Abzu - ciąg dalszy

Starożytni, egipscy kapłani, czczący Ozyrysa, skutecznie (częściowo) ukryli jego morderstwo i "wskrzesili" ich "boga", szczególnie w jego głównej świątyni w Abdju (Abydos), w Górnym Egipcie. Dokładnie rzecz biorąc, sprawiali, iż Ozyrys przemawiał poprzez głos skrupulatnie ukrytego kapłana. Dlatego nowicjusz, po długiej drodze inicjacyjnej oraz zbawiennej, rytualnej kąpieli w wodach świątyni, miał wrażenie słyszenia głosu Ozyrysa podczas obcowania ze świętą relikwią (w Abydos była to głowa egipskiego "boga"). Symulacja ta bez wątpienia wywoływała wrażenie Enkiego o mętnym spojrzeniu bez wyrazu, otoczonego przez wodę w swoim Abzu.

Abdju (Abydos) było bardzo ważne - każdy Egipcjanin przynajmniej raz w życiu wyruszał tam na pielgrzymkę.

Proszę spojrzeć na pojęcie "ABZU" w Dekoderze (http://www.zeitlin.net/EndEnchantment/SecretD.html). Sumeryjskie słowo jest bardzo podobne do egipskiego hieroglifu przedstawiającego święte miasto Ozyrysa - Abdju (Abydos); w egipskim nie ma litery "Z".

Korelacja ze współczesnymi językami może wiele wyjaśnić. Francuskie "absoudre" (wybaczyć, rozgrzeszyć) pochodzi z łacińskiego "absolvo"/"absolvere". Chrześcijańskie rozgrzeszenie (ang. "absolve") poprzez sakrament pokuty jest dokładnie tym, co robili nowicjusze w Egipcie, pokazując się w Ozyrejonie w Abdju (Abydos).



Ozyrejon w Abydos obecnie

Główne sanktuarium Enkiego-Ea znajdowało się w Eridu*. Ta wodna świątynia symbolizująca pierwotne wody zrodziła nazwę É.ABZU (zamieszkiwalna część Abzu). Według tradycji, kiedy nie przebywał w podziemnym świecie, Enki zwykle mieszkał w tej świątyni ze swoją małżonką, gdzie towarzyszyli im Abgal** , "święte karpie", którzy później stawali się kapłanami.

Pojęcie "Abzu" powstało, aby wyznaczyć części danych świątyń, łączących się z naturalnymi lub sztucznymi akwenami wodnymi, w formie basenów, różanych zagajników lub świętych drzew.

* - Eridu (lub Eridug Urudug od sumeryjskiego Er.i.dug) - było najstarszym miastem Mezopotamii, założone ok. 5400 r. p.n.e. Położone było nad Eufratem, 11km na południowy zachód od Ur. Obecnie znajduje się na terenie Iraku.



** - subgrupa Kadištu; genetycznie spokrewnieni z Gina'abul, lecz uważani za płazy posiadające geny mocno oddalone od "rasy płazów"; mędrcy z układu Gagsisá [układ Syriusza]; tak jak Urmah, to rzadka rasa Kadištu mogąca rozwijać się w KI (trzecim wymiarze); byli darzeni szacunkiem i charakteryzowali się współczuciem; emanowali jasną, energetyczną poświatą; jedna z ras rebeliantów;

drewniana statuetka Dogonów z Afryki przedstawiająca jednego z nich

Wodna świątynia Ozyrysa w Abdju (Abydos) daje pewne wyobrażenie mezopotamskich "świątyń Abzu", z których zachowały się tylko niewielkie pozostałości. Jest ona bez wątpienia jedną z pierwszych dedykowanych Enkiemu-Ozyrysowi.

Abydos było nekropolią, w której wszyscy egipscy władcy posiadali swoje grobowce. Lokalnym bóstwem był tam Khentamentiu, "Pierwszy z Zachodnich", który jest pierwszym bogiem pochodzącym z "Zachodu". Zachód był uważany przez Egipcjan za miejsce pochodzenia ich przodków. Chodzi tutaj o krainę A'amenptah (Atlantydę), państwo Ptaha.



Proszę zwrócić uwagę na pojęcie "PTAH" w Dekoderze (http://www.zeitlin.net/EndEnchantment/SecretD.html). Jak można zauważyć, "Pierwszy z Zachodnich" to nie kto inny, tylko Sa'am-Enki, zanim atrybut ten przypisano Usirowi (Ozyrysowi).

A'AMENPTAH (Dekoder) odnosi się do Atlantydy, miejsca, z którego przybyła część starożytnych Egipcjan. Po wchłonięciu [prawdopodobnie przez Egipt - przyp. tłum.], wyspa A'amentptah była stopniowo przekształcana w Amenti lub Amenta, Zachód, świat poniżej ziemskiego życia egipskiej kultury, gdzie żyli przodkowie. Nie można utożsamiać Amenti z nazwą nadaną Enkiemu-Ea w języku Emesal - Amanki, "Pan Nieba i Ziemi".

Archeologowie zawsze zgadzali się co do tego, że Ozyrejon jest najstarszym miejscem odkrytym w Egipcie (http://www.grahamhancock.com/library/fotg/c45-5.htm). Niektórzy sądzą, iż zostało ono zbudowane 11 lub 12 tysięcy lat temu. W książce Ádam Genisiš, Parks określa tą budowlę jako pierwszy cenotaf (Cenotaf albo kenotaf [gr. kenotaphion - pusty grób] - symboliczny grobowiec wznoszony w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie, a w epoce nowożytnej w Indiach) w całej Mezopotamii, wzniesiony ku czci Enkiego-Ozyrysa. Budowla ta, złożona z olbrzymich kamieni, zbudowana została przy użyciu tej samej techniki, jaką zastosowano przy budowie Sfinksa, co wskazuje na czas ostatecznego "pochłonięcia" Atlantydy i śmierci Ozyrysa, około 12 tysięcy lat temu. Wtedy też Czarna Gwiazda (planeta pomiędzy Jowiszem i Marsem, ang. Mulge) straciła swojego satelitę, Wenus-Nibiru, który otarł się o Ziemię.

Egipcjanie zwali też Abdju "Ta-ur", "Wielka Ziemia". To pojęcie powiązane jest z "pierwotnym wzgórzem", pierwotną krainą egipskich "bogów". Dla Mezopotamczyków, "pierwotne wzgórze" to Dukù, niebiańskie królestwo, gdzie bogowie Anunna zostali stworzeni. W Egipcie chodziło bardziej o krainę przodków, A'amenpteh (Atlantydę), z której pochodziła większość Egipcjan, oraz o Abzu, podziemny świat. Ich "niebiański klejnot", "Pierwotne Wzgórze", było tożsame z "gwiazdą bogów", planetą znajdującą się (w przeszłości) pomiędzy Marsem i Jowiszem.

Atlantis i Abzu symbolizowały krainę i ludzi Enkiego-Ozyrysa, a Dukù i Anunna krainę i ludzi Enlila-Seta.

Ta-ur, wielka Ziemia starożytnych Egipcjan, "zmaterializowana" poprzez Abydos i Ozyrejon, daje się odczytać, gdy sprowadzimy to pojęcie do sumeryjskiego TA-ÚR, czyli "w kierunku korzeni", lub TA-UR5 (5 w indeksie górnym), "w kierunku serca fundamentu", lub nawet "natura duszy".

---