INSPEKTORAT WSPARCIA SIŁ ZBROJNYCH

ZASADY GOSPODAROWANIA

UZBROJENIEM I SPRZĘTEM WOJSKOWYM

W SIŁACH ZBROJNYCH RP

SPIS TREŚCI

WSTĘP

Zmiany organizacyjne, jakie mają miejsce w Siłach Zbrojnych, w ostatnich kilkunastu latach, wymuszają konieczność dostosowania zasad w zakresie organizacji i funkcjonowania systemu eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Opracowane dotychczas przepisy w postaci instrukcji, wytycznych dzisiaj nie spełniają oczekiwań. Ich zapisy są w przeważającej większości zdezaktualizowane.

Obecnie gospodarowanie uzbrojeniem i sprzętem wojskowym opiera się na „Tymczasowych zintegrowanych zasadach eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego”, wydanych jeszcze przez Zarząd XV SG WP w 1993 roku oraz na nielicznych, obowiązujących paragrafach w instrukcjach branżowych.

Taki stan powoduje liczne niedomówienia i popełnianie przez użytkowników błędów, które stwierdzane są w trakcie prowadzonych kontroli i nadzorów, w konsekwencji wpływają na ogólną ocenę.

Przepisy składają się z 3 części:

1. Pierwsza część składa się z 16 rozdziałów, które opisują m.in. podział na kategorie, odpowiedzialność poszczególnych osób funkcyjnych za proces eksploatacji, następnie zasady eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego, zasady zaopatrywania w techniczne środki materiałowe, kontrole i odpowiedzialność za powstałe szkody.

2. Druga część zawiera podstawowe dokumenty opracowywane na szczeblu jednostki wojskowej, które są niezbędne w procesie planowania eksploatacji i jej rozliczania.

3. Trzecia część w formie tabelarycznej przedstawia normy eksploatacji uzbrojenia
i sprzętu wojskowego, który występuje na wyposażeniu sił zbrojnych. Normy te są niezbędne w procesie prawidłowego planowania eksploatacji sprzętu we wszystkich rodzajach wojsk
i służb.

Przedłożona do zaopiniowania instrukcja ma na celu pomóc dowódcom, szefom, komendantom wszystkich szczebli oraz użytkownikom, odpowiedzialnych za eksploatację uzbrojenia i sprzętu wojskowego, w prawidłowej jego eksploatacji.

W związku z powyższym Autorzy zwracają się z wielką prośbą o wnikliwą recenzję
i cenne uwagi, które w dalszym procesie prac, będą pomocne przy opracowaniu ostatecznej wersji tak oczekiwanych przez użytkowników przepisów.

1. POSTANOWIENIA OGÓLNE

1. Definicje i określenia

• Niniejsze przepisy ustalają ogólne zasady eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW) w Siłach Zbrojnych RP.

• Przepisy obowiązują odpowiednio dowódców, szefów, komendantów, kierowników wszystkich szczebli odpowiedzialnych za eksploatację UiSW oraz użytkowników sprzętu przydzielonego im na mocy rozkazów, zarządzeń, tabel należności, itp.

• W rozumieniu niniejszych przepisów poniższe terminy oznaczają:

Badania eksploatacyjno - wojskowe - przedsięwzięcia badawczo-szkoleniowe związane
z testowaniem pozyskanego UiSW dla SZ w warunkach użytkowania zbliżonych do przewidywanych dla tego rodzaju UiSW, wykonywane na zlecenie gestora UiSW.

Badanie techniczne pojazdu - to zespół czynności polegających na sprawdzeniu czy pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym w ustawie Prawo o ruchu drogowym,
a w szczególności sprawdzeniu prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia.

Centralny organ logistyczny (COL) - komórka lub jednostka organizacyjna resortu obrony narodowej, a także komórka wewnętrzna odpowiedzialna za ustalanie procesów eksploatacji oraz szkolenia specjalistów dla określonych rodzajów UiSW.

Dokowanie - wyciągnięcie kadłuba okrętu na brzeg (do doku) mające na celu przeprowadzenie prac, których wykonanie nie jest możliwe lub znacznie utrudnione w czasie postoju okrętu na wodzie.

Eksploatacja - zespół celowych działań organizacyjno-technicznych i ekonomicznych ludzi
z UiSW oraz wzajemne relacje między nimi, od chwili wprowadzenia sprzętu do Sił Zbrojnych, aż do jego wycofania. Celem eksploatacji jest utrzymywanie w wojskach takich warunków organizacyjno-technicznych, aby funkcje użytkowe UiSW mogły być wykorzystane w założonym czasie, miejscu i z określoną intensywnością. Eksploatacja obejmuje użytkowanie iobsługiwanie.Ewidencja ilościowo-jakościowa - oznacza prawne udokumentowanie za pomocą dokumentów obrotu materiałowego prawidłowości i terminowości zapisów w książkach ewidencyjnych, kartach materiałowych lub systemach informatycznych wszelkich danych dotyczący stanów ilościowych i jakościowych oraz obrotów uzbrojeniem i sprzętem wojskowym, a także danych dotyczących jego eksploatacji.

Gestor UiSW - komórka lub jednostka organizacyjna resortu obrony narodowej, a także komórka wewnętrzna odpowiedzialna za kierunki rozwoju UiSW w Siłach Zbrojnych oraz organizację procesu wykorzystania bojowego określonego rodzaju (grupy) UiSW.

Gospodarowanie - całokształt przedsięwzięć opartych na racjonalnych i ekonomicznych zasadach działania i zarządzania.

Indeks materiałowy - odpowiednio usystematyzowany zbiór znaków cyfrowo-literowych stanowiących symbolizację nomenklatur UiSW, umożliwiający jego jednoznaczną identyfikację.

Infrastruktura obsługowo- obiekty warsztatowe, ciągi obsługowe (punkty kontroli technicznej, stacje materiałów pędnych i smarów, myjnie sprzętu, stanowiska obsługiwania technicznego), magazyny techniczne oraz miejsca postoju sprzętu (garaże, wiaty, hangary, miejsca postojowe).

Infrastruktura magazynowa - zaplecze służące do przechowywania UiSW, obejmujące obiekty magazynowe (magazyn, garaż, wiata, plac postoju).

Jednostka eksploatacji - jednostka miary pracy poszczególnych rodzajów sprzętu, wyrażona w motogodzinach, godzinach pracy, latach, kilometrach, cyklach, liczbie lądowań statków powietrznych, liczbie włączeń, liczbie oddanych strzałów, itp.

Konserwacja -operacja technologiczna polegająca na zastosowaniu środków (materiałów) konserwacyjnych mający na celu nie dopuszczenie do pogorszenia stanu technicznego UiSW , przygotowujący go do dalszego przechowywania.

Magazynowanie - postawienie UiSW w odpowiednio wydzielonych i  przygotowanych miejscach

Niedobór/nadwyżka - różnica składników majątku w stosunku do ich stanu ewidencyjnego.

Niesprawność - stan techniczny UiSW, który nie spełnia wymagań zawartych
w dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej oraz uniemożliwia spełnienie funkcji użytkowych.

Obsługiwanie - celowe działanie z UiSW umożliwiające jego użytkowanie, w tym zabezpieczające proces przechowywania.

Obsługiwanie techniczne - zespół czynności wykonywanych z UiSW w celu podtrzymania lub przywrócenia mu wartości użytkowych. Obsługiwania techniczne mogą być realizowane
w formie: obsługiwania bieżącego (OB), okresowego (OO), specjalnego (OS), rocznego (OR) oraz w ramach dnia technicznego (DT).

Planowanie eksploatacji - całokształt przedsięwzięć organizacyjnych przewidzianych do realizacji racjonalnej eksploatacji UiSW w celu wykonywania zadań operacyjnych, szkoleniowych, szkoleniowo-produkcyjnych, zabezpieczenia logistycznego oraz utrzymania wymaganej sprawności technicznej UiSW.

Przechowywanie - utrzymywanie UiSW w stanie wymaganej sprawności technicznej
w okresie dłuższych przerw w użytkowaniu, poprzez realizację określonych czynności związanych z jego magazynowaniem oraz obsługiwaniami podczas przechowywania.

Przeklasyfikowanie - zmiana kategorii jakościowej UiSW oraz technicznych środków materiałowych.

Remont (naprawa) - zespół czynności mających na celu odtworzenie sprawności technicznej sprzętu (zdatności do użycia) przez usunięcie powstałych niesprawności i wykonanie określonych czynności zgodnie z wymaganą technologią. Wyróżniamy remonty planowe i nieplanowe.

Norma docelowej eksploatacji (resurs docelowy) - liczba jednostek eksploatacji, jaką sprzęt powinien zużyć od wprowadzenia do eksploatacji do wycofania z ewidencji Sił Zbrojnych.

Norma eksploatacyjna (resurs) między obsługiwaniami technicznymi (remontami) - ustalona dopuszczalna wielkość pracy sprzętu, wyrażona w jednostkach eksploatacji, pomiędzy kolejnymi obsługiwaniami technicznymi (remontami).

Przeklasyfikowanie -

Sprawność techniczna UiSW - stan określający gotowość techniczną UiSW do użytkowania. Sprawność sprzętu określają jego parametry techniczne odniesione do wymaganych wartości zawartych w dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej.

Sprzęt ponadetatowy - sprzęt, który nie jest zaliczony na pokrycie tabeli należności.

Sprzęt powszechnego użytku - sprzęt powszechnie dostępny na rynku, dla którego nie są precyzowane specjalne wymagania wojskowe, powodujące konieczność zmian cech produktu.

System eksploatacji UiSW według stanu technicznego - system polegający na wykonywaniu określonych czynności obsługowych z UiSW, które wynikają z faktycznego stanu technicznego.

System planowo-zapobiegawczy eksploatacji UiSW - system polegający na obowiązkowym wykonaniu określonych czynności obsługowych z UiSW po zużyciu określonych norm eksploatacyjnych.

Stan techniczny UiSW - całokształt parametrów i cech odniesionych do wymagań zawartych w dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej charakteryzującej UiSW. Na stan techniczny UiSW składa się jego sprawność techniczna i utrzymanie.

Strata - wartościowe odzwierciedlenie ubytku posiadanej substancji majątkowej jednostki.

Szkoda - jest to uszczerbek (ubytek lub strata) powstały wskutek niezawinionego lub zawinionego niewykonania obowiązków służbowych (popełnienie czynu bezprawnego). Szkoda występuje w dwojakiej postaci:

1. straty oznaczającej pomniejszenie stanu w stosunku do stanu przed wyrządzeniem szkody;

2. utraty spodziewanych korzyści jakie by poszkodowany osiągnął, gdyby szkody nie wyrządzono.

Ustalenie pełnego odszkodowania obejmuje całą szkodę w obu postaciach łącznie.

Środki ochrony czasowej - zestaw materiałów konserwacyjnych i urządzeń technicznych stosowanych w czasie przechowywania UiSW.

Techniczne środki materiałowe (tśm) -części wymienne (zespoły, podzespoły, mechanizmy, urządzenia), zestawy remontowe oraz środki chemiczne, narzędzia i inne materiały eksploatacyjno-remontowe

Ubytek - każde zmniejszenie aktywów objętych ewidencją ilościową lub nie objętych żadną ewidencją, wyrażone w jednostkach naturalnych. Ubytki mogą być naturalne, nadzwyczajne, zawinione lub niezawinione.

Utrzymanie sprzętu - stan charakteryzujący dbałość użytkownika o sprzęt, odniesiony do wymagań zawartych w dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej.

Uzbrojenie i sprzęt wojskowy (UiSW) - techniczne środki walki, w tym środki bojowe, sprzęt techniczny oraz wyposażenie, które ze względu na swoje wymagania lub właściwości techniczno-konstrukcyjne oraz sposób zaprojektowania lub wykonania są przeznaczone do wykorzystania przez wojsko. . UiSW obejmuje również sprzęt powszechnego użytku posiadający etatową obsługę lub inny sprzęt powszechnego użytku, jeżeli podlegał w jakikolwiek sposób modyfikacji do celów wojskowych.

Użytkownik UiSW - komórka lub jednostka organizacyjna oraz żołnierz (osoba), wykorzystująca UiSW, przydzielone na podstawie etatów, tabel należności lub przydzielone dodatkowo do realizacji zadań służbowych.

Użytkowanie -działanie z UiSW, w celu wykonania określonych zadań.

Wprowadzanie UiSW do sił zbrojnych - dyspozycja właściwego organu wojskowego
w sprawie rozpoczęcia eksploatacji danego wzoru UiSW w siłach zbrojnych.

Wybrakowanie - całokształt przedsięwzięć związanych z fizyczną likwidacją UiSW, które zostało zakwalifikowane do kategorii V, jest zbędne dla wojska i nie znaleziono innych form jego zagospodarowania.

Wycofywanie UiSW z sił zbrojnych - dyspozycja właściwego organu wojskowego
w sprawie rozpoczęcia wycofania danego wzoru UiSW z wyposażenia sił zbrojnych.

Zapas wojenny (ZW) - jest to należność wynikająca z różnicy pomiędzy należnością etatu czasu wojennego „W” i pokojowego „P”.

1. Klasyfikacja i kategorie uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy znajdujący się na wyposażeniu SZ RP jest podzielony na następujące grupy:

1. sprzęt rozpoznania i walki elektronicznej oraz geografii wojskowej;

2. sprzęt informatyki i oprogramowania;

3. sprzęt dowodzenia, łączności, identyfikacji i nawigacji;

4. sprzęt i środki zaopatrzenia logistycznego;

5. sprzęt i materiały służby zdrowia;

6. sprzęt i środki obrony przed bronią masowego rażenia;

7. uzbrojenia, sprzęt i środki obrony przeciwlotniczej;

8. uzbrojenie i sprzęt lądowy;

9. uzbrojenie i sprzęt lotniczy;

10. uzbrojenie i sprzęt morski;

11. sprzęt, materiały i wyposażenie kulturalno-oświatowe (k-o);

12. urządzenia i sprzęt infrastruktury wojskowej;

13. sprzęt pożarniczy i środki gaśnicze wojskowej ochrony przeciwpożarowej;

14. sprzęt żandarmerii wojskowej;

15. systemy i urządzenia specjalistyczne do ochrony obiektów;

16. sprzęt i wyposażenie do zabezpieczenia ochrony informacji niejawnych;

17. wzorce jednostek miar resortu obrony narodowej, przyrządy pomiarowe, kontrolne wojskowych laboratoriów metrologicznych i ruchome laboratoria metrologiczne;

18. sprzęt sportowy.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz techniczne środki materiałowe klasyfikuje się według kategorii w zależności od wartości użytkowej, stanu technicznego oraz ustalenia dalszej przydatności dla potrzeb SZ.

• Klasyfikację uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz technicznych środków materiałowych przeprowadza się w przypadku:

1. inwentaryzacji;

2. przyjmowania do magazynu;

3. przekazywania użytkownikowi;

4. stwierdzenia uszkodzenia, zmiany parametrów użytkowych, utraty ważności badań poddozorowych, legalizacyjnych lub laboratoryjnych;

5. przekazywania UiSW do i po zakończeniu remontu;

6. przekazania poza wojsko, jako zbędne dla SZ;

7. na zarządzenie dowódcy (równorzędnego) lub organu nadrzędnego.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz techniczne środki materiałowe dzieli się na następujące kategorie jakościowe:

1. kategoria I - dotychczas nie użytkowane i które nie zostało wydane do użytkowania, odpowiada określonym warunkom technicznym, sprawne technicznie, w pełni ukompletowane w przysługujące im wyposażenie;

2. kategoria II - wydane do użytkowania, sprawne technicznie, ukompletowane nie mniej niż 75% w przysługujące im wyposażenie;

3. kategoria III - nie spełnia kryteriów kategorii I i II lub jest niesprawne technicznie, które można użytkować po przeprowadzeniu remontu, badań laboratoryjnych;

4. kategoria IV -z wykorzystaną normą eksploatacyjną, , które można użytkować po przeprowadzeniu remontu odtwarzającego normy eksploatacyjne;

5. kategoria V - nie nadaje się do dalszej eksploatacji, którego remont jest nieopłacalny lub przeznaczone są do wycofania.

W szczególnych przypadkach dopuszcza się stosowanie innego podziału UiSW oraz tśm na kategorie jakościowe.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz techniczne środki materiałowe kwalifikowane są do odpowiedniej kategorii przez komisję, którą powołuje dowódca oddziału gospodarczego.

• Dowódca oddziału gospodarczego w przypadku klasyfikowania UiSW, występującego w tabeli należności do kategorii V przedstawia protokół stanu technicznego do zatwierdzenia przez centralny organ logistyczny w uzgodnieniu z gestorem.

• Stwierdzone podczas prac komisji braki w ukompletowaniu nie mogą być podstawą do obniżenia kategorii. W tym przypadku należy wszcząć postępowanie wyjaśniające.

1. Podstawowe zasady funkcjonowania systemu eksploatacji UiSW

• Za eksploatację UiSW oraz jego stan techniczny na poszczególnych szczeblach organizacyjnych odpowiadają dowódcy tych szczebli.

• Funkcjonowanie systemu eksploatacji UiSW zapewniają organy kierowania eksploatacją oraz organy wykonawcze na poszczególnych szczeblach organizacyjnych sił zbrojnych

• Dowódca jednostki wojskowej w rozkazie dziennym wyznacza osoby odpowiedzialne za eksploatację poszczególnych rodzajów UiSW, jeżeli nie zostało to określone w etacie jednostki wojskowej (równorzędnej).

• Organami wykonawczymi szczebla centralnego w zakresie eksploatacji UiSW są:

1. wojskowe przedsiębiorstwa remontowo-produkcyjne;

2. wojskowe placówki naukowo-badawcze;

3. instytucje Metrologii Wojskowej;

4. Wojskowy Dozór Techniczny;

5. zakłady gospodarki narodowej.

Organami wykonawczymi na szczeblu operacyjnym w zakresie eksploatacji UiSW są:

1. okręgowe warsztaty techniczne (OWT);

2. rejonowe bazy materiałowe (RBM);

3. bazy materiałowo-techniczne (BMT);

4. rejonowe warsztaty techniczne (RWT);

5. ruchome warsztaty techniczne (RuWT);

6. Centralne Warsztaty Uzbrojenia i Elektroniki Lotniczej (CWUiEl);

7. Centralna Składnica Marynarki Wojennej (CS MW);

8. Centralny Zakład Sprzętu Ratowniczego Marynarki Wojennej (CZSRat MW);

9. polowy warsztat lotniczy (PWL);

10. bataliony remontowe;

11. bataliony ewakuacji sprzętu;

12. bataliony transportu sprzętu ciężkiego;

13. bataliony zaopatrzenia;

14. bataliony logistyczne;

15. bataliony składowania.

1015. Organami wykonawczymi związku taktycznego w zakresie eksploatacji UiSW są: bataliony remontowe, bataliony zaopatrzenia (pułki logistyczne), warsztaty remontowe techniki morskiej, działy remontu techniki morskiej, grupy obsługi technicznej statków powietrznych.

1016. Organami wykonawczymi szczebla oddziału w zakresie eksploatacji UiSW są:

1. w brygadach - kompanie remontowe, kompanie zaopatrzenia (bataliony logistyczne);

2. w batalionach - plutony remontowe, plutony zaopatrzenia (kompanie logistyczne), komórki zaopatrzenia komend portu wojennego, kompanie zabezpieczenia (bataliony radiotechniczne);

3. kompaniach - drużyny remontowe, drużyny zaopatrzenia (plutony logistyczne), grupy remontu pojazdów kołowych.

2. OBOWIĄZKI W ZAKRESIE EKSPLOATACJI UISW

• Podstawowe obowiązki osób zajmujących kierownicze stanowiska w służbach technicznych są określone w zakresach działania dla poszczególnych szczebli. Natomiast szczegółowe obowiązki określają przełożeni dla swoich podwładnych w obowiązujących dokumentach organizacyjno-ewidencyjnych.

• Osoby funkcyjne realizujące zadania w zakresie gospodarowania UiSW na poszczególnych szczeblach dowodzenia odpowiadają za:

1. szczebel centralny (koordynator systemu logistycznego):

1. organizację systemu obsługowo - remontowego UiSW;

2. uzgadnianie dokumentów normujących eksploatację UiSW;

2. dowództwo rodzaju sił zbrojnych (logistyka planistyczna):

1. znajomość stanu ilościowego i jakościowego UiSW;

2. generowanie potrzeb w zakresie środków finansowych i środków materiałowych na zabezpieczenie eksploatacji;

3. organizację systemu obsługowo - remontowego oraz sytemu zaopatrywania
   w UiSW;

4. udział w opracowywaniu przepisów normujących eksploatację UiSW;

1. gestor:

1. znajomość stanu ilościowego i jakościowego UiSW;

2. planowanie eksploatacji oraz określenie priorytetów w zakresie napraw UiSW we współpracy z COL;

3. określanie potrzeb rzeczowych i finansowych w zakresie dostaw i modernizacji UiSW gestora;

4. organizację procesu wprowadzania oraz wycofywania UiSW z sił zbrojnych;

5. ustalanie i aktualizacja norm należności wyposażenia tabelarycznego
   i naliczeniowego;

6. opracowywanie dokumentacji na pozyskanie (modernizację) UiSW.

1. centralny organ logistyczny (COL):

1. prowadzenie zbiorczej bazy danych o ilości i jakości UiSW, zestawów remontowych i urządzeń warsztatowych w siłach zbrojnych;

2. koordynowanie eksploatacji UiSW;

3. planowanie potrzeb rzeczowych i finansowych na zabezpieczenie eksploatacji UiSW oraz dostawę tśm:

4. organizację systemu osługowo-remontowego i zaopatrywania w techniczne środki materiałowe, zestawy remontowe i urządzenia warsztatowe wszystkich rodzajów sił zbrojnych;

5. opracowywanie przepisów normujących eksploatację UiSW;

6. opracowywanie wymagań taktyczno-technicznych na remont UiSW i zakup tśm;

7. planowanie zakupów sprzętu logistycznego i środków materiałowych;

8. wykonywanie obowiązujących dokumentów planistyczno-sprawozdawczych.

1. dowództwo okręgu wojskowego (równorzędnych):

1. prowadzenie ewidencji ilościowo-jakościowej uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz zestawów remontowych i urządzeń warsztatowych wszystkich oddziałów gospodarczych w rejonie odpowiedzialności okręgów wojskowych;

2. opracowywanie i przekazywanie danych ewidencyjnych na potrzeby rodzajów sił zbrojnych, gestorów i centralnych organów logistycznych;

3. planowanie eksploatacji oraz remontów uzbrojenia i sprzętu wojskowego na podstawie norm eksploatacyjnych;

4. funkcjonowanie systemu obsługiwania i remontu uzbrojenia i sprzętu wojskowego na szczeblu OW;

5. planowanie i organizowanie gospodarki technicznymi środkami materiałowymi;

6. nadzór nad utrzymaniem sprawności technicznej uzbrojenia i sprzętu wojskowego w podległych instytucjach i jednostkach wojskowych;

7. organizowanie działalności profilaktycznej w podległych instytucjach i jednostkach wojskowych;

8. realizowanie szkoleń z zakresu prowadzenie ewidencji UiSW dla instytucji i jednostek wojskowych w rejonie odpowiedzialności.

1. związki taktyczne (ZT):

1. prowadzenie zestawienia ilościowego i jakościowego stanu ewidencyjnego UiSW za podległe jednostki wojskowe;

2. planowanie i organizowanie w podległych jednostkach eksploatacji uzbrojenia
   i sprzętu wojskowego zapewniającej jego utrzymanie w pełnej sprawności technicznej;

3. planowanie wykorzystania pododdziałów (oddziałów) remontowych w procesie realizacji obsługiwań i remontów uzbrojenia sprzętu wojskowego jednostek wojskowych wchodzących w skład związku taktycznego;

4. opracowywanie potrzeb remontów zakładowych uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz nadzór nad terminowym dostarczaniem sprzętu do remontu;

5. kontrolę i nadzór nad eksploatacją uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz urządzeń podlegających przepisom dozoru technicznego i elektroenergetycznych;

6. nadzorowanie i prowadzenie ewidencji oraz sprawozdawczości z działalności
   w zakresie metrologii w jednostkach wojskowych wchodzących w skład związku taktycznego;

7. organizowanie działalności profilaktycznej.

2. jednostki wojskowe (oddziały gospodarcze):

1. prowadzenie ewidencji ilościowo-jakościowej uzbrojenia i sprzętu wojskowego, zestawów remontowych i urządzeń warsztatowych;

2. kierowanie eksploatacją uzbrojenia i sprzętu wojskowego, w tym zużyciem technicznych środków materiałowych;

3. nadzór nad stanem technicznym uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz technicznych środków materiałowych;

4. prowadzenie działalności profilaktycznej w zakresie zapobiegania wypadkom
   z uzbrojeniem i sprzętem wojskowym oraz w zakresie ochrony przed promieniowaniem elektromagnetycznym;

5. nadzór nad przestrzeganiem rocznych norm zużycia resursów technicznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW) oraz przydzielonych limitów eksploatacyjnych;

6. terminową kontrolę metrologiczną przyrządów pomiarowych i urządzeń podlegających przepisom dozoru technicznego;

7. utrzymywanie normatywnych zapasów technicznych środków materiałowych oraz przedstawianie wniosków i propozycji w tym zakresie;

8. nadzór nad ochroną środowiska;

9. opracowywaniu planu rzeczowo-finansowego na rzecz zabezpieczenia technicznego eksploatacji UiSW;

10. zapobieganie powstawaniu szkód w mieniu wojskowym;

11. nadzór nad organizacją i funkcjonowaniem wojskowej bazy obsługowo-remontowej i magazynowej;

12. szkolenie użytkowników U i SW;

13. przygotowywanie propozycji zagospodarowania zbędnego mienia.

1. dowódca pododdziału (równorzędny):

1. prowadzenie ewidencji ilościowej uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz technicznych środków materiałowych znajdujących się na wyposażeniu pododdziału;

2. utrzymanie w sprawności technicznej uzbrojenia i sprzętu wojskowego, a także przydatności użytkowej technicznych środków materiałowych;

3. przestrzeganie rocznych norm zużycia resursów uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW) oraz przydzielonych limitów eksploatacyjnych;

4. kierowanie eksploatacją uzbrojenia i sprzętu wojskowego;

5. prowadzenie działalności profilaktycznej;

6. zapewnianie właściwej pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony środowiska eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego;

7. organizowanie technicznego zabezpieczenia szkolenia;

8. zapobieganie powstawaniu szkód w uzbrojeniu i sprzęcie wojskowym oraz środkach materiałach;

9. prowadzenie obowiązującej dokumentacji technicznej UiSW eksploatowanego w pododdziale.

1. drużyna (równorzędna):

1. przestrzeganie przepisów eksploatacji i instrukcji UiSW;

2. znajomość budowy przydzielonego UiSW;

3. stan techniczny UiSW oraz jego ukompletowanie;

4. wykonywanie obsług technicznych uzbrojenia i sprzętu znajdującego się na wyposażeniu drużyny;

5. meldowanie przełożonemu o wypadkach utraty, uszkodzenia UiSW, jego elementów lub wyposażenia.

1. pojedynczy żołnierz:

1. znajomość budowy, zasad działania przydzielonego UiSW;

2. wykonywanie nakazanych obsług;

3. przestrzeganie przepisów eksploatacji i instrukcji UiSW;

4. przestrzeganie przepisów prawa związanych z użytkowaniem i przechowywaniem danego egzemplarza UiSW;

5. posiadanie uprawnień do użytkowania przydzielonego UiSW.

2002. Użytkownik UiSW odpowiada za stan techniczny,wyposażenie oraz dokumentację eksploatacyjną uzbrojenia i sprzętu wojskowego z chwilą jego przyjęcia. Ponadto ponosi odpowiedzialność za:

1. zawinioną utratę lub uszkodzenie powierzonego UiSW;

2. szkody rzeczowe i osobowe wyrządzone w mieniu wojskowym oraz w mieniu osób trzecich;

3. użytkowanie sprzętu niezgodnie z obowiązującymi przepisami.

3. ZASADY EKSPLOATACJI UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO

3.1. Zasady ogólne

• Celem eksploatacji jest utrzymywanie w wojskach takich warunków organizacyjno-technicznych, aby funkcje użytkowe UiSW mogły być wykorzystane w założonym czasie, miejscu i z określoną intensywnością. Eksploatacja obejmuje użytkowanie i obsługiwanie

• Eksploatacją UiSW lub jego wybranych elementów zajmują się wszystkie szczeble organizacyjne Sił Zbrojnych RP.

• Eksploatację UiSW planuje się w oparciu o normy eksploatacyjne ujęte w Kartach katalogowych i Katalogach norm eksploatacji UiSW.

• Eksploatacja UiSW w jednostce wojskowej (równorzędnej) rozpoczyna się z chwilą jego przyjęcia na ewidencję.

• Dowódca pododdziału prowadzi ewidencję przydzielonego UiSW.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy przeznacza się do użytku bieżącego (UB) na
  zabezpieczenie potrzeb etatowych należności czasu pokoju (P) oraz do zapasu wojennego (ZW) na zabezpieczenie potrzeb etatowych należności czasu wojny (W).

• Do grupy ZW wydziela się UiSW po zabezpieczeniu należności etatowej czasu pokoju. Podstawą zaliczenia UiSW do ZW jest rozkaz dzienny dowódcy jednostki wojskowej (równorzędnego).

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy w zależności od sposobu eksploatowania, dzieli się na następujące grupy eksploatacyjne:

1) grupa w użytkowaniu - grupa U;

2) grupa w przechowywaniu - grupa P.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy grupy w użytkowaniu stanowi całość sprzętu użytku bieżącego przeznaczonego do zabezpieczenia zadań szkoleniowych i logistycznych.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy grupy w przechowywaniu stanowi sprzęt ZW, sprzęt UB dla którego nie planuje się użytkowania w okresie dłuższym niż 60 kolejnych dni oraz sprzęt nie zaliczony na pokrycie należności etatowych.

• Dowódca jednostki wojskowej (równorzędny), biorąc pod uwagę zamierzenia szkoleniowe, zabezpieczenie potrzeb funkcjonowania jednostki, oraz stan osobowy jednostki, itp. decyduje o ilości UiSW zaliczonego do poszczególnych grup eksploatacyjnych.

• Dowódca jednostki wojskowej (równorzędny) dokonuje podziału UiSW na grupy eksploatacyjne na następny rok kalendarzowy. Fakt ten ujmuje w rozkazie dziennym jednostki wojskowej w terminie do 31 grudnia. W przypadku sprzętu masowego np. broni strzeleckiej, środków walki podaje się ich ilość, miejsce przechowywania oraz osoby odpowiedzialne za przechowywanie.

• Ustalenia, o których mowa w ust. 3010, odnotowuje się w indywidualnej dokumentacji eksploatacyjnej uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

3.2. Użytkowanie uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy powinien być użytkowany zgodnie z jego przeznaczeniem, w sposób określony, niniejszymi przepisami, instrukcjami wydanymi dla poszczególnych grup UiSW oraz obowiązującymi rozkazami i zarządzeniami.

• Zabrania się użytkowania UiSW nie zaliczony na pokrycie należności etatowych. Ewentualną zgodę na użytkowanie tego sprzętu, wydaje dowódca RSZ (równorzędny). We wniosku należy podać czasookres użytkowania oraz umotywować zasadność wykorzystania tego typu sprzętu.

• W pierwszej kolejności należy użytkować uzbrojenie i sprzęt wojskowy:

1. w okresie gwarancji;

2. planowany do remontu;

3. planowany do wycofania z eksploatacji w najbliższych latach.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy może być użytkowany tylko w ramach określonych
  i przyznanych corocznie, limitów eksploatacyjnych, materiałowych i finansowych oraz rocznych norm zużycia resursu.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy stanowiący zapas wojenny (ZW), może być użyty na czas określony w celu umożliwienia szkolenia rezerw osobowych, przeprowadzenia ćwiczeń, itp., za zgodą dowódcy RSZ (równorzędnego).

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy w przechowywaniu nie będący zapasem wojennym (ZW), może być użyty na czas określony według decyzji dowódcy jednostki.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy zaliczony do grupy w przechowywaniu, po zakończeniu użycia na czas określony musi być doprowadzony do wymaganego stanu technicznego, poddany zabiegom konserwacyjnym i postawiony na przechowywaniu w okresie 30 dni od zakończenia użytkowania.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy grupy w przechowywaniu podlega rotacji. Do grupy tej kierowane jest uzbrojenie i sprzęt wojskowy w pełni sprawny technicznie z określonym zapasem normy docelowej eksploatacji.

• Jednostka sprzętowa będąca w grupie U, ze względu na stan techniczny uniemożliwiający dalsze użytkowanie może być zastąpiona jednostką sprzętową z grupy P, nie zaliczoną do ZW. Decyzję w tej sprawie podejmuje dowódca jednostki wojskowej (równorzędny). W takim przypadku z grupy P typuje się sprzęt według kolejności kryteriów: najmniejszego zapasu resursu technicznego, posiadającego największą liczbę wykonanych remontów.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy niezależnie od przydziału do grupy może być użyte
  w celu udzielania pomocy ludności cywilnej lub gospodarce narodowej do likwidacji klęsk żywiołowych, a także w innych przedsięwzięciach, w zakresie związanym z obronnością państwa. Decyzję o użyciu sprzętu wydaje uprawniony dowódca. O skierowaniu sprzętu do akcji wydający decyzję informuje przełożonego.

• Fakt zdjęcia i postawienia egzemplarza UiSW na przechowanie podaje się w rozkazie dziennym. W indywidualnej dokumentacji eksploatacyjnej UiSW dokonuje się zapisu dotyczącego wykonania zabiegów konserwacyjnych oraz zdjęciu lub postawieniu na konserwację.

3.3. Ewidencja pracy uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Ewidencja pracy egzemplarza UiSW dotyczy sprzętu, który zużywa jednostki eksploatacyjne, stanowiące jego resurs. Prowadzi się ją w celu nadzoru nad zużyciem resursów eksploatacyjnych oraz rozliczenia zużycia materiałów eksploatacyjnych i planowania eksploatacji.

• Dokumentami ewidencyjno-rozliczeniowymi eksploatacji UiSW są:

1. plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW — prowadzony na szczeblu jednostki wojskowej na dany rok — załącznik 1;

2. rozkaz wyjazdu (pracy), karta pracy;

indywidualna dokumentacja eksploatacyjna sprzętu ( formularz techniczny, książka pojazdu, karta ewidencji obsługiwań technicznych i zabiegów konserwacyjnych, dowód urządzenia, karta indywidualna broni, książka obsługi statku powietrznego, książka płatowca statku powietrznego, książka silnika statku powietrznego, dziennik maszynowy, dziennik kutrowy, itp.).

• Za zgodną z przepisami i na bieżąco prowadzoną ewidencję pracy UiSW na szczeblu pododdziału odpowiada dowódca pododdziału (dowódca działu okrętowego, dowódca klucza technicznego), natomiast na szczeblu jednostki wojskowej osoba odpowiedzialna za eksploatację określonego rodzaju UiSW.

• W dokumentach wyszczególnionych w pkt. 3024 prowadzi się bieżącą ewidencję pracy. Stanowią one podstawę rozliczenia jednostek eksploatacyjnych, zużycia materiałów eksploatacyjnych oraz innych czynności związanychz eksploatacją UiSW.

• Użytkownik UiSW otrzymuje na używany sprzęt tylko jeden rozkaz wyjazdu (pracy) lub kartę pracy sprzętu. W przypadku jednoczesnego eksploatowania pojazdu
  i zamontowanego na nim urządzenia oraz holowania drugiego pojazdu (przyczepy) wystawia się tylko jeden rozkaz wyjazdu (pracy).

• Rozkaz wyjazdu lub kartę pracy sprzętu można wystawiać na okres kilku dni. Okres ważności wyżej wymienionych dokumentów określa każdorazowo osoba odpowiedzialna za gospodarkę określonego rodzaju UiSW. W przypadku wystawienia dokumentów na okres kilku dni dla sprzętu eksploatowanego codziennie na terenie garnizonu, należy przestrzegać zasady codziennego rozliczania ich pracy przez użytkowników sprzętu.

• Dyżurny punktu kontroli technicznej (PKT) (równorzędny) obowiązany jest odnotować każdorazowy wyjazd pojazdu z parku i jego powrót do parku w książce wyjazdów i powrotów pojazdów mechanicznych oraz w rozkazie wyjazdu (karcie pracy sprzętu). W przypadku kierowania pojazdu w dalszą drogę, poza granice garnizonu, rozkaz wyjazdu (pracy) wydaje się na cały okres jego przebywania poza garnizonem (jednostką).

• Rozkaz wyjazdu (karta pracy sprzętu) może zawierać kilka odrębnych; dyspozycji jazdy. W razie konieczności umieszczenia wielu wpisów do rozkazu wyjazdu (pracy)/karta pracy sprzętu/ należy dołączyć załącznik do rozkazu wyjazdu przeznaczony do dalszego prowadzenia ewidencji pracy pojazdu (sprzętu). W przypadku korzystania
  z załącznika należy wpisać na nim serię i numer rozkazu wyjazdu.

• Po zakończeniu użytkowania UiSW, użytkownik wpisuje do rozkazu wyjazdu (karty pracy sprzętu) wszystkie dane dotyczące pracy sprzętu oraz ewentualnie stwierdzone niesprawności. Ponadto dowódca (dysponent, użytkownik) wpisany do rozkazu wyjazdu (karty pracy sprzętu), po zakończeniu pracy sprzętu zobowiązany jest wpisać stan licznika, miejsce
  i czas zakończenia pracy oraz stwierdzić czytelnym podpisem wiarygodność powyższych danych.

• Wystawione w ciągu całego roku kalendarzowego i rozliczone rozkazy wyjazdu (karty pracy sprzętu) wraz z zezwoleniami przechowuje się w jednostce przez okres dwóch lat. Po upływie tego okresu rozkazy wyjazdu (karty pracy sprzętu) niszczy się komisyjnie. Protokół zniszczenia rozkazów wyjazdu (karty pracy sprzętu) przechowuje się w aktach jednostki przez okres dwóch lat.

• Rozkazy wyjazdów (karty pracy sprzętu) w okresie ich ważności, po zakończeniu użytkowania UiSW przechowuje się zgodnie z ustaleniami dowódcy jednostki.

• Liczniki kilometrów (motogodzin) lub inne urządzenia rejestrujące parametry pracy UiSW powinny być zaplombowane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Użytkowanie sprzętu wojskowego bez sprawnie działających i zaplombowanych urządzeń rejestrujących jest zabronione.

• W przypadku uszkodzenia licznika kilometrów (motogodzin) lub innego urządzenia rejestrującego parametry pracy UiSW w czasie jego użytkowania, pracę UiSW rozlicza się, dodając do wskazań licznika ilość zużytych jednostek eksploatacji (km/h/mth) od miejsca,
  w którym nastąpiło jego uszkodzenie. Fakt ten użytkownik odnotowuje w rozkazie wyjazdu (karcie pracy sprzętu), podając miejscowość lub inne dane ustalające miejsce, datę oraz stan licznika, przy którym nastąpiło jego uszkodzenie. Dowódca (dysponent) UiSW potwierdza wiarygodność wpisu przez złożenie czytelnego podpisu.

• W przypadku utraty rozkazu wyjazdu (karty pracy sprzętu) osoba, która rozkaz/kartę pobierała, zgłasza fakt zagubienia dowódcy jednostki wojskowej. Po wyjaśnieniu okoliczności zagubienia dowódca jednostki wojskowej wydaje decyzję o wystawieniu duplikatu zagubionego rozkazu wyjazdu (karty pracy sprzętu).

• Jeżeli wskutek utraty rozkazu wyjazdu/karty pracy sprzętu powstała szkoda w mieniu wojskowym, kierowca (operator) lub osoba, która ten rozkaz otrzymała, ponosi odpowiedzialność zgodnie z obowiązującymi przepisami.

• Ewidencję pracy UiSW prowadzi się na podstawie rozkazów wyjazdu (kart pracy sprzętu), wpisując pracę sprzętu do dokumentacji eksploatacyjnej raz na miesiąc, dla każdego egzemplarza sprzętu oddzielnie.

• Rozkazy wyjazdu (karty pracy sprzętu) należy kompletować dla każdego egzemplarza sprzętu oddzielnie, w cyklu miesięcznym.

• Ewidencję pracy UiSW za okresy roczne prowadzi się w dokumentacji eksploatacyjnej sprzętu. Wpisu dokonuje się w pierwszej połowie stycznia każdego roku, podając sumarycznie pracę wykonaną przez sprzęt w roku ubiegłym.

• Pkt 3027-3040 dotyczące techniki lądowej do ewentualnego instrukcji branżowej

• Dokumenty ewidencyjno-rozliczeniowe eksploatacji UiSW stanowią podstawę sporządzenia okresowych analiz techniczno-ekonomicznych, prowadzonych w służbach w jednostce wojskowej i zbiorczej za oddział gospodarczy.

3.4. Kierowanie eksploatacją uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Eksploatacja UiSW w jednostce wojskowej odbywa się na podstawie planu eksploatacji, który opracowują wszystkie jednostki wojskowe mające na ewidencji sprzęt, niezależnie od liczby jego egzemplarzy oraz intensywności użytkowania.

• Eksploatację UiSW w jednostce wojskowej planują osoby odpowiedzialne za gospodarkę określonego rodzaju UiSW.

• Planowanie eksploatacji UiSW w jednostkach wojskowych obejmuje opracowanie danych i wpisanie ich do planu eksploatacji

• Planowanie eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego ma na celu:

1. utrzymanie dyrektywnych wskaźników gotowości bojowej;

2. zabezpieczenie realizacji zamierzeń operacyjnych, szkoleniowych, logistycznych;

3. ustalenie potrzeb obsługowych i remontowych.

• Podstawę planowania rocznej eksploatacji sprzętu w jednostce wojskowej stanowią:

1. rozkaz przełożonego do szkolenia na dany rok;

2. wytyczne przełożonych wyższych szczebli w zakresie eksploatacji;

3. przydział limitów środków bojowych i materiałowych. lub środków finansowych na ich zakup na dany rok;

4. obowiązujące programy szkolenia wojsk i potrzeby logistyczne;

5. wielkości rocznych norm (resursu) eksploatacji UiSW;

6. wielkości resursów międzyobsługowych oraz resursów docelowych;

7. stan ewidencyjny sprzętu oraz ich podział na grupy eksploatacyjne;

8. doświadczenia z lat ubiegłych w zakresie planowania eksploatacji sprzętu.

• Planowanie zużycia norm eksploatacyjnych przez poszczególne egzemplarze UiSW powinno zapewnić zachowanie:

1. nakazanych wielkości średniej i niezniżanej normy docelowej eksploatacji;

2. dopuszczalnych wielkości zużycia normy docelowej eksploatacji na jeden egzemplarz UiSW;

3. wielkości minimalnego zapasu normy docelowej eksploatacji dla UiSW grupy w przechowaniu;

4. zaplanowanych ilości UiSW do remontu i terminów ich dostaw.

• O wielkości zużycia normy docelowej eksploatacji niezbędnej do zabezpieczenia potrzeb gotowości bojowej, szkoleniowych oraz logistycznych decydują:

1. przydzielone limity środków materiałowych i finansowych;

2. roczne i docelowe normy eksploatacji, określone dla poszczególnych typów UiSW;

3. coroczne wytyczne szefów logistyki (osób odpowiedzialnych za gospodarkę UiSW).

• Plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW opracowywany jest na szczeblu oddziału gospodarczego przez osoby odpowiedzialne za gospodarkę UiSW,), plan zatwierdza dowódca jednostki wojskowej. Plan opracowuje się na każdy rok kalendarzowy, w terminie do 15 stycznia roku jego realizacji.

• Plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW opracowuje się na szczeblu OG na podstawie danych otrzymywanych z przydzielonych na zaopatrzenie jednostek wojskowych. Dane te przekazywane są w terminie uzgodnionym z oddziałem gospodarczym w czasie umożliwiającym terminowe opracowanie planu eksploatacji w OG.

• Jednostki wojskowe będące na przydziale OG otrzymują wyciągi z planu w zakresie własnego UiSW.

• Na szczeblu jednostki wojskowej funkcję kierowania procesem eksploatacji UiSW realizują osoby odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki, które wykonują następujące dokumenty:

1. „Plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW w .... na .... rok” - podstawy do jego opracowania przedstawiono w załączniku 1;

2. „Zestawienie potrzeb remontowych UiSW” (w układzie 3-letnim oraz rocznym, wykonane zgodnie z corocznymi wytycznymi organu nadrzędnego);

3. „Ewidencja urządzeń technicznych podlegających przepisom Dozoru Technicznego w JW oraz wykaz osób posiadająch uprawnienia do eksploatacji urządzeń podlegających przepisom DT....” - załącznik 2, 2a;

4. „Ewidencja przyrządów pomiarowych podlegających obowiązkowi kontroli metro-logicznej (legalizacja, uwierzytelnienie, sprawdzenie okresowe) będących na stanie JW ....” - załącznik 3;

5. „Wykaz osób posiadających uprawnienia do eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych zgodnie z wykazem stanowisk pracy w ………..(OG, JW )” -
   załącznik 4.

6. „Roczny plan remontu-zadań produkcyjnych JW ...... na .... rok” wraz z bilansem możliwości remontowych; (kwartalne i miesięczne wyciągi) - załącznik 5;

7. „Plan obsługiwania dla sprzętu ...... w JW. ..... na ...... rok”, (dotyczy sprzętu , np. broń strzelecka, sprzęt optyczny, i inne, nie ujetego w Planie Eksploatacji i Ewidencji Pracy UiSW) - załącznik 6;

8. „Plan wykorzystania stacji diagnostycznej (Stacji Kontroli Pojazdów)”;

9. „Plan zasadniczych przedsięwzięć organizowanych w Dniach Technicznych” - załącznik 7;

10. „Plan pomocy logistycznej dla pododdziałów podczas wykonywania OR” - załącznik 8;

11. „Plan zamierzeń profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania wypadkom z bronią, środkami bojowymi oraz Plan zamierzeń profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania wypadkom z udziałem pojazdów w ....... na ...... rok” - załącznik 9;

12. „Grafik obsługiwania akumulatorów na miesiąc ....... w ........ r.” - załącznik 10.

• W zależności od specyfiki eksploatowanego UiSW w jednostce wojskowej, dopuszcza się opracowanie innych dokumentów planistycznych wspomagających procesy eksploatacji.

• Dopuszcza się bieżące (w trakcie roku kalendarzowego) prowadzenie dokumentów eksploatacyjnych w formie elektronicznej. Rozliczone dokumenty przechowuje się w jednostki wojskowej przez okres, co najmniej dwóch lat od ich zakończenia.

Wzory opracowywania dokumentacji eksploatacyjnej zostały przedstawione w załącznikach 1 ÷ …...

3.6. Planowanie potrzeb i realizacja obsługiwań technicznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• System obsługiwania technicznego uzbrojenia i sprzętu wojskowego obejmuje przedsięwzięcia planistyczno-organizacyjne i techniczne oraz siły i środki mające na celu utrzymanie sprzętu
  w sprawności technicznej i stałej gotowości do natychmiastowego ich użycia.

• W Siłach Zbrojnych RP obowiązuje system obsługiwań UiSW według stanu technicznego oraz system planowo-zapobiegawczy.

• Obsługiwaniu technicznemu podlega całość uzbrojenia i sprzętu wojskowego będącego na ewidencji w jednostce wojskowej.

• Liczbę i rodzaj obsługiwań technicznych ustala się na podstawie wykorzystania norm eksploatacyjnych, planowania intensywności użytkowania sprzętu oraz zastosowanej metody przechowywania.. Dane te umieszcza się w odpowiednich rubrykach planu eksploatacji.

• Zakres czynności obsługowych zależy od rodzaju obsługiwania technicznego, rodzaju sprzętu, zużytej normy eksploatacjnej oraz aktualnego stanu technicznego sprzętu.

• Obsługiwaniami technicznymi w jednostce wojskowej kieruje osoba odpowiedzialna za prowadzenie gospodarki UiSW.

• Sprzęt kierowany do obsługiwania powinien posiadać dokument zlecający wykonanie obsługiwania technicznego wystawiony przez osobę odpowiedzialną za prowadzenie gospodarki danej grupy UiSW Dokument zlecający wykonanie obsługiwania technicznego stanowi podstawę przyjęcia sprzętu przez warsztat obsługowo-naprawczy, rozliczenia zużytych materiałów, części wymiennych, pracy specjalistów, przekazania sprzętu użytkownikowi oraz ewidencji wykonanego obsługiwania. Wykonanie obsługiwania technicznego potwierdza wykonawca obsługiwania technicznego (pododdział remontowy, równorzędny) w dokumentacji eksploatacyjnej UiSW.

• Osoba eksploatująca dane UiSW (użytkownik) powinna uczestniczyć w realizacji wykonania obsługiwania technicznego. W przypadku, gdy obsługiwanie techniczne UiSW wykonywane jest w innej jednostce, osobę odpowiedzialną za dane UiSW (użytkownika) powinno się oddelegować na czas jego trwania do jednostki wykonującej obsługiwanie.

• Obsługiwania uzbrojenia i sprzętu wojskowego wykonuje się zarówno
  w warunkach stacjonarnych, jak i polowych. W warunkach stacjonarnych obsługiwania takie należy wykonywać w oparciu o stacjonarną bazę obsługowo-remontową jednostki, natomiast w warunkach polowych o ruchome środki obsługowo-remontowe. Obsługiwanie techniczne obejmuje:

1. sprawdzenie stanu technicznego przed i po obsługiwaniu,

2. usunięcie stwierdzonych usterek

3. wykonanie czynności obsługowych w wymaganym zakresie.

• Obsługiwania techniczne UiSW, w zależności od celu i zakresu wykonywanych czynności, dzielą się na następujące rodzaje:

1. obsługiwania bieżące (OB);

2. obsługiwania okresowe (OO) ;

3. obsługiwania specjalne (OS);

4. obsługiwania podczas przechowywania (OP);

5. obsługiwania roczne (OR);

6. obsługiwania w ramach dni technicznych (DT);

• Celem obsługiwania bieżącego (OB) jest utrzymanie sprawności technicznej
  i przygotowanie sprzętu do użytkowania oraz bieżące usuwanie usterek powstałych
  w trakcie jego pracy. Obsługiwanie bieżące obejmuje:

1. obsługiwanie przed użytkowaniem - sprawdzenie przygotowania sprzętu do wykorzystania, itp.;

2. obsługiwanie podczas użytkowania - sprawdzenie stanu technicznego, parametrów pracy, regulacja, itp.;

3. obsługiwanie po użytkowaniu - przygotowanie sprzętu do kolejnego wykorzystania
   (uzupełnianie mps, czyszczenie, mycie, itp.).

• Obsługiwanie bieżące wykonuje kierowca, mechanik, załoga, obsługa sprzętu
  i odnotowuje w rozkazie wyjazdu (pracy)/karcie pracy sprzętu, książce obsługi statku powietrznego, itp.

• Obsługiwanie okresowe (OO), polega na wykonaniu obowiązkowych czynności obsługowych z UiSW (prac smarowniczych, regulacyjnych i innych), zgodnie
  z dokumentacją techniczno-eksploatacyjną lub instrukcjach wydanych przez producenta. Obsługiwanie (OO) wykonuje się w celu zapobieżenia przyczynom nadmiernego zużycia zespołów, podzespołów i części sprzętu lub ich uszkodzenia.

• Fakt wykonania obsługiwania okresowego (OO) ewidencjonuje się
  w indywidualnej dokumentacji eksploatacyjnej sprzętu i potwierdza się podpisem upoważnionej osoby.

• Celem obsługiwania specjalnego (OS) jest przygotowanie UiSW do eksploatacji w warunkach odmiennych od standardowych lub w przypadkach określonych przez producenta w instrukcji sprzętu.

• Obsługiwanie specjalne (OS) wykonuje bezpośredni użytkownik sprzętu oraz,
  w miarę potrzeb, specjaliści z pododdziałów remontowych.

• Obsługiwanie sprzętu podczas przechowywania (OP) wykonuje bezpośredni użytkownik lub specjalna grupa konserwatorów w czasie przygotowywania sprzętu do przechowywania, w okresie przechowywania i przygotowywania sprzętu do użytkowania po przechowywaniu. Zasady obsługiwania sprzętu podczas przechowywania opisane są
  w załączniku 12.

• Obsługiwanie roczne (OR) - załącznik nr 13 obejmuje przedsięwzięcia organizacyjno-techniczne, których realizacja zapewni utrzymanie sprzętu w gotowości technicznej oraz podtrzymanie stanu technicznego bazy szkoleniowej, obsługowo-remontowej, garażowej i magazynowej a także urządzeń zabezpieczających przechowywanie sprzętu.

• W ramach obsługiwania rocznego sprzętu będącego w przechowywaniu dopuszcza się wykonanie obsługi okresowej.

• Obsługiwanie w ramach dni technicznych realizuje się w każdym miesiącu z wyjątkiem miesiąca, w którym przewidziano obsługiwanie roczne.

• W ramach dni technicznych realizuje się następujące przedsięwzięcia:

1. obsługiwania podczas przechowywania , wynikające z obowiązujących instrukcji, których częstotliwość jest większa niż okres pomiędzy obsługiwaniami rocznymi;

2. wykonanie czynności przygotowujących UiSW do użytkowania w nadchodzącej porze roku w przypadku takiej konieczności;

3. obsługuje się UiSW, które był użytkowane w ramach sprawdzania gotowości bojowej;

4. sprawdza się stan techniczny UiSW i ich wyposażenia;

5. prowadzi się szkolenia z zasad bezpieczeństwa eksploatacji UiSW;

6. doskonali się i sprawdza znajomość, zasad eksploatacji i bezpieczeństwa użytkowania UiSW przez załogi;

7. przygotowuje się UiSWdo planowanego intensywnego użycia np. szkolenia poligonowego;

8. kontroluje się przestrzeganie przepisów bhp, ppoż., ochrony środowiska, itp.

• Odpowiedzialność za przeprowadzenie obsługiwań technicznych sprzętu w każdych warunkach, w ustalonym czasie i zakresie prac, spoczywa na dowódcach pododdziałów

3.7. Planowanie potrzeb i realizacja remontów uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Remont sprzętu polega na usunięciu niesprawności przez wymianę lub regenerację zespołów, podzespołów i części zgodnie z warunkami technicznymi określonymi dla danego rodzaju sprzętu.

• Zakres remontu określa rodzaj i liczba wymienianych lub regenerowanych części (zespołów) remontowanego sprzętu oraz czas potrzebny na jego wykonanie.

• Ze względu na zakres rozróżnia się następujące rodzaje remontów:

1. remont bieżący (RB);

2. remont średni (RS);

3. remont główny (RG);

4. remont konserwacyjny (RK);

5. remont dokowy (RD) - dotyczy tylko jednostek pływających;

6. remont awaryjny (RA);

7. remont gwarancyjny (RGw).

• Ze względu na tryb kwalifikacji remontów wyróżnia się: remonty planowe i remonty nieplanowe.

• Remontami planowymi, odtwarzającymi sprawność techniczną sprzętu są remonty średnie, główne, i konserwacyjne i dokowe. Zakres remontów planowych wynika z instrukcji remontowych opracowanych przez producenta (przewodników technologicznych) uzgodnionych z właściwymi organami wojskowymi.

• Remontami nieplanowymi są remonty bieżące, gwarancyjne i awaryjne.

• Remont bieżący i awaryjny polega na usunięciu uszkodzeń powstałych w czasie użytkowania sprzętu w celu utrzymania sprawności technicznej UiSW.

• Remont średni i główny ma na celu odtworzenie parametrów taktyczno-technicznych sprzętu do najbliższego remontu planowego lub do zakończenia jego eksploatacji. Polega on na demontażu, weryfikacji i wymianie tylko tych zespołów (elementów), które tego wymagają lub są określone w warunkach technologicznych.

• Remont konserwacyjny polega na wymianie lub regeneracji tych elementów sprzętu, które utraciły wymaganą niezawodność lub mogą ją w najbliższym czasie utracić wskutek fizycznego zużycia się (starzenia), spowodowanego oddziaływaniem środowiska i upływem czasu.

• Remont dokowy jednostki pływającej przeprowadzany jest w celu naprawy i konserwacji części podwodnej kadłuba i elementów na stałe z nim związanych , sprawdzenia i ewentualnej naprawy lub wymiany śrub napędowych, wałów śrubowych i innych urządzeń specjalnych, których remont nie może być wykonany w czasie postoju jednostki pływającej na wodzie.

• Remont gwarancyjny ma na celu usunięcie niesprawności, wad materiałowych lub montażowych, powstałych z przyczyn niezależnych od użytkownika, a ujawnionych w okresie gwarancji. Remont ten wykonuje producent lub zakład (warsztat) remontowy zgodnie z warunkami gwarancji.

• Planowanie remontów średnich, głównych i konserwacyjnych uzbrojenia i sprzętu wojskowego odbywa się na szczeblu jednostki wojskowej, oddziału gospodarczego, okręgu wojskowego (równorzędnego) i RSZ.

• W planowaniu potrzeb remontów planowych sprzętu złożonego obowiązuje zasada kompleksowości.

• Potrzeby remontowe planuje się z trzyletnim wyprzedzeniem, uwzględniając:

1. w pierwszym roku planistycznym - szczegółowe potrzeby w ujęciu kwartalnym;

2. w drugim i trzecim roku planistycznym - prognozowane potrzeby globalne.

• UiSW zgłaszane do planu remontów musi być jednoznacznie określone (rodzaj, marka, typ, modernizacje, itp.).

• Plan potrzeb obsługowo - remontowych opracowuje się na każdym szczeblu:

1. jednostki wojskowe podporządkowane bezpośrednio okręgom wojskowym (równorzędnym) przesyłają potrzeby do właściwych terytorialnie OW (równorzędnych);

2. jednostki wojskowe wchodzące w skład związku taktycznego przesyłają potrzeby OG i do ZT;

3. ZT oraz jednostki wojskowe bezpośrednio podporządkowane RSZ przesyłają potrzeby do RSZ oraz do właściwych terytorialnie OW;

4. okręg wojskowy (równorzędny) opracowuje zbiorcze zestawienie za jednostki będące w rejonie odpowiedzialności i przesyła do IWsp SZ.

5. RSZ ustala priorytety remontowe i przesyła je do IWsp SZ.

6. IWsp SZ opracowuje zadania dyrektywno remontowe i przesyła je do właściwych OW;

7. OW opracowują plany remontowe dla podległych jednostek remontowych oraz harmonogramy dostaw sprzętu do remontu i przesyłają je właściwym jednostkom wojskowym.

• Związek taktyczny (równorzędny), po otrzymaniu planu remontów sprzętu
  i harmonogramu dostaw sprzętu do remontu z okręgu wojskowego, opracowuje własny plan, uwzględniając w nim remonty wykonywane w podległym mu batalionie remontowym.

• Jednostki wojskowe obowiązane są przekazywać sprzęt do remontu w terminach zgodnych z otrzymanym planem (harmonogramem). Za przestrzeganie terminów przekazywania sprzętu do remontu odpowiedzialny jest dowódca jednostki wojskowej (równorzędny).

• Jednostka wojskowa, w uzasadnionych przypadkach, może wystąpić z wnioskiem
  o dokonanie zmian w planie remontów sprzętu, nie później niż trzy miesiące przed wyznaczonym terminem dostawy.

• Zasady przekazania UiSW do remontu określone są w wymaganiach opracowywanych na ten rodzaj usługi.

3.8. Zasady przechowywania krótko i długookresowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego

3.8.1. Zasady ogólne

• Przechowywaniem należy objąć sprzęt, dla którego nie planuje się użytkowania
  w okresie dłuższym niż kolejnych 60 dni oraz sprzęt nie zaliczony na pokrycie należności etatowych.

• Przechowywaniu krótkookresowemu (PK) podlega sprzęt, wyłączony
  z użytkowania na okres od kolejnych 60 dni do jednego roku. Stanowi go sprzęt UB zakwalifikowany do grupy P, sprzęt ponad etatowy oraz sprzęt wycofany z eksploatacji
  w Siłach Zbrojnych RP.

• Przechowywaniu długookresowemu (PD) podlega sprzęt, którego okres wyłączenia z użytkowania przekracza 1 rok.

• Sprzęt może być przechowywany metodą:

1) pokrowców wielokrotnego użytku:

a) osuszanych dynamicznie - UPWU-D;

b) osuszanych statycznie - PWU-S;

2) pokrowców jednorazowego użytku osuszanych statycznie - PJU-S.

3) osuszania wnętrza sprzętu:

a) dynamicznie - OWD;

b) dynamiczne z wykorzystaniem plandek - OWD + pnw;

c) statycznie - OWS.

4) osuszania dynamicznego magazynów - OMD.

5) bezsmarową - B;

6) smarową - S.

• Sprzęt przeznaczony do przechowywania powinien:

1. być sprawny technicznie i mieć wykonane wymagane obsługiwanie okresowe:

1. sprzęt przeznaczony do przechowywania krótkookresowego - najbliższe planowane obsługiwanie okresowe, chyba że dokumentacja eksploatacyjna sprzętu określa inaczej;

2. sprzęt przeznaczony do przechowywania długookresowego - najwyższe przewidywane dla danego typu sprzętu obsługiwanie okresowe, chyba że dokumentacja eksploatacyjna sprzętu określa inaczej;

2. mieć kompletne i sprawne wyposażenie indywidualne (osprzęt specjalny);

3. posiadać całkowicie napełnione układy olejami, smarami, cieczami roboczymi zgodnie z odpowiednimi normami:

4. posiadać zbiorniki paliwa napełnione paliwem według następującego urzutowania:

1. sprzęt przeznaczony do przechowywania krótkookresowego - w ilości odpowiadającej pełnej jednostce napełnienia, chyba że dokumentacja eksploatacyjna sprzętu określa inaczej;

2. sprzęt przeznaczony do przechowywania długookresowego, według decyzji dowódcy jednostki (równorzędnego);

5. mieć wypełnioną i kompletną indywidualną dokumentację eksploatacyjną.

• UiSW przed postawieniem na przechowywanie długookresowe powinien mieć aktualne badania techniczne i dozorowe. Badana te wykonuje również się po zakończeniu cyklu przechowywania

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy, w zależności od zaklasyfikowania do określonej grupy eksploatacyjnej, powinien być przechowywany w oddzielnych sektorach. Ustawia się go zgodnie z obowiązującymi przepisami, z zachowaniem warunków ppoż. i bhp, przy zapewnieniu ochrony sprzętu oraz rejonu przechowywania.

• Sprzęt stanowiący zapas wojenny (ZW) powinien być oznakowany i oddzielony od pozostałego sprzętu .

• Alarmowe dokumenty pracy sprzętu zaliczonego do zapasu wojennego (ZW)
  i sprzętu znajdującego się w przechowywaniu długookresowym zapewniającego pokrycie etatowych potrzeb jednostki wojskowej przechowuje się w pododdziałach, a sprzętu utrzymywanego na pokrycie potrzeb jednostek nowo formowanych w miejscu ustalonym przez dowódcę jednostki .

• Szczegółowe zasady przechowywania poszczególnych typów UiSW zawarte są
  w odrębnych przepisach branżowych i instrukcjach sprzętu.

3.8.2. Organizacja przechowywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Fakt wykonania prac związanych z postawieniem sprzętu na przechowywanie sprawdza komisja powołana rozkazem dziennym dowódcy jednostki wojskowej. Postawienie sprzętu na przechowywanie długookresowe ogłasza się w rozkazie dziennym jednostki wojskowej i potwierdza wpisem komisji w dokumentacji eksploatacyjnej danego sprzętu.

• UiSW posiadające numery rejestracyjne, będące w przechowywaniu długookresowym powinien posiadać „Książkę przechowywania” - załącznik 14, umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym i widocznym. Dla sprzętu przechowywanego na otwartej przestrzeni „Książki przechowywania” znajdują się w pododdziale.

• Zdjęcie sprzętu z przechowywania każdorazowo musi być potwierdzone w rozkazie dziennym dowódcy jednostki wojskowej, w którym należy podać podstawę, cel oraz dane identyfikacyjne (numer rejestracyjny, numer fabryczny) sprzętu.

• Do wykonywania zabiegów konserwacyjnych i stawiania sprzętu na przechowywanie wyznaczać osoby przeszkolone w tym zakresie, znające technologię zastosowanej metody przechowywania.

3.8.3. Przechowywanie broni w warunkach garnizonowych

• Organizacja przechowywania i zabezpieczenia broni z uwzględnieniem specyfiki jednostki wojskowej i możliwych zagrożeń należy do obowiązków jej dowódcy

• W zakresie ochrony magazynów broni należy stosować postanowienia instrukcji normującej ochronę obiektów wojskowych.

• Broń pododdziałów zakwaterowanych w koszarach przechowuje się odpowiednio
  w pododdziałowych i oddziałowych magazynach broni.

• Pododdziałowe magazyny broni mogą być zlokalizowane w jednym, wytypowanym w tym celu budynku koszarowym

• W pododdziałach, w których nie funkcjonuje służba dyżurna wyznacza się rozkazem dziennym dowódcy pododdziału żołnierza zawodowego odpowiedzialnego za funkcjonowanie magazynu broni.

• Pododdziałowy magazyn broni otwiera w obecności dowódcy lub szefa pododdziału podoficer dyżurny a w pododdziałach, w których nie funkcjonuje służba dyżurna - żołnierz zawodowy odpowiedzialny za funkcjonowanie magazynu.

• W przypadku przechowywaniu w jednym pomieszczeniu (magazynie) broni więcej niż jednego pododdziału, dowódca jednostki wyznacza w rozkazie dziennym dowódcy pododdziału odpowiedzialnego za przechowywanie broni w tym pomieszczeniu. W takim przypadku należy sporządzić wykaz żołnierzy i numerów przydzielonej im broni dla każdego pododdziału oddzielnie oraz wspólnie dla wszystkich pododdziałów - wykaz ilościowy broni i amunicji.

• Broń strzelecką, w zależności od posiadanych typów przechowuje się zgodnie
  z instrukcjami branżowymi ,Broń szkolną przechowywać według zasad ustalonych dla broni bojowej.

• Szczegółowe zasady przechowywania określonego typu broni strzeleckiej zawarte są instrukcjach dotyczących ich opisu i użytkowania. Podane są tam również wskazówki, co do przechowywania broni w zależności od warunków stacjonowania wojsk (np. na obozach, ćwiczeniach, w razie rozlokowania wojsk w kwaterach prywatnych, itp.).

• Broń ZW pododdziały przechowują, zgodnie z decyzją dowódcy jednostki wojskowej, zdeponowaną w magazynie broni jednostki wojskowej lub w magazynach broni poszczególnych pododdziałów w typowych skrzyniach zamkniętych, oznakowanych plombowanych przez dowódcę lub szefa pododdziału.

• W wozach bojowych można przechowywać tylko broń stanowiącą integralne wyposażenie wozu bojowego.

• Dopuszczalne jest zdejmowanie broni pokładowej i innego sprzętu uzbrojenia
  z wozów bojowych przechowywanych na wolnym powietrzu,. Decyzję w tym zakresie podejmuje dowódca jednostki wojskowej.

• Broń pokładową oraz inny sprzęt uzbrojenia, zdjęte z wozów bojowych, należy przechowywać w pododdziałowych lub oddziałowych magazynach broni Broń pokładowa wymontowana z wozów bojowych i przechowywana w magazynie broni podlega ewidencjonowaniu na ogólnych zasadach.

3.8.3. Przechowywanie broni w warunkach garnizonowych

• Podczas ćwiczeń i szkolenia poligonowego (w warunkach polowych) dowódca jednostki wojskowej każdorazowo określa w swoim rozkazie sposób przechowywania broni pododdziałów.

• Broń przechowuje się w specjalnie urządzonych magazynach broni (kontenerach, oddzielnych namiotach lub pomieszczeniach) chronionych przez wartę lub służbę dyżurną. Wyposażenie magazynów w instrukcje i wykazy oraz prowadzenie ewidencji powinno być takie, jak w warunkach stacjonarnych. W przypadku przechowywania broni w namiotach,
  u dołu oraz poły wejściowe namiotu przesznurować linką stalową zakończoną stałym uchem, mocowaną do konstrukcji metalowej. Linki zamykać kłódkami patentowymi
  i plombować. Okna namiotu należy zabezpieczyć w sposób uniemożliwiający nie kontrolowane wejście do namiotu.

• W razie pobytu części pododdziału w warunkach polowych dowódca pododdziału powinien mieć zatwierdzony przez bezpośredniego przełożonego wykaz numerowy broni podwładnych żołnierz, którzy na ćwiczeniach powinni ją stale nosić przy sobie (również
  w czasie odpoczynków i przerw).

• Broń należy przechowywać w typowych stojakach zamykanych na klucz lub zabezpieczonych linką stalową przeciągniętą przez kabłąki języków spustowych. Linka powinna być trwale przymocowana do stojaka, a jej końce zamknięte na kłódkę patentową
  i zaplombowane przez szefa lub dowódcę pododdziału. Zezwala się przechowywać broń
  w typowych skrzyniach zamkniętych i oplombowanych.

3.9. Sprawozdawczość z eksploatacji sprzętu

• Jednostki eksploatujące uzbrojenie i sprzęt wojskowy i ich nad­rzędne organa obowiązane są sporządzić sprawozdania z eks­ploatacji sprzętu. Część sta­tystyczną sprawozdania mogą stanowić wydruki otrzymywane w systemie informatycznym.

• Sposób, terminy oraz zakres wykonywania sprawozdania określone są w odrębnych przepisach.

4. ZASADY PROWADZENIA EWIDENCJI UZBROJENIA
   I SPRZĘTU WOJSKOWEGO

4.1. Zasady ogólne

• Ewidencja uzbrojenia i sprzętu wojskowego prowadzona jest w ujęciu ilościowo-wartościowym w pionie głównego księgowego oraz ilościowo-jakościowym w logistyce oddziału gospodarczego (OG).

• Ewidencja ilościowo-jakościowa prowadzona jest wieloszczeblowo w oddziałach gospodarczych oraz okręgach wojskowych (równorzędnych) w celu pozyskania informacji o ilości, stanie i obrocie UiSW z uwzględnieniem jego kategorii oraz parametrów eksploatacyjnych, w oparciu o funkcjonujące systemy informatyczne.

• Zakres i szczegółowość danych ewidencyjnych uzbrojenia i sprzętu wojskowego są zróżnicowane na poszczególnych szczeblach dowodzenia i wynikają z potrzeb umożliwiających zarządzanie tym mieniem.

• W rodzajach sił zbrojnych (równorzędnych) prowadzi się bazy danych o stanie ilościowo-jakościowym UiSW na podstawie danych przekazywanych przez okręgi wojskowe (równorzędne).

• W dowództwach związków taktycznych prowadzi się zestawienia ilościowo-jakościowe stanów ewidencyjnych UiSW, zestawów remontowych i urządzeń warsztatowych z podziałem za jednostki organizacyjne. W oddziałach (pododdziałach) nie będących oddziałami gospodarczymi prowadzi się zestawienia ilościowe stanów ewidencyjnych UiSW, zestawów remontowych i urządzeń warsztatowych.

• Podstawą do dokonywania zmian w ewidencji ilościowo-jakościowej są dokumenty obrotu materiałowego, sporządzone zgodnie z instrukcją o obiegu dokumentów księgowych w oddziałach gospodarczych.

• Ewidencję ilościowo-jakościową uzbrojenia i sprzętu wojskowego, do czasu podjęcia decyzji o prowadzeniu jej tylko w systemie informatycznym prowadzi się na dotychczasowych zasadach.

4.2. Zasady prowadzenia ewidencji uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Podstawowym szczeblem prowadzenia ewidencji jest wojskowa jednostka budżetowa - oddział gospodarczy (OG). Oddział gospodarczy prowadzi zbiorczą ewidencję ilościowo-jakościową UiSW z podziałem na magazyn oddziału gospodarczego, macierzyste pododdziały oraz oddziały (pododdziały) i instytucje wojskowe przydzielone na zaopatrzenie, zgodniez planem przydziałów gospodarczych.

• Ewidencja ilościowo-jakościowa uzbrojenia i sprzętu wojskowego w OG, uwzględniając podział na rodzaje (służby), powinna zawierać:

1. nazwę UiSW;

2. indeks materiałowy;

3. ilości/stany - w pododdziałach, magazynach oraz zbiorczo za OG - według kategorii;

4. numery fabryczne, rejestracyjne oraz inne charakterystyczne oznaczenia UiSW;

5. rok produkcji;

6. zmiany modernizacyjne,

7. dane eksploatacyjne przedstawiające zużycie resursów oraz wykonane obsługi
   i remonty UiSW;

8. jednostkę miary lub inne cechy identyfikujące UiSW.

• Oddziały (pododdziały), instytucje będące na zaopatrzeniu gospodarczym w OG prowadzą ewidencję ilościową UiSW, która powinna zawierać:

1. nazwę UiSW;

2. stan ilościowy;

3. indeks materiałowy;

4. numery fabryczne, rejestracyjne oraz inne charakterystyczne oznaczenia UiSW;

• W dowództwach związków taktycznych zestawienia prowadzi się na podstawie danych przekazywanych okresowo przez podległe jednostki wojskowe lub danych z okręgów wojskowych (równorzędnych). Zakres szczegółowości zestawień oraz tryb ich uaktualniania określają dowódcy ZT, uwzględniając własne potrzeby.

4013. Okręg wojskowy (równorzędny) jest drugim szczeblem prowadzenia ewidencji stanowiącym jednocześnie organ nadzorujący i kontrolny. Okręg wojskowy (równorzędny) prowadzi ewidencję ilościowo-jakościową UiSW znajdującego się na wyposażeniu wszystkich oddziałów gospodarczych dyslokowanych w rejonie ich odpowiedzialności , z podziałem na mienie jednostek wojskowych (instytucji) OW, poszczególnych RSZ (równorzędnych). Ewidencja uzbrojenia i sprzętu wojskowego prowadzona w okręgu wojskowym (równorzędnym) powinna zawierać:

1. ilości/stany - zbiorczo za OW oraz z podziałem na OG, ZT, RSZ (instytucje wojskowe) według kategorii;

2. numery fabryczne, numery rejestracyjne i inne oznaczenia , identyfikujące egzemplarze uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

4014. Okręgi wojskowe (równorzędne) przekazują do rodzajów sił zbrojnych, gestora i centralnego organu logistycznego informacje zawarte w pkt. 4013 według kompetencji

4015. W okręgowych i rejonowych warsztatach technicznych oraz batalionach remontowych oprócz ewidencji za oddział (pododdział) gospodarczy prowadzi się wyodrębnioną ewidencję uzbrojenia i sprzętu przyjętego do remontu.

4016. Ewidencję UiSW poddaje się okresowemu porównaniu:

1) w Oddziale Gospodarczym:

1. ewidencję ilościowo-jakościową z ewidencją ilościowo-wartościową prowadzoną przez pion głównego księgowego - raz na kwartał;

2. ewidencję ilościowo-jakościową magazynu, pododdziałów i jednostek przydzielonych na zaopatrzenie z ewidencją oddziału gospodarczego - raz na kwartał;

3. ewidencję PKW z ewidencją oddziałów gospodarczych - zgodnie z przepisami określającymi prowadzenie gospodarki materiałowo-technicznej w Polskich Kontyngentach Wojskowych, poza granicami kraju.

2) w dowództwie okręgu wojskowego (równorzędnym):

• ewidencję każdego OG z ewidencją dowództwa okręgu wojskowego - po zakończeniu roku kalendarzowego, zmiany osób funkcyjnych, zmian organizacyjno-etatowych jednostki wojskowej (instytucji) w zakresie stanów ilościowych UiSW.

3) w Inspektoracie Wsparcia SZ:

• ewidencję okręgów wojskowych z bazami danych szefostw branżowych Inspektoratu - po zakończeniu roku kalendarzowego, w zakresie stanów ilościowych UiSW.

• W szczególnych przypadkach może być przeprowadzone dodatkowe, w dowolnym okresie, porównanie ewidencji UiSW.

• W przypadku występowania rozbieżności w ewidencji prowadzi się postępowanie wyjaśniające zakończone doprowadzeniem do zgodności porównywanych ewidencji.

• Niezależnie od ewidencji ilościowo-jakościowej uzbrojenia i sprzętu wojskowego dopuszcza się prowadzenie ewidencji UiSW wynikającej z odrębnych przepisów.

• Uzbrojenie i sprzęt wojskowy kierowane w ramach PKW za granicę zdejmuje się ze stanu w dotychczasowym oddziale gospodarczym (jednostce wojskowej) i przekazuje na ewidencję do oddziału gospodarczego wyznaczonego do zabezpieczenia funkcjonowania PKW(nie dotyczy statków powietrznych SP i MW oraz jednostek pływających MW). Ewidencję tego mienia prowadzi się - zgodnie z przepisami określającymi prowadzenie gospodarki materiałowo-technicznej w Polskich Kontyngentach Wojskowych, poza granicami kraju.

• Szef logistyki okręgu wojskowego (równorzędnego), w odniesieniu do jednostek wojskowych położonych na terenie okręgu, bez względu na ich podporządkowanie, jest uprawniony do:

1) organizowania szkoleń, odpraw i narad z udziałem kadry i pracowników wojska wykonujących zadania służbowe związane z prowadzeniem ewidencji UiSW. Przedsięwzięcia te należy wprowadzać do planów zamierzeń, a w doraźnych przypadkach terminy i wykazy uczestników uzgadniać z przełożonymi dowódcy jednostki wojskowej (oddziału gospodarczego),

2) opracowywania i przekazywania dokumentów normatywnych, pism i informacji niezbędnych do prawidłowego prowadzenia ewidencji.

3) sprawdzania prawidłowości prowadzenia dokumentacji ewidencyjnej UiSW a także sprawdzania zgodności stanów ewidencyjnych ze stanami faktycznymi.

4022. Osoby funkcyjne logistyki okręgu wojskowego (równorzędnego) w sprawach związanych z ewidencją UiSW, mogą prowadzić bezpośrednią korespondencję z oddziałami gospodarczymi stacjonującymi na terenie okręgu, powiadamiając o powyższym przełożonego OG.

4023. Dowódcy oddziałów gospodarczych zobowiązani są do przekazywania meldunków, zestawień, pism dotyczących stanów ewidencyjnych UiSW, stanu ukompletowania, należności etatowych, itp. swoim bezpośrednim przełożonym oraz do logistyki właściwego terytorialnie okręgu wojskowego (równorzędnego) na wniosek zainteresowanego..

4024. Centralny organ logistyczny w zakresie swoich kompetencji może określić dodatkowy zakres przekazywanych danych nie ujętych w niniejszym rozdziale.

5. ZASADY ZAOPATRYWANIA JEDNOSTEK WOJSKOWYCH W UZBROJENIE I SPRZĘT WOJSKOWY

5.1. Zasady wprowadzania (wycofania) uzbrojenia i sprzętu wojskowego do (z) SZ RP

5000. Zadania oraz uprawnienia i obowiązki gestorów, centralnych organów logistycznych,
      a także użytkowników uzbrojenia i sprzętu wojskowego, w tym szczegółowe zasady dotyczące wprowadzania do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej UiSW, a także jego wycofywania określa odrębnymi przepisami Minister Obrony Narodowej.

5001. Nie wymagają wprowadzenia:

1. pojedyncze egzemplarze lub zestawy UiSW, zakupione w celu przeprowadzenia testów nowych wzorów UiSW lub badań eksploatacyjno-wojskowych;

2. sprzęt powszechnego użytku;

3. UiSW stanowiące wyłącznie integralną część określonego wzoru UiSW.

5002. Wszystkie czynności związane z wprowadzeniem (wycofywaniem) nowego UiSW do (z) Sił Zbrojnych realizuje jego gestor w uzgodnieniu z zainteresowanymi komórkami lub jednostkami organizacyjnymi.

5003. UiSW może być użytkowane dopiero po wejściu w życie rozkazu (polecenia)
      w sprawie jego wprowadzenia na wyposażenie Sił Zbrojnych.

5004. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek gestora UiSW, dopuszcza się czasową eksploatację UiSW bez wprowadzenia go na wyposażenie Sił Zbrojnych. Okres zezwolenia na czasową eksploatację nie może być jednak dłuższy niż 12 miesięcy i nie może być przedłużany.

5005. Wprowadzenie na wyposażenie Sił Zbrojnych UiSW lub jego wycofywanie realizowane jest na podstawie opracowanego przez gestorów UiSW harmonogramu, w którym uwzględnia się takie zasadnicze elementy jak: szkolenie, niezbędne inwestycje, zaplecze techniczne, zabezpieczenie materiałowo-techniczne (w tym kodyfikacja), eksploatacja, sposób finansowania, czas realizacji przedsięwzięć i wszelkiego rodzaju powiązania z systemem.

5006. Harmonogram wdrażania (wycofywania) UiSW do (z) Sił Zbrojnych jest podstawą do opracowania przez właściwe komórki organizacyjne Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz dowództwa Rodzajów Sił Zbrojnych szczegółowych planów precyzujących zadania podległych jednostek organizacyjnych.

5007. Wyciągi z planów, wykonane dla poszczególnych związków taktycznych (równorzędnych) i samodzielnych oddziałów, są podstawą do wdrażania przez użytkowników do eksploatacji UiSW.

5008. Znajdujące się w Siłach Zbrojnych UiSW wycofuje się z eksploatacji, jeżeli nie odpowiadają wymaganiom wojska ze względu na:

1. wykonanie docelowej normy eksploatacyjnej;

2. zużycie fizyczne, uniemożliwiające dalsze użytkowanie, gdy naprawa jest nieopłacalna lub niemożliwa;

3. parametry bojowe, techniczne i eksploatacyjne nie spełniające wymagań wojska, gdy modernizacja jest nieopłacalna lub niemożliwa;

4. zmiany organizacyjno-etatowe w Silach Zbrojnych.

5009. Zagospodarowanie UiSW nieodpowiadającego wymaganiom wojska odbywa się na zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach.

5.2. Zasady przyjmowania i przekazywania UiSW

5010. Podstawę przyjęcia-przekazania sprzętu do-z jednostki wojskowej stanowią:

1. zlecenie (zarządzenie, pisemne polecenie), wydane przez uprawniony organ ;

2. protokół przyjęcia-przekazania, protokół stanu technicznego, sporządzony przez komisję powołaną rozkazem dowódcy jednostki wojskowej;

3. dokumenty materiałowe wytworzone w komórce ewidencji ilościowo - wartościowej i dokumenty materiałowe systemów elektronicznego przetwarzania danych (zlecenie - asygnata, protokół przyjęcia - przekazania, raport wytwórczości, protokół przeklasyfikowania-wybrakowania).

5011. Fakt przyjęcie sprzętu, z wyjątkiem egzemplarzy stanowiących wyposażenie indywidualne, należy umieścić w rozkazie dziennym jednostki wojskowej, podając:

1. indeks materiałowy;

2. nazwę UiSW;

3. grupę eksploatacyjną, do której sprzęt został zaliczony;

4. pododdział, do którego został przydzielony;

5. numer rejestracyjny (fabryczny) sprzętu.

5012. Sprzęt przyjęty do pododdziału może być przydzielony użytkownikowi, który jest odpowiednio (w sposób udokumentowany) przeszkolony w zakresie jego eksploatacji. Zapis
      o przydzieleniu sprzętu bezpośredniemu użytkownikowi umieszcza się w rozkazie dziennym pododdziału, podając stopień, imię i nazwisko osoby, której przydzielono sprzęt, nazwę
      i numer rejestracyjny (fabryczny) tego sprzętu oraz w dokumentacji indywidualnej sprzętu (dowód urządzenia, książka pojazdu mechanicznego, itp)

5013. Sprzęt, do czasu przydzielenia go bezpośredniemu użytkownikowi, może być użytkowany tylko w sytuacjach szczególnych (mobilizacja, alarm, pożar, itp.).

5014. Przekazywane lub przyjmowane UiSW powinno spełniać wymagania kategorii jakościowej, do jakiej jest zakwalifikowane.

5015. W przypadku nie przyjęcia (nie przekazania) UiSW, które nie spełnia wymagań kategorii jakościowej do jakiej jest zakwalifikowane, upoważniony przedstawiciel organu przyjmującego sporządza notatkę z uzasadnieniem nie przyjęcia sprzętu. Notatkę taką podpisują: przyjmujący, przekazujący oraz szef logistyki (równorzędny) jednostki przekazującej. Jeden egzemplarz notatki jednostka przyjmująca przesyła do organu zlecającego.

5016. Organ zlecający przyjęcie/przekazanie UiSW podejmuje decyzję, o której powiadamia zainteresowane strony.

5.3. Zasady zaopatrywania jednostek w uzbrojenie i sprzęt wojskowy poza granicami kraju

5017. Dla Polskich Kontyngentów Wojskowych (PKW) wydzielanych z jednostek wojskowych SZ RP funkcję oddziału gospodarczego pełni wyznaczona jednostka logistyczna, z której wydziela się narodowy element wsparcia logistycznego.

5018. Dla statków powietrznych SP i MW oraz jednostek pływających MW funkcję jednostki zaopatrującej (NSE) pełnią macierzyste OG.

5019. NSE (NEW) odpowiada za bezpośrednią realizację zadań wsparcia narodowego PKW. W tym celu, w zależności od potrzeb, zakłada i prowadzi magazyny z zasobami logistycznymi, organizuje remont UiSW, dokonuje zakupów środków zaopatrzenia i usług na rynku lokalnym, zapewnia dystrybucję, ekspedycję i transport środków zaopatrzenia do pododdziałów PKW. Składa do oddziału gospodarczego zapotrzebowanie na zaopatrzenie z kraju. Środki finansowe na zakupy towarów i usług poza granicami kraju wydziela wyznaczony oddział gospodarczy.

5020. Szczegółowe zasady prowadzenia gospodarki materiałowej i finansowej w polskich kontyngentach wojskowych regulują odrębne przepisy.

6. ZASADY ZAGOSPODAROWANIA MIENIA ZBĘDNEGO

6000. Zagospodarowanie mienia zbędnego (UiSW, zestawów remontowych, urządzeń warsztatowych i technicznych środków materiałowych) realizowane przez wyspecjalizowaną instytucję na postawie stosownych przepisów..

6001. Na każdym szczeblu struktury organizacyjnej zaangażowanej w proces wycofywania mienia zbędnego należy przeprowadzać analizę zestawień mienia zbędnego i czasowo nie wykorzystywanego pod kątem zagospodarowania w innych komórkach lub jednostkach organizacyjnych.

6002. Corocznie, w oparciu o stan ewidencyjny mienia zbędnego na szczeblu wojskowej jednostki budżetowej (oddziału gospodarczego) dokonuje się analizy w zakresie:

1. pokrycia należności etatowych, tabelarycznych i naliczanych według norm, których utrzymywanie nie ma uzasadnienia obronnego, operacyjnego lub ekonomicznego;

2. planowanych zmian organizacyjno - etatowych;

3. stanu technicznego i zapasu resursu;

4. przewidywanego docelowego okresu eksploatacji;

5. aktualności kategorii w odniesieniu do rzeczywistego stanu technicznego i lat użytkowania lub przechowywania, (jeżeli kategorię stosuje się).

6003. Kwalifikowanie mienia zbędnego do przekazania poza wojsko, przeprowadza komisja wyznaczona rozkazem dowódcy oddziału gospodarczego w składzie której powinien być przedstawiciel pionu głównego księgowego. Wykaz mienia zbędnego przesyłany jest do weryfikacji przez poszczególne szczeble organizacyjne.

6004. Centralny Organ Logistyczny po uzgodnieniu z gestorem przesyła zaakceptowany wykaz do oddziału gospodarczego do dalszego procedowania.

6005. Kwalifikując mienie zbędne do przekazania poza wojsko należy uwzględnić możliwość jego wykorzystania w zakresie:

1. odzysku zespołów, podzespołów lub elementów w celu wykorzystania w innych egzemplarzach tego typu sprzętu;

2. przekazania do jednostek remontowych w ramach tzw. funduszu remontowego;

3. przeznaczenia na eksponaty, modele, pomoce szkoleniowe.

6006. Urządzenia, po rozkompletowaniu , w przypadku gdy tracą one właściwości użytkowe kwalifikować jako odpad.

6007. Wytypowane mienie zbędne należy klasyfikować jako:

1. przeznaczone do przekazania do innych jednostek wojskowych;

2. przeznaczone do rozkompletowania (z załączonym protokołem stanu technicznego);

3. zbędne dla wojska Podstawą ujęcia UiSW w planie przekazywania zbędnych rzeczy ruchomych AMW (równorzędnej) jest zatwierdzony protokół stanu technicznego lub decyzja gestora.

6008. Dopuszcza się sporządzanie jednego protokółu stanu technicznego (PST) na partię rzeczy ruchomych tego samego rodzaju o podobnych parametrach stanu technicznego, utrzymania, ukompletowania, wartości, kategorii użytkowej (np. hełm, łopata saperska, itp.)
      i kwalifikowanych do jednej z form przekazania określonych w ustawie.

6009. Wykaz nadwyżek UiSW do zagospodarowania należy przesłać do przełożonego, który podejmuje decyzję o sposobie dalszego postępowania.

6010. Wniosek o rozkompletowanie UiSW należy przesłać drogą służbową do gestora poprzez OW (równorzędny) i COL lub postępować zgodnie z kompetencjami zawartymi w instrukcjach branżowych.

6011. Z wyceny, o której mowa w punkcie 6013, komisja sporządza protokół, który po akceptacji przez głównego księgowego, zatwierdza dowódca wojskowej jednostki budżetowej.

6012. Na wytypowane mienie do przekazania poza wojsko w następnym roku kalendarzowym (N+1) rzeczy ruchome, sporządza się plany określone szczegółowo w stosownych przepisach.

6013. Po zgłoszeniu UiSW do przekazania poza wojsko dowódcy jednostek wojskowych rozkazem dziennym wycofują z eksploatacji zgłoszone UiSW. Do chwili jego przekazania należy wykonywać przy nim jedynie podstawowe zabiegi konserwacyjne, nie dopuszczając do obniżenia wartości użytkowej. Informację o wycofaniu z eksploatacji wpisać do książki pojazdu (do­wodu maszyny inżynieryjnej, dowodu urządzenia itp.).

6014. Rzeczy ruchome wyszczególnione w zatwierdzonych planach przekazuje jednostka wojskowa, która je zgłosiła. Rzeczy te nie powinny być przemieszczane między jednostkami chyba, że zachodzi nieprzewidziana okoliczność (np. przekazanie do RBM, BMT i CSMW).

6015. Podstawą przekazania mienia zbędnego poza wojsko ujętego w zatwierdzonym planie, jest protokół zdawczo-odbiorczy, który stanowi podstawę wykonania dokumentu obrotu materiałowego przez OG

6016. Na każdy egzemplarz przekazywanego UiSW posiadającego numery rejestracyjne (fabryczne) sporządza się protokół stanu technicznego spisanego w dniu przekazywania, który dołączany jest do protokółu zdawczo-odbiorczego. Dla jednostek pływających MW, wycofywanych z eksploatacji, sporządza się protokół klasyfikacyjny.

6017. Do protokołu zdawczo-odbiorczego (protokołu klasyfikacyjnego) dołącza się niezbędną dokumentację techniczno-ruchową, jeżeli takowa występuje (nie dotyczy dokumentacji niejawnej, którą wycofywać poprzez kancelarie tajne).

6018. Do rozkompletowania mogą być zgłaszane rzeczy ruchome niezależnie od kategorii. Dowódca wojskowej jednostki budżetowej powołuje komisję. W skład komisji wchodzą, co najmniej trzy osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje fachowe, które przystępują do rozbiórki, postępując następująco:

1. demontuje się poszczególne zespoły, podzespoły, moduły, bloki, itp.,
   a następnie dokonuje się ich wstępnej weryfikacji;

2. elementy nadające się do dalszego wykorzystania kwalifikuje się do
   właściwej kategorii, wycenia się i ewidencjonuje - wykorzystuje się je następnie do usprawniania innych egzemplarzy UiSW lub przekazuje do właściwej bazy materiałowej;

3. zespoły, podzespoły niesprawne, lecz przydatne w procesie eksploatacji, kwalifikuje się do kategorii IV i zgłasza do właściwej bazy materiałowej celem dokonania ich naprawy lub regeneracji - decyzje o ich dalszym wykorzystaniu podejmuje Logistyka OW;

4. elementy zużyte całkowicie, nie nadające się do użycia ani do regeneracji, wybrakowuje się i kwalifikuje jako odpad.

• Procedurę wybrakowania (kwalifikowania jako odpad) prowadzi się w odniesieniu do mienia zakwalifikowanego do kategorii V (fizyczną likwidacją przedmiotu), które jest zbędne dla wojska, nie znaleziono innych form jego zagospodarowania oraz w pełni utraciło wartości użytkowe.

• Procedurę wybrakowania prowadzi, komisja powołana przez dowódcę jednostki. Komisja pracuje w oparciu o obowiązujące przepisy, instrukcje, dokumentację techniczno-ruchową, eksploatacyjną oraz wytyczne nadrzędnych organów dowodzenia. Na podstawie dokumentów eksploatacyjno-technicznych identyfikuje przedmioty zaplanowane do wybrakowania ujęte w wykazach. Sprawdza także szczegółowo parametry i ich stan techniczny.

• W procesie rozkompletowania i wybrakowania UiSW oraz technicznych środków materiałowych, z racji nadzoru służbowego, bierze udział przedstawiciel OW (równorzędnego) albo wyznaczona osoba z RBM , BMT, CSMW (OWT, RWT). Po zakończeniu procedur i po złożeniu podpisów przez członków komisji, wytworzone dokumenty obrotu materiałowego (raport wytwórczości, protokół wybrakowania) zatwierdza dowódca właściwego oddziału gospodarczego.

• Zbędne mienie zgłoszone do przekazania Agencji Mienia Wojskowego (równorzędnej) przez jednostkę wojskową, która ulega rozformowaniu należy przekazać odpowiednio do RBM, BMT lub CSMW.

• Jednostki wojskowe (RBM, BMT i CSMW) utrzymujące mienie zbędne przewidziane do przekazania do Agencji Mienia Wojskowego (równorzędnej), są odpowiedzialne za ich właściwe zabezpieczenie przed kradzieżą, dewastacją, rozkompletowaniem, itp.

• Rzeczy ruchome stanowiące odpady, kwalifikować i zagospodarowywać zgodnie z procedurami opisanymi w obowiązujących przepisach.

7. ZASADY ZAGOSPODAROWYWANIA (EWIDENCJI) UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO OBJĘTEGO TRAKTATEM O KONWENCJONALNYCH SIŁACH ZBROJNYCH W EUROPIE (CFE)

7.1. Zasady wymiany informacji

7000. Traktat o Konwencjonalnych Siłach Zbrojnych w Europie z dnia 19 listopada 1990 roku zwany dalej Traktatem, zobowiązuje Państwa - Strony do ograniczenia liczby uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu w strefie stosowania Traktatu, do kontynuowania procesu kontroli zbrojeń konwencjonalnych oraz stosowania szczególnych procedur postępowania w stosunku do uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu objętych traktatem, a także do notyfikacji i wymiany informacji.

7001. Do uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu objętych traktatem zaliczane są: czołgi bojowe, bojowe wozy opancerzone, artyleria, samoloty bojowe, podstawowe samoloty treningowe, nieuzbrojone samoloty treningowe, śmigłowce bojowe, nieuzbrojone śmigłowce transportowe, mosty czołgowe, pojazdy podobne konstrukcyjnie do transporterów opancerzonych, pojazdy podobne konstrukcyjnie do bojowych wozów piechoty. Sprzęt ten, jest objęty obowiązkową wymianą informacji.

7002. Do uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem zaliczane są: czołgi bojowe, bojowe wozy opancerzone, artyleria, samoloty bojowe, śmigłowce uderzeniowe. Sprzęt podlega ograniczeniom liczbowym do wysokości limitów  ustalonych przez sygnatariuszy Traktatu.

7003. Wyznaczone w granicach strefy stosowania Traktatu, limity uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem, ustalają maksymalne narodowe pułapy stanów posiadania, w tym liczbę w jednostkach czynnych. W ramach limitu bojowych wozów opancerzonych ograniczają liczbę bojowych wozów piechoty i bojowych wozów z ciężkim uzbrojeniem, a także ustalają liczbę mostów czołgowych w jednostkach czynnych.

7004. Uzbrojenie konwencjonalne i sprzęt ograniczone traktatem zaliczone do ogólnych pułapów, ale nie będące przedmiotem ograniczeń dotyczących uzbrojenia konwencjonalnego
      i sprzętu w jednostkach czynnych, umieszcza się w wyznaczonych miejscach stałego składowania (MSS). Składowane w MSS uzbrojenie konwencjonalne i sprzęt ograniczone traktatem, będzie liczone jako nie znajdujące się w jednostkach czynnych.

7005. Siły Zbrojne Rzeczpospolitej Polskiej, zobowiązania zawarte w Traktacie, wykonują na podstawie obowiązujących aktów normatywnych.

7006. Dowódca (równorzędny) jednostki organizacyjnej, będącej obiektem weryfikacji, składa informację o ukompletowaniu (czyli liczbie uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu według typów w każdej kategorii objętych traktatem) oraz o każdym przesunięciu i zmianie w ukompletowaniu obiektu weryfikacji, do komórki właściwej do zbierania informacji o zmianach w ukompletowaniu obiektów weryfikacji, logistyki okręgu wojskowego (równorzędnego) właściwej ze względu na miejsce dyslokacji obiektu weryfikacji.

7007. Opracowanie i terminowe przekazanie informacji, o których mowa w pkt. 7006 dotyczy zmian w zakresie:

1. każdej zmiany, jaka zaszła w którejkolwiek kategorii uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem, w jednostkach wojskowych i miejscach stałego składowania;

2. wyprowadzenia czołgów bojowych, bojowych wozów opancerzonych, środków ogniowych artylerii i mostów czołgowych z miejsc stałego składowania, wydzielenia konwencjonalnego uzbrojenia i sprzętu poza siły zbrojne;

3. zamiaru notyfikowania redukcji uzbrojenia, certyfikacji i rekategoryzacji wielozadaniowych śmigłowców uderzeniowych;

4. przypadkowego zniszczenia czołgu bojowego, bojowego wozu piechoty, transportera opancerzonego, środka ogniowego artylerii, śmigłowca uderzeniowego.

7008. Komórka organizacyjna szczebla nadrzędnego (OW/równorzędnego) dokonuje porównania informacji otrzymanych z obiektów weryfikacji z posiadaną ewidencją, aktualizuje ją i przekazuje do odpowiedniej komórki RSZ informacje o każdej 10 % i większej zmianie, w którejkolwiek kategorii uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem.

7009. Na szczeblu OW (równorzędnego) prowadzi się zestawienie ilościowe uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonego traktatem za obiekty weryfikacji znajdujące się w jego rejonie odpowiedzialności.

7010. Dowódca, o którym mowa w pkt. 7006, przekazuje informację o zmianach, do komórki organizacyjnej szczebla nadrzędnego (OW/równorzędnego) właściwej do zbierania informacji o zmianach w ukompletowaniu obiektów weryfikacji (zgodnie z obowiązującymi przepisami). Przez zmianę w ukompletowaniu obiektów weryfikacji należy rozumieć przemieszczenie, albo wycofanie uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu objętych traktatem.

7.2. Zasady redukcji uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem

7011. Kategoriami uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu wojskowego stanowiącymi przedmiot redukcji, są: czołgi bojowe, bojowe wozy opancerzone, artyleria, śmigłowce uderzeniowe, samoloty bojowe.

7012. Uzbrojenie i sprzęt wymieniony w pkt. 7009 uważa się za zredukowane i nie wlicza więcej w ograniczenia liczbowe, z chwilą zakończenia procedur ustalonych protokołami o redukcji i notyfikowaniu.

7013. Proces redukcji obejmuje: wycofanie uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem, wybranie procedury redukcji odpowiedniej do kategorii uzbrojenia stanowiącego przedmiot redukcji, rozporządzenie częściami i elementami, których nie dotyczy redukcja.

7014. Dowódca jednostki wojskowej (równorzędny), organizujący redukcję, zgłasza - do komórki logistyki okręgu wojskowego właściwej do zbierania informacji o zmianach w ukompletowaniu obiektów weryfikacji - zamiar redukcji, nie później niż 30 dni przed planowanym terminem redukcji. Zgłoszenie powinno zawierać: termin i notyfikowane miejsce prowadzonej redukcji, stany według typów w każdej kategorii uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu przewidzianych do redukcji oraz opis czynności technicznych pozbawiających cech bojowych redukowany egzemplarz uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem.

7015. Każdy egzemplarz uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem, który ma być przedmiotem redukcji, prezentuje się do ewentualnej inspekcji, w notyfikowanym miejscu redukcji w strefie stosowania.

7016. Uzbrojenie konwencjonalne i sprzęt wojskowy ograniczone traktatem, może być poddane jednej z następujących procedur redukcji:

1. w zależności od kategorii uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu, przewidzianych do redukcji:

1. niszczenie;

2. konwersja na cele niewojskowe;

3. wystawienie na stałą ekspozycję;

4. przeznaczenie na cel naziemny;

5. przeznaczenie na cel naziemno - instruktażowy;

6. rekategoryzacja.

2. czynności wykluczające odtworzenie do celów wojskowych obejmują:

1. usunięcie sprzętu specjalnego, w tym sprzętu odłączalnego zapewniającego działanie systemów uzbrojenia pokładowego;

2. wykonanie demontażu, odzyskanie części i elementów, których nie dotyczy redukcja;

3. pozbawienie cech bojowych, poddawanego redukcji egzemplarza uzbrojenia konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem, według procedury opisanej w protokole o redukcji, w zależności od wybranego przez gestora sposobu redukcji;

4. rozporządzenie urządzeniami i częściami, których nie dotyczyła redukcja oraz ewentualnym złomem, w sposób ustalony przez gestora sprzętu wojskowego.

7017. Dowódca jednostki wojskowej (równorzędny) sporządza komisyjny protokół
      z redukcji, który  przesyła do zainteresowanych komórek organizacyjnych oraz komórki logistyki okręgu wojskowego właściwej do zbierania informacji o zmianach  
      w ukompletowaniu obiektów weryfikacji.

7018. Procedura na wypadek przypadkowego zniszczenia ma zastosowanie w razie niezamierzonego zniszczenia egzemplarza uzbrojenia  konwencjonalnego i sprzętu ograniczonych traktatem, jeżeli:

1. wypadek w którym sprzęt uległ zniszczeniu jest notyfikowany wszystkim Państwom - Stronom w ciągu 7 dni od daty wypadku, z podaniem typu UiSW, daty, miejsca i okoliczności towarzyszących wypadkowi;

2. w ciągu 90 dni od notyfikacji Państwo - Strona przedstawi wszystkim Państwom - Stronom udokumentowane dowody takie jak raport z dochodzenia. W przypadku niejasności dotyczących wypadku, redukcja nie zostanie uznana do chwili ostatecznego wyjaśnienia sprawy.

8. ZASADY GOSPODAROWANIA ORAZ ZAOPATRYWANIA JEDNOSTEK WOJSKOWYCH W TECHNICZNE ŚRODKI MATERIAŁOWE

8.1. Zasady prowadzenia ewidencji technicznych środków materiałowych (tśm).

• Ewidencję technicznych środków materiałowych na szczeblu OG prowadzi się
  z zachowaniem następujących zasad:

1) podstawowym ogniwem w systemie ewidencji jest - oddział gospodarczy OG, który prowadzi zbiorczą ewidencję ilościowo-jakościową zgodnie z planem przydziałów gospodarczych, z podziałem na magazyn oddziału gospodarczego, macierzyste pododdziały, a także jednostki i instytucje wojskowe przydzielone na zaopatrzenie;

2) ewidencja ilościowo-jakościowa tśm w OG powinna zawierać:

1. indeks materiałowy;

2. nazwę tśm;

3. ilości (stany) - w pododdziałach, magazynach oraz zbiorczo za OG - według kategorii;

4. numery fabryczne lub inne charakterystyczne oznaczenia określonych asortymentów tśm;

5. rok produkcji, nr partii, data ostatniej konserwacji, itp.

• Ewidencję tśm w OG, magazynie i pododdziałach gospodarczych prowadzi się:

1. w OG w systemach informatycznych prowadzonych dla każdego asortymentu sprzętu mającego odrębny numer indeksowy, inny stopień ukompletowania, kategorię;

2. w pododdziałach gospodarczych, magazynach - w dokumentach materiałowych (karty materiałowe, karty magazynowe, książki materiałowe).

Karty materiałowe i magazynowe ewidencjonuje się w osobnych rejestrach

• Szczegółowe zasady ewidencji technicznych środków materiałowych określa się w OG na podstawie opracowanej w pionie głównego księgowego instrukcji o obiegu dokumentów księgowych.

• Bazy materiałowe (równorzędne) prowadzą ewidencję ilościowo - jakościową dla technicznych środków materiałowych z podziałem na podległe składy materiałowe.

• Ewidencja technicznych środków materiałowych w RBM (równorzędnych) powinna zawierać:

1. ilość (stan) w oddziałach gospodarczych, w magazynach oraz zbiorczo za rejon zaopatrywania według kategorii;

2. numery fabryczne lub inne charakterystyczne numery;

3. rok produkcji (dostawy);

4. ilość remontów (konserwacji) i daty ich przeprowadzenia.

• Na podstawie informacji ujętych w punkcie 8004, bazy materiałowe (równorzędne) przekazują do okręgów wojskowych (równorzędnych) zestawienia ilościowo-jakościowe stanów ewidencyjnych technicznych środków materiałowych (wydruk lub w formie elektronicznej) według zasad określonych w systemie meldunkowo-sprawozdawczym.

• Okręg wojskowy (równorzędny) przekazuje do COL (w formie elektronicznej) zestawienia ilościowo-jakościowe stanów ewidencyjnych technicznych środków materiałowych na podstawie danych otrzymanych z podległych baz materiałowych.

• Do czasu wprowadzenia ewidencji w systemie informatycznym dopuszcza się prowadzenie ewidencji ilościowo-jakościowej tśm na poszczególnych szczeblach organizacyjnych w dokumentach materiałowych.

• Podstawą do dokonywania zmian w ewidencji ilościowo-jakościowej są dokumenty obrotu materiałowego na podstawie, których pion głównego księgowego dokonuje zmian
  w prowadzonej ewidencji ilościowo-wartościowej.

• Ewidencję w zakresie stanów ilościowych tśm poddaje się okresowemu porównywaniu terminach określonych w instrukcji o obiegu dokumentów księgowych.

• W przypadku występowania rozbieżności w ewidencji prowadzi się postępowanie wyjaśniające zakończone doprowadzeniem do zgodności porównywanych ewidencji.

• Dowódcy baz materiałowych (równorzędnych) w sprawach związanych z ewidencją
  i planowaniem potrzeb technicznych środków materiałowych mogą prowadzić bezpośrednią korespondencję z oddziałami gospodarczymi stacjonującymi w rejonie ich odpowiedzialności, bez względu na ich podporządkowanie.

• Dowódcy oddziałów gospodarczych zobowiązani są do przekazywania do właściwej ze względu na rejon odpowiedzialności bazy materiałowej, okresowych sprawozdań, zestawień, dokumentów materiałowych i pism dotyczących stanów ewidencyjnych i należności tśm, niezbędnych w bieżącej działalności;

8.2. Zasady zaopatrywania jednostek wojskowych i planowania potrzeb w techniczne środki materiałowe.

• Zaopatrywanie w techniczne środki materiałowe to zespół działań, którego celem jest zaspokojenie potrzeb jednostek wojskowych w wymagane asortymentowo ilości części zamiennych, zespołów, mechanizmów, urządzeń, zestawów (kompletów) remontowych (grupowych) oraz narzędzi i innych materiałów eksploatacyjno-remontowych.

• W Siłach Zbrojnych RP obowiązuje zasada zaopatrywania rejonowego, która polega na objęciu systemem zaopatrywania wszystkich oddziałów gospodarczych oraz jednostek wojskowych będących na ich zaopatrzeniu, stacjonujących w wyznaczonym rejonie odpowiedzialności (bez względu na ich organizacyjne podporządkowanie).

• Zadania zaopatrywania na rzecz oddziałów gospodarczych w systemie rejonowym, realizują bazy materiałowe (równorzędne). Wykazy oddziałów gospodarczych zaopatrywanych przez poszczególne bazy materiałowe określane są każdorazowo odrębnymi przepisami.

• W szczególnych przypadkach (zaopatrywanie jednostek sił powietrznych i marynarki wojennej, wybranych grup technicznych środków materiałowych, itp), zadania zaopatrywania na rzecz wszystkich OG (z innych rejonów zaopatrywania), realizują wytypowane (kierunkowe) bazy materiałowe (równorzędne), realizujące zadania przewidziane dla systemu rejonowego.

• Zakres realizowanych zadań zaopatrzeniowych w rejonowym systemie zaopatrywania na rzecz oddziałów gospodarczych określają właściwi dysponenci środków budżetowych.

• Zasady realizacji procesu zaopatrywania w techniczne środki materiałowe
  w systemie rejonowym:

1. zaopatrywanie (planowe) realizowane jest odgórnie tzn. szczebel wyższy zaopatruje szczebel niższy;

2. bazy materiałowe (równorzędne) dostarczają zaopatrzenie do jednostek wojskowych okresowo, na podstawie zatwierdzonego „Planu zaopatrywania OG”, siłami i środkami własnymi lub OW (równorzędnego);

3. doraźne zapotrzebowania składane przez OG zabezpieczane są stosownie do możliwości w oparciu o tśm zgromadzone w bazie materiałowej (równorzędnej);

4. w przypadku braku tśm w zasobach bazy materiałowej (równorzędnej) przesyła się w nakazanym terminie (określonym w stosownych dokumentach) potrzeby asortymentowe do logistyki OW (równorzędnego), a o tym fakcie powiadamia OG (jednostkę wojskową);

5. logistyka OW (równorzędna) wydaje polecenie na przesunięcie technicznych środków materiałowych z innych podległych baz materiałowych a w przypadku ich braku w zasobach okręgu, przesyła w nakazanym terminie (określonym w stosownych dokumentach) zapotrzebowanie do COL oraz do wiadomości do bazy kierunkowej.

• Równocześnie z dostawą tśm powinno nastąpić rozliczenie z wcześniej pobranych tśm.

• Do użytku w pierwszej kolejności przeznaczać tśm o najdłuższym okresie przechowywania.

• Wydanie z bazy materiałowej tśm zastrzeżonych (silniki spalinowe pojazdów , statków powietrznych i jednostek pływających, kabin pojazdów, luf, komór zamkowych, zamków
  i szkieletów broni strzeleckiej, lamp niejawnych, kodyfikatorów, pomp wodnych okrętowego systemu przeciwpożarowego, itp.) może być realizowane tylko na podstawie pisemnej decyzji OW (równorzędnego).

• Zasadniczym podmiotem planującym potrzeby technicznych środków materiałowych jest oddział gospodarczy uwzględniający potrzeby własne jak i jednostek będących na jego zaopatrzeniu.

• Oddział gospodarczy w opracowywanych planach uwzględnia zabezpieczenie potrzeb mobilizacyjnych, wojennych, bieżących (w tym szkoleniowych i gospodarczych) oraz potrzeb związanych z rotacją technicznych środków materiałowych.

• Podstawę do planowania potrzeb w zakresie technicznych środków materiałowych stanowią:

1. wytyczne do planowania budżetowego;

2. ustalone na rok budżetowy priorytety w zakresie zakupów;

3. plany wieloletnie;

4. etaty i tabele należności;

5. plany eksploatacji UiSW i plany zadań obsługowo-remontowych UiSW;

6. zasady i normy zabezpieczenia materiałowo-technicznego potrzeb mobilizacyjnych, wojennych i bieżących (normatywy magazynowe);

7. plany i programy szkolenia wojsk.

• Oddziały gospodarcze w procesie planowania na rok N + 1 sporządzają dokumenty planistyczne określające potrzeby technicznych środków materiałowych (realizowanych centralnie i decentralnie) i przesyłają w nakazanych terminach do właściwej terytorialnie bazy materiałowej (równorzędnej).

• Zakupy wyposażenia (np. urządzenia, przyrządy i narzędzia warsztatowe, akcesoria samochodowe itp.) oraz materiałów technicznych i konserwacyjnych OG mogą realizować w ramach przydzielonych środków finansowych. Szczegółowe zasady w tym zakresie określają stosowne przepisy finansowe.

• Zasady naliczania i przechowywania należności czasu „W” zestawów i kompletów remontowych dla jednostek wojskowych oraz należności tśm luzem określone są w odrębnych przepisach.

• Po otrzymaniu zawiadomienia o przydzielonych środkach finansowych na zakup tśm
  w roku N, oddziały gospodarcze przystępują do realizacji zakupów.

• Proces planowania na rok N+1 w rejonowych bazach materiałowych polega na:

1. analizie dokumentów otrzymanych z oddziałów gospodarczych;

2. określeniu potrzeb rzeczowo-finansowych rejonu zaopatrywania.

• Bazy materiałowe (równorzędne) określają potrzeby za rejon zaopatrywania
  i przesyłają je do baz materiałowych (równorzędnych) realizujących zadania kierunkowe oraz okręgu wojskowego, w formie określonej w odrębnych wytycznych.

• Bazy materiałowe (równorzędne), realizujące zadania kierunkowe, opracowują oraz przesyłają , w terminie określonym odrębnymi przepisami, do COL zapotrzebowanie na tśm, których dostawy realizowane są w systemie centralnym (w ramach planu modernizacji technicznej SZ).

• Bazy materiałowe (równorzędne) zgodnie z zawiadomieniem finansowym na zakup tśm w systemie decentralnym na rok N, korygują plany dostosowując je do faktycznie przydzielonych środków finansowych i przystępują do ich realizacji.

• Bazy materiałowe (równorzędne) na podstawie zgromadzonych w roku N tśm oraz danych o prognozowanych zakupach w N+1, opracowują plan zaopatrywania OG na rok N+1
  i po jego akceptacji przez OW przesyłają wyciągi do zaopatrywanych OG. Dodatkowo sporządzają wykazy technicznych środków materiałowych, w które zaopatrzenie nie będzie możliwe i przesyłają do wiadomości OG.

• Okręgi wojskowe (równorzędne):

1. koordynują i nadzorują procedury zaopatrzeniowe w rejonie odpowiedzialności;

2. analizują (weryfikują) sporządzone na poziomie baz materiałowych (równorzędnych) zapotrzebowania na tśm objęte dostawami centralnymi, uwagi przesyłają do baz materiałowych (równorzędnych) realizujących zadania kierunkowe;

3. weryfikują otrzymane z baz materiałowych potrzeby tśm objęte dostawami
   w ramach zakupów decentralnych, które przesyłają w nakazanym w okresie planowania terminie do COL;

4. nadzorują opracowanie przez podległe baz materiałowych (równorzędnych) i OG zapotrzebowania na dostawy tśm z uwzględnieniem ich rotacji.

• Centralne organy logistyczne analizują otrzymane zapotrzebowania na tśm, ustalają priorytety, następnie przesyłają je (w okresie planistycznym) do właściwej terytorialnie logistyki okręgu wojskowego (równorzędnego).

• Centralne organy logistyczne:

1. corocznie aktualizują wykazy sprzętu (w uzgodnieniu z Gestorami), do którego tśm objęte są centralnym planowaniem i które przesyłają do wskazanych baz materiałowych (równorzędnych) oraz do wiadomości OW(równorzędnych);

2. analizują i weryfikują zapotrzebowania na tśm przesłane z baz materiałowych (równorzędnych) oraz OW (równorzędnych) objęte dostawami centralnymi i decentralnymi oraz opracowują plany rzeczowo-finansowe;

3. uzgadniają plany rzeczowo-finansowe na zakup tśm objętych centralnym planowaniem z Gestorami UiSW;

4. opracowują projekty planów rzeczowych do realizacji decentralnej na zakup środków zaopatrzenia oraz projekt rozdziału środków finansowych na zamierzenia decentralne na rok N+1, które przesyłają do Zarządu Planowania Rzeczowego - P8 Sztabu Generalnego WP;

5. po otrzymaniu zatwierdzonego przez MON projektu PMT, sporządzają plany rozdziału decentralnych środków finansowych na usługi obsługowo-remontowe oraz zakupy technicznych środków materiałowych, które przedstawiają Szefostwu Finansów IWsp SZ w celu przesłania zawiadomień finansowych do baz materiałowych (równorzędnych) oraz pozostałych OG;

6. przesyłają do baz materiałowych (równorzędnych) realizujących zadania kierunkowe projekty planów rzeczowo-finansowych na zakup środków materiałowych realizowanych w ramach dyrektywnych zadań decentralnych.

• W zakresie planowania regeneracji zespołów i podzespołów bazy materiałowe przesyłają do właściwych OW (równorzędnych) wykazy zgromadzonego funduszu zespołów i podzespołów podlegających regeneracji (kat. III lub IV w zależności od rodzaju służby).

8.3. Przechowywanie, konserwacja i rotacja technicznych środków materiałowych

• Szczegółowe zasady przechowywania tśm dla poszczególnych grup i typów UiSW zawarte są w odrębnych przepisach resortowych i instrukcjach.

• Rejonowe bazy materiałowe (równorzędne), ich składy materiałowe oraz magazyny oddziałów gospodarczych przeznaczone są do gromadzenia, przechowywania, zaopatrywania i konserwacji technicznych środków materiałowych przewidzianych do zabezpieczenia potrzeb eksploatacyjno - remontowych sprzętu wszystkich rodzajów wojsk.

• Techniczne środki materiałowe przechowywane w magazynach mogą być składowane luzem, w zestawach (jednostkach ładunkowych), na regałach, paletach lub w specjalnym opakowaniu.

• Rozmieszczenie sprzętu powinno umożliwiać dostęp do każdego zespołu, podzespołu lub partii asortymentów technicznych środków materiałowych, nie wpływać na utratę jego jakości. Ponadto rozmieszczenie technicznych środków materiałowych powinno ułatwiać jego rozśrodkowanie i ewakuację.

• Zabrania się składowania w jednym pomieszczeniu magazynowym technicznych środków materiałowych oddziaływujących na siebie w sposób szkodliwy.

• Techniczne środki materiałowe, mające zastosowanie w różnych typach i markach UiSW, przechowuje się w marce, grupie wiodącej i podstawowej.

• Przy każdym asortymencie tśm, w miejscu ich rozlokowania, powinna być umieszczona wywieszka materiałowa. Ponadto przy sprzęcie przechowuje się wszelkiego rodzaju instrukcje ruchowe, opisy, metryki, wywieszki firmowe, itp.

• Przechowywane techniczne środki materiałowe powinny być zakonserwowane
  w sposób zależny od ich rodzaju oraz okresu przewidywanego przechowywania.

• Dla technicznych środków materiałowych wymagających okresowych zabiegów (sprawdzeń, badań, przeglądów) w celu zachowania sprawności, należy wykonywać czynności zgodnie z zaleceniami producenta lub dokumentach wymienionych w pkt. 8035 (jeśli brak jest zaleceń producenta w tym zakresie).

• Przechowywanie technicznych środków materiałowych powinno odbywać się
  w warunkach i pomieszczeniach zapewniających każdej grupie spełnienie wymogów
  w zakresie temperatury i wilgotności powietrza zgodnie z zaleceniami producenta lub dokumentach wymienionych w pkt. 8035 (jeśli brak jest zaleceń producenta w tym zakresie).

• Rejonowe bazy materiałowe (równorzędne) prowadzą konserwację technicznych środków materiałowych znajdujących się w zestawach remontowych stanowiących zapasy jednostek z rejonu zaopatrywania oraz zapasy własne.

• Terminy wykonania konserwacji zestawów remontowych powinny być ujęte
  w opracowanych przez RBM (równorzędne) „Planach konserwacji zestawów remontowych ...” na dany rok kalendarzowy i zatwierdzonych przez logistykę OW (równorzędne).

• Szczegółowe opisy metod konserwacji technicznych środków materiałowych, okresy przechowywania oraz zasady formowania i konserwacji zestawów remontowych poszczególnych służb określa COL.

9. ZASADY ZABEZPIECZENIA UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO POD WZGLĘDEM METROLOGICZNYM

9.1. Zasady ogólne

9000. Działalność metrologiczna jest to zorganizowane działanie na wszystkich szczeblach dowodzenia w powiązaniu z państwowym systemem miar oraz organami wykonawczymi metrologii wojskowej, mające na celu utrzymanie jednolitości miar i dokładności pomiarów związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa.

9001. Zasadniczym zadaniem działalności metrologicznej jest zapewnienie sprawności technicznej UiSW eksploatowanego w jednostkach (instytucjach) wojskowych organizacyjnie podległych ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.

9002. Za działalność metrologiczną odpowiedzialni są dowódcy (równorzędni) jednostek wojskowych (instytucji) wszystkich szczebli dowodzenia według swoich kompetencji.

9003. Działalnością metrologiczną kierują, szefowie logistyki jednostek wojskowych (instytucji lub równorzędni) wszystkich szczebli dowodzenia poprzez metrologa OG (jednostki wojskowej, instytucji).

9004. Osoby wyznaczone do prowadzenia działalności metrologicznej powinny posiadać odpowiednie zaświadczenie kwalifikacyjne nadane przez właściwą instytucję metrologii wojskowej.

9005. Przyrządy pomiarowe mające znaczenie dla obronności i bezpieczeństwa państwa podlegają kontroli metrologicznej mającej na celu zapewnienie prawidłowej eksploatacji UiSW.

9006. Kontrola metrologiczna przyrządów pomiarowych prowadzona jest przez organy państwowej administracji miar lub organy wykonawcze metrologii wojskowej.

9007. Przyrządy pomiarowe mające znaczenie dla obronności i bezpieczeństwa państwa podlegają kontroli metrologicznej w formach i czasokresach określonych w odpowiednich przepisach wykonawczych państwowych i resortowych.

9008. Organy wykonawcze metrologii wojskowej są organami pośredniczącymi
      w hierarchicznym układzie przekazywania jednostek miar od wzorców państwowych Głównego Urzędu Miar (GUM) do użytkowych (roboczych) przyrządów pomiarowych eksploatowanych w jednostkach wojskowych (instytucjach) podległych ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.

9009. Szczegółowe zakresy działania organów wykonawczych metrologii wojskowej określone są w odrębnych przepisach wykonawczych państwowych i resortowych.

9010. Organy wykonawcze metrologii wojskowej świadczą usługi metrologiczne dla jednostek wojskowych (instytucji) wzajemnie bezpłatnie chyba, że odrębne przepisy stanowią inaczej.

9011. Za właściwe zakwalifikowanie przyrządów pomiarowych do kontroli metrologicznej odpowiedzialni są:

1. gestor sprzętu (Centralny Organ Logistyczny, równorzędny) w odniesieniu do przyrządów stanowiących wyposażenie uzbrojenia i sprzętu wojskowego;

2. organy wykonawcze metrologii wojskowej w odniesieniu do przyrządów pomiarowych eksploatowanych w tym organie;

3. osoby wyznaczone do prowadzenia działalności metrologicznej w stosunku do przyrządów pomiarowych ogólnego stosowania eksploatowanych w jednostkach wojskowych (instytucjach) podległych ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.

9.2. Zasady prowadzenia ewidencji przyrządów pomiarowych w OG (jednostkach wojskowych, instytucjach) oraz planowanie usług metrologicznych.

9012. Ewidencję przyrządów pomiarowych podlegających określonym formom kontroli metrologicznej w OG (jednostce wojskowej, instytucji) prowadzi metrolog OG (jednostki wojskowej, instytucji) lub osoba wyznaczona.

9013. Ewidencja przyrządów pomiarowych w OG (jednostce wojskowej, instytucji), podlegających kontroli metrologicznej, (nie dotyczy organów wykonawczych metrologii wojskowej), nie jest ewidencjonowana w pionie głównego księgowego dla przyrządów występujących w ukompletowaniu UiSW.

9014. Ewidencję przyrządów pomiarowych prowadzi się w formie pisemnej i elektronicznej.

9015. Ewidencję przyrządów pomiarowych aktualizuje się niezwłocznie po zaistnieniu zmiany stanu ilościowego lub jakościowego.

9016. Ewidencja przyrządów pomiarowych zakwalifikowanych w OG (jednostce wojskowej, instytucji) do kontroli metrologicznej jest podstawą do przyjęcia ich na ewidencję i do planowania usług metrologicznych przez organ wykonawczy metrologii wojskowej.

9017. Ewidencja przyrządów pomiarowych zakwalifikowanych w OG (jednostce wojskowej, instytucji) do kontroli metrologicznej w organach państwowej administracji miar jest podstawą do wykonania „Planu kontroli metrologicznych na .... rok realizowanych w organach wykonawczych państwowej administracji miar oraz laboratoriach akredytowanych” - załącznik 15, odpłatnie z zapotrzebowanych środków finansowych OG (jednostki wojskowej, instytucji) lub ze środków finansowych wskazanych przez gestora sprzętu.

9018. Planowanie kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych prowadzi metrolog OG (jednostki wojskowej, instytucji), w roku poprzedzającym wykonanie usługi metrologicznej,
      w terminie zapewniającym zaplanowanie środków finansowych na kontrolę metrologiczną przyrządów pomiarowych.Potrzeby kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych w organach wykonawczych metrologii wojskowej metrolog OG (jednostki wojskowej, instytucji) zgłasza do właściwego terytorialnie organu wykonawczego metrologii wojskowej. Kontrola metrologiczna przyrządów pomiarowych realizowana jest na podstawie otrzymanych „Planów kontroli metrologicznej na rok … (wyciąg dla …)” z organów wykonawczych metrologii wojskowej.

9019. Wszyscy użytkownicy UiSW uczestniczą w procesie planowania przyrządów pomiarowych do kontroli metrologicznej poprzez przekazywanie metrologowi OG (jednostki wojskowej, instytucji) aktualnych stanów wyposażenia UiSW w przyrządy pomiarowe oraz ważności posiadanej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych.

9020. Właściwi szefowie służb OG (jednostki wojskowej, instytucji) dokonują analizy zabezpieczenia metrologicznego w OG (jednostki wojskowej, instytucji) polegającą na wskazaniu potrzeb w zakresie dokompletowania w przyrządy pomiarowe. Jest ona podstawą do opracowania zapotrzebowania na zakup przyrządów pomiarowych.

9021. Przyrządy pomiarowe do kontroli metrologicznej Oddziały Gospodarcze (jednostki wojskowe, instytucje) kwalifikują, kierując się zasadą ekonomiczności i racjonalności przedsięwzięć. Ilości przyrządów pomiarowych oraz terminy dostaw do organów wykonawczych metrologii wojskowej oraz państwowej administracji miar należy planować
      w sposób zapewniający prawidłowe funkcjonowanie UiSW.

9022. Odpowiedzialność za nieterminowe dostarczenie własnych przyrządów pomiarowych do kontroli metrologicznej w organach wykonawczych metrologii wojskowej lub w organach wykonawczych państwowej administracji miar ponosi dowódca jednostki wojskowej (instytucji) chyba, że w wyniku innych ustaleń funkcję dowozu i przywozu do OG (jednostki wojskowej, instytucji) będzie realizował właściwy terytorialnie organ wykonawczy metrologii wojskowej.

9023. Przyrządy pomiarowe zamontowane w UiSW poddawane remontom odtwarzającym zużyty resurs techniczny obowiązkowo podlegają kontroli metrologicznej staraniem i na koszt wykonującego remont (naprawę). Organ remontowy jest zobowiązany przekazać jednostce wojskowej (instytucji) poświadczenie przeprowadzonych kontroli metrologicznych przyrządów pomiarowych.

9024. Przyrządy pomiarowe, zakwalifikowane do przechowywania krótko lub długo okresowego, na podstawie odpowiednich przepisów oraz rozkazów Dowódców OG (jednostek wojskowych, instytucji), bez gotowości do natychmiastowego wydania lub użycia, mogą być poddawane kontroli metrologicznej nie rzadziej niż jeden raz w jednym cyklu przechowywania. Przyrządy pomiarowe przed rozpoczęciem lub przed wznowieniem cyklu przechowywania powinny być bezwzględnie poddane kontroli metrologicznej. W okresie planowania usług metrologicznych, przed planowym przyjęciem przyrządów pomiarowych do eksploatacji, jednostka wojskowa (instytucja) kwalifikuje przyrządy pomiarowe do określonych form kontroli metrologicznej.

9025. Metrolog OG (jednostki wojskowej, instytucji) wykonuje sprawozdanie z działalności metrologicznej będące częścią składową sprawozdania z eksploatacji UiSW i przesyła do jednostki organizacyjnie nadrzędnej lub w wyniku innych ustaleń dodatkowo zostanie określona inna instytucja wojskowa.

9.3. Zasady eksploatacji i prowadzenia gospodarki przyrządami pomiarowymi

9026. Przyrządy pomiarowe będące w eksploatacji w OG (jednostce wojskowej, instytucji) bezwzględnie powinny posiadać aktualne poświadczenie kontroli metrologicznej lub prawnej kontroli metrologicznej zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi lub resortowymi.

9027. Przyrządy pomiarowe będące w eksploatacji w OG (jednostce wojskowej, instytucji), u których stwierdzono uszkodzenie lub naruszenie cechy kontroli metrologicznej uznawane są za niesprawne oraz bezwzględnie podlegają wycofaniu z użytkowania do czasu poddania ich ponownej kontroli metrologicznej.

9028. Przyrządy pomiarowe stosowane do celów dydaktycznych (modele pokazowe, szkoleniowe, eksponaty, itp.) nie podlegają kontroli metrologicznej.

9029. Przyrządy pomiarowe przekazane do organów wykonawczych metrologii wojskowej lub do organów wykonawczych państwowej administracji miar, do kontroli metrologicznej nie podlegają wykreśleniu z ewidencji przyrządów pomiarowych Oddziału Gospodarczego (jednostki wojskowej, instytucji).

9030. Na przyrządy pomiarowe przekazywane do organów wykonawczych metrologii wojskowej lub organów wykonawczych państwowej administracji miar celem dokonania kontroli metrologicznej (w tym naprawy) nie sporządza się protokółów stanu technicznego chyba, że organ wykonawczy metrologii wojskowej ze względu na specyfikę przyrządu określi inaczej.

9031. Przyjmowanie oraz odbiór przyrządów pomiarowych do lub z kontroli metrologicznej (ich wyposażenia i ukompletowania) odbywa się na zasadach określonych przez organ wykonawczy metrologii wojskowej lub organ wykonawczy państwowej administracji miar.

9032. Organ wykonawczy metrologii wojskowej lub organ wykonawczy państwowej administracji miar wraz z przyrządem wydaje poświadczenie wykonanej kontroli metrologicznej. Odbiorca przyrządu pomiarowego zobowiązany jest sprawdzić ukompletowanie i dokumentację wydawanego przyrządu pomiarowego.

9033. Wszyscy użytkownicy UiSW, w którego ukompletowaniu i wyposażeniu znajdują się przyrządy pomiarowe podlegające kontroli metrologicznej są bezpośrednio odpowiedzialni za ich prawidłową i zgodną z przepisami eksploatację.

9034. Przyrządy pomiarowe niesprawne technicznie, których naprawa jest niemożliwa lub niewskazana z przyczyn technicznych lub ekonomicznych, podlegają wycofaniu z eksploatacji. Podstawą wycofania z eksploatacji jest protokół stanu technicznego sporządzony komisyjnie w organie wykonawczym metrologii wojskowej - protokół stanu technicznego zatwierdzany jest przez instytucję nadrzędną organu wykonawczego metrologii wojskowej. Jeżeli niesprawność została stwierdzona w organie wykonawczym państwowej administracji miar, w OG (jednostce wojskowej, instytucji) na podstawie orzeczenia wydanego przez ten organ, dowódca jednostki (równorzędny) podejmuje czynności związane bądź z naprawą przyrządu bądź z wycofaniem go z eksploatacji na podstawie obowiązujących przepisów.

9035. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie działalności metrologicznej w OG (jednostce wojskowej, instytucji), na podstawie dokumentów wystawionych przez właściwego szefa służby, dokonuje aktualizacji ewidencji przyrządów pomiarowych.

9036. W pierwszej kolejności dokompletowanie w przyrządy pomiarowe następuje z zasobów właściwego terytorialnie organu zaopatrującego (RBM, itp.). Organ ten jest zobowiązany do przekazywania informacji o posiadanych zasobach przyrządów pomiarowych dla OG (jednostek wojskowych, instytucji).

9037. Zapotrzebowanie na zakup przyrządów pomiarowych - załącznik 16, dowódcy (równorzędni) OG (jednostek wojskowych, instytucji) przesyłają do właściwego terytorialnie organu wykonawczego metrologii wojskowej w celu potwierdzenia zgodności parametrów technicznych przyrządów pomiarowych z możliwościami kontroli metrologicznej właściwego terytorialnie organu wykonawczego metrologii wojskowej. Po uzyskaniu akceptacji organu wykonawczego metrologii wojskowej zapotrzebowanie przesyłane jest do właściwego terytorialnie organu zaopatrującego (RBM, itp.) w terminie zapewniającym zaplanowanie środków finansowych.

9038. OG (jednostka wojskowa, instytucja) w przypadkach uzasadnionych może dokonać zakupów przyrządów pomiarowych z własnych środków finansowych.

9039. Zakupione przyrządy pomiarowe (po zaewidencjonowaniu), niezwłocznie przekazuje się do organów wykonawczych metrologii wojskowej do pierwszej kontroli metrologicznej celem zabezpieczenia roszczeń gwarancyjnych.

9040. Przyrządy pomiarowe planowane do wycofania z eksploatacji lub zbędne w OG (jednostce wojskowej, instytucji) właściwy szef służby zgłasza, w celu ich dalszego zagospodarowania, do organu właściwego uprawnionego do prowadzenia gospodarki mieniem wojskowym.

9041. OG (jednostka wojskowa, instytucja) za usługi metrologiczne, świadczone przez organy wykonawcze państwowej administracji miar lub akredytowane laboratoria, uiszcza opłaty określone w odpowiednich przepisach państwowych lub cennikach akredytowanych laboratoriów.

10. ZASADY EKSPLOATACJI UISW PODLEGAJĄCEGO PRZEPISOM DOZORU TECHNICZNEGO

10.1. Zasady ogólne

10001. Działalność pod względem wymagań w zakresie Dozoru Technicznego jest to zorganizowane działanie na wszystkich szczeblach dowodzenia mające na celu zapewnienie bezpiecznej eksploatacji UiSW.

10002. Zasadniczym zadaniem działalności pod względem wymagań w zakresie Dozoru Technicznego jest zapewnienie sprawności technicznej UiSW zainstalowanego
       i eksploatowanego w jednostkach (instytucjach) wojskowych organizacyjnie podległych ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.

10003. Za działalność pod względem wymagań w zakresie Dozoru Technicznego odpowiedzialni są dowódcy (szefowie, komendanci, kierownicy, równorzędni) jednostek wojskowych (instytucji) wszystkich szczebli dowodzenia według swoich kompetencji.

10004. Działalnością pod względem wymagań w zakresie Dozoru Technicznego kierują, szefowie logistyki jednostek wojskowych (instytucji lub równorzędni) wszystkich szczebli dowodzenia.

10005. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym użytkowane w wojsku podlegają badaniom technicznym mającym na celu zapewnienie prawidłowej eksploatacji UiSW.

10006. Badania techniczne urządzeń objętych Dozorem Technicznym prowadzone są przez właściwe instytucje Dozoru Technicznego wskazane w przepisach państwowych
       i resortowych.

10007. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym użytkowane w jednostkach (instytucjach) wojskowych podlegają badaniom technicznym w formach i czasokresach określonych w odpowiednich przepisach wykonawczych państwowych i resortowych.

10008. Szczegółowe zakresy działania instytucji Dozoru Technicznego określone są
       w odrębnych przepisach wykonawczych państwowych i resortowych.

10009. Instytucje Dozoru Technicznego podległe pod ministra Obrony Narodowej świadczą usługi w zakresie badań urządzeń objętych Dozorem Technicznym dla jednostek wojskowych (instytucji) wzajemnie bezpłatnie chyba, że odrębne przepisy stanowią inaczej.

10010. Obsługę urządzeń objętych Dozorem Technicznym prowadzą osoby uprawnione przez właściwe instytucje Dozoru Technicznego.

10011. Przeglądy konserwacyjne urządzeń objętych Dozorem Technicznym przeprowadzają uprawnieni konserwatorzy cywilni lub uprawnieni konserwatorzy wojskowych organów remontowych.

10012. Za właściwe zakwalifikowanie urządzeń objętych Dozorem Technicznym do określonych badań odpowiedzialni są:

1. gestor sprzętu (równorzędny) w odniesieniu do urządzeń technicznych zainstalowanych bądź stanowiących wyposażenie uzbrojenia i sprzętu wojskowego;

2. osoby wyznaczone do prowadzenia działalności pod względem wymagań
   w zakresie Dozoru Technicznego w stosunku do urządzeń technicznych ogólnego stosowania zainstalowanych bądź eksploatowanych w jednostkach wojskowych (instytucjach) podległych ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych - załącznik 17.

10.2. Zasady prowadzenia ewidencji urządzeń objętych Dozorem Technicznym w OG (jednostce wojskowej, instytucji) oraz planowanie działalności w zakresie Dozoru Technicznego

10013. Ewidencję urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym podlegających określonym badaniom technicznym w OG (jednostce wojskowej, instytucji) prowadzi osoba wyznaczona, zgodnie ze wzorem (załącznik nr 2).

10014. Ewidencja urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym w OG (jednostce wojskowej, instytucji), podlegających określonym badaniom technicznym, nie jest ewidencjonowana w pionie głównego księgowego dla urządzeń technicznych występujących w ukompletowaniu UiSW.

10015. Ewidencję urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym prowadzi się
       w formie pisemnej i elektronicznej.

10016. Ewidencję urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym aktualizuje się niezwłocznie po zaistnieniu zmiany stanu ilościowego lub jakościowego.

10017. Ewidencja urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym zakwalifikowanych w OG (jednostce wojskowej, instytucji) do odpowiednich form Dozoru Technicznego jest podstawą do przyjęcia ich na ewidencję i do planowania badań technicznych przez właściwy organ Dozoru Technicznego.

10018. Ewidencja urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym zakwalifikowanych w OG (jednostce wojskowej, instytucji) do przeprowadzenia właściwych przeglądów konserwacyjnych Dozoru Technicznego przez uprawnionych konserwatorów jest podstawą do wykonania „Planu przeglądów konserwacyjnych urządzeń objętych Wojskowym Dozorem Technicznym na .... rok” realizowanych w wojskowych organach remontowych lub poza wojskiem” (załącznik 18), odpłatnie z zapotrzebowanych środków finansowych OG (jednostki wojskowej, instytucji) lub ze środków finansowych wskazanych przez Gestora Sprzętu.

10019. Właściwy szef służby w OG (jednostce wojskowej, instytucji) może prowadzić dodatkową ewidencję urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym w danej służbie, ale musi być ona prowadzona w formie wyciągu z ewidencji prowadzonej przez osobę odpowiedzialną za działalność w zakresie Dozoru Technicznego w OG (jednostce wojskowej, instytucji).

10020. Planowanie przeglądów konserwacyjnych urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi i resortowymi
       w wojskowych organach remontowych lub poza wojskiem prowadzi osoba wyznaczona w OG (jednostce wojskowej, instytucji) i wykonuje je w cyklu rocznym, w roku poprzedzającym wykonanie przeglądów konserwacyjnych, w terminie zapewniającym zaplanowanie środków finansowych na przeglądy konserwacyjne. Plan zatwierdza Dowódca OG (jednostki wojskowej, instytucji).

10021. Wszyscy użytkownicy UiSW, w którego ukompletowaniu i wyposażeniu znajdują się urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym są bezpośrednio odpowiedzialni za ich prawidłową i zgodną z przepisami eksploatację. Uczestniczą w procesie planowania urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym do określonych form Dozoru Technicznego poprzez przekazywanie osobie odpowiedzialnej za prowadzenie działalności w zakresie Dozoru Technicznego w OG (jednostce wojskowej, instytucji) aktualnych stanów wyposażenia UiSW w urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym.

10022. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym, OG (jednostki wojskowe, instytucje) kwalifikują kierując się zasadą ekonomiczności i racjonalności przedsięwzięć. Ilości urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym oraz terminy przeglądów konserwacyjnych należy planować w sposób zapewniający prawidłowe funkcjonowanie UiSW oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi i resortowymi.

10023. Odpowiedzialność za nieterminowe przedstawienie urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym do właściwych przeglądów konserwacyjnych w cywilnych lub wojskowych organach remontowych ponosi dowódca jednostki wojskowej (instytucji) chyba, że w wyniku innych ustaleń funkcję terminowych przeglądów konserwacyjnych w OG (jednostce wojskowej, instytucji) będzie realizował właściwy organ cywilny lub właściwy terytorialnie wojskowy organ remontowy.

10024. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym zamontowane w UiSW poddawane remontom odtwarzającym zużyty resurs techniczny obowiązkowo podlegają badaniom technicznym staraniem i na koszt wykonującego remont (naprawę). Organ remontowy przeprowadzający remont (naprawę) jest zobowiązany przekazać jednostce wojskowej (instytucji) decyzje właściwej instytucji Dozoru Technicznego
       o przeprowadzonych badaniach. OG (jednostka wojskowa, instytucja), która jest właścicielem urządzenia technicznego objętego Dozorem Technicznym i będącego w remoncie (naprawie) jest zobowiązana przekazać dla organu remontowego nr ewidencyjny DT oraz niezbędna dokumentację remontowanego urządzenia.

10025. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym, zakwalifikowane do przechowywania krótko lub długo okresowego, na podstawie odpowiednich przepisów oraz rozkazów Dowódców OG (jednostek wojskowych, instytucji), bez gotowości do natychmiastowego wydania lub użycia, mogą być poddawane badaniom technicznym Dozoru Technicznego nie rzadziej niż jeden raz w jednym cyklu przechowywania. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym przed rozpoczęciem lub przed wznowieniem cyklu przechowywania powinny być bezwzględnie poddane badaniom technicznym Dozoru Technicznego. W okresie planowania przeglądów konserwacyjnych oraz badań technicznych Dozoru Technicznego, przed planowym przyjęciem urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym do eksploatacji, jednostka wojskowa (instytucja) kwalifikuje urządzenia techniczne do określonych przeglądów konserwacyjnych oraz badań Dozoru Technicznego.

10.3. Zasady eksploatacji i prowadzenia gospodarki urządzeniami technicznymi objętymi Dozorem Technicznym

10026. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym powinny być eksploatowane zgodnie z ich przeznaczeniem w sposób określony właściwymi instrukcjami obsługi oraz dokumentacją techniczno-ruchową.

10027. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym występujące w ukompletowaniu bądź będące integralną częścią UiSW powinny być zakwalifikowane do tej samej grupy eksploatacyjnej, co UiSW na którym są zamontowane.

10028. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym będące w eksploatacji w OG (jednostce wojskowej, instytucji) bezwzględnie powinny posiadać aktualne przeglądy konserwacyjne oraz badania Dozoru Technicznego zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi lub resortowymi.

10029. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym będące w eksploatacji w OG (jednostce wojskowej, instytucji), u których stwierdzono brak numerów ewidencyjnych Dozoru Technicznego lub brak decyzji Dozoru Technicznego o badaniach technicznych uznawane są za niesprawne.

10030. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym uznane za niesprawne nie mogą być eksploatowane pod rygorem kary określonej we właściwych przepisach państwowych lub resortowych.

10031. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym stosowane do celów dydaktycznych (modele pokazowe, szkoleniowe, eksponaty itp.) nie podlegają obowiązkowym badaniom technicznym Dozoru Technicznego chyba, że ich stosowanie do celów dydaktycznych wiąże się z eksploatacją tych urządzeń.

10032. Gospodarkę urządzeniami technicznymi objętymi Dozorem Technicznym w OG (jednostce wojskowej, instytucji) prowadzą właściwi szefowie służb w ścisłej współpracy
       z osobą odpowiedzialną za nadzór nad działalnością w zakresie Dozoru Technicznego.

10033. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym i niesprawne technicznie na podstawie decyzji właściwej instytucji Dozoru Technicznego, których naprawa jest niemożliwa lub niewskazana z przyczyn technicznych lub ekonomicznych podlegają wycofaniu z eksploatacji. Podstawą wycofania z eksploatacji jest protokół stanu technicznego sporządzony komisyjnie w wojskowym organie remontowym lub OG (jednostce wojskowej, instytucji) - protokół stanu technicznego zatwierdzany jest przez instytucję nadrzędną wojskowego organu remontowego lub OG (jednostki wojskowej, instytucji).

10034. Właściwy szef służby w OG (jednostce wojskowej, instytucji), która jest właścicielem urządzenia technicznego objętego Dozorem Technicznym, na podstawie protokółu stanu technicznego wystawionego w wojskowym organie remontowym lub OG (jednostce wojskowej, instytucji), wycofuje urządzenie techniczne objęte Dozorem Technicznym z eksploatacji zgodnie z obowiązującymi przepisami.

10035. Osoba odpowiedzialna za nadzór w zakresie Dozoru Technicznego w OG (jednostce wojskowej, instytucji), na podstawie dokumentów wystawionych przez właściwego szefa służby, dokonuje aktualizacji ewidencji urządzeń objętych Dozorem Technicznym.

10036. Zakupione lub przyjęte na ukompletowanie OG (jednostki wojskowej, instytucji) urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym (po zaewidencjonowaniu), niezwłocznie zgłasza się do instytucji Dozoru Technicznego do badań technicznych celem zabezpieczenia procesu prawidłowej eksploatacji tych urządzeń.

10037. Urządzenia techniczne objęte Dozorem Technicznym wycofane z eksploatacji, zbędne w OG (jednostce wojskowej, instytucji) zgłasza się, w celu ich dalszego zagospodarowania, do organu właściwego uprawnionego do prowadzenia gospodarki mieniem wojskowym.

10038. Właściwy terytorialnie, dla OG (jednostki wojskowej, instytucji), organ zaopatrujący (RBM, itp.) jest zobowiązany do przekazywania informacji o posiadanych zasobach urządzeń technicznych objętych Dozorem Technicznym dla OG (jednostek wojskowych, instytucji) będących w rejonie zaopatrywania organu zaopatrującego.

11. ZASADY ZABEZPIECZENIA UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO POD WZGLĘDEM WYMAGAŃ
    W ZAKRESIE DZIAŁALNOŚCI ENERGETYCZNEJ.

11.1. Zasady ogólne

11000. Działalność pod względem wymagań w zakresie stanowisk pracy, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji energetycznych jest to zorganizowane działanie na wszystkich szczeblach dowodzenia mające na celu zapewnienie bezpiecznej eksploatacji UiSW.

11001. Zasadniczym zadaniem działalności w zakresie energetyki jest zapewnienie niezbędnych wymagań kwalifikacyjnych osób zajmujących się eksploatacją UiSW zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi i resortowymi oraz sprawności technicznej UiSW zainstalowanego i eksploatowanego w jednostkach (instytucjach) wojskowych organizacyjnie podległych ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.

11002. Za działalność zakresie wymagań energetycznych odpowiedzialni są dowódcy (szefowie, komendanci, kierownicy, równorzędni) jednostek wojskowych (instytucji) wszystkich szczebli dowodzenia według swoich kompetencji.

11003. Działalnością w zakresie wymagań energetycznych kierują, szefowie logistyki jednostek wojskowych (instytucji lub równorzędni) wszystkich szczebli dowodzenia.

11004. Osoby wyznaczone do prowadzenia działalności w zakresie wymagań energetycznych powinny posiadać odpowiednie zaświadczenie kwalifikacyjne nadane przez właściwą instytucję wyznaczoną do prowadzenia nadzoru nad gospodarką energetyczną w resorcie obrony narodowej.

11005. Posiadanie niezbędnych uprawnień kwalifikacyjnych w zakresie eksploatacji urządzeń energetycznych ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa pracy oraz prawidłowej eksploatacji UiSW.

11006. Egzaminy na uprawnienia kwalifikacyjne w zakresie eksploatacji urządzeń energetycznych prowadzone są przez uprawnione instytucje państwowe i wojskowe (Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej oraz Wojskowe Energetyczne Komisje Kwalifikacyjne).

11007. Egzaminy na uprawnienia kwalifikacyjne w zakresie eksploatacji urządzeń energetycznych prowadzone są w formach i czasokresach określonych w odpowiednich przepisach wykonawczych państwowych i resortowych.

11008. Szczegółowe zakresy działania wojskowych instytucji powołanych do prowadzenia nadzoru w zakresie gospodarki energetycznej w resorcie obrony narodowej określone są w odrębnych przepisach wykonawczych państwowych i resortowych.

11009. Wojskowe instytucje powołane do prowadzenia nadzoru w zakresie gospodarki energetycznej w resorcie obrony narodowej świadczą usługi w tym zakresie dla jednostek wojskowych (instytucji) wzajemnie bezpłatnie chyba, że odrębne przepisy stanowią inaczej.Za właściwe zakwalifikowanie stanowisk pracy, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych odpowiedzialni są:

1. dowódcy OG (jednostek wojskowych, instytucji) w odniesieniu do stanowisk pracy występujących w podległych jednostkach wojskowych, instytucjach;

2. osoby wyznaczone do prowadzenia działalności w zakresie wymagań energetycznych w stosunku do stanowisk pracy występujących w jednostce wojskowej (instytucji), w której zostali wyznaczeni do prowadzenia tej działalności.

11.2. Zasady prowadzenia dokumentacji na posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych w OG (jednostkach wojskowych, instytucjach) oraz planowanie działalności w zakresie gospodarki energetycznej

11010. Wykaz stanowisk pracy, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych - załącznik 19 oraz wykaz osób posiadających uprawnienia do eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych zgodnie z wykazem stanowisk pracy w OG (jednostce wojskowej, instytucji) - załącznik 4, prowadzi osoba wyznaczona do prowadzenia tej działalności w OG (jednostce wojskowej, instytucji).

11011. Wykaz stanowisk pracy, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych prowadzi się w formie pisemnej
       i elektronicznej.

11012. Wykazy stanowisk z pkt. 10011 zgodnie z wykazem stanowisk pracy aktualizuje się niezwłocznie po zaistnieniu zmiany stanu ilościowego lub jakościowego.

11013. Wykaz stanowisk pracy, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych jest podstawą do planowania potrzeb w zakresie przeprowadzenia egzaminów przez instytucje wojskowe powołane do prowadzenia nadzoru w zakresie gospodarki energetycznej w resorcie obrony narodowej.

11014. Wykaz stanowisk pracy, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych powinien być dostosowany do specyfiki, potrzeb oraz do rodzaju i typu urządzeń energetycznych eksploatowanych w OG (jednostce wojskowej, instytucji).

11015. Planowanie ilościowe potrzeb w zakresie przeprowadzenia egzaminów kwalifikacyjnych dla osób użytkujących urządzenia, instalacje i sieci energetyczne w jednostce wojskowej na dany rok (załącznik 20) wykonuje osoba wyznaczona w OG (jednostce wojskowej, instytucji) w terminie zapewniającym zaplanowanie środków finansowych na przeprowadzenie tych egzaminów. Ilościowy plan zatwierdza Dowódca OG (jednostki wojskowej, instytucji).

11016. Osoby eksploatujące UiSW, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych Oddziały Gospodarcze (jednostki wojskowe, instytucje) kwalifikują kierując się zasadą ekonomiczności
       i racjonalności przedsięwzięć. Ilości osób oraz terminy egzaminów należy planować w sposób zapewniający bezpieczeństwo pracy oraz prawidłowe funkcjonowanie UiSW.

11017. Odpowiedzialność za zatrudnianie i dopuszczanie osób bez wymaganych uprawnień do eksploatacji UiSW, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych ponosi dowódca jednostki wojskowej (instytucji) pod rygorem kary określonej we właściwych przepisach państwowych lub resortowych.

11018. Użytkowanie UiSW, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych mogą prowadzić tylko osoby posiadające aktualne świadectwa kwalifikacji wydane przez instytucje cywilne lub wojskowe powołane do prowadzenia nadzoru w zakresie gospodarki energetycznej w resorcie obrony narodowej.

12. DZIAŁALNOŚĆ KONTROLNA W ZAKRESIE GOSPODAROWANIA UZBROJENIEM I SPRZĘTEM WOJSKOWYM

12000. Działalność kontrolna w zakresie gospodarowania UiSW ma na celu sprawdzenie poprawności działania systemu eksploatacji, właściwego wykorzystywania sprzętu i, zasobów materiałowych., Kontrole prowadzone są indywidualnie przez osoby funkcyjne lub powołane komisje.

12001. Działalność kontrolna w zakresie gospodarowania UiSW, w zależności od celu i rodzaju przeprowadzonej kontroli oraz kontrolowanego szczebla, powinna umożliwić przeprowadzenie właściwej analizy, wyciągnięcie wniosków oraz określenie zaleceń pokontrolnych.

12002. W ramach działalności kontrolnej z tytułu wykonywania obowiązków sprawdza się:

1. terminowość, poprawność i zasadność wykonanych dokumentów planistycznych, rozliczeniowych i sprawozdawczych;

2. stan sprawności technicznej i utrzymania sprzętu przez użytkowników oraz posiadania przez nich wymaganych uprawnień do eksploatacji UiSW.

3. prawidłowość przechowywania i zabezpieczenia UiSW oraz przestrzegania obowiązujących w tym zakresie ustaleń, przepisów i zarządzeń;

4. jakość, terminowość i zakresy wykonywanych przez użytkowników obsługiwań technicznych i remontów(sprawdzone na podstawie planów i ewidencji ich realizacji prowadzenie ewidencji UiSW

5. działalność w zakresie:

1. gospodarowania sprzętem będącym na wyposażeniu jednostki (instytucji);

2. gospodarowania technicznymi środkami materiałowymi;

3. działalności obsługowo-remontowej;

6. problematykę dotyczącą zarządzeń i przepisów użytkowania i przechowywania UiSW;

7. poprawność prowadzenie dokumentacji ewidencyjnej, materiałowej i eksploatacyjnej, w tym dokumentacji indywidualnej UiSW;

8. realizacja działalności kontrolnej prowadzonej przez osoby funkcyjne;

9. sprawność działania pionu dowódczego w zakresie przestrzegania zasad i ustaleń ujętych w niniejszych przepisach;

10. wyjaśnienia przyczyn stwierdzonej niezgodności między stanem rzeczywistym a obowiązującym.

12003. Przestrzeganie instrukcyjnych zasad częstotliwości i zakresów kontroli oraz rzetelność i dokładność ich prowadzenia przez odpowiedzialne osoby funkcyjne pozwala na szybkie wychwycenie wszelkich pomyłek, nieprawidłowości i usterek w gospodarowaniu UiSW. Wnioski oraz bieżąca analiza wyników z kontroli mają na celu usprawnienie systemu gospodarowania UiSW.

12004. Podstawę do prowadzenia działalności kontrolnej stanowi plan kontroli zawierający:

1. osoby funkcyjne;

2. zakres prowadzonej kontroli;

3. terminy kontroli.

12005. Przy konstruowaniu planu działalności kontrolnej należy przestrzegać zasady, aby zaplanowane zamierzenia kontrolne dla poszczególnych osób funkcyjnych występowały
       w różnych terminach z zachowaniem obowiązującej częstotliwości kontroli.

12006. Każdą kontrolę należy potwierdzić wpisem osoby kontrolującej w odpowiednim dokumencie. Zaewidencjonowane kontrole powinny odzwierciedlać zakres kontroli wynikający z zatwierdzonego planu kontroli. Do komisji kontrolnych wyznaczać osoby funkcyjne posiadające wiedzą fachową i odpowiednie uprawnienia.Po zakończeniu kontroli komisyjnej sporządza się protokół.

12007. Podczas prowadzonych kontroli magazynów UiSW każdorazowo sprawdzać stan fizycznego zabezpieczenia i ochrony miejsc jego przechowywania.

12008. Wyniki wszystkich przeglądów i kontroli broni prowadzonych przez szefa służby, kierownika sekcji technicznej, szefa logistyki i dowódcę jednostki (instytucji) wojskowej lub ich odpowiedników umieszczać w rozkazie dziennym z podaniem zaleceń i terminów usunięcia stwierdzonych niedociągnięć i usterek.

12009. Częstotliwość kontroli UiSW prowadzonych przez osoby funkcyjne w jednostce wojskowej (instytucji) zawiera załącznik 21 natomiast zakres kontroli prowadzonych przez poszczególne osoby funkcyjne zawiera załącznik 22.

13. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA EKSPLOATACJI UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO ORAZ DZIAŁALNOŚĆ PROFILAKTYCZNA W TYM ZAKRESIE

13.1. Zasady ogólne

• Obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków służby i pracy spoczywa na dowódcach jednostek wojskowych.

• Odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa na poszczególnych stanowiskach pracy ponoszą osoby funkcyjne (żołnierze lub pracownicy cywilni) odpowiedzialni za dany odcinek pracy.

• Dla bezpośredniego nadzorowania doraźnie organizowanych prac (zadań) wyznacza się każdorazowo osobę odpowiedzialną za prawidłowe i bezpieczne wykonanie zadania. Osoba ta powinna znać przepisy bezpieczeństwa dotyczące wykonywanej pracy. Z przepisami tymi powinni być zapoznani również wszyscy żołnierze (pracownicy cywilni) przed rozpoczęciem pracy.

• Zabrania się przekazywania sprzętu żołnierzom i pracownikom cywilnym bez odpowiedniego przeszkolenia w zakresie użytkowania i obsługiwania sprzętu.

• Fakt odbycia przeszkolenia i uzyskania uprawnień (dopuszczenia) do eksploatacji określonego typu sprzętu należy podać w rozkazie dziennym jednostki wojskowej.

• W przypadku braku etatowego inspektora BHP, dowódcy jednostek wojskowych mają obowiązek wyznaczyć nieetatowego inspektora (inspektorów), nadzorującego m.in. bezpieczeństwo eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Nieetatowego inspektora wyznacza się rozkazem dziennym spośród osób posiadających odpowiednie kwalifikacje
  i praktykę zawodową.

13.2. Obowiązki osób funkcyjnych jednostki wojskowej w zakresie bezpieczeństwa eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego

• Dowódca jednostki wojskowej ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego, a w szczególności za:

1. organizowanie pracy w sposób zapobiegający powstawaniu warunków grożących wypadkami przy eksploatacji UiSW;

2. sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem zasad i przepisów dotyczących bezpieczeństwa eksploatacji UiSW;

3. wydawanie poleceń do usunięcia istniejących uchybień oraz kontrolowanie wykonania tych poleceń;

4. zapewnienie wykonania poleceń i zarządzeń (zaleceń, wniosków) wydawanych przez organy powołane do nadzoru nad warunkami służby i bezpieczeństwa eksploatacji UiSW.

• Szef logistyki odpowiada za stan bezpieczeństwa i higieny służby i pracy żołnierzy
  i pracowników cywilnych eksploatujących uzbrojenie i sprzęt wojskowy znajdujący się w wyposażeniu jednostki wojskowej. Szef logistyki ma obowiązek:

1. organizowania pracy podległych mu służb, oraz użytkownikom sprzętu w sposób zapobiegający powstawaniu warunków grożących wypadkami i awariami;

2. sprawowania nadzoru nad eksploatacją sprzętu oraz przestrzeganiem zasad i przepisów bezpieczeństwa eksploatacji tego sprzętu;

3. wydawania stosownych poleceń dotyczących usuwania uchybień w zakresie bezpieczeństwa eksploatacji sprzętu oraz kontroli wykonania tych poleceń;

4. zapewnienia wykonania poleceń i zarządzeń (zaleceń i wniosków) wydawanych przez organy powołane do nadzoru nad bezpieczeństwem eksploatacji sprzętu.

13.3. Plan zamierzeń profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania wypadkom z bronią, środkami bojowymi oraz na pojazdach mechanicznych

• Organy nadzoru nad bezpieczeństwem eksploatacji sprzętu wszystkich szczebli organizacyjnych zobowiązane są do sporządzania "Planu zamierzeń profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania wypadkom z bronią, środkami bojowymi oraz na pojazdach mechanicznych w …. na …. rok”, sposób jego opracowywania opisany jest w załączniku - załącznik 9.

13.4. Wybrane zagadnienia z przepisów bezpieczeństwa eksploatacji uzbrojenia
i sprzętu wojskowego

• Odpowiedzialność za bezpieczną eksploatację UiSW ponoszą wszystkie osoby fizyczne, których działalność związana jest z jego eksploatacją.

• UiSW dopuszczone do eksploatacji powinien być sprawny technicznie oraz odpowiadać określonym warunkom technicznym.

• UiSW może być eksploatowane przez osoby posiadające właściwe uprawnienia wynikające z obowiązujących aktów normatywnych.

• Szczegółowe zasady BHP przy eksploatacji rodzajów UiSW normują odrębne przepisy.

14. NORMY EKSPLOATACJI UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO

1. Podstawą planowania UiSW do remontu jest osiągnięcie normy resursu międzyremontowego i stan techniczny.

2. Remont UiSW planuje się w systemie według stanu technicznego lub według systemu planowo - zapobiegawczego.

3. Uzbrojenie i sprzęt wojskowy do remontu kwalifikuje komisja wyznaczona rozkazem dowódcy jednostki wojskowej, która sporządza protokół stanu technicznego.

• Sprzęt, który osiągnął resurs docelowy, a jego stan techniczny pozwala na dalsze użytkowanie, może mieć przedłużoną normę docelowej eksploatacji.

• W celu przedłużenia normy docelowej eksploatacji danego egzemplarz UiSW należy:

1. poddać go ocenie komisji wyznaczonej rozkazem dowódcy jednostki wojskowej,
   z ewentualnym udziałem specjalistów z organów remontowych wyższych szczebli dowodzenia, w tym wykonanie badań specjalistycznych UiSW

2. sporządzić protokół stanu technicznego zawierający wniosek o przedłużenie resursu, określając jednocześnie wielkość resursu, o którą można przedłużyć eksploatację;

3. wystąpić do dowódcy jednostki wojskowej lub uprawnionego organu logistycznego
   o zatwierdzenie wniosku.

• Decyzję o przedłużeniu eksploatacji egzemplarza UiSW ponad normę docelową:

1. eksploatowanego według stanu technicznego podejmuje dowódca jednostki wojskowej;

2. eksploatowanego systemem planowo-zapobiegawczym podejmuje uprawniony organ na podstawie wniosku dowódcy jednostki wojskowej.

• Zaakceptowany przez dowódcę jednostki wojskowej lub uprawniony organ (równorzędny) protokół jest podstawą przedłużenia eksploatacji sprzętu o określoną w nim wielkość.

• Szef logistyki jednostki wojskowej (równorzędny) określa częstotliwość, zakres obsługiwań technicznych i badań diagnostycznych UiSW o przedłużoną eksploatacji.

• Decyzję o przedłużeniu lub skróceniu normy docelowej eksploatacji dla danej grupy UiSW podejmuje gestor UiSW lub COL według odrębnych ustaleń.

• Eksploatacja egzemplarza UiSW może być jednorazowo przedłużona maksymalnie
  o 20% resursu do pierwszego remontu głównego lub o dwa lata.

• Dopuszcza się dla specjalistycznego sprzętu lotniczego jednorazowe przedłużenie do 100% resursu do pierwszego remontu głównego po wykonaniu badań specjalistycznych.

• Przedłużenie eksploatacji danego egzemplarza UiSW ponad normę docelowej eksploatacji może nastąpić wielokrotnie na podstawie decyzji uprawnionego organu, warunkiem jest stan techniczny UiSW.

• UiSW, które nie wykonało normy docelowej eksploatacji według lat, może być spisane z ewidencji w razie:

1. zużycia normy międzyremontowej, gdy remont jest niemożliwy, niecelowy lub nieopłacalny;

2. wystąpienia awarii lub wypadku;

3. bezpowrotnej utraty (np. kradzieży);

4. braku możliwości wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem;

5. gdy eksploatacja jest ekonomicznie nieuzasadniona;

6. rotacji zgodnie z planami (ustaleniami) centralnych organów logistycznych.

• UiSW o przedłużonym przebiegu ponad normę docelową eksploatacji, które utraciły wymaganą sprawność przed zużyciem resursu, o jaki zwiększono normę, można przekazać lub wycofać z eksploatacji bez postępowania wyjaśniającego.

15. SZKODY W MIENIU WOJSKOWYM W TRAKCIE EKSPLOATACJI UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO

15.1 Zasady prowadzenia postępowań

• W przypadku ujawnienia szkody dowódca jednostki organizacyjnej (równorzędny), niezwłoczne poleca wszczęcie postępowania wyjaśniającego. W celu wszczęcia ww. postępowania dowódca podaje w rozkazie dziennym:

• datę ujawnienia szkody,

• rodzaj służby, w której mieniu powstała szkoda,

• określenie mienia będącego przedmiotem szkody,

• szacunkową wysokość szkody,

• osobę wyznaczoną do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego,

• termin zakończenia postępowania wyjaśniającego.

• Postępowanie wyjaśniające powinno zostać zakończone sporządzeniem sprawozdania w terminie nie późniejszym niż 14 dni od jego wszczęcia. Jeżeli sprawa jest szczególnie zawiła lub z przyczyn niezależnych od prowadzącego nie można zakończyć postępowania
  w powyższym terminie, dowódca może na jego wniosek przedłużyć termin jego zakończenia
  o określony czas ogłaszając to w rozkazie dziennym.

• Nie prowadzi się postępowania wyjaśniającego jeżeli sprawca szkody:

• naprawi ją niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 14 dni,

• w terminie 14 dni złoży zobowiązanie do dobrowolnej zapłaty odszkodowania.

• Po ujawnieniu szkody osoba zarządzająca mieniem i sprawująca nad nim nadzór lub inna osoba wyznaczona przez dowódcę jednostki sporządza protokół szkody.

• Osoba wyznaczona do prowadzenia postępowania wyjaśniającego powinna posiadać odpowiednie wiadomości fachowe z zakresu działu gospodarki mieniem wojskowym, w którym powstała szkoda oraz uprawnienia do gromadzenia informacji i dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Jeżeli z okoliczności powstania szkody wynika, że jej sprawcą może być dowódca lub jego zastępca, organem właściwym do wszczęcia i prowadzenia postępowania jest bezpośredni przełożony jednostki organizacyjnej.

• Postępowanie wyjaśniające powinno ustalić:

• przyczyny powstania szkody,

• daty lub okresu w jakim doszło do jej powstania,

• wysokości szkody,

• osoby odpowiedzialnej za powstanie szkody,

• okoliczności uzasadniających odpowiedzialność tej osoby.

• Z chwilą ustalenia wszystkich istotnych okoliczności, prowadzący postępowanie sporządza sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego, które powinno zawierać opis istotnych dla sprawy okoliczności i wnioski co do sposobu załatwienia sprawy.

• Niezwłocznie po stwierdzeniu szkody i ustaleniu jej wysokości właściwy organ jednostki organizacyjnej wzywa sprawcę szkody do dobrowolnego zapłacenia odszkodowania w określonym terminie, w tym także w trybie ugody, lub do złożenia pisemnego zobowiązania do zapłaty odszkodowania. Gdy sprawcą szkody jest dowódca jednostki lub jego zastępca, z wezwaniem do dobrowolnej zapłaty występuje jego bezpośredni przełożony.

• W przypadku powstania sporu co do odpowiedzialności za powstanie szkody, organem właściwym do rozstrzygania tych sporów jest sąd pracy i ubezpieczeń społecznych. Postępowanie przed sądem wszczyna uprawniony organ jednostki organizacyjnej.

• Umorzenie, odroczenie lub rozłożenie spłaty na raty może nastąpić na wniosek żołnierz będącego winnym powstania szkody tylko wówczas, gdy jest to uzasadnione szczególną sytuacją materialną lub rodzinną żołnierza oraz jeżeli jest to uzasadnione interesem poszkodowanej jednostki organizacyjnej.

• W przypadku wyrządzenia szkody przez dowódcę jednostki lub jego zastępcę (równorzędnych), organem uprawnionym do zawarcia ugody jest dysponent środków budżetowych II stopnia dla należności do dwudziestokrotności ww. wynagrodzenia, a przy należnościach wyższych Minister Obrony Narodowej.

• Osoba odpowiedzialna za szkodę powstałą z winy umyślnej jest zobowiązana do zapłaty odszkodowania w wysokości rzeczywistej straty.

• W wypadku wyrządzenia szkody z winy nieumyślnej następuje ograniczenie maksymalnej kwoty odszkodowania do wysokości trzykrotnego miesięcznego uposażenia przysługującego żołnierzowi, przy czym kwota tego odszkodowania nie może przekroczyć rzeczywistej wartości straty.

• W przypadkach spornych co do odpowiedzialności majątkowej żołnierza, sprawa rozstrzygana jest przez sądy pracy i ubezpieczeń społecznych.

• Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej przez żołnierza w związku
  z wykonywaniem obowiązków służbowych ponosi w imieniu Skarbu Państwa jednostka,
  w której żołnierz pełnił służbę w chwili wyrządzenia szkody. Skarbowi Państwa - jednostce organizacyjnej, która naprawiła szkodę, przysługuje roszczenie o zwrot wypłaconego świadczenia wobec sprawcy.

• W wypadku stwierdzenia, że odpowiedzialność za szkodę w mieniu łącznie powierzonym ponoszą tylko niektórzy żołnierze, za całość szkody lub za właściwą jej część odpowiadają tylko sprawcy szkody.

• Pracownik wojska, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę ponosi odpowiedzialność majątkową za szkodę, ograniczoną do rzeczywistej straty, jaką poniósł pracodawca.

• Odpowiedzialność majątkowa pracowników wojska za szkody w mieniu wojskowym jest uregulowana przez przepisy ustawy Kodeksu pracy, oraz rozporządzeniu Rady Ministrów.

• Wysokość odszkodowania nie może przekraczać trzykrotności wynagrodzenia jakie przysługiwało pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody. Jeżeli pracownik jest winny wyrządzenia kilku odrębnych szkód kilkoma różnymi czynami, ograniczenie wysokości odszkodowania do trzech wynagrodzeń odnosi się do każdej ze szkód z osobna.

• W przypadku odpowiedzialności majątkowej za szkodę wyrządzoną przez kilku pracowników i braku możliwości ustalenia indywidualnej odpowiedzialności, kodeks pracy przewiduje odpowiedzialność majątkową sprawców szkody w częściach równych.

• Pracownik wojska, któremu mienie powierzono zgodnie z obowiązującymi zasadami, odpowiada za szkodę powstałą w tym mieniu, w pełnej wysokości.

• Zasady odpowiedzialności za szkody wyrządzone w mieniu wojskowym są uregulowane w Kodeksie Postępowania Cywilnego oraz w Kodeksie Postępowania Karnego.

16. PARKI SPRZĘTU TECHNICZNEGO

16.1. Zasady ogólne

• W zależności od warunków, w jakich stacjonują wojska, organizuje się parki sprzętu technicznego stałe i polowe. Parki stałe urządza się w miejscach stałej dyslokacji jednostek wojskowych (w garnizonach), a parki polowe - w miejscach czasowego pobytu wojsk na poligonach, podczas ćwiczeń i wykonywania zadań specjalnych.

• Rozmieszczenie i urządzenie parku sprzętu powinno zapewnić:

1. wymagane warunki postoju i przechowywania sprzętu;

2. bezpieczny wjazd oraz szybkie opuszczenie parku przez sprzęt;

3. możliwość sprawdzenia sprzętu wyjeżdżającego i wjeżdżającego do parku oraz jego stanu technicznego;

4. warunki wykonywania obsługiwań technicznych i remontów sprzętu;

5. bezpieczeństwo przeciwpożarowe i bhp;

6. spełnianie wymagań norm ochrony środowiska;

7. dogodne warunki ochrony i obrony.

• Sposób organizacji i funkcjonowania parków sprzętu technicznego został opisany
  w załączniku 23.

17. OBJAŚNIENIE UŻYTYCH SKRÓTÓW

W celu uproszczenia zapisu w planach można stosować następujące symbole:

• E - eksploatacja,

• UiSW - uzbrojenie i sprzęt wojskowy,

• drrem - drużyna remontowa,

• plrem - pluton remontowy,

• krem - kompania remontowa,

• brem - batalion remontowy,

• OWT/RWT - okręgowy/rejonowy warsztat techniczny,

• wprp - wojskowe przedsiębiorstwa remontowo - produkcyjne,

• GN - gospodarka narodowa,

• RG - remont główny,

• RS - remont średni,

• RK - remont konserwacyjny,

• RB - remont bieżący,

• OO - obsługiwanie okresowe 1, 2 lub n-te,

• DT - dni techniczne,

• OR - obsługiwanie roczne,

• PK - przegląd kontrolny,

• PS - przegląd specjalny,

• PBS - przegląd bez sprawdzenia działania,

• PZS - przegląd ze sprawdzeniem działania,

• OBOWIĄZUJĄCE AKTY PRAWNE, DOKUMENTY NORMATYWNE

18.1. Ustawy i rozporządzenia

1. Prawo o ruchu drogowym - ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 z późniejszymi zmianami).

2. Ustawa z dnia 25 maja 2001 r. o odpowiedzialności majątkowej żołnierzy (Dz. U. z dnia 25 maja 2001 r. Nr 89, poz. 967).

3. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z dnia 20 czerwca 2001 r. Nr 62, poz. 628).

4. Ustawa z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202).

5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 z późn. zm.).

6. Decyzja Nr 167/MON z dnia 27 lipca 2001 r. w sprawie broni służbowej i prywatnej żołnierzy zawodowych (Dz. Urz. MON Nr 13, poz. 112 z późn. zm.)

7. Decyzja Nr 46/MON z dnia 27 stycznia 2007 roku w sprawie określenia funkcji gestorów, centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej (Dz. Urz. MON Nr3, poz. 36).

8. Decyzja Nr 49/MON z dnia 6 lutego 2008 roku zmieniająca decyzję w sprawie określenia funkcji gestorów, centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej (Dz. Urz. MON Nr 3, poz. 16).

Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz.U. Nr 122, poz. 1321 Zmiany: Dz.U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676 Dz.U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959).

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2002r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu. (Dz.U. Nr 120, poz. 1021; zmiany: Dz.U. z 2003 r. Nr 28, poz. 240).

9. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz organizacji Wojskowego Dozoru Technicznego. (Dz.U. Nr 189, poz. 1584 Zmiany: Dz.U. z 2003r. Nr 104, poz. 975 Dz.U. z 2004r. Nr 108, poz. 1142).

Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia urządzeń technicznych podlegających Wojskowemu Dozorowi Technicznemu (Dz.U. Nr 67, poz. 627).

10. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 kwietnia 2003 r. w sprawie ustalenia rodzajów specjalistycznych urządzeń, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie szczególnych kwalifikacji (Dz.U. Nr 67, poz. 628).

11. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 Zmiany: Dz.U. z 2003r. Nr 50, poz. 426).

12. Ustawa „Prawo o miarach” z dnia 11 maja 2001r (tekst jednolity Dz.U. Nr 243, poz. 2441 z 2004 r.).

13. Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 15 lutego 2005r. w sprawie jednolitości miar i dokładności pomiarów związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa. (Dz.U. Nr 37, poz.328 z 2005r.).

14. Ustawie z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach. - Dz.U. 2001 nr 63 poz. 636 (jednolity tekst Dz.U. 2004 nr 243 poz.244).

15. Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie przyrządów pomiarowych podlegających prawnej kontroli metrologicznej oraz rodzajów przyrządów pomiarowych, które są legalizowane bez zatwierdzenia typu - Dz.U. 2003 nr 41 poz. 351.

16. Rozporządzeniu Ministra Gospodarki w sprawie jednolitości miar i dokładności pomiarów związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa Dz.U. 2005 nr 37 poz. 328.

17. Ustawa z dnia 11 września 2003 roku o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Woskowego (Dz. U. nr 180 poz. 1759).

18. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 01 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 140 poz. 1482).

19. Decyzja nr 156/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 maja 2005 roku w sprawie określenia zadań w zakresie przekazywania Agencji Mienia Wojskowego niektórych składników mienia Skarbu Państwa, ze zmianami zawartymi w Decyzji Nr 66/MON z dnia 19 lutego 2007 roku.

20. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 roku w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. nr 112 poz. 1206.

21. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października2002 roku w sprawie szczegółowego trybu nieodpłatnego przekazywania mienia ruchomego Skarbu Państwa będącego w użytkowaniu jednostek podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. nr 188 poz. 1580.

22. Decyzja Nr 20/MON z 30 stycznia 2003 r. w sprawie zasad planowania i realizacji zakupu środków materiałowych dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej przez Agencję Mienia Wojskowego (Dz. Urz. MON z 20.02.2002 r.).

23. Decyzja Nr 22/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 stycznia 2007 roku w sprawie gospodarki energetycznej w resorcie obrony narodowej (Dz.Urz.MON 2007.2.20).

24. Decyzja Nr 19/MON z 24 stycznia 2002 r. w sprawie planowania i wykorzystania budżetu resortu Obrony Narodowej (Dz. Urz. MON z 31.01.2002 r.).

25. Decyzja Nr 51/MON z dnia 29 marca 2000 r. w sprawie zasad korzystania ze służbowych samochodów osobowych w resorcie obrony narodowej (Dz. Rozk. MON póz. 3 z późn. zm.).

26. Decyzja Nr 33/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie użyczenia Agencji Mienia Wojskowego przez jednostki organizacyjne podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane nieruchomości oraz przekazywania na przechowywania rzeczy ruchomych stanowiących ich integralne wyposażenie.

27. Decyzja Nr 74/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 lutego 2007 roku w sprawie trybu wprowadzania do Sił Zbrojnych RP uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz wycofywania uzbrojenia i sprzętu nieodpowiadającego wymaganiom wojska (Dz. Urz. MON.2007.4.48).

28. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 marca 2005 roku w sprawie rejestracji pojazdów Sił Zbrojnych RP (Dz.U.Nr84, poz.723).

29. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 czerwca 2005 roku w sprawie warunków technicznych pojazdów specjalnych i pojazdów używanych do celów specjalnych SZ RP (Dz.U.
    Nr 116, poz. 944.

30. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 21.11.2001 r. w sprawie odpowiedzialności majątkowej żołnierzy za wyrządzone przez nich szkody (Dz. U.
    z dnia 21 grudnia 2001 r. Nr 138, poz. 1557).

18.2. Instrukcje

1. „Przepisy o gospodarowaniu mieniem służby czołgowo - samochodowej”, sygn. Panc.-Sam. 578/91.

2. „Tymczasowe zintegrowane zasady eksploatacji UiSW”, wydane przez Zarząd XV SG WP w dniu 04.10.1993 roku.

3. „Katalog norm eksploatacji uzbrojenia i sprzętu wojskowego wojsk lądowych”, sygn. Szt. Gen. 1458/95.

4. „Instrukcja o organizacji Dni Technicznych w SZ RP”, sygn. Sł. Tech. 100/92.

5. „Instrukcja działalności Służby Metrologii Wojskowej”, sygn. Sł. Techn. 35/83.

6. „Konserwacja stała pojazdów mechanicznych wykonywana metodą hermetyzacji”, sygn. Panc. Sam. 542/88.

7. „Zakres remontu wojskowego pojazdów mechanicznych”, sygn. Panc. Sam. 287/75.

8. „Zasady użycia kompanii remontowej w warunkach stacjonarnych i polowych”, sygn. Sztab. Gen. 662/73.

9. „Przepisy o przekazywaniu sprzętu czołgowo - samochodowego do remontu zakładowego i o jego odbiorze po remoncie”, sygn. Panc. Sam. 521/86.

10. „Znowelizowany indeks materiałowy WP, sprzęt służby czołgowo - samochodowej”, sygn. Szt. Gen. 1061/82.

11. „Znowelizowany indeks materiałowy WP, sprzęt wojsk łączności”, sygn. Szt. Gen. 1060/82.

12. „Znowelizowany indeks materiałowy WP, sprzęt wojsk inżynieryjnych”, sygn. Szt. Gen. 1059/82.

13. „Wykaz zasadniczego uzbrojenia i sprzętu wojskowego o charakterze środków trwałych”, sygn. Szt. Gen. 1482/97.

14. „Akumulatory pojazdów mechanicznych, sygn. panc.-Sam. 582/92.

15. „Pokonywanie przeszkody wodnej pod wodą i ewakuacja załogi z zatopionego czołgu”, sygn. DWLąd. 27/2000.

„Przepisy o gospodarce mieniem służby uzbrojenia i elektroniki w wojsku”, sygn. Uzbr. 2000/79.

16. „Ilustrowany katalog wojsk lądowych”, sygn. Uzbr. 1755/75.

17. „Przepisy BHP w czasie przechowywania, naprawy i konserwacji sprzętu uzbrojenia
    i amunicji w pododdziałach”, sygn. Uzbr. 1377/73.

18. „Instrukcja osuszania magazynów technicznych ŚB i UiSW”, sygn. Sł. Tech. 118/94.

19. „Przepisy o klasyfikowaniu mienia służby uzbrojenia i elektroniki”, sygn. Uzbr.
    1924/78.

20. „Instrukcja o wietrzeniu magazynów z amunicją i sprzętem uzbrojenia”, sygn. Uzbr.
    850/67.

21. „Instrukcja planowania eksploatacji uzbrojenia i sprzętu technicznego w Siłach Zbrojnych”, sygn. Sł. Tech. 8/76.

22. „Zasady organizacji naprawy uzbrojenia”, sygn. Uzbr. 1384/73.

23. „Instrukcja o gospodarce sprzętem chemicznym - Cz. I, II,III, sygn. Chem. 178/68,
    200/69, 201/69.

24. „Przepisy o obsługiwaniu technicznym i naprawianiu sprzętu przeciwchemicznego
    w SZ RP”, sygn. OPChem. 374/92.

25. „Instrukcja przeprowadzania kontroli technicznej sprzętu łączności w jednostkach wojskowych”, sygn. Łącz. 712/78.

26. „Przepisy o gospodarce materiałowej łączności w wojsku”, sygn. Łącz. 560/73.

27. „Instrukcja organizacji prowadzenia gospodarki materiałowo - technicznej sprzętu i oprogramowania informatycznego w resorcie Obrony Narodowej”, sygn. Łącz 1012/2004.

28. „Instukcja o gospodarce materiałowej sprzętem ochrony kryptograficznej w SZ RP- DBBT-804A”, sygn. Łącz.wew. 55/2003.

29. „Ramowe przepisy o przekazywaniu i odbiorze UiSW”, sygn. Sł. Tech. 36/83.

30. „Instrukcja o eksploatacji sprzętu inżynieryjnego”, sygn. Inż. 419/78.

31. „Instrukcja o gromadzeniu zapasów części zamiennych i materiałów eksploatacyjnych”, sygn. Inż. 502/85.

32. „Przepisy o obsługiwaniu technicznym i naprawie sprzętu opchem”, sygn. Chem.
    374/92.

33. „Konserwacja sprzętu chemicznego”, sygn. Chem. 229/71.

34. „Program szkolenia żołnierzy zasadniczej służby wojskowej pododdziałów logistyki”, sygn. DWLąd. Wew. 56/2005.

35. Programu działania resortu Obrony Narodowej w zakresie przeciwdziałania wypadkom.

36. Poradnik o działalności profilaktycznej w jednostkach wojskowych”, sygn. Panc/Sam 532/86.

37. „Przepisy obchodzenia się z uzbrojeniem i sprzętem broni podwodnej”, sygn. Mar. Woj. 1263/2003.

38. „Przepisy o gospodarce materiałowej w służbach morskich”, sygn. Mar. Woj. 1272/2005.

39. „Przepisy o remontach okrętów i sprzętu Marynarki Wojennej”, sygn. Mar. Woj. 880/82.

40. „Normatywy zapasów magazynowych części zamiennych i materiałów eksploatacyjnych sprzętu i uzbrojenia broni podwodnej oraz norm ich zużycia”, sygn. Mar. Woj. 1129/93.

41. „Katalog norm eksploatacji jednostek pływających oraz zasadniczego uzbrojenia isprzętu wojskowego Marynarki Wojennej RP”, sygn. Mar. Woj. 1300/2006.

42. „Informator logistyczny oficera broni podwodnej”, sygn. Mar. Woj. 1255/2001.

43. „Instrukcja o warunkach technicznych eksploatacji, naprawy i odbioru po naprawie morskich przyrządów optycznych”, sygn. Mar. Woj. 216/60.

44. „Normy zużycia materiałów do konserwacji sprzętu i uzbrojenia morskiego”, sygn. Mar. Woj. 676/74.

45. „Przechowywanie i przeglądy techniczne uzbrojenia rakietowego w składnicach Marynarki Wojennej”, sygn. Mar. Woj. 694/75.

46. „Przepisy o klasyfikowaniu mienia służby uzbrojenia morskiego”, sygn. Mar. Woj. 890/82.

47. „Zbiór przepisów w sprawach szkód w mieniu wojskowym”, sygn. Mar. Woj. 1287/86.

18.3. Rozkazy, wytyczne i zarządzenia

1. „Wytyczne Szefa Sztabu Generalnego w sprawie obsługiwania rocznego UiSW” - Pismo nr 54 z dnia 17.06.1994 r.

2. „Wytyczne Szefa Zarządu Technicznego Sztabu Generalnego WP z dnia 01 października 1996 roku w sprawie zasad zaopatrywania sił zbrojnych w sprzęt i materiały powszechnego użytku (grupa B)”.

3. „Wytyczne Szefa logistyki Wojsk Lądowych Nr 25 z dnia 19.12.2000 roku w sprawie działalności metrologicznej w Wojskach Lądowych”.

4. „Wytyczne szefa Logistyki Wojsk Lądowych w sprawie określenia szczegółowych zasad planowania usług obsługowo-remontowych i opracowywania normatywnych potrzeb środków finansowych na usługi remontowe UiSW, wydawane corocznie”.

ZAŁĄCZNIKI:

1. Roczny plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW w JW. ……. na ……. Rok.

2. Ewidencja urządzeń technicznych podlegających przepisom Wojskowego Dozoru Technicznego w JW ……

3. Ewidencja przyrządów pomiarowych podlegających obowiązkowi kontroli metrologicznej /legalizacja, uwierzytelnienie, sprawdzenie okresowe/ będących na stanie JW ….

4. Wykaz osób posiadających uprawnienia do eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych zgodnie z wykazem stanowisk pracy w OG.

5. Roczny plan remontu - zadań produkcyjnych JW. …. na …. Rok.

6. Kwartalny plan remontu - zadań produkcyjnych dla …. na …. kwartał ……. Roku.

7. Miesięczny plan pracy - sprawozdanie …. za miesiąc …… ….roku.

8. Plan obsługiwania dla sprzętu …….. (masowego) w JW. ……. na ….. rok.

9. Plan obsługiwania sprzętu w czasie przechowywania na …. Rok.

10. Plan zasadniczych przedsięwzięć organizowanych w dniach technicznych w JW …

11. Plan pomocy logistycznej dla .............................. (nazwa pododdziału) podczas wykonywania OR.

12. Plan zamierzeń profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania wypadkom z bronią, środkami bojowymi oraz na pojazdach mechanicznych w ……… na ……. Rok.

13. Grafik obsługiwania akumulatorów na miesiąc …… w ….. roku.

14. Ewidencja oraz planowana wymiana akumulatorów/ogumienia w JW. ............

15. Zasady obsługiwania uzbrojenia i sprzętu wojskowego podczas przechowywania.

16. Obsługiwanie roczne uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

17. Ramowy zakres prac realizowanych podczas obsługiwania rocznego.

18. Ramowa karta zakresu czynności przy …. (nazwa UiSW).

19. Zestawienie potrzeb sił i środków do zabezpieczenia obsługiwania rocznego uzbrojenia
    i sprzętu pododdziału w ….. (pododdziale).

20. Harmonogram realizacji obsługiwania rocznego w …. (nazwa pododdziału).

21. Indywidualna karta czynności obsługiwania rocznego na …. (numer rejestracyjny, typ,
    marka UiSW, rodzaj obiektu, urządzenia).

22. Wykaz podstawowych dokumentów obsługiwania rocznego.

23. Książka przechowywania …........................ (nazwa sprzętu).

24. Zakres kontroli.

25. Plan kontroli metrologicznych przyrządów pomiarowych na …. rok realizowanych w organach wykonawczych Państwowej Administracji Miar oraz laboratoriach akredytowanych.

26. Zapotrzebowanie na zakup przyrządów pomiarowych w roku ….. przez ……………(JW/instytucję).

27. Sprawozdanie z działalności metrologicznej za rok …… w ……..(OG, jednostce/instytucji wojskowej).

Wykaz osób zajmujących się eksploatacją urządzeń objętych Wojskowym Dozorem Technicznym w ….. (OG, jednostce, instytucji wojskowej).

28. Plan przeglądów konserwacyjnych urządzeń objętych Wojskowym Dozorem Technicznym na .... rok realizowanych w wojskowych organach remontowych lub poza wojskiem.

29. Wykaz stanowisk pracy, na których wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych.

30. Ilościowy plan potrzeb prowadzenia egzaminów kwalifikacyjnych dla osób użytkujących urządzenia, instalacje i sieci energetyczne w JW. ……w …….. roku.

31. Częstotliwość kontroli uzbrojenia i sprzętu wojskowego prowadzonych przez osoby funkcyjne w jednostce (instytucji wojskowej).

32. Modelowy zakres czynności kontrolnych UiSW prowadzonych przez poszczególne osoby funkcyjne w JW.

33. Organizacja i funkcjonowanie parku sprzętu technicznego.
    

Wykaz gestorów i COL wraz z zadaniami określa minister Obrony Narodowej.

Grupa w użytkowaniu, zwana wcześniej grupą eksploatacyjną E

Grupa w przechowywaniu, zwana wcześniej grupą konserwacyjną K

PROJEKT_wersja 26.01.09

54

---