PODATKI
VAT
VAT - podatek od towarów i usług to inaczej podatek od wartości dodanej).
Podmiotami opodatkowania są osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej i osoby fizyczne, jeżeli wykonują czynności opodatkowane.
Zwolnienia podmiotowe dotyczą np. zakładów pracy chronionej, podatników którzy płacą podatek w formie karty podatkowej.
Przedmiotem opodatkowania jest obrót, który powstaje w wyniku sprzedaży towarów i usług oraz obrót będący wynikiem czynności zrównanych ze sprzedażą.
Zwolnienia przedmiotowe dotyczą towarów i usług zwolnionych z podatku VAT zgodnie ustawą oraz wartości sprzedaży, która nie przekracza ustalonych limitów.
Podatek VAT jest podatkiem wielofazowym obciążającym wszystkie fazy obrotu towarami i usługami. Końcowy odbiorca płaci podatek, który jest sumą VAT we wszystkich fazach.
VAT naliczony występuje w fazie zakupu:
cena zakupu netto + VAT naliczony = cena zakupu brutto.
Należy pamiętać, że każda jednostka gospodarcza jest dostawcą i odbiorcą, faktura sprzedaży w jednej jednostce jest fakturą zakupu w innej jednostce).
8. VAT należny występuje w fazie sprzedaży:
cena sprzedaży netto + VAT należny = cena sprzedaży brutto,
(cena sprzedaży netto = cena zakupu netto + marża).
Podatek VAT jest obliczany jako suma procentowa od sprzedaży netto (podstawowa stawka VAT to 22%, obniżona 7%).
Sprzedaż brutto to suma sprzedaży netto plus VAT.
VAT naliczony ewidencjonuje się na koncie „Rozliczenie naliczonego VAT" po stronie debetowej. Na tym koncie ujmuje się również korekty VAT naliczonego oraz tę część VAT, która nie podlega odliczeniu od VAT należnego lecz obciąża jednostkę.
VAT należny ewidencjonuje się na koncie „Rozliczenie należnego VAT" po stronie kredytowej. Na koncie tym ewidencjonuje się również korekty VAT należnego.
Kwota VAT należnego > kwoty VAT naliczonego - powstaje zobowiązanie wobec urzędu skarbowego.
Kwota VAT naliczonego > kwoty VAT należnego - powstaje należność od urzędu skarbowego.
Całokształt rozliczeń jednostki z budżetem z tytułu podatku VAT dokonany jest na koncie „Rozrachunki z urzędem skarbowym z tytułu VAT":
na stronę debetową tego konta przenosi się na koniec miesiąca VAT naliczony,
na stronę kredytową tego konta przenosi się na koniec miesiąca VAT należny,
saldo końcowe debetowe to należność z urzędu skarbowego,
samo końcowe kredytowe to zobowiązanie wobec urzędu skarbowego.
Podstawowym dokumentem w obrocie opodatkowanym podatkiem VAT Jest faktura VAT :
wystawiona w dwóch egzemplarzach,
oryginał otrzymuje odbiorca (podstawa do zwrotu podatku),
wszelkie korekty dokonywane są na podstawie faktury korygującej.
Podatnik VAT wystawia jednostkom które nie są płatnikami VAT rachunek uproszczony.
Podatek dochodowy od osób fizycznych (nazywany też PIT od ang. - Personal Income Tax, czyli podatek od dochodów osobistych) - podatek bezpośredni obejmujący dochody uzyskiwane przez osoby fizyczne. Polski podatek dochodowy od osób fizycznych uregulowany jest ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. Ponadto prawa i obowiązki podatnika tego podatku wynikają z szeregu postanowień Konstytucji RP, wielu ustaw i ratyfikowanych umów międzynarodowych oraz rozporządzeń wykonawczych.
"PIT" to również nazwa druków urzędowych udostępnianych przez Ministerstwo Finansów, na których podatnicy składają swoje roczne deklaracje rozliczeniowe dotyczące podatku od dochodów osobistych. Podstawą opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasadniczo suma dochodów z poszczególnych źródeł przychodów. Dochód ustawodawca definiuje jako dodatnią różnicę między sumą przychodów a kosztami ich uzyskania w danym roku podatkowym.
Przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W przypadku pozarolniczej działalności gospodarczej przychodem są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Na przedsiębiorcach ciąży obowiązek podatkowy od kwot należnych z tytułu prowadzonej działalności, bez uzyskania rzeczywistego przychodu. W przypadku nieruchomości odstąpionych bezpłatnie do używania innym osobom - przychodem jest tzw. wartość czynszowa, a więc równowartość czynszu, jaki podatnik otrzymałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości. Przychodem natomiast z zamiany rzeczy i praw majątkowych jest zamieniana rzecz lub prawo majątkowe o wyższej wartości, pomniejszona o koszty zamiany.
Specjalną kategorią podstawy opodatkowania jest przychód z tzw. źródeł nieujawnionych, który ustala się, przyjmując za podstawę sumę poniesionych w roku podatkowym wydatków i wartość zgromadzonych w tym roku zasobów finansowych, nieznajdujących pokrycia w już opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania źródłach przychodów i posiadanych przedtem zasobach majątkowych.
Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych przez ustawę. Podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca zawarł też katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, są nimi:
wydatki na nabycie składników majątku trwałego, nakłady tego typu mogą być w kosztach podmiotów gospodarczych uwzględniane zasadniczo poprzez odpisy amortyzacyjne;
wydatki związane z wykonaniem przez podatnika zobowiązań wobec jego wierzycieli oraz strat związanych z niewykonaniem zobowiązań przez dłużników podatnika (np. spłata pożyczek, kredytów, wierzytelności odpisane jako nieściągalne, rezerwy tworzone na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona);
wydatki mających charakter sankcji finansowych (np. grzywny i kary pieniężne, koszty egzekucyjne związane z niewykonaniem zobowiązań, kary umowne i odszkodowania);
wydatki związanych z regulowaniem zobowiązań podatkowych (np. z tytułu podatku akcyzowego od nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów wyrobów, podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn oraz podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie oraz podatku od towarów i usług);
wydatków przekraczających ustalony przez prawodawcę limit (np. koszty reprezentacji i reklamy przekraczające zasadniczo 0,25% przychodu, wysokość diet z tytułu podróży służbowych);
różnych innych wydatków (np. darowizny i wszelkiego rodzaju ofiary, składki na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa).
W przypadku podmiotów zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz księgi przychodów i rozchodów koszty uzyskania przychodu rzeczywiście poniesione powinny mieć pokrycie w rzetelnych i prawidłowych księgach, mających oparcie w dokumentach księgowych.
Istnieje też możliwość ryczałtowego określenia kosztów uzyskania niektórych przychodów (np. przychody z tytułu praw autorskich - 50%, z umów o dzieło - 20%). Jeżeli podatnik wykaże, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.
W niektórych przychodach koszty są przez ustawodawcę traktowane jednocześnie jako dochód (np. dochody z kapitałów pieniężnych), w takich przypadkach w ogóle nie ustala się kosztów uzyskania przychodu.
Dochód w zależności od rodzaju działalności objętej opodatkowaniem oraz osób je prowadzących może być różnie ustalany. U podatników sporządzających bilans i rachunek wyników, dochodem z działalności gospodarczej jest dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej oraz prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów - dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania, z uwzględnieniem różnic remanentów początkowego i końcowego oraz sprzedaży składników majątku trwałego związanego z prowadzoną działalnością
Podatek dochodowy od osób prawnych (ang. CIT - Corporate Income Tax - podatek od dochodów spółek (przedsiębiorstw)) - rodzaj podatku bezpośredniego obciążającego dochody uzyskiwane przez osoby prawne. Po raz pierwszy w Polsce został on wprowadzony ustawą z dnia 31 stycznia 1989 r. Nowa ustawa dotycząca tego podatku została uchwalona 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ), akt ten obowiązuje do dnia dzisiejszego. Oprócz tej ustawy istnieje jeszcze szereg rozporządzeń normujących tę kwestię wydanych przez Ministra Finansów.
Podatnikami tego podatku są wszelkie osoby prawne, niezależnie od faktu w jaki sposób osobowość tę nabyły oraz spółki kapitałowe w organizacji. Podmiotami tego podatku mogą też
być jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (np. spółek cywilnych, jawnych, partnerskich, komandytowych, komandytowo-akcyjnych).
Specjalną kategorią podatników tego podatku są tzw. podatkowe grupy kapitałowe - związki co najmniej 2 spółek prawa handlowego posiadających osobowość prawną, które są połączone ze sobą interesami kapitałowymi. Ponadto grupa kapitałowa, aby być podatnikiem musi spełnić następujące warunki:
grupę taką mogą tworzyć jedynie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, jeżeli przeciętny kapitał zakładowy (akcyjny) przypadający na każdą z tych spółek jest nie niższy niż 1 mln zł; spółka dominująca (tzw. spółka matka) posiada bezpośredni 95% udział w kapitale zakładowym (akcyjnym); spółki zależne (tzw. spółki córki) nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym (akcyjnym) innych spółek tworzących grupę; w spółkach tworzących grupę kapitałową nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa;
wymagane jest także zawarcie przez spółkę dominującą i spółki zależne umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej w formie aktu notarialnego na okres co najmniej 3 lat podatkowych i jej zarejestrowanie w urzędzie skarbowym;
spółki tworzące grupę kapitałową nie mogą korzystać ze zwolnień od podatku dochodowego i VAT na podstawie odrębnych przepisów oraz nie mogą stosować praktyk przerzucania dochodu na innych podatników podatku dochodowego nie wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej;
podatkowa grupa kapitałowa powinna osiągać co najmniej 3% dochód w relacji do przychodów podatkowych.
Podmiotami zwolnionymi z tego podatku są:
Skarb Państwa
Narodowy Bank Polski,
jednostki budżetowe, fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw,
przedsiębiorstwa międzynarodowe i inne jednostki gospodarcze utworzone przez organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami,
gminy w zakresie dochodów własnych,
Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencja Rynku Rolnego,
Zakład Ubezpieczeń Społecznych, fundusze emerytalne i inwestycyjne.
Przy ustalaniu istnienia obowiązku podatkowego i jego zakresu duże znaczenie ma stwierdzenie czy podatnik lub zarząd mają swoją siedzibę na terytorium RP. Podatnicy mający siedzibę lub zarząd na terytorium RP podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Jeżeli podatnik nie ma siedziby lub zarządu na terytorium RP wówczas będzie on podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiągniętych w RP (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).
CIT- płaci się zaliczkowo ( za styczeń płacimy do 20 lutego itd., za listopad i grudzień płacimy do 20 grudnia, zatem podatek płacimy podwójnie w grudniu, w styczniu zaś nie płacimy).
CIT 8- Rozliczenie roczne- do końca marca należy rozliczyć działalność za poprzedni rok
SPÓŁKI
Spółka osobowa jest to spółka osobowa podobna w swym charakterze do spółki jawnej. Jest to spółka zakładana przez osoby fizyczne i charakteryzuje ona taki związek gospodarstwa jak rzemiosło, małe zakłady usługowe jak zegarmistrz, szewc. Są to przeważnie małe przedsiębiorstwa handlowe, usługowe, których cechą charakterystyczną jest to, że jest to spółka osobowa
Spółka cywilna jest to spółka osobowa, która musi się przekształcić w spółkę handlową w momencie, gdy ten obrót w ciągu 2 kolejnych lat będzie większy niż 800 tyś. Euro.
Cechą charakterystyczną jest to, że spółka ma wyodrębniony majątek. Wspólnicy wraz ze spółką odpowiadają solidarnie bez ograniczeń za fundusz spółki. Gdy są jakieś zobowiązania tej spółki to wszyscy wspólnicy odpowiadają najpierw majątkiem spółki, a jeżeli zabraknie majątku to swoim majątkiem prywatnym solidarnie to znaczy według udziałów.
Spółdzielnie to są podmioty gospodarcze, które działają w oparciu o przepisy Ustawy Prawo Spółdzielcze. Spółdzielnie są to dobrowolne i samorządne zrzeszenia o nieograniczonej liczbie członków i zmiennym funduszu udziałowym. Prowadzą działalność gospodarczą i maja osobowość prawną. Przykładem są np. spółdzielnie mieszkaniowe, spółdzielnie inwalidów, spółdzielnie społem
Spółka akcyjna - jest podobnie jak spółka z.o.o spółką kapitałową. Powstanie jej jest uzależnione od zebirania kapiału zakładowego w formie wkładów założycieli lub publicznej subskrypcji akcji. Założyciele i subskrybenci otrzymuja wartości akcji o równej wartości nominalnej w ilości przewidzianej w statucie spółki i w zasadzie odpowiedniej do wysokości wkładów kapitałowych.
Spółka z.o.o - może być tworzona w celach gospodarczych przez jedna lub wiecej osob. W przypadki gdy spółka z.o.o jest utworzona pprzez tylko jedna osoba , osoba ta wykonuje wszystkie uprawnienia przysługujące zgodzmadzieniu wspólników. Kapitał zakładowy spolki dzieli się na udzyaly o rownej lun nierownej wysokości. Umowa spółki okresla czy wspolnik może mieć tylko jeden czy wieksza ilość udziałów. Jeżeli wspólnik może mieć wieksza ilość udziałów wówczas wszystkie udzialy w kapitale zakładowym powinny być rowne i są niepodzielne.
Spółka komandytowa - jest spółką majaca na celu prowadzienei przedsiebiorsta zarobkowego pod wspolna firma. Istotna cehcą tej spólki jest to że za zobowiązania spolki wbec wierzycieli przynajmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia a odpowiedzialnośc przynajmniej jednego wspolnika jest ograniczona do tzw sumy komandytowej oznaczonej pinięznie i uwidocznionej w rejestrze handlowym.
Spółka jawna - jest spółką która prowadzi we wspolnum imieniu przedsiębiorstwo zarobkowe pod wspolna firma i nie jest inna spolka handlowa. Spółka jawna jest spółką osobową.
Definicja „konto” jest to dwustronna tabela (rachunek), która służy w rachunkowości, ale i w innych naukach ekonomicznych do rejestracji, planowania i bilansowania przeci2wstawnie skierowanych strumieni, tj. przychodów (zwiększeń) lub rozchodów (zmniejszeń) odpowiednio sklasyfikowanych obiektów majątkowych, ale także kosztów i efektów (przychodów) finansowych danego podmiotu w pewnym okresie.
Konto - 1. Urządzenie księgowe służące do bieżącego ujmowania operacji gospodarczych w wyrażeniu pieniężnym. 2. Zbiór liczb o określonym sensie ekonomicznym.
Konto analityczne (szczegółowe) - urządzenie ewidencyjne należące do ksiąg pomocniczych, przedstawia w szczegółowym ujęciu pewien wycinek konta syntetycznego, do którego jest przypisane; funkcjonuje na zasadzie jednostronnego zapisu powtarzanego.
Konto bilansowe - konto syntetyczne służące do ewidencji operacji bilansowych; w zależności od umiejscowienia w bilansie wyróżnia się konta bilansowe aktywne, pasywne oraz aktywno-pasywne.
Konto pozabilansowe - konto syntetyczne nie występujące w bilansie, służące do wyodrębnienia pewnych składników majątku (dzierżawionych, wydzierżawianych, depozytów), zobowiązań warunkowych (gwarancji) lub zapisów uzupełniających określone operacje (środki trwałe w likwidacji).
Konto syntetyczne - urządzenie służące do księgowej ewidencji operacji gospodarczych zgodnie z zasadą podwójnego zapisu, co zapewnia zbilansowanie danych liczbowych ujętych na wszystkich kontach syntetycznych prowadzonych w jednostce gospodarczej.
Konto wynikowe - konto służące do ewidencji operacji gospodarczych wpływających bezpośrednio na wynik finansowy, a więc związanych z kategoriami kosztów/strat nadzwyczajnych oraz przychodów/zysków nadzwyczajnych.
Zasada podwójnego zapisu - zasada dokonywania zapisów na kontach syntetycznych umożliwiająca zachowanie równowagi bilansowej dzięki temu, że zgodnie z nią każda operacja gospodarcza musi być zaksięgowana na co najmniej dwóch kontach, po przeciwnych ich stronach w jednakowej wysokości.
Zasady prawidłowej rachunkowości - reguły prowadzenia rachunkowości gwarantujące wiarygodność, rzetelność i użyteczność informacji oraz sprawne ich uzyskiwanie; do podstawowych zasad należą: zasada kontynuacji działalności, ciągłości, ostrożności, wyższości treści nad formą, istotności, periodyzacji
. Wynik finansowy - osiągnięty przez jednostkę, finansowy rezultat działalności; ustalany jako różnica między przychodami a kosztami ich uzyskania; dodatnia różnica (wynik dodatni) oznacza zysk, natomiast ujemna (wynik ujemny) - stratę.
Przychody finansowe - obejmują wyrażoną w cenie sprzedaży wartość sprzedanych papierów wartościowych, udziałów i akcji, otrzymane odsetki lub dywidendy od lokat pieniężnych albo rzeczowych, dodatnie różnice kursowe.
Przychody przyszłych okresów - otrzymane lub należne środki dotyczące przyszłych okresów, a w szczególności otrzymane z góry od kontrahentów zapłaty za przyszłe świadczenia, naliczone kwoty podwyższające należności lub roszczenia, naliczone dotacje, nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi powstała przy wycenie rozrachunków na dzień bilansowy.
Przychód ze sprzedaży - wartość sprzedaży (otrzymana lub należna), którą stanowi suma iloczynów ilości sprzedanych wyrobów, towarów, robót lub usług oraz właściwej dla nich jednostkowej ceny sprzedaży
Podzielność pozioma kont.
Poziomy podział konta polega na wprowadzeniu do ewidencji określonego przedmiotu w miejsce dotychczas stosowanego jednego konta, dwóch lub większej liczby kont bardziej szczegółowych. Wydziela się z konta podlegającego podziałowi zapisy debetowe i kredytowe (czyli z obu stron konta), dotyczące określonych grup operacji gospodarczych, i przenosi się te zapisy na inne konta, uzyskane z podziału.
Możliwe są dwa warianty podzielności poziomej:
1. konto dzielone przestaje funkcjonować (zanika), a jego miejsce zajmują nowe konta utworzone w wyniku podziału;
2. konto dzielone funkcjonuje nadal (jako konto syntetyczne), a konta uzyskane z podziału są prowadzone obok niego jak konta analityczne (szczegółowe), tworzące zwarty system ewidencji księgowej.
Na system ewidencji księgowej składają się konta syntetyczne (zbiorcze) i konta analityczne (szczegółowe).
Podzielność pionowa kont
Pionowy podział konta polega na wyodrębnianiu z jednej strony konta dzielonego określonej części zapisów i przeniesieniu ich na konto powstałe w wyniku dzielenia.
Podział pionowy stosowany jest:
1. w celu uzyskania większej przejrzystości zapisów na kontach;
2. gdy ewidencję danego składnika majątku prowadzi się według wartości umownych, różniących się od wartości bilansowej. Prowadzi to do powstania tzw. Kont korygujących.
Materiały - rzeczowe składniki majątku obrotowego zużywane w jednym cyklu produkcyjnym, przekazujące swą wartość produktom pracy; obejmują one surowce, materiały podstawowe i pomocnicze, paliwo, części zamienne, półfabrykaty, opakowania, odpadki.
Materiały (towary) w drodze - materiały ujęte w fakturze (rachunku) dostawcy, ale nie przyjęte do magazynu przez odbiorcę.
Rachunkowość zajmuje się odzwierciedlaniem zjawisk i procesów gospodarczych zachodzących w podstawowych ogniwach działalności gospodarczej a więc podmiotach typu przedsiębiorstwa czy instytucje. Chodzi tu o zjawiska i procesy dotyczące majątku i kapitału.
Odzwierciedlenie w ujęciu rachunkowości to ujmowanie określonych zjawisk i procesów, ich odwzorowywanie w ujęciu liczbowym a to odwzorowanie możemy traktować jako proces przetwarzania danych.
Szeroko ujmowane przetwarzanie danych to podział zjawisk, ich dokumentacja, ewidencja, przekształcanie (przeliczanie) w/g określonej metody i emisja informacji wynikowych w formie sprawozdań.
Charakterystyczną cechą rachunkowości jest to, że swoje obserwacje prowadzi w mierniku pieniężnym czyli odzwierciedla zjawiska w tym mierniku, co nie oznacza, że mierniki naturalne nie są stosowane. Mierniki te - jeśli wystąpią - służą do przekształcenia ich w miernik pieniężny (ilość x cena = wartość).
Zjawisko w ujęciu rachunkowości to określony stan lub zmiana tego stanu wyrażony w wartościach pieniężnych (posiadanie przez jednostkę środków pieniężnych to stan a ich wydatkowanie to zmiana stanu). Zmiana stanu to zaszłość albo operacja gospodarcza, przy czym zmiana ta musi pociągać za sobą konsekwencje natury finansowej wpływające pośrednio lub bezpośrednio na majątek.
Sam fakt zawarcia umowy cywilnoprawnej nie jest zaszłością z punktu widzenia rachunkowości. Tak jest np. z umową kredytu. Dopiero udzielenie kredytu jest zaszłością (stwarza określone skutki). Operacja gospodarcza występuje wówczas gdy wpływa na naszą sytuację majątkową. Ciągi zaszłości (operacje) tworzą procesy. W działalności jednostek wytwórczych wyróżnia się wiele procesów gosp. m.in. proces zaopatrzenia, produkcji, sprzedaży, zakupu itp.
Aby móc podejmować decyzje zarządcze należy posiadać zasób informacji o obiekcie, w stosunku do którego należy podjąć określone decyzje. Rachunkowość pełni wobec zarządzania rolę służebną czyli musi dostarczać informacji będących podstawą decyzji zarządczych.
Dowód księgowy - dokument zawierający pisemne stwierdzenie dokonania lub powstania operacji oraz będący podstawą dokonania zapisu księgowego.
Akredytywa - forma rozliczeń bezgotówkowych stosowana w obrocie krajowym i zagranicznym, polegająca na wyodrębnieniu przez bank - na wniosek dłużnika (odbiorcy) - określonej kwoty z jego środków na rzecz wierzyciela (dostawcy) w celu dokonania zapłaty.
Akcja - papier wartościowy dokumentujący prawo współwłasności do kapitału spółki akcyjnej, uprawniający do partycypacji w jej zyskach w formie tzw. dywidendy oraz do majątku spółki - w razie jej likwidacji.
Obligacje - 1) procentowe papiery wartościowe zbywalne, emitowane przez Skarb Państwa, podmioty gospodarcze posiadające osobowość prawną, gminy itp.; z racji ich posiadania uprawniają do określonego z góry dochodu; 2) forma zasilania emitenta w kapitały obce nie dająca uprawnień ich właścicielom do wpływu na działania emitenta.
Czek - wystawiony w ściśle określonej formie dokument (papier wartościowy), w którym wystawca udziela bankowi pisemnego zlecenia bezwzględnego wypłacenia określonej kwoty z jego rachunku konkretnej osobie (czek imienny) lub okazicielowi (czek na okaziciela).
Weksel - dokument kredytu krótkoterminowego wystawiany w formie ściśle określonej przez prawo, zawierający bezwarunkowe zobowiązanie wystawcy do zapłaty określonej osobie, w ustalonym terminie i miejscu, sumy pieniężnej, na którą został wystawiony
Środki pieniężne w drodze - środki pieniężne znajdujące się między kasą jednostki gospodarczej a jej rachunkiem bankowym albo między rachunkami bankowymi prowadzonymi przez różne oddziały banku
Roszczenia sporne - należności od osób trzecich skierowane na drogę postępowania sądowego w celu ich wyegzekwowania.
Materiały - rzeczowe składniki majątku obrotowego zużywane w jednym cyklu produkcyjnym, przekazujące swą wartość produktom pracy; obejmują one surowce, materiały podstawowe i pomocnicze, paliwo, części zamienne, półfabrykaty, opakowania, odpadki
Marża handlowa - element ceny sprzedaży, zapewniający pokrycie kosztów i wygospodarowanie zysku w jednostkach handlowych, obejmuje ona: marże detaliczne, stanowiące różnice między ceną detaliczną a hurtową oraz marże hurtowe będące różnicą między ceną hurtową a ceną zbytu.
Amortyzacja - koszt zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Amortyzacja liniowa - metoda zakładająca liniowe zużycie środków trwałych = koszt nabycia - wartość rezydualna/okres życia środka trwałego
Amortyzacja jednostkowa - metoda oparta na liczbie usług wykonywanych, obliczana jako iloraz wartości do zamortyzowania i czasu życia środka trwałego, aby obliczyć wartość amortyzacji należy obliczyć iloczyn amortyzacji jednostkowej i rzeczywistego wykorzystania środka trwałego
Amortyzacja degresywna - metoda, w której amortyzujemy środek trwały szybciej
Amortyzacja przyśpieszona, najbardziej popularna z degresywnych - obliczana przez podwojenie stopy amortyzacji liniowej i obliczenie iloczynu podwojonej stopy amortyzacji liniowej i wartości netto środka trwałego - oblicz stopę liniowej, podwój ją i ignorując wartość rezydualną pomnóż przez wartość netto aktywa
Aport - wkład niepieniężny, w formie środków trwałych bądź materiałów, wyrobów gotowych do kapitału założycielskiego. Każdy aport musi być wyceniony przez rzeczoznawcę. Akt notarialny w przypadku zmiany kapitału powierzonego zawiera nową strukturę udziałów
Działalność gospodarcza to forma aktywności przedsiębiorców działających na rynku.
Dokładniejsze definicje tego pojęcia występują w wielu ustawach, zwłaszcza w ustawach podatkowych, i różnią się między sobą; i tak:
Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje ją jako działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w dalszej części tej ustawy.
W ustawie o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jeszcze inaczej definiuje to np. ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych.
Podwójne księgowanie polega na tym, że zdarzenie gospodarcze wycenione w jednostkach pieniężnych, rejestrujemy na jednym koncie po stronie Winien, a na drugim po stronie Ma. Zasadę podwójnego księgowania, można realizować albo w formie tradycyjnej na kontach albo w formie zapisu macierzowego.
Podatkowa książka przychodów i rozchodów - oparta jest na ustawie z dnia 26 VIII 2003 roku. Nie opiera się na kontach, wszystke zasady z prowadzeniem rachunkowości są obowiązujące, podstawa do opodatkowania podatku PIT.
Książke przychodów i rozchodów mogą prowadzić podmioty gospodarcze prowadzące działalnośc gospodarczą których przychody za poprzedni rok nie przekroczyly 800tys EURO.
Spis z natury musi być zawsze prowadzony na koniec roku kalendarzowego, ktoś kto rozpoczyna działalność gospodarczą musi zrobic spis z natury, zawsze w kwocie netto.