PRACOWNIA ELEKTRONICZNA.
Imię i nazwisko: Mariusz Salomon, Tomasz Suchodolski
Nr ćwiczenia: 6A Tytuł: Badanie warunków wzbudzenia drgań w generatorach z zewnętrzną pętlą sprzężenia zwrotnego.
Data wykonania ćwiczenia 6/30.10.2000
Kierunek studiów Fizyka-Informatyka rok II grupa 4
Zagadnienia teoretyczne .
Generatora z mostkiem Wiena-Robinsona.
Do pracy w zakresie małych częstotliwości nie stosuje się generatorów LC, ponieważ wartości pojemności i indukcyjności stają się zbyt duże. Dlatego w tym zakresie stosuje się przede wszystkim generatory, których częstotliwość drgań określona jest przez obwody RC.
Generator RC można w zasadzie zrealizować, zastępując obwód rezonansowy biernym filtrem pasmowoprzepustowym RC. Maksymalna osiągalna dobroć byłaby jednak wówczas ograniczona do wartości ½. Powstałe drgania sinusoidalne miałyby małą stałość częstotliwości. Można to zauważyć, obserwując przebieg charakterystyki częstotliwościowej przesunięcia fazowego. Dla pasywnego filtru pasmoprzepustowego o dobroci Q = 1/3 przesunięcie fazy przy częstotliwości równej połowie częstotliwości rezonansowej wynosi 27°. Jeżeli wzmacniacz wprowadziłby np. przesunięcie fazowe -27°, to generator ze względu na warunek fazy φtot=0 generowałby drgania równej połowie częstotliwości rezonansowej.
Rys. 1. Charakterystyka częstotliwościowa przesunięcia fazowego (krzywa 1- mostek Wiena-Robinsona; krzywa 2 - obwód rezonansowy; krzywa 3 - pasywny filtr pasmowoprzepustowy).
Rys. 2. Mostek Wiena-Robinsona.
Dla uzyskania dobrej stałości częstotliwości jest potrzebny obwód sprzężenia zwrotnego, którego charakterystyka fazowa ma możliwie strome przejście przez zero. Właściwość tę mają np. obwody rezonansowe o dużej dobroci oraz mostek Wiena-Robinsona. Napięcie wyjściowe tego mostka przy częstotliwości rezonansowej wynosi zero, i dlatego mostek pracujący jako obwód sprzężenia zwrotnego musi być nieco rozstrojony; niech έ będzie liczbą dodatnią, znacznie mniejszą od jedności. Przebieg przesunięcia fazowego tak zmodyfikowanego mostka Wiena-Robinsona można łatwo wytłumaczyć: przy wielkich i małych częstotliwościach będzie Uc=0, a więc Ur≈-Uwe/3. Związane z tym przesunięcie fazowe wynosi ±180°. Przy częstotliwości rezonansowej Uc=Uwe/3 i
.
Napięcie Ur jest więc przy częstotliwości rezonansowej w fazie z napięciem Uwe. W celu obliczenia przebiegu krzywej 1 na rys.1. wyznaczamy najpierw funkcję przenoszenia
.
Wynika stąd, po pominięciu wyższych potęg έ, charakterystyka fazowa
.
Widać, że przesunięcie fazowe odstrojonego mostka Wiena-Robinsona w bardzo małym zakresie częstotliwości zmienia się od +90° do -90°; zakres jest tym mniejszy, im mniejsze wybierzemy έ. Pod tym względem mostek Wiena-Robinsona jest porównywalny z bardzo dobrymi obwodami rezonansowymi. Dodatkową jego zaletą jest to, że przesunięcie fazowe nie jest ograniczone do ±90°, lecz wzrasta aż do ±180°. Dzięki temu występujące harmoniczne są silnie tłumione. Wadą mostka Wiena-Robinsona jest to, że tłumienie przy częstotliwości rezonansowej jest tym silniejsze, im mniejszą wybrano wartość έ. Ogólnie tłumienie przy częstotliwości rezonansowej jest:
a w naszym przykładzie jest równe 1/900. Żeby w generatorze był spełniony warunek amplitudy wzmacniacz musi to tłumienie skompensować.
Rys. 3. Układ generatora z mostkiem Wiena-Robinsona.
Jeżeli wzmacniacz ma wzmocnienie kur ze względu na warunek amplitudy kurβ=1 odstrojenie έ musi mieć wartość έ=9β=9/kur. Jeżeli έ jest nieco większe, amplituda drgań wzrasta tak długo, aż wzmacniacz zostanie przesterowany. Jeżeli έ jest za małe lub nawet ujemne, drgania nie występują. Jednak ustawienie rezystancji R1 i R2/(2+ έ) z wymaganą dokładnością nie jest możliwe, dlatego należy regulować wartość jednej z tych rezystancji w sposób automatyczny, w zależności od amplitudy na wyjściu. Do tego celu służy tranzystor polowy T. Rezystancja kanału rds. zależy tylko od napięcia UGS, o ile napięcie UDS. jest dostatecznie małe. Dla spełnienia tego warunku część napięcia UN odkłada się na rezystancji R2 i rds. powinno mieć wartość R1(2+ έ). Najmniejsza wartość, którą może przyjąć rds., jest równa rds. min. Wynika stąd warunek
.
Po włączeniu napięć zasilających uG jest początkowo równe zeru i dlatego rds = rds. min. Jeżeli podany wyżej warunek projektowy jest spełniony, rezystancja szeregowego połączenie R1 i rds. jest w tym przypadku mniejsza niż R1/2. Przy częstotliwości rezonansowej mostka Wiena występuje więc stosunkowo duże napięcie różnicowe uR. Następstwem tego jest powstanie drgań i wzrost amplitudy. Napięcie wyjściowe jest prostowane w układzie dzielnika napięcia D1, D2. Wskutek tego potencjał bramki staje się ujemny i rds. ulega zwiększeniu. Amplituda na wyjściu wzrasta tak długo, aż zostanie spełniony warunek
.
Współczynnik zawartości harmonicznych napięcia wyjściowego zależy głównie od liniowości charakterystyki wyjściowej tranzystora polowego. Można ją znacznie poprawić, jeżeli część napięcia dren-źródło dodamy do potencjału bramki. Służą do tego rezystory R3 i R4. Kondensator C3 separuje wejście odwracające wzmacniacza operacyjnego dla prądu stałego, który spowodowałby przesunięcia zera na wyjściu. W praktyce dobiera się R3≈R4. Dokładne ustawienie R3 umożliwia uzyskanie minimalnego współczynnika zawartości harmonicznych. Osiąga się w ten sposób wartości poniżej 0,1%. Jeżeli wartość R jest regulowana, częstotliwość można ustawiać w sposób płynny. Im gorsza jest dokładność współbieżności obu rezystancji R, tym bardziej skuteczna powinna być regulacja amplitudy. Maksymalna wartość rezystancji R musi być na tyle mała, by wejściowy prąd polaryzacji wzmacniacza
operacyjnego nie wytwarzał na niej zbyt dużego spadku napięcia. Jednakże wartość R nie może być zbyt mała, ponieważ spowodowałoby to zbyt duże obciążenie wyjścia. Do regulacji częstotliwości w zakresie 1÷10 należy szeregowo z rezystorami stałymi o wartości R/10 połączyć potencjometry o rezystancji R. Jeżeli dodatkowo są przełączane kondensatory C, taki układ umożliwia regulację częstotliwości w zakresie 10Hz÷1MHz. Aby układ regulacji nie spowodował zniekształceń nawet przy najmniejszych częstotliwościach, stałe czasowe ładowania i rozładowania R5C1 i R6C2 muszą być co najmniej dziesięć razy większe od maksymalnego okresu drgań generatora. Wartość amplitudy, jaka ustali się na wyjściu generatora, zależy od parametrów tranzystora polowego T. Stałość amplitudy na wyjściu nie jest jednak zbyt dobra, ponieważ do osiągnięcia znaczącej zmiany rezystancji tranzystora polowego T jest potrzebna określona zmiana tej amplitudy. Można to poprawić, wzmacniając napięcia sterujące bramkę. Na wyjściu prostownika otrzymujemy wartość bezwzględną zmiennego napięcia wyjściowego. Wzmacniacz pracuje w układzie zmodyfikowanego regulatora. Reguluje on potencjał bramki tranzystora polowego T tak, by jego napięcie wejściowe miało średnią wartość równą zeru. Ma to miejsce wówczas, gdy średnia arytmetyczna |uWY| jest równa UREF. Stałą czasową regulacji należy wybrać odpowiednio większą od okresu drgań, ponieważ, w przeciwnym wypadku wzmocnienie zmieniałoby się już w czasie jednego okresu. Prowadzi to do znacznych zniekształceń. Dlatego nie można tu zastosować samego regulatora w klasycznej postaci, lecz równolegle należy podłączyć kondensator zwierający napięcie zmienne na rezystancji nawet najmniejszych częstotliwości. Składowa proporcjonalna P będzie wówczas oddziaływać dopiero poniżej tych częstotliwości.
Wykonanie ćwiczenia i opracowanie wyników .
Badania amplitudy dokonujemy podając na wejście wzmacniacza operacyjnego sygnał sinusoidalny o amplitudzie 1,07 V. Przestrajając częstotliwość generatora mierzymy napięcie na wyjściu członu sprzężenia zwrotnego.
Częstotliwość w [kHz] |
Napięcie na wyjściu mostka [V] |
Wzmocnienie napięciowe Ku = Uwy/Uwe |
1 |
0,337 |
0,3150 |
1,5 |
0,475 |
0,4439 |
2 |
0,597 |
0,5579 |
3 |
0,806 |
0,7533 |
4 |
0,888 |
0,8299 |
5 |
0,938 |
0,8766 |
6 |
0,968 |
0,9047 |
6,5 |
0,972 |
0,9084 |
7 |
0,978 |
0,9140 |
7,5 |
0,981 |
0,9168 |
8 |
0,983 |
0,9187 |
8,5 |
0,983 |
0,9187 |
9 |
0,982 |
0,9178 |
10 |
0,981 |
0,9168 |
11 |
0,974 |
0,9103 |
12 |
0,961 |
0,8981 |
13 |
0,948 |
0,8860 |
14 |
0,932 |
0,8710 |
15 |
0,917 |
0,8570 |
17 |
0,88 |
0,8224 |
20 |
0,828 |
0,7738 |
25 |
0,668 |
0,6243 |
30 |
0,606 |
0,5664 |
35 |
0,548 |
0,5121 |
40 |
0,502 |
0,4692 |
50 |
0,42 |
0,3925 |
60 |
0,365 |
0,3411 |
70 |
0,32 |
0,2991 |
80 |
0,29 |
0,2710 |
90 |
0,259 |
0,2421 |
100 |
0,235 |
0,2196 |
110 |
0,219 |
0,2047 |
120 |
0,201 |
0,1879 |
130 |
0,187 |
0,1748 |
140 |
0,176 |
0,1645 |
150 |
0,168 |
0,1570 |
160 |
0,159 |
0,1486 |
170 |
0,151 |
0,1411 |
180 |
0,141 |
0,1318 |
190 |
0,131 |
0,1224 |
200 |
0,127 |
0,1187 |
Następnie przystępujemy do badania warunku fazy. Przestrajając częstotliwość mierzymy przesunięcie fazowe pomiędzy wyjściem członu sprzężenia zwrotnego i wejściem wzmacniacza operacyjnego.
Warunek fazy: ϕk + ϕβ = 2Πn n = 0,1,2,3...
Warunek amplitudy kuβ >= 1
a/b = sinϕ
Re = kUcosϕ
Im = kUsinϕ
F [kHz] |
A[mm] |
B[mm] |
sin ϕ |
ϕ [°] |
Re |
Im |
1 |
79 |
80 |
0,988 |
1,41 |
0,00 |
0,00 |
1,5 |
79 |
80 |
0,988 |
1,41 |
0,00 |
0,00 |
2 |
68 |
80 |
0,850 |
1,02 |
0,00 |
0,00 |
3 |
60 |
80 |
0,750 |
0,85 |
0,00 |
0,00 |
4 |
56 |
80 |
0,700 |
0,78 |
0,00 |
0,00 |
5 |
48 |
80 |
0,600 |
0,64 |
0,00 |
0,00 |
6 |
46 |
80 |
0,575 |
0,61 |
0,00 |
0,00 |
7 |
44 |
80 |
0,550 |
0,58 |
0,00 |
0,00 |
7,5 |
44 |
80 |
0,550 |
0,58 |
0,00 |
0,00 |
8 |
44 |
80 |
0,550 |
0,58 |
0,00 |
0,00 |
8,5 |
42 |
80 |
0,525 |
0,55 |
0,00 |
0,00 |
9 |
40 |
80 |
0,500 |
0,52 |
0,00 |
0,00 |
10 |
40 |
80 |
0,500 |
0,52 |
0,00 |
0,00 |
11 |
40 |
80 |
0,500 |
0,52 |
0,00 |
0,00 |
15 |
36 |
80 |
0,450 |
0,47 |
0,00 |
0,00 |
20 |
28 |
80 |
0,350 |
0,36 |
0,00 |
0,00 |
30 |
8 |
80 |
0,100 |
0,10 |
0,00 |
0,00 |
40 |
4 |
80 |
0,050 |
0,05 |
0,00 |
0,00 |
45 |
0 |
80 |
0,000 |
0,00 |
0,00 |
0,00 |
50 |
-4 |
80 |
-0,050 |
-0,05 |
0,00 |
0,00 |
60 |
-12 |
80 |
-0,150 |
-0,15 |
0,00 |
0,00 |
70 |
-20 |
80 |
-0,250 |
-0,25 |
0,00 |
0,00 |
90 |
-26 |
80 |
-0,325 |
-0,33 |
0,00 |
0,00 |
110 |
-38 |
80 |
-0,475 |
-0,49 |
0,00 |
0,00 |
150 |
-50 |
80 |
-0,625 |
-0,68 |
0,00 |
0,00 |
200 |
-60 |
80 |
-0,750 |
-0,85 |
0,00 |
0,00 |
Wykreślenie charakterystyki fazowej:
Wykreślenie charakterystyki amplitudowej:
Wykreślenie charakterystyki fazowo-amplitudowej:
Generacja drgań sinusoidalnych polega na wytwarzaniu okresowych przebiegów elektrycznych o żądanej częstotliwości i mocy, tzn. przetwarzaniu energii zasilania w energię sinusoidalnych drgań elektrycznych. Można powiedzieć, że źródło sygnału okresowego jest podstawowym podzespołem elektronicznym, podobnie jak zasilacz ze stabilizacją napięcia stałego. Urządzenia, które to realizują nazywamy generatorami sinusoidalnymi.
Dla małych i średnich częstotliwości dobrym źródłem sygnału sinusoidalnego o niewielkich zniekształceniach jest generator z mostkiem Wiena. Zasada pracy takiego generatora opiera się na pomyśle, aby wykonać wzmacniacz ze sprzężeniem zwrotnym, przesuwający o 180° fazę sygnału o pożądanej częstotliwości oraz o wzmocnieniu ledwie zapewniającym samoistne powstawanie niegasnących drgań.
W pętli ujemnego sprzężenia można użyć żarówki. Żarówka zastosowana jest w pętli ujemnego sprzężenia zwrotnego badanego układu jako element o zmiennej rezystancji, w miarę gdy narasta amplituda napięcia wyjściowego, żarówka rozgrzewa się powodując zmniejszenie wzmocnienia układu. Należy również zwrócić uwagę aby zastosować właściwą wartość stałej czasu. Jest to niezbędne, aby uniknąć zniekształceń, gdyż zbyt szybki obwód sprzężenia zwrotnego będzie zniekształcał sygnał wyjściowy, usiłując zmieniać jego amplitudę w czasie pojedynczego cyklu drgań. Częstotliwość generowanego sygnału zależy od elementów sprzężenia zwrotnego, natomiast amplituda sygnału od wzmocnienia wzmacniacza.
8
8