Załącznik nr 26
do Zarządzenia nr 46
Prezesa Zarządu TP S.A.
z dnia 16 grudnia 1996 r.
TELEKOMUNIKACJA |
NORMA ZAKŁADOWA
|
ZN-96 TP S.A.-028
|
|
Telekomunikacyjne sieci miejscowe
Tory kablowe abonenckie
Wymagania i badania
|
|
|
|
zamiast
ZN-95 TP S.A.-028/T |
|
|
|
SPIS TREŚCI
1.WSTĘP
Ustanowiona przez Prezesa Zarządu TP S.A. zarządzeniem nr 46 a dnia 16 grudnia 1996 r. jako norma obowiązująca od dnia 01.01.1997 r. |
1.WSTĘP
1.1. Przedmiot normy
Przedmiotem normy są tory miedziane abonenckie i międzycentralowe w zakresie wymagań dotyczących ich rezystancji, tłumienności, szumów i pasma telefonicznego.
1.2. Zakres stosowania normy
Wymagania normy powinny być stosowane przy projektowaniu, budowie i odbiorze technicznym linii kablowych miejscowych o torach miedzianych w zakresie wymagań dotyczących struktury i składników, rezystancji, tłumienności, szumów, przepięć i przetężeń oraz pasma telefonicznego dla torów abonenckich i międzycentralowych w sieci telekomunikacyjnej TP S.A.
1.3. Określenia
Przyłącze abonenckie - część toru abonenckiego zawarta pomiędzy zakończeniem linii rozdzielczej a gniazdkiem abonenckim.
Sieć przyłączeniowa (instalacyjna) - sieć przyłączy abonenckich.
Łącze abonenckie (linia abonencka) - łącze pomiędzy gniazdkiem abonenckim a przełącznicą centrum telekomunikacyjnego.
Łącze abonenckie naturalne - łącze abonenckie w paśmie naturalnym.
Łącze abonenckie multipleksowe - łącze abonenckie w systemie multipleksowym.
Sieć dostępowa - sieć łączy abonenckich.
Linia dostępowa - linia pomiędzy puszką (skrzynką) kablową abonencką a przełącznicą centrum telekomunikacyjnego.
Linia magistralna - część linii dostępowej zawarta pomiędzy szafką kablową a centrum telekomunikacyjnym.
Linia rozdzielcza - część linii dostępowej zawarta pomiędzy puszką (skrzynką) abonencką a szafką kablową.
Sieć magistralna - sieć linii magistralnych.
Sieć rozdzielcza - sieć linii rozdzielczych.
Linia kablowa miejscowa - linia składająca się z połączonych wzdłużnie odcinków kabli miejscowych zainstalowanych w kanalizacji kablowej, w ziemi lub nad ziemią, a także w budynkach, zawarta między łączówką przełącznicy głównej a gniazdkiem telefonicznym abonenckim (linia abonencka), bądź między łączówkami przełącznic głównych dwóch central lub centrali i koncentratora, reduktora centrali abonenckiej (linia międzycentralowa).
Sieć kablowa miejscowa - układ pewnej liczby linii kablowych miejscowych.
Linia (kablowa) instalacyjna (kabel instalacyjny) - linia łącząca puszkę kablową (skrzynkę, słupek, szafkę) ze stacją abonencką.
Sieć abonencka - część sieci miejscowej na odcinku od centrali telefonicznej do stacji abonenckiej.
Telekomunikacyjny kabel miejscowy - kabel o budowie i właściwościach określonych w normie ZN-96/TP S.A.-029, przeznaczony do budowy linii kablowej miejscowej w terenie, zakończenia tej linii w budynkach (kabel zakończeniowy), do przyłączenia urządzeń stacyjnych (kabel stacyjny) i wykonania instalacji abonenckich (kabel instalacyjny).
Obudowa zakończenia kablowego - szafka, skrzynka, puszka, słupek, mieszczące w sobie zakończenia (łączówki, głowice) kablowe.
Przełącznica główna (PG) - przełącznica telekomunikacyjna, na której znajdują się zakończenia wszystkich torów przewodowych doprowadzonych do centrali miejscowej lub do innego zespołu urządzeń telekomunikacyjnych, i która jest głównym miejscem połączeń i przełączeń między kablami liniowymi i stacyjnymi.
Gniazdko przyłączeniowe (abonenckie) - obudowa mieszcząca zakończenie kabla instalacyjnego i ewentualne urządzenia zabezpieczające (ochronnik), służące do przyłączenia stacji abonenckiej w pomieszczeniu abonenta.
Stacja abonencka - aparat lub zespół aparatów nadawczo-odbiorczych dostosowanych konstrukcyjnie do pełnienia wymaganych usług telekomunikacyjnych.
Odgromnik - element zabezpieczający przed przepięciami.
Bezpiecznik - element zabezpieczający przed przetężeniami.
Ochronnik - urządzenie (na ogół czwórnik z końcówkami uziemiającymi), stanowiące zabezpieczenie ludzi i urządzeń przed szkodliwymi (niebezpiecznymi, zakłócającymi) przebiegami elektrycznymi (przepięciami, przetężeniami i zakłóceniami radiowymi), zawierające odgromniki, bezpieczniki, warystory itp.
Ochronnik przepięciowy - ochronnik stanowiący zabezpieczenie ludzi i urządzeń przed przepięciami.
Ochronnik przetężeniowy - ochronnik stanowiący zabezpieczenie ludzi i urządzeń przed przetężeniami.
Ochronnik przepięciowo-przetężeniowy - ochronnik stanowiący zabezpieczenie ludzi i urządzeń przed przepięciami i przetężeniami.
Bezpiecznik samoregulujący się - bezpiecznik, który po zniknięciu przetężenia i ostygnięciu powraca do stanu początkowego.
Tor (miedziany) abonencki - para żył miedzianych w kablach połączonych wzdłużnie, zawarta pomiędzy łączówką przełącznicy głównej a gniazdkiem abonenckim.
Tor (miedziany) międzycentralowy - para żył miedzianych w kablu międzycentralowym zawarta pomiędzy łączówkami przełącznicy głównej dwóch central lub centrali i koncentratora bądź centrali abonenckiej.
Długość trasowa linii kablowej lub jej odcinka - długość przebiegu trasy linii lub jej odcinka mierzona wzdłuż i równolegle do ułożonego kabla, bez uwzględnienia falowania i zapasów kabla.
Długość elektryczna linii kablowej lub jej odcinka - rzeczywista długość zmontowanego kabla z uwzględnieniem falowania, zapasów i długości włączonych zespołów wydłużających (w liniach pupinizowanych).
Rezystancja toru (rezystancja pętli) - rezystancja jednostkowa toru, wyrażona w omach na kilometr, pomnożona przez długość elektryczną linii kablowej, wyrażoną w kilometrach. Dla linii zestawionej wzdłużnie z odcinków linii o różnych torach rezystancję toru oblicza się jako sumę arytmetyczną rezystancji poszczególnych odcinków linii.
Tłumienność (falowa lub głośności) toru - jednostkowa tłumienność (falowa lub głośności) toru, wyrażona w decybelach na kilometr, pomnożona przez długość elektryczną linii kablowej, wyrażoną w kilometrach. Dla linii zestawionej wzdłużnie z kabli o różnych torach tłumienności toru oblicza się jako sumę arytmetyczną tłumienności poszczególnych odcinków linii, bez uwzględniania dodatkowej niewielkiej tłumienności wynikającej z niedopasowania falowego poszczególnych odcinków linii (zasada addytywności).
Tłumienność odniesienia głośności (tłumienność głośności) - wielkość wyrażona w decybelach, charakteryzująca tłumienność dźwięków mowy przesyłanych przez badany czwórnik (np. aparat telefoniczny w kierunku nadawczym lub odbiorczym, tor, cały łańcuch telefoniczny). Tłumienność głośności L określa się jako różnicę:
_
L = L-Lo
gdzie:
_
L - średnia ważona tłumienności skrośnych badanego czwórnika w określonym paśmie częstotliwości,
Lo - ustalona przez CCITT, wyrażona w decybelach, wartość charakteryzująca wzorzec telefonometryczny, inny dla każdego
z wymienionych rodzajów czwórników.
Tłumienność głośności jest wyznaczana metodą określoną w zleceniu P.79 CCITT (Księga Niebieska, tom V, Genewa 1989 r.). Do celów projektowania i eksploatacji jako tłumienność głośności przyjmuje się tłumienność falową toru dla częstotliwości 1020 Hz.
Tłumienność wynikowa łącza - wielkość wyznaczona na podstawie różnicy dwóch poziomów sygnału sinusoidalnego o określonej częstotliwości, a mianowicie poziomu wytwarzanego przez generator normalny obciążony miernikiem poziomu o rezystancji 600 Ω oraz poziomu występującego na końcu łącza obciążonego tym miernikiem przy zasilaniu początku łącza generatorem normalnym bez jego przeregulowania (wyrażona w decybelach).
Warunki znamionowe tłumienności głośności - określone wg obowiązujących zaleceń CCITT G.111 i G.121 (Księga Niebieska, Genewa 1989 r.). Dotyczą one pasma telefonicznego naturalnego, tj. pasma 300-3400 Hz.
Szumy - skażenia sygnału powodowane oddziaływaniem na drogę sygnału źródeł energii innych niż źródło wiadomości oddziałujące na aparat przetwórczy.
Pasmo telefoniczne - pasmo częstotliwości kanału telefonicznego naturalnego zawarte w zakresie od 300 do 3400 Hz.
Pozostałe określenia - wg PN/T-01001, PN/T-01002, PN/T-01003, KPT-92 oraz ZN-96/TP S.A.-027.
2.STRUKTURA I SKŁADNIKI TORU MIEDZIANEGO ABONENCKIEGO I MIĘDZYCENTRALNEGO
2.1. Struktura i składniki
Struktura i składniki - wg ZN-96/TP S.A.-027.
2.2. Przykład toru abonenckiego
Przykład toru abonenckiego (linii kablowej miejscowej) przedstawia poniższy rysunek:
2.3. Struktura torów
Tory abonenckie i międzycentralowe powinny być możliwie jednorodne, tzn. składać się z odcinków kabli o jednakowych torach i zawierać jak najmniejszą liczbę punktów połączeniowych.
2.4. Złącza i łączówki
Występujące w torze abonenckim zawartym między łączówką przełącznicy głównej a gniazdkiem abonenckim, elementy do łączenia żył kablowych (złącza i łączówki) i inne (ochronniki, uziomy itp.) powinny spełniać wymagania wg odpowiednich norm, z uwzględnieniem zasad wyboru określonych w ZN-96/TP S.A.-027.
2.5. Kable dla systemów cyfrowych
W liniach międzycentralowych i magistralnych przewidzianych dla systemów cyfrowych zaleca się stosowanie kabli o skręcie parowym lub kabli z wiązkami dla przeciwnych kierunków transmisji przedzielonych ekranem, bądź kabli światłowodowych.
2.6. Przeciwdziałanie powstawaniu podwyższonego poziomu szumów
Elementy składowe sieci powinny być tak skonstruowane, aby wykluczały możliwość powstawania podwyższonego poziomu szumów w torach międzycentralowych i abonenckich.
W szczególności powinny zapewnić:
maksymalną ochronę przed zawilgoceniem sieci powodującym pogorszenie rezystancji izolacji, rozsymetryzowanie i wzrost poziomu szumów,
wyeliminowanie złych styków, np. utleniających się styków w szafkach kablowych, generujących wskutek zjawiska półprzewodnictwa szumy wywołane drganiami styków.
3.REZYSTANCJA TORÓW
Rezystancja torów międzycentralowych o abonenckich nie powinna przekraczać wartości wynikających z zastosowanego systemu central.
Dopuszczalne rezystancje torów dla najczęściej spotykanych typów central podano w tablicy 1.
Tablica 1
Lp. |
Rodzaj toru |
Dopuszczalna rezystancja dla central typu 1) 2) w omach |
|||||
|
|
32A-A |
32A-B |
K-66 |
PC 1000C |
ARF102 |
E-10 |
Tor abonencki (bez aparatu) |
1000 |
1000 |
1200 |
1200 |
1200 |
1200 |
|
Tor międzycentralowy z zestawem połączeniowym o jednym łączu |
13002) |
1500 |
3000 |
2000 |
2000 |
3) |
|
Tor międzycentralowy przy zestawie dwóch łączy:
|
1400 800 |
1600 800 |
3000
|
2000
|
2000
|
3)
|
|
Tor międzycentralowy przy zestawie
|
1200 700 |
1400 700 |
3000
|
2000
|
2000
|
3)
|
|
Tor między centralą miejscową a centralą międzymiastową U-65 zlokalizowaną w oddzielnym budynku |
800 |
1000 |
1000 |
1000 |
1000 |
3) |
|
Tor między centralą miejscową a ACMM |
1300 |
1500 |
1500 |
2000 |
1500 |
3) |
|
1) Podane wartości obowiązują przy współpracy central tego samego typu. Dopuszczalne rezystancje torów międzycentralowych między centralami różnych systemów i typów określa ten typ centrali, który dopuszcza wartości mniejsze. 2) Dla innych typów central telefonicznych odpowiednie wartości należy ustalać indywidualnie na podstawie instrukcji fabrycznych. 3) Wartości rezystancji dla central systemu E-10 nie normuje się, ponieważ stosuje się łącza systemów cyfrowych. Dopuszczalne pojemności toru należy ustalać zgodnie z BN-78/8984-27, np. dla toru abonenckiego i central systemu Strowgera 0,5 μF, dla pozostałych typów central 1 μF. |
Przy obliczaniu rezystancji torów można przyjmować następujące wartości rezystancji jednostkowej (przy temperaturze 20˚C) w zależności od średnicy żył w kablach typu miejscowego:
0,4 mm - 300 Ω/km,
0,5 mm - 191,8 Ω/km,
0,6 mm - 133,2 Ω/km,
0,8 mm - 73,6 Ω/km
oraz w wypadku stosowania np. przewodów radiofonicznych lub kabli typu TKD:
0,9 mm - 57,8 Ω/km,
1,2 mm - 32,5 Ω/km.
W związku z powyższym dobór średnic żył w kablach powinien być następujący:
w kablach magistralnych i rozdzielczych zaleca się średnice żył 0,4 i 0,5 mm, z dopuszczeniem w uzasadnionych technicznie wypadkach średnic żył 0,6 i 0,8 mm;
w kablach strefowych i międzycentralowych zaleca się średnice żył 0,5, 0,6 i 0,8 mm;
do pojedynczych połączeń abonentów oddalonych od centrali dopuszcza się stosowanie kabli lub przewodów XRPX lub YRPX z żyłami o średnicy 0,9 mm;
przy braku możliwości spełnienia warunków, przede wszystkim w liniach strefowych, należy zastosować kable światłowodowe;
w wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych technicznie i ekonomicznie, przy braku możliwości spełnienia warunków przez kable typu miejscowego, dopuszcza się zastosowanie kabli typu dalekosiężnego (TDK).
4.TŁUMIENNOŚĆ TORÓW
4.1. Wymagania podstawowe
Tory strefowe, międzycentralowe i abonenckie powinny spełniać wymagania dotyczące tłumienności głośności wg Krajowego Planu Transmisji KPT-92 dla Sieci Telefonicznej, stanowiącej załącznik nr 3 do Rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 16 lipca 1993 r.
4.2. Podstawowe wymagania szczegółowe
4.2.1. Tłumienność głośności
W szczególności należy przyjmować, że dla każdego abonenta centrali sieci użytku publicznego lub centrali zakładowej:
tłumienność głośności układu krajowego nie powinna przekraczać:
- w nadawczym kierunku transmisji 20 dB względem WAPK (wirtualny analogowy punkt komutacji) lub 16,5 dB
względem PPC (punkt pomiarowy w centrali cyfrowej);
- w odbiorczym kierunku transmisji 9 dB względem WAPK lub 12,5 dB względem PPC;
wartość minimalna tłumienności głośności w nadawczym kierunku transmisji nie może być mniejsza od 2 dB względem WAPK lub -1,5 dB względem PPC;
tłumienność głośności dowolnego łańcucha telefonicznego w Polsce nie powinna przekraczać 29 dB w łańcuchu z analogowymi aparatami telefonicznymi;
w łańcuchu całkowicie cyfrowym tłumienność głośności łańcucha powinna wynosić 10 dB.
4.2.2. Zasady ustalania wartości tłumienności głośności
Dla celów projektowania i eksploatacji sieci należy przyjmować następujące zasady ustalania wartości tłumienności głośności:
aparatów telefonicznych - wg wyników pomiarów obiektywnych wykonanych zgodnie z zaleceniami CCITT P.79,
torów kablowych stosowanych w sieciach miejscowych - jako równą ich tłumienności falowej przy częstotliwości 1020 Hz (wg CCITT P.79),
łączy telefonicznych akustycznych, nośnych analogowych bądź cyfrowych, tłumików, przejść przez centrale telefoniczne itp. elementów o niewielkich praktycznie zniekształceniach tłumieniowych - jako równą ich tłumienności wynikowej przy f=1020 Hz.
W tablicy 2 podano wartości jednostkowej tłumienności falowej najczęściej spotykanych torów kablowych sieci miejscowej (niepupinizowanych) dla częstotliwości 1020 Hz w temperaturze 20˚C.
Podane wartości można wykorzystać przy projektowaniu sieci i w jej eksploatacji.
W tablicy 2 uwzględniono również spotykane w sieci miejscowej typowe tory kabli TKD.
Tablica 2
Typ kabla |
Średnica żył Cu (mm) |
Tłumienność jednostkowa α20' (dB/km) |
Kabel miejscowy wg ZN-96/TP S.A.-029 |
0,4 |
1,90 |
Kabel miejscowy wg ZN-96/TP S.A.-029 |
0,5 |
1,52 |
Kabel miejscowy wg ZN-96/TP S.A.-029 |
0,6 |
1,27 |
Kabel miejscowy wg ZN-96/TP S.A.-029 |
0,8 |
0,94 |
Kabel TKD, C=26,5 nF/km |
0,9 |
0,61 |
Kabel TKD, C=38,5 nF/km |
0,9 |
0,73 |
Kabel TKD, C=26,5 nF/km |
1,2 |
0,46 |
Kabel TKD, C=38,5 nF/km |
1,2 |
0,55 |
Tłumienność jednostkową αT w temperaturze T różnej od 20˚C należy obliczyć z zależności: αT = α20 [1+0,00393 (T-20˚C)] |
4.2.3. Tłumienność głośności układu lokalnego całkowicie cyfrowego
Tłumienność powinna wynosić (względem PPC):
w kierunku nadawczym - wartość znamionowa +8 dB ± 2 dB,
w kierunku odbiorczym - wartość znamionowa + 2 dB ± 2dB.
4.2.4. Tłumienność głośności łącza abonenckiego
Tłumienność do centrali miejscowej w sieci użytku publicznego, zrealizowanej w systemie naturalnym, nie może w stanie docelowym przekroczyć wartości 8,5 dB.
4.2.5. Tłumienność głośności układów sieci miejscowej
Poszczególne układy sieci miejscowej, z uwzględnieniem układów naturalnych, cyfrowych i mieszanych powinny spełniać szczegółowe warunki dotyczące tłumienności głośności podane w KPT-92.
5.SZUMY
Psofometryczna moc szumów w zestawach łączy i ich elementach nie powinna przekraczać wartości dozwolonych wg CCITT G.103, G.123 i CCITT - R 395.
Psofometryczna moc szumów, w szczególności w sieci miejscowej, nie powinna przekraczać wartości:
w akustycznym kanale cyfrowym, niezależnie od długości, 320 ,W0p (-65 dBm0p),
w łączu abonenckim (wartość w centrali miejscowej sieci użytku publicznego na przełącznicy głównej) 500 pW0p (-63 dBm0p),
w łączu naturalnym niewzmacnianym międzycentralowym 100 pW0p (-70 dBm0p),
w sieci wewnątrzzakładowej - wartość w centrali użytku publicznego na przełącznicy głównej 600 pW0p (-62 dBm0p).
Podane wartości stanowią maksymalne dopuszczalne wartości psofometrycznej mocy szumów, będące mocą średnią jednogodzinną w ciągu dowolnej godziny lub mocą jednominutową w czasie nie dłuższym od 20% czasu dowolnego miesiąca.
6.PRZEPIĘCIA I PRZETĘŻENIA
Wartości dopuszczalnych przepięć i przetężeń na końcach toru abonenckiego nie powinny być większe niż:
1500 V przy wzroście napięcia w ciągu 1 μs, 2A w ciągu 1,5 s.
Ochronniki przełącznicowe, liniowe i abonenckie należy stosować zgodnie z ZN-96/TP S.A.-036.
7.PASMO TELEFONICZNE
Pasmo przesyłanych częstotliwości w łączach telefonii naturalnej (pasmo telefoniczne) powinno zawierać się w granicach od 300 do 3400 Hz.
Zniekształcenia tłumieniowe łączy nośnych analogowych i cyfrowych, zniekształcenia kwantyzacji, opóźność sygnału, przeniki, impedancja i dopasowanie elementów sieci, symetria względem ziemi i inne parametry powinny zawierać się w granicach określonych w KPT-92.
8.BADANIA
8.1. Program badań
8.1.1. Badania pełne
Są to badania umożliwiające ocenę typu toru, jego budowy i poszczególnych składników.
8.1.2. Badania niepełne
Są to badania wykonywane na bieżąco w trakcie budowy linii oraz jako badania odbiorcze.
8.2. Zakres badań pełnych
Obejmuje on rezystancję torów, tłumienność głośności, psofometryczną moc szumów oraz pasmo telefoniczne.
8.3. Zakres badań niepełnych
Obejmuje on rezystancję torów i tłumienności głośności.
8.4. Liczność i wymiary próbki
Liczność i wymiary próbki podano w tablicy 3.
Tablica 3
Lp. |
Rodzaj badań |
Liczebność próbki 1) |
Opis badań |
Rezystancja torów (rozdz. 3) |
100 ------- - |
Pomiar miernikiem lub układem pomiarowym rezystancji |
|
Tłumienność głośności (rozdz. 4) |
100 ------- - |
Pomiar tłumienności falowej dla f=1020 Hz generatorem częstotliwości akustycznych i miernikiem poziomu |
|
Psofometryczna moc szumów (rozdz. 5) |
50 ------- 1 |
Pomiar układem pomiarowym do pomiaru psofometrycznej mocy szumów |
|
Pasmo telefoniczne (rozdz. 7) |
50 ------- - |
Pomiar przy użyciu generatora i miernika poziomu |
|
|
8.5. Ocena wyników badań
Odbierane odcinki sieci kablowej należy uznać za odpowiadające wymaganiom normy, jeżeli wszystkie badania wymienione w p. 8.2 i 8.3 dały wyniki dodatnie.
Elementy sieci, które w wyniku przeprowadzonych badań otrzymały ocenę ujemną, powinny być poprawione i ponownie zgłoszone do badań.
KONIEC
INFORMACJE DODATKOWE
1. Instytucja opracowująca normę
Zakład Doświadczalny Budownictwa Łączności.
2. Normy i dokumenty związane
PN/T-01001 Słownictwo telekomunikacyjne. Pojęcia podstawowe.
PN/T-01002 Słownictwo telekomunikacyjne. Teletransmisja przewodowa. Nazwy i określenia.
PN/T-01003 Słownictwo telekomunikacyjne. Telefonia. Nazwy i określenia.
PN-85/T-90310 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi o izolacji papierowej i powłoce ołowianej. Ogólne wymagania i badania techniczne (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 7/86, 12/86, 4/88).
PN-85/T-90311 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi o izolacji papierowej i powłoce ołowianej, nieopancerzone i opancerzone.
PN-80/T-90320 Telekomunikacyjne kable stacyjne i zakończeniowe małej częstotliwości o izolacji i powłoce polwinitowej. Ogólne wymagania i badania (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 3/84, 7/85, 7/88, 7/89, 12/90).
PN-80/T-90321 Telekomunikacyjne kable stacyjne małej częstotliwości, o izolacji i powłoce polwinitowej (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 3/84).
PN-80/T-90322 Telekomunikacyjne kable zakończeniowe małej częstotliwości o izolacji i powłoce polwinitowej.
PN-83/T-90330 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi, pęczkowe, o izolacji polietylenowej. Ogólne wymagania i badania (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 10/84, 1/85, 8/85, 5/86, 9-10/90).
PN-84/T-90331 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi, pęczkowe, o izolacji i powłoce polietylenowej z zaporą przeciwwilgociową, nieopancerzone i opancerzone z osłoną polietylenową lub polwinitową (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 8-9/84, 5/86, 7/88).
PN-84/T-90332 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi, pęczkowe, o izolacji polietylenowej, o powłoce stalowej spawanej, falowanej z osłoną polietylenową lub polwinitową (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 2-3/85, 7/88).
PN-84/T-90333 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi, pęczkowe, samonośne, o izolacji i powłoce polietylenowej, z zaporą przeciwwilgociową (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 7/88).
PN-84/T-90345 Telekomunikacyjne kable dalekosiężne symetryczne z wiązkami czwórkowymi o izolacji polietylenowej piankowej. Ogólne wymagania i badania (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 4/86, 7/88).
PN-84/T-90346 Telekomunikacyjne kable dalekosiężne z wiązkami czwórkowymi, o izolacji polietylenowej piankowej i o powłoce aluminiowej z osłoną ochronną polietylenową (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 7/88).
PN-84/T-90347 Telekomunikacyjne kable dalekosiężne symetryczne z wiązkami czwórkowymi o izolacji polietylenowej piankowej i o powłoce aluminiowej, opancerzone, z osłonami z tworzyw termoplastycznych (zmiany: Biuletyn PKNMiJ nr 7/88).
PN-92/T-90335 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi, pęczkowe, o izolacji polietylenowej, o powłoce polietylenowej z zaporą przeciwwilgociową, wypełnione. Ogólne wymagania i badania.
PN-92/T-90336 Telekomunikacyjne kable miejscowe z wiązkami czwórkowymi, pęczkowe, o izolacji polietylenowej, i powłoce polietylenowej z zaporą przeciwwilgociową, wypełnione, nieopancerzone i opancerzone, z osłoną polietylenową lub polwinitową.
PN-92/T-90337 Telekomunikacyjne kable miejscowe, samonośne, z wiązkami czwórkowymi, pęczkowe, o izolacji polietylenowej i powłoce polietylenowej z zaporą przeciwwilgociową, wypełnione.
PN-T-93020:1996 Ochronnik telefoniczny abonencki. Ogólne wymagania i badania.
BN-81/3055-05 Przewody radiofoniczne o izolacji polietylenowej. Wymagania i badania.
BN-84/8984-10 Zakładowe sieci telekomunikacyjne przewodowe. Instalacje wnętrzowe. Ogólne wymagania.
BN-78/8984-27 Sygnalizacja komutacyjna, informacyjna i taryfikacyjna w łączach telefonicznych abonenckich. Ogólne wymagania.
BN-79/8984-28 Sieć telekomunikacyjna użytku publicznego. Łącza telefoniczne krajowe. Ogólne wymagania.
WT-91/K-3-05 Telekomunikacyjne przewody giętkie do systemów abonenckich, samonośne.
WT-92/K-401 Telekomunikacyjny kabel miejscowy, samonośny, z żyłami bimetalowymi stalowo-miedzianymi, o izolacji polietylenowej, jednoparowy.
WT-92/K-408 Telekomunikacyjny kabel miejscowy, samonośny, z żyłami bimetalowymi stalowo-miedzianymi, o izolacji polietylenowej, jednoparowy.
ZN-96/TP S.A.-027 Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Linie kablowe o żyłach metalowych. Ogólne wymagania techniczne.
ZN-96/TP S.A.-029 Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Telekomunikacyjne kable miejscowe o izolacji i powłoce polietylenowej, wypełnione. Wymagania i badania.
ZN-96/TP S.A.-035 Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Przyłącze abonenckie i sieć przyłączeniowa. Wymagania i badania.
ZN-96/TP S.A.-036 Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Urządzenia ochrony ludzi i urządzeń przed przepięciami i przetężeniami (ochronniki). Wymagania i badania.
ZN-96/TP S.A.-037 Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Systemy uziemiające obiektów telekomunikacyjnych. Wymagania i badania.
ROZPORZĄDZENIE Ministra Łączności z dnia 16 lipca 1993 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych oraz warunków wzajemnej współpracy urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 70, poz. 340):
załącznik nr 2 - Podstawowe wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci telekomunikacyjnych,
załącznik nr 3 - Krajowy plan transmisji KPT-92 dla sieci telefonicznej,
załącznik nr 17 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla transmisyjnych systemów abonenckich do realizacji kanałów telefonicznych (typ A),
załącznik nr 18 - Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla elektronicznych aparatów telefonicznych CB ogólnego przeznaczenia pracujących z analogowym łączem telefonicznym.
1
9
ZN-96 TP S.A.-028
__________________________________________________