Badanie układów komutacyjnych
2. Badanie kodera.
2.1. Zaprojektować i wykonać układ kodera realizujący operację zgodnie z tabelą 2.1. Tabela 2.1.
Gdzie x = ....1...., y = x
Wyprowadzam równanie wyjścia A wybierając te wiersze, dla których A przyjmuje wartość 0,
a następnie wykreślam te x, dla których pojawiło się 1 w jakimkolwiek z wyznaczonych wierszy. Resztę x dodajemy do siebie otrzymując równanie wyjścia. Działamy analogicznie do B, C oraz D.
Równania wyjścia kodera:
A= x9+x7+x5+x3+x1
B= x9+x8 x5+x3+x2
C= x9+x8+x7+x6+x4
D= x9+x8+x7+x6+x5
Układ kodera:
2.3. Zaprojektować i wykonać układ dekodera realizujący operację odwrotną do wykonanego
w pkt. 2.1. kodera.
Tabela 2.3.
D |
C |
B |
A |
x9 |
x8 |
x7 |
x6 |
x5 |
x4 |
x3 |
x2 |
x1 |
x0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
0 |
0 |
0 |
1 |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
0 |
0 |
1 |
0 |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
0 |
0 |
1 |
1 |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
0 |
1 |
0 |
0 |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
1 |
0 |
1 |
1 |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
0 |
0 |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
0 |
1 |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
1 |
0 |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
1 |
1 |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
Gdzie x = 1, y = 0;
Teraz wejściami są A,B,C i D zaś wyjściami x0,x1,...,x9. Wyprowadzam równanie x0 wybierając wiersz, dla którego x0 przyjmuje wartość 1, a następnie zapisujemy równanie wejść z tego wiersza mnożąc ze sobą każde z wejść. Analogicznie działamy dla pozostałych wyjść.
Układ dekodera: Równania wyjść dekodera:
x0 = A*B*C*D
x1 = A*B*C*D
x2 = A*B*C*D
x3 = A*B*C*D
x4 = A*B*C*D
x5 = A*B*C*D
x6 = A*B*C*D
x7 = A*B*C*D
x8 = A*B*C*D
x9 = A*B*C*D
3. Badanie translatora kodu.
3.1. Zaprojektować i wykonać układ kodera realizujący operację zgodnie z tabelą poniżej.
Tabela 3.1.
x2 |
x1 |
x0 |
D |
C |
B |
A |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
Do wyznaczenia A,B,C i D dla sygnałów wejściowych x2, x1, x0 posłużymy się tablicą Karnaugh. Obliczając równanie wyjścia D wpisujemy do tabeli to co D przyjmuje dla odpowiednich kombinacji x2, x1, x0. Analogicznie działamy do pozostałych wyjść, upraszczając równania algebrą Bool'a.
Równania wyjścia translatora:
D
x1x0 x2 |
00 |
01 |
11 |
10 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
D = x2*x1*x0 + x2*x1*x0 + x2*x1*x0
C
x1x0 x2 |
00 |
01 |
11 |
10 |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
0 |
C = x2*x1*x0 + x2*x1
B
x1x0 x2 |
00 |
01 |
11 |
10 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
B = x1*x0 + x2*x1*x0
A
x1x0 x2 |
00 |
01 |
11 |
10 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
A = x2*x0 + x2*x1 = x2(x0 + x1)
Układ kodera realizujący operacje zgodną z tabelą 3.1:
4. |
Badanie multipleksera. |
4.2. Wykorzystać multiplekser 74151 do realizacji funkcji logicznej zadanej przez prowadzącego:
Y = [AD(B + C) + B
Rozkładamy funkcję za pomocą drzewka, a następnie na jego podstawie wypełniamy tablicę Karnaugha (tabela 4.1).
Tablica 4.1.
DC |
00 |
01 |
11 |
10 |
00 |
0 |
0 |
1 |
1 |
01 |
0 |
0
|
1 |
1 |
11 |
0 |
0 |
0 |
1 |
10 |
0 |
1 |
0 |
1 |
Układ z wykorzystaniem multipleksera 74151:
Opisujemy komórki tablicy wartościami sygnałów CBA. Dzięki temu zobaczymy, które komórki odpowiadają odpowiednim wejściom D multipleksera. Każdemu wejściu multipleksera odpowiadają dwie komórki w tabeli. Jeśli obie mają równą wartość od razu podłączamy wejście dla zera - na masę, dla jedynki - na Vcc. Pary, które pozostały uzależniamy od wejścia głównego D. Jeśli komórki w tabeli mają taką samą wartość jak odpowiadający im sygnał D to na to wejście multipleksera podajemy sygnał D, jeśli przeciwny - zaprzeczony D.
DC |
00 |
01 |
11 |
10 |
00 |
0 0 |
1 0 |
3 1 |
2 1 |
01 |
4 0 |
5 0
|
7 1 |
6 1 |
11 |
4 0 |
5 0 |
7 0 |
6 1 |
10 |
0 0 |
1 1 |
3 0 |
2 1 |
4.4. Zbudować, wykorzystując dwuwejściowe funktory, układ realizujący zadaną przez prowadzącego funkcję.
Minimalizujemy funkcję za pomocą tabeli Karnough (tabela 4.1)
A*B*D*C + B*D + B*A = A*B(C*D) + B(D + A)
x9 |
x8 |
x7 |
x6 |
x5 |
x4 |
x3 |
x2 |
x1 |
x0 |
D |
C |
B |
A |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
0 |
0 |
0 |
0 |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
0 |
0 |
0 |
1 |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
0 |
0 |
1 |
0 |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
0 |
0 |
1 |
1 |
y |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
0 |
1 |
0 |
0 |
y |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
0 |
1 |
1 |
y |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
0 |
0 |
y |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
0 |
1 |
y |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
1 |
0 |
x |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
y |
1 |
1 |
1 |
1 |