1.Społeczeństwo ryzyka (pojęcie, taksonomia, pojecie, rodzaje zagrożeń)
Społeczeństwo ryzyka: identyfikacja , ocena i podstawowe rodzaje ryzyka.
a) Identyfikacja- niepewność występuje w każdej dziedzinie ludzkiej aktywności.
b) Ocena- Związana jest z ryzykiem mierzonym za pomocą dwóch zmiennych: prawdopodobieństwa straty i wielkości straty.
c) Ryzyko określa się jako możliwość doznania przez człowieka określonych strat (szkód) w wyniku zdarzeń niepożądanych, które mogą powstać w systemie człowiek - technika - środowisko w określonym przedziale czasu.
d)Społeczeństworyzyka jest społeczeństwem katastrof. Funkcjonowaniu społeczeństwa zagraża to, iż stany wyjątkowe stają się normą. Kiedyś ryzyko dotyczyło pojedynczych jednostek- dziś całej ludzkości.
e) Rodzajeryzyka (modernizacyjne) wg. Becka(notatki z ćw. Zad 1):
Wśród podstawowych rodzajów ryzyka według Becka można wymienić następujące: ryzyko ekologiczne, ryzyko zdrowotne, ryzyko informatyczne oraz ryzyko społeczne, a w tym indywidualizacja, osamotnienie, masowe bezrobocie, wykształcenie bez zatrudnienia oraz zmiana relacji między płciami. Kalkulacja ryzyka: szanse, wyzwania, ryzyka i zagrożenia.
Produkującbogactwo, produkujemyryzyko: doprowadza to do skażenia środowiska, globalnego ocieplenia, spowodowanego emisją dwutlenku węgla i metanu, w konsekwencji, skutki występowania np.: suszsąpotęgowane sytuacjami spowodowanymi przez działania człowieka (m.in. konflikt
zbrojny).
2.Środowisko bezp. (główne determinanty)
Elementy środowiska bezpieczeństwa.
Środowisko bezpieczeństwa - to wszelkie, zewnętrzne i wewnętrzne, militarne i niemilitarne (polityczne, ekonomiczne, społeczne, kulturowe, informacyjne itp.) warunki bezpieczeństwa, warunki realizacji interesów danego podmiotu w dziedzinie bezpieczeństwa i osiągania ustalonych celów w tym zakresie. Charakteryzowane mogą być najpełniej przy pomocy czterech podstawowych kategorii, jakimi są: szanse, wyzwania, ryzyka i zagrożenia. Szanse - to okoliczności sprzyjające realizacji interesów oraz osiąganiu celów. Generowane są głównie przez neutralne podmioty środowiska bezpieczeństwa. Mają zazwyczaj charakter szybko przemijający. Sztuka wykorzystywania szans staje się dzisiaj niewątpliwie coraz ważniejszą dziedziną szeroko rozumianej sztuki zarządzania bezpieczeństwem. Wyzwania - to z kolei dylematy, przed jakimi stoi podmiot (społeczność międzynarodowa, państwo) w rozstrzyganiu spraw bezpieczeństwa. Często generowane są przez partnerów i sojuszników, którzy prezentują pewne oczekiwania. Wyzwania mogą być podjęte lub zignorowane. Podjęcie wyzwania łączy się z koniecznością wysiłków i poniesienia pewnych kosztów, co stwarza z kolei dodatkowe szanse w przyszłości. Zignorowanie wyzwań z zasady utrudnia czerpanie korzyści i w niekorzystnych warunkach może rodzić dodatkowe zagrożenia.Ryzyka to niepewności związane z własnym działaniem, z jego skutkami, to niebezpieczeństwo niepożądanych skutków własnego działania. Im bardziej jesteśmy aktywni w serze bezpieczeństwa, tym więcej ryzykujemy.Zagrożenia - to pośrednie lub bezpośrednie destrukcyjne oddziaływania na podmiot. To najbardziej klasyczny czynnik środowiska bezpieczeństwa. Rozróżnia się zagrożenia potencjalne i realne; subiektywne i obiektywne; zewnętrzne i wewnętrzne; militarne i niemilitarne (polityczne, ekonomiczne, społeczne, informacyjne, ekologiczne, przyrodnicze itp.); kryzysowe i wojenne, intencjonalne i przypadkowe (losowe).
3.Pojęcie Strategii - podejście Klauzewicza i …
Pojęcie strategii,klasycy teorii strategii.
Strategia - nowe kierunki myślenia, oparte na prognozach, przewidywaniach.
Klasycy teorii strategii: Sun-Tzu, Clausewitz
Sun Tzu - „Sztuka wojenna”; autor najstarszego w świecie podręcznika sztuki wojennej, „psycholog” wojny, lis wojny, strategia pozasiłowych rozstrzygnięć, strategia informacji.Podstawową tezą "Sztuki Wojny" Sun Tzu jest to by pokonać przeciwnika mądrością a nie samą siłą. Mówił, że działania wojenne obejmują jednocześnie obszary polityki, ekonomii, działań militarnych oraz dyplomacji. Podstawowa koncepcja Sun Tzu zawarta została w maksymie: "zwyciężać bez konieczności podejmowania walki". Oznaczało to osiąganie maksimum korzyści przy minimalnych kosztach i ryzyku. Chińska teoria prowadzenia walki mówi, że obydwaj przeciwnicy mogą być zwycięzcami, jak i przegranymi, natomiast ich wygrane czy też przegrane mogą być różne. Dostrzeżono więc, że walka ma tak naprawdę wymiar wielopoziomowy. Dostrzeżono też, że tak naprawdę sukces można osiągnąć samemu zachowując swobodę ruchów, podczas gdy przeciwnik ma ograniczone możliwości działania. Według Sun Tzu, ideałem byłoby uniemożliwienie walki przeciwnikowi. Osiągano to także poprzez zaspokajanie żywotnych interesów przeciwnika. Pomagała w tym koncepcja "nieproporcjonalności zysków i strat". To co dla jednej strony może być niewielką stratą, dla drugiej może stanowić wielką zdobycz. Oznaczało to zdobycie "zdobycie punktów strategicznych" a więc "konkurencję".
Clausewitz - „O wojnie”; filozofi „fizyk” wojny, proponował termin „sztuka wojenna”, analizował pojęcie natarcia i obrony, uważał, że obrona jest silniejszą formą prowadzenia działań wojennych. Sądził, że celem samym w sobie nie jest pokonanie armii wroga, ale osiągnięcie konkretnych celów, zmuszenie go do działania, które chcemy osiągnąć. Jednakże nie uznawał kompromisów, sądził, że wroga trzeba zniszczyć, aby osiągnąć cel, nie koniecznie pokonać, ale zniszczyć. W opracowaniu przestrzegał także przed tym aby w ferworze walki, na polu bitwy dowódca nie zapominał o celu politycznym. Opowiadał się za tym aby główną kampanią kierowali nie wojskowi, a politycy, którzy cel polityczny mają zazwyczaj jasno określony. Cytaty: Wojna jest jedynie kontynuacją polityki innymi środkami. Pokój to zawieszenie broni pomiędzy dwiema wojnami.
4.Bezpieczeństwo międzynarodowe, narodowe, wewnętrzne.
Pojęcie i istota bezpieczeństwa międzynarodowego , narodowego i wewnętrznego.
a) Bezpieczeństwonarodowe: to zdolność narodu do ochrony jego wartości wewnętrznych przed zagrożeniami zewnętrznymi. Jest to również proces lub stan zapewniający funkcjonowanie (aktywność), państwa w podstawowych dziedzinach, umożliwiające przetrwanie, rozwój i swobodę realizacji interesów narodowych (potrzeba istnienia, tożsamości, dobrobytu) w konkretnym środowisku (warunkach) bezpieczeństwa, poprzez podejmowanie wyzwań, wykorzystywanie szans, redukowanie ryzyka oraz przeciwdziałanie wszelkiego rodzaju zagrożeniom dla jego interesów.
b) Bezpieczeństwowewnętrzne to rzeczywisty stan stabilności wewnętrznej, który odzwierciedla brak występowania jakichkolwiek zagrożeń w normalnym funkcjonowaniu organów państwa oraz chroniony przez to państwo tryb życia obywateli.
c) Bezpieczeństwomiędzynarodowe - o jego istocie stanowi zespół warunków, norm i mechanizmówmiędzynarodowych, które zapewniają każdemu państwu mniejsze lub większe poczuciepewności bezpieczeństwa istnienia, przetrwania i swobód rozwojowych bez nacisków zzewnątrz.Treścią bezpieczeństwa międzynarodowego jest eliminowanie zagrożeń dla istnienia,przetrwania, tożsamości oraz rozwoju państw i systemów międzynarodowych, jak teżkształtowanie poczucia ich pewności.BEZPIECZEŃSTWO MIĘDZYNARODOWE - proces lub stan środowiska międzynarodowego (regionalnego, kontynentalnego, globalnego) gwarantujący jego stabilność oraz szansę rozwoju, uzyskaną w rezultacie podejmowanych działań. Bezpieczeństwo międzynarodowe odznacza się brakiem istniejących zagrożeń i subiektywnych obaw oraz zgodnym dążeniem i działaniem społeczności międzynarodowej, na rzecz ochrony określonych wartości państwowych i pozapaństwowych za pomocą norm, instytucji i instrumentów, zapewniających pokojowe rozstrzyganie sporów oraz tworzenie gospodarczych, społecznych, ekologicznych i innych elementów dynamicznej stabilności i rozwoju oraz eliminowania potencjalnych zagrożeń. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku nietrudno dostrzec, iż bezpieczeństwo to nie tylko stan, ale i proces, dające możliwości przetrwania i rozwoju jednostki, państwa, regionu, kontynentu, świata.
5. Human Security - 7 kat bezpiecz. omów; (szkoła kopenhadzka, japońska, skandynawska; dwie wolności…)
Kocepcja human security:
Freedom from want
Freedom from fear
Raport ONZ ds. Rozwoju 1994
Bezpieczeństwo jednostki to bezpieczeństwo ekonomiczne żywnościowe, zdrowotne, ekologiczne, osobiste, społeczne I polityczne.
Koncepcja human security:
Kryteria konieczne do podjęcia pomocy humanitarnej
zagrożenia bądź przypadek łamania praw człowieka na dużą skale
jasne i obiektywne dowody na zaistnienie tego zagrożenia
rząd danego państwa nie chce bądź nie może podjąć kontr działań
sytuacja wymaga pilnego działania
użycie siły powinny nastąpić tylko wtedy kiedy występuje brak wyjaśnienia problemu
cel został jasno wytłumaczony społeczności międzynarodowej
cel jest ograniczony do zaprzestania naruszenia praw człowieka
akcja jest wspierana przez tych do których jest skierowana
istnieje wsparcie państw regionu
istnieje duże wsparcie sukcesu
powinno zostać zaplanowane przejście do fazy odnowy po konfliktowej
użycie powinno być proporcjonalne do zamierzonych celów
międzynarodowe prawo wojenne powinno być przestrzegane podczas całej akcji
Koncepcja human security (freedom from want, freedom from fear),szkołakanadyjska , kopenhaska i japońska.Wymiary i istotabezpieczeństwa:ekonomicznego , żywnościowego, zdrowotnego,ekologicznego,osobistego , społecznego i politycznego.
Koncepcjahumansecurity po pierwsze oznacza bezpieczeństwo (safety) od problemów tak przewlekłych jak głód, choroby i prześladowania (freedom from want). Po drugie oznacza ochronę przed nagłymi i bolesnymi wypadkami w życiu codziennym -w domu, w pracy w społeczeństwie (freedom from fear). Bezpieczeństwo jednostki sprowadzono do siedmiu wymiarów: bezpieczeństwo ekonomiczne, żywnościowe, zdrowotne, ekologiczne, osobiste, społeczne i polityczne. Human security to pojęcie uniwersalne i dotyczy całej ludzkości.Jest zorientowane na człowieka. Wszystkie jego wymiary są połączone ze sobą. Jest łatwiejsze do zapewnienia poprzez prewencję niż późną interwencję.
Szkołakopenhaska kładzie szczególny nacisk na społeczne aspekty bezpieczeństwa. Jej założenia były szeroko wykorzystywane w akcji „antyterrorystycznej” po 11 września 2001 - atakach na WTC.Wszystko sprowadza się do trzech kluczowych pojęć:
Sekurytyzacja: działanie liderów państw prowadzące do sformułowania, jakie sprawy powinny być traktowane priorytetowo w kategorii bezpieczeństwa.
- proces społecznej konstrukcji bezpieczeństwa.
- Akt mowy określający jakieś zagadnienie jako kwestię bezpieczeństwa.
-Przywołanie logiki bezpieczeństwa -nadzwyczajne sytuacje wymagają pilnej reakcji i nadzwyczajnych środków zaradczych.
- Przyjęcie tej logiki i podjęcie na jej bazie działań akceptowanych przez społeczeństwo.
SektoryBezpieczeństwa: dotyczy różnych sektorów, gdzie mówimy o bezpieczeństwie. Lista sektorów jest przede wszystkim narzędziem pozwalającym na analizę zmiennych. Najważniejsze sektory to: Sektor polityczny, Sektor społeczny, Sektor ekonomiczny Sektor środowiskowy. Teoria sektorów bezpieczeństwa powinna być traktowana jako "rozszerzenie" tradycyjnego badania materii bezpieczeństwa, poprzez spojrzenie na bezpieczeństwo w nowych sektorach.
Regionalnekompleksybezpieczeństwa: Zagrożenia generalnie występują regionalnie. Analizę bezpieczeństwa każdego z podmiotów międzynarodowych można zatem ograniczyć do analizy ich interakcji w regionie, współdziałania w zakresie bezpieczeństwa z innymi uczestnikami. Często zachodzą duże zależności pomiędzy podmiotami w regionie, rzadko pomiędzy całymi regionami - to właśnie stanowi przedmiot zainteresowań teoretyków Regionalnych Kompleksów Bezpieczeństwa.
SzkołaKanadyjska skoncentrowała się głównie na konfliktach zbrojnych i związaną z tym koniecznością niesienia pomocy humanitarnej (freedom from fear). Naczelnym celem stała się ochrona jednostki i zagwarantowanie poszanowania praw człowieka. Podejście to łączy się z przyzwoleniem na użycie wojskowej siły na terenie innego państwa w imię obrony jednostki, co wzbudza szerokie kontrowersje. Bezpieczeństwo jednostki jest podstawą prowadzenia misji pokojowych:
Ochrona ludności cywilnej,
Operacje pokojowe,
Zapobieganie konfliktom,
Zarządzanie i odpowiedzialność za stabilizowane tereny,
Bezpieczeństwo publiczne
6.Założenia strategii bezpiecz. zdrowia publicznego
Bezpieczeństwo zdrowia publicznego(założenia strategiczne) wnadzwyczajnych zagrożeniach środowiskowych.
Bezpieczeństwozdrowia jest osiągane gdy państwo oraz jego obywatele są przygotowani do ochrony życia i zdrowia w warunkach normalnych i sytuacjach kryzysowych, poprzez ustawiczne monitorowanie zagrożeń, prowadzenie odpowiedniej profilaktyki, podejmowanie niezbędnych działań w celi ratowania ludzi, mienia i środowiska oraz zapewnienie poszkodowanym dostępu do odpowiednich ośrodków leczenia (szpitalne oddziały ratunkowe, centra urazowe, ośrodki leczenia oparzeń, ośrodki leczenia ostrych zatruć , centra rehabilitacyjne, centra pomocy psychologicznej) oraz przywracanie środowiska do stanu równowagi zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej, prawnej i nauki o bezpieczeństwie.
Zdrowiepublicznewg. Achesona: jest nauką i sztuką zapobiegania chorobą, promowania zdrowia populacji i przedłużenia życia poprzez zorganizowane wysiłek społeczeństwa
Zadaniazdrowiapublicznego:
-zapobieganie epidemią i rozprzestrzeniania się chorób
-ochrona przed zagrożeniami środowiskowymi
-zapobieganie zranieniom
-promowanie zdrowych zachowań
-reagowania na katastrofy naturalne i przeciwdziałanie ich skutkom
-zapewnienie dostępu do świadczeń zdrowotnych
8. Wymień i scharakteryzuj podmioty systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego (zespoły ratownictwa medycznego, ich skład, SOR - zadnia, Centrum Powiadamiania Ratunkowego)
Ratownictwo Medyczne (Państwowe Ratownictwo Medyczne) - system, powołany w celu ratowania życia i zdrowia ludzkiego.
W skład systemu wchodzą centra powiadamiania ratunkowego (CPR), Zespoły Ratownictwa Medycznego (ZRM) (karetki typu S (Specjalistyczne) i P (Podstawowe), Lotnicze Pogotowie Ratunkowe (HEMS) i Szpitalne Oddziały Ratunkowe (SOR). Zespoły Ratownictwa Medycznego oznaczone są znakiem Państwowego Ratownictwa Medycznego, ponadto na ambulansach znajduje się oznaczenie typu zespołu ratunkowego - litery (S) lub(P) w okręgu.
Pogotowie ratunkowe - jedna z jednostek organizacyjnych w systemie opieki zdrowotnej. Pogotowie ratunkowe świadczy usługi medyczne głównie poprzez niesienie pierwszej pomocy - w ramach ratownictwa medycznego, prowadzi ambulatoria oraz transport chorych.
Personel medyczny, uprawniony do wykonywania medycznych działań ratunkowych, reprezentują:
pielęgniarki ratunkowe
lekarze ratunkowi
ratownicy medyczny.
S - Zespół wyjazdowy specjalistyczny, do 2010 r. również zespół reanimacyjny R (co najmniej trzy osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz systemu),
P - Zespół wyjazdowy podstawowy, do 2010 r. również zespół wypadkowy W (co najmniej dwie osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych),
- w skład powyższych zespołów wchodzi dodatkowo kierowca w przypadku gdy żaden z członków zespołu nie posiada prawa jazdy kategorii B oraz nie spełnia warunków, o których mowa w art. 95a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.
HEMS- bazy śmigłowców Lotniczego Pogotowia Ratunkowego( W skład którego wchodzi jeden pilot zawodowy, Ratownik Medyczny (CZAH - Członek załogi HEMS), Lekarz systemu).
Szpitalny oddział ratunkowy (w skrócie SOR) - jednostka organizacyjna szpitala i systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, utworzona w celu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej osobie w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Działania szpitalnego oddziału ratunkowego polegają na (według Dz. U. z 2011 r. Nr 237, poz. 1420)
wstępnej diagnostyce
podjęciu leczenia w zakresie niezbędnym dla stabilizacji funkcji życiowych osób, które znalazły się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
Centrum Powiadamiania Ratunkowego (CPR) - działa w systemie ratownictwa medycznego i krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. Głównym zadaniem CPR jest przyjmowanie (numery telefonów 999, 998, 112), analizowanie i wysyłanie przez dyspozytorów w miejsca zagrożeń odpowiednich służb. W CPR najczęściej działają razem służby dyspozytorskie straży pożarnej i pogotowia ratunkowego.
Lotnicze Pogotowie Ratunkowe - służba ratownictwa medycznego, wykonująca w polskim systemie opieki zdrowotnej zadania z zakresu lotniczego transportu ratowniczego i sanitarnego. Pogotowie powstało w 2000 roku jako samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej podległyMinistrowi Zdrowia. Dyrektorem LPR jest dr n. med. Robert Gałązkowski.
9. Pojęcie przestępstwa, rodzaje, wykroczenie - rodzaje.
Definicja przestępstwa i jego rodzaje.
Przestępstwo jest to czyn człowieka; czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustaw obowiązującą w czasie jego popełnienia; czyn musi być zawiniony.
Trójpodział przestępstw (kodeks napoleoński):
1. zbrodnia - przestępstwo; złamanie praw natury np. zabójstwo człowieka,
2. występek - naruszenie umowy społecznej, np. kradzież,
3. wykroczenie - naruszenie przepisów policyjno - administracyjnych
Przestępstwem jest tylko taki czyn, który został zabroniony w pewien szczególny, kwalifikowany sposób pod groźbakary. Inne czyny zabronione, nie zagrożone taką sankcja, są tylko delikatnymi, czynami niedozwolonymi, bezprawnymi. Wywołują one skutki w innych dziedzinach prawa - prawo karne się nimi nie zajmuje.
Przestępstwo jest to zawiniony czyn człowieka, społecznie niebezpieczny, zabroniony pod groźbą kary.
Sąd badając sprawę, nie jest obowiązany badać, czy popełnione przestępstwo było rzeczywiście społecznie szkodliwe. Samo umieszczenie danego czynu w k.k., wśród czynów przestępczych fakt ten przesądza. Każde przestępstwo ma charakterystyczne cechy, które pozwala je odróżnić od innych przestępstw. Cechy te nazywa się znamionami.
W każdym przestępstwie występują cztery elementy:
Strona przedmiotowa przestępstwa - sposób popełnienia czynu i okoliczności faktyczne, w jakich do niego doszło
Strona podmiotowa przestępstwa - subiektywne okoliczności sprawy, okoliczności związane z psychiką sprawcy (wina sprawcy).
Wśród przestępstw wyodrębnia się różne kategorie, zależnie od przyjętych kryteriów. Podstawowe i najczęściej spotykane podziały przestępstw:
Ze względu na wysokość grożącej kary:
Zbrodnia - pozbawienie wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo kara śmierci
Z uwagi na skutek:
Formalne (Nieskutkowe) - dochodzie przez samo działanie sprawcy, bez względu na skutek
Ze względu na rodzaj winy sprawcy:
Umyślne
Nieumyślne
Ze względu na sposób zachowania się sprawcy:
Popełnione przez działanie
Popełnione przez zaniechanie
Przestępstwa można dzielić także na:
Zasadnicze - przestępstwa podobne do siebie, przy czym jedno z nich odgrywa rolę zasadniczą, a pozostałe różnią się dodatkowymi cechami
Kwalifikowane - przestępstwa posiadające takie same cechy dodatkowe, które powodują, że jest ono społecznie niebezpieczniejsze od zasadniczego
Uprzywilejowane - posiada takie dodatkowe cechy, które czynią je mniej niebezpiecznym niż przestępstwo zasadnicze
Ze względu na sposób ścigania:
Ścigane z urzędu
Ścigane z oskarżenia prywatnego - przestępstwa popełnione na szkodę jednostki, o niewielkiej szkodliwości społecznej
Ze względu na rodzaj dóbr chronionych przez prawo karne:
Polityczne - skierowane przeciwko podstawom ustroju państwa, a sprawa działa z pobudek politycznych
Pospolite
Przeciwko życiu i zdrowi
Przeciwko wolności
Przeciwko wymiarowi sprawiedliwości
Przeciwko dokumentom
Inne
Wykroczeniem jest czyn zabroniony zagrożony karą aresztu, jednego miesiąca ograniczenia wolności, grzywny do 5000 zł lub nagany.
Rodzaje wykroczeń.
Wykroczenia z działania - nie uwzględniają zakazu określonego zachowania się, np. art. 109 - zakaz zanieczyszczania, który ma charakter prawny; źródłem tego obowiązku może być ustawa lub umowa zobowiązująca dany podmiot do określonych czynności (art. 72 - zobowiązanie do zabezpieczenia miejsca)
Wykroczenia z zaniechania - polegają na niespełnieniu określonego obowiązku.
Wykroczenia formalne - najczęściej z zaniechania (art. 49) ustawa poddaje karze zachowanie ludzi nie warunkujące tej odpowiedzialności wystąpieniem jakiejś zmiany w świecie zewnętrznym.
Wykroczenia materialne (skutkowe) - zmiana w świecie zewnętrznym spowodowana zachowaniem się człowieka np. kradzież
Wykroczenie z naruszenia dobra - prowadzą do wyrządzenia konkretnej szkody - art. 124 - uszkodzenie mienia
Wykroczenia z narażenia na niebezpieczeństwo - może by konkretne (bp. Art. 86 - doprowadzony do działania konkretnego, przewidzianego) lub abstrakcyjne.(rozdz. 13 - wykroczenie przeciwko zdrowiu).
Wykroczenia trwałe - głównie polegają na zaniechaniu, sprawca wywołuje określony stan przeciwprawny przez niespełnienie wskazanego w ustawie obowiązku; ten stan utrzymuje się. Sprawca ten stan może przerwać np. zabezpieczyć niezabezpieczone wcześniej miejsce groźne dla zdrowia i życia.
Wykroczenia zbiorowe - ich istota polega na pewnej wielokrotności czynu (art. 105)
Wykroczenie kwalifikowane - to takie, które opierają się na kryterium nastawienia psychicznego sprawcy. (art. 58 par. 2, art. 51 par. 2)
Wykroczenie ciągle - polega na wielości zachować tego samego sprawcy, jeśli zostały podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.
15. Program „Razem bezpieczniej”
OPIS ZROBIĆ
Program ma na celu wspieranie działalności organizacji pozarządowych i samorządów na rzecz bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałaniu przestępczości i aspołecznym zachowaniom.
2. CELE PROGRAMU
2.1. Wzrost realnego bezpieczeństwa w Polsce.
2.2. Wzrost poczucia bezpieczeństwa wśród mieszkańców Polski.
2.3. Zapobieganie przestępczości i aspołecznym zachowaniom poprzez zaktywizowanie i zdynamizowanie działań administracji rządowej na rzecz współpracy z administracją samorządową, organizacjami pozarządowymi i społecznością lokalną.
2.4. Poprawienie wizerunku Policji i wzrost zaufania społecznego do tej i innych służb działających na rzecz poprawy bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Na podstawie aktualnej wiedzy o stanie i poczuciu bezpieczeństwa określono obszary działania programu i kierunki aktywności zaangażowanych podmiotów.
Każde przedsięwzięcie wymaga zdiagnozowania problemu, ustalenia przyczyn jego powstania, możliwości przeciwdziałania, a następnie wyznaczenia zadań, by zapobiec bądź wyeliminować zagrożenia.
Do najważniejszych obszarów wymagających podjęcia działań w ramach programu należy zaliczyć:
Bezpieczeństwo w miejscach publicznych i w miejscu zamieszkania
Przemoc w rodzinie
Bezpieczeństwo w szkole
Bezpieczeństwo w środkach komunikacji publicznej
Bezpieczeństwo w ruchu drogowym
Bezpieczeństwo w działalności gospodarczej
Ochrona dziedzictwa narodowego
Głównym koordynatorem działań realizowanych w ramach programu jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, który przy wsparciu Komendanta Głównego Policji, powołał zespół koordynacyjny.
W jego skład wchodzą przedstawiciele:
Ministerstwa Sprawiedliwości,
Ministerstwa Edukacji Narodowej,
Ministerstwa Obrony Narodowej,
Ministerstwa Zdrowia,
Ministerstwa Finansów,
Ministerstwa Sportu i Turystyki,
Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej,
Ministerstwa Gospodarki,
Ministerstwa Środowiska,
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
Ministerstwa Infrastruktury
oraz formacji podległych MSWiA.
Na poziomie województwa zadania wynikające z programu koordynuje wojewoda przy pomocy zespołu, w skład którego wchodzą przedstawiciele przede wszystkim administracji samorządowej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej czy Straży Granicznej.
Powiaty i gminy powinny włączać się w realizację programu na zasadzie dobrowolności. W powiecie wiodącą rolę w realizacji programu powinien mieć starosta jako przewodniczący komisji bezpieczeństwa i porządku.
W gminach zadania „Razem bezpieczniej” inicjuje i realizuje wójt (burmistrz, prezydent miasta). Może go wspierać komisja rady gminy (miasta) oraz osoby i instytucje działające na rzecz bezpieczeństwa.
Zadania programu mogą realizować grupy robocze złożone z przedstawicieli podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo oraz specjalistów zaproszonych do współpracy. Prace grup roboczych, w zależności od szczebla realizacji zadań, powinny być zsynchronizowane z pracami wymienionych zespołów i komisji.
Partnerami administracji rządowej w realizacji programu powinny być organizacje społeczne, kościoły, związki wyznaniowe. O propagowanie wśród nich idei „Razem bezpieczniej” powinni zabiegać wojewodowie i starostowie.
16. Akcja społeczna „Przejrzysta Polska”
Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej (FRDL) wraz z partnerami od 2004 r. prowadzi Program „Przejrzysta Polska”. Jego celem jest promowanie uczciwości i skuteczności w samorządach przyczyniające się do poprawy jakości życia publicznego oraz do pobudzania aktywności obywatelskiej.
Akcja dla samorządów („Akcja”) polega na opracowaniu, wdrożeniu oraz przestrzeganiu procedur postępowania związanych z sześcioma zasadami dobrego rządzenia: przejrzystości, przeciwdziałania korupcji, partycypacji społecznej, przewidywalności, fachowości i rozliczalności. W ramach poszczególnych zasad realizowane są konkretne zadania usprawniające pracę jednostek samorządu terytorialnego (zadania w ramach zasad zostały podzielone na obligatoryjne i fakultatywne).
6 zasad :
Przejrzystość - celem zasady jest ułatwienie mieszkańcom dostępu do usług świadczonych przez Powiat.
Przeciwdziałanie korupcji - celem zasady jest opracowanie i stosowanie kodeksu etycznego będącego zbiorem wartości i zasad, jakimi kierują się pracownicy urzędu, a także nieustająca edukacja pracowników w zakresie stosowania kodeksu.
Partycypacja społeczna - celem zasady jest opracowanie programu współpracy samorządu z organizacjami pozarządowymi, zadanie to jest realizowane z udziałem organizacji pozarządowych.
Przewidywalność - celem zasady jest skutecznie informowanie społeczeństwa o głównych założeniach rozwojowych Powiatu.
Fachowość - celem zasady jest zagwarantowanie równego dostępu do stanowisk pracy i weryfikacja kandydatów na pracowników w oparciu o kryterium fachowości oraz zgodnie z ustawą o pracownikach samorządowych
Rozliczalność - celem zasady jest umożliwienie mieszkańcom uzyskania informacji o projekcie oraz realizacji budżetu na rok
17. Główne założenia programu „Bezpieczny Poznań”
Geneza, ogólny opis programu:
Realizacja celu zwiększenie atrakcyjności poznania jako miejsca do zamieszkania uwarunkowana jest w znacznej mierze
stanem bezpieczeństwa i porządku publicznego w mieście. W celu stworzenia wizerunku Poznania jako przyjaznego czło-
wiekowi miasta możliwości, z którym obywatele chcą wiązać swoją przyszłość, w którym chcą mieszkać, kształcić się, lo-
kalizować swoje +rmy, pracować zawodowo i realizować swoje ambicje, niezbędne jest podejmowanie działań na rzecz
poprawy bezpieczeństwa i porządku w mieście. Wyniki badań społecznych oraz lokalnej opinii publicznej wskazują, że
mieszkańcy Poznania za jeden z najważniejszych problemów do rozwiązania w mieście uznają ograniczenie przestępczości
i zwiększenie poczucia bezpieczeństwa.
W ramach działań ujętych w Programie szczególne znaczenie dla realizacji wspomnianego na wstępie priorytetu mają
przedsięwzięcia związane z następującymi zjawiskami:
* demoralizacja i przestępczość nieletnich - zjawisko to na ogólnej mapie przestępczości Poznania nie miało do tej pory
tak dużego znaczenia i nie wpływało znacząco na poziom zagrożenia, jednak systematycznie rosnąca liczba ujawnianych
nieletnich sprawców i popełnianych przez nich czynów karalnych wskazuje na coraz większy udział przestępczości nie-
letnich w ogólnej liczbie stwierdzonych przestępstw. Obecnie to przestępczość nieletnich wpływa w dużym stopniu na
poczucie bezpieczeństwa poznaniaków. W subiektywnym odczuciu mieszkańców przestępczość nieletnich jest jednym
z najważniejszych czynników powodujących poczucie zagrożenia. Oceny takie mogą mieć swoje uzasadnienie w fakcie,
iż na przestrzeni ostatnich kilku lat policyjne statystyki notują systematyczny wzrost przestępczości wśród nieletnich, po-
łączony ze zmianą charakteru przestępstw na bardziej brutalne i zorganizowane. Czyny karalne popełniane przez nielet-
nich obejmują przestępstwa o tzw. największym ciężarze gatunkowym, obniża się wiek nieletnich sprawców działających
w warunkach recydywy. Zdynamizowanie działań pro+laktyczno-zapobiegawczych podejmowanych przez nauczycieli,
pedagogów i psychologów szkolnych, rodziców, samorządy pomocnicze, a w ramach obowiązków Policji zwiększenie
ujawnialności i wykrywalności, stwarzają szansę na skuteczne przeciwdziałanie demoralizacji i przestępczości nieletnich;
* narkomania - należy niewątpliwie do najpoważniejszych zagrożeń, ponieważ generuje inne kategorie przestępczo-
ści takie jak: kradzieże, włamania, rozboje, wandalizm. Według specjalistów zajmujących się problemem narkomanii
w mieście partnerskim Poznania - Nottingham, w Polsce zorganizowana jest już siatka dystrybucji narkotyków i tylko
kwestią czasu jest ekspansja rozpowszechniania i używania tzw. twardych narkotyków;
* przestępczość samochodowa i okołosamochodowa (kradzieże samochodów i wyposażenia) jest jedną z najbardziej
odczuwanych przez mieszkańców kategorii przestępczości. Statystyki policyjne wskazują na wciąż wysoką liczbę kra-
*STRATEGIA POZNANIA 2030
134 Programy strategiczne
dzieży samochodów w Poznaniu (w odniesieniu do innych miast w Polsce). Na ogólną liczbę odnotowanych w mieście
przestępstw, ponad połowę stanowi przestępczość samochodowa i okołosamochodowa (m.in. kradzieże i włamania
do pojazdów, uszkodzenia samochodów). Poziom wykrywalności sprawców, jak i odzyskiwania skradzionych samo-
chodów jest wysoce niezadowalający;
* rozboje, pobicia, wymuszenia w miejscach publicznych - zjawiska te wywołują wzrost poczucia zagrożenia wśród
mieszkańców Poznania. Praktyka i doświadczenie ukazuje, że spadek tych kategorii przestępczości odnotowuje się
dzięki zwiększonej liczbie patroli policyjnych widocznych na ulicach miasta oraz rozbudowie Systemu Monitoringu
Wizyjnego Miasta Poznania;
* bezpieczeństwo na drogach - na liczbę zdarzeń drogowych oraz ich negatywnych skutków istotnie wpływa jakość
infrastruktury drogowej, dostosowanie układu komunikacyjnego do zagrożeń oraz skuteczne działania policji ukie-
runkowane na zwalczanie i ograniczanie wszelkich przypadków naruszeń przepisów drogowych. W tym zakresie sys-
tematyczne monitorowanie stanu bezpieczeństwa, usprawnianie infrastruktury drogowej i skuteczne ograniczanie
przestępstw i wykroczeń popełnianych przez uczestników ruchu drogowego ma na celu poprawę bezpieczeństwa na
drogach Poznania;
* miejscowe i nadzwyczajne zagrożenia dla życia i zdrowia mieszkańców, ich mienia i środowiska - do zdarzeń
tych możemy zaliczyć m.in. pożary, powodzie, akty terroryzmu, wypadki i inne nagłe zdarzenia. Mogą one być powo-
dem znacznej liczby o+ar śmiertelnych i poszkodowanych jak i dużej ilości strat materialnych. Ważnym elementem
w reagowaniu na te zagrożenia jest doskonalenia jakości usług ratowniczych oraz skrócenie średniego czasu dojazdu
jednostek ratowniczych w celu minimalizacji skutków zdarzeń. Ograniczenie skutków zdarzeń miejscowych i nadzwy-
czajnych możliwe będzie dzięki efektywnemu działaniu oraz współpracy i koordynacji działań poszczególnych służb
odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i ratownictwo;
* bezpieczeństwo imprez masowych - w tym zakresie systematyczne monitorowanie stanu bezpieczeństwa, uspraw-
nianie infrastruktury obiektów na których odbywają się imprezy masowe, modernizacja infrastruktury drogowej syste-
mu transportu miejskiego wokół tych obiektów. Skuteczne ograniczanie przestępstw i wykroczeń popełnianych przez
uczestników imprez masowych.
Cele programu:
* Ograniczenie przestępczości.
* Zwiększenie poczucia bezpieczeństwa.
* Wzrost skuteczności działań w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańców.
Cel strategiczny:
n Poprawa jakości życia oraz atrakcyjności przestrzeni i architektury miasta.
(Obszar: Jakość życia)
Cele pośrednie:
* Zwiększenie atrakcyjności Poznania jako miejsca do zamieszkania.
* Rozwój kapitału
12.
„Epidemiologia jest nauką zajmującą się badaniem warunków występowania, przyczyn i dróg szerzenia się chorób i różnych stanów patologicznych i fizjologicznych, metod zapobiegawczych w populacji i środowisku ludzi oraz zwierząt, a także środków zwalczających choroby natury infekcyjnej i nieinfekcyjnej.”
10. Podstawowe pojęcia , przedmiot i zakres badań:
-kryminologia : nauka o przestępstwie i przestępcy, o objawach i przyczynach przestępczości oraz o innych zjawiskach patologii i o zapobieganiu im.
-kryminalistyka: nauka o taktycznych zasadach i sposobach oraz o technicznych metodach i środkach rozpoznawania/wykrywania przestępstw
-wiktymologia: nauka zajmująca się ofiarą oraz jej rolą w tym, jak doszło do przestępstwa
-epidemiologia: nauka zajmująca się badaniem warunków występowania, przyczyn i dróg rozszerzania się chorób i różnych stanów patologicznych i fizjologicznych, metod zapobiegawczych w populacji i środowisku ludzi oraz zwierząt, a także środków zwalczających choroby natury infekcyjnej i nieinfekcyjnej.
a) epidemiologie infekcyjną w zakresie której czynnikami etiologicznymi są drobnoustroje i ich produkty
b) epidemiologia nie infekcyjna, zajmująca się zagrożeniami chemicznymi radiacyjnymi, obrażeniami mechanicznymi i termicznymi oraz całym szeregiem zagrożeń natury psychicznej.
-medycynasądowa:specjalność medyczna zajmująca się zagadnieniami dotyczącymi życia i śmierci w świetle prawa. Medycyna sądowa jest ściśle związana z kryminalistyką, stanowi jeden z jej elementów. Specjaliści medycyny sądowej zajmują się sekcjami zwłok, oględzinami żywych - poszkodowanych, ustalaniem ojcostwa itp. Medycy sądowi są pomocni również w dociekaniu prawdy historycznej, są np. obecni przy ekshumacjach zwłok.
-medycynakatastrof: planowanie, kierowanie i terapia w masowym zdarzeniu; to co najlepsze/najodpowiedniejsze dla jak największej liczby poszkodowanych we właściwym miejscu i czasie
-medycynaratunkowa: wyodrębniona jako samodzielna dziedzina; pomoc medyczna, stabilizacja podstawowych funkcji życiowych, przekazanie poszkodowanego do odpowiedniego oddziału, działanie na etapie przedszpitalnym i szpitalnym
- psychologia i socjologiabezpieczeństwa:
-inżynieriabezpieczeństwa: stanowi dyscyplinę, której celem jest opracowywanie, doskonalenie i upowszechnianie metod i środków racjonalnej maksymalizacji skuteczności ochrony ludzi, środowiska naturalnego i dobór cywilizacji poprzez:
- zapobieganie powstawaniu zagrożeniom bezpieczeństwa: naturalnym, cywilizacyjnym, publicznym oraz podczas eksploatacji artefaktów,
-przygotowanie podmiotów i systemu bezpieczeństwa na wypadek wystąpienia zagrożeń,
-reagowanie na negatywne skutki wyzwalających się zagrożeń bezpieczeństwa człowieka i jego środowiska.
7.Co system powinien zapewnić obywatelowi?
•Przysłanie przez dyspozytora odpowiednich służb w odpowiednim czasie;
•Podjęcie właściwej pomocy w ramach pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy, medycznych czynności ratowniczych zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej; •Odpowiedni transport: -Zespół podstawowy (2 ratowników medycznych) -Zespół specjalistyczny (zespół podstawowy + lekarz specjalista + pielęgniarka) -Lotnicze Pogotowie Ratunkowe - HEMS
•Przejęcie do najbliższego stosownego szpitalnego oddziału ratunkowego
14. Bezpieczeństwo żywnościowe (food security)- stworzenie warunków do zapewniania ludności danego kraju (czy innej jednostki terytorialnej, np. UE) dostarczenia odpowiedniej ilości i jakości produktów żywnościowych
Bezpieczna żywność (food safety)- zapewnienie ze konsumowana żywnośc nie zawiera substancji szkodliwych dla zdrowia człowieka (pozostałości DDT, dioksyn, antybiotyków, szkodliwych barwników)
O bezpieczeństwie żywnościowym możemy mówić, gdy wszystkie osoby w każdym czasie mają ekonomiczny, społeczny i fizyczny dostęp do wystarczającej ilość żywności bezpiecznej i pożywnej, takiej, która zaspokaja ich potrzeby żywieniowe i ich preferencje w tym zakresie i pozwala prowadzić aktywny, zdrowy tryb życia.
Bezpieczeństwo biologiczne- zabezpieczenie ludzi przed chorobami, zwłaszcza epidemiami, głodem i niedoborem wody, ochrona ludzi przed negatywnymi czynnikami wynikającymi z naruszenia funkcjonowania żywej przyrody, lub celowego wykorzystania czynników i procesów przyrodniczych przeciwko człowiekowi.