Wyższa Szkoła Gospodarki

W BYDGOSZCZY

2007/2008

Temat wykładu: OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ.

Wykładowca: dr Grzegorz Michniewicz

Wykład szósty:

Topografia układów scalonych, projekty racjonalizatorskie, oznaczenia geograficzne.

Topografia układów scalonych

Topografia układów scalonych to kolejny składnik projektów wynalazczych, których ochrona uregulowana została w ustawie prawo własności przemysłowej. Aby zrozumieć znaczenie topografii układów scalonych konieczne jest wyjaśnienie poszczególnych elementów tego złożonego pojęcia tj. układu scalonego i topografii. „Układ scalony to półprzewodnikowy układ elektroniczny, wykonany jako niepodzielny element, najczęściej krzemowy, umieszczony w odpowiedniej obudowie o standardowym kształcie, wymiarach i liczbie końcówek”. Natomiast ustawodawca przez układ scalony rozumie jedno- lub wielowarstwowy wytwór przestrzenny, utworzony z elementów z materiału półprzewodnikowego tworzącego ciągłą warstwę, ich wzajemnych połączeń przewodzących i obszarów izolujących, nierozdzielnie ze sobą sprzężonych, w celu spełniania funkcji elektronicznych (art. 196.2). Układ elektroniczny to zbiór elementów, zwykle zamknięty w hermetycznej obudowie i połączonych elektrycznie tak, aby realizowały określoną funkcję. Połączenie aby mogło spełniać wymagane funkcje musi być właściwie skonfigurowane, co powoduje, że ma ono określony, niepowtarzalny, charakterystyczny wzór. Ten wzór określony został słowem „topografia”.

Zgodnie z art. 196. 1. przez topografię układu scalonego rozumie się rozwiązanie polegające na przestrzennym, wyrażonym w dowolny sposób, rozplanowaniu elementów, z których co najmniej jeden jest elementem aktywnym, oraz wszystkich lub części połączeń układu scalonego.

Aby topografia układu scalonego otrzymała prawo z rejestracji musi być ona „oryginalna”. A jest ona oryginalna, jeżeli jest wynikiem pracy intelektualnej twórcy i nie jest powszechnie znana w chwili jej powstania.

Topografia, w celu uzyskania prawa z rejestracji, nie może być wykorzystywana jawnie w celach handlowych w okresie dłuższym niż dwa lata. To znaczy topografia może istnieć już taki czas jednak w tym okresie nie ubiegano się o otrzymanie ochrony prawnej. Podobnie będzie, tj. otrzyma ona ochronę prawną, jeżeli od jej wykonania i utrwalenia minęło 15 lat i nie była ona wykorzystywana w celach handlowych. Ponadto, aby otrzymać prawo z rejestracji, nie może to być topografia jednoznacznie wynikająca z funkcji układu scalonego, w którym jest stosowana.

Uprawnionym z prawa do rejestracji jest osoba twórcy, współtwórcy oraz inni, z którymi twórca związany jest stosunkiem pracy bądź inną umową lub którzy udzielili twórcy pomocy przy powstaniu topografii. W razie opracowania topografii przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z tej topografii we własnym zakresie.

Udzielenie prawa z rejestracji następuje poprzez zgłoszenie dokonane na wniosek zainteresowanego. Jest nim twórca lub inna osoba. Jeżeli zgłaszający nie jest twórcą topografii, powinien w podaniu wskazać twórcę i podstawę swego prawa do uzyskania prawa z rejestracji. Zgłoszenie zawiera podanie oraz dane do jednoznacznego określenia topografii. Nie ma przy tym obowiązku ujawniania informacji, które stanowią tajemnicę produkcyjną lub handlową, chyba że są one niezbędne do identyfikacji topografii. Materiał identyfikujący topografię nie jest ujawniany bez zgody uprawnionego także po udzieleniu prawa z rejestracji. Do zgłoszenia dokonanego w celu uzyskania prawa z rejestracji należy dołączyć również inne dokumenty i oświadczenia, jeżeli jest to niezbędne do uzasadnienia twierdzeń i żądań zawartych we wniosku.

Otrzymanie prawa z rejestracji następuje poprzez zarejestrowanie topografii. Prawną ochronę otrzymuje uprawniony w formie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji. Zarejestrowanie jest skuteczne pod warunkiem uiszczenia opłaty za pierwszy okres ochrony. Uzyskane prawa z rejestracji podlegają wpisowi do rejestru topografii układów scalonych. Uprawniony może wskazać, że jego topografia została zarejestrowana, poprzez umieszczenie na topografii lub produkcie zawierającym chronioną topografię litery "T" wpisanej w okrąg (art. 208.).

Ochrona topografii trwa dziesięć lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym

topografia lub układ scalony zawierający taką topografię był wprowadzony do obrotu, lub końca roku kalendarzowego, w którym dokonano zgłoszenia topografii w Urzędzie Patentowym, w zależności od tego, który z tych terminów upłynie wcześniej (art. 220).

Nabycie prawa z rejestracji stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji topografii (art. 206).Odmowa przyznania prawa z rejestracji następuje, gdy Urząd Patentowy stwierdzi niemożliwe do usunięcia przeszkody. Gdyby przeszkody były możliwe do usunięcia Urząd Patentowy nakazuje ich usunięcie a następnie wydaje decyzję o udzieleniu prawa z rejestracji. Decyzja ta umożliwia uzyskanie prawa do wyłącznego korzystania z topografii w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.( Art. 211). Oznacza to, że tylko osoba, której przyznano prawa z rejestracji może korzystać i dysponować topografią układów scalonych. Jej prawa są chronione i nikt, kto nie ma zgody uprawnionego nie może: reprodukować w całości lub części chronionej topografii, z wyjątkiem reprodukowania tej części, która nie spełnia wymogu oryginalności; importować, sprzedawać lub w jakikolwiek inny sposób wprowadzać do obrotu kopii chronionej topografii, układu scalonego wytworzonego przy użyciu takiej kopii, a także wyrobów zawierających takie układy scalone.

Ustawa, podobnie jak w zapisach dotyczących innych dóbr intelektualnych, wprowadza pewne ograniczenia korzystania z ochrony topografii układu scalonego. Ograniczenia te wynikają z:

1. możliwości kopiowania, gdy dokonywane jest to w celach osobistych (dozwolony użytek osobisty);

2. możliwości kopiowania wyłącznie w celu oceny, analizy, badania lub nauczania;

3. możliwości opracowania, na podstawie oceny lub analizy, własnej oryginalnej topografii;

4. możliwości zastosowania topografii układu scalonego w środkach komunikacji i ich częściach lub urządzeniach, które znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej czasowo, a także w produktach, które znajdują się na tym obszarze w komunikacji tranzytowej;

5. potrzeby zapewnienia porządku publicznego i bezpieczeństwa. W tym przypadku a stosowanie topografii przez organy państwowe będzie ograniczone do „niezbędnego wymiaru”. Muszą jednak owe organy posługiwać się tą topografią bez prawa wyłączności;

6. możliwości importu lub wprowadzenia do obrotu produktu zawierającego bezprawnie wykorzystaną topografię przez osobę działającą w dobrej wierze. Po uzyskaniu informacji o istnieniu ochrony tej topografii dalsze prowadzenie działalności handlowej w tym zakresie jest możliwe tylko za zgodą uprawnionego. Towary posiadane lub zamówione przed uzyskaniem takiej informacji można wprowadzić do obrotu pod warunkiem zapłaty uprawnionemu kwoty odpowiadającej opłacie licencyjnej;

7. możliwości wprowadzenia na teren Rzeczpospolitej Polskiej lub na teren Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej legalnej kopii topografii układu scalonego, z której następnie dokonano by kopii (jak również gdyby wprowadzono na wspomniany teren wyroby zawierające takie układy scalone) to kopia i wyroby nie traktowane byłyby jako wprowadzone w sposób nielegalny czyli działanie takie jest dozwolone;

8. powstania zbiegu okoliczności, dzięki któremu inna osoba stworzyła niezależnie od twórcy identyczną topografię. Chodzi tutaj chyba o taki rzadko spotykany zbieg okoliczności, gdy albo w mniej więcej tym samym czasie, ale już po zarejestrowaniu przez kogoś innego określonej topografii układu scalonego, inna osoba stworzyła identyczną. Warunkiem ograniczenia ochrony topografii zarejestrowanej jest stworzenie przez kogoś innego topografii niezależnie od pierwszej, tj. w taki sposób, który wykluczałby możliwość korzystania z wyników pracy tej pierwszej osoby.

W przypadku stwierdzenia, w momencie rejestracji, że dwie topografie są identyczne w całości lub części ustawodawca, próbując rozstrzygnąć taki konflikt w inny sposób, uznaje tę topografię za reprodukcję, która mogła być reprodukcją. Z takiego stwierdzenia ustawodawcy wynika domniemanie, że wprowadza się do ustaleń w sprawie oryginalności przypuszczenie, że jedna z tych dwóch, na podstawie pewnych przesłanek, jest powieleniem oryginalnej. Gdy istnieją takie przesłanki uznaje się jedną z nich za reprodukcję. Reprodukcja nie otrzyma ochrony prawnej.

Prawo z rejestracji jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Umowa o przeniesienie prawa wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej. Twórca albo uprawniony do uzyskania prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy, albo przekazać mu topografię układu scalonego do korzystania. W takim przypadku twórca topografii ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tej topografii przez przedsiębiorcę.

Wiele norm ustalonych dla patentów i wynalazków jest stosowanych wobec topografii układów scalonych. I tak: uprawniony z prawa rejestracji topografii lub z licencji nie może nadużywać swego prawa; współuprawniony do topografii może, bez zgody pozostałych współuprawnionych, korzystać z topografii układu scalonego we własnym zakresie oraz dochodzić roszczeń z powodu naruszenia patentu; uprawniony może żądać umorzenia postępowania albo unieważnienia prawa z rejestracji w razie zgłoszenia topografii albo uzyskania na topografie prawa z rejestracji przez osobę nieuprawnioną; osoba, która w dobrej wierze uzyskała topografię może z tej topografii korzystać w swoim przedsiębiorstwie w zakresie, w jakim z niego korzystała w chwili wszczęcia postępowania, z zastrzeżeniem obowiązku uiszczania uprawnionemu ustalonego wynagrodzenia; można zawierać umowy licencyjne; dopuszczalna jest licencja dorozumiana i przymusowa.

Unieważnienie i wygaśnięcie ochrony topografii układów scalonych następuje w tych samych warunkach, co patentu. Również i tutaj Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może w interesie publicznym wystąpić z wnioskiem o unieważnienie patentu albo przystąpić do toczącego się postępowania w sprawie. Unieważnienie albo wygaśnięcie ochrony prawnej podlega wpisowi do rejestru patentowego.

Projekty racjonalizatorskie

Projekty racjonalizatorskie to ostatni element tzw. projektów wynalazczych określonych w art. 3.1.6 ustawy prawo własności przemysłowej.

Ustawodawca nie dał wyraźnej definicji projektu racjonalizatorskiego, uznał tylko, że wszystko może być projektem racjonalizatorskim, co nadaje się do wykorzystania a nie jest wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego. Można by to uznać, za negatywną definicję projektu racjonalizatorskiego, gdyby nie fakt, że o tym, co można uznać, za taki projekt a co nie pozostawiono decyzji pracodawcy. Mogą to, więc być rozwiązania organizacyjne, techniczne, jak również techniczno-organizacyjne. Ponadto, pomimo tego, że ocenia to pracodawca, projekt racjonalizatorski powinien charakteryzować się pewną innowacyjnościa, oryginalnym, dotychczas nie spotykanym, sposobem rozwiązania jakiegoś zagadnienia, które będzie miało zastosowanie praktyczne, przynosząc różnego rodzaju udogodnienia, a jednocześnie będzie opracowany w sposób umożliwiający zrozumienie jego istoty. Należy, więc przypuszczać, że racjonalizacja powinna być traktowana przez pracodawcę jako czynnik wspomagający procesy modernizujące i rozwojowe przedsiębiorstwa, a wypłata wynagrodzenia nastąpi tylko wówczas, gdy faktycznie projekt racjonalizatorski przyczyni się lub może przyczynić się do uzyskania istotnych efektów produkcyjnych czy organizacyjnych. Nie zawsze się tak dzieje. Szczególnie, w przedsiębiorstwach państwowych, wykorzystuje się ten przepis niezgodnie z wolą ustawodawcy..

Przykładem dobrych projektów racjonalizatorskich są projekty zgłoszone i zrealizowane w BUG „Gazobudowa” spółka z o.o. w następujących sprawach: rozszerzenia zakresu pracy maszyny przewiertowej WP 80/120, przy długościach przewiertów powyżej 40 m i średnicach przewiertów poziomych od Ø 300 mm do Ø 400 mm oraz wyposażenia dźwigów bocznych w stanowiska spawalnicze; rozszerzenia zakresu gięcia łuków giętarek PB 6-20 i V B 16-30.

Warunkiem stosowania w jakimkolwiek przedsiębiorstwie płatnej racjonalizacji jest opracowanie jej zasad w formie regulaminu racjonalizacji, z którego wynikałyby normy przyjmowania i oceniania tych projektów (art.7). Pracodawca, zgodnie z ustawą, ma w zakresie opracowania regulaminu pełną swobodę działania. Jednak w nim muszą być określone zasady wynagradzania twórców projektów. Pracodawca tamże określa ile i za co, w ramach projektu racjonalizatorskiego powinien otrzymać twórca. Dobrze opracowany regulamin może zwiększać motywację pracowników, jako, że z jednej strony otrzymują oni odpowiednie wynagrodzenie a z drugiej przyczyniają się do poprawienia wyników ekonomicznych przedsiębiorstwa, dzięki czemu uzyskują uznanie u pracodawcy. A któż, jeżeli nie pracownicy, w trakcie codziennej pracy i trudności z nią związanych, najlepiej orientuje się w możliwościach jej zmiany i osiągnięcia skuteczniejszego sposobu działania i lepszych efektów?

Przykładem dobrego regulaminu w zakresie projektów racjonalizatorskich jest Regulamin działalności racjonalizatorskiej w resorcie obrony narodowej. Niektóre rozwiązania z tego zakresu przedstawia się w załączniku nr 2 do niniejszego wykładu.

Twórca projektu racjonalizatorskiego ma pewne uprawnienia wynikające z ustawy prawo własności przemysłowej. Jest nim prawo do wynagrodzenia jak również prawo do wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach. Jest ponadto chroniony, w zakresie swojego projektu, przepisami kodeksu cywilnego na ogólnych zasadach. Oprócz tego twórca projektu racjonalizatorskiego ma określone uprawnienia wynikające z regulaminu.

Dodać trzeba, iż za uprawnienie twórcy ustawa prawo własności przemysłowej w art. 9 uznała, że przedstawiciele organizacji społecznych, do których zakresu działania należą sprawy popierania własności przemysłowej, mogą zgodnie ze swoimi statutami udzielać pomocy twórcom projektów wynalazczych i występować w ich interesie przed organami wymiaru sprawiedliwości oraz, z pewnymi ograniczeniami, dotyczącymi reprezentacji, przed Urzędem Patentowym.

Natomiast twórcy nie przysługują uprawnienia, wynikające z prawa do patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy czy prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.

Oznaczenia geograficzne

Oznaczenia geograficzne należy odróżnić od nazw geograficznych. Według Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych:„Nazwy geograficzne są to nazwy własne obiektów geograficznych znajdujących się na Ziemi. Większość obiektów geograficznych, zarówno naturalnych (np. kontynenty, góry, rzeki, pustynie), jak i stworzonych przez człowieka (państwa, jednostki administracyjne, miejscowości itp.) ma swoje własne, przypisane im nazwy. Czasami owych nazw dla tego samego obiektu jest więcej niż jedna, czasami w różnych językach występują różne ich formy i brzmienia”. „Nazwy geograficzne można podzielić na oficjalne i nieoficjalne. Nazwy oficjalne są zatwierdzane przez organ nazewniczy i stosowane na obszarze jego kompetencji. Są to tzw. endonimy standaryzowane, np. Warszawa, London, België i Belgique, Italia, New Zealand”.

Według ustawy prawo własności przemysłowej (art. 174. 1.) Oznaczeniami geograficznymi są oznaczenia słowne odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do nazwy miejsca, miejscowości, regionu lub kraju (teren), które identyfikują towar jako pochodzący z tego terenu.

Oznaczeniami geograficznymi towarów są cechowane nazwy regionalne i oznaczenia pochodzenia. Przy nazwach regionalnych muszą być spełnione warunki dodatkowe gdyż określona jakość, dobra opinia lub inne cechy towaru są przypisywane przede wszystkim pochodzeniu geograficznemu tego towaru. Chodzi o to, że miejsce otrzymania surowców lub surowców do towaru charakteryzuje się pewną specyfiką, która nadaje jemu określoną, niespotykaną gdzie indziej jakość. Oczywiście wraz z surowcami istotne znaczenie dla towaru mają umiejętności ludzi tam mieszkających, które w połączeniu z surowcem powoduje szczególne cechy jakościowe, gdyż jego wytworzenie odbywa się w wyjątkowych warunkach środowiskowych, na które składają się m.in. klimat, woda, jakość gleby, rośliny oraz umiejętności ludzkie, najczęściej wypracowane i doskonalone przez lata.

Natomiast przy oznaczeniach pochodzenia jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów jest jego wywodzenie się z określonego terenu oraz posiadanie pewnych szczególnych właściwości albo innych cech szczególne przypisywanych pochodzeniu geograficznemu, czyli terenowi, gdzie zostały one wytworzone lub przetworzone. Jest tu mowa o chronionej nazwie pochodzenia produktu rolnego lub środka spożywczego wytworzonego w określonym miejscu cechującym się specyfiką, która daje świetną jakość produktu.

„Różnicę, jaką między tymi dwoma kategoriami przewiduje Rozporządzenie 2081/92/EWG, odzwierciedla sposób i zakres związku produktu z danym obszarem geograficznym, którego nazwę ów produkt wykorzystuje. Chronione nazwy pochodzenia stosuje się do produktów bardzo blisko związanych z regionem, którego nazwę noszą”. „Chronione oznaczenie geograficzne stosuje się również do produktów pochodzących z regionu, którego nazwę noszą, ale związek ten nie jest tak bliski lub też ma całkowicie inną naturę niż w przypadku chronionej nazwy pochodzenia”.

Ponadto:

1. przez oznaczenia geograficzne rozumie się także oznaczenia stosowane dla towarów, które są wytworzone z surowców lub półproduktów pochodzących z określonego terenu, większego niż teren wytworzenia lub przetworzenia towaru, jeżeli są one przygotowywane w szczególnych warunkach i istnieje system kontroli przestrzegania tych warunków;

2. za oznaczenia geograficzne uznaje się również, określenia o charakterze geograficznym nieodpowiadające dosłownie terenowi, z którego towar pochodzi, lub inne określenia używane tradycyjnie, jeżeli są one stosowane dla towarów pochodzących z danego terenu. Musi być jednak zachowany warunek tzn. są one przygotowywane w szczególnych warunkach i istnieje system kontroli przestrzegania tych warunków.

W tym kontekście oznaczenia geograficzne różnią się od znaków towarowych. Chociaż znak towarowy, podobnie jak i oznaczenie geograficzne, wyróżnia produkty na rynku pod względem jakości, to jednak przy znaku towarowym wskazuje się na określone, cieszące się pewną renomą, przedsiębiorstwo, a przy oznaczeniu geograficznym region (nazwę) pochodzenia towaru. Jest tu chronione oznaczenie (nazwa regionalna) geograficzne. Gdyby nastąpiła kolizja między znakiem towarowym posiadającym prawa ochronne a oznaczeniem geograficznym (art. 177. 1. ) udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne może nastąpić, jeżeli uprawniony z prawa ochronnego tego prawa się zrzeknie. Może zrzeczenia nie dokonywać jeżeli zgłoszenie oznaczenia geograficznego do rejestracji, obejmuje jego jako osobę, która oznaczenia geograficznego również może używać. Takie rozwiązanie nie powinno nadmiernie ograniczać możliwości używania oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych.

Pojęcie towaru ustawa ogranicza i nie uznaje za niego usług, produktów rolnych, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz do rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych oraz napojów spirytusowych, których oznaczenia geograficzne podlegają wpisowi na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 12.

Ponieważ w oznaczeniach geograficznych produktów zawierane są informacje o ich szczególnych właściwościach, którymi nie mogą się poszczycić inne wyroby, stworzono możliwość ochrony tych oznaczeń geograficzno-produktowych. Otrzymuje się ją poprzez prawo z rejestracji. Prawo takie można uzyskać po zarejestrowaniu w Urzędzie Patentowym RP.

Aby oznaczenie geograficzne mogło dostać ochronę z rejestracji musi zostać zgłoszone w Urzędzie Patentowym RP. Jedno zgłoszenie może dotyczyć tylko jednego oznaczenia geograficznego i jednego towaru. Zgłoszenie musi zostać dokonane w odpowiednim trybie przez odpowiednie jednostki prawne. Zgłaszającym może być: organizacja upoważniona do reprezentowania interesów producentów, działająca na danym terenie lub organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwy ze względu na teren, do którego odnosi się oznaczenie geograficzne. Organizacje te lub organy administracji działają jako pośrednicy jednego lub większej ilości przedsiębiorców. Oni też powinni figurować jako benificjenci ochrony z rejestracji oznaczenia geograficznego. Wskazanie przedsiębiorców, powinno zawierać co najmniej opisowe określenie aktualnej lub przewidywanej liczby przedsiębiorców, z podaniem ich rozmieszczenia w terenie. Może być ono (wskazanie) przedsiębiorców może być również sporządzone w formie wykazu zawierającego ich nazwiska i imiona lub nazwę, z podaniem siedziby (miejscowości).

Zgłoszenie powinno zawierać:   podanie;  opis określający szczególne cechy lub właściwości towarów;   dokładne określenie granic terenu, do którego się ono odnosi, przez opis tych granic;  pełnomocnictwo, jeżeli zgłaszający działa przez pełnomocnika;   dokument potwierdzający uprawnienia organizacji, o której mowa powyżej, do ubiegania się o uzyskanie ochrony oznaczenia geograficznego.

Zgłoszenie rozpatruje Urząd Patentowy. Gdy stwierdzi, że zaistniały okoliczności mogące świadczyć o istnieniu przeszkód do udzielenia prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne, zawiadamia o tym zgłaszającego. Jednocześnie wyznacza mu termin do zajęcia stanowiska lub usunięcia przeszkód. Następnie, gdy przeszkody zostaną usunięte (lub ich nie było) Urząd Patentowy wydaje stosowną decyzję. Po wydaniu decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne i sprawdzeniu, że należna opłata za ochronę została uiszczona w terminie, Urząd Patentowy dokonuje wpisu udzielonego prawa do rejestru oznaczeń geograficznych. Wydaje także uprawnionemu świadectwo rejestracji. Świadectwo rejestracji zawiera określone informacje i jest dowodem posiadania prawa z rejestracji. Z prawa do rejestracji wynika uprawnienie (art. 188). do dokonania zmiany w Urzędzie Patentowym co do określenia warunków korzystania z oznaczenia geograficznego. O udzielonym prawie z rejestracji na oznaczenie geograficzne ogłasza się w "Wiadomościach Urzędu Patentowego."

Ochrona polega na zastrzeżeniu używania nazw i oznaczeń. Chronione są towary wyprodukowane w częściach kraju ich pochodzenia o określonych nazwach, w warunkach charakterystycznych dla miejsc ich wytworzenia.

Ochrona polega również na tym, że (art. 185. 1-4) oznaczenie geograficzne, na które udzielono prawa z rejestracji, nie może być używane w Polsce, jeżeli zostało zarejestrowane przez osoby, których towary nie spełniają warunków będących podstawą udzielenia prawa z rejestracji. Istnieje zakaz używania takiego oznaczenia nawet wówczas, gdy nie ma na celu wskazywania pochodzenia geograficznego towarów jak również i wtedy, gdy rzeczywiste miejsce wytworzenia towaru jest wskazane oraz gdy używa się go w jakimkolwiek kontekście w tłumaczeniu lub w jakichkolwiek formach pochodnych.

Z ochrony wynika prawo uprawnionego do żądania wykreślenia z rejestru osoby, której towary nie spełniają lub przestały spełniać warunki będące podstawą udzielenia prawa z rejestracji.

Dodatkową ochroną dla uprawnionego może być możliwość oznaczania towarów zarejestrowanych oznaczeniem geograficznym poprzez umieszczenie na towarze określenia: "Zarejestrowane oznaczenie geograficzne" albo litery "G" wpisanej w okrąg w sąsiedztwie tego oznaczenia.

Ochrona oznaczeń geograficznych ma znaczenie z gospodarczego punktu widzenia. Takie oznaczeniach na towarach nie tylko informują o ich geograficznym pochodzeniu ale również powiadamiają, że tak oznaczony towar ma pewne walory jakościowe, wynikające z miejsca jego wyprodukowania, co jednocześnie może spełniać funkcje marketingowe, pozwalające na lepszą sprzedaż, niż produkty konkurencyjne nie pochodzące z oznaczonych terenów.

Ochrona oznaczenia geograficznego jest bezterminowa i trwa od dnia dokonania wpisu do rejestru oznaczeń geograficznych, prowadzonego przez Urząd Patentowy (art. 184). Warunkiem utrzymania ochrony jest używanie oznaczenia.

Ochrona taka istnieje nie tylko w Polsce ale w krajach Wspólnoty Europejskiej. Również i tam posiadanie zarejestrowanego oznaczenia geograficznego chroni produkty przed używaniem zarejestrowanej nazwy przez producentów produktów nieobjętych rejestracją. Chroni się więc towary wyprodukowane w określonych miejscach, zabraniając wprowadzania w błąd, co do prawdziwego pochodzenia produktów.

Na zagraniczne oznaczenia geograficzne można uzyskać w Polsce ochronę tylko, gdy oznaczenie korzysta z ochrony w kraju jego pochodzenia. W takim przypadku organizacja upoważniona do reprezentowania interesów producentów, działająca na danym terenie lub organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwy ze względu na teren, do którego odnosi się oznaczenie geograficzne, dokonująca zgłoszenia zagranicznego oznaczeń geograficznych, powinna wskazać lub dołączyć do zgłoszenia dowód ochrony oznaczenia w kraju pochodzenia. Dowodem takim może być w szczególności każda umowa międzynarodowa, na podstawie której oznaczenie geograficzne podlega ochronie.

Istnieją też, tak jak w przypadku projektów wynalazczych, pewne ograniczenia w korzystaniu z prawa ochronnego na oznaczenie geograficzne. Wynikają one z różnych przyczyn. Niektóre osoby, pomimo tego, że istnieje ochrona z rejestracji mogą używać oznaczenia geograficznego. Dotyczy to osób, które, nie posiadając uprawnień wynikających z rejestracji oznaczenia geograficznego:

1. prowadząc działalność (art. 186.) na danym terenie używały wcześniej, w dobrej wierze, takiego oznaczenia geograficznego, pomimo tego, że ich towary nie spełniały warunków będących podstawą udzielenia prawa z rejestracji. Używanie przez nich tych oznaczeń nie może trwać dłużej, niż przez rok, począwszy od dnia udzielenia prawa z rejestracji osobie uprawnionej;

2. posiadały towary (art. 187.) spełniające warunki korzystania z oznaczenia geograficznego. W tym przypadku przysługuje im prawo do dalszego jego używania w obrocie. Mogą one również wystąpić do Urzędu Patentowego z wnioskiem o wpisanie ich do rejestru jako uprawnionych do używania tego oznaczenia. Muszą jednak przedłożyć pisemne oświadczenie uprawnionego z tytułu prawa z rejestracji, poświadczającego spełnienie przez towary wnioskodawcy warunków korzystania z oznaczenia geograficznego, albo orzeczenie sądu.

Prawo ochronne na oznaczenie geograficzne, tak samo jak w przypadku znaków towarowych, nie daje uprawnionemu prawa zakazywania używania przez inne osoby w obrocie:

1. ich nazwisk lub adresu,

2. oznaczeń wskazujących na cechy i charakterystykę towarów, ich rodzaj, ilość, jakość, przeznaczenie, pochodzenie czy datę wytworzenia lub okres przydatności,

3. zarejestrowanego oznaczenia lub oznaczenia podobnego, jeżeli jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towaru, zwłaszcza gdy chodzi o oferowane części zamienne, akcesoria lub usługi

- i jest dozwolone gdy odpowiada ono usprawiedliwionym potrzebom używającego i nabywców towarów i jednocześnie jest zgodne z uczciwymi praktykami w produkcji, handlu lub usługach.

Prawo ochronne na oznaczenie geograficzne nie rozciąga się na działania dotyczące towarów z tym oznaczeniem, polegające w szczególności na ich oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu towarów oznaczonych tym oznaczeniem, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą (krajowe wyczerpanie prawa).

Nie stanowi również naruszenia prawa ochronnego na oznaczenie geograficzne import oraz inne działania, (oferowanie, sprzedaż, wprowadzenie do obrotu), dotyczące towarów z oznaczeniami geograficznymi, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego zgodą (regionalne wyczerpanie prawa).

Nie udziela się prawa z rejestracji:

1. na oznaczenia prawdziwe w sensie dosłownym co do terenu, z którego towar pochodzi, które mogłyby wprowadzić nabywców w błąd, że towar pochodzi z innego, słynącego z danych wyrobów terenu. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych ochrona może być przyznana. W takim przypadku Urząd Patentowy wzywa zgłaszającego, który dokonał zgłoszenia później, do dokonania w oznaczeniu odpowiednich zmian pozwalających na odróżnienie go od oznaczenia zarejestrowanego lub wcześniej zgłoszonego.

2. gdy oznaczenie geograficzne zostało zarejestrowane w szczególnym trybie udzielania ochrony, wynikającym z umów międzynarodowych lub przepisów prawa Unii Europejskiej obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich na oznaczenia geograficzne lub

3. zostało wpisane na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 132 ust. 1pkt 12.

4. oznaczenie, które w następstwie jego powszechnego używania dla oznaczenia rodzaju towarów stało się nazwą rodzajową.

Uprawniony z tytułu prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne może przenieść swoje uprawnienia na inną organizację lub organ na podstawie porozumienia. Musi wówczas wskazać towar , dla którego jest ono przeznaczone, dokładne określić granice terenu, do którego się ono odnosi jak również określić szczególne cechy lub właściwości towaru, tj. główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne oraz określić szczegóły, z których wynika związek tych cech ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym. Wpisu do rejestru zmiany dokonuje się w Urzędzie Patentowym na wniosek uprawnionego. To znaczy, że nowouprawniony z tytułu prawa do rejestracji musi wytwarzać swoje produkty w takich samych warunkach geograficznych, klimatycznych i mikrobiologicznych oraz innych, w jakich wytwarzał produkt, przenoszący prawo do oznaczenia geograficznego.

Utrata ochrony z rejestracji może zaistnieć na skutek unieważnienia, wygaśnięcia tego prawa.

Unieważnienie może nastąpić na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny. Musi ona wykazać, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania tego prawa.

Z wnioskiem o wygaśnięcie prawa do rejestracji może wystąpić każdy kto ma w tym interes prawny wszak z zastrzeżeniem, iż nie stosuje się tego uprawnienia do oznaczeń, których ochrona wynika z umowy międzynarodowej.

Wygaśnięcie prawa do rejestracji może nastąpić w przypadku: zrzeczenia się prawa przez jedynego uprawnionego; nie używania oznaczenia geograficznego przez okres pięciu lat; gdy oznaczenie przestało spełniać ustawowe warunki przewidziane dla uzyskania ochrony.

W przypadku istnienia kilku uprawnionych do oznaczenia geograficznego, zrzeczenie się (przed Urzędem Patentowym) tego prawa spowoduje jego wygaśnięcie, jeżeli nastąpi w tej kwestii zgoda wszystkich osób ujawnionych w rejestrze jako uprawnionych do używania oznaczenia.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne bądź o wydanie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie tego prawa albo przystąpić do toczącego się postępowania.( Art. 193.)

Załącznik nr 1 do wykładu 6 (rejestracja i układ scalony).

Nr 7/1999                 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

 

193

 

REJESTRACJA (od nr 2 do nr 2)

Poniższe zestawienie zawiera kolejno: numer rejestru topografii układów scalonych, datę i w nawiasie numer zgłoszenia topografii, datę pierwszego wprowadzenia topografii do obrotu (jeżeli miała miejsce przed zgłoszeniem), nazwiska i imiona lub nazwy, miejsca zamieszkania lub siedziby osób, na rzecz których zarejestrowano topografię, kod kraju, nazwiska i imiona twórców (jeśli nie jest nim zgłaszający), słowne oznaczenie techniczne funkcji elektronicznej topografii oraz daty upływu okresów ochrony. 

2 98 08 20 (3) 98 07 20
Instytut Technologii Elektronowej, Warszawa (PL)
Twórcy: Byrka Andrzej, Kaczmarczyk Janusz, Poznański Zbigniew,
Wąsowski Jerzy
Procesor szyfrujący
03 08 19
08 12 31

Przykład topografii układu scalonego.

Uwaga! Przykład nie dotyczy powyżej ukazanego

procesora szyfrującego (został zaczerpnięty z

Opracowania Prezesa Urzędu Patentowego

dr Alicji Adamczak Wybrane problemy ochrony

własności intelektualnej w szkołach wyższych

(Zielona Góra 30 listopada 2005r)

Załącznik nr 2 do wykładu (fragment regulaminu racjonalizacji).

§ 7. 1. Projektem racjonalizatorskim jest nowe i nadające się do wykorzystania rozwiązanie o charakterze technicznym lub techniczno-organizacyjnym, nie będące wynalazkiem, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego, zgłoszone przez twórcę i uznane przez właściwego ze względu na kompetencje wdrożeniowe dowódcę jednostki wojskowej za nadające się do zastosowania w resorcie obrony narodowej.

2. Projektem racjonalizatorskim jest również rozwiązanie:

1) o charakterze organizacyjnym, w zakresie: szkolenia dowództw, sztabów i wojsk, gotowości bojowej, systemu mobilizacyjnego i operacyjnego rozwijania wojsk, dowodzenia i łączności oraz zabezpieczenia logistycznego;

2) dotyczące organizacji w zakresie stanowisk pracy lub przepływu materiałów i wyrobów w procesie

wytwarzania oraz świadczenia usług, jeżeli umożliwia ono zwiększenie wydajności pracy

i pełniejsze wykorzystanie środków pracy, bądź też przynosi efekty w dziedzinie poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska.

3. Projekt racjonalizatorski może polegać również na twórczym przystosowaniu znanego rozwiązania do potrzeb jednostki wojskowej.

4. Projekt racjonalizatorski uważa się za nowy, jeżeli w jednostce wojskowej, w której został zgłoszony, nie był stosowany lub uprzednio zgłoszony przez inną osobę.

5. Za projekty racjonalizatorskie nie mogą być uznane:

1) teorie naukowe;

2) plany, zasady, koncepcje i metody dotyczące działalności umysłowej lub gospodarczej;

3) programy do maszyn cyfrowych;

4) opracowania bezpośrednio wynikające z zakresu obowiązków na zajmowanym przez twórcę stanowisku służbowym;

5) rozwiązania wcześniej zastosowane w jednostce wojskowej lub uprzednio zgłoszone przez inną osobę;

6) rozwiązania, których dokumentacja nie pozwala na podjęcie jednoznacznego postanowienia co do ich wdrożenia lub rozpowszechnienia, jeżeli pomimo wezwania twórca nie uzupełnił jej w określonym

terminie;

7) rozwiązania polegające jedynie na propozycji prostego zastosowania ogólnodostępnych urządzeń,

materiałów i nie wnoszące elementów innowacyjności;

8) rozwiązania jedynie o charakterze estetycznym;

9) rozwiązania dokonane w ramach prac badawczo - naukowych i rozwojowych.

ZAŁĄCZNIK nr 3 do wykładu 6.

Lista produktów wyszczególnionych w Załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę

Europejską.

Wsparcie nie może być udzielone na projekty dotyczące działalności gospodarczej polegającej na produkcji,

przetwarzaniu lub marketingu niżej wymienionych produktów:

- 1 -

Numer nomenklatury

brukselskiej

- 2 -

Opis produktów

DZIAŁ 1 Zwierzęta żywe

DZIAŁ 2 Mięso i podroby jadalne

DZIAŁ 3 Ryby, skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne

DZIAŁ 4 Produkty mleczarskie; jaja ptasie; miód naturalny; jadalne produkty pochodzenia

zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone

DZIAŁ 5

05.04 Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe lub w kawałkach,

świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone:

05.15 Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone;

martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nie nadające się do spożycia przez ludzi:

DZIAŁ 6 Żywe drzewa i inne rośliny; bulwy, korzenie i podobne; cięte i ozdobne liście

DZIAŁ 7 Warzywa oraz niektóre korzenie i bulwy jadalne

DZIAŁ 8 Owoce i orzechy jadalne; skórki owoców cytrusowych lub melonów

DZIAŁ 9 Kawa, herbata i przyprawy, z wyjątkiem herba mate (pozycja Nr 09.03)

DZIAŁ 10 Zboża

DZIAŁ 11 Produkty przemysłu młynarskiego; słód; skrobie; inulina; gluten pszenny

DZIAŁ 12 Nasiona i owoce oleiste; ziarna, nasiona i owoce różne; rośliny przemysłowe i

lecznicze; słoma i pasza

DZIAŁ 13

ex 13.03 Pektyna

DZIAŁ 15

15.01 Słonina i inny przetworzony tłuszcz wieprzowy; przetworzony tłuszcz drobiowy

15.02 Nieprzetworzone tłuszcze wołowe, owcze i koźle; łój (łącznie z "premier jus")

wytwarzany z tych tłuszczy

15.03 Stearyna z tłuszczu, oleju i łoju; olej z tłuszczu, oliwy i łoju, nie emulgowany, nie

mieszany i nie preparowany

15.04 Tłuszcze i oleje z ryb i ssaków morskich, oczyszczane lub nie

15.07 Tłuszcze roślinne, płynne lub stałe, surowe, rafinowane lub oczyszczane

15.12 Tłuszcze i oleje zwierzęce oraz roślinne, uwodorniane, rafinowane lub nie, ale bez

dalszej przeróbki

15.13 Margaryna, sztuczna słonina i inne preparowane tłuszcze jadalne

15.17 Pozostałości po oczyszczaniu substancji tłuszczowych i wosków zwierzęcych lub

roślinnych

DZIAŁ 16 Przetwory z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców

wodnych

DZIAŁ 17

17.01 Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej:

17.02 Inne rodzaje cukru; syropy cukrowe; miód syntetyczny (zmieszany z naturalnym lub

nie); karmel

17.03 Melasa, odbarwiona lub nie

17.05* Cukry, syropy, aromatyzowana melasa lub z dodatkiem barwników (w tym cukier

waniliowy lub wanilina), z wyjątkiem soków owocowych z dodatkiem cukru w

jakichkolwiek proporcjach

DZIAŁ 18

18.01 Ziarna kakaowe, całe lub łamane, surowe lub palone

18.02 Kakaowe łuski, łupiny, osłonki i inne odpady z kakao

DZIAŁ 20 Przetwory z warzyw, owoców, orzechów lub innych części roślin

DZIAŁ 22

22.04 Moszcz winogronowy, fermentujący lub z fermentacją zatrzymaną w inny sposób niż

przez dodanie alkoholu

22.05 Wino ze świeżych winogron; moszcz winogronowy z fermentacją zatrzymaną przez

dodanie alkoholu

22.07 Inne napoje na bazie fermentacji (np. jabłecznik, wino z gruszek i miód pitny)

ex 22.08*

ex 22.09*

Alkohol etylowy, denaturowany lub nie, o jakiejkolwiek mocy, otrzymywany z

produktów rolnych, o których mowa w załączniku I do Traktatu, z wyłączeniem wódek,

likierów i innych napojów spirytusowych, złożone preparaty alkoholowe (znane jako

„skoncentrowane ekstrakty”) do wyrobu napojów.

ex 22.10* ocet i jego substytuty

DZIAŁ 23 Pozostałości i odpady przemysłu spożywczego; gotowa pasza dla zwierząt

DZIAŁ 24

24.01 Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe:

DZIAŁ 45

45.01 Korek naturalny surowy; odpady korka; korek kruszony, granulowany lub mielony:

DZIAŁ 54

54.01 Len surowy lub przetworzony ale nie przędzony; pakuły i odpady lniane (w tym skrawki

workowe lub rozwłóknianie)

DZIAŁ 57

57.01 Konopie naturalne (Cannabis sativa), surowe lub przetworzone ale nie przędzone;

pakuły i odpady z konopi naturalnych (w tym liny oraz skrawki workowe lub

rozwłókniane)

*Pozycja dodana artykułem 1 rozporządzenia nr 7a Rady Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej z 18 grudnia 1959

roku (Dz.U. 7 z 30.1.1961, str. 71/6)

Wykaz - załącznik znaleziono na stronie:http://www.iadipg.pl/naborpbw/Za%B3%B9cznik%20nr%20I%20Traktatu%20stan%20WE.pdf

Załącznik nr 4 do wykładu 6.

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie

ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków

spożywczych

(2006/C 180/09)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu do wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady

(WE) nr 510/2006. Komisja musi otrzymać oświadczenia o sprzeciwie w terminie sześciu miesięcy od daty

publikacji.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) nr 510/2006

Wniosek o rejestrację zgodnie z artykułem 5 i 17 (2)

„OSCYPEK”

Nr WE: PL/00451/21.2.2005

CHNP (X) CHOG ( )

Niniejsze zestawienie zostało sporządzone wyłącznie do celów informacyjnych. W celu uzyskania dokładnych

informacji zainteresowane strony mogą zapoznać się z pełną wersją opisu produktu udostępnianą

przez władze krajowe, o których mowa w pkt 1 lub Komisję Europejską (1).

1. Odpowiedzialny departament w Państwie Członkowskim:

Nazwa: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Adres: ul. Wspólna 30

PL-00-930 Warszawa

Telefon: [phone]

Faks: (48) 22 623 25 03

e-mail: [e-mail]

2. Grupa:

Nazwa: Regionalny Związek Hodowców Owiec i Kóz

Adres: ul. Szaflarska 93 d/ 7

PL-34-400 Nowy Targ

Telefon: [phone]

Faks: (48) 18 266 46 21

e-mail: [e-mail]

Skład: producenci/przetwórcy (X) inni ( )

3. Rodzaj produktu:

Klasa: 1.3 Sery

2.8.2006 C 180/94 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej PL

(1) Komisja Europejska — Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich — Departament ds. Polityki

Jakości Produktów Rolnych, B-1049 Bruksela.

4. Opis

(podsumowanie warunków określonych w art. 4 ust. 2)

4.1 Na zwa : „Oscypek”

Nazwa „Oscypek” spełnia warunki art. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 510/2006. Etymologiczne

pochodzenie nazwy „Oscypek” związane jest z procesem produkcji i może być wywodzone od dwóch

znaczeń — od „oszczypywać”, czyli rozdrabniać (etap 6 produkcji) oraz od „oszczypek”, w znaczeniu

mały oszczep, w nawiązaniu do charakterystycznego kształtu sera. „Oscypek” jest ściśle powiązany z

obszarem określonym w pkt 4.3. Potwierdzają to liczne wzmianki w literaturze, związek naturalny z

tym regionem jak i umiejętności lokalnych producentów.

4.2 Opi s :

„Oscypek” ma kształt dwustronnego stożka, wrzeciona. Długość od 17 do 23 cm, średnica w najszerszym

miejscu do 6 do10 cm a masa od 0,6 do 0,8 kg. Barwa po przekrojeniu lekko kremowa, przy

skórce ciemniejsza, dopuszcza się barwę zbliżoną do białej. Barwa skórki słomkowo-lśniąca, jasnobrązowa

z delikatnym połyskiem. „Oscypek” jest wytwarzany wyłącznie w okresie od maja do września

i może być sprzedawany tylko w całości.

Skład chemiczny sera zależy od długości czasu wędzenia oraz zmienia się w zależności od pór roku:

zawartość wody nie więcej niż 44 %, zawartość suchej masy nie mniej niż 56 % oraz zawartość

tłuszczu w suchej masie nie mniej niż 38 %.

4.3 Obsz a r geogr a f i c zny :

Obszar z województwa śląskiego obejmuje:

— Gminy z powiatu Cieszyńskiego: Istebna

— Gminy z powiatu Żywieckiego: Milówka, Węgierska Górka, Rajcze, Ujsoły, Jeleśnia i Koszarawa

Obszar z województwa małopolskiego obejmuje:

— Cały Powiat Nowotarski i Cały Powiat Tatrzański

— Gminy z Powiatu Suskiego: Zawoja i Bystra Sidzina.

— Gminy z Powiatu Limanowskiego: Niedźwiedź i cześć gminy Kamienica, która położona jest na

terytorium Gorczańskiego Parku Narodowego lub znajduje się na południe od rzeki Kamienica

oraz sołectwa z gminy Mszana Dolna: Olszówka, Raba Niżna, Łostówka, Łętowe i Lubomierz

— Gminy z Powiatu Nowosądeckiego: Piwniczna, Muszyna i Krynica

4.4 Dowód pochodzeni a :

Kontrola autentyczności pochodzenia i jakości sera „Oscypek” jest wielofazowa i dokonywana w kilku

etapach począwszy do produkcji mleka aż do kontroli gotowego produktu na rynku. Kontrola ta

tworzy spójny system nadzoru nad właściwą jakością ostatecznego produktu.

Prowadzona jest lista podmiotów zajmujących się produkcją, na która wpisywani są producenci zanim

rozpoczną wytwarzanie sera. Każdy z producentów prowadzi rejestr w miejscu produkcji. Zapisywane

tam są informacje dotyczące procesu produkcji. Umożliwia to odtworzenie historii produktu i

pozwala na jej prześledzenie.

Organ kontrolny sprawdza zgodność metody produkcji ze specyfikacją. Wszyscy producenci oraz

związek ich zrzeszający podlegają kontroli zgodnie z planem kontroli, jaki posiada i zatwierdza organ

kontrolny.

4.5 Me toda produkc j i :

Etap 1 — Pozyskiwanie surowca — mleko owcze użyte do produkcji „Oscypka” pochodzi od

owiec rasy „Polska Owca Górska” Mleko krowie, jeśli w ogóle jest użyte do produkcji, pochodzi od

krów rasy „Polskiej Krowy Czerwonej”.

Etap 2 — Dojrzewanie (zakwaszanie) na zimno — mleko jest przechowywane w temperaturze

otoczenia aby wzrosła jego kwasowość.

2.8.2006 C 180/95 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej PL

Etap 3 — Dojrzewanie (zakwaszanie) na ciepło — polega na zmieszaniu mleka nadkwaszonego i

świeżego. Zawartość mleka owczego użytego do produkcji „Oscypka” nie może być niższa niż 60 %.

Etap 4 — Zaprawianie podpuszczką — do mleka dodaje się podpuszczkę

Etap 5 — Ścinanie — powstawanie skrzepu.

Etap 6 — Rozdrabnianie skrzepu — przy pomocy tradycyjnych narzędzi np. feruli.

Etap 7 — Osiadanie — bryłki sera osiadają na dno naczynia.

Etap 8 — Odciąganie serwatki — w ilości do 50 % całości.

Etap 9 — Wybieranie — ugniatanie ziarna i wybieranie sera.

Etap 10 — Rozgniatanie — masa serowa jest rozgniatana ręcznie a następnie formowana jest kula,

którą umieszcza się w naczyniu z serwatką.

Etap 11- Ugniatanie kuli — Formuję się kulę, która jest przebijana (otwierana) szpikulcem.

Etap 12 — Formowanie — Kulę ugniata się wzdłuż szpikulca aż do osiągnięcia formy dwustronnego

stożka. W najszerszym miejscu opasuje się pierścieniem.

Etap 13 — Wygładzanie końcowe — ściąga się pierścień i uciska się ser i wygładza go w dłoniach.

Następnie jest on wkładany do zimnej wody, aby utrwalić otrzymany kształt.

Etap 14 — Moczenie w solance — do 24 godzin.

Etap 15 — Osuszanie — sery są obsychają przez okres od 12 godzin do 24 godzin

Etap 16 — Wędzenie — dojrzewanie — wędzenie odbywa się zimnym dymem i trwa od 3 do 7

dni.

4.6 Związek:

„Polska Owca Górska”, od której uzyskiwane jest mleko do produkcji „Oscypka” jest uszlachetnionym

typem prymitywnych owiec „cakli”, występujących w Karpatach Wschodnich i Bałkanach. Rasa ta jest

ściśle związana z historią i tradycją Podhala oraz zamieszkującej ten region ludności. Jest doskonale

przystosowana do warunków klimatycznych i tradycyjnych systemów chowu w terenach górskich.

Owce rasy „Polska Owca Górska” wypasane na Podhalu żywią się ponadto bardzo zróżnicowaną

specyficzną roślinnością, co ma wpływ na smak i skład mleka, a w konsekwencji daje wytwarzanemu

z tego mleka produktowi szczególny smak i aromat.

Jeżeli do produkcji wykorzystywane jest mleko krowie może ono pochodzić jedynie od krów rasy

„Polskiej Krowy Czerwonej” — najstarszej polskiej rasa bydła. Było ono od wieków związane ze

Słowianami i do końca XVIII wieku „Polska Krowa Czerwona” były najpowszechniejszą rasą bydła na

ziemiach polskich. Pierwsze obory bydła czerwonego powstały w 1876 roku w Stróży w powiecie

limanowskim. W 1895 roku powstał Polski Związek Hodowców Polskiego Bydła Czerwonego przy

Krakowskim Towarzystwie Rolniczym, co dało początek systematycznej pracy hodowlanej i w

konsekwencji doprowadziło w latach 1884-1934 do uformowania i udoskonalenia tej rasy. Bydło to

zostało uznane za jedyną rodzimą rasę bydła wyhodowaną na ziemiach polskich.

Duży wpływ na ostateczny smak mleka owczego wykorzystywanego przy produkcji sera „Oscypek”

ma także specyficzna roślinność występująca na obszarze jego wytwarzania. Są to gatunki endemiczne

występujące tylko na Podhalu. Stanowią one runo łąk, pastwisk i hal.

„Oscypek” jest bardzo starym wyrobem pasterzy wołoskich, wypasających owce na polanach górskich.

Przywędrował na Podhale razem z całą kulturą wołoską, organizacją wypasów, sposobem prowadzenia

bacówki, przerabiania mleka. Pierwsze wzmianki o produkcji serów na Podhalu i przyległych

terenach spotykamy przy lokacji wsi Ochotnicy w Gorcach. W 1416 roku przywilej lokacyjny

otrzymał Dawid Wołoch (David Valachi).

2.8.2006 C 180/96 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej PL

Pierwszy dokładny opis jak mają być wyrabiane sery w szałasach pochodzi z instruktażu państwa

ślemieńskiego. Powstał on w 1748 roku, a w 1773 roku został ponownie spisany i zalecony do

użytku. W 1830 r. Ambroży Grabowski opisując górali wspomina, że zakładają oni na całe lato w

górach szałasy, „do których z całej okolicy zbierają owce, i robią serki (oszczypki)”. Szczegółowy opis

wypasu owiec, wyposażenia szałasu oraz produkcji serów (w tym „oscypków”) podaje Maria Steczkowska

(1858). Jest to równocześnie pierwszy tak szczegółowy opis naczyń do używanych przez

pasterzy do produkcji serów w Tatrach.

Produkcja sera „Oscypek” związana jest także ze specyficznymi i wyjątkowymi umiejętnościami

„baców”. Ich doświadczenie i przekazywana z pokolenia na pokolenie wiedza pozwalają im odpowiednio

przeprowadzić cały proces produkcji.

4.7 Organ kont rolny:

Nazwa: Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych

Adres: ul. Wspólna 30

PL-00-930 Warszawa

Telefon: [phone]

Faks: (48) 22 623 29 98

e-mail: —

4.8 Etyki e towani e :

Na opakowaniach produktów przeznaczonych do sprzedaży nazwa „OSCYPEK” może być zastąpiona

przez lub uzupełniona o nawę wyrażoną w dialekcie: „OSZCZYPEK”.

Na opakowaniu umieszczone będzie logo lub logo i napis „Chroniona Nazwa Pochodzenia”.

Dopuszcza się wykorzystanie na opakowaniu skrótu „Ch.N.P”. Wykorzystywana nazwa musi być

podana w języku polskim. Dopuszcza się sprzedaż bez opakowań.

4.9 Wymogi kr a jowe : —

2.8.2006 C 180/97 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej PL

Załącznik nr 5 do wykładu 6.

Produkty polskie zgłoszone na listę produktów regionalnych

Kiełbasa myśliwska jako gwarantowana tradycyjna specjalność
Truskawki kaszubskie jako chronione oznaczenie geograficzne
Kabanosy jako gwarantowana tradycyjna specjalność
Karp zatorski jako chronione oznaczenie geograficzne
Redykołki” jako chroniona nazwa pochodzenia
Rogal świętomarciński jako chronione oznaczenie geograficzne
Olej rydzowy jako gwarantowana tradycyjna specjalność
Wiśnia nadwiślanka jako chroniona nazwa pochodzenia
Kiełbasa jałowcowa jako gwarantowana tradycyjna specjalność
Podkarpacki miód spadziowy jako chroniona nazwa pochodzenia
Kołudzki Oscypek jako chroniona nazwa pochodzenia
Andruty kaliskie jako chronione oznaczenie geograficzne
Ser smażony z Nowego Tomyśla jako chronione oznaczenie geograficzne
Kiełbasa Lisiecka jako chronione oznaczenie geograficzne
Staropolski miód pitny „Półtorak” jako nazwa specyficznego charakteru
Staropolskiego miód pitny „Dwójniak” jako nazwa specyficznego charakteru
Staropolskiego miód pitny „Trójniak” jako nazwa specyficznego charakteru
Staropolskiego miód pitny „Czwórniak” jako nazwa specyficznego charakteru
Wcześniej wysłano: Oscypka , Bryndzę podhalańską i Miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich

I-słownik .pl. ;Słownik slangu informatycznego; http://www.islownik.pl/1,1486,uklad,scalony.html.

Ustawa prawo własności przemysłowej.

Wikipedia-wolna encyklopedia. http://pl.wikipedia.org/wiki/Uk%C5%82ad_elektroniczny.

Np. rezystory, kondensatory, diody, tranzystory, tyrystory itp.

Topografia, w znaczeniu ogólnym, to konfiguracja powierzchni uwzględniająca jej kształt oraz obecność i wzajemne położenie jej punktów charakterystycznych.

Elementy aktywne to m.in. elementy elektroniczne takie jak źródła i półprzewodniki. „Źródła” to nie źródła prądu tylko elementy w których prąd przepływa lecz „same z siebie” nie wytwarzają prądu lub napięcia.

w dowolnej formie

Zob. art. 196-199.

W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy przysługuje w całości lub części prawo z rejestracji.

Zob. załącznik nr1 podający przykład rejestracji topografii układu scalonego w rejestrze Urzędu Patentowego.

Reprodukowanie topografii polega na jej odtworzeniu w układzie scalonym na podstawie wzorca,

dokumentacji lub analizy.

Topografię uznaje się za oryginalną, jeżeli jest wynikiem pracy intelektualnej twórcy i nie jest powszechnie znana w chwili jej powstania.

Ogranicza to oczywiście prawa uprawnionego z ochrony topografii układu scalonego (art. 218. 1 i 2.).

W takim przypadku uprawniony nie może dochodzić swoich praw, wynikających z ochrony zarejestrowanej topografii układu scalonego.

Np. czas tworzenie, sposób konfigurowania, użyte środki, koncepcja tworzenia itp.

Do prawa z rejestracji topografii stosuje się przepisy art. 67, 68, 72, 74, 75, 76-79, 81-90 i 92.( Art. 221. 1.)

Definicja negatywna nie precyzuje istoty pojęcia a tylko określa co tym pojęciem nie jest.

Np. oszczędność w materiale, czasie pracy, kosztach produkcji itp. korzyści.

Pokazały to wyniki kontroli, dokonanej w 2001r przez NIK w przedsiębiorstwach państwowych, gdzie nie zawsze projekty racjonalizatorskie były faktycznie racjonalizacją ale służyły do wypłacania różnych kwot kadrze pracowniczej, z reguły za pseudowynalazki.

http://www.gazobudowa.pl/www/nowetech.html

Pracodawca, w miarę potrzeby, może taki regulamin modyfikować, uaktualniać czy zmieniać w razie potrzeby dostosowania go do nowopowstałego stanu faktycznego

Załącznik do decyzji Nr 218/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 lipca 2002 r. (poz. 146). Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej nr 14 dnia 14 sierpnia 2002 r.

Np. art. 23, 24 kc oraz inne wcześniej omawiane przy okazji ochrony praw autorskich.

http://www.gugik.gov.pl/komisja/

Według rozporządzenia Rady (WE) 510/2006:"oznaczanie geograficzne" oznacza nazwę regionu, określonego miejsca lub, w wyjątkowych przypadkach, kraju, która służy do oznaczenia produktu rolnego lub środka spożywczego: pochodzącego z tego regionu, określonego miejsca lub kraju, oraz którego określona jakość, renoma lub inna cecha charakterystyczna może być przypisana temu pochodzeniu geograficznemu, oraz którego produkcja lub przetwarzanie lub przygotowywanie mają miejsce na określonym obszarze geograficznym.

http://www.ppr.pl/artykul.php?id=103352

Np. nasz ser owczy o nazwie „oscypek” będzie zarejestrowany w Europie jako oznaczenie geograficzne.

Na znak towarowy

Zob. zał. nr 3 do niniejszego wykładu.

Załącznik I określił owe środki spożywcze, są to: piwo, napoje z ekstraktów roślinnych chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze i inne wyroby piekarnicze, naturalne żele i żywice, musztarda, makarony.

Tj. nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli znak ten jest identyczny lub podobny do zarejestrowanego oznaczenia geograficznego napoju spirytusowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiającym ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (Dz. Urz. WE L 160 z 12.06.1989, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 3, t. 9, str. 59, z późn. zm.) oraz oznaczenia geograficznego wpisanego na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych na podstawie ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208, poz. 1539);

Zob. rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 25 kwietnia 2002 r. w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń oznaczeń geograficznych (Dz.U. nr 63, poz. 570).

Między innymi powinna dołączyć do zgłoszenia oznaczenia geograficznego potwierdzenie swojego uprawnienia do działania.

Osoba czerpiąca z czegoś zyski, profity ( łac. beneficjum - dobrodziejstwo).

Przykład takiego wniosku przedstawia się w załączniku nr 4 do niniejszego wykładu, a w załączniku 5 przedstawia się przykłady polskich produktów zgłoszonych na listę produktów regionalnych.

Podanie powinno zawierać:  nazwę oraz adres zgłaszającego,   nazwisko i imię oraz adres pełnomocnika, jeżeli zgłaszający działa przez pełnomocnika,   wniosek o udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne,   wskazanie towarów, dla których oznaczenie geograficzne jest przeznaczone,   dokładne określenie zgłaszanego oznaczenia geograficznego, ze wskazaniem sposobów używania tego oznaczenia w obrocie, w szczególności na etykietach, opakowaniach lub towarach,  wskazanie przedsiębiorców, którzy używają lub będą używać oznaczenia geograficznego, spis załączonych dokumentów,   podpis osoby działającej w imieniu zgłaszającego, z podaniem pełnionej funkcji, lub podpis pełnomocnika.

Załączenie mapy tego terenu wraz z niezbędnymi objaśnieniami.

Np. takich jak granice terenu, do którego oznaczenie się odnosi, warunki wytwarzania towaru, szczególne cechy lub właściwości towaru albo metody ich kontroli, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na postęp technologiczny lub rozwój produkcji wyrobów.

lub przetworzone

Oznaczenie geograficzne nie może być używane nawet z dodatkami wskazującymi na rodzaj wyrobu, jak: "naśladownictwo", "rodzaj", "sposób".

Jest to wyjątek od czasowego ograniczenia praw podmiotowych własności przemysłowej.

Obecnie w Unii Europejskiej chronionych jest około 710 zarejestrowanych Oznaczeń Geograficznych i Nazw Pochodzenia. Najwięcej zarejestrowanych produktów pochodzi z Francji i Włoch. Zarejestrowanych Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności jest 15.

Pkt. 4 i 5 zob. art. 155. 1 w związku z art. 185.1. Zasad tych nie stosuje się, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione względy, które pozwalają uprawnionemu sprzeciwić się dalszej dystrybucji towarów, w szczególności jeżeli po wprowadzeniu do obrotu zmieni się lub pogorszy stan towarów.

Np. gdyby w polskim mieście Wenecja zaczęto produkować łodzie pod nazwą „gondole weneckie” to nazwa łodzi byłaby dosłowna z nazwą gondoli produkowanej we Włoszech. A przecież jest ogólnie wiadomo, że wyprodukowane gondole we Włoszech, znacznie różniłyby się od łodzi wyprodukowanych w Polsce, które takiej renomy nie posiadły.

Homonim - wyraz mający jednakowe brzmienie z innym wyrazem, lecz odmienne znaczenie np. bal = zabawa, bal = kloc.(Słownik języka polskiego, PWN Tom I str.753, Warszawa 1978)

Wyjaśnienie zobacz wyżej tj. przy znakach towarowych.

Wyjątek: można zarejestrować gdy przemawia za tym interes publiczny bądź ochrona oznaczenia wynika z umowy międzynarodowej. Nazwa rodzajowa to taka nazwa, która istnieje od dawna i jest w powszechnym użyciu, na oznaczenie ogólnie znanego podmiotu czy przedmiotu. Np. Agawa amerykańska: nazwa rodzajowa to „agawa”, gatunkowa to „amerykańska”, czy „Piernik” rodzajowa już od dawna istniejąca, gatunkowa: „toruński”. Razem „Piernik Toruński” jest nazwą zastrzeżoną.

Organoleptyka - metoda badawcza polegająca na sprawdzeniu właściwości badanego obiektu za pomocą zmysłów przypisanych człowiekowi. http://pl.wikipedia.org/wiki/Organoleptyka

9

---