28.10.2004
KONCEPTUALIZACJA (KONCEPCJA) BADAWCZA
→ szereg decyzji dotyczących całego procesu badawczego
• harmonogram prac
• organizacja prac
• rozstrzygnięcia finansowe
• koncepcja badawcza
→ składniki koncepcji
• problematyka badania
• aparat pojęciowy
• definicje, z których składają się etapy procesu badawczego
• przedmiot badawczy - to, do czego się odwołujemy
• jednostki analizy
• sposoby doboru tych jednostek - dobór próby
• techniki otrzymywania materiału
• znalezienie odpowiedniego narzędzia badawczego
• sposób prezentacji wyników analizy
→ problematyka
• podstawowe pytania badawcze
• zadbanie o sensowność problematyki ( strzec się błahych i głupich pytań)
• stosowanie pytań otwartych i zamkniętych
• przyjęcie hipotez badawczych
→ aparat pojęciowy
• kluczowe definicje związane z siatką pojęciową
- definiuje się pojęcia wpisane w pytania badawcze oraz w temat badawczy
• wyjaśnianie definicji operacyjnych - nie może być żadnych niedomówień
→ przedmiot badań
• ogół konkretnych zjawisk oznaczonych przez terminy występujące w temacie badań
• przedmiot badań ma być dookreślony czasowo i przestrzennie
→ podstawowe jednostki badawcze
• odwołujące się do poszczególnych osób
• grupy w sensie socjologicznym, zbiory (organizacje i instytucje formalne i nieformalne)
• wytwory społeczne
- zachowania społeczne
- wytwory kulturowe
→dobór próby
• zastosować dobór próby, odpowiadający naszemu narzędziu badawczemu
5.11.2004
OBSERWACJA jako sposób poszukiwania danych do badań
Obserwacja- najstarsza metoda badawcza, stosowana zarówno w naukach przyrodniczych jak
i społecznych
-polega na zbieraniu danych z zachowań, działań i interakcji symbolicznych w sytuacjach społecznych
-metoda stosowana przez najróżniejsze nauki (każda z nich wyspecjalizowała się w stosowaniu procedur badawczych-różnice w systematyzacji, w warunkach)
Działania i zachowania społeczne odbywają się w określonych sytuacjach-kontekst społeczny
Kontekst jest istotny w obserwacji.
Warunkuje go sama sytuacja, subiektywna interpretacja i intencje osób działających.
Przedmiotem obserwacji jest więc zachowanie, które ma sens subiektywny dla uczestników i jednocześnie obiektywne znaczenie społeczne.
Obserwacja wymaga rozumienia bądź trafnej interpretacji subiektywnego sensu oraz społecznego znaczenia określonego działania czy zachowania.
Największym problemem naukowych metod obserwacji jest przejście od sensu subiektywnego do znaczenia obiektywnego (sens subiektywny dostępny pośrednio- interpretacja z kontekstu, interpretacja aktorów, proces rozumienia)
⇓
interpretowanie subiektywnych znaczeń- procedura wnioskowania ze wskaźników
(rzeczywiste empiryczne zachowania są wskaźnikami stanów świadomościowych)
Badacz realizując obserwację powinien zachowywać dystans, obiektywność, powinien relatywizować swoje doświadczenia kulturowe względem doświadczeń badanych. Obserwacja wymaga czasem wejścia w badane środowisko.
WARUNKI OBSERWACJI:
Obserwacja powinna być:
-obiektywna (nie skażona postawami i ocenami obserwatora, obserwator powinien się
dystansować, powinien być neutralny)
-adekwatna (uświadomione obserwowanie, nastawienie na daną kategorię, powiązanie z
hipotezami)
-wyczerpująca (musi odwoływać się do zarejestrowania wybranych, odpowiednich
elementów jakichś całości)
-wnikliwa (musi dotyczyć obserwowanych elementów, ich związku z innymi elementami,
korelacji, kolejności ich występowania itp.)
TYPY OBSERWACJI:
KRYTERIA WTRÓŹNIANIA TYPÓW OBSERWACJI:
-stopień systematyzacji
obserwacja systematyczna (continuum)
obserwacja niesystematyczna
-warunki w jakich obserwacja jest realizowana:
warunki naturalne (charakterystyczne dla badań socjologicznych)
warunki laboratoryjne, sztuczne
-rola obserwatora względem obserwowanych
obserwacja uczestnicząca
obserwacja nie uczestnicząca
-wiedza uczestników o tym, że są obserwowani
obserwacja ukryta
obserwacja jawna
18.11.2004
Uwaga: Nie jestem pewny czy przepisany tekst pochodzi w całości z wykładu tego dnia, być może obejmuje także poprzedni wykład. Sam wykład z 18.11 byłby podejrzanie krótki (pół strony A4?). Możliwe więc, że większość tego tekstu pochodzi z 3.11 i ktoś już to przepisał. Ale lepiej, żebyście mieli za dużo, niż żeby czegoś miało Wam brakować.
Karol Marks
OBSERWACJA
To jedna z najstarszych metod badawczych. Polega na zbieraniu danych z zachowań (rejestrowaniu zachowań), danych o działaniach, interakcjach społecznych.
Zachowanie ma zawsze sens obiektywny dla uczestników, a także obiektywne znaczenie społeczne. Problemem jest przejście od sensu subiektywnego do obiektywnego znaczenia.
Socjologia humanistyczna:
metoda rozumiejąca (obiektywna interpretacja subiektywnych sensów)
rozumienie kontekstu, kultury
zapytanie aktorów o sens działania -> potwierdzenie bądź zaprzeczenie interpretacji własnych badacza
Rozumienie - specyficzna metoda badawcza; ważne jest doświadczenie badacza, jego wrażliwość
Wskaźniki w obserwacji:
Rzeczywiste, empiryczne zachowania są wskaźnikami pewnych stanów świadomościowych, postaw itp.
Warunki, które musi spełniać obserwacja:
obiektywizm - brak „skażenia” postawami badacza
adekwatność - zmiany w badanej rzeczywistości pod niezamierzonym wpływem badacza (???)
wyczerpujący charakter - zarejestrowanie wybranych elementów całości według pytań, zadań
wnikliwość - musi dotyczyć obserwowanych elementów, powiązań między nimi itp.
Potrzeba obserwowania: nastawienie na obserwację pozwala uniknąć zniekształceń; jakość (niedoskonałość) zmysłów wpływa na jakość badania
Typy obserwacji:
kryterium - stopień systematyzacji procesu obserwacji
kryterium - warunki, w jakich się odbywa obserwacja
kryterium - rola obserwatora
kryterium - wiedza obiektów na temat tego, czy są obserwowane
***
Obserwacja uczestnicząca
Najczęściej stosowana w socjologii. Autor badań przeistacza się w jednego z członków grupy. Z reguły są to obserwacje niejawne - grupa, przyjmując nowego członka, nie wie, iż pojawia się on tam w celu realizacji innych celów, niż te, które realizować można w ramach tej grupy. Badacz zachowuje się zgodnie z nakazami przyjętej roli - mamy tutaj do czynienia z pełnym uczestnictwem w grupie. Badacz może też przyjąć rolę nie zakłócającą przebiegu zdarzeń, która jednak umożliwi mu badanie uczestniczące (nieujawnianie roli socjologa).
Dzięki takiej obserwacji możemy:
dotrzeć do niepoznawalnych inaczej zachowań ludzkich, odbywających się jedynie w konkretnych sytuacjach społecznych
zrozumieć sens danego zachowania
poznać ramy odniesienia zachowań i czynniki je warunkujące
poznać system kulturowy danego środowiska - ale z punktu widzenia przyjętej przez badacza roli (zatem wybór roli ma duże znaczenie dla badania)
Wybór roli powinien być podyktowany:
- zainteresowaniami badacza
- tym, co potrzebne badaczowi w jego pracy (np. rola ważna czy rola marginalna itp.)
- czasem, jaki może poświęcić na przygotowanie się do roli
- posiadanymi informacjami o grupie
Istnieją także role niedostępne dla socjologa (np. rola lekarza, polityka). Wybór roli ogranicza zakres możliwych obserwacji, zaobserwowane będą zachowania bliskie roli. Działalność badacza może także zmieniać zachowania: albo intencjonalnie, albo nieintencjonalnie - przez samo realizowanie zadań związanych z rolą. Pełniąc rolę badacz angażuje się emocjonalnie w życie grupy.
Uwaga: na marginesie znajduje się przykład, niestety obcięty przez ksero. Chodzi chyba o to, że jednym z najstarszych zastosowań obserwacji były amerykańskie badania trampów, albo coś w tym stylu.
***
Obserwacja nieuczestnicząca
Charakterystyczna dla badań laboratoryjnych. Badacz ustawicznie jest badaczem, zewnętrznym obserwatorem. Badania w warunkach sztucznych nie wyczerpują zastosowania tego rodzaju obserwacji. Może być ona przeprowadzona w warunkach naturalnych, na zasadzie obserwowania zjawisk społecznych (np. zebranie partii, aukcja, wernisaż)
Obserwacja taka umożliwia standaryzację. Udaje się określić i zaplanować np. czas i miejsce obserwacji, interesujące badacza kategorie zachowań.
Obserwator, będąc kimś z zewnątrz, jest bardziej neutralny, ogranicza emocjonalne podejście do sprawy. Swą obecnością nie wpływa również na przebieg zdarzeń, nie zakłóca naturalnego toku zjawiska. Bardzo często obserwacja taka jest jednocześnie jawna, co ma znaczenie w zakresie etyczności badań (jawność i uczestnictwo w obserwacji rzadko się łączą), wykorzystać je można równocześnie w zdarzeniach publicznych, otwartych. W przypadku zamkniętych społeczeństw mało jest ról, w których badacz mógłby wystąpić.
W praktyce badawczej obserwacja nieuczestnicząca wiąże się z dwoma rolami badacza:
obserwatora
częściowego członka grupy (badacz nie jest w całkowitej izolacji, jakoś „odnajduje się” w grupie, którą obserwuje)
Rola obserwatora jest ograniczona do pełnionych zadań. Ograniczeniem jest tez czas przeznaczony na obserwację.
Obserwacja uczestnicząca ukryta łamie prawi do prywatności - badacz oszukuje członków grupy (kwestia etyczności)
Narzędzia badawcze stosowane w obserwacji
Badacza nie można kontrolować z zewnątrz, sam musi dążyć do tego, by uwiarygodnić swoje badania. W związku z tym przy obserwacji badacz skupia się na rejestracji obserwowanych zachowań. Wykorzystuje w tym celu:
Dzienniczek obserwacji:
rejestracja na bieżąco
rejestracja wszystkich zachowań (choć początkowo wydają się niepotrzebne, później mogą okazać się pomocne)
codzienna wstępna kategoryzacja
Formularze obserwacji - informacje o zbiorowości: wiek, płeć, liczebność, hierarchia, typy rodzi i in.)
Często badacze konstruują na własny użytek wiele różnych innych narzędzi.
16.12.2004
METODA BIOGRAFICZNA
Są to badania empiryczne, związane z badaniem faktów społecznych.
,,Chłop polski w Europie i Ameryce” Znaniecki, Thomas
Jest to praca ukierunkowana na sprawdzenie problemów akulturacji przybyszów przyjeżdżających do Ameryki. Metoda ta pozwala tu na głębokie wnikanie w zjawiska ukryte, psychologiczne(dotarcie do ukrytych zjawisk, które dzieją się w świadomości badanych oraz ich zewnętrzny opis). Bada się zjawiska związane ze świadomością społeczną(jej stanem), które mają wskazać postawy emigrantów(jedno z pierwszych ujęć pojmowania postawy - tu: podkreślanie jej trwałości).
W tym badaniu zastosowano do analizy: listy, pamiętniki emigrantów, przeprowadzane były także rozmowy.
Znaniecki rozpowszechnił tę metodę - ogłosił konkurs pamiętnikarski dla robotników.
Konkursy pamiętnikarskie w okresie międzywojennym były bardzo popularne w ówczesnej Polsce. Inna praca: J.Chałasiński,,Młode pokolenie chłopów”. Dużą rolę w organizowaniu konkursu odgrywa motywacja pieniężna (nagroda).
Dzięki metodzie dokumentów biograficznych zbiera się informacje (relacje) o uczestnictwie ludzi w pewnych zjawiskach, wydarzeniach, procesach stanowiących problem badawczy. Na podstawie tych relacji wyłania się opis zdarzeń, zjawisk. Na ich podstawie stawia się hipotezy badawcze.
Motywy spisywania pamiętników:
Chęć pokazania siebie, własnych osiągnięć (nadzieja, że będzie on czytany przez innych)
Pamiętnik może służyć znalezieniu sensu życia
Z potrzeb estetycznych
Wyładowanie wewnętrznego napięcia
Z zalecenia lekarzy, nauczycieli (funkcja terapeutyczna)
Pisane przez osoby poszukujące systemów religijnych i moralnych
Zaspokojenie własnej potrzeby pozostawienia,,śladu” w historii
Rodzaj dokumentu (dowódcy wojsk, kapitanowie statków)
Rozumienie spisywania pamiętnika jako obowiązku wobec przyszłości, społeczności, której te pamiętniki dotyczą (politycy, ludzie kultury) - utrwalenie swojego doświadczenia w historii
Zrozumienie powodów, dla których powstał pamiętnik pozwala stwierdzić, na ile materiał jest wartościowy, godny zaufania. Materiały pisane dla siebie mają duży walor, gdyż nie są pisane pod potrzeby naukowe, jednak bardzo trudno dotrzeć do takich materiałów.
Socjologowie rzadziej odwołują się do pamiętników pojedynczych osób, częściej próbują oni otrzymać pamiętniki ze zbiorowości, do której organizują konkurs.
Podstawowe zasady organizowania konkursu pamiętnikarskiego (zawarte w ogłoszeniu):
określenie, do jakiej zbiorowości jest kierowany konkurs (klasa, grupa społeczna, kategoria społeczna)
dość wyraźne określenie zbiorowości pod względem cech, jakie ta zbiorowość mam mieć (np. wiek, zawód); konkurs adresowany jest do tych, których, ze względu na hipotezy, uznano za zbiorowość właściwą
cele, dla których konkurs jest ogłoszony, zarówno jawne jak i ukryte; ogłoszenie nie powinno budzić podejrzeń o cele ukryte
tzw. Instrukcja mówiąca jak szczegółowo i w jakim porządku należy omówić zagadnienia - wyodrębnienie zjawisk, o których badacz poszukuje informacji; pamiętnik powinien być pisany wg tego planu, jednak nie powinno narzucać się schematów
język sformułowanego ogłoszenia powinien być prosty, czytelny dla całej zbiorowości, do której jest adresowany
odwołanie się do ważnych społecznie i indywidualnie motywów, dla których warto napisać pamiętnik (motywy o charakterze naukowym, moralnym, patriotycznym, ekonomicznym)
informacje o rodzaju nagród, rola jury w wyłanianiu zwycięzców, jako swoista zachęta do uczestnictwa
informacje o charakterze technicznym - ilość stron, termin i sposób dostarczenia
informacje o instytucji organizującej konkurs (adres, nazwa, telefon)
zapewnienie o anonimowości, poufności
Podstawy ontologiczne metody:
zakłada się, że rzeczywistość składa się z obiektywnych wartości kulturowych i subiektywnych postaw jednostek
przyczyny zjawisk społecznych są w związku ze zjawiskami psychicznymi
założenie współczynnika humanistycznego - zjawiska społeczne ujmowane jako przedmiot, którego istotnym elementem jest znaczenie, jakie nadają im jednostki
Założenie metodologiczne:
Badacz ma traktować autobiografię jako zbiór faktów historycznych; interesuje się postawami, wyobrażeniami ujawnianymi w tych pamiętnikach; badanie dążeń ludzi, znaczeń przypisywanych przedmiotom, zjawiskom.
Typy analiz materiałów biograficznych:
metoda konstruktywna - studiowanie możliwie dużej ilości materiałów pamiętnikarskich pod kątem widzenia określonego problemu; interpretacja materiału na podstawie z góry przyjętej teorii
metoda egzemplifikacji - ilustrowanie jakiś hipotez, tez cytatami
metoda analizy treści - metoda badawcza w przypadku materiału pamiętnikarskiego (ilościowa lub jakościowa analiza treści)
opracowania statystyczne - dane o autorach, cechy, które są zmienną niezależną; wtedy, gdy badacz nie jest zbyt restrykcyjny, co do reprezentatywności badanej zbiorowości
analiza typologiczna - typy osób, zachowań, kultury; klasyfikacja i kategoryzacja; ,,Przede wszystkim metoda pamiętnikarska powinna służyć do określania typologii” Szczepański; ustalanie typów jest największą korzyścią naukową, jaka można uzyskać dzięki biografii
ograniczenia tej metody:
brak zalet reprezentatywności
autorzy pamiętników mogą być nie do końca szczerzy (autokreacja, kłamstwa)
uproszczenie opisów - błędy związane z pamięcią, wpływ nastroju związanego z chwila
nadzieja związana z nagrodą (pisanie,,pod jury)
zalety:
najlepszy materiał do poznania świadomości społecznej, mechanizmu powstawania postaw, mechanizmu,,stawania się” kimś, poznania psychicznej strony funkcji instytucji społecznych
wyjaśnienie zachowań ludzkich
Szczepański - rola pamiętników w tworzeniu wyobraźni socjologicznej (,,rozszerza możliwość społeczną”)
6.01.2005
Przykład zastosowania metody biograficznej:
Antonina Kłoskowska - analiza pamiętników Ossowskiego i wspomnień Tatarkiewicza i jego żony
Tzw. Kulturologiczna analiza biograficzna
odwołała się do teorii tożsamości, w której tworzeniu ważną rolę odgrywa kultura i normy kulturowe ( w opozycji do interakcjonizmu dostarcza dobrych danych dotyczących mikroprocesów),
jej zdaniem zbyt dużą uwagę poświęca się aktorowi i mikrowydarzeniom.
- nie można badać tożsamości tradycyjnymi metodami socjologicznymi ( sondaż, ankieta)
- proponuje powiązanie analizy budowania własnej tożsamości z kulturą symboliczną ( badania nad biografiami) - biograficzna analiza życia uczonych
- na potrzeby swojej analizy dołączyła swoją koncepcję kultury - dwa układy kultury
społeczna i symboliczna
Obok kultury społecznej, realizowanej w kontekście społeczeństwa, istnieją też zasoby kultury symbolicznej, możliwej do wydobycia w każdej chwili ( np. biblioteki).
Kultura symboliczna nie mniej niż interakcje również kształtuje osobowość. Kultura wartości, symboli odgrywa ważną rolę w kształtowaniu postaw i budowaniu tożsamości.
Badania Kłoskowskiej to badania wpływu kultury symbolicznej na nieprzeciętne jednostki i jednocześnie tego jak te jednostki same wpływają na tę kulturę i jak ją kształtują.
Podstawowe pojęcie- KULTURALIZACJA- to coś więcej niż socjalizacja, to wpływ kultury symbolicznej na osobowość, stanowi pełne wejście w kształtowanie procesów kultury symbolicznej. Proces ten dokonuje się pośrednio poprzez kontakt z różnymi pismami itp.
( zgromadzone w zbiorach i instytucjach).
Przedmiotem kulturalizacji powinni być twórcy kultury symbolicznej, mogą to być uczeni „wybitni humaniści”.
Celem badania jest „powołanie poznawcze” czyli identyfikacja z wyborem drogi życiowej.
Wpływ kultury symbolicznej na kształtowanie się powołania;
Hipoteza - powołanie oznacza identyfikację osoby z określoną drogą życia, zinternalizowanie związanych z tym wartości.
Tatarkiewicz i Ossowski mieli odmienne kształty swoich karier naukowych, różne motywacje.
Kłoskowska próbowała odtworzyć ramy kultury symbolicznej i społecznej poprzez analizę ich pamiętników. Analizowała niezinstytucjonalizowane kontakty ( rodzina) oraz zinstytucjonalizowane kontakty ( szkoła, kościół, redakcje naukowe, stowarzyszenia, itp.) ponieważ u ich podstaw leży makrostruktura społeczna ( naród, państwo, klasa społeczna, ojczyzna, miasto) wpływająca stymulująco lub restryktywnie na przepływ kultury symbolicznej
Analizowała, w jaki sposób kultura symboliczna działała na nich w postaci publikacji, książek, mediów, muzeów, czyli badała źródła oddziaływania kultury symbolicznej.
Zajęła się również wpływem znaczących innych na ich życie: głównie rodzice, pochodzili oni z rodzin inteligenckich, wychowywali się w domach z bogatymi bibliotekami. Wpływ na ich życie wywarło również odzyskanie niepodległości przez Polskę. Zawód traktowali poważnie, ustawiany był na szczycie ich hierarchii wartości.
Badania jednak nie potwierdziły początkowej hipotezy o niezbędności powołania w karierze naukowca.
BLOGI w Internecie
- posiadają szereg właściwości korzystnych i niekorzystnych dla badacza
WŁAŚCIWOŚCI
dostęp do nich jest niezwykle łatwy
trwałość dostępu, nieustanność dzienników
archiwum pamiętników
analizując je można ustalić czy mają swoich czytelników - jakie wywołują zainteresowanie wśród czytelników
zapiski prowadzone są z zamiarem natychmiastowego udostępnienia innym
na ich treść wpływa sama obecność internetu, kreowanie własnego wizerunku autora, chęć przypodobania się czytelnikom, koloryzowanie informacji o sobie
W Polsce jest ok. 40 tys. blogowiczów. Są pisane przede wszystkim przez nastolatków i osoby 40 letnie.
KORZYŚCI
autor blogu wchodzi w relacje z czytelnikami
publiczność nieustannie wpływa na treści pamiętnika
autor pisze pod presją bycia czytanym
czytelnicy niejako są współautorami tekstów, które są odpowiedzią na ich komentarze
blogi są często komentowane, to stały dialog między odbiorcą a autorem
FUNKCJE SPOŁECZNE BLOGÓW
funkcja emocjonalna - wentyl bezpośrednio tworzony przez blog
zaspokajają potrzeby związane z więzami interpersonalnymi
dają poczucie towarzyskości - dostarczają licznych kontaktów
przyjemność - miły sposób spędzania wolnego czasu
ekspresja
potwierdzanie własnego istnienia
Śledzenie procesu stawania się blogowiczem:
czytanie tekstów innych, obserwowanie komentarzy ( uczenie się obowiązujących zasad)
później pisanie blogów samemu
zacieranie granicy między życiem realnym a wirtualnym
analiza kategorii czasu w blogach ( czytanie od najświeższych zdarzeń) - przeszlość jest mniej dawna, jest utrwaleniem teraźniejszości
kreowanie siebie - okazja do zaistnienia swojej osobowości, szansa stworzenia własnej tożsamości, wypracowanej na użytek własny i publiczności.
nieustanne testowanie kreacji swojej tożsamości, ekshibicjonizm
anonimowość - występowanie pod pseudonimem gwarantuje poczucie bezpieczeństwa
odzwierciedlenie trajektorii życia ludzkiego - blog rodzi się, rozwija i umiera
analiza kategorii przestrzeni - blog jako pasaż a blogowiczów jako spacerowiczów.
13.01.05
Wykład Metody badań socjologicznych, data:13.01.05, temat: ANALIZA TREŚCI
Polega na szukaniu informacji, które zostały zarejestrowane, zapisane (niekoniecznie przez badacza). Analizuje treść i formę przekazu.
Jest to niereaktywna metoda badań (nieinwazyjna) - badacz nie wpływa na zachowanie badanych, jest wyłączony z interakcji.
Źródła:
książki
czasopisma
wiersze
gazety
listy
prawo
dokumenty
rejestry szpitalne
podręczniki
pamiętniki
programy TV
reklamy
Historia metody:
B. Berelson po zebraniu sporej ilości analiz zawartości, wykonanych w latach 1941-43, opublikował pracę, w której zaproponował definicję metody, która później stała się klasyczną.
Wcześniej z tej metody korzystali również Znaniecki i Thomas.
Analiza treści:
ILOŚCIOWA
zdefiniowana przez Berelsona jako: „technika badawcza służąca do 1)obiektywnego, 2)systematycznego i 3)ilościowego opisu jawnej zawartości komunikatów (wypowiedzi, przekazów, tekstów)”.
Obiektywizm oznacza, że ten sam wynik winno uzyskać dwóch lub więcej niezależnie od siebie pracujących badaczy
Systematyczność oznacza, że analiza zawartości winna być w każdym punkcie systematyczna: wyboru materiału, zastosowania narzędzi, opracowania statystycznego.
Ilościowa - opiera się na klasyfikacji i liczeniu elementów
Zarzuty:
analiza jawnej treści ogranicza całość treści zawartej w przekazie, jej kontekstualność, badanie głębi przekazu.
Sposoby analizowania (poziomy):
cechy samej treści
nadawca - wnioskowanie o autorze
analiza odbiorców danej treści (o skutkach oddziaływania tej treści na odbiorców)
Można porównywać, badać:
materiały z różnych źródeł (np. pochodzące z Ameryki i z Niemiec)
materiały powstające w różnym czasie
intencje, cechy psychiczne nadawców
Kategorie analizy wg Berelsona:
Co się twierdzi:
przedmiot (Czego dotyczy przekaz?)
Kierunek (Czy przedmiot ten został potraktowany korzystnie czy nie?)
Przesłanki oceny kierunku (Na jakiej podstawie przedmiot został tak a nie inaczej oceniony?)
Wartości (Jakie cele i dążenia ujawnia przekaz?)
Metody (Jakie metody stosuje się do realizacji owych celów?)
Cechy (Jakie są cechy postaci występujących?)
Postacie (Kto podejmuje działanie?)
Autorytet (W czyim imieniu wygłasza się tezy?)
Pochodzenie (Gdzie zrodził się przekaz?)
Adresat (Do kogo przekaz jest głównie skierowany?)
Jak się twierdzi:
Forma wypowiedz
Sposób formułowania (Jaka jest gramatyczna czy składniowa jednostka analizy?)
Intensywność (Z jaką siła została wypowiedź sformułowana i ile zawiera emocji?)
Skuteczność (Jaki jest charakter wypowiedzi z punktu widzenia funkcji propagandowych?)
Nie wszystkie kategorie muszą być użyte w danym badaniu, badacz ma prawo dokonać wyboru.
JAKOŚCIOWA
wyszukiwanie „drugiego dnia”, próba dotarcia do treści ukrytych.
Model analizy socjologicznej wg Gerbnera
Istnienie - dotyczy kwestii obecnośći/braku określonych zagadnień częstości ich występowania
Priorytety - jaki nacisk kładzie się na poszczególne wątki, tematy, zagadnienia.
Wartości - jakie tendencje można przypisać badanym problemom, mierzy ich ukierunkowanie.
Relacje zjawisk - bada np. zależność przyczynową, uwzględnia czas ukazania się przekazu, kontekst.
Szczegóły techniczne analizy treści:
Wyodrębnienie jednostek badawczych - najmniejszych elementów treści występujących w przekazie (np. słowo, temat, postać, akapit, cm2 powierzchni gazety, jednostka czasu-sekunda, minuta)
Wyznaczenie jednostek kontekstowych - na ich tle pojawiają się pojedyncze jednostki badawcze, jest to większy fragment, który będziemy analizować, który nadaje sens naszej jednostki badawczej.
Wyznaczenie kategorii badawczych
Kategorie wg Nachmias
Co się twierdzi:
przedmiot (Czego dotyczy komunikat?)
kierunek (pozytywny czy negatywny)
podstawy klasyfikacji
wartości
metody
cechy
aktor (Kto podejmuje określone działania?)
autorytet
początek (Gdzie rozpoczął się komunikat?)
miejsce (Gdzie przebiegają określone działania?)
konflikt (Jakie są źródła i poziomy konfliktu?)
zakończenie (Jak kończą się konflikty?
Czas (kiedy określone działanie nastąpiło
Jak się twierdzi:
formy lub rodzaje komunikacji (np. radio, gazeta, rozmowa, telewizja)
forma wypowiedzi
środki (jakie wykorzystano środki retoryczne lub perswazyjne?)
Kodowanie - do każdej kategorii jednostki analizy.
Dobór próby jednostek analizy - w zależności od tego jaką analizę treści (jakościową czy ilościową).
24.02.2005
Zogniskowany wywiad grupowy „badania fokusowe”
Dobór do tego typu badania zawsze jest celowy.
Uczestnicy często oczekują zapłaty za udział, z czym wiąże się niebezpieczeństwo uczynienia sobie z uczestnictwa w badaniu działalności zarobkowej.
Typy wywiadów:
w zależności od liczby członków (rzadko na grupach większych niż 11-12 osób)
1) mini wywiady grupowe (maks.6 osób), przy tematach drażliwych, kłopotliwych, bądź w przypadku „trudnych” respondentów-zamknięci, nadpobudliwi, ewentualnie eksperci
2) grupy dwuosobowe- które wiąże określona więź, dyskutują z moderatorem np. małżeństwa na temat edukacji ich dzieci. Cechą tych grup ułatwiającą prowadzenie dyskusji jest to, że mają dane tematy przedyskutowane, co dodatkowo daje im poczucie bezpieczeństwa
3) trójki - także duże poczucie bezpieczeństwa
ze względu na czas:
krótki (ok. ½ godz)
rozszerzone wywiady grupowe (nawet do 6 godz). Stosuje się przy nich różne wspomagające techniki realizacji, np. techniki projekcyjne
ze względu na częstotliwość wywiadów:
1) jednorazowe
2) wielokrotne
ze względu na sposoby prowadzenia :
dwustronne wywiady fokusowe , polega na tym, że konstruuje się dwie grupy. Najpierw moderator przeprowadza wywiad z jedna z nich, gdy druga obserwuje przebieg dyskusji zza lustra, potem zmieniają się rolami. W końcowej fazie następuje spotkanie obu grup
telefoniczny wywiad fokusowy (telekonferencja), gdy istnieje trudność ze zgromadzeniem wszystkich respondentów w jednym miejscu
ze względu na specyfikę doboru próby:
wywiad z grupami konfliktowymi - gdy respondenci różnią się pod względem jakiś cech
wywiad z grupami pokrewnymi- pozwala wyodrębnić subtelne różnice
wywiady konfrontacyjne- np. gdy angażuje się producentów i konsumentów określonego produktu
Korzyści:
bardzo naturalne badania( społeczne oddziaływanie grupy na badanych)
atmosfera wywiadu- szczerość , otwartość, samo bycie w grupie sprzyja spontanicznym, naturalnym zachowaniom
komunikacja ( jej formy ) - język dyskusji rozszerzony przez respondentów, daje możliwość dotarcia do specyficznego języka
często związane z praktycznymi przedmiotami
są to stosunkowo tanie badania
Zasady 5 „S”:
Synergia, wspólny wysiłek grupy, wynik wypracowany wspólnie, niebędący po prostu wypadkowa wysiłków indywidualnych
Efekt kuli śniegowej- proces łańcuchowy wyzwalający opinie innych
Stymulacja- wzajemne oddziaływanie, motywowanie do wykonywania roli w grupie
Bezpieczeństwo- grupa fokusowa daje poczucie bezpieczeństwa, mniej chodzi tu o indywidualne postawy, opinie co o opinie wypracowaną wspólnie przez wszystkich członków grupy, co wiąże się z brakiem odpowiedzialności indywidualnej
Spontaniczność - wyzwala ją dobry moderator
Porównanie ilościowych(a) i jakościowych(b) metod badawczych:
odmienny zakres problemów i pytań badawczych
sposób doboru próby:
a. reprezentatywne , pozwalające dokonywać uogólnień
b. brak możliwości uogólniania
wielkość próby:
a. duże
b. niewielkie
narzędzia badawcze:
a. kwestionariusz, sztywne ramy, stały zestaw pytań, których nie można zmieniać
b. scenariusz , który może zawierać zestaw pytań, zagadnień, ale wszystko zależy od grupy i umiejętności moderatora
rodzaj pytań:
a. pytania o ilość, częstotliwość; „czy”, „ile”
b. najczęściej pytanie „dlaczego”, pytania o przyczynę
wpływ badacza:
a. kończy się na konstruowaniu narzędzia badawczego , potem maksymalnie neutralny
b. w tym przypadku chodzi o to by wpływ moderatora był możliwie duży, ma powodować chęć uczestnictwa
różnica w analizie i interpretacji wyników:
a. statystyczna , chodzi o pomiar zjawiska
b. nie są to grupy reprezentatywne, chodzi tu o zrozumienie określonych zjawisk, a nie ich statystyczny rozkład
W badaniach fokusowych często wykorzystuje się techniki projekcyjne:
Techniki projekcyjne
Projekcja polega na tym, że osoba „wyrzuca” z siebie sytuacje i właściwości, z którymi się nie zgadza, przypisuje je środowisku, innym. Jest to przeniesienie, często nieuświadomione
Jednym z pierwszych badań gdzie wykorzystano techniki projekcyjne, było badanie kawy rozpuszczalnej:) - w tym przypadku badania na próbach ślepych, czyli takich, w których respondenci nie orientują się która marka to która, pokazała że nie rozróżniają oni smaków odpowiednich dla danych marek.
Techniki projekcyjne stosuje się, gdy istnieje podejrzenie, że właściwości ukryte, niejasne odgrywają dużą rolę, a nie istnieje inny sposób dotarcia do nich.
03.03.2005
FOCUSOWY (ZOGNISKOWANY) WYWIAD GRUPOWY c.d.
Focus korzysta z technik projekcyjnych, gdy badane są kwestie drażliwe, gdy dotyczą one tabu, o których ludzie niechętnie chcą rozmawiać, np. sytuacji intymnych, trudnych, gdy osoby biorące udział w focusie nie uświadamiają, nie zdają sobie sprawy z jakich spraw, problemów; ponadto, gdy na dany temat trudno jest mówić (np. z braku odpowiedniego słownictwa, nieumiejętności nazwania danego stanu itp.). Techniki projekcyjne są pewnego rodzaju urozmaiceniem. Stosuje się je również, gdy badana kwestia dotyczy spraw odległych w czasie, np. o kilka lat; dodatkowo, gdy grupa okazuje się trudna (czyli np. osoby nie chcą mówić, brać udziału w rozmowie).
METODY PROJEKCYJNE:
1. metody skojarzeń słownych:
- metoda skojarzeń swobodnych
- metoda skojarzeń kontrolowanych
2. metody uzupełnień:
- zdań
- opowiadań
3. metody konstrukcji:
- testy rysunkowe
- testy obrazkowe
4. metody wyobrażeń:
- metoda osoby trzeciej
- metoda personifikacji i animizacji
- metoda ekspresji
ad.1) METODY SKOJARZEŃ SŁOWNYCH- respondent ma podać skojarzenia dotyczące słowa podanego przez badacza.
- m. skojarzeń swobodnych- dotyczą jednego słowa, np. skojarzenia słowa „socjologia”, może dotyczyć nazwisk, firm.
- m. skojarzeń kontrolowanych- respondenci dostają spis skojarzeń już przygotowanych, z którego mają oni wybrać swoje skojarzenia.
ad.2) METODY UZUPEŁNIEŃ- w zdaniach zostawia się luki i prosi się o ich uzupełnienie lub prosi się o dokończenie rozpoczętego zdania
ad.3) METODY KONSTRUKCJI
- test rysunkowy- dodaje się „dymki” z rozmowa i należy jeden z dymków uzupełnić; jest to rysunek osób, które ze sobą rozmawiają; uzupełnia się „dymek” z odpowiedzią lub „dymek” z myślami. Wykorzystuje się je do badań wartości, nastawień, poglądów, dystansów.
- test obrazkowy- respondenci maja się wypowiadać na temat sytuacji często kontrowersyjnej, przedstawionej na zdjęciu, obrazku; czasami maja je tylko opisać.
ad.3) METODY WYOBRAŻEŃ- ujawnia potrzeby, postawy, poglądy nieuświadomione, ukryte; ujawnia pewne stereotypy, spostrzeganie pozycji zawodowych ich cechy charakterystyczne.
- test wizerunkowy- przedstawia się respondentom pewne zestawy fotografii; mogą one być stałe dla pewnych grup, osób (np. dla starszych) lub ciągle inne, zmienne. Respondenci maja przyznać tym fotografiom osób pewne cechy, jakieś konkretne charakterystyki, a następnie uzasadnienie takiego opisu danej postaci.
- test personifikacji i animizacji- służy do ujawniania wartości, rzeczywistych wizerunków, ideałów itp. Polega na przypisywaniu cech ludzkich lub zwierzęcych różnym cechom, ideałom, np. test chińskiego portretu.
Metody te wykorzystuje się bardzo często przy badaniach marketingowych.
Respondenci przypisują skojarzenia związane ze zwierzętami , ludźmi, następnie tłumaczy się skojarzenia.
Przy technikach projekcyjnych b. istotna jest później rozmowa na temat własnych skojarzeń, wizerunków, opowiadań itp. Ludzie powinni rozmawiać, dzielić się z innymi własnymi skojarzeniami, rysunkami itp. Ponadto pomagają one wypowiedzieć się w sposób niekoniecznie naukowy; gdy respondent nie potrafi inaczej wypowiedzieć się, nazwać tego co czuje, myśli.
test „party game”- prezentuje się grupę produktów respondentom, którzy mają sobie wyobrazić, że te produkty są uczestnikami jakiejś imprezy , a następnie mają opisać te „osoby”- produkty, ich zachowania itp. Bada się w ten sposób relacje między produktami, dystanse, wpływy między markami.
test familijny- respondenci wyobrażają sobie, że dane produkty są poszczególnymi członkami rodziny (ojciec, matka, syn, ciocia) i przypisać im jakieś cechy; test ten bada to samo co test „party game”.
- metoda ekspresji- wykorzystują zdolności, talenty respondentów, angażują respondentów najbardziej, s bardzo czasochłonne, stymulują kreatywność, twórczość respondentów, np.:
- metoda zwierciadła- respondent wyobraża sobie jakiś produkt jako drzwi, następnie je
otwiera i wyobraża sobie co jest za nimi.
- test psychoterapii- respondenci mają wcielić się w jakąś role i następnie ją odegrać
- test marki- respondenci konstruują marki, następnie analizuje się te marki;
wykorzystywane też w teście psychoterapii.
- test kolażowy- przygotowuje się kolaż ( obrazujemy, np. produkt, konsumenta tego
produktu)
analiza testów:
- analiza znaczenia wypowiedzi
- analiza wyjaśnień respondentów
- analiza stopnia skojarzeń
- grupowanie skojarzeń
- analiza różnic skojarzeń, które pojawiają się w różnych grupach badanych
10 marca 2005
Dobór próby badawczej
z pytania badawczego wynika, z kim będziemy realizować badanie
wywiady swobodne, focusy dobór celowy
badania ilościowe na licznych zbiorowościach dobór losowy (konieczność doboru części zbiorowości, w taki sposób, aby móc uogólnić wyniki badań na całą zbiorowość)
badania całościowe polegają na objęciem badaniem całej zbiorowości (próba wyczerpująca) - możliwe w przypadku mniej licznych, określonych zbiorowości, np. posłowie, senatorowie
podstawowe zasady doboru próby:
populacja generalna - zbiór jednostek będących przedmiotem zainteresowania socjologa, z którego badacz dobierze próbę
jednostki populacji generalnej muszą posiadać pewne cechy wspólne, ale równocześnie pod pewnymi względami ważnymi z punktu widzenia badania muszą się różnić
badacz musi precyzyjnie określić populację generalną i zdefiniować dokładnie pojęcia użyte do jej wyodrębnienia (np. gospodarstwo domowe), np. ludność Polski, która w dn. 10.03.2005 r. miała prawa wyborcze
często w badaniach marketingowych poza cechami obiektywnymi bierze się pod uwagę cechy subiektywne takie jak: picie 2 l piwa tygodniowo, bycie wierzącym
nie można porównywać ze sobą badań opartych na różnych populacjach generalnych, generalnych, mimo że dotyczą tej samej kwestii
zastanowić się nad metodą doboru próby
losowy (probabilistyczny)
nieprobabilistyczny
Ad. a)
gwarantuje reprezentatywność wyników (tzn. wyniki uzyskane w próbie są zgodne z tymi, jakie uzyskalibyśmy przeprowadzając badanie na całej zbiorowości);
próba dobrana z populacji generalnej reprezentuje ją proporcjonalnie
nigdy reprezentatywność nie jest 100-procentowa, jest stopniowalna
dobór prosty losowy
model urny, kapelusza, maszyny losującej; jest sporządzona lista jednostek tworzących opisaną populację gen.; każda jednostka ma przypisaną kolejną liczbę; losowane losy odpowiadają osobie z danym numerem; możliwe losowanie ze zwracaniem lub bez zwracania
dobór systematyczny
sporządzona lista populacji gen., której liczebność jest znana; ustalamy wielkość próby, którą chcemy wylosować; obliczamy ułamek próbkowy
do próby dobieramy co n-tą osobę z listy
dobór warstwowy
z danej populacji gen. wyodrębnia się kategorie (podział rozłączny i wyczerpujący); losujemy niezależne próby z każdej kategorii za pomocą dobru prostego lub systematycznego
proporcjonalny gdy znamy rozkład cechy, która posłużyła nam do wyszczególnienia warstw, np. 75% nauczycieli uczy w szkołach publicznych, 25% w prywatnych, a 5% w obu rodzajach szkół
nieproporcjonalny nie znamy rozkładu cechy
dobór grupowy
jednostkami losowania są całe grupy, np. rodziny, gminy, wsie, ulice); należy wylosować do próby pewną liczbę tych zespołów i zbadać wszystkie osoby w ich obrębie
jednostopniowy gdy badamy nauczycieli, a naszą jednostką jest np. gmina, wybieramy np. 5 gmin i badamy wszystkich nauczycieli tam uczących
wielostopniowy badamy nauczycieli, jednostką jest gmina (czyli początek j/w), wybieramy 10 gmin, następnie z każdej gminy po 5 szkół, w których dopiero badamy nauczycieli
31.03.2005
Wywiad kwestionariuszowy:
Sposób zbierania informacji polegający na komunikacji ustnej (jest to rozmowa ankietera z respondentem)
Ankieter przeprowadza rozmowę z jednym respondentem (wywiad indywidualny)
Zapisu wypowiedzi respondenta dokonuje ankieter
Zapis wypowiedzi stanowi pierwotny materiał
Kontakt między respondentem a ankieterem jest naoczny. Może to prowadzić do tego, iż ich wzajemne relacje mogą mieć wpływ na przebieg badania. Obserwacja reakcji respondenta może być dla badacza dodatkowym źródłem informacji
Komunikacja odbywa się za pomocą standaryzowanego narzędzia, czyli kwestionariusza - jest to standaryzowany wzór pytań dla wszystkich respondentów, również standaryzowany jest sposób kodowania i sposób analizy.
Stopień standaryzacji wywiadu kwestionariuszowego może być różny: są wywiady o większym i mniejszym stopniu standaryzacji
Swoboda pozostawiona ankieterowi również ma wpływ na stopień standaryzacji jak też rodzaj pytań (otwarte, zamknięte)
Zapis odpowiedzi jest rejestrujący lub kategoryzujący
W wywiadach wyróżniamy również pytania o fakty i pytania o opinie
Stopień standaryzacji |
Pytania |
|
|
O fakty |
O opinie |
Większy |
1 |
2 |
Mniejszy |
3 |
4 |
Są to głównie badania gusowskie o charakterze spisowym.
Szybkie badania sondażowe o opinie, np.. dotyczące kwestii bieżących, badania analizujące, co ludzie myślą na dany temat.
Są to głównie badania antropologiczne, etnologiczne, interesuje nas opis jakiś zdarzeń. Np. badanie interesujące się obyczajami świątecznymi.
Badanie poznawcze, charakterystyczne dla badań socjologicznych. Są to badania pogłębiające, związane z rozwojem nauki.
Pytanie jako element procesu komunikacji ankietera z respondentem:
Poza pytaniem i odpowiedzią proces ten jest dużo bardziej skomplikowany, włączony jest w niego cały kontekst, w procesie tym duże znaczenie mają czynniki pozawerbalne (gesty, mimika).Odpowiedzią jest każda reakcja respondenta na pytanie, nawet jego milczenie.
Badacz inicjuje proces badawczy. Pytanie badawcze przekształca w pytanie kwestionariuszowe, które wraz z szeregiem instrukcji przekazuje ankieterowi. Instrukcja może być wpisana w tekst kwestionariusza lub może być przekazana ankieterowi trakcie szkolenia ankieterskiego. Ankieter traktowany jest jako współpracownik badacza, jego rola jest bardzo ważna. To od niego zależy, czy pytanie będzie przekazane respondentowi w odpowiedni sposób.
W kwestionariuszu mogą pojawić się pytania:
w trybie przypuszczającym, np.: co by Pan zrobił, gdyby…
pytania o ocenę czegoś
pytania, na które odpowiedź nie interesuje badacza a jedyni reakcja respondenta
Pytania te nie muszą być poprawne logicznie.
Rodzaje odpowiedz:
istotne - te, które rozwiązują problem badawczy
właściwe - które wynikają z treści pytania
przekaz od badacza do ankietera.
przekaz ankietera do respondenta. Zachodzi szereg interakcji między nimi, ankieter musi być przygotowany do tej interakcji. Respondenci są różni pod względem psychicznym, kulturowym, ze względu na okoliczności. Ankieter powinien umieć dotrzeć do każdego respondenta i umieć przeprowadzić z nim wywiad.
przekaz w formie odpowiedzi formułowanej przez respondenta i przekazywanej ankieterowi.
Pytanie kategoryzujące - w pytaniach zamkniętych wybiera się kategorie, które są adekwatne do odpowiedzi respondent lub respondent sam wybiera kategorie, którą uważa za odpowiednią. Każda kategoryzacja powinna być wyczerpująca i rozłączna.
Zapis rejestrujący - przy pytaniach otwartych. Rysuje się tu niebywała rola ankietera, to selekcjonuje odpowiedź respondenta, zapisując to, co uważa za ważne i interesujące. Dlatego wielką rolę przypisuje się do szkoleń ankieterskich i instrukcji.
Ankieter dokonuje zapisu odpowiedzi
zapisane odpowiedzi trafiają do kodera, który to zastanawia się do jakiej klasy należy odpowiedź respondenta. To badacz wcześniej przygotowuje klucz kodowy na którym pracuje koder. Np.:
Nr. pytania |
Klasy odpowiedzi |
przykład |
kod |
|
|
|
|
|
|
|
|
etap, gdzie indywidualne odpowiedzi na pytania są zliczane i przedstawiane w charakterze zbiorczym. Dokonuje tego statystyk lub informatyk
badacz następnie analizuje wyniki badania, tworzy raport badawczy, który zostaje przekazany czytelnikom.
21.04.2005
Kwestionariusz wywiadu-cd.
Pytania metryczkowe: dotyczą takich właściwości respondentów jak: wiek, płeć, ilość dzieci itp. Są często w badaniach zmiennymi niezależnymi.
Zamieszcza się je na końcu kwestionariusza, bo mogą naruszać sferę prywatną, intymność respondenta, a przez to powodować zakłócenia komunikacyjne. Czasami jednak zamieszcza się je w innych miejscach, ponieważ spełniają one rolę pytań filtrujących (np. gdy interesują nas jedynie dobrze zarabiający, to o dochód musimy spytać na początku kwestionariusza). Jest to powodowane logiką przeprowadzania wywiadu.
Pytania metryczkowe mają dwa cele:
zadajemy je bo chcemy dowiedzieć się czegoś respondentach, chcemy opisać daną zbiorowość,
ich celem jest wskazanie na zależności między cechami osobowymi a zmiennymi zależnymi, służą do sprawdzenia hipotezy (np. gdy chcemy wiedzieć czy wykształcenie jest współzależne z kupowaniem zdrowej żywności).
Nie ma nakazu zadawania pytań metryczkowych w ogóle, ani też konkretnych pytań metryczkowych. To wynika z potrzeb badawczych, z konkretnych hipotez (czasem nie ma potrzeby pytanie o np. miejsce zamieszkania).
Pytania metryczkowe mogą powodować różne zakłócenia:
- W pytaniach o dochody budzą zastrzeżenia zarówno wśród biednych jak i lepiej zarabiających. Często wskazane jest inne sformułowanie pytania, np. umieszczenie się na jakiejś skali.
- Także pytanie o wiek (szczególnie osoby w wieku średnim) bywa krępujące.
W latach 70-tych pojawiły się próby standaryzacji pytań metryczkowych (Sztabiński i Daniłowicz). Nie przyjęły się jednak, bo były zbyt szczegółowe. Taka standaryzacja byłaby przydatna w celach porównawczych. Np. badacze często przyjmują inne kategorie młodości ustalając przedziały wieku:
Badacz 1: Badacz 2:
15-20 18-21
21-25 22-31
26-27 32-41
Nie można porównać badań z różnymi kategoriami wieku.
Sz. i D. przeprowadzili też badania na temat wiarygodności odpowiedzi respondentów na pytania metryczkowe. Badali sprawdzając źródła inne niż odpowiedzi badanych. Wyniki pokazały, że pojawiły się rozbieżności między odpowiedziami a rzeczywistością (np. jeśli chodzi o wykształcenie, to respondenci z niskim wykształceniem jeszcze je zaniżali).
Nie należy podchodzić do metryczki w sposób szablonowy.
Instrukcja dla ankietera:
Przygotowuje ją badacz, często po pilotażu. Powinna być bardzo szczegółowa. Jest elementem standaryzacji badania, bo jest jednolita dla wszystkich ankieterów.
Przybiera 2 formy:
Odrębnie wydrukowana kartka z instrukcją- dzieli się na części ogólną i szczegółową.
Ogólna: informacje, które pozwalają odpowiedzieć ankieterowi czemu respondent został wybrany, jakie są cele badania, zawarta jest ogólna problematyka badań, zasady pracy w terenie, aranżowania wywiadów, postępowania w przypadku odmów, może też zawierać niektóre istotne definicje.
Szczegółowa: dotyczy propozycji rozwiązań szczególnych okoliczności jakie mogą się pojawić, precyzyjnych informacji na temat konkretnych pytań, np. w pytaniu 27 różnym grupom wiekowym przytaczamy różne kategorie odpowiedzi, albo pytanie 9 w pilotażu okazało się być trudnym, proszę zapisać przy nim ewentualne uwagi.
Wpisana w tekst kwestionariusza, pojawia się w różnych jego miejscach:
Ma pomagać sprawnie i płynnie przeprowadzić wywiad. Najczęściej zapisywana w nawiasie inną czcionką, aby ankieter nie odczytał respondentowi instrukcji. Taką instrukcją są reguły przejść, np. przejdź do pytania 10. Są to też różnego rodzaju skróty, np. KR-karta respondenta. Nie stosujemy tu form grzecznościowych. Piszemy w bezokoliczniku, np. przy najważniejszej odpowiedzi wpisać 3.
Materiały pomocnicze:
służące aranżacji wywiadu: wprowadzenie, ma stanowić zachętę dla respondenta do wzięcia udziału w badaniu, ankieter uczy się jej na pamięć; składa się na nie przedstawienie ankietera z imienia i nazwiska jako przedstawiciela konkretnej instytucji, prośba o uczestnictwo w badaniu, podziękowanie z góry za udział. Odwołujemy się tu do wartości takich jak prawda, nauka, jakość (w przyp. badań komercyjnych). Jest też informacja ogólna o doborze próby, o anonimowości, poufności badania.
! Anonimowość-gdy nie wiemy do kogo trafi ankieta, np. pocztowa. Gdy z góry wiadomo do jakiej konkretnie osoby się udajemy gwarantujemy poufność, nie anonimowość.
listy zapowiednie: wszędzie gdzie operujemy próbą imienną i znamy respondentów z imienia i nazwiska posługujemy się listami zapowiednimi; umieszczamy w nich motywy badań, proponowane godziny przeprowadzenia wywiadu, telefony kontaktowe. Jest to istotne dla respondentów, którzy boją się wpuścić ankietera do domu. Pozwala sprawnie przeprowadzić wywiad, bo respondent już sporo wie na temat badań.
pomoc dla respondenta: karta respondenta- jeśli pytaniom zamkniętym towarzyszy wiele klas odpowiedzi(5 i więcej) umieszcza się proponowane odpowiedzi na twardych kartkach, dużą czcionką, aby respondent mógł się z nimi zapoznać i zastanowić. W innym wypadku odpowiada często to, co zapamiętał. Odpowiedzi nie mogą być numerowane, bo numery mogą być sugerujące. Karty respondenta często zawierają skale. Mogą to też być np. karteczki z nazwami zawodów i respondent ma zadanie ułożyć je wg ważności, zdjęcia i znaki firmowe.
kontrolujące pracę ankietera: mogą być w samym kwestionariuszu, np. zapis czasu wywiadu, daty i miejscowości; złożenie podpisu (ma konsekwencje prawne) pozwala stwierdzić czy ankieter rzeczywiście przeprowadził wywiad)
- Może to być też dodatkowa karta o nieprzeprowadzeniu wywiadu: zawiera informacje ile razy ankieter nie zastał respondenta, w jakich godzinach go odwiedzał; powinni być trzy razy;
- czasem wysyła się ankietki do respondentów z zapytaniem czy ankieter był pod wskazanym adresem, pyta się w niej także o czas trwania wywiadu, płeć ankietera, prosi się o ogólny opis tematu rozmowy, pyta się też o rok urodzenia respondenta (pozwala to sprawdzić czy ankieta skierowana była do właściwej osoby);
ankieta do ankietera: kontrola oraz informacja o doświadczeniach ankietera związanych z badaniem; są to pytania o klimat wywiadów, czynniki utrudniające wywiad, najtrudniejsze i najłatwiejsze pytania. Mogą to być też tzw. uwagi do ankietera w ankiecie.
Narzędzia badawcze muszą być standaryzowane. Należy konstruować wiele narzędzi, bo kontakty z respondentami są niezwykle skomplikowane.
28.04.2005
Budowa pytań wywiadu kwestionariuszowego
Dobrze przeprowadzić pilotaż
Struktura pytań ( I )
Dostosowanie pytań do zapotrzebowania badacza na informacje ( II )
Trudność pytania ( III )
Drażliwość pytania ( IV )
Sugestywność pytania ( V )
I Wady strukturalne:
Niejasność pytania („co się zmieniło w pańskim życiu na tle zmian w kraju i na świecie?”; „co pan robi sam w domu nieodpłatnie?”; „ile wynosi powierzchnia użytkowa mieszkania bez łazienki, kuchni i przedpokoju?”)
Nieporządne sformułowanie pytań: stosowanie haseł, powinno się stosować formę pytającą, konieczna jest jednorodność kafeterii
Niepoprawność logiczna pytań: klasyfikacja odpowiedzi po pytaniu zamkniętym (musi być rozłączna i wyczerpująca)
Pytanie o kilka informacji w jednym pytaniu: („czy jesteś za zakazem małżeństw gejowskich i adopcji dzieci?”; „czy oglądała pani film i jaka jest pani opinia o nim?”)
Zbytnia czułość skali lub wrażliwość: respondent ma trudność z umiejscowieniem się
Jednokierunkowość skali: przy badaniu stereotypów np. podajemy 20-ścia negatywnych i 10-sięć pozytywnych, sugerujemy
Używanie w jednej alternatywie dwóch określeń („czy pracownika powinna charakteryzować rozsądek i rozwaga?”)
Multiplikacja: używamy określeń w liczbie mnogiej („czy twoi krewni żyją w zgodzie?”; „czy podobają się panu książki przeczytane w tym roku?”)
II Niedopasowanie pytań do potrzebnych badaczowi informacji. Wady:
Zbyt wygórowane oczekiwania wobec respondenta
Pytania nie dostarczają informacji („w którym roku urodziła się pana żona?” - jestem kawalerem), respondenci nie są w stanie udzielić informacji, ponieważ brak jest pytania filtrującego, wywołuje to zdenerwowanie, frustrację.
Wszyscy o wszystkim wiedza i mają opinię: nie wszystkim można zadawać pytanie („czy w życiu pana odgrywają wartości z nauk humanistycznych czy przyrodniczych?”)
III Trudne pytania:
Niezrozumiałe
Kłopotliwe do werbalizacji odpowiedzi dla respondenta
Niezrozumiały język (skomplikowane zdania, forma niegramatyczna, zła stylistyka, używanie niezrozumiałych słów, niepoprawna struktura zdania)
Niezrozumiałe zadanie: muszą dokonać obliczeń („ile średnio pan czyta?”), przypominać fakty, generalizować, uogólniać, hierarchizować, syntezować - zakładamy, że oni to wszystko potrafią
IV Drażliwość pytań:
Nie powinny pojawiać się obawa, lęk, żal, wzruszenie, wstyd - jeżeli zaistnieją takie procesy psychiczne, to pytanie jest drażliwe.
Andrzej Roztocki - 3 sytuacje
- pytanie narusza prywatność i intymność respondenta wg niego (a)
- zagrożone jest poczucie wartości respondenta (b)
- zagraża społecznej egzystencji badanego (c)
a) pytania o seks, o dochody (drażnią bogatych i biednych), o przekonania polityczne, o kontakty towarzyskie
b) pytania o wiedzę (drażliwe, jeżeli respondent tej wiedzy nie posiada), o kulturę (teatr, kino, książki)
c) pytania o warunki związane z miejscem pracy („czy pijesz w miejscu pracy?”; „czy pożyczył pan narzędzie bez wiedzy kierownika?”)
V Pytania sugerujące (obciążone):
Sugerują odpowiedzi, wpływają na odpowiedzi, podsuwają odpowiedzi, ułatwiają udzielania odpowiedzi kosztem innych
Pytania zamknięte, kafeteria zawiera więcej możliwości „za” niż „przeciw” (brak symetryczności)
Pytania zamknięte z brakującą częścią alternatywy, równoważącą pierwszą część alternatywy („czy jesteś za wprowadzeniem kary śmierci?” -> nie ma przeciw, nie zawiera części alternatywy)
Umieszcza się sondy, terminy, które podpowiadają odpowiedź („każdemu wiadomo, że danie klapsa dziecku jest dobrą metodą wychowawczą. Czy ty też stosujesz tę metodę?”)
Badacz celowa zadaje pytanie sugerujące, bada skrajne (pozytywne/negatywne) oponie, postawy itp.
Wykład z dnia 19.05.2005
temat: RESPONDENT
Badania powinny być tak organizowane, żeby został nawiązany kontakt między badaczem a respondentem. Istotne jest tak zwane porozumienie lingwistyczne. W tym celu badane są kody językowe, z analizy kodu można odczytać obraz świata danego respondenta, ponad to odzwierciedlają one dystanse społeczne.
Anna Giza na podstawie koncepcji kodów językowych Bernsteina przeprowadziła badanie dotyczące respondentów, analizując kwestionariusze wyodrębniła typy respondentów. Zmienną była umiejętność wyrażania poglądów i myśli.
Analiza dotyczyła:
języka,
sposobu opisywania świata, perspektywy poznawczej,
stereotypizacji wypowiedzi,
stosunku do sytuacji badania.
Zostały wyodrębnione 3 TYPY RESPONDENTÓW:
TYP ANALITYCZNY
posiada język poprawny i bogaty,
znaczenia, którymi się posługuje wypowiedziane explicite,
potrafi kontrolować, porządkować swoją wypowiedź,
ma duże poczucie konsekwencji wypowiedzi,
jego świat jest spójny, uporządkowany,
sytuacja wywiadu jest dla niego łatwa, nie stresująca,
układ między badanym a respondentem jest układem partnerskim, respondent czuje się podmiotem badania,
kontroluje sytuację wywiadu,
dopasowuje się do perspektywy badawczej chociaż może mieć inną niż badacz,
może być miły, grzeczny, kompletny ale nieszczery,
Anna Giza wyróżnia jeden podtyp- RESPONDENT HIPERANALITYCZNY
odpowiedzi przez niego udzielane są beztreściowe, odpowiada na poziomie metajęzykowym; nie wyraża własnego zdania tylko odwołuje się do dyskursu filozoficznego, odtwarza koncepcje,
TYP SYNTETYCZNY
posiada język prosty, ubogi, niepoprawny gramatycznie i leksykalnie,
znaczenia podawane implicite,
wypowiedzi o niskim stopniu indywidualizacji, często emocjonalnie nacechowane, niespójne, chaotyczne,
obraz świata niezrozumiały,
respondent wchodzi w sytuację badania z pozycji podporządkowanego; relacja między respondentem a ankieterem nie jest relacją partnerską; ankieter jako osoba mądrzejsza, bardziej doświadczona,
respondent nie rozumie pojęć, treści pytań, często prosi o wyjaśnienie,
często wybiera odpowiedź typu „trudno powiedzieć”,
jego odpowiedzi nie dają się interpretować w języku badacza,
Anna Giza wyróżnia jeden podtyp- UDOSKONALONY TYP SYNTETYCZNY
jest to typ pośredni między typem sloganowym a typem analitycznym,
posiada język ubogi ale poprawny lub język bogaty ale niezręcznie wykorzystywany,
niska indywidualizacja wypowiedzi, częsty charakter emocjonalny wypowiedzi,
opisywany świat jest dość uporządkowany ale uproszczony,
często posiadają tak zwaną strategię wypowiedzi, znajdują jakiś „klucz” do odnalezienia się w sytuacji wywiadu np. ciągle powracają do tematu w którym dobrze się czują,
TYP SLOGANOWY
posiada język ubogi ale dość poprawny,
niska indywidualizacja wypowiedzi,
zdystansowany do własnych wypowiedzi,
obraz świata niespójny i chaotyczny dla badacza ale jasny i oczywisty dla respondenta,
język wyuczony, to język propagandy, odzwierciedlający wiarę w świat, którego przekazywany jest przez ośrodki propagandowe np. seriale, TV itp.,
nie jest wstanie wyrazić myśli w narzuconych przez badacza ramach kwestionariusza,
jest szczery,
Badacz może mieć skłonność do etykietowania respondentów, dzielenia na „łatwych” i „trudnych”, przez co może marginalizować odpowiedzi respondentów „trudnych”, nie starając się, aby je rozszyfrować.
Respondenci typu syntetycznego i sloganowego łatwo poddają się manipulacji, np. wpływowi ankietera.
TYPOLOGIA ANNY KUBIAK (MODEL WEWNĘTRZNEJ REAKCJI RESPONDENTA NA POZIOMIE INTELEKTUALNYM, EMOCJONALNYM, SPOŁECZNYM NA PYTANIE KWESTIONARIUSZOWE)
Najistotniejsze w badaniu jest to, żeby respondent udzielał odpowiedzi trafnych i właściwych.
Anna Kubiak zastanawiała się nad tym, jak respondent zrozumiał pytania, o czy myślał udzielając odpowiedzi, z czym porównywał pytanie, do czego się odwoływał, czy udzielał odpowiedzi z namysłem, jakie emocje budziły dane pytania, jak one wpływały na respondenta itp.
RESPONDENT BEZRADNY
odpowiada lakonicznie, często udziela odpowiedzi typu „nie wiem”,
często przyznaje się do tego, ze czegoś nie rozumie,
ma problemy z tworzeniem definicji,
sytuację wywiadu traktuje jako egzamin, jest to dla niego stresująca, trudna sytuacja,
często odwołuje się do doświadczeń, przykładów z własnego środowiska,
często stosuje, odwołuje się do stereotypów,
Pytanie to: jak pomóc takim respondentom, aby sytuacja wywiadu była dla nich mniej stresująca?
Wyróżniona TRZY PODGRUPY, trzy różne typy radzenia sobie z trudną sytuacją wywiadu:
MILCZĄCY- odpowiada krótko, lakonicznie, milczy, często używa odpowiedzi typu „nie wiem”, mówi bez sensu, bo uważa, że lepiej mówić cokolwiek niż w ogóle nic nie mówić, a chce jakoś tam wypaść, odwołuje się do stereotypów,
AKTYWNY- mówi dużo, jest nadaktywny, stara się ukryć swoją bezradność, mówi często o czymś co bardzo luźno jest związane z pytaniem,
MONOTEMATYCZNY- odwołuje się ciągle do jednego tematu, w ten sposób radzi sobie ze stresującą sytuacją, ma poczucie dobrze spełnionego obowiązku,
RESPONDENT INDYWIDUALISTA
wypowiedzi bogate, spójne, zindywidualizowane,
bez problemu dopasowuje się do zaproponowanych kategorii,
często wybierają kategorie „inne”
ma skłonność do ignorowania wszelkich standaryzacji, zwłaszcza kafeterii, nie lubi pytań zamkniętych,
Wyróżnia DWA PODTYPY
INDYWIDUALISTA ZAWODOWY- traktuje wywiad jak zadanie które należy jak najlepiej wykonać
INDYWIDUALISTA EKSPRESYJNY- traktuje wywiad jak okazję do ekspresji, przedstawienia własnych poglądów, wypowiedzi jego są rozbudowane, pełne zaangażowania, próbuje przekonać ankietera/ badacza do swojej wizji świata
RESPONDENT PRAGMATYCZNY
traktuje wywiad jak zadanie które trzeba sumiennie wykonać,
jest to liczna kategoria respondentów (równa kategorii bezradnych),
respondent często wchodzi w role eksperta od czegoś,
potrafi zrekonstruować zamysł badacza,
potrafi uargumentować swoje zdanie
Wyróżnia DWA PODTYPY
PRAGMATYCZNY RESPONDENT KRYTYCZNY- bardzo sumiennie odpowiada na pytania, jest krytyczni co do np. kształtu pytań, pytań kontrolnych, logiki pytań, konstrukcji kwestionariusza,
PRAGMATYCZNY RESPONDENT PERFEKCJONISTA- wyczerpująco uzasadnia swoje odpowiedzi, nawet wtedy, gdy nie prosi się go o uzasadnienie, stanowią mniejszość,
Gdy w badaniach dominują respondenci bezradni, należy zastanowić się nad metodą. Nie radzą sobie nie respondenci, ale badacze. Ważny w takich sytuacjach jest pilotaż, który pozwala rozeznać się w środowisku badanych. Czasami można zrezygnować ze standaryzowanych metod badań, jeżeli badania pilotażowe pokazały, że tego wymaga grupa respondentów.
Warto budować swoje własne kategorie, typologie; wcześniej wyodrębnić reakcje respondentów.
Na respondentów mają również wpływ CZYNNIKI MAKRO (warunki polityczne i społeczne)
Bracia Szabińscy przeprowadzili badania nad respondentami pod kątem makro.
Respondenci lat 70/80 uwikłani byli w system polityczny.
byli grzeczni,
ulegli,
nie odmawiali odpowiedzi,
badania niewiele mówiły o respondentach.
W latach '80, dzięki działalności „Solidarności” respondenci odzyskali podmiotowość.
ludzie nabrali odwagi,
buntowali się,
nastąpiły częste odmowy udziału w badaniu,
problemem stał się także nabór ankieterów, którzy podobnie jak respondenci, obawiali się inwigilacji,
braki odpowiedzi zaczęły być brane pod uwagę
Dzisiaj uległa zmianie wiedza na temat badań społecznych, socjologicznych. Fakt, że media publikują sondaże budzi w ludziach ciekawość. Obecnie ankieter musi zachęcać respondentów do badań, dużą rolę odgrywają listy zapowiednie. Problemem stał się powszechny lęk przed obcymi, ludzi obawiają się obcych, nie chcą z nimi rozmawiać.
02.06.2005
BADANIA ANKIETOWE to jeden z najpopularniejszych sposobów zbierania materiału empirycznego.
Ankieta - zespół pytań do respondenta, wypełnianych przez respondenta bez pośrednictwa ankietera. Pozytywne cechy ankiety: brak wpływu ankietera - eliminacja oddziaływania przez cechy wewnętrzne i zewnętrzne; straty wynikające z zastosowania ankiety: nie wiemy ostatecznie kto wypełniał ankietę (ankieter mógłby sprawdzić wiarygodność respondenta), brak odpowiedzi na pytanie dlaczego respondent nie wziął udziału w badaniu. Badacz, wybierając technikę badawczą, musi rozważyć czy zależy mu na kontroli badania przez ankietera.
Największą zaletą ankiety jest jej anonimowość. Zapewnia się ją umieszczając napis: „Nie podpisuj się!”
*Pisarka Torańska przyznała w jednym z wywiadów, że okłamywała ankieterów; chciała swoją postawą zawyżyć wyniki badań, co było powodowane reżimem politycznym.
Typy badań ankietowych:
ankieta pocztowa: jest realizowana za pośrednictwem poczty, która rozsyła ankiety pod określony adres (próbki reprezentatywne - operaty losowania: imię, nazwisko, adres). Ankieta musi być tak skonstruowana, by zwracała uwagę: określona forma, temat , estetyka. Tematyka powinna być wyeksponowana tak, by ludzie czuli się współodpowiedzialni za udział w badaniu (odwołanie do ważnych wartości: wyeksponowanie instytucji o charakterze naukowym). Kwestionariusz powinien być krótki, z większością pytań zamkniętych, krótkich
*Problem zwrotów: raport Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (prof. E.Tarkowska) z badań, w którym badano socjologów ankietą pocztową pt. „Nasz czas czyli socjologu przebadaj się sam” wykazał, że tylko 13,7% (SOCJOLOGÓW) odesłało ankiety.
Ankieta pocztowa pozwala na szybkie uzyskanie informacji. Komercyjne ośrodki badawcze korzystają często ze stałego operatu tzw. stałych respondentów (za opłatą).
Aby zachęcić respondenta do odesłania ankiety wysyła się wraz z kwestionariuszem kopertę zwrotną ze znaczkiem oraz wysyła listy przypominające + ankiety (2listy przypominające co 2tygodnie).
*Po wysłaniu pierwszej ankiety jest ok. 40% zwrotów, po pierwszym liście przypominającym - 30%, po drugim - 15%. W sumie uzyskuje się 70-80% zwrotów.
Ludzie odsyłają ankiety po upomnieniu, ponieważ mają przekonanie, że ośrodkom badawczym zależy na badaniu.
Do drugiego i trzeciego kwestionariusza można dla zachęty dodać nagrodę pieniężną lub rzeczową. Należy zachęcić tych co nie odesłali jeszcze ankiet i przeprosić tych, którzy już to zrobili.
*W badaniu problemów drażliwych, np. alkoholizmu, badacze rozsyłali do respondentów 5$.
ankieta prasowa: rozdawana jest za pośrednictwem prasy
*Kwestionariusze przeznaczone dla czytelników; mają dostarczyć wiedzę redakcji pisma o czytelnictwie danych kategorii rubryk (drukowane w prasie zazwyczaj na początku roku kalendarzowego i powtarzane są po tygodniu, bądź 2tygodniach)
Socjologowie mogą dodawać do pisma swój kwestionariusz w celu uzyskania wstępnej wiedzy
ankieta środowiskowa (=audytoryjna): jest formą pośrednią między wywiadem kwestionariuszowym, a ankietą (respondenci sami wypełniają ankietę, ale w obecności badacza lub ankietera). W ten sposób można uzyskać szybko dużą ilość materiału, np. w szkole, na konferencji...
ankieta telefoniczna: jest to forma bardzo rozpowszechniona w badaniu opinii publicznej, ponieważ w krótkim czasie można uzyskać wiele informacji. Jest to forma pośrednia między wywiadem kwestionariuszowym, a ankietą (rozmowa ankietera z respondentem). Ośrodki badawcze są wyposażone w system CATI (ankieter przeprowadza wywiad + wprowadza dane do komputera, które komputer od razu koduje i wylicza). Przebieg wywiadu jest stosunkowo prosty (reguły przejść wpisane w program).
Ankieter powinien odznaczać się: łatwością nawiązywania kontaktów, „uprzejmym” głosem, dobrą dykcją, umiejętnością dostosowania języka do rozmówcy, odpornością na stres, sprawną obsługą komputera....
CATI nieustannie kontroluje pracę ankietera - superwizorzy przeprowadzają analizę pracy ankietera, zwracają uwagę na błędy i udzielają wskazówek ankieterom.
*Notatka z prasy: Pan X zgłosił skargę do Rzecznika Praw Obywatelskich z zapytaniem czy ciągłe nękanie przez ankieterów nie narusza prywatności (ankiety bywają uciążliwe i niepożądane).
ankieta internetowa: wygodna forma rozpowszechniania kwestionariuszy. Ograniczenia: jesteśmy w stanie nawiązać kontakt tylko z tymi którzy posiadają internet, a to powoduje, że respondentami są osoby o specyficznych cechach społeczno-demograficznych
ankieta rozdawana lub dołączana do różnego rodzaju produktów: (badania marketingowe), to bardzo rozpowszechniona forma zdobywania informacji. Miejsca rozdawania ankiet zależą od podjętego problemu badawczego.
*Ankiety adresowane do wybitnych osobistości (specjalistów), np. pisarzy; zadaje się specjalistyczne pytania z pewnych dziedzin życia i uzyskuje ekspertskie odpowiedzi; np. w 1926r. „Jak się uczyli współcześni pisarze polscy?”
*Badania prowadzone przez nieprofesjonalistów rzutują na środowisko profesjonalne, np. badanie sytuacji rodzinnej w gorzowskich szkołach (dużo pytań drażliwych, intymnych).
BADANIA SONDAŻOWE (badania opinii publicznej) - specyficzny typ badań ankietowych
Inne nazwy: badania surveyowe, badania pollingowe, badania demoskopowe, opiniometria
Określenia na badaczy: pollster, sondażysta, liczygłos
Badania sondażowe pojawiły się w pewnej formie demokracji, gdy pojawiło się zainteresowanie nimi polityków.
Zagadnienie ontologiczne: „Czyja jest opinia publiczna - nasza czy czyjaś?”
*Pierwszy podręcznik dotyczący opinii publicznej został opublikowany w USA w 2000r.
Tradycja badań opinii publicznej w Polsce:
1906r. Uniwersytet Jagielloński (Rybarski) - badanie przekonań studentów
A.Znaniowski (?) przebadał robotników
S.Czarnowski: badania na próbce reprezentatywnej społeczeństwa polskiego - 9000 osób
Okres wojenny: Sekcja Badawcza Szarych Szeregów badała opinie i nastroje przed powstaniem warszawskim; wynik: poczucie bezsiły
Po wojnie: I.Nowakowska badała środowisko wracających do Polski Żydów (nie był to okres dobry na badania opinii, ponieważ Żydzi leczyli się z traumy wojny)
W latach 50. nie przeprowadzano badań
1957r. wznowienie badań - powstał ośrodek badań przy Polskim Radio (badania nowatorskie S.Nowaka - badanie postaw warszawskich studentów; jedno z pytań: „Czy chciałbyś, aby świat poszedł w kierunku jakiejś formy socjalizmu?”; wyniki: 68% studentów odpowiedziało „tak”. Badania powtarzano parokrotnie: 1961r. - 73% na „tak”, 1976r. - 66%, 1983r. - 42%, 1988r. - „badanie straciło sens empiryczny” - spowodowane to było polityką kraju. Była to szansa badania procesu trwania i zanikania jakiejś idei w świadomości społeczeństwa - powtarzano cały czas te same pytania)
1958r. powstał OBOP
Dawniej, przy realizowaniu badań, przyjmowano uproszczony model społeczeństwa, tzw. funkcjonalny model społeczeństwa (agregatowy model społeczeństwa): społeczeństwo składa się ze zindywidualizowanych jednostek, a każda jednostka ma „swój głos”; socjolog ma zliczyć te głosy, zsumować. 1respondent to 1 głos.
*IPPML - prowadził pogłębione badania opinii publicznej
Rozczarowanie: socjolodzy nie potrafili przewidzieć powstania ruchu „Solidarność”
1
C
B
A
R
ISS
K