CAŁKA NIEOZNACZONA.
Całka nieoznaczona funkcji ![]()
nazywamy rodzinę wszystkich pierwotnych i oznaczamy:
![]()
![]()
, gdy ![]()
![]()
- symbol całkowania
![]()
- funkcja podcałkowa
![]()
- stała całkowania
![]()
- zmienna całkowania
![]()
- wyrażenie podcałkowe
Funkcją pierwotną funkcji ![]()
określonej w przedziale ![]()
skończonym lub nie nazywamy każdą funkcję różniczkowalną ![]()
taką, że ![]()
dla każdego ![]()
. Jeżeli ![]()
jest funkcją pierwotną funkcji ![]()
, to każda inna funkcja pierwotna funkcji ![]()
jest równa ![]()
, gdzie ![]()
jest pewna stałą. Nie każda funkcja ma funkcję pierwotną. Te, które ją mają nazywamy funkcjami całkowalnymi.
Całki funkcji elementarnych:
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Tablica całek:

![]()

![]()
![]()
![]()

![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()

![]()
![]()

![]()
![]()
Podstawowe prawa całkowania:
całkowanie przez podstawienie
![]()
, gdzie ![]()
i ![]()
całkowanie przez części.
![]()
całka z sumy (różnicy) funkcji
![]()
całka z iloczynu funkcji przez stałą
![]()
, gdzie ![]()
Całkowanie funkcji trygonometrycznych.
Całki wyrażeń zawierających funkcje trygonometryczne o postaci:
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
można sprowadzić do podstawowych wzorów całkowania, a tym samym obliczać na podstawie następujących reguł:
Całki typu ![]()
![]()
gdzie ![]()
Jeżeli n liczbą nieparzystą, to stosujemy podstawienie cos x = t przy obliczaniu pierwszej całki i sin x = t gdy obliczamy drugą całkę.
Gdy n jest liczbą parzystą to mamy do wyboru dwie możliwości:
przekształcić funkcję podcałkową wg wzorów (obniżenie wykładnika potęgi)

wykorzystując wzory rekurencyjne :
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
m - liczba nieparzysta ![]()
![]()
n - liczba nieparzysta ![]()
![]()
m, n - parzyste liczby ![]()
( wzory rekurencyjne)
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Całki typu![]()
![]()
![]()
Jeśli m jest liczbą nieparzystą, to podstawiamy cos x = t
Jeśli n jest liczbą nieparzystą, to podstawiamy sin x = t
Jeśli obie liczby są parzyste, to przekształcamy funkcję podcałkową wykorzystując do tego wzory

Całki typu ![]()
, ![]()
Obliczamy przez podstawienie nowej zmiennej, zamiast ![]()
lub odpowiednio ![]()
.
Całki typu ![]()
, ![]()
, ![]()
Obliczamy przez przekształcenie iloczynów wyrażeń podcałkowych na sumę, wg wzorów:

Całkowanie funkcji wymiernej.
Funkcją wymierną nazywamy funkcję postaci ![]()
, ![]()
, gdzie ![]()
(wielomian stopnia k-tego)
![]()
- funkcja wymierna niewłaściwa
![]()
- funkcja wymierna właściwa
Uwaga:
Każdy wielomian ![]()
może być przedstawiony w postaci iloczynu dwumianów ![]()
lub trójmianów ![]()
![]()
- rozkład na ułamki proste w postaci
![]()
,![]()
![]()
Jeżeli ![]()
to:
![]()
![]()
![]()
- rozkład na ułamki proste
![]()
to![]()
![]()
![]()
![]()
doprowadzenie do pochodnej mianownika i zastosowanie
wzoru na arctg .
tzn
![]()
Całkowanie funkcji przestępnych (nie algebraicznych).
Do całek funkcji wymiernych sprowadzają się następujące całki (R - funkcja wymierna):
![]()
przez podstawienie
![]()
;
wtedy

oraz
![]()
![]()
przez podstawienie
![]()
;
wtedy

![]()
przez podstawienie
![]()
;
wtedy

CAŁKA OZNACZONA.
Związek między całką oznaczoną a nieoznaczoną.
Jeżeli przez F(x) oznaczymy funkcję pierwotną funkcji f(x), ciągłej w przedziale ![]()
, tzn. jeżeli F'(x) = f(x), to ma miejsce wzór

,
przy czym różnica F(b) - F(a) nie zależy od stałej całkowania C.
Prawą stronę równania oznacza się symbolem
![]()
lub ![]()
.
Jeżeli u, v są funkcjami zmiennej x mającymi ciągłą pochodną, to

.
Jest to wzór na całkowanie przez części dla całek oznaczonych.
Jeżeli g'(x) jest funkcją ciągłą, g(x) funkcją rosnącą w przedziale ![]()
, a f(u) funkcją ciągłą w przedziale ![]()
to zachodzi następujący wzór:

.
Jest to wzór na całkowanie przez podstawienie dla całek oznaczonych.
Definicja całki oznaczonej.
Jeżeli:

= F(x) + c,
to

W interpretacji geometrycznej całka oznacza pole obszaru płaskiego zawartego między linią linią y=f(x)![]()
0 i osią X: 
Właściwości całek oznaczonych.
a) Z definicji całki mamy:

b) Warunki:
f(x)≥0 => 
f(x)<0 => 
f(x)≤g(x) => 



c) Całka sumy równa się sumie całek, co można zapisać:

.
Powyższy wzór jest to tzw. addytywność całki względem funkcji podcałkowej.
d) Całka oznaczona posiada własność liniowości.
Wzór ten należy rozumieć w ten sposób, że z istnienia całek po prawej stronie wynika istnienie całki po lewej stronie oraz podana równość.