Niedźwiedź polarny, niedźwiedź biały (Ursus maritimus) - duży ssak drapieżny, przedstawiciel rodziny niedźwiedziowatych, zamieszkujący Arktykę. Pełni rolę głównego drapieżnika w zasięgu swojego występowania. Grube futro i warstwa tłuszczu chronią go przed zimnem. Półprzezroczysta sierść ma zazwyczaj kolor biały lub kremowy, przez co umożliwia zwierzęciu dobry kamuflaż. Skóra jest w rzeczywistości czarna. Niedźwiedź polarny ma krótki ogon i małe uszy, co pomaga mu redukować utratę ciepła. Stosunkowo mała głowa i długie, zwężające się ku tyłowi ciało nadają mu opływowy kształt przydatny do pływania. Jest ssakiem niemal morskim potrzebującym do przetrwania jedynie kawałka pływającego lodu i żywności znajdowanej w wodzie. Przystosował się do życia na lądzie, morzu i lodzie.

Renifer (ren) (Rangifer tarandus) - ssak z rodziny jeleniowatych, zamieszkujący arktyczną tundrę i lasotundrę w Eurazji i Ameryce Północnej. Dla podgatunków północnoamerykańskich stosuje się nazwę karibu.

Osiąga długość ciała od 1,8 do 2,2 m, a wysokość w kłębie od 1 do 1,3 m. Waży 120-150 kg. Ma gęste uwłosienie, z długą grzywą na szyi. Wyjątkowo gęsta sierść chroni przed mrozem. Pysk również jest owłosiony, co zapewnia ochronę przed zimnem podczas żerowania w śniegu. Latem futro renów przybiera kolor szarobrązowy, zimą białawy. Nogi kończą się mocnymi, szeroko rozstawionymi racicami, ułatwiającymi poruszanie się po śniegu i bagnistym terenie.

U obu płci występuje okazałe poroże, nieco mniejsze u samic. Różni się ono od poroża innych jeleniowatych - jest półkoliście zakrzywione i zakończone rozgałęzieniami. Renifery co roku zrzucają poroże - samce na przełomie listopada i grudnia, samice i młode - późną zimą lub wczesną wiosną. Następnie tworzy się u nich nowe poroże.

Renifery potrafią długo i wytrwale biegać. Większość roku spędzają na wędrówkach, zimą schodzą na południe do zalesionych okolic, na wiosnę wracają do tundry. Samice i ich potomstwo żyją stadnie, ale dorosłe samce poza okresem rui prowadzą samotny tryb życia. Długość życia: do 20 lat.

Foka szara (Halichoerus grypus) - gatunek morskiego ssaka z rodziny fokowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Halichoerus Nilsson, 1820.

Samce osiągają do 3 metrów długości i do 300 kg wagi u największych osobników. Samice, które u każdego gatunku fok są nieco mniejsze, osiągają do 2 m długości i 125 kg wagi. Liczebność populacji bałtyckiej szacuje się na 17 tysięcy osobników^[1].

Foki wiodą wodno-lądowy tryb życia. Podczas gdy na lądzie są ociężałe i niezdarne, w wodzie okazują się być wspaniałymi pływakami. Są szybkie, zwinne i zdolne do rozmaitych akrobacji. Nurkując, pozostają pod wodą zwykle do 10 minut. Śpią unosząc się na powierzchni wody, pod wodą, lub też wylegują się na lądzie. Uwielbiają wygrzewać się na słońcu.

Foki szare prowadzą osiadłe życie, nie lubią dalekich wędrówek. Tylko młode osobniki wypuszczają się czasem na ponad 1000 km wycieczki. Są ostrożne i płochliwe. Młode foczęta, które przychodzą na świat mają średnio 75 cm długości i ważą 6-10 kilogramów. Są ostrożne i płochliwe. Młode foczki pokryte są białym, gęstym futrem, nazywanym lanugo. Pozostają pod opieką matki tylko w czasie 3 tygodni karmienia, później, zachęcane przez matkę ruszają w świat i od tamtej pory muszą już radzić sobie same.

Mors (Odobenus rosmarus) - duży ssak morski, jedyny przedstawiciel rodziny morsowatych (Odobenidae).

Występowanie: wody przybrzeżne Arktyki, wzdłuż wybrzeży Ameryki Północnej i Rosji. Mors najbardziej lubi płytkie wody w pobliżu pływających pól lodowych, więc można go również zobaczyć jak pływa na krach lodowych.

Długość ciała morsa to od 2,5m do 4,2m. Masa ciała od 800 kg do 2000 kg. Samce są większe od samic. Morsy z Oceanu Spokojnego są większe od występujących w Atlantyku. Barwa skóry od jasnobrązowej do cynamonowo-brązowej, podczas wygrzewania się na słońcu kolor zmienia się na różowy wskutek rozszerzania się naczyń krwionośnych. Na brzuchu i piersiach skóra jest ciemniejsza. Morsy żyjące w Oceanie Spokojnym mają więcej wąsów czuciowych od tych z Atlantyku

Kły morsów mogą dorastać do metra długości.

Pożywieniem morsów są bezkręgowce zamieszkujące dno oceanu, np.: małże, ślimaki i rozgwiazdy. A także skorupiaki, ryby, foki i padlina.

Rozród wczesnym latem, rodzi się tylko 1 młode po ciąży trwającej 15 - 16 miesięcy. Morsy żyją do 40 lat.

Sporadycznie osobniki morsa mogą być drapieżne.

Mors jest gatunkiem niezagrożonym wyginięciem, ale liczebność jest poważnie obniżona w wyniku dawnych polowań. Nadal prowadzone jest kłusownictwo dla ich kłów, odkąd zdobywanie kości słoniowej jest nielegalne.

---