wysokiej częstotl. (10-100 MHz). Parametry: * amplituda osiąga 1,5Un; * rozładowanie pojemności; * niebezpieczeństwo dla izolacji, bo mały jej zapas. Jak zapobiegać: Wstawia się Ro (rezystor tłumiący) rzędu kΩ. Wady: Mogą się przedostawać na część niskonapięciową ze względu na sprzężenia magnetyczne.
niskiej częstotl. (3 do 10x50Hz). Parametry: * źródłem tego rodzaju przepięć jest wielokrotne zapadanie i gaśnięcie łuku przy przeskoku na izolacji. Jak zapobiegać: użycie materiału magnetycznego na rdzeń o bardzo linowej charakterystyce magnesowania oraz zastosowanie urządzeń tłumiących wyższe harmoniczne (szczególnie 3 i 5) za pomocą filtrów.
Cel stosowania: Próby urządzeń energ. na wyładowania atmosfer. (przepięcia piorunowe); na przepięcia łączeniowe, które są generowane w czasie załączania systemu energ. po przerwie spowodowanej zwarciem.
Stosuje się 3 podstawowe parametry: 1. czas narastania impulsu; 2. czas opadania do połowy (T1); 3. wartość max. (T2)
dla udarów piorunowych: T1 = 1,2μs (z dokł. ±30%); T2 = 50μs (z dokł. ±20%)
dla napięć łączeniowych: T1 = 250 μs (± 20%); T2 = 2500 μs (± 60%)
Zasada działania: Można podzielić na 2 etapy. a) to ładowanie pojemności C1 nap. stałym. b) rozpoczyna się, gdy na iskierniku i pojemności C1 pojawi się wartość napięcia równa napięciu przeskoku na iskierniku. Drugi etap dzielimy na dwie części: * rozładowanieC1; * ładowanie C2.
α1 = R1*c2 - ładowanie C2
α2 = R2 *c1 - rozładowanie C1
Dla udaru piorunowego τ1 = 405 μs; τ2 = 68 μs
Dla udaru łączeniowego τ1 = 104 μs; τ2 = 2880 μs
Parametry generatora: a) sprawność η = c1/(c1+c2); b) częstotliwość powtarzania zależy od: * zmniejszenia stałej czasowej; * tempa wzrostu U; c) wartość szczytowa udaru zależy od odległości między elektrodami iskiernika. d) energia generatora zgromadzona głównie w postaci pola elektr. w pojemności C1 >> ω = ½ C1Uo2; e) Amplituda do kilku mln. voltów;
U=n*Uo R1=R1” + n*R1' C1=C1'/n
R2=nR'2 C2=C2'
I etap - tj. ładowanie C1' które odbywa się równolegle; II etap - rozładowywanie C1' i ładowanie C2, które odbywa się szeregowo.
Problemy: uzyskanie stabilności tzn. aby iskierniki kulowe zapalały się kolejno w ukł. generatora wielostopn., a żeby to skolei było, to nie może nastąpić zmiana odległości pomiędzy elektrodami iskiernika kulowego oraz musi być zachowana czystość na ich powierzchniach.
Nowoczesne ukł. wielostopn. wprowadzają sterowanie zapalania iskierników w celu zachowania odpowiedniej kolejności
zapalania i odbywa się to za pomocą układu komendujacego, który składa się z iskiernika zapalającego i układu wysyłającego impuls inicjujący zapłon iskiernika.
Rozróżniamy:
kulowe płaskie ostrzowe walcowe
Zastosowanie iskiernika kulowego: dla napięć przemiennych i udarowych a/D≤0,5 (±3%); a/D≤0,8 (±5%); dla U stałych a/D≤0,4 (±5%).
Wymagania dla kulowych: a) tolerancja wymiarów ΔD/D ≤2%; b) powierzchnia elektrod powinna być gładka i czysta; c) osiowe ustawienie elektrod; d) dla nap. udarowych przerwa czasowa pomiędzy pomiarami powinna być powyżej 5s.
Wady: ze względu na uchyb iskiernik nie nadaje się do pomiaru napięć: udarowych (t<3μs); przemiennych o f >20kHz.
- wyładowania w części izolacji ukł. Wyróżniamy wyład. po powierzchni, w wewnątrz ukł.; z elementem metalowym w powietrzu.
Działania WNZ: działają niszcząco na ukł. izolacyjny; wskazują z jakim defektem mamy do czynienia.
Cel pomiarów WNZ to identyfikacja defektu: a)energia pojedynczego wyładowania W=1/2QU; b) średni prąd WNZ; c) moc wyładowań; d) napięcie zapłonu oraz gaśnięcia; e) parametry czasowe (narastania, opadania, impulsu); f) kąt przesunięcia fazowego.
Cx, Rx - poj. i rez. budowanego obiektu;
C2 - poj. wzorcowa z b. dużą klasą dokładności;
R3 - rezystor regulowany; G - galwanometr (mA)
R4, C4 - regulowany ukł. poj.-rezyst.
Zastosowanie: pomiar pojemności; rezystancji skośnej; pomiar współcz. strat dielektrycznych.
Warunki równowagi: potencjał Va musi być równy Vb co do : a) wartości amplitudy napięcia Um (R3, R4); b) kąta przesunięcia fazowego (C4). Warunki te są osiągane gdy: Zx/Z3=Z2/Z4; Cx=C2*(R4/R3); Rx=R3*C4/C2.
Dokładność pomiaru zależy od: klasy kondensatora wzorcowego C2; wyeliminowania wpływu sprzężeń pojemności lub ich kompensacji.
do pomiaru natężenia pola elektr.
kierunkowa liniowa (dipol)
odczytujemy J, znamy R, stąd wiemy jakie panuje ΔU, czyli ΔU/Δd = E.
Stosowana w laboratoriach, mierzy skład. stałą
sferyczna - 2 półpłaszczyzny; nie mierzy składowej stałej, służy do pomiaru np. w liniach
do pomiaru pola magnetycznego - stosuje się tu tylko sondy kierunkowe
Zależą od częstotliwości pola, które powoduje efekt termiczny tzn. że jeśli w polu znajduje się człowiek to wydziela się moc (ciepło):
P = E2 * f * ε * tgδ [W/m3]
Ekspozycja zawodowa - wartości pola elektr. i magn. są mniej restrykcyjne ale odnoszą się do tych miejsc gdzie ludzie wiedzą o działaniu podwyższonego pola - czas przebywania osób w tym miejscu jest krótszy.
Ekspozycja środowiskowa - przeznaczona dla obszarów pod zabudowę. (f=50 Hz; E=1kV/m; H=60A/m)
V
Zachowanie się fali przepięciowej w linii nieuziemionej i uziemionej.
linia nieuziemiona
linia uziemiona
Niwelowanie skutków działania węzła (zmiany impedancji falowej) odbywa się poprzez dodanie do węzła dodatkowej uziemionej impedancji RLC o charakterze zależnym od impedancji samej linii.
Wraz z przemieszczaniem się fali przepięciowej po linii , następuje jej tłumienie:
oporowe - dot. strat energii związanej z rezystancją przewodu fazowego, zmniejszają stromość czoła i amplitudę przepięcia.
izolatorowe - ma charakter pojemność., izolatory ładują się w czasie przelotu czoła fali i oddają ładunek linii z powrotem na grzbiecie, a więc zmienia się kształt czoła i grzbietu. Nie zmienia się amplituda fali i nie ma strat energii.
ulotowe - fala przepięciowa jeśli jej amplituda ma wyższą wartość od wartości napięcia jonizacji, to następuje ulot, a więc straty fali przepięciowej. Straty te zależą od kwadratu różnicy napięć między amplitudą fali przepięciowej a napięciem zapłonu wyładowań ulotowych.
Są to duże elektrody rozdzielone zazwyczaj powietrzem; zapłon iskiernika powoduje iskrowe lub łukowe zwarcie elektrod i dwustopniowe ograniczenie przepięcia.
Cel główny to usunięcie fali przepięciowej
ograniczenie amplitudy fali przepięciowej U' do Uz (nap. zapłonu iskiernika)
ograniczenie z Uz do Uo wynikające ze spadków napięcia na iskrze i impedancji iskiernika
Przykłady iskierników:
a) liniowy rożkowy b) rożkowy z elektrodyn.
przesuwaniem i wydłuż.
łuku
Długość przerwy iskiernikowej - odległość między elektrodami; jedyny parametr i ustala się go z typoszeregu. a /Un [cm/kV]
7/10; 9/15; 12/20; 20/30; 40/60; 60/110; 120/220; 190/400.
Wady: a) brak zdolności gaszenia łuku prądowego po zaniku przepięcia (za wyjątkiem iskiernika „b”). Może to doprowadzić do zadziałania bezpieczników i wyłączenia linii. b) Strome utrzymanie fali przepięciowej prowadzące do przepięć prądowych.
Wymagania: stałość przerwy iskrowej; odporność termiczna elektrod iskiernika; przemieszczanie i wydłużanie się łuku do jego zgaśnięcia; poprawa rozkładu napięcia wzdłuż izolatorów.
Uziemienie jest to połączenie elektryczne danego obiektu z ziemią. Rozróżniamy:
ochronne - obiekty nie będące w normalnym stanie pod napięciem.
robocze - odnoszące się do określonego punktu obwodu elektr. Stosowane jest w celu zapewnienia lepszej pracy urządzeń.
odgromowe - łączą ochronniki i urządzenia piorunochronem , aby odprowadzić prąd piorunowy do ziemi.
pomocnicze - w celu przeprowadz. pomiarów.
Rodzaje uziomów:
a) pionowy b) poziomy c) półkolisty
Rz ≈ ρ / l Rz ≈ 2ρ / l Rz ≈ ρ / 2Πr
Napięcie dotykowe - gdy 1 z końców jednego metra znajduje się na części przewodzącej połączonej z uziomem.
napięcie krokowe - max. spadek napięcia na powierzchni ziemi na odcinku 1 m.
napięcie rażeniowe = Ud + max Uk