POLITECHNIKA ŁÓDZKA
FILIA W BIELSKU - BIAŁEJ
wydz. ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
kierunek: ZARZĄDZANIE I MARKETING
semestr: II
prowadz.: dr Ryszard Kwiatkowski ( 503 )
Grupa inż.
ĆWICZENIE NR 61
WYZNACZANIE ROZKŁADU POTENCJAŁU POLA ELEKTRYCZNEGO METODĄ SONDY PŁOMYKOWEJ
Opracowali:
Tomasz Kubica
Joanna Drąg
Agnieszka Danek
1. Podstawy teoretyczne
Pole elektryczne
Źródłem pól elektrostatycznych są ładunki elektryczne. Możemy więc przyjąć, że pole elektryczne to przestrzeń, w której na umieszczony ładunek elektryczny działa siła.
Wielkości charakteryzujące pole elektryczne to:
natężenie pola elektrycznego
potencjał pola elektrycznego.
Natężeniem pola elektrycznego nazywamy stosunek siły F jaką pole działa na ładunek próbny q umieszczony w danym jego punkcie do wartości tego ładunku:
Potencjał elektryczny w danym punkcie pola jest to stosunek energii potencjalnej ładunku próbnego umieszczonego w tym punkcie do wartości tego ładunku:
Jednostką potencjału w układzie SI jest [ 1
]
Związek pomiędzy potencjałem, a natężeniem pola elektrycznego można przedstawić następująco:
Wartość natężenia pola elektrycznego można obliczyć znając rozkład potencjału
Znak minus oznacza, że zwrot wektora E wskazuje kierunek w którym potencjał maleje.
Kondensator powietrzny
Kondensator powietrzny składa się z dwóch równoległych płytek, na których zgromadzone są ładunki elektryczne. Pomiędzy płytkami kondensatora powietrznego wytworzone jest jednorodne pole elektryczne w którym linie sił pola są równoległe.
W przewodniku umieszczonym w polu elektrycznym indukują się ładunki i jego potencjał jest różny od zera. Pomiar potencjału jest trudny. Po podłączeniu miernika część ładunku odpływa z ciała próbnego, zmieniając jego potencjał. Jednym ze sposobów doprowadzenia do równowagi stanu zakłóconego pomiarem a tym samym uzyskania nie sfałszowanego wyniku jest dostarczenie ładunku za pomocą płomienia sondy płomykowej. Płomień jest źródłem dużej ilości jonów obydwu znaków i dostarcza ładunków, które odpłynęły do przyrządu pomiarowego.
Sonda płomykowa
Sonda płomykowa jest bardzo cienką rurką przez którą przepływa gaz świetlny. Jest ona umieszczona między okładkami kondensatora płaskiego, jej koniec znajduje się na osi symetrii płytek. Sonda umieszczona jest na izolowanym statywie który można przesuwać wzdłuż osi kondensatora. Odległość płytek kondensatora można zmieniać. Potencjał mierzymy woltomierzem elektrostatycznym. Całość podłączona jest do elektrycznego zasilacza wysokonapięciowego.
Schemat układu do badania rozkładu potencjału metodą sondy płomykowej przedstawiony jest na rysunku.
2. Metoda i przebieg ćwiczenia
W celu dokonania pomiaru wykonujemy następujące czynności:
Sprawdzenie czy zasilacz WN jest odłączony od sieci ;
Ustawienie płytki kondensatora równolegle względem siebie na odległość d3=120 mm ;
Zapalenie sondy płomykowej (ustawiamy jak najmniejszy płomień) ;
Zasunięcie przedniej szyby;
Włączenie zasilacza woltomierza i zasilacza wysokiego napięcia;
Przesunięcie sondy do położenia przy którym wskazanie woltomierza wynosi około 600 V;
Przesunięcie sondy w kierunku prawej płytki co 3 mm i wykonywanie pomiarów potencjału w kolejnych 27 punktach ;
Wyłączenie zasilacza WN i przysunięcie okładki na odległość d2 = 80 mm
Powtórzenie czynności jak w punktach 5-7, przesuwanie sondy płomykowej co 3 mm - 20 punktów pomiarowych;
Wyłączenie zasilacza wysokiego napięcia i przysunięcie okładki na odległość d3=40 mm;
Powtórzenie czynności jak w punktach 5 - 7, przesuwanie sondy płomykowej co 2 mm - 16 punktów pomiarowych;
Wyłączenie zasilacza woltomierza i zasilacza wysokiego napięcia;
Wyniki pomiarów zestawiamy w tabeli nr 1.
3.Obliczenia i zestawienie wyników
Przeprowadzone pomiary w trakcie doświadczenia są zebrane w tabeli Tab1.
Tab1
d1=40 mm |
d2=80 mm |
d3=120 mm |
|||
U [V] |
l [mm] |
U [V] |
l [mm] |
U [V] |
l [mm] |
600 |
9 |
600 |
21 |
600 |
38 |
720 |
11 |
700 |
24 |
660 |
41 |
920 |
13 |
800 |
27 |
730 |
44 |
1070 |
15 |
910 |
30 |
780 |
47 |
1220 |
17 |
1030 |
33 |
860 |
50 |
1390 |
19 |
1130 |
36 |
920 |
53 |
1550 |
21 |
1250 |
39 |
990 |
56 |
1720 |
23 |
1380 |
42 |
1080 |
59 |
1910 |
25 |
1500 |
45 |
1150 |
62 |
2080 |
27 |
1630 |
48 |
1220 |
65 |
2240 |
29 |
1760 |
51 |
1300 |
68 |
2400 |
31 |
1900 |
54 |
1370 |
71 |
2570 |
33 |
2010 |
57 |
1460 |
74 |
2730 |
35 |
2140 |
60 |
1550 |
77 |
2870 |
37 |
2270 |
63 |
1670 |
80 |
2990 |
39 |
2430 |
66 |
1760 |
83 |
|
|
2600 |
69 |
1850 |
86 |
|
|
2720 |
72 |
2010 |
89 |
|
|
2880 |
75 |
2100 |
92 |
|
|
3100 |
78 |
2220 |
95 |
|
|
|
|
2350 |
98 |
|
|
|
|
2420 |
101 |
|
|
|
|
2540 |
104 |
|
|
|
|
2650 |
107 |
|
|
|
|
2770 |
110 |
|
|
|
|
2890 |
113 |
|
|
|
|
3000 |
116 |
l - odległość sondy płomykowej od lewej okładki kondensatora;
U - napięcie;
Wykres funkcji jest prostą o równaniu y=ax+b. Gdzie współczynnik kierunkowy a jest równy natężeniu pola elektrycznego Ed. Poniżej przedstawione są wzory na obliczanie a i b.
Obliczenia tych współczynników obliczyliśmy używając komputera:
d1=40 [mm]
a = 81.98 [V /mm]
Δ a = 0.59 [V /mm]
b = - 100 [ V ]
Δ b = 33 [ V ]
d2=80 [mm]
a = 45 [V /mm]
Δ a = 0,7 [V /mm]
b = - 380 [ V ]
Δ b = 36 [ V ]
d3=120[mm]
a = 31.16 [V /mm]
Δ a = 0,67 [V /mm]
b = - 558 [ V ]
Δ b = 68 [ V ]
Podczas przeprowadzania doświadczenia napięcie zasilacza UWN=3[kV]=3000[V].
Teoretyczna wartość natężenia pola elektrycznego Et:
Względne odchylenia δ obliczamy ze wzoru:
δ = | ΔE | / Et * 100 %
Gdzie wartość ΔE wyraża się wzorem: ΔE= Ed- Et
Obliczenia dla d1=40 mm
Zestawienie obliczeń:
a |
Δa |
b |
Δb |
Ed1 |
Et1 |
ΔE |
δ1 |
R |
81.98 |
0.59 |
-156 |
21 |
81.98 |
75000 |
-74918,02 |
0,999% |
0,999 |
Obliczenia dla d2=80 mm
Zestawienie obliczeń:
A |
Δa |
B |
Δb |
Ed2 |
Et2 |
ΔE |
δ2 |
R |
44 |
1 |
-430 |
87 |
44 |
37500 |
-37456 |
0,999% |
0,999 |
Obliczenia dla d3=120 mm
Zestawienie obliczeń:
A |
Δa |
b |
Δb |
Ed3 |
Et3 |
ΔE |
δ3 |
R |
28,32967 |
0,675385 |
-570,571 |
50,93449 |
28,32967 |
25000 |
-24971,670 |
0,999% |
O,993226 |
Wyniki zbiorcze wszystkich trzech odległości:
Tab2
d1=40 mm |
d2=80 mm |
d3=120 mm |
||||||
Ed [V/mm] |
Et [V/mm] |
δ [%] |
Ed [V/mm] |
Et [V/mm] |
δ [%] |
Ed [V/mm] |
Et [V/mm] |
δ [%] |
88,0 |
75,0 |
18 |
45,0 |
39,0 |
16 |
30,0 |
26,0 |
16 |
Wyniki różnią się od wielkości tablicowych z następujących powodów:
niedokładność podziałki określającej odległość sądy od lewej okładki kondensatora oraz konieczność użycia linijki przy mierzeniu odległości między okładkami;
niedokładne odczytanie wyników z woltomierza (wstrząsy, nierówności stołu);
trudności z ustawieniem odpowiedniego płomienia na sądzie (zbyt duży płomień mógł spowodować zakłócanie pomiaru);
1
6