Kodeks Postępowania Administracyjnego
ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. (tekst jednolity z 1998 r., Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zmianami)
Jaki jest zakres przedmiotowy KPA?
Zakres przedmiotowy KPA wynika z art. 1 i art. 2 ustawy.
Kodeks postępowania administracyjnego normuje postępowanie:
przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych organów sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych,
przed innymi organami państwowymi oraz przed innymi podmiotami, gdy są one powołane z mocy prawa lub na podstawie porozumień do załatwiania spraw określonych w pkt 1,
w sprawach rozstrzygania sporów o właściwość miedzy organami jednostek samorządu terytorialnego i organami administracji rządowej oraz miedzy organami i podmiotami, o których mowa w pkt 2, a także miedzy organami a sądami,
w sprawach wydawania zaświadczeń - art. 1
KPA normuje ponadto postępowanie w sprawie skarg i wniosków (Dział VIII) przed organami państwowymi, organami jednostek samorządu terytorialnego oraz przed organami organizacji społecznych - art. 2
Na czym polega indywidualizm spraw?
Sprawa ma charakter indywidualny to znaczy, ze jest konkretna, zindywidualizowana tak w przedmiocie jak i podmiocie.
Kiedy sprawa ma charakter publiczny?
Sprawa ma charakter publiczny gdy określona jest rodzajowo z miejsca i czasu.
Jaki jest zakres podmiotowy KPA?
Chodzi tu o podmiot zobowiązany do stosowania KPA.
Pojecie organu administracji publicznej według KPA?
Zgodnie z art. 5 § 2 pkt 3 przez organy administracji publicznej rozumiemy ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy jednostek samorządu terytorialnego oraz organy i podmioty wymienione w art. 1 pkt 2 ustawy.
Czy akt ogólny (uchwała RM) może być przez każdego „zaczepiona”, zaskarżona, kto ma w tym interes prawny?
Tak, ale najpierw trzeba wezwać organ do zmiany uchybienia.
Pojecie organów jednostek samorządu terytorialnego według KPA?
Zgodnie z art. 5 § 2 pkt 6 przez organy jednostek samorządu terytorialnego rozumie się przez to organy gminy, powiatu, województwa, związków gmin, związków powiatów, wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę, marszałka województwa oraz kierowników służb, inspekcji i straży działających w imieniu wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty lub marszałka województwa, a ponadto samorządowe kolegia odwoławcze.
Czy w trybie KPA można zaskarżyć uchwałę organów jednostek samorządu terytorialnego?
Można zaskarżyć ale nie trybie postępowania formalno - administracyjnego, ale w trybie ustaw o samorządzie gminny i powiatowym.
Jakie zasady ogólne zawiera KPA?
Zasady ogólne zawarte są w art. 6 - 16 KPA, jest to fundament prawny dla procedur administracyjnych. Zasady ogólne to normy prawne, które zobowiązują do załatwiania spraw w sposób w tych normach uregulowanych. Mogą one występować wspólnie z innymi przepisami i jako podstawa rozstrzygnięć.
Co to znaczy, że organy administracji publicznej działają na podstawie prawa?
Art. 6 - zasada legalności
„Organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa”.
Art. 6 KPA należy wiązać z z przepisami Konstytucji RP. Art. 7 Konstytucji stanowi, że „Organy administracji publicznej działają na podstawie i w granicach prawa”. Podstawową prawną decyzji administracyjnej mogą być jedynie akty normatywne zaliczane do źródeł powszechnie obowiązującego prawa. W myśl art. 87 Konstytucji źródłami takiego prawa są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia, a nadto na obszarze działania organów, które je ustanowiły akty prawa miejscowego (np. przepisy gminne, akty normatywne wojewodów).
Konkretyzacja zasady legalności zawartej w art. 6 jest art. 156 KPA. Zgodnie z art. 156 § 1 organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która:
wydana została z naruszeniem przepisów prawa o właściwości,
wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,
dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczna,
została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie,
była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały,
w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą,
zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.
Obiektywizm i prawda materialna?
Art. 7 zawiera 3 zasady:
zasadę praworządności,
zasadę prawdy obiektywnej (materialnej),
zasadę harmonizacji interesu społecznego z interesem indywidualnym.
„W toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.”
Zasada prawdy obiektywnej (materialnej) polega na bardzo wnikliwym i dokładnym zbadaniu okoliczności faktycznych i oparciu się na przepisie lub przepisach odnoszących się do danego przedmiotu
Realizacji tej zasady służą takie instytucje procesowe, jak wyłączenie pracownika i organu administracyjnego od załatwienia sprawy (art. 24- 27) oraz przepisy o dowodach i postępowaniu dowodowym (art. 75-88)
Zasada harmonizacji interesu społecznego z interesem indywidualnym wynika z zdania końcowego art. 7 gdzie nakazuje się organom administracji publicznej, aby w toku postępowania miały „na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.” Z jej interpretacji wyprowadza się wniosek, że art. 7 odnosi się nie tylko do spraw natury proceduralnej ale też materialno - prawnego rozstrzygania.
Jaki jest związek między zasadą legalności (art. 6) a zasadą praworządności (art. 7) ?
Można zadać pytanie czy nie wystarczy zobowiązać organ administracji publicznej do działania na podstawie prawa, tak jak przewiduje to art. 6, czy koniecznym było zawarcie zasady praworządności w art. 7. W socjaliźmie im częściej łamano prawo, tym częściej powoływano się na praworządność. Praworządność należy oczyścić z fałszów i nalotów i utrzymać, aby istniało pojecie korygujące sędziów i prawników, którzy w sposób bezduszny stosują przepis i poza paragrafem nie widza dobra człowieka i państwa. Należy działać nie tylko na podstawie przepisów prawa, ale patrzeć na los człowieka, Istota rzeczy wymaga stosowania przepisów prawa i takie stosowanie aby to było zgodne z „aksjologiczną” warstwą Konstytucji RP. Do wartości aksjologicznych należy sprawiedliwość społeczna. S na ten temat doktryny, orzeczenia. Pojęcia te mają interpretacje w orzecznictwie i konstytucji.
Decyzja może być legalna ale nie praworządna. NSA bada decyzje wydane zawierające słowo „może” lub zawierające pojęcia nieostre. NSA bada czy rzeczywiście chodziło o dobrze pojęty interes społeczny. Z orzecznictwa NSA wynika, iż:
konieczne jest, aby organ, w zwłaszcza w odpowiedzi na skargę wytłumaczył konkretnie na czym w danym przypadku polega interes społeczny,
organ może powiedzieć tak lub nie w zależności od tego jak ocenił okoliczności sprawy np. przy pozwoleniu na budowę.
Przy stosowaniu środków nadzoru były uchylenia wyroków przy zarzucie, iż narusza zasady współżycia społecznego lub narusza dobre zasady. Konstytucja RP dała wojewodzie kryterium legalności, aby zbadać czy narusza czy nie narusza prawa. Wojewoda może posługiwać się kryterium legalności. Powinno być ono uzupełnione kryterium gospodarności, tak jak to miało miejsce przed Konstytucją RP.
Art. 8 - zasada zaufania
„Organy administracji publicznej obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębić zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli”
Zasada to zobowiązuje do podejmowania działań zmierzających do pogłębienia zaufania obywateli do władzy. Jeżeli bowiem jest małe zaufanie wówczas następuje dysharmonia między obywatelem a władzą.
W art. 8 oprócz zasady zaufania, jest tu zawarta także zasada podnoszenia świadomości i kultury prawnej. Organy administracji publicznej mają obowiązek robić wszystko co jest zgodne z prawem, aby obywatel był poinformowany o obowiązujących przepisach.
Art. 9 - zasada informowania stron
„Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inni uczestnicy w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.”
Zasada ta jest logicznym następstwem zasady zaufania. Zaufanie uzyskuje się dzięki rzetelnej i pełnej informacji. Przykładem jest ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Art. 9 zawiera zasadę informowania stron i podejmuje temat informowania o okolicznościach faktycznych i prawnych, przepisach. Jeżeli strona nie została poinformowana nie ponosi żadnych ujemnych konsekwencji z powodu nie znajomości prawa.
W drugiej części art. 9 zawarta jest zasada dbałości o to by strona nie ponosiła szkody ze względu na nieznajomość prawa. Organy adm. Publicznej powinny czuwać, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu powinny udzielać im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Zasada ta przełamuje działanie tradycyjnej zasady, iż nieznajomość prawa szkodzi. Organy administracji publicznej zostały zobowiązane do tego, aby nieznajomość prawa nie szkodziła uczestnikom postępowania administracyjnego.
Konkretyzacją art. 9 jest:
- art. 65, który stanowi, iż jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono jest niewłaściwy w sprawie, powinien niezwłocznie przekazać je do organu właściwego, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie. Podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem przepisanego terminu uważa się za wniesione z zachowaniem terminu,
- art. 73, który stanowi, iż w każdym stadium postępowania organ administracji publicznej obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów. Strona może żądać uwierzytelnienie sporządzonych przez siebie odpisów z akt sprawy lub wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem strony.
Art. 10 zasada udziału w każdym stadium postępowania
§ 1 „Organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań”
§ 2 „ Organy administracji publicznej mogą odstąpić od zasady określonej w § 1 tylko w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną”
§ 3 Organ administracji publicznej obowiązany jest utrwalić w aktach sprawy, w drodze adnotacji przyczyny odstąpienia od zasady określonej w § 1”
Realizacja tej zasady nakłada na organ obowiązek zapewnienia stronom czynnego udziału w każdej fazie postępowania.
Konkretyzacją tej zasady jest art. 81, który stanowi iż okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możliwość wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów, chyba że zachodzą okoliczności o których mowa w art. 10 § 2.
Art. 11 - zasada przekonywania
„Organy administracji publicznej powinny wyjaśnić stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwieniu sprawy, aby w ten sposób w miarę możliwości doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez potrzeby stosowania środków przymusu.”
Zasada przekonywania wyraża postulat pierwszeństwa przekonywania przed stosowaniem środków przymusu. Realizacja zasady przekonywania - w toku postępowania administracyjnego - powinna następować za pośrednictwem instytucji KPA. Konkretnym przejawem zastosowania tej zasady przez jedną z instytucji KPA jest uzasadnienie decyzji czyli art. 107§ 3
„Uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uzna za udowodnione, dowodów na które się oparł, oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa”.
Art. 12 zasada szybkości i prostoty
§ 1 „Organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia”
§ 2 „ Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwione niezwłocznie”
Jednak w imię szybkości działania nie wolno jednak naruszać przepisów o postępowaniu administracyjnym, zasada szybkości nie pozwala na żadne odstępstwa od norm prawnych zawartych w kodeksie. Z zasadą szybkości powiązane są art. 35 -38 KPA. Zgodnie z art. 35 organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ.
Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym - w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania.
Art. 13 - zasada ugodowego załatwiania spraw
§1 „Sprawy, w których uczestniczą strony o spornych interesach, mogą być załatwione w drodze ugody, sporządzonej przed organem administracji publicznej (ugoda administracyjna”
§ 2 „organ administracji publiczne, przed którym toczy się postępowanie w sprawie, powinien w tych przypadkach podejmować czynności skłaniające strony do zawarcia ugody”
Art. 14 - zasada pisemności
§ 1 „Sprawy należy załatwiać w formie pisemnej”
§ 2 „Sprawy mogą być załatwiane ustnie, gdy przemawia za tym interes strony, a przepis prawa nie stoi temu na przeszkodzie. Treść oraz istotne motywy takiego załatwienia powinny być utrwalone w aktach w formie protokołu lub podpisanej przez stronę adnotacji.”
Zasada to ma związek z ładem, porządkiem i praworządnością. W toku postępowania mamy do czynienia z interesami organu i strony lub stron. Muszą być one utrwalone na piśmie i w każdym czasie dostępne dla organu kontroli. Musi być ład i porządek. W § 2 art. 14 mamy tzw. pozorny wyjątek od zasady pisemności, istotne jest jednak 2 zdanie - „Treść oraz istotne motywy takiego załatwienia powinny być utrwalone w aktach w formie protokołu lub podpisanej przez stronę adnotacji.”
Art. 15 - zasada dwuinstancyjności postępowania
„Postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne”.
Zasada dwuinstancyjności postępowania stanowi przejaw pogłębienia praworządności, rozumiana jest jako środek kontroli prawidłowości rozstrzygnięć organów administracji państwowej realizowanej zarówno w interesie strony, jak i ogólnym interesie społecznym.
Konkretyzacją zasady jest art. 127
§ 1„Od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji.
§ 2 Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba, że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy.”
Wyjątkiem od zasady dwuinstancyjności jest § 3 art. 127, który stanowi, iż od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, do wniosku tego stosuje się przepisy dotyczące odwołań od decyzji.
Art. 16 § 1 - zasada trwałości decyzji ostatecznych
§ 1 „Decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych.”
Celem tej zasady jest ochrona praw nabytych przez strony na mocy decyzji ostatecznych. Decyzją ostateczną jest decyzja:
wydana przez organ I instancji, od której strony nie złożyły w terminie ustawowym odwołania,
wydana przez organ odwoławczy, a więc po wyczerpaniu administracyjnego toku instancji,
wydana w I instancji przez ministra bądź przez samorządowe kolegium odwoławcze w sprawach należących do zadań własnych gminy, gdyż od niej nie służy odwołanie,
decyzja, od której z mocy prawa nie przysługuje odwołanie.
Takie decyzje mogą być uchylane bądź zmieniane tylko na podstawie przepisów dotyczących wznowienia postępowania (art. 145) i stwierdzenia nieważności decyzji (art. 156).
Art. 16 § 2 - zasada sądowej kontroli decyzji administracyjnej
§ 2 „ Decyzje mogą być zaskarżane do sądu administracyjnego z powodu ich niezgodności z prawem, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach”.
Stwierdzając naruszenie prawa sąd administracyjny ogranicza się do uchylenia niezgodnej z prawem decyzji, pozostawiając naprawienie błędu organowi administracyjnemu, do którego w wyniku orzeczenia sądu wraca sprawa celem jej ponownego rozpatrzenia.
Podstawowe dyrektywy zasad ogólnych z dyrektywami kultury administracyjnej:
praworządność,
sprawność w rozumieniu art. 12,
obiektywizm w rozumieniu art. 7,
informowanie i przekonywanie
Co rozumiemy przez organy wyższego stopnia i organy naczelne?
Organami wyższego stopnia w rozumieniu kodeksu są:
w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego - samorządowe kolegia odwoławcze, chyba, że ustawy szczególne stanowią inaczej,
w stosunku do wojewodów - właściwi w sprawie ministrowie,
w stosunku do organów administracji publicznej innych niż określone w pkt 1i 2 - odpowiednie organy nadrzędne lub właściwi ministrowie, a w razie ich braku - organy państwowe sprawujące nadzór nad ich działalnością,
w stosunku do organów organizacji społecznych - odpowiednie organy wyższego stopnia tych organizacji, a w razie ich braku - organ państwowy sprawujący nadzór nad ich działalnością - art. 17
Organami naczelnymi w rozumieniu kodeksu są:
w stosunku do organów administracji rządowej, organów jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem samorządowych kolegiów odwoławczych oraz organów państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych - Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie,
w stosunku do organów państwowych innych niż określone w pkt 1 - odpowiednie organy o zasięgu działania,
w stosunku do organów organizacji społecznych - naczelne organy tych organizacji, a w razie braku takiego organu - prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie sprawujący zwierzchni nadzór nad ich działalnością - art. 18
Jak określa się właściwość organów?
Organy administracji publicznej przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej - art. 19
Zgodnie z art. 20 właściwość rzeczową organu administracji publicznej ustala się według przepisów o zakresie jego działania. Wynika ona z przepisów zakresu działania organu. Jest ona regulowana w przepisach ustrojowych (tworzących, powołujących) bądź w przepisach prawno - materialnych (np. prawo wodne, prawo budowlane)
Natomiast przy właściwości miejscowej określonej w art. 21 bierze się pod uwagę miejsce zamieszkania, pobytu, położenia nieruchomości. Są tu różne warianty, określające właściwość miejscową, zależne od tego czy sprawa dotyczy osoby czy też nieruchomości.
Właściwość miejscową organu administracji publicznej ustala się:
w sprawach dotyczących nieruchomości według miejsca jej położenia, jeżeli nieruchomość położona jest na obszarze właściwości dwóch lub więcej organów, orzekanie należy do organu, na którego obszarze znajduje się większa część nieruchomości,
w sprawach dotyczących prowadzenia zakładu pracy - według miejsca, w którym zakład pracy jest, był lub ma być prowadzony,
w innych sprawach - według miejsca zamieszkania (siedziby w kraju, a w braku zamieszkania w kraju - miejsca pobytu strony lub jednej ze stron, jeżeli żadna ze stron nie ma w kraju zamieszkania (siedziby) lub pobytu według miejsca ostatniego ich zamieszkania,(siedziby) lub pobytu w kraju.
Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany, sprawa należy do organu właściwego dla miejsca, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania, albo w razie braku ustalenia takiego miejsca - do organu właściwego dla obszaru dzielnicy Śródmieście w m. st. Warszawie - art. 21
Jakie są skutki prawno - proceduralne naruszenia przepisów o właściwości?
Naruszenie przepisów o właściwości jest ciężkim naruszeniem prawa i stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji. Zgodnie bowiem z art. 156 § 1 pkt 1 organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości.
Jakie są zasady rozstrzygania sporów o właściwość?
Spory o właściwość rozstrzygają:
między jednostkami jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem przypadków określonych w pkt 2-4 - wspólny dla nich organ wyższego stopnia, a w razie braku takiego organu - sąd administracyjny,
między kierownikami służb, inspekcji i straży administracji zespolonej tego samego powiatu działających w imieniu własnym lub w imieniu starosty - starosta,
między organami administracji zespolonej w jednym województwie nie wymienionymi w pkt 2 - wojewoda,
między organami jednostek samorządu terytorialnego w różnych województwach w sprawach należących do zadań z zakresu administracji rządowej - minister właściwy do spraw administracji publicznej,
miedzy wojewodami oraz organami administracji zespolonej w różnych województwach - minister właściwy do sprawa administracji publicznej,
między wojewodą a organami administracji niezespolonej - minister właściwy do spraw administracji publicznej po porozumieniu z organem sprawującym nadzór nad organem pozostającym w sporze z wojewodą,
miedzy organami administracji publicznej innymi niż wymienione w pkt 1 -4, 6-7 - wspólny dla nich organ wyższego stopnia, a w razie braku takiego organu - minister właściwy do spraw administracji publicznej,
miedzy organami administracji, gdy jednym z nich jest minister - Prezes Rady Ministrów - art. 22 § 1.
Do czasu rozstrzygnięcia sporu o właściwość organ administracji publicznej, na którego obszarze wynikła sprawa, podejmuje tylko czynności nie cierpiące zwłoki ze względu na ważny interes społeczny lub słuszny interes obywateli i zawiadamia o tym organ właściwy do rozstrzygnięcia sporu - art. 23
Kto rozstrzyga spory o właściwość między organami samorządu terytorialnego a terenowymi organami administracji rządowej?
Spory między organami samorządu terytorialnego a terenowymi organami administracji rządowej rozstrzyga sąd administracyjny - art. 22 § 2
Kto może wystąpić z wnioskiem o rozpatrzenie sporu przez sąd administracyjny?
Z wnioskiem o rozpatrzenie sporu przez sąd administracyjny może wystąpić:
strona,
organ jednostki samorządu terytorialnego lub inny organ administracji publicznej, pozostające w sporze,
minister właściwy do spraw administracji publicznej,
minister właściwy do spraw sprawiedliwości, Prokurator Generalny,
Rzecznik Praw Obywatelskich - art. 22 § 3
Kiedy pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu?
Zgodnie z art. 24 § 1 pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie - na pamięć
w której jest stroną albo pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy może mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki,
swego małżonka oraz krewnych i powinowatych do drugiego stopnia,
osoby związanej z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli,
w której był świadkiem lub biegłym albo był lub jest przedstawicielem jednej ze stron, albo w której przedstawicielem strony jest jedna z osób wymieniona w pkt 2 i 3,
w której brał udział w niższej instancji w wydaniu zaskarżonej decyzji,
z powodu której wszczęto przeciwko niemu dochodzenie służbowe, postępowanie dyscyplinarne lub karne,
w której jedną ze stron jest osoba pozostająca wobec niego w stosunku nadrzędności służbowej - art. 24 § 1
Powody wyłączenia pracownika od udziału w postępowaniu trwają także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.
Wyłączony pracownik powinien wykonywać tylko czynności nie cierpiące zwłoki ze względu na interes społeczny lub ważny interes stron.
Członek organu kolegialnego podlega wyłączeniu w przypadkach określonych w art. 24 § 1. - art. 27 § 1
Kiedy organ administracji publicznej podlega wyłączeniu?
Organ administracji publicznej podlega wyłączeniu od załatwienia sprawy dotyczącej interesów majątkowych:
jego kierownika lub osób pozostających z tym kierownikiem w stosunkach określonych w art. 24 § 1, pkt 2 i 3,
osoby zajmującej stanowisko kierownicze w organie bezpośrednio wyższego stopnia lub osób pozostających z nim w stosunkach określonych w art. 24 § 1 pkt 2 i 3
Wyłączony organ powinien wykonywać tylko czynności nie cierpiące zwłoki ze względu na interes społeczny lub ważny interes stron.
Jakie są skutki prawno - proceduralne nie przestrzegania przepisów o wyłączeniu pracownika bądź organu?
Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 3 w sprawie zakończonej decyzja ostateczna wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja wydana została przez pracownika lub organ administracji publicznej, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 24, 25 i 27
Pojęcie strony?
Strona jest obok organu kolejnym podmiotem postępowania. Strona jest partnerem organu, wobec którego organ musi mieć szczególnie postępować, informować ją, dbać o to by nie poniosła szkody, wyjaśniać, przekonywać, uzasadniać, działać obiektywnie, wnikliwie i rzetelnie, bezstronnie. Pojęcie „strona” jest pojęciem, które wzbudza duże kontrowersje w środowisku naukowym. Pojecie „strona” jest pojęciem prawa proceduralnego a nie materialnego.
Zgodne z art. 28 stroną jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek - na pamięć
Kto może być stroną?
Stronami mogą być osoby fizyczne i osoby prawne, a gdy chodzi o państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne - również jednostki nie posiadające osobowości prawnej - art. 29 - na pamięć
Osoby fizyczne nie posiadające zdolności do czynności prawnych działają przez swych ustawowych przedstawicieli, a strony nie będące osobami fizycznymi działają przez swych ustawowych lub statutowych przedstawicieli - art. 30
Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego uczestnictwa. Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie i zgłoszone do protokołu - art. 33
Czy w fazie ustaleń wstępnych, przed wszczęciem postępowania organ ma prawo badać czy osoba wnosząca podanie jest stroną czy nie?
Organ nie rozstrzyga wstępnie. Organ musi wydać decyzję merytoryczną bądź umarzającą postępowanie.
Czy organ na wstępie ma prawo badać, czy żądanie strony jest prawnie zasadne?
Są w tej sprawie dwa poglądy. Przeważa pogląd, iż organ nie ma prawa badać na wstępie czy żądanie strony jest prawnie zasadne, bowiem w KPA nie ma konstrukcji, którą można nazwać postanowieniem o wszczęciu postępowania. Dzień wniesienia podania jest dniem wszczęcia postępowania. Jeżeli organ uważa, ze nie ma podstaw prawnych musi wyrazić to w decyzji. Organ odpowiadana na pytanie czy żądanie jest prawnie zasadne czy nie decyzją.
Co się rozumie w KPA przez organizacje społeczną?
Przez organizację społeczną zgodnie z art. 5 § 2 pkt 5 rozumie się organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne organizacje społeczne.
Organizacja społeczna może w sprawie dotyczącej innej osoby występować z żądaniem:
wszczęcia postępowania,
dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu
jeżeli jest to uzasadnione celami statutowymi tej organizacji i gdy przemawia za tym interes społeczny.
Organ administracji publicznej, uznając żądanie organizacji społecznej za uzasadnione, postanawia o wszczęciu postępowania z urzędu lub o dopuszczeniu organizacji do udziału w postępowaniu. Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania lub dopuszczenia do udziału w postępowaniu organizacji społecznej służy zażalenie.
Organizacja społeczna uczestniczy w postępowaniu na prawach strony.
Organ administracji publicznej wszczynając postępowanie w sprawie dotyczącej innej osoby, zawiadamia o tym organizację społeczną, jeżeli uzna, że może ona być zainteresowana udziałem w tym postępowaniu ze względu na swoje cele statutowe i gdy przemawia za tym, interes społeczny.
Organizacja społeczna, która nie uczestniczy w postępowaniu na prawach strony, że za zgodą organu administracji publicznej przedstawić temu organowi swój pogląd w sprawie, wyrażony w uchwale lub oświadczeniu jej organu statutowego - art. 31
Jak powinny załatwiać sprawy organy administracji publicznej?
Zgodnie z art. 35 organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ.
Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym - w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania.
O każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 organ administracji publicznej obowiązany jest zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Ten sam obowiązek ciąży na organie administracji publicznej również w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezależnych od organu - art. 36
Na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Organ administracji publicznej wyższego stopnia uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienia przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości - art. 37
Które przepisy KPA wymierzone są przeciwko niesprawności, bezczynności i przewlekłości postępowania?
Przeciwko niesprawności, bezczynności i przewlekłości postępowania wymierzone są wyższej opisane art. 35 - 37 czyli przepisy mówiące w jakich terminach organ administracji publicznej jest obowiązany załatwiać sprawy. Kluczowym przepisem jest art. 37, który stanowi, iż na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Organ administracji publicznej wyższego stopnia uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienia przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości
Jak organ administracji publicznej doręcza się pisma?
Organ administracji publicznej doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez inne upoważnione osoby lub organy - art. 39.
Pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela - temu przedstawicielowi. Jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi - art. 40
Osobom fizycznym doręcza się pisma w ich mieszkaniu lub w miejscu pracy, jednostkom organizacyjnym i organizacjom społecznym doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism.
Kiedy następuje przywrócenie terminu?
Przywrócenie terminu jest obowiązkiem organu. Wniosek o przywrócenie terminu zaliczono do nadzwyczajnych środków prawnych, stanowią one podstawę do wzruszenia, „zaczepienia” decyzji ostatecznej.
W razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem, prośby należy dopełnić czynność, dla której określony był termin. Przywrócenie terminu do złożenia prośby jest niedopuszczalne - art. 58
O przywróceniu terminu postanawia właściwy w sprawie organ administracji publicznej. Od postanowienia o odmowie przywrócenia terminu służy zażalenie - art. 59 § 1
Przed rozpatrzeniem prośby o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia organ administracji publicznej na żądanie strony może wstrzymać wykonanie decyzji lub postanowienia - art. 60
Z czyjej inicjatywy i w jakim trybie i momencie następuje wszczęcie postępowania administracyjnego?
Wniesienie podania zobowiązuje organ do wszczęcia postępowania, chyba że organ nie jest rzeczowo i miejscowo właściwy, wtedy konieczne jest poinformowanie strony o organie właściwym i przekazanie do niego podania.
Postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Organ administracji publicznej może ze względu na szczególnie ważny interes strony wszcząć z urzędu postępowanie także w sprawie, w której przepis prawa wymaga wniosku strony. Organ obowiązany jest uzyskać na to zgodę strony w toku postępowania, a w razie nieuzyskania zgody - postępowanie umorzyć. Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej. O wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby będą stronami w sprawie - art. 61 § 1
Podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej), a także ustnie do protokołu. Podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych. - art. 63
Organ administracji publicznej obowiązany jest potwierdzić wniesienie podania, jeżeli wnoszący je tego zażąda.
Kiedy podanie pozostawia się bez rozpoznania?
Zgodnie z art. 64 § 1 jeżeli w podaniu nie wskazano adresu wnoszącego i nie ma możliwości ustalenia tego adresu na podstawie posiadanych danych, podanie pozostawia się bez rozpoznania. Jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.
Co powinien uczynić organ gdy stwierdzi, że nie jest właściwy w sprawie?
Zgodnie z art. 65 § 1 jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, powinien niezwłocznie przekazać je do organu właściwego, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie.
Zgodnie z art. 65 § 2 podanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem przepisanego terminu uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.
Art. 65 jest konkretyzacją zasady informowania stron.
Co powinien uczynić organ gdy stwierdzi, ze nie jest właściwy w sprawie, a organu właściwego nie można ustalić ?
Jeżeli podanie wniesiono do organu niewłaściwego, a organu właściwego nie można ustalić na podstawie danych podania, albo gdy z podania wynika, że właściwym w sprawie jest sąd, organ do którego podanie wniesiono, zwraca je wnoszącemu z odpowiednim pouczeniem - art. 66 § 3
Co się dzieje jeżeli podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy?
Jeżeli podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy, organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, uczyni przedmiotem rozpoznania sprawy należące do jego właściwości. Równocześnie zawiadomi wnoszącego podanie, ze w sprawach innych powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu i powiadomi go, iż odrębne podanie złożone w terminie 14 dni od daty doręczenia zawiadomienia uważa się za złożone w dniu wniesienia pierwszego podania - art. 66 § 1 i 2
Jakie są uprawnienia strony w zakresie wglądu do akt?
Zgodnie z art. 73 § 1 w każdym stadium postępowania organ administracji publicznej obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów.
Strona może żądać uwierzytelnienia sporządzonych przez siebie odpisów z kat sprawy lub wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem strony - art. 73 § 2
Przepisu art. 73 nie stosuje się do akt sprawy, objętych ochroną tajemnicy państwowej, a także do innych akt, które organ administracji publicznej wyłączy ze względu na ważny interes państwowy - art. 74 § 1
Odmowa umożliwienia stornie przeglądania akt sprawy, sporządzania z nich notatek i odpisów, uwierzytelniania takich odpisów lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia na które służy zażalenie - art. 74 § 2.
Jakie są uprawnienia organu w zakresie wglądu do akt?
Przepisu art. 73, czyli obowiązku organu do umożliwienia stronie przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów nie stosuje się do akt sprawy, objętych ochroną tajemnicy państwowej, a także do innych akt, które organ administracji publicznej wyłączy ze względu na ważny interes państwowy - art. 74 § 1
Gdzie organ administracji publicznej znajdzie informację prawną, by móc odmówić wglądu do akt sprawy?
Ustawa z 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych ( Dz. U. Nr 11, poz. 95 z późn. zmianami) określa jakie informacje, materiały, dziedziny spraw są niejawne i podlegają ochronie tajemnicy państwowej.
Co może być dowodem według KPA?
Zgodnie z art. 75 jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być:
dokumenty, zeznania świadków,
opinie biegłych oraz
oględziny.
Jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia właściwego organu administracji, organ administracji publicznej odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania.
Art. 75 konkretyzuje w dużym stopniu zasady ogólne dotyczące dyrektywy rzetelności, poszanowania interesu strony, czynny udział strony w postępowaniu. Zawiera uprawnienia strony w toku postępowania. Jest tu jednak pewna niekonsekwencja mianowicie, organ może nie uwzględnić przeprowadzenia dowodów, twierdząc iż nie ma to znaczenia dla sprawy. Nie ma tu postanowienia. Swoje niezadowolenie strona może zawrzeć w odwołaniu. Organ musi dać stronie możliwość wypowiedzenia się na temat dowodów. Opinie i stanowiska strony muszą być protokołowane.
Zgodnie z art. 77 organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Organ może w każdym stadium postępowania zmienić, uzupełnić lub uchylić swoje postanowienie dotyczące przeprowadzenia dowodu
Instytucja świadka w KPA?
Zgodnie z art. 82 świadkami nie mogą być:
osoby niezdolne do spostrzegania lub komunikowania swych spostrzeżeń,
osoby obowiązane do zachowania tajemnicy państwowej i służbowej na okoliczności objęte tajemnicą, jeżeli nie zostały w trybie określonym obowiązującymi przepisami zwolnione od obowiązku zachowania tajemnicy,
duchowni co do faktów objętych tajemnica spowiedzi.
Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonka strony, wstępnych, zstępnych i rodzeństwa strony oraz jej powinowatych pierwszego stopnia, jak również osób pozostających ze strona w stosunku przysposobienia, opieki i kurateli.
Czy do biegłego ma zastosowanie art. 24 dotyczący wyłączenia pracownika?
Gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, organ administracji publicznej może zwrócić się do biegłego lub biegłych o wydanie opinii.
Biegły podlega wyłączeniu na zasadach i w trybie określonym w art. 24. Poza tym do biegłych stosuje się przepisy dotyczące przesłuchania świadków - art. 84
Kiedy organ przeprowadza oględziny?
Zgodnie organ administracji publicznej przeprowadza oględziny. Jeżeli przedmiot oględzin znajduje się u osób trzecich, osoby te są obowiązane na wezwanie organu do okazania przedmiotu oględzin - art. 85
Przyczyny zobowiązujące organ do przeprowadzenia rozprawy?
Organ administracji publicznej przeprowadzi w toku postępowania rozprawę w każdym przypadku, gdy zapewni to przyśpieszenie lub uproszczenie postępowania bądź osiągnięcie celu wychowawczego albo gdy wymaga tego przepis prawa. Organ powinien przeprowadzić rozprawę, gdy zachodzi potrzeba uzgodnienia interesów stron oraz gdy jest to potrzebne do wyjaśnienia sprawy przy udziale świadków lub biegłych albo w drodze oględzin - art. 89
Kiedy i dlaczego organ zawiesza postępowanie?
Zgodnie z art. 97 § 1 organ administracji publicznej zawiesza postępowanie:
w razie śmierci strony lub jednej ze stron, jeżeli wezwanie spadkobierców zmarłej strony do udziału w postępowaniu nie jest możliwe i nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 30 § 5, a postępowanie nie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe (art. 105),
w razie śmierci przedstawiciela ustawowego strony,
w razie utraty przez stronę lub przez jej ustawowego przedstawiciela zdolności do czynności prawnych,
gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.
Gdy ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania, organ administracji publicznej podejmie postępowanie z urzędu lub na żądanie strony - art. 97 § 2
Organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu. Jeżeli w okresie 3 lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjecie postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane - art. 98
O postanowieniu w sprawie zawieszenia postępowania organ administracji publicznej zawiadamia strony. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy stronie zażalenie - art. 101
Kiedy organ administracji publicznej umarza postępowanie?
Zgodnie z art. 105 § 1 gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzje o umorzeniu postępowania.
Organ administracji publicznej może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym - art. 105 § 2.
Co to jest decyzja?
Organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji - art. 104.
Jakie są elementy konstrukcyjne decyzji?
Zgodnie z art. 107 § 1 decyzja powinna zawierać:
oznaczenie organu administracji publicznej,
datę wydania,
oznaczenie strony lub stron,
powołanie podstawy prawnej,
rozstrzygnięcie,
uzasadnienie faktyczne i prawne,
pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie,
podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji - na pamięć
Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi.
Zgodnie z § 2 art. 107 przepisy szczegółowe mogą określić także inne składniki, które powinna zawierać decyzja.
Co powinno zawierać uzasadnienie faktyczne decyzji a co prawne?
Zgodnie z art. 107 § 3 uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uzna za udowodnione, dowodów na które się oparł, oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa
- na pamięć
Kiedy można odstąpić od uzasadnienia decyzji?
Można odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględnia ona w całości żądanie strony, nie dotyczy to jednak decyzji rozstrzygających sporne interesy stron oraz decyzji wydawanych na skutek odwołania - art. 107 § 4.
Organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji również w przypadkach, w których z dotychczasowych przepisów ustawowych wynikała możliwość zaniechania lub ograniczenia uzasadnienia ze względu na interes bezpieczeństwa państwa lub porządek publiczny - art. 107 § 5.
Co to jest rygor natychmiastowej wykonalności?
Jest to wyjątek od zasady, iż wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie decyzji.
Zgodnie z art. 108 § 1 decyzji, od której służy odwołanie, może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy jest to niezbędne ze względu na ochroną zdrowia lub życia ludzkiego albo dla zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami bądź też ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony. W tym ostatnim przypadku organ administracji publicznej może w drodze postanowienia zażądać od strony stosownego zabezpieczenia.
Rygor natychmiastowej wykonalności może być nadany decyzji również po jej wydaniu. W tym przypadku organ wydaje postanowienie, na które służy stronie zażalenie - art. 108 § 2
Jakie są skutki prawno - proceduralna doręczenia lub ogłoszenia decyzji?
Zgodnie z art. 110 organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej.
Kiedy strony mogą zawrzeć ugodę?
Zgodnie z art. 114 w sprawie, w której toczy się postępowanie przed organem administracji publicznej, strony mogą zawrzeć ugodę - jeżeli przemawia za tym charakter sprawy, przyczyni się to do uproszczenia lub przyśpieszenia postępowania i nie sprzeciwia się temu przepis prawa.
Ugoda może być zawarta przed organem administracji publicznej, przed którym toczy się postępowanie w pierwszej instancji lub postępowanie odwoławcze, do czasu wydania przez organ decyzji w sprawie - art. 115.
Ugodę sporządza się w formie pisemnej - art. 117 § 1
Ugoda wymaga zatwierdzenia przez organ administracji publicznej, przed którym została zawarta - art. 118 § 1
Zatwierdzenie bądź odmowa zatwierdzenia ugody następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie, postanowienie w tej sprawie powinno być wydane w ciągu siedmiu dni od dnia zawarcia ugody - art. 119 § 1
Zatwierdzona ugoda wywiera takie same skutki, jak decyzja wydana w toku postępowania administracyjnego - art. 121
Kiedy organ administracji publicznej wydaje postanowienia?
Zgodnie z art. 123 postanowienia wydawane są w toku postępowania przez organ administracji publicznej. Postanowienia dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania, lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej.
Postanowienie powinno zawierać:
oznaczenie organu administracji publicznej,
datę jego wydania,
oznaczenie strony lub stron albo innych osób biorących udział w postępowaniu,
powołanie podstawy prawnej,
rozstrzygnięcie,
pouczenie, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego oraz
podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do jego wydania - art. 124 § 1
Postanowienie powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne, jeżeli służy na nie zażalenie lub skarga do sadu administracyjnego oraz gdy wydane zostało na skutek zażalenia na postanowienie - art. 124 § 2
Postanowienia, od których służy stronom zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego, doręcza się na piśmie - art. 125 § 1
Odwołanie od decyzji?
Od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba, ze ustawa przewiduje inny środek odwoławczy art. 127 § 1 i 2
Odwołanie od decyzji jest dwuinstancyjne, wyjątek stanowi art. 127 § 3, który mówi, iż od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona nie zadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.
Jak wnosi się odwołanie?
Zgodnie z art. 129 § 1 odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał decyzję.
Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie - od dnia jej ogłoszenia stronie - art. 129 § 2
Przepisy szczególne mogą przewidywać inne terminy do wniesienia odwołania - art. 129 § 3
Jakie są skutki proceduralne złożenia odwołania?
Skutki proceduralne złożenia odwołania to:
Termin 7 dni do przekazania odwołania wraz z aktami sprawy przez organ, który wydał decyzję do organu odwoławczego. zgodnie bowiem z art. 132
odwołanie wstrzymuje wykonanie decyzji, chyba że
decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności (art. 108),
decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu z mocy ustawy.
Organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne - art. 134
Co może i powinien uczynić organ odwoławczy?
Organ odwoławczy może:
W uzasadnionych przypadkach organ odwoławczy może wstrzymać natychmiastowe wykonanie decyzji - art. 135.
Organ odwoławczy może też przeprowadzić na żądanie strony lub z urzędu dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który wydał decyzję - art. 136
Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się chyba, ze zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny - art. 139
Jakie są warianty zachowawcze organu odwoławczego?
Zgodnie z art. 138 organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:
utrzymuje w mocy zaskarżona decyzję albo
uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy bądź uchylając tę decyzję - umarza postępowanie pierwszej instancji albo
umarza postępowanie odwoławcze,
może także uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzednio przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę organ ten może wskazać jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.
W art. 138 § 3 mamy do czynienia z uprzywilejowaną sytuacją organów samorządu terytorialnego, bowiem według tego art. W sprawach należących do właściwości organów jednostek samorządu terytorialnego organ odwoławczy uprawniony jest do wydania decyzji uchylającej i rozstrzygającej sprawę co do istoty jedynie w przypadku, gdy przepisy prawa nie pozostawiają sposobu jej rozstrzygnięcia uznaniu organu samorządowego. W pozostałych przypadkach organ odwoławczy uwzględniając odwołanie, ogranicza się do uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazywania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
Kiedy stronie służy zażalenie?
Zgodnie z art. 141 § 1 na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi.
Zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie, a gdy postanowienie zostało ogłoszone ustnie - od dnia jego ogłoszenia - art. 141 § 2
Postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji - art. 142.
Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia, jednakże organ administracji publicznej, który wydał postanowienie, może wstrzymać jego wykonanie, gdy uzna to za uzasadnione - art. 143
Kiedy następuje wznowienia postępowania?
Zgodnie z art. 145 § 1 w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:
dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe,
decyzja wydana została w wyniku przestępstwa,
decyzja wydana została przez pracownika lub organ administracji publicznej, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 24,25 i 27,
strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu,
wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organowi, który wydał decyzję,
decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu,
zagadnienie wstępne zostało rozstrzygnięte przez właściwy organ lub sąd odmiennie od oceny przyjętej przy wydaniu decyzji (art. 10 § 2),
decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie zmienione lub uchylone - na pamięć
Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja - art. 145a § 1
Wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony - art. 147.
Podanie o wznowienia postępowania wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania - art. 148 § 1
Termin do złożenia podania o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 (strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu) biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o decyzji - art. 148 § 2
Wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia. Postanowienie stanowi podstawę do przeprowadzenie przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze decyzji - art. 149
Kiedy decyzja może być uchylona lub zmieniona?
Zgodnie z art. 154 § 1 decyzja ostateczna, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa, może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Wówczas właściwy organ wydaje decyzję w sprawie uchylenia lub zmiany dotychczasowej decyzji.
Zgodnie z art. 155 decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Wówczas właściwy organ wydaje decyzję w sprawie uchylenia lub zmiany dotychczasowej decyzji.
Minister może uchylić lub zmienić w niezbędnym zakresie każdą decyzję ostateczną , jeżeli w inny sposób nie można usunąć zagrażającego życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo zapobiec poważnym szkodom dla gospodarki narodowej - art. 161 § 1
Kiedy organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji?
Zgodnie z art. 156 § 1 organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która:
wydana została z naruszeniem przepisów prawa o właściwości,
wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,
dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczna,
została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie,
była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały,
w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą,
zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa - na pamięć
Właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 156 jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji następuje w drodze decyzji - art. 157
Jakie mamy nadzwyczajne środki prawne stanowiące podstawę do wzruszenia, „zaczepienia” decyzji.?
Zaliczamy do nich:
wznowienie postępowania - art. 145
stwierdzenie nieważności decyzji - art. 156
wniosek o przywrócenie terminu - art. 58
Kiedy organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji stwierdza jej wygaśnięcie?
Zgodnie z art. 162 § 1 organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja:
stała się bezprzedmiotowa a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony,
została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona nie dopełniła tego warunku.
Zgodnie z art. 162 § 2 organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji uchyli decyzję jeżeli została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia określonych czynności, a strona nie dopełniła tych czynności w wyznaczonym terminie.
Jaki jest cel udziału prokuratora?
Zgodnie z art. 182 Prokuratorowi służy prawo zwrócenia się do właściwego organu administracji publicznej o wszczęcie postępowania w celu usunięcia stanu niezgodnego z prawem. Celem udziału Prokuratora jest zapobieganie stanu naruszenia prawa. Prokurator stoi na straży wszelkich norm prawnych, także prawa administracyjnego.
Prokuratorowi służy prawo udziału w każdym stadium postępowania w celu zapewnienia, aby postępowanie i rozstrzygnięcie sprawy było zgodne z prawem. Organ administracji publicznej zawiadamia prokuratora o wszczęciu postępowania oraz o toczącym się postępowaniu w każdym przypadku, gdy uzna udział prokuratora w postępowaniu za potrzebny - art. 183
Forma aktu prokuratorskiego zawarta jest w art. 184, który stanowi, iż Prokuratorowi służy prawo wniesienia sprzeciwu od decyzji ostatecznej, jeżeli przepisy kodeksu lub przepisy szczególne przewidują wznowienie postępowania, stwierdzenie nieważności decyzji albo jej uchylenie lub zmianę. Prokurator wnosi sprzeciw do organu właściwego do wznowienia postępowania, stwierdza nieważność decyzji albo jej uchylenia lub zmiany. Sprzeciw od decyzji wydanej przez ministra wnosi Prokurator Generalny. Jeżeli podstawą sprzeciwu jest naruszenie art. 145 § 1 pkt 4 (wznowienie postępowania następuje gdy strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu) wniesienie sprzeciwu wymaga zgody strony.
Sprzeciw prokuratora powinien być rozpatrzony i załatwiony w terminie trzydziestu dni od daty jego wniesienia. W przypadku wniesienia sprzeciwu przez Prokuratora właściwy organ administracji publicznej wszczyna w sprawie postępowanie z urzędu, zawiadamiając o tym strony. Prokuratorowi służą prawa strony.
Kiedy wydaje się zaświadczenia?
Organ administracji publicznej wydaje zaświadczenie na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli:
urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa,
osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.
Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni - art. 217
Organ administracji publicznej obowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Organ administracji publicznej przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w koniecznym zakresie postępowanie wyjaśniające - art. 218
Odmowa wydania zaświadczenia bądź zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegająca się o nie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie - art. 219
Organ administracji publicznej nie może żądać zaświadczenia na potwierdzenie faktów lub stanu prawnego, znanych organowi z urzędu bądź możliwych do ustalenia przez organ na podstawie posiadanej ewidencji, rejestrów lub innych danych albo na podstawie przedstawionych przez zainteresowanego do wglądu dokumentów urzędowych (dowodu osobistego, dowodów rejestracyjnych i innych). Organ administracji publicznej żądający od strony zaświadczenia na potwierdzenie faktów lub stanu prawnego jest obowiązany wskazać przepis prawa wymagający urzędowego potwierdzenia tych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia - art. 220.
Wymień formy weryfikacji decyzji?
Formami weryfikacji decyzji są instytucje zawarte w dziale VIII skargi i wnioski.
Prawo składania petycji, skarg i wniosków do organów państwowych, organów jednostek samorządu terytorialnego, organów samorządowych jednostek organizacyjnych oraz do organizacji i instytucji społecznych zagwarantowane jest każdemu w Konstytucji RP. Petycje, skargi i wnioski można składać w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą - art. 221
Zgodnie z art. 222 o tym, czy pismo jest skargą albo wnioskiem, decyduje treść pisma, a nie jego forma zewnętrzna.
Organ musi zapoznać się z treścią pisma ze względu na tytuł. Jeżeli z pisma wynika, ze chodzi o interes prawny autora i kwalifikuje się do wydania decyzji, organ ma obowiązek nadać odpowiedzi bieg, tak jak w przypadku pismo zawiera żądanie o wszczęcie postępowania administracyjnego.
Co może być przedmiotem skargi?
Zgodnie z art. 227 przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwienie spraw.
Skargi składa się do organów właściwych do ich rozpatrzenia.
Jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności:
rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa - wojewoda, a w zakresie spraw finansowych - regionalna izba obrachunkowa,
organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej - wojewoda,
zarządu gminy oraz wójt (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem sprawa określonych w pkt 2 - rada gminy,
zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem sprawa określonych w pkt 2 - rada powiatu,
zarządu i marszałka województwa, z wyjątkiem sprawa określonych w pkt 2 - sejmik województwa,
wojewody w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu - właściwy minister, a innych - Prezes Rady Ministrów,
innego organu administracji rządowej, organu przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej - organ wyższego stopnia lub sprawujący bezpośredni nadzór,
ministra - Prezes Rady Ministrów,
organu centralnego i jego kierownika - organ, któremu podlega - art. 229
Do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań i działalności organizacji społecznej właściwy jest organ bezpośrednio wyższego stopnia tej organizacji, a w stosunku do organu naczelnego organizacji - Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie sprawujący nadzór nad działalnością tej organizacji - art. 230
Co powinien uczynić organ, jeżeli otrzymał skargę, a nie jest właściwy do jej rozpatrzenia?
Zgodnie z art. 231 jeżeli organ, który otrzymał skargę nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, przekazać ją właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ.
Podanie pozostawia się bez rozpatrzenia, gdy brak jest nazwiska i adresu nadawcy. Organ ma wówczas prawo do pozostawienia sprawy bez rozpoznania, chyba, ze w materiałach i aktach urzędu można znaleźć adresu.
Jaki art. KPA stanowi „pomost” pomiędzy postępowaniem skargowym a jurysdykcyjnym?
Pomost pomiędzy postępowaniem skargowym a jurysdykcyjnym stanowi art. 233 KPA, który stanowi, iż skarga w sprawie indywidualnej, która nie była i nie jest przedmiotem postępowania administracyjnego, powoduje wszczęcie postępowania, jeżeli została złożona przez stronę. Jeżeli skarga taka pochodzi od innej osoby, może spowodować wszczęcie postępowania administracyjnego z urzędu, chyba, ze przepisy wymagają do wszczęcia postępowania żądania strony.
Art. 233, 234 i 235 zapobiegają dublowaniu postępowania i prowadzenia postępowania przez dwa różne organy.
W sprawie w której toczy się postępowanie administracyjne:
skarga złożona przez stronę podlega rozpatrzeniu w toku postępowania, zgodnie z przepisami kodeksu,
skarga pochodząca od innych osób stanowi materiał, który organ prowadzący postępowanie powinien rozpatrzyć z urzędu - art. 234
Skargę w sprawie, w której w toku postępowania administracyjnego została wydane decyzja ostateczna, uważa się zależnie od jej treści za żądanie wznowienia postępowania lub za żądanie stwierdzenia nieważności decyzji albo jej uchylenia lub zmiany z urzędu. Żądanie zostanie uwzględnione, gdy zachodzą przewidziane w kodeksie warunki do wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności decyzji albo jej uchylenia lub zmiany.
W jakim terminie powinna być załatwiona skarga?
Zgodnie z art. 237 § 1 organ właściwy do załatwienia skargi powinien załatwić skargę bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca.
O sposobie załatwienia skargi zawiadamia się skarżącego. W razie niezałatwienia skargi w terminie określonym w art. 237 § 1 stosuje się przepisy art. 36-38
Co może być przedmiotem wniosku?
Przedmiotem wniosku mogą być w szczególności sprawy ulepszenia organizacji, wzmocnienia praworządności, usprawnienia pracy i zapobiegania nadużyciom, ochrony własności, lepszego zaspokajania potrzeb ludności - art. 241
Wnioski składa się do organów właściwych ze względu na przedmiot wniosku. Jeżeli organ, który otrzymał wniosek, nie jest właściwy do jego rozpatrzenia, obowiązany jest w ciągu siedmiu dni przekazać go właściwemu organowi. O przekazaniu wniosku zawiadamia się równocześnie wnioskodawcę.
Organ właściwy do załatwienia wniosku powinien załatwić wniosek bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca.
Wnioskodawcy niezadowolonemu ze sposobu załatwienia wniosku służy prawo wniesienia skargi w trybie rozdziału 2 Skargi.
Jakie są zasady przyjmowania skarg i wniosków?
Organy państwowe, organy samorządu terytorialnego i inne organy samorządowe oraz organy organizacji społecznych obowiązane są przyjmować obywateli w sprawach skarg i wniosków w ustalonych przez siebie dniach i godzinach - art. 253 § 1
Skargi i wnioski składane i przekazywane do organów państwowych, organów samorządu terytorialnego i inne organów samorządowych i organów organizacji społecznych oraz związane z nimi pisma i inne dokumenty rejestruje się i przechowuje w sposób ułatwiający kontrole przebiegu i terminów załatwiania poszczególnych skarg i wniosków - art. 254.
Pracownik, który otrzymał skargę dotycząca jego działalności, obowiązany jest przekazać ją niezwłocznie swojemu przełożonemu służbowemu art. 256
Jakie są różnice skargi z działu VIII KPA a skargi do NSA?
Skarga z działu VIII KPA a skarga do NSA różnią się:
kwestią podstawy prawej,
przyczyna skargi,
podmiotami wnoszącymi.
22