Opracowanie kolosa do ćwiczeń 123 (Tomczuk)

Ćwiczenia 1

Zad 1.

Dane:

R1 = 1 kΩ = 1000 Ω;

U1 = 0,8 U.

R2 wyliczamy z układu równań:

Z tego otrzymujemy, że R2 = 250 Ω.

Zad 2.

Prawo Ohma - natężenie prądu stałego I jest proporcjonalne do całkowitej siły elektromotorycznej w obwodzie zamkniętym lub do różnicy potencjałów (napięcia elektrycznego) między końcami części obwodu nie zawierającej źródeł siły elektromotorycznej.

Prawo Ohma określa opór elektryczny przewodnika:

Pierwsze prawo Kirchoffa - suma algebraiczna natężeń prądów dopływających(+) i odpływających(-) z danego węzła jest równa 0. lub Suma natężeń prądów dopływających do węzła jest równa sumie natężeń prądów wypływających z tego węzła.

Drugie prawo Kirchoffa - suma wszystkich napięć w danym oczku równa się zero.

Rezystancja - jest to cześć rzeczywista impedancji. Podaje się ją w Ohm-ach.

Reaktancja - jest to cześć urojona impedancji. Podaje się ją w Ohm-ach.

Impedancja - jest rozszerzeniem pojęcia rezystancja z obwodów elektrycznych prądu stałego, umożliwia rozszerzenie prawa Ohma na obwody prądu przemiennego.

Konduktancja (przewodność elektryczna) - jest odwrotnością rezystancji. Jest więc miarą podatności elementu na przepływ prądu elektrycznego. Oznaczenie - G jednostka Simens (S).

Zad 3.

Źródło napięcia:

Schemat

Parametry źródła:

Źródła prądowego:

Schemat:

Parametry źródła:

Ćwiczenia 2

Zad1

Zad 2.

Odkształcenie krzywej prądu jest spowodowane nieliniowym charakterystyką B=f(H) rdzenia. Mamy do czynienia z przypadkiem przebiegu prądu przy uwzględnieniu zjawiska histerezy magnetycznej.

Górny lewy wykres: oś y = B [T] , x = i;H [A/m]

Górny prawy: oś y = u[V] , x = t [s]

Dolny: oś y= t [s] , x = i[A],

Wykresu napięcia od czasu tym bardziej odbiega od przebiegu sinusoidalnego im badziej nieliniowa jest charakterystyka strumienia w funkcji prądu i im większe jest nasycenie rdzenia.

Ćwiczenie 3

Zad 1.

Schemat:

Dane: R₁ , L₁, R₂ , L₂, U, f, I₁, I₂, U_1M, U_2M

Wzory:

Zad 2.

Rezystancja:

Zasilamy powyższy układ prądem stałym. Odczytujemy wartości z przyrządów pomiarowych. Następnie obliczamy rezystancje ze wzoru : R = U/I Ohm. Przy kilku pomiarach mamy następujące wzoru:

Indukcyjność:

Odczytujemy wartości z przyrządów i stosujemy wzory:

Zad 3.

Łączymy cewki ze sobą szeregowo na dwa sposoby i wykorzystujemy fakt różnej wartości impedancji wypadkowej przy połączeniu ze sobą różnych zacisków. Ze względu na zwrot prądu, przy połączeniu ze sobą zacisków jednoimiennych mamy układ przeciwsobny, a przy połączeniu zacisków różnoimiennych - zgodny. Zasilając napięciem o tej samej wartości cewki połączone na oba sposoby, otrzymujemy większą wartość prądu w układzie przeciwsobnym.

Dla rozróżnienia końców cewek, oznaczamy je wstępnie symbolami: x1-y1 i x2-y2, zaś układ połączeń do wyznaczenia zacisków jednoimiennych - symbolami I i II.

Jeżeli przy tej samej wartości napięcia U, wartość prądu I w układzie I jest większy niż w układzie II, to zaciskami jednoimiennymi są x1-x2 i y1-y2, jeżeli wartość prądu I w układzie I jest mniejsza niż w układzie II, to zaciskami jednoimiennymi są x1-y2 i x2-y1.

---