, że dysponenta niższego stopnia ustanawia dysponent wyższego stopnia.

W budżecie gminy dysponentem głównym jest zarząd gminu . Dysponentem trzeciego stopnia zaś w gminne jednostki budżetowe podległe zarządowi gminy. W przypadku budżetu gminy nie występują dysponenci drugiego stopnia.

Państwowy dług publiczny, a dług Skarbu państwa - Państwowy dług publiczny został zdefiniowany w ustawie jako nominalne zadłużenie podmiotów sektora finansów publicznych po wyeliminowaniu przepływów finansowych między podmiotami należącymi do tego sektora. Obok tego terminu pojawia się definicja terminu dług Skarbu Państwa, którym jest nominalne zadłużenie Skarbu Państwa. Oba pojęcia różnią się zakresem. Należy przyjąć, iż każdy dług Skarbu Państwa jest jednocześnie państwowym długiem publicznym, jego częścią składową. Nie każdy jednak państwowy dług publiczny stanowi dług Skarbu Państwa. Długi np. państwowych osób prawnych mieszczą się w pojęciu długu publicznego, ale nie są długiem Skarbu Państwa. Nie ponosi on odpowiedzialności za państwowe osoby prawne, a ich majątek nie jest majątkiem Skarbu Państwa. Ustawowa definicja państwowego odnosi się tylko do zadłużeń tzw. rządowego sektora finansów publicznych, a nie do sektora samorządowego. Państwowy dług publ. obejmuje zobowiązania sektora finansów publ. z 4 sektorów: - wyemitowanych papierów wartościowych; - zaciągniętych kredytów i pożyczek; - przyjętych depozytów; - wymagalnych zobowiązań uznanych przez jednostkę finansów publicznych.

Prawo Wagnera mówi o stałym wzroście wydatków publicznych (względnych w odniesieniu do PKB i bezwzględnych).

Przyczyny:

Socjologiczne: każda istota żywa rozwija się, a tym samym jest bardziej aktywna co prowadzi do poszerzenia zakresu swojej działalności i zwiększenia wydatków.

Historyczne: ogólna masa długu publicznego ma tendencję do wzrostu z upływem czasu, przez co wzrastają także wydatki konieczne do jego obsługi. Należy pamiętać o automatycznej amortyzacji długu publicznego na skutek dewaluacji i erozji pieniądza a także wzrostu bogactwa narodowego i PKB - ta amortyzacja nie działa jednak w 100%.

Polityczne: znacznie wzrósł zakres działalności państwa ze „stróża porządku” do „państwa opiekuńczego”. Ponadto włączono np. usługi sądowe do wydatków publicznych, podczas gdy wcześniej były one opłacane z opłat sądowych wnoszonych przez strony procesowe, nie powodując tym samym wydatków publicznych ( nauka, opieka zdrowotna). Nowe techniki stosowane w polityce w połączeniu z technikami podatkowymi. Gdy zniesiono wyborczy cenzus majątkowy (władze wybierali Ci - których podatek bezpośredni dotykał) na rzecz powszechnego prawa wyborczego, dużą grupą wyborców stali się ludzie nie płacący podatków bezpośrednich - deputowani przestali się obawiać, że wzrost tych podatków może utrudnić reelekcję.

finanse publiczne przestały dotyczyć tylko wynagrodzeń dla niektórych funkcjonariuszy a stały się źródłem finansowania autostrad, szkół itd. Kolejnym skutkiem było przejście z proporcjonalnych podatków na progresywne i podatek pośredni od towarów i usług. Umożliwiło to zabieg niewidocznego dla przeciętnego obywatela podatku w cenie przy jednoczesnej jego redystrybucji w postaci wydatków publicznych w celu zdobycia popularności i reelekcji.

ekonomiczne i społeczne: postęp techniczny a także jego tempo - badania naukowe i wojskowe wymagają niewspółmiernych środków w porównaniu z latami minionymi, a przez tempo tych zmian dochodzą koszty stałej modernizacji.

polityka redystrybucji dochodu narodowego kanałami budżetowymi prowadzi do wzrostu sumy wydatków publicznych.

do wydatków zwyczajnych dochodzi jeszcze coraz większy ciężar wydatków kapitałowych. U podstaw decyzji interwencyjnych w dziedzinie publicznych inwestycji leży chroniczna niezdolność inwestycji prywatnych, w okresach kryzysu, niezbędnego do zapewnienia aktywności gospodarczej. Państwo często inwestuje w sektorach, które wskutek spadku rentowności stają się nieatrakcyjne dla kapitału prywatnego jednocześnie będą kluczowymi dla rozwoju całej gospodarki.

Konsekwencje: wzrost wydatków publicznych jest czynnikiem wzmacniającym solidarność międzynarodową szczególnie w stosunku do małych i średnich państw - w tym sensie, że koszty projektów atomowych, wojskowych itp. są dzielone na uczestników projektu, których każde państwo z osobna nie byłoby w stanie udźwignąć.

teoria A. Wagnera przyczyniła się do sformułowania koncepcji państwa dobrobytu (welfare state), w którym za pomocą dochodu z rosnących podatków na szeroką skalę realizowano wydatki socjalne, wraz z wydatkami na ubezpieczenia społeczne. Myśl Wagnera wpłynęła na rozwój ubezpieczeń społecznych, stanowiąc jednocześnie podbudowę redystrybucji dochodu narodowego i dając bodziec do powstania idei państwa opiekuńczego. Prawo to jest przeciwstawne liberalnej myśli finansowej Adama Smitha.

Elementy stałe i zmienne podatku:

Przyjęta w doktrynie i w art. 6 Ordynacji podatkowej definicja podatku zawiera tzw. cechy stałe, do których zalicza się: rangę ustawową (jedyną formą prawną stanowienia podatków są ustawy zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), publicznoprawny charakter (świadczenie pieniężne na rzecz państwa i jednostek samorządu terytorialnego), forma pieniężna (w której podatek jest wyrażony), nieodpłatność, przymusowość, bezzwrotność. Świadczenie zawierające wszystkie powyższe elementy jednocześnie będzie niewątpliwie podatkiem, bez względu na jego nazwę, a brak jednego z nich spowoduje, że określone świadczenie nie będzie mogło być określone mianem podatku, chociażby faktycznie taką nazwę posiadało.

Cechy stałe identyfikują podatki, można byłoby posłużyć się nawet określeniem - „uzewnętrzniają” je wśród całego katalogu (systemu) dochodów publicznych. Z kolei tzw. cechy zmienne odnoszą się do ich konstrukcji wewnętrznej, różnicując je w samym katalogu (systemie) rodzajowym tych świadczeń. Wśród tych cech wyróżnia się: podmiot podatku, jego przedmiot, podstawę opodatkowania, stawki (skale) podatkowe, zwolnienia i ulgi, sposób, terminy i warunki płatności podatku. Brak jednego z nich nie spowoduje, że świadczenie takie utraci status podatku, natomiast będzie świadczyło o wadliwości przepisów prawnych regulujących jego konstrukcję.

Pojęcia ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Rozważając zasady opodatkowania jakimkolwiek podatkiem, należy rozpocząć od zrozumienia zwrotu "obowiązek podatkowy". Pojecie to zdefiniowane jest najogólniej w art. 4 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Skonkretyzowaniem tego pojęcia jest pojęcie zobowiązania podatkowego:

Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Podatek może zatem być nałożony ustawą tylko na osobę, na której ciąży obowiązek podatkowy. Od tego zależy prawo opodatkowania przez dane państwo dochodów danej osoby.

W przypadku opodatkowania dochodów osób fizycznych funkcjonują dwie zasady dotyczące obowiązku podatkowego:

• Zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego - jeżeli w danym państwie dana osoba podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oznacza to prawo tego państwa do opodatkowania wszystkich dochodów danej osoby - niezależnie czy te dochody osiągnęła ona w tym państwie, czy za granicą.

• Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego - opodatkowaniu podlegają jedynie dochody faktycznie osiągnięte w tym państwie.

Zasady określania pojęć ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego ustala ustawodawstwo podatkowego każdego państwa, a ponieważ od tego zależy prawo do opodatkowania całości dochodów przez dane państwo - każdy ustawodawca dąży do jak najszerszego określenia pojęcia nieograniczonego obowiązku podatkowego. W praktyce może dojść do sytuacji, w której jedna osoba może podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w dwóch państwach. Konfliktom w tych przypadkach zapobiegają ustalenia zawarte w przepisach dotyczących rezydencji w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania.

• Pojęcie nieograniczonego obowiązku podatkowego w przepisach ustaw podatkowych do 31 grudnia 2006 r.

"Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)."

"Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy)."

• Pojęcie nieograniczonego obowiązku podatkowego w przepisach ustaw podatkowych od 1 stycznia 2007 r.

Za osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu uważać się będzie osobę, która:

- ma na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub

- przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wymieniono też przykładowo dochody (przychody) osiągane na terytorium RP i co za tym idzie - podlegające opodatkowaniu u osoby podlegającej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu:

• przychody z pracy wykonywanej na terytorium RP na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

• przychody z działalności wykonywanej osobiście na terytorium RP, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

• przychody z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium RP,

• przychody z położonej na terytorium RP nieruchomości , w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Ulga rehabilitacyjna - W roku 2009 możliwe jest dokonanie odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Ulga ta nie jest dostępna do odliczenia w formularzu PIT-36L (podatek liniowy) oraz PIT-38 (podatek od dochodów kapitałowych).

Warunkiem odliczenia wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

• orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

• orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z ulgi mogą skorzystać również podatnicy, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty limitu 9'120 zł.

Odliczeniu podlegają wydatki na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

Ulga na Internet - Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia od dochodu wydatków ponoszonych przez podatnika z tytułu użytkowania sieci Internet w lokalu (budynku) będącym miejscem zamieszkania podatnika w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760zł.

Odrębne regulacje prawne dotyczą telepracy. Telepracownik powinien otrzymać własne łącze w domu, albo też otrzymać ekwiwalent za wykorzystywanie własnego sprzętu. Jeżeli taki ekwiwalent za łącze został wypłacony, ulga z tytułu użytkowania sieci Internet w domu, w części pokrytej tym ekwiwalentem, nie przysługuje.

Ulgę można odliczyć jedynie w zeznaniach PIT-36, PIT-37 oraz PIT-28.

Ulga prorodzinna w 2010 r.

Warunki skorzystania

Ulga przysługuje na każde małoletnie dziecko; na dziecko bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywało zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną; na dziecko do ukończenia przez nie 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ustawy (wg skali) lub art. 30b (19% podatek zryczałtowany od dochodów z m.in. odpłatnego zbycia papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych) w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej tj. kwoty 3 089 zł- 556,02zł/18%, z wyjątkiem renty rodzinnej. Z ulgi mogą skorzystać osoby pełniące władzę rodzicielską, funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawujące opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Możliwość skorzystania z ulgi nie jest uzależniona od liczby posiadanych dzieci. Jednakże z ulgi będą mogli skorzystać jedynie podatnicy opodatkowani według skali podatkowej.

Sposób odliczenia

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym progu podatkowym (w roku 2010 jest to 556,02 zł), za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca, w którym dziecko zostało umieszczone na podstawie orzeczenia sądu w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych lub wstąpiło w związek małżeński. W sytuacji, gdy dziecko było pod opieką podatnika tylko część miesiąca odliczenie za ten miesiąc przysługuje w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty miesięcznej za każdy dzień opieki. Obliczoną kwotę ulgi rodzice, opiekunowie prawni lub rodzice zastępczy pozostający w związku małżeńskim będą mogli odliczyć od podatku jednego z nich lub od podatku obojga we wspólnie ustalonej proporcji (nie muszą to być kwoty równe).

Wysokość ulgi

W roku 2010 pełna wysokość ulgi wynosi 1 112,04 zł na każde dziecko, za każdy pełny miesiąc wychowywania dziecka będzie można odliczyć 92,67 zł.

Dodatkowe informacje

Ulgę można rozliczyć tylko poprzez samodzielne złożenie zeznania (ulga nie będzie mogła być uwzględniona w rozliczeniach składanych za pośrednictwem płatnika). Ponadto podatnik jest zobowiązany do podania w zeznaniu rocznym liczby wychowywanych dzieci, ich numery PESEL, a jeśli nie ma tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Będzie on także zobligowany do przedstawienia na wezwanie odpowiednich organów skarbowych odpowiednich dokumentów, w szczególności odpisu aktu urodzenia, zaświadczenia sądu rodzinnego o ustaleniu prawnego opiekuna dziecka, odpisu orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowy zawartej pomiędzy rodziną zastępczą a starostą; zaświadczenia o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Koszt uzyskania przychodów - wydatek, kategoria z zakresu prawa podatkowego oznaczająca wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodów. O koszty uzyskania przychodów zmniejsza się przychód uzyskując w ten sposób dochód. Dochód po dokonaniu dopuszczalnych prawem odliczeń (np. straty z lat poprzednich) staje się podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.

Nie wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodów są kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów. Ustawy o podatkach dochodowych wprowadzają zamkniętą listę wydatków, które mimo iż zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, np. wydatki na reprezentację lub na potrzeby osobiste podatnika. Szczegółowy wykaz takich wydatków, których w świetle wymienionych ustaw nie uważa się za koszty uzyskania przychodów przedstawia art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zmiany dokonywane przez ustawodawcę w tej sferze są o tyle istotne, gdyż mają decydujące znaczenie dla podatników, gdyż wyznaczają obszar swobody w dysponowaniu środkami finansowymi, mający bezpośredni wpływ na wysokość podatku. Kierunki ingerencji ustawodawcy rozszerzające lub zawężające ten obszar swobody mogą być wskaźnikiem ograniczania lub nasilania się tendencji fiskalnych w polityce państwa.

---