prawoela, Prawo Administracyjne i finansów publicznych(1)

0x08 graphic

Zestaw nr 1

Zasada dwuinstancyjności -Dwuinstancyjność - jedna z zasad postępowania sądowego i pozasądowego. Oznacza, że strona niezadowolona z orzeczenia organu pierwszej instancji (przed którym rozpoczęto postępowanie) może wnosić przewidziane prawem środki odwoławcze do organu hierarchicznie wyższego (drugiej instancji).

Oblicz termin końcowy do złożenia zażalenia, jeżeli postanowienie otrzymano w dniu 2010/05/22

Omów przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka

- Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków jest dopuszczalne w postępowaniu podatkowym, choć obwarowane pewnymi warunkami. Wyłączone jako dowód są zeznania uzyskane od osób wymienionych w art. 195 o.p. Brak zdolności, o której tu mowa, może mieć charakter trwały

lub przejściowy. Jeśli ustaną przyczyny niezdolności komunikowania swych spostrzeżeń, dana osoba będzie mogła występować w charakterze świadka. Trwała zaś niezdolność eliminuje daną osobę jako świadka.

Świadkiem jest osoba fizyczna, która w postępowaniu dotyczącym praw lub obowiązków innego podmiotu składa zeznania o faktach spostrzeżonych lub o których otrzymała wiadomość od innych osób.

Zdolność do występowania w charakterze świadka jest ograniczona dwiema instytucjami procesowymi, a mianowicie prawem odmowy składania zeznań przysługującym członkom najbliższej rodziny strony, które zostało wyrażone w art. 196 § 1 o.p., oraz prawem odmowy odpowiedzi na pytanie określonym w art. 196 § 2 o.p.

Prawo odmowy składania zeznań przysługuje małżonkowi strony, wstępnym, zstępnym i rodzeństwu strony oraz powinowatym pierwszego stopnia, jak również osobom pozostającym ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli.

Prawo odmowy zaś odpowiedzi na pytanie przysługuje wtedy, gdy odpowiedź mogłaby narazić świadka lub członków jego najbliższej rodziny na odpowiedzialność karną, karną skarbową lub spowodować naruszenie obowiązku zachowania ustawowo chronionej tajemnicy zawodowej. Przed odebraniem zeznania organ podatkowy powinien poinformować świadka o przysługujących mu uprawnieniach i odpowiedzialności za fałszywe zeznania.

Stosownie do art. 247 § 3 kodeksu karnego nie podlega karze za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy osoba, która nie wiedząc o prawie odmowy zeznań lub odpowiedzi na pytania, składa fałszywe zeznanie z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jej samej lub jej najbliższym.

Zestaw 2

Zasada praworządności - Zasada praworządności oznacza, że organy administracji działają na podstawie przepisów prawa. Praworządność oznacza przestrzeganie prawa w sferze jego stanowienia i stosowania.

Omów dowód z dokumentów - Powoływanie dowodów z dokumentów w trakcie toczącego się postępowania dowodowego jest uregulowane przepisami kodeksu postępowania cywilnego (artykuł 244 - 257). Na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego dokumenty w ścisłym znaczeniu dzielą się na dokumenty urzędowe i prywatne. Rozróżnienie to opiera się na kryterium wystawcy dokumentu i ma jednocześnie istotne znaczenie dla oznaczenia jego mocy dowodowej. Co do zasady wszystkie środki dowodowe są sobie równe. Wyjątkiem jednak od zasadniczego równouprawnienia środków dowodowych jest przepis stanowiący, że jeżeli dla danej czynności prawnej wymagana jest forma pisemna, dowód ze świadków lub z przesłuchania stron w sprawie między uczestnikami tej czynności na fakt jej dokonania jest dopuszczalny tylko w wypadku, gdy dokument obejmujący czynność został zgubiony, zniszczony lub zabrany przez osobę trzecią. Regulacja ta daje więc w powyższym przypadku wyraz wyższości dowodu z dokumentu w zestawieniu z dowodem z przesłuchania świadków lub stron. Sąd apelacyjny ma prawo do pełnego i w zasadzie nieograniczonego badania sprawy. W związku z tym jest możliwe w postępowaniu apelacyjnym przytoczenie nowych okoliczności faktycznych i powołanie nowych środków dowodowych, dla wykazania każdej wady w orzeczeniu sądu I instancji. Sąd II instancji może jednak pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli uzna że strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Oblicz termin końcowy do złożenia odwołania od decyzji, jeżeli decyzja została odebrana w dniu 2010/05/22

Zestaw nr 3

Omów zasadę pogłębiania zaufania obywateli - Zasada Pogłębiania Zaufania Obywateli . „Organy administracji publicznej obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli”. Zasada ta łączy się z zasadą praworządności i państwa prawa. Chodzi w niej o to, aby działanie organów administracyjnych prowadzących postępowanie wyrażało zawsze przestrzeganie prawa i norm etycznych. Z zasady tej wynika, że w przypadku spornych lub niejasnych kwestii rozstrzygnięcie ma być na korzyść obywatela. Rodzi to poczucie bezpieczeństwa i zaufania, że prawo nie działa na niekorzyść obywatela. Zasada ta pogłębia zaufanie obywateli i rodzi przekonanie, że uczciwe postępowanie jest pewnym standardem wpisanym w katalog przepisów prawnych

Oblicz datę końcową do złożenia zażalenia, jeżeli postanowienie otrzymano w dniu 2010/04/20

Omów skargę administracyjną - Skarga do sądu administracyjnego może być wniesiona przez każdego kto ma w tym interes prawny, w tym także przez prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich, organizację społeczną, a także przez inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Skargę wnosi się do Sądu w terminie 30 dni od doręczenia rozstrzygnięcia w sprawie, po wyczerpaniu wszystkich środków

zaskarżenia (chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw

Obywatelskich), za pośrednictwem organu, którego działanie

lub bezczynność są przedmiotem skargi. Czyli jeżeli decyzja została wydana przez organ gminy skargę wnosi się za pośrednictwem tego organu. Zgodnie z KPA skarga powinna zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest kierowana, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, oznaczenie miejsca zamieszkania (a w razie jego braku, adresu do doręczeń) lub siedziby stron ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, przy czym strony

i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie swojego zamieszkania, adresu do doręczeń lub siedziby, oznaczenie rodzaju pisma (skarga), wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, wartość

przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wysokości zależy wysokość opłaty

(do wartości przedmiotu zaskarżenia nie wlicza się odsetek

i kosztów związanych z należnością główną), podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (za stronę, która nie może się podpisać, podpisuje skargę osoba przez nią upoważniona z wymieniem przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała), wymienienie załączników.

Zestaw nr 4

Omów zasadę uczestnictwa stron w postępowaniu administracyjnym - Organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Zasada ta może doznać pewnego ograniczenia - organy administracji publicznej mogą od niej odstąpić w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną. Organ administracji publicznej jest zobowiązany utrwalić w aktach sprawy (w drodze adnotacji) przyczyny odstąpienia od zasady czynnego udziału stron.

Zasada ta stanowi procesowe uprawnienie strony, tak więc strona nie ma obowiązku czynnie uczestniczyć w postępowaniu.

Przejawami zasady czynnego udziału stron w postępowaniu są: prawo inicjatywy dowodowej, prawo do czynnego udziału w czynnościach postępowania dowodowego, prawo wypowiadania się co do wyników postępowania dowodowego oraz co do zgromadzonych dowodów i materiałów w sprawie, a także prawo strony do wglądu w akta sprawy[3].

Jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w sprawie, następuje wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną.

Omów skargę kasacyjną - Skarga kasacyjna- nadzwyczajny środek zaskarżenia w procesie cywilnym przysługujący od prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie, wydanego przez sąd II instancji.

Omów przeprowadzenie dowodu z wizji lokalnej

W wizji lokalnej odtwarza się przebieg zdarzenia, jest to rekonstrukcja zdarzeń. Każdy z uczestników jest uprzedzony o odpowiedzialności karnej i każdy podpisuje się na protokole. Wizję utrwala się za pomocą kamer lub innych urządzeń.

Zestaw nr 5

Omów środki odwoławcze od decyzji administracyjnej

Odwołanie od decyzji administracyjnej wnosi strona w ciągu 14 dni od ogłoszenia lub doręczenia decyzji. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał decyzję, do organu wyższego szczebla. Odwołanie nie wymaga szczególnego uzasadnienia. Wystarczy żeby wynikało z niego wyraźnie, iż strona jest niezadowolona z decyzji. W wyniku wniesienia odwołania następuje wydanie drugiej decyzji w taj samej sprawie przez organ nadrzędny, która może być zmieniona w całości, częściowo lub utrzymania mocy, jeśli jest trafna. Decyzja organu odwoławczego jest ostateczna i nie podlega zaskarżeniu. Uchylenie decyzji ostatecznej może być tylko w trybie nadzoru sprawowanego przez organy zwierzchnie nad organami podległymi. Organ nadrzędny może zmienić zaskarżoną decyzję w całości lub części, uwzględniając w ten sposób odwołanie strony.

Zażalenie przysługuje stronom od zapadających w toku postępowania postępowań, ale tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych w kodeksie postępowania administracyjnego. Zażalenie wnosi się w ciągu 7 dni od daty ogłoszenia lub doręczenia postępowania. Wniosek o wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym. Zmierza on do podjęcia na nowo postępowania, które zostało zakończone wydaniem ostatecznej decyzji Wznowienie postępowania może nastąpić, gdy: decyzja wydana została w wyniku przestępstwa (np. przekupieniu urzędnika) dowody, na których oparł się organ okazały się fałszywe ( np. podrobione dokumenty) wyjdą na jaw nowe okoliczności, nie znane w chwili wydania decyzji

Omów zasadę informowania stron - ZASADA INFORMOWANIA STRON I INNYCH UCZESTNIKÓW POSTĘPOWANIA art. 9 KPA, ozn., że organy adm. państwowej są zobowiązane należycie i wyczerpująco informować strony o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem post. adm. , czuwają aby strony nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek;

Zasady doręczania pism - Przepisy dotyczące instytucji doręczenia zostały uregulowane w Rozdziale 5 Działu IV o.p. oraz w Rozdziale 8 Działu I k. p. a. Przepisy te zawierają generalne zasady rządzące instytucją doręczenia pism. Zasady te określają:

a) miejsce doręczenia,
b) podmioty uprawnione do dokonania czynności doręczenia,
c) sposób ich doręczenia,
d) osoby uprawnione do odbioru pism oraz
e) moment doręczenia.

Miejsce doręczenia pism

I. Doręczanie pism osobom fizycznym

Zasadą jest, że w obu postępowaniach, tj. administracyjnym ogólnym jak i podatkowym, pisma doręcza się osobie fizycznej w miejscu zamieszkania lub miejscu pracy5). Pisma mogą także być doręczane w siedzibie organu, przed którym toczy się postępowanie6). W przypadku postępowania administracyjnego ogólnego istnieje zakaz doręczania pism w siedzibie organu, przed którym toczy się postępowanie w przypadku, gdy sprzeciwia się temu przepis prawa7).

Pismo adresowane do osoby fizycznej uważa się za prawidłowo doręczone w przypadku, gdy zostanie złożone:

- na wskazany adres poczty elektronicznej8) albo
- w postępowaniu podatkowym w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji9) - należy wskazać, iż w judykaturze wskazuje się, iż ten sposób doręczenia dotyczy jedynie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.10)

Należy nadmienić, że w razie niemożności doręczenia pisma w któryś ze sposobów określonych powyżej, a także w innych uzasadnionych przypadkach, pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie11).

Doręczanie pism na wskazany adres poczty elektronicznej jest możliwe jedynie w dwóch przypadkach, tj. jeżeli strona:

- wystąpiła w tym przedmiocie do organu prowadzącego postępowanie lub
- wyraziła zgodę na ten sposób doręczania.

Żądanie strony o zastosowanie elektronicznych środków doręczania pism nie jest wiążące dla organu.12) Oznacza to, iż organ prowadzący postępowanie może to żądanie uwzględnić, ale nie musi.

Na gruncie obu ustaw ten sam sposób doręczenia stosuje się również do pełnomocników strony, ponieważ w postępowaniu administracyjnym (w tym podatkowym) może być nim tylko osoba fizyczna mająca zdolność do czynności prawnych13).

Należy zaznaczyć, iż w postępowaniu podatkowym pełnomocnik musi legitymować się pełną zdolnością do czynności prawnych14).

II. Doręczanie pism osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej

W przypadku, gdy pismo jest adresowane do osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, pisma doręcza się w lokalu ich siedziby osobom uprawnionym do odbioru pism (korespondencji)15). W postępowaniu podatkowym osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, pisma można doręczać także w miejscu prowadzenia działalności. Co więcej - organ podatkowy ma swobodę wyboru - czy doręczy pismo w siedzibie takiego podatnika, czy też w miejscu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.16) Jednakże osoba przyjmująca pismo musi być upoważniona przez podatnika do odbioru pism. Jak wskazuje się w orzecznictwie, „za osobę uprawnioną do odbioru pism można uznać bowiem osobę, która z racji podziału czynności, w jednostce organizacyjnej wykonuje te czynności”.17)

Podmioty uprawnione do dokonania czynności doręczenia

Przepisy ordynacji podatkowej zawierają ogólną zasadę dotyczącą sposobu doręczenia, zgodnie z którą organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów18). Podobnie unormowanie został określony sposób doręczeń w k. p. a.19), jednakże redakcja tej zasady określa szerzej krąg podmiotów uprawnionych do dokonywania czynności doręczania pism. K. p. a. stanowi bowiem, iż organ administracji ogólnej może doręczać pisma za pomocą poczty, swoich pracowników oraz innych upoważnionych osób lub organów. Odmienne określenie w obu ustawach tego ostatniego kręgu osób (w tym organów) uprawnionych do dokonywania doręczania pism w imieniu organu wskazuje na większą dowolność w wybieraniu posłańca - przepisy k. p. a. pozwalają organowi, przed którym toczy się postępowanie upoważnić do dokonania czynności doręczenia każdą osobę lub organ - natomiast organ podatkowy, w przypadku, gdy nie korzysta z usług poczty, może uczynić posłańcem osobę niebędącą jego pracownikiem tylko w przypadku, gdy odrębne przepisy tak stanowią. Wadliwym będzie zatem doręczenie pisma za pomocą osoby zatrudnionej w organie podatkowym na podstawie umowy cywilno-prawnej.

Sposób doręczenia oraz osoby uprawnione do odbioru pism

I. Doręczenie właściwe (bezpośrednie)

Zasadą jest, iż pisma doręcza się stronie lub przedstawicielowi ustawowemu20). Zasada ta zostaje przełamana w sytuacji, gdy strona działa przez pełnomocnika - w tym przypadku pisma doręcza się pełnomocnikowi21), jeżeli organ administracji został powiadomiony o jego ustanowieniu. Zaznaczyć należy, iż doręczenie pisma bezpośrednio stronie z pominięciem pełnomocnika uzasadnia wznowienie postępowania22). Warto zwrócić jednak uwagę na okoliczność, że mocodawca może postanowić, iż pełnomocnictwo swoim zakresem nie obejmuje pełnomocnictwa do spraw doręczeń - w tym przypadku, prawidłowe będzie doręczenie pisma bezpośrednie stronie. W przypadku, gdy organ administracji doręczy pismo zarówno stronie jaki jej pełnomocnikowi - skutki doręczenia wywołuje jedynie doręczenie pisma pełnomocnikowi, natomiast doręczenie pisma stronie wywołuje jedynie ten skutek, że strona jest poinformowana o treści pisma23).

II. Doręczenie zastępcze (uproszczone)

Zarówno przepisy k. p. a., jak i o.p. przewidują, iż w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata24). Przez nieobecność adresata należy rozumieć nieobecność czasową niezwiązaną ze zmianą miejsca zamieszkania lub pobytu25).

Powyższy sposób doręczenia nie ma zastosowania do adresatów będących osobami prawnymi oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej26). Jak słusznie podkreśla się w judykaturze, pokwitowanie odbioru decyzji przez inny podmiot prawny, mający siedzibę w tym samym budynku, nie stanowi skutecznego doręczenia27).

Należy wskazać, że przepisy obu ustaw wskazują, iż w przypadku, gdy nie można dokonać doręczenia właściwego albo doręczenia zastępczego w sposób, o którym mowa powyżej - organ administracji powinien dokonać doręczenia poprzez pozostawienie pisma w urzędzie pocztowym lub urzędzie gminy (miasta) właściwym dla miejsca zamieszkania lub pracy podatnika28). Urząd, w którym pozostawiono pismo przechowuje je przez okres 14 dni. Pismo pozostawia się w urzędzie pocztowym jedynie w przypadku doręczania pisma za pośrednictwem poczty - w pozostałych przypadkach pisma pozostawia się w urzędzie gminy (miasta). W przypadku dokonania doręczenia zastępczego za pomocą pozostawienia pisma w urzędzie pocztowym albo gminy (miasta) należy powiadomić adresata dwukrotnie poprzez pozostawienie zawiadomienia (awiza) o pozostawaniu pisma w urzędzie pocztowym w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

III. Powstanie fikcji doręczenia pisma stronie albo jej pełnomocnikowi

Z powstaniem fikcji doręczenia, a więc w sytuacji, gdy pomimo niedoręczenia pisma przyjmuje się, że adresat je otrzymał, mamy do czynienia w przypadku, gdy:

- pismo, z uwagi na niemożność doręczenia bezpośredniego albo zastępczego, zostało pozostawione na okres 14 dni w urzędzie pocztowym albo gminy (miasta), a adresat był dwukrotnie zawiadamiany o tej okoliczności - w tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem czternastego dnia okresu dokonania pierwszego zawiadomienia, a pismo pozostawia się w aktach sprawy29),
- podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia30),
- adresat pomimo prawidłowego doręczenia odmawia przyjęcia pisma.31)

Dla określenia skuteczności takiego doręczenia istotne znaczenie ma właściwe wypełnienie obowiązków przez doręczyciela, czy to pracownika poczty, czy też organu administracji.32) Powszechnie przyjmuje się, że jeżeli tylko doręczyciel prawidłowo postąpi, tj. wskaże na formularzu potwierdzenia odbioru:

- przyczyny złożenia pisma sądowego w urzędzie pocztowym (placówce pocztowej),
- okoliczność odmowy jego przyjęcia wraz z datą tej odmowy,

to na podstawie tak wypełnionego zwrotnego poświadczenia odbioru można domniemywać, że powstały warunki do zastosowania tego trybu doręczenia pisma.33)

Szczególne sposoby doręczenia

Osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemających osobowości prawnej, które nie mają organów, pisma doręcza się kuratorowi wyznaczonemu przez sąd34). Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej nie może prowadzić swoich spraw wskutek braku powołanych do tego organów oraz nie posiada ustanowionego przez sąd kuratora - organ podatkowy przed dokonaniem doręczenia składa do sądu wniosek o ustanowienie kuratora35). To samo dotyczy osoby fizycznej niemającej zdolności do czynności prawnych36).

Osobom fizycznym nieznanym z miejsca pobytu, pisma doręcza się, co do zasady, kuratorowi wyznaczonemu przez sąd37) - jednakże w przypadku konieczności podjęcia czynności niecierpiących zwłoki - organ podatkowy wyznacza dla osoby nieobecnej - przedstawiciela38), za jego zgodą. Przedstawiciel jest uprawniony do działania do czasu wyznaczenia kuratora dla osoby nieobecnej przez sąd. Tak wyznaczonemu przedstawicielowi doręcza się pisma.

Pisma kierowane do osób korzystających ze szczególnych uprawnień wynikających z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego doręcza się w sposób przewidziany w przepisach szczególnych, w umowach i przyjętych zwyczajach międzynarodowych39).

Co istotne, w sprawach uzasadnionych ważnym interesem adresata lub gdy stan sprawy tego wymaga, organy administracji publicznej mogą dokonywać wezwań za pomocą telegrafu, telefonu, albo przy użyciu innych środków łączności, przy czym wezwanie przekazane w ten szczególny sposób powoduje skutki prawne jedynie wtedy, gdy nie ma wątpliwości, że dotarło do adresata we właściwej treści i w odpowiednim terminie40).

W postępowaniu administracyjnym ogólnym strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania, jeżeli przepis szczególny tak stanowi41).

Moment doręczenia

Doręczenie uważa się za dokonane z dniem:

a) faktycznego przyjęcia pisma - w przypadku gdy osoba uprawniona do odbioru pisma potwierdza doręczenie pisma własnoręcznym podpisem, ze wskazaniem daty doręczenia albo w przypadku gdy nie może potwierdzić doręczenia lub uchyla się od tego, doręczający sam potwierdzi datę doręczenia wraz ze wskazaniem osoby, która odebrała pismo, oraz podaniem przyczyny braku podpisu42),
b) odmowy przyjęcia pisma - w przypadku, gdy adresat odmawia przyjęcia doręczanego pisma,
c) z dniem doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli:

- organ podatkowy otrzyma w formie elektronicznej potwierdzenie doręczenia pisma w terminie 2 dni od dnia wysłania pisma43),
- organ administracji ogólnej otrzyma potwierdzenie doręczenia pisma w terminie 7 dni od dnia wysłania pisma,

d) z upływem czternastego dnia od pozostawienia pisma w urzędzie pocztowym albo urzędzie gminy (miasta), jeżeli adresat był dwukrotnie zawiadomiony o tym fakcie (zasada powtórnego awizowania), a pismo to nie zostało przez adresata w tym czasie podjęte,
e) z dniem dokonania wezwania za pomocą środków łączności, o ile nie ma wątpliwości, że dotarło ono do adresata we właściwej treści i w odpowiednim terminie44),
f) po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia.

W literaturze przedmiotu podkreśla się, że w przypadku, gdy strona wystąpiła o zastosowanie elektronicznych środków doręczania - to żądanie nie jest wiążące dla organu. Użycie przez ustawodawcę w art. 39.1 § 1 k. p. a. oraz art. 144a o.p. zwrotu „może” oznacza, iż pozostawiono tę kwestię uznaniu organu prowadzącego postępowanie.45)

Obowiązki strony postępowania administracyjnego (w tym podatkowego)

W toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ administracji publicznej o zmianie swojego adresu, w tym adresu poczty elektronicznej, jeżeli wystąpiono o doręczanie pism drogą elektroniczną46). W razie zaniedbania tego obowiązku, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy47). Z powyższego wynika, że organ administracji publicznej nie jest obowiązany badać z urzędu, czy adres mu znany jest adresem aktualnym48). Stosownie bowiem do ustalonej linii orzecznictwa nie można utożsamiać zmiany adresu z czasową nieobecnością w miejscu stałego pobytu. Strona postępowania wyjeżdżając za granicę na czas określony nie zmienia bowiem miejsca stałego pobytu, a jedynie czasowo w nim nie przebywa - jeżeli o tym powiadomi organ, to nie ma tym samym podstaw, aby czynić jej zarzut niedopełnienia obowiązku zawiadomienia organu administracji publicznej o zmianie swojego adresu i obciążać jej skutkami wynikającymi doręczenia pisma pod dotychczasowym adresem. Organy administracji publicznej wiedząc o czasowej nieobecności strony w miejscu jej stałego zamieszkania winny, kierując się zasadami słuszności i uwzględniania słusznego interesu strony, doręczyć decyzję wówczas, kiedy wiadomym będzie, że strona może ją odebrać. Zastępcze doręczenie decyzji w tym stanie rzeczy jest nieprawidłowe49). Jednakże należy wskazać, że przepisy ordynacji podatkowej nakładają na osoby fizyczne obowiązek ustanowienia pełnomocnika do spraw doręczeń w przypadku:

- wyjazdu za granicę na okres co najmniej 2 miesięcy50),
- będących nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego51).

W razie niedopełnienia obowiązku ustanowienia pełnomocnika do spraw doręczeń - pismo uważa się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a w przypadku nierezydentów - pod adresem ostatniego czasowego pobytu.

Powyższa regulacja oraz ustalona linia orzecznictwa wskazują, że jeżeli strona zawiadomiła organ o krótkotrwałym, nieprzekraczającym dwóch miesięcy, wyjeździe za granicę - ten doręcza decyzję wówczas, kiedy wiadomym było, że strona może ją odebrać, tj. po jej przyjeździe z zagranicy - chyba, że ustanowiła pełnomocnika do doręczeń.

Zestaw nr 6

Omów zasadę nakłaniania do ugody - Następna to Zasada Nakłaniania do Ugody . „Sprawy, w których uczestniczą strony o spornych interesach, mogą być załatwiane w drodze ugody sporządzonej przed organem administracji publicznej (ugoda administracyjna).

Jakie znasz terminy do składania środków odwoławczych - decyzja - odwołanie 14 dni, postanowienie- zażalenie, 7 dni

Omów właściwość rzeczową organu administracji publicznej - Właściwość rzeczowa rozgranicza sprawy i czynności organów różnych rzędów. Dotyczy więc tylko takich systemów prawnych, w których dla określonych spraw powołano więcej niż jeden organ. Przykładowo, drobniejsze sprawy cywilne i karne rozstrzygane są w Polsce przez sądy rejonowe, a ważniejsze - przez sądy okręgowe.

Zestaw nr 7

Co rozumiesz pod pojęciem decyzja ostateczna - decyzja ostateczna, to taka, która wydana została przez organ drugiej instancji w wyniku odwołania. Strona nabyła prawo gdy: przyznano jej jakieś uprawnienie bądź nałożono nań obowiązek.

Omów zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych w rozumieniu kpa

Zdolność do czynności prawnych - w prawie cywilnym zdolność do dokonywania we własnym imieniu czynności prawnych, czyli do przyjmowania i składania oświadczeń woli mających na celu wywołanie powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnego. Innymi słowy, jest to zdolność do samodzielnego kształtowania swojej sytuacji prawnej (nabywania praw i zaciągania zobowiązań).

Zdolność prawna to zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków prawnych.Osoba fizyczna nabywa zdolność prawną z chwilą urodzenia

Oblicz termin do złożenia zażalenia na postanowienie skoro otrzymano je w dniu 2010/01/02

Zestaw nr 8

Omów zasadę szybkości postępowania - Zasada Szybkości Postępowania „Organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.
2. Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwione niezwłocznie.”
Wyżej wymieniona zasada nakłada na organ administracji obowiązek podejmowania wszelkich decyzji bez zbędnej zwłoki. Chodzi o to, aby sprawy były wnikliwie i w jak najkrótszym czasie doprowadzone do końca (do rozstrzygnięcia).

Jakie znasz terminy do załatwienia sprawy administracyjnej

Ustawa z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) wprowadza dla załatwienia spraw w postępowaniu administracyjnym trzy terminy:

1) niezwłoczne załatwienie sprawy,

2) jeden miesiąc,

3) dwa miesiące.

Niezwłoczne załatwienie sprawy oznacza, że sprawa może być rozpatrzona na podstawie faktów i dowodów powszechnie znanych albo znanych z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie. Stąd wniosek, że sprawy załatwiane niezwłocznie nie należą do spraw szczególnie skomplikowanych. Można powiedzieć, iż niezwłoczne załatwienie sprawy oznacza jej szybkie załatwienie.

Termin jednego miesiąca jest okresem końcowym, maksymalnym, bowiem sprawę należy załatwić wcześniej niż w ostatnim dniu tego okresu (1 miesiąc).

Z kolei termin dwóch miesięcy został przewidziany dla załatwienia spraw w postępowaniu wyjaśniającym przed organem pierwszej instancji, jeżeli te sprawy mają charakter „szczególnie skomplikowany”. Niestety, ustawodawca nie wyjaśnia, co rozumie przez to pojęcie, dlatego do pracownika organu administracji będzie zależała decyzja, czy zakwalifikuje daną sprawę jako szczególnie skomplikowaną czy też nie.

Obligatoryjne zawieszenie postępowania

Zawieszenie postępowania ( w postępowaniu administracyjnym ) - oznacza wstrzymanie biegu postępowania, z możliwością jego podjęcia, bez potrzeby powtarzania dokonanych czynności procesowych. Zawieszenie postępowania admin. może być obligatoryjne ( obowiązkowe ) bądź fakultatywne ( dobrowolne ). To pierwsze odbywa się z urzędu drugie zaś na wniosek zainteresowanej strony.

Przesłanki zawieszenia postępowania [edytuj]

Przesłankami obligatoryjnego zawieszenia postępowania przez organ administracji publicznej są:

1. Śmierć strony, gdy wezwanie jej spadkobierców nie jest możliwe a postępowanie nie ulega umorzeniu jako bezprzedmiotowe

2. Śmierć przedstawiciela ustawowego strony

3. Utrata przez stronę lub jej ustawowego przedstawiciela zdolności do czynności prawnych

4. W przypadku gdy rozpatrzenie i rozstrzygnięcie sprawy zależy od uprzedniego zagadnienia wstępnego

Zaistnienie choćby jednej z w/w przesłanek, uprawnia organ admin. publ. do zawieszenia postępowania administracyjnego.

Fakultatywne zawieszenie postępowania jest możliwe, gdy:

1. Z wnioskiem o to wystąpi strona na której żądanie postępowanie zostało wszczęte

2. Wnioskowi temu nie sprzeciwiają się inne strony

3. Zawieszenie nie zagraża interesowi społecznemu

W tym przypadku muszą wystąpić wszystkie przesłanki aby organ admin. publ. mógł zawiesić postępowanie.

Zestaw nr 9

Omów zasadę wyjaśniania przesłanek załatwienia sprawy -Nakłada ona na organy administracji obowiązek uzasadnienia stronom, na podstawie jakich przesłanek zostało wydane rozstrzygnięcie. Strona powinna zostać poinformowana, że decyzja została podjęta zgodnie z przepisami prawa oraz powinny one zostać jej podane. Jasne uzasadnienie podjętej decyzji powinno skutkować bezproblemowym wykonaniem zapisów decyzji przez stronę, bez zastosowania środków przymusu.

Wymień elementy decyzji administracyjnej

oznaczenie organu adm.publ.
data wydania
oznaczenie sprawy
oznaczenie strony/stron
poołanie podstawy prawnej
rozstrzygnięcie
uzasadnienie faktyczne i prawne
pouczenie czy i w jakim trybie służy odwołanie
podpis osoby upowaznionej - imię, nazwisko, stanowisko

Przesłanki wznowienia postępowania administracyjnego

1. „DOWODY , NA KTÓRYCH PODSTAWIE USTALONO ISTOTNE DLA SPRAWY OKOLICZNOŚCI FAKTYCZNE, OKAZAŁY SIĘ FAŁSZYWE”
Przesłanki zezwalające na wznowienie postępowania:
- fałszywość dowodu, czyli przyjęcie fałszywych zeznań świadków, opinia biegłego była fałszywa lub gdy dokumenty którymi posługiwano się w sprawie zostały podrobione.
- Organ lub sąd musi orzec o tym że dowód został sfałszowany.
- Gdy na podstawie fałszywego dowodu zostały ustalone istotne fakty i gdy takie fakty są ważne bezpośrednio w sprawie oraz gdy przyczyniają się do jej rozstrzygnięcia.
2. „DECYZJA WYDANA ZOSTAŁA W WYNIKU PRZESTĘPSTWA”
Przesłanki zezwalające na wznowienie postępowania:
- fakt popełnienia takiego przestępstwa musi mieć miejsce
- organ lub sąd musi orzec o tym że fakt popełnienia przestępstwa zaistniał.
- Musi nastąpić wyjaśnienie w tej sprawie z jakiej przyczyny taka decyzja została wydana. Przestępstwo jednak nie musi mieć bezpośredniego wpływu na treść decyzji, aby podstawą do wznowienia postępowania był art. 145 1 pkt. 2.
Art. 145 2 (dotyczy 1 pkt. 1 i 2) mówi także, że postępowanie może być wznowione, gdy nie stwierdzono jeszcze sfałszowania dowodu lub przestępstwa orzeczeniem sądu lub organu a jest to oczywistym faktem i aby uniknąć jakiejkolwiek szkody dla życia lub zdrowia ludzkiego a także by uniknąć szkody interesu społecznego.
Art. 145 3 (dotyczy 1 pkt 1 i 2) mówi, że „można wznowić postępowanie także w przypadku, gdy postępowanie przed sądem lub innym organem nie może być wszczęte na skutek upływu czasu lub innych przyczyn określonych w przepisach prawa”
3. „DECYZJA WYDANA ZOSTAŁA PRZEZ PRACOWNIKA LUB ORGAN ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ, KTÓRY PODLEGA WYŁĄCZENIU” o którym mówi art. 24, 25 oraz 27. Dla samej istoty sprawy istotny jest fakt, iż podmiot wydający taką decyzję nie jest wystarczająco obiektywny w swym decydowaniu. Aby możliwe było wznowienie postępowania nie jest potrzebne przedstawienie wpływu tej podstawy na treść decyzji, brak jakichkolwiek wymogów w przepisie.
4. „STRONA BEZ WŁASNEJ WINY NIE BRAŁA UDZIAŁU W POSTĘPOWANIU” Udziałem w postępowaniu jest ciągły udział strony w ciągłości istotnych czynności przygotowawczych, które są prowadzone przez konkretny organ administracji. Istnieją takie przypadki w których dana strona występowała w czynnościach, ale nie były one istotne dla sprawy, a także gdy nie brała ona udziału w ogóle. Ta podstawa dotyczy postępowania głównego oraz nadzwyczajnego. Podstawa ta będzie obowiązywała tylko wtedy, gdy nieobecność strony w czynnościach przygotowawczych nastąpiła bez własnej winy, chociaż powiadomiona została ona w prawidłowy sposób. Jednak gdy strona zrezygnowała zaś prawidłowo była powiadomiona to brak podstaw do żądania wznowienia postanowienia. Niedopuszczenie przez organ strony do postępowania poprzez nie zawiadomienie, nie zawiadomienie wszystkich stron, zawiadomienie stron ale niedopuszczenie do udziału w czynnościach przygotowawczych. Według art. 145 1 pkt 4 „pominięcie przez organ administracji pełnomocnika strony jest równoznaczne z pominięciem strony w postępowaniu administracyjnym i uzasadnia wznowienie postępowania”. W sytuacji gdy strona jest nie powiadomiona przez organ pierwszego stopnia o odwołaniach innych stron a postępowanie toczy się z pominięciem tejże strony. K.P.A w art. 10 2 dopuszcza wyjątek od zasady czynnego udziału stron w postępowaniu, jeśli jednak stwierdzi się naruszenie tego artykułu można mówić o możliwości wznowienia postępowania. Wznowienie postępowania po stwierdzeniu niedopuszczenia stron do postępowania następuje natychmiastowo bez znaczenia czy miało to wpływ na decyzję czy też nie.
5. „WYJDĄ NA JAW ISTOTNE DLA SPRAWY NOWE OKOLICZNOŚCI FAKTYCZNE LUB NOWE DOWODY ISTNIEJĄCE W DNIU WYDANIA DECYZJI, NIEZNANE ORGANOWI, KTÓRY WYDAŁ DECYZJĘ”
Postępowanie wznawia się, gdy:
- nowe okoliczności faktyczne a także nowe dowody (dopiero odkryta a także po raz pierwszy zgłoszone) są istotne dla sprawy.
- nowe fakty jak i dowody muszą istnieć w dniu ogłoszenia decyzji ostatecznej. Do dnia wydania decyzji ostatecznej można przedstawiać wszelkie nowe dowody i fakty a po wydaniu takiej decyzji wszelkie nowe dowody i fakty dają podstawę do wszczęcia nowej sprawy.
- Nowe fakty i decyzje organowi wydającemu decyzje ostateczną nie były wcześniej znane. Jest to związane z zasadą swobody oceny dowodów. „Organ jest związany oceną materiału dowodowego, a rozszerzenie podstawy tej oceny przez ujawnienie nowych okoliczności i dowodów może nastąpić we wznowionym postępowaniu (...) zmiana oceny materiału dowodowego już zebranego w sprawie bez jego rozszerzenia nie może stanowić podstawy wznowienia postępowania"”
6. „DECYZJA WYDANA ZOSTAŁA BEZ UZYSKANIA WYMAGANEGO PRAWEM STANOWISKA INNEGO ORGANU”. Prawo materialne prawa administracyjnego nakazuje organom administracyjnym konsultowanie się w sprawie jak i w treści podejmowania decyzji z innymi organami. Naruszone normy prawa procesowego i materialnego jest podstawą do wznowienia postępowania, następuje ono nawet wtedy gdy nie miało to żadnego wpływy na treść decyzji ostatecznej.
7. „ZAGADNIENIE WSTĘPNE ZOSTAŁO ROZSTRZYGNIĘTE PRZEZ WŁAŚCIWY ORGAN LUB SĄD ODMIENNIE OD OCENY PRZYJĘTEJ PRZY WYDANIU DECYZJI” Jeśli jest konieczność rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, to organ administracyjny musi zawiesić postępowanie. Istnieje wyjątek, dopuszcza się jednak załatwienie tej sprawy we własnym zakresie. Organ wydający decyzję rozstrzyga inaczej niż organ właściwy to jest to podstawą do wznowienia postępowania, ponieważ od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego zależy treść decyzji.
8. „DECYZJA ZOSTAŁA WYDANA W OPARCIU O INNĄ DECYZJĘ LUB ORZECZENIE SĄDU, KTÓRE ZOSTAŁO NASTĘPNIE UCHYLONE LUB ZMIENIONE.” Podstawą do wznowienia postępowania jest fakt, iż decyzja była podjęta na podstawie rozstrzygnięcia sądu lub organu kompetentnego w tej sprawie, a „rozstrzygnięcie to wchodziło w skład szeroko rozumianej podstawy prawnej. Uchylenie lub zmiana tej podstawy musi oczywiście wywrzeć odpowiedni wpływ na moc obowiązującą decyzji i doprowadzić do rozpatrzenia sprawy w nowych warunkach prawnych”

Zestaw nr 10

Omów uchylenie decyzji administracyjnej

Uchylenie, zmianę i stwierdzenie wygaśnięcia decyzji administracyjnej przewiduje w Rozdziale 13 Kodeks postępowania administracyjnego. Na podstawie jego przepisów:

decyzja ostateczna, na mocy której żadna ze stron nie nabyła prawa, może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony.

W sprawach należących do zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego do zmiany lub uchylenia decyzji, właściwe są organy tych jednostek.

decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony.

organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji uchyli decyzję, jeżeli została ona wydana z zastrzeżeniem dopełnienia określonych czynności, a strona nie dopełniła tych czynności w wyznaczonym terminie.

W powyższych przypadkach właściwy organ wydaje decyzję w sprawie uchylenia lub zmiany dotychczasowej decyzji.

minister może uchylić lub zmienić w niezbędnym zakresie każdą decyzję ostateczną, jeżeli w inny sposób nie można usunąć stanu zagrażającego życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo zapobiec poważnym szkodom dla gospodarki narodowej lub dla ważnych interesów Państwa.

Uprawnienia te w stosunku do decyzji wydanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań z zakresu administracji rządowej przysługują również wojewodzie.

Organ administracji publicznej może uchylić lub zmienić decyzję, na mocy której strona nabyła prawo, także w innych przypadkach oraz na innych zasadach niż określone w niniejszym rozdziale, o ile przewidują to przepisy szczególne.

Jakie sprawy rozpoznaje samorządowe kolegium odwoławcze

Samorządowe kolegium odwoławcze - jest to organ wyższego stopnia, w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego i Ordynacji Podatkowej, w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego. Ustawy szczególne mogą przewidywać inny organ odwoławczy.

W szczególności Samorządowe kolegia odwoławcze rozpatrują odwołania od decyzji, zażalenia na postanowienia, żądania wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji.

W znaczeniu procesowym są organami jednostek samorządu terytorialnego, nie są nimi w znaczeniu ustrojowym.

Wymień elementy postanowienia administracyjnego

Elementy postanowienia ( art. 124 kpa):

- organ wydający,

- data, miejsce wydania,

- strona, strony, inni uczestnicy postępowania,

- podstawa prawna ( właściwy artykuł),

- rozstrzygnięcie - o co chodzi,

- pouczenie o ewentualnej możliwości wniesienia zażalenia,

- podpis osoby upoważnionej o wydania i jej stanowisko.

Zestaw nr 11

Udział prokuratora w postępowaniu administracyjnym

Prokurator bierze udział w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wymaga tego ochrona praworządności - zwłaszcza gdy naruszenie prawa lub bezczynność organu narusza interes Rzeczypospolitej Polskiej, podstawowe prawa obywatela lub strona z jakichkolwiek powodów nie jest w stanie chronić swoich praw. Prokurator może:

zwrócić się do właściwego organu administracji publicznej o wszczęcie postępowania w celu usunięcia stanu niezgodnego z prawem[21],
wziąć udział w każdym stadium postępowania w celu zapewnienia, aby postępowanie i rozstrzygnięcie było zgodne z prawem,
wnieść sprzeciw od decyzji ostatecznej, jeżeli przepisy kodeksu lub przepisy szczególne przewidują wznowienie postępowania, stwierdzenie nieważności decyzji albo jej uchylenie lub zmianę (sprzeciw od decyzji wydanej przez ministra wnosi Prokurator Generalny)[22].

Organ administracji publicznej zawiadamia prokuratora o wszczęciu postępowania oraz o toczącym się postępowaniu w każdym przypadku, gdy uzna udział prokuratora w postępowaniu za potrzebny.

Omów zasady wydawania zaświadczeń

Kodeks postępowania administracyjnego definiuje m. in. następujące zasady dotyczące wydawania zaświadczeń:

zaświadczenie wydaje się na żądanie osoby ubiegającej się o potwierdzenie określonych faktów lub stanu prawnego (art. 217 § 1 kpa),
zaświadczenie wydaje się, jeżeli potwierdzenie faktów lub stanu prawnego:

wymaga przepis prawa (art. 217 § 2 pkt 1),
jest niezbędne osobie ze względu na jej interes prawny (art. 217 § 2 pkt 2 kpa),

zaświadczenie powinno być wydane w terminie max 7 dni (art. 217 § 3 kpa),
odmowa wydania zaświadczenia następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie (art. 219 kpa),
organ, przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w koniecznym zakresie postępowanie wyjaśniające (art. 218 § 2 kpa).

Omów zasadę państwa prawa

Państwo prawa istnieje wtedy, gdy organizacja i działanie władzy publicznej oparte są na prawie. Prawo określa wzajemne stosunki między władzami, władzą i jednostkami jako podmiotami prawa i między jednostkami. W takim państwie zagwarantowana jest równość obywateli. Dozwolone jest wszystko, czego nie zabrania prawo. Prawa jednych ograniczone są prawami drugich. Prawem związane jest społeczeństwo i władza. Prawo stoi ponad władzą. Podstawą rozstrzygania praw publicznych jest zasada większości.

Zestaw nr 12

Omów zasadę piśmienności w postępowaniu administracyjnym

Sprawy w postępowaniu administracyjnym należy załatwiać w formie pisemnej. Sprawy mogą być załatwiane w formie ustnej, jeżeli przemawia za tym interes strony, a przepis prawa nie stoi temu na przeszkodzie, jednak treść i istotne motywy takiego załatwienia powinny być utrwalone w aktach w formie protokołu lub podpisanej przez stronę adnotacji[4].

Oblicz termin końcowy do złożenia odwołania od decyzji administracyjnej którą otrzymano w dniu 2010/03/13

Omów właściwość miejscową administracji publicznej

Właściwość miejscowa określa podział spraw i czynności pomiędzy organami równego rzędu, a więc niejako zasięg terytorialny ich kompetencji. Terytorialną strukturę organów rozstrzygających danego rodzaju sprawy regulują wspomniane już przepisy o ustroju tych organów. Przykładowo, znaczna ilość spraw toczy się w organie właściwym dla miejsca zamieszkania lub siedziby strony (wnoszącej podanie w bądź pozwanego).

Zestaw nr 13

Omów przeprowadzenie dowodu z oględzin

Opisuje się stan faktyczny zastany na miejscu oględzin, nic się nie domniemywa. Ogledziny mogą być zewnętrzne lub wewnętrzne.Wszyscy, którzy uczestniczyliu w oględzinach podpisują się na protokole

Omów przesłanki zmiany decyzji administracyjnej

Omów zasady postępowania organu administracji publicznej w przypadku złożenia środka odwoławczego

Zestaw nr 14

Co rozumiesz przez pojęcie zasady piśmienności w postępowaniu administracyjnym

Omów przesłanki stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej

Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która:

Wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości;
Dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;
Została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie;
Zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa;
Wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa;
Była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;
W razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą;

Oblicz termin końcowy do złożenia odwołania od decyzji, skoro otrzymano ją w dniu 2010/02/21

Zestaw nr 15

Co rozumiesz pod pojęciem zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego

Zasada dwuinstancyjności postępowania.Od każdej decyzji niestatecznej przysługuje stronie odwołanie do organu wyższego rzędu

Omów zasady doręczania pism w postępowaniu administracyjnym

Przepisy dotyczące instytucji doręczenia zostały uregulowane w Rozdziale 5 Działu IV o.p. oraz w Rozdziale 8 Działu I k. p. a. Przepisy te zawierają generalne zasady rządzące instytucją doręczenia pism. Zasady te określają:

a) miejsce doręczenia,
b) podmioty uprawnione do dokonania czynności doręczenia,
c) sposób ich doręczenia,
d) osoby uprawnione do odbioru pism oraz
e) moment doręczenia.

Miejsce doręczenia pism

I. Doręczanie pism osobom fizycznym

Doręczanie pism na wskazany adres poczty elektronicznej jest możliwe jedynie w dwóch przypadkach, tj. jeżeli strona:

- wystąpiła w tym przedmiocie do organu prowadzącego postępowanie lub
- wyraziła zgodę na ten sposób doręczania.

II. Doręczanie pism osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej

Podmioty uprawnione do dokonania czynności doręczenia

Sposób doręczenia oraz osoby uprawnione do odbioru pism

I. Doręczenie właściwe (bezpośrednie)

II. Doręczenie zastępcze (uproszczone)

III. Powstanie fikcji doręczenia pisma stronie albo jej pełnomocnikowi

Z powstaniem fikcji doręczenia, a więc w sytuacji, gdy pomimo niedoręczenia pisma przyjmuje się, że adresat je otrzymał, mamy do czynienia w przypadku, gdy:

- przyczyny złożenia pisma sądowego w urzędzie pocztowym (placówce pocztowej),
- okoliczność odmowy jego przyjęcia wraz z datą tej odmowy,

to na podstawie tak wypełnionego zwrotnego poświadczenia odbioru można domniemywać, że powstały warunki do zastosowania tego trybu doręczenia pisma.33)

Szczególne sposoby doręczenia

Moment doręczenia

Doręczenie uważa się za dokonane z dniem:

Obowiązki strony postępowania administracyjnego (w tym podatkowego)

- wyjazdu za granicę na okres co najmniej 2 miesięcy50),
- będących nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego51).

Omów zasady składania skargi administracyjnej

oceń artykuł:

średnia ocena:

Tylko zalogowani użytkownicy mogą oceniać artykuły.

Instytucja skarg i wniosków

jest od lat instytucją powszechną. Odgrywa ona - mimo powołania w latach osiemdziesiątych Naczelnego Sądu Administracyjnego, Trybunału Konstytucyjnego i Rzecznika Praw Obywatelskich - nadal istotną rolę, zarówno w ochronie

praw i interesów indywidualnych, jak i interesu społecznego (publicznego), przyczynia się do wykrywania licznych nieprawidłowości i nadużyć, do ulepszania działalności

organów i innych jednostek organizacyjnych państwowych i samorządowych, a także - do zmiany niezadowalających przepisów prawa.

Skargi i wnioski mogą być składane do:

organów państwowych
organów samorządowych (w tym samorządu terytorialnego), j
jednostek organizacyjnych (przedsiębiorstwa, zakłady i in.),
organów organizacji społecznych.

Nie ma więc - w przeciwieństwie do postępowania administracyjnego - żadnych ograniczeń podmiotowych.

Skargi mogą być składane w interesie:

własnym,
innej osoby za jej zgodą,
publicznym.

Nie ma żadnego ograniczenia jak w przypadku postępowania administracyjnego, gdzie nie każdy może być stroną.

Skargi i wnioski nie muszą mieć specjalnej formy. W zasadzie o tym, czym dane pismo jest decyduje jego treść. Jeżeli zatem treść dotyczy niezadowolenia z konkretnej rzeczy - będzie skargą, jeżeli autor zwraca się do organu na przykład z pomysłem na rozwiązywanie niektórych spraw urzędowych - będzie to wniosek.

Warto także pamiętać, że pracownik organu administracji czy jednostki organizacyjnej podlega odpowiedzialności

porządkowej lub dyscyplinarnej, jeżeli niewłaściwie lub nieterminowo załatwi skargę lub wniosek.

Zestaw nr 17

Omów procedurę złożenia skargi kasacyjnej

Skarga kasacyjna - zwyczajny środek odwoławczy o charakterze dewolutywno-suspensywnym, przysługujący od orzeczenia wydanego w postępowaniu sądowoadministracyjnym przez sąd I instancji (wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie). Możliwość wniesienia skargi kasacyjnej uzależniona jest od istnienia przesłanek jej dopuszczalności oraz oparcia jej na określonych ustawowo przesłankach. Istotą tego środka odwoławczego jest doprowadzenie do skontrolowania przez Naczelny Sąd Administracyjny prawidłowości zastosowania i wykładni przepisów prawa oraz zachowania wymogów formalnych postępowania i w efekcie doprowadzenie do uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

skarga kasacyjna powinna zawierać:

oznaczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego jako sądu do którego skarga jest kierowana;
wskazanie imion i nazwisk lub nazw stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
oznaczenie pisma jako: "skarga kasacyjna";
podpis strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
wymienienie załączników;
dołączone odpisy skargi kasacyjnej oraz odpisy załączników do doręczenia ich stronom;
dołączone pełnomocnictwo, jeżeli skargę kasacyjną wnosi pełnomocnik, który uprzednio pełnomocnictwa nie złożył.

Ostatnią przesłanką jest wniesienie skargi kasacyjnej w ustawowym terminie, który, w myśl art. 177 § 1, wynosi trzydzieści dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Nie jest więc możliwe wniesienie skargi kasacyjnej przed doręczeniem stronie powyższych dokumentów - skarga taka zostałaby uznana za przedwczesną i w efekcie odrzucona. Doręczenie stronom uzasadnienia orzeczenia wraz z uzasadnieniem może następować:

z urzędu - dzieje się tak w przypadku:

postanowień, od których przysługuje stronie wniesienie środków zaskarżenia (art. 163 § 1 i 2)
wyroków (art. 142 § 1 w zw. z 141 § 1), z wyjątkiem sytuacji opisanej w art. 141 § 2

na wniosek strony wniesiony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia lub doręczenia stronie odpisu sentencji - jeżeli sąd oddalił skargę (art. 141 § 2). W tym przypadku odpis wyroku uzasadnieniem doręcza się tylko stronie, która złożyła taki wniosek (art. 142 § 2).

Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym [edytuj]

Postępowanie przygotowawcze [edytuj]

Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym rozpoczyna się, na podstawie art. 180, od ponownego dokonania kontroli skargi kasacyjnej w zakresie zachowania terminu do jej wniesienia i wymagań formalnych. Kontrolą objęta jest też kwestii zasadności ewentualnego przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej lub wpisu od tej skargi. Kontroli dokonuje sąd w składzie jednego sędziego.

W przypadku stwierdzenia uchybień, które nie mogą zostać usunięte, Naczelny Sąd Administracyjny odrzuca skargę kasacyjną. Odrzucenie skargi zamyka postępowanie, ponieważ nie przysługuje od niego zwyczajny środek zaskarżenia. Natomiast stwierdzenie uchybień podlegających naprawie skutkuje zwrotem skargi kasacyjnej wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu. Powstaje wówczas konieczność uruchomienia przez ten sąd procedury wezwania strony wnoszącej skargę kasacyjną do uzupełnienia jej braków. Do wezwania takiego nie jest bezpośrednio uprawniony Naczelny Sąd Administracyjny.

Niestwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny żadnych braków skutkuje zarządzeniem rozpoznania skargi kasacyjnej.

Postępowanie rozpoznawcze [edytuj]

Zasadą w kwestii formy postępowania rozpoznawczego przed NSA jest rozpoznawanie skargi kasacyjnej na rozprawie w składzie trzech sędziów. Ustawa zezwala jednak w art. 182 w zw. z 181 na wyjątki od tej zasady. Naczelny Sąd Administracyjny może na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego rozpoznać skargę kasacyjną od:

postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego kończącego postępowanie w sprawie;
wyroku, jeżeli oparta jest wyłącznie na podstawie zarzutu naruszenia przepisów postępowania i jeżeli strona, która wniosła skargę kasacyjną, zrzekła się rozprawy, zaś pozostałe strony, w terminie czternastu dni od doręczenia skargi kasacyjnej, nie zażądały przeprowadzenia rozprawy. Zrzeczenie się rozprawy może być zawarte w samej skardze kasacyjnej, a jeżeli znajduje się w osobnym piśmie, powinno zostać wniesione w terminie otwartym do wniesienia skargi kasacyjnej.

W obu przypadkach rozpoznanie sprawy przez NSA na posiedzeniu niejawnym jest fakultatywne. Jeżeli Naczelny Sąd Administracyjny dojdzie do wniosku, że mimo zaistnienia powyższych przesłanek, dla wyjaśnienia sprawy konieczne jest przesłuchanie stron, wyznacza rozprawę.

Możliwość rozpoznawania skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym ma na celu usprawnienie i przyśpieszenie postępowania, co jest jednym z celów reformy sądownictwa administracyjnego.

W razie braku przepisów szczególnych do postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym należy stosować odpowiednio przepisy normujące postępowanie przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi. Dotyczy to między przepisów o posiedzeniach sądu, o doręczeniach i terminach.

Postępowanie rozpoznawcze przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ulega zawieszeniu w tych samych przypadkach co postępowanie pierwszoinstancyjne, z wyjątkiem sytuacji, w której o zawieszenie wnoszą zgodnie wszystkie strony. W tym przypadku zawieszenie ma charakter obligatoryjny (w pierwszej instancji fakultatywny).

Umorzenie zawieszonego postępowania skutkuje uprawomocnieniem się orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego (art 130 § 2).

Omów środek odwoławczy - zażalenie

służy ono od orzeczeń (nie zaś czynności faktycznych), ale tylko od orzeczeń nie rozstrzygających co do istoty sprawy; z reguły zaskarżeniu zażaleniem podlega rozstrzygnięcie w postaci postanowienia,

Jakie znasz sposoby ustalania terminów do złożenia środków odwoławczych

w dniach, w tygodniach i w miesiącach

Zestaw nr 18

Omów zasady przyjmowania skarg

1. Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego . ( DZ. U. Nr 98 poz. 1071 z 2000r. z późn. zm.)

DZIAŁ VIII

SKARGI I WNIOSKI

Rozdział 1

Postanowienia ogólne

Art. 221. § 1. Zagwarantowane każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo składania petycji, skarg i wniosków do organów państwowych, organów jednostek samorządu terytorialnego, organów samorządowych jednostek organizacyjnych oraz do organizacji i instytucji społecznych realizowane jest na zasadach określonych przepisami niniejszego działu.

§ 2. Petycje, skargi i wnioski mogą być składane do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej.

§ 3. Petycje, skargi i wnioski można składać w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą.

Art. 222. O tym, czy pismo jest skargą albo wnioskiem, decyduje treść pisma, a nie jego forma zewnętrzna.

Art. 223. § 1. Organy państwowe, organy samorządu terytorialnego i inne organy samorządowe oraz organy organizacji społecznych - rozpatrują oraz załatwiają skargi i wnioski w ramach swojej właściwości.

§ 2. Pracownik organu państwowego, pracownik samorządowy oraz organu organizacji społecznej, winny niewłaściwego i nieterminowego załatwiania skarg i wniosków, podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej w przepisach prawa.

Art. 224. Ilekroć w przepisach niniejszego działu jest mowa o organach państwowych - rozumie się przez to także organy przedsiębiorstw państwowych i innych państwowych jednostek organizacyjnych.

Art. 225. § 1. Nikt nie może być narażony na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut z powodu złożenia skargi lub wniosku albo z powodu dostarczenia materiału do publikacji o znamionach skargi lub wniosku, jeżeli działał w granicach prawem dozwolonych.

§ 2. Organy państwowe, organy jednostek samorządu terytorialnego i inne organy samorządowe oraz organy organizacji społecznych są obowiązane przeciwdziałać hamowaniu krytyki i innym działaniom ograniczającym prawo do składania skarg i wniosków lub dostarczania informacji - do publikacji - o znamionach skargi lub wniosku.

Art. 226. Rada Ministrów wyda, w drodze rozporządzenia, przepisy o organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków.

Rozdział 2

Skargi

Art. 227. Przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw.

Art. 228. Skargi składa się do organów właściwych do ich rozpatrzenia.

Art. 229. Jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności:

1) rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa - wojewoda, a w zakresie spraw finansowych - regionalna izba obrachunkowa,

2) organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej - wojewoda,

3) (14) wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 - rada gminy,

4) zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 - rada powiatu,

5) zarządu i marszałka województwa, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 - sejmik województwa,

6) wojewody w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu - właściwy minister, a w innych sprawach - Prezes Rady Ministrów,

7) innego organu administracji rządowej, organu przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej - organ wyższego stopnia lub sprawujący bezpośredni nadzór,

8) ministra - Prezes Rady Ministrów,

9) organu centralnego i jego kierownika - organ, któremu podlega.

Art. 230. Do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań i działalności organizacji społecznej właściwy jest organ bezpośrednio wyższego stopnia tej organizacji, a w stosunku do organu naczelnego organizacji - Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie sprawujący nadzór nad działalnością tej organizacji.

Art. 231. Jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, przekazać ją właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ.

Art. 232. § 1. Organ właściwy do rozpatrzenia skargi może ją przekazać do załatwienia organowi niższego stopnia, o ile skarga nie zawiera zarzutów dotyczących działalności tego organu.

§ 2. Skargę na pracownika można przekazać do załatwienia również jego przełożonemu służbowemu, z obowiązkiem zawiadomienia organu właściwego do rozpatrzenia skargi o sposobie jej załatwienia.

§ 3. O przekazaniu skargi zawiadamia się równocześnie skarżącego.

Art. 233. Skarga w sprawie indywidualnej, która nie była i nie jest przedmiotem postępowania administracyjnego, powoduje wszczęcie postępowania, jeżeli została złożona przez stronę. Jeżeli skarga taka pochodzi od innej osoby, może spowodować wszczęcie postępowania administracyjnego z urzędu, chyba że przepisy wymagają do wszczęcia postępowania żądania strony.

Art. 234. W sprawie, w której toczy się postępowanie administracyjne:

1) skarga złożona przez stronę podlega rozpatrzeniu w toku postępowania, zgodnie z przepisami kodeksu,

2) skarga pochodząca od innych osób stanowi materiał, który organ prowadzący postępowanie powinien rozpatrzyć z urzędu.

Art. 235. § 1. Skargę w sprawie, w której w toku postępowania administracyjnego została wydana decyzja ostateczna, uważa się zależnie od jej treści za żądanie wznowienia postępowania lub za żądanie stwierdzenia nieważności decyzji albo jej uchylenia lub zmiany z urzędu.

§ 2. W przypadkach określonych w § 1 żądanie zostanie uwzględnione, gdy zachodzą przewidziane w kodeksie warunki do wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności decyzji albo jej uchylenia lub zmiany.

Art. 236. W przypadkach określonych w art. 233 i 234 organem właściwym do rozpatrzenia skargi jest organ uprawniony do wszczęcia postępowania lub organ, przed którym toczy się postępowanie, a w przypadkach określonych w art. 235 - organ właściwy do wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności decyzji albo do jej uchylenia lub zmiany.

Art. 237. § 1. Organ właściwy do załatwienia skargi powinien załatwić skargę bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca.

§ 2. Posłowie na Sejm, senatorowie i radni, którzy wnieśli skargę we własnym imieniu albo przekazali do załatwienia skargę innej osoby, powinni być zawiadomieni o sposobie załatwienia skargi, a gdy jej załatwienie wymaga zebrania dowodów, informacji lub wyjaśnień - także o stanie rozpatrzenia skargi, najpóźniej w terminie czternastu dni od dnia jej wniesienia albo przekazania.

§ 3. O sposobie załatwienia skargi zawiadamia się skarżącego.

§ 4. W razie niezałatwienia skargi w terminie określonym w § 1 stosuje się przepisy art. 36-38.

Art. 238. § 1. Zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi powinno zawierać: oznaczenie organu, od którego pochodzi, wskazanie, w jaki sposób skarga została załatwiona, oraz podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby upoważnionej do załatwienia skargi. Zawiadomienie o odmownym załatwianiu skargi powinno zawierać ponadto uzasadnienie faktyczne i prawne.

§ 2. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 1, w jednostkach organizacyjnych resortu obrony narodowej można pominąć imię i nazwisko osoby upoważnionej do załatwienia skargi.

Art. 239. § 1. W przypadku gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, uznana została za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności - organ właściwy do jej rozpatrzenia może, w odpowiedzi na tę skargę, podtrzymać swoje poprzednie stanowisko.

§ 2. O załatwieniu w sposób określony w § 1 skargi wniesionej ponownie organ załatwiający tę skargę zawiadamia organ wyższego stopnia; nie dotyczy to skarg załatwianych przez organy naczelne.

Art. 240. Gdy skarga dotyczy sprawy, która nie podlega rozpatrzeniu według przepisów kodeksu (art. 3 § 1 i 2) albo nie należy do właściwości organów administracji publicznej, przepisy art. 233-239 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem, że w miejsce pozostałych przepisów kodeksu stosuje się przepisy postępowania właściwego dla danej sprawy.

Jakie znasz terminy administracyjne

1) niezwłoczne załatwienie sprawy,

2) jeden miesiąc,

3) dwa miesiące.

Termin jednego miesiąca jest okresem końcowym, maksymalnym, bowiem sprawę należy załatwić wcześniej niż w ostatnim dniu tego okresu (1 miesiąc).

Zasady stosowania przepisów o ubezpieczeniach społecznych

Art. 1. Ubezpieczenia społeczne obejmują:

1) ubezpieczenie emerytalne,

2) ubezpieczenia rentowe,

3) ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa, zwane dalej "ubezpieczeniem chorobowym",

4) ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zwane dalej "ubezpieczeniem wypadkowym".

Art. 2. 1. Ustawa określa:

1) zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym,

2) zasady ustalania składek na ubezpieczenia społeczne oraz podstaw ich wymiaru,

3) zasady, tryb i terminy:

a) zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych,

b) prowadzenia ewidencji ubezpieczonych i płatników składek,

c) rozliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz zasiłków z ubezpieczeń chorobowego i wypadkowego,

d) opłacania składek na ubezpieczenia społeczne,

4) zasady prowadzenia kont ubezpieczonych oraz kont płatników składek,

5) zasady działania Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "FUS",

6) organizację, zasady działania i finansowania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "Zakładem",

7) zasady działania Funduszu Rezerwy Demograficznej, zwanego dalej "FRD", oraz zasady zarządzania tym funduszem,

8) zasady kontroli wykonywania zadań z zakresu ubezpieczeń społecznych.

2. Rodzaje świadczeń z ubezpieczeń społecznych, warunki nabywania prawa do nich oraz zasady i tryb ich przyznawania określają odrębne przepisy.

3. Wypłacalność świadczeń z ubezpieczeń społecznych gwarantowana jest przez państwo.

Art. 3. 1. Zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych określone ustawą wykonują:

1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych,

2) otwarte fundusze emerytalne, określone w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,

3) zakłady emerytalne, określone w przepisach o zakładach emerytalnych,

4) płatnicy składek.

2. Zadania związane z ustalaniem prawa do świadczeń i ich wysokości oraz wypłatą świadczeń z ubezpieczenia chorobowego płatnicy składek wykonują odpłatnie. Wynagrodzenia płatników składek określa się jako procent kwoty tych świadczeń. Wysokość stopy procentowej oraz tryb rozliczenia tego wynagrodzenia określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego. Pozostałe zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych płatnicy składek są zobowiązani wykonywać nieodpłatnie.

3. Zakres zadań z ubezpieczeń społecznych wykonywanych przez otwarte fundusze emerytalne i zakłady emerytalne określają przepisy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz o zakładach emerytalnych.

Zestaw nr 19

Zasada szybkości i prostoty postępowania w K.p.a.

Organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwione niezwłocznie.

Realizacja tej zasady nie może prowadzić do pogwałcenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, które przewidują m.in. termin na zawiadomienie strony o terminie i miejscu przeprowadzenia dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin (przynajmniej 7 dni) czy termin na wezwanie i ogłoszenie o rozprawie administracyjnej (przynajmniej 7 dni).

W zgodzie z zasadą prostoty (ekonomiki) postępowania pozostają przepisy o tzw. pomocy prawnej oraz o wezwaniu uczestników postępowania do czynności procesowych.

Organy wyższego stopnia w K.p.a.

W orzecznictwie organem wyższego stopnia nazywa się "organem strukturalnie odrębnym i kompetencyjnie nadrzędnym nad organem niższego stopnia"[5]. W literaturze wskazuje się na funkcje procesowe organów wyższego stopnia uregulowane w k.p.a., jak sprawowanie kontroli instancyjnej w postępowaniu odwoławczym i zażaleniowym, weryfikacja decyzji w nadzwyczajnych trybach postępowania i podejmowanie pewnych czynności w ramach tych trybów. Organ wyższego stopnia może określać rodzaje spraw, które są załatwiane w terminie krótszym niż określone w k.p.a. (co do zasady miesiąc, w sprawach szczególnie skomplikowanych dwa miesiące). W wypadku wyłączenia organu (albo jeżeli w wyniku wyłączenia pracowników organ ten stał się niezdolny do załatwienia sprawy) organ wyższego stopnia załatwia sprawę (może też ją przekazać innemu podległemu sobie organowi). Do organu wyższego stopnia można złożyć zażalenie na bezczynność organu administracji publicznej; organ wyższego stopnia, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszeniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.

W niektórych wypadkach organ wyższego stopnia rozstrzyga spór o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego oraz między innymi organami administracji publicznej. W pewnych wypadkach sprawują też nadzór i kontrolę nad przyjmowaniem skarg i wniosków - wyjątkami są skargi załatwiane przez ministerstwa i inne jednostki podległe organizacyjnie bezpośrednio ministrowi, przez organy administracji rządowej, przez jednostki organizacyjne nadzorowane przez terenowe organy administracji rządowej, przez organy jednostek samorządu terytorialnego i samorządowe jednostki organizacyjne.

Oblicz termin końcowy do środka odwoławczego - odwołania od decyzji skoro decyzja została otrzymana w dniu 2010/05/23

Zestaw nr 20

Zasada informowania stron postępowania administracyjnego

Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego.

Organy czuwają także nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Zasada ta konkretyzowana jest w przepisach m.in. o obowiązku wskazaniu w wezwaniu skutków prawnych niezastosowania się do wezwania, pouczeniu o skutkach nieusunięcia braków podania w wezwaniu do usunięciu braków (skutkiem jest pozostawienie podania bez rozpoznania), pouczeniu stron o skutkach prawnych zawieszenia postępowania na żądanie strony oraz pouczenie o dopuszczalności i trybie wniesienia środka prawnego w odniesieniu do decyzji administracyjnej i postanowienia, które może być zaskarżone do sądu administracyjnego.

Błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia.

Jeżeli strona korzysta z wykwalifikowanego pełnomocnika (np. adwokata czy radcy prawnego), obowiązki informacyjne organu administracji publicznej są węższe niż w sytuacji, w której strona nie ma takiego pełnomocnika.

Termin końcowy dla środka zaskarżenia, jeżeli strona otrzymała decyzję w przedmiocie sprawy dnia 2010/06/08

Dowody z zeznań świadka

Świadkiem nie może być:

-osoba chora psychicznie,nieletnia,uposledzona

-osoba obowiązana do zachowania tajemnicy słuzbowej

-duchowny co do faktów objętych tajemnicą spowiedzi

Zestaw nr 21

Omówić zasadę szybkości postępowania administracyjnego.

W zgodzie z zasadą prostoty (ekonomiki) postępowania pozostają przepisy o tzw. pomocy prawnej oraz o wezwaniu uczestników postępowania do czynności procesowych.

Obliczyć termin końcowy dla środka odwoławczego, jeżeli strona otrzymała decyzję w przedmiocie sprawy w dniu 2010/06/08.
Wymienić środki dowodowe w postępowaniu administracyjnym

przesłuchanie świadka
protokół oględzin
protokół wizji lokalnej
opinia biegłego

Zestaw nr 22

Omów zasadę czynnego udziału stron postępowania administracyjnego

Organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Zasada ta stanowi procesowe uprawnienie strony, tak więc strona nie ma obowiązku czynnie uczestniczyć w postępowaniu.

Jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w sprawie, następuje wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną.

Termin do złożenia środka odwoławczego od postanowienia administracyjnego podaje się w dniach czy też w tygodniach czy w miesiącach?

w dniach

3.Obliczyć termin końcowy dla środka odwoławczego, jeżeli strona otrzymała decyzję w przedmiocie sprawy w dniu 2010/01/08.

0x01 graphic