METODY BADANIA PIONOWOŚCI BUDOWLI WYSMUKŁYCH.

1-trygonometryczna

2-bezpośredniego rzutowania

3-wcięć

4-jednego punktu oporowego

5-projekcji laserowej

1)polega na wyznaczeniu wychyleń kątowych poszczególnych p-tów budowli w stos. do p-tu na najniż. poziomie. Pomiary z 3 stanow. symetrycznie wokół budowli. Odl. stanow. od bud. >1,5 h.

składowe wychylenia ze stanowisk:

wektory r1, r2, r3 są prostopadłe do kier. celowania ze stanow. 1, 2, 3. Wielkość wychylenia R i jego rzuty Rx i Ry oblicza się ze wzorów:

α1,α2,α3 azymuty linii celowania

azymut i wielkość wychylenia wylicza się ze wzoru:

błąd wychylenia wypadkowego:

wartość przybliżona bł. azymutu w-ychylenia wypadkowego oblicz-am:

Mając 3 składowe wychylenia r1, r2, r3 można wyznaczyć wychylenie wypadkowe met. analit.-graf. Langa. Szkicujemy rozmieszczenie stanow i nanosimy kierunki celu na najnizszy poziom. Od tych kierunków odkłada się wielkości r wyznaczone na i-tym poziomie. Przez końce takich odcinków prowadzimy proste równoległe do kierunków średnich. Proste tworzą trójkąt błędów. Geometrycny środek trójk. bł. określa położenie osi komina na danym poziomie. Wymiary trojk. błędów zależą od bł. pomiaru.

Budowle wysmukłe to bud. któ-rych wys. kilkakrotnie przewyższa szerokość. kominy przemysłowe, chłodnie kominowe, wieże, maszty telewizyjne, latarnie itp. Geod. obsł

obejmuje:

-projekt realizacji prac geodezyjnyc

-założenie geod. sieci realizacyjnyc

-wykonanie prac realizacyjnych

-kontrola w trakcie wznoszenia

-inwentaryz. powykon. i sporządze-nie dokumentacji powykonawczej

-obserwacja odkształceń w czasie montażu

Budowle wysm. mierzy się też w okresie eksploatacji. W celu wy-krycia odchyleń od pionowego i prostoliniowego przebiegu osi bu-dowli prowadzi się pomiary pio-nowości. Wykorzystuje się kilka metod.

SUWNICE

Urządzenia do transportowania su-rowców i wyrobów w obrębie skła-dów lub hal produkcyjnych. Wy-magania techniczne szyn torów podsuwnicowych:

-prostoliniowe i równoległe;

-równooddalone (wg zał. projektu)

-we właściwej odległości od elem-entów konstrukcji hali czy estakady

-ułożone poziomo na jednej wyso-kości

Szyny suwnic układa się na belkach stalowych lub żelbetowych, te zaś oparte są na słupach nośnych lub wspornikach wystających ze słu-pów nośnych konstrukcji hali.

1)różnica poziomów główek szyn

± 10mm na podporach

± 15mm w przęśle

2)różnica poziomów główek w tej samej osi podłużnej b/1500 <10mm

3)max odchyłka w prześwicie

± 5mm (odch. od projektu)

4)odch. osi teoretycznej szyny od rzeczywistej ± 2,5mm

5)odchylenie czoła szyn w styku w pionie i poziomie max ± 1mm

6)max przerwa na łączeniu obu szyn ± 4mm

W terenie stabilizujemy 4 stanowis-ka osnowy kontrolej. Wyznaczamy współrzędne stanowisk, później rzędne p-tów zasygnalizowanych na belkach od płaszczyzn piono-wych I-II i III-IV.

Do pomiaru stosuje się łatę uk-ładaną poziomo i prostopadle do belek, tak by jej początek pokrywał się z oznaczonymi punktami ich osi Na podst. danych z pomiaru określa się odchyłki osi belek od projekto-wanych osi szyn. Oblicza się je w taki sposób, by jednocześnie uzys-kać dane do wyznaczenia wskaźni-ków montażowych szyn toru suw-nicowego. Wskaźniki te powinny leżeć na dwóch prostych równoleg-łych i odległych o projektowany rozstaw szyn. Należy je wpasować w teoretyczne osie. Przy wpasowa-niu stosuje się metodę spełniająca warunek minimum sumy kwadra-tów odchyłek osi belek od ich osi projektowanych. Opracowanie wy-konuje się dwiema metodami:

- analityczno - graficzna

- analityczna

analityczno - graficzna

Mając odczyty z łaty L i P obliczamy y_L i y_P praktyczne w układzie odniesienia (geodezyj-nym). Obliczamy środek toru dla każdego zasygnalizowanego p-tu [y₀=(y_L+y_P)/2] i obl. wartość śred-nią położenia osi toru [y_śr=(ΣY₀)/n]. Następnie obliczamy odchyłki ze wzoru: y₀-y_śr. Obliczone odchyłki odejmujemy od teoretycznej war-tości położenia osi toru (Y₀), po czym obliczamy Y_L=Y₀ - S/2 i Y_P=Y₀ + S/2. W końcu wyliczamy odchyłki osi belek w oznaczonych p-tach od wypośrodkowanych osi teoretycznych: V_YL=y_L-_YL; V_YP=y_P-Y_P oraz odchyłki rozstawu osi be-lek w poszczególnych przekrojach V_ROZ=V_YP-V_YL

met. analityczna

Różni się od anal-graf, że nie rysujemy wypośrodkowanej osi to-ru, ale obliczamy współczynniki tej osi oraz współrzędne Y0 przez podstawienie ich do odpowiednich r-ń poprawek. R-nia układa się wg wzoru: a_*i + b = y₀ - y_śr + v; i = d_i/i

a,b-współczynniki r-nia osi toru

di - odl p-tu od początku toru

d - odl. między sąsiednimi p-tami

y₀ - y_śr - wyraz wolny równania

v - poprawka

Obliczone odchyłki p-tów oznaczo-nych na osiach belek od wypośrod-kowanych teoretycznych osi szyn wykorzystywane są w ten sposób, że odkłada się je od wspomnianych p-tów z odwrotnym znakiem, uzys-kując na belkach miejsca wskźni-ków do montażu szyn.

---