BOGINI I BÓG
Jak dzień jest jasny, a noc jest ciemna, Jak złote słońce, a miesiąc srebrny, Jak ogień gorący, a woda zimna, Jak lato ciepłe, a zima chłodna, Jak mężczyzna i kobieta, Tacy są oni - sobie przeciwni, Lecz nierozłączni; Taki Bóg jest i Bogini. Energie Bogini i Boga przenikają się wzajemnie, uzupełniają i dopełniają. Boginię odczuwam w zroszonej deszczem żyznej glebie, w której kiełkuje ziarenko ogrzewane promieniami słońca (energia Boga). Boga czuję idąc skalistym górskim stokiem, zaś Bogini objawia mi się chmurą, dającą cień na skąpanej w żarze słonecznym skale. Kiedy nadchodzi zmierzch uśmiecham się do tarczy Księżyca, który jest przejawem Bogini otoczona lasem pełnym odgłosów dzikich zwierząt - włości Pana Łowów - Prastarego Boga Leśnej Głuszy. Odczuwam energie leśnych duszków, moce żywiołów. Uczę się patrzeć, czuć i dostrzegać. Nie tylko danymi zmysłami ale całą sobą, całym swoim jestestwem. Jestem dzieckiem Bogini i Boga, dzieckiem mocy. Krąg życia, cykl. Młody, soczyście zielony listek rosnąc śpiewa swą pieśń radości, dojrzałe jabłko zrywa się z gałęzi i ociężale upada na miękką pożółkłą w słońcu trawę, nawlekam na palce babie lato, wdycham zapach butwiejących liści i trzęsę się w podmuchach lodowatego wiatru a śnieg skrzypi pod nogami. To, co umiera odrodzi się.

O Bogu    Inwokacje    Imiona

O Bogu

Boga dostrzegamy w słońcu, które w dzień jaśnieje nad naszymi głowami. Czcimy w nim źródło wszelkiego bytu, ciepła, które rozsadza życiem drzemiące w glebie nasiona i przyspiesza zielenienie się ziemi po mroźnej, białej zimie. Rogaty Bóg jest opiekunem dzikich zwierząt, a poroże - symbolem pokrewieństwa z nimi. Jego królestwo to lasy, palące pustynie, wyniosłe pasma górskie, gwiazdy (oddalone słońca). Zwierzęta poświęcone Bogu: jeleń, smok, niedźwiedź, wilk, orzeł, sokół, wąż, byk, rekin, byk, pies, jaszczurka, ryba i wiele innych.

Przywołanie Boga
(Scott Cunningham)

Jam promiennym Królem niebios. Zalewam ziemię ciepłem, dodając odwagi ukrytemu ziarnu kreacji, aby mogło wybuchnąć i zamanifestować swój przepych. Unoszę błyszczącą włócznię, by oświetlić życie wszystkich istot i każdego dnia oblewam ziemię swoim złotem, rozpraszając moce ciemności.
Jam panem dzikiego i wolnego zwierza. Podążam za rączym jeleniem i niczym święty sokół wzbijam się na tle połyskującego nieba. Moc ma emanuje z pradawnej kniei i dzikich zakątków, a latające ptaki śpiewają pieśń ku mojej chwale.
Jam także ostatnim zbiorem, składającym w ofierze pod sierpem czasu zboże i owoce, aby całe stworzenie mogło zostać nakarmione. Bez siewu nie byłoby zbiorów, a bez zimy - wiosny. Czcij mnie jako słońce kreacji o stu imionach, jako ducha rogatego jelenia w dziczy, jako niekończące się żniwa. Ujrzyj w rocznym cyklu świąt me narodziny, śmierć i ponowne odrodzenie i wiedz, że takie jest przeznaczenie całego stworzenia. Jam iskrą życia, promieniem słońca, daję pokój i odpoczynek, zsyłam promienie błogosławieństwa, aby ogrzać serca i wzmocnić wszystkie umysły.

Inwokacje do Boga

Przywołanie Boga Prastary Boże leśnej głuszy, Panie dzikiej bestii i słońca, Tu, gdzie świat pogrążon we śnie i ciszy, Jako że dzień dobiegł końca, Pradawnym sposobem Do kręgu mego Cię wiodę, Prosząc, byś modłom moim posłuch dał I ku mnie swoją moc słoneczną zesłał. Wieczorna Pieśń do Boga (wypowiedz podczas zachodu słońca) Witaj jasne Słońce, Władco dnia, Wzejdź o poranku, By drodze mej światło dać. Modlitwa do Pana Tańców Najświętszy sakramencie Jestestwa, Który zawsze wznosisz swą boską głowę by być błogosławionym i błogosławić, proszę, bądź teraz ze mną. Tyś jest jej wybrańcem i pomazańcem. Przywiedź mnie do tajemnic. Kochać cię to przyjemność. Spaw, bym śmiała się z innych przyjemności. Ty widzisz przyszłość, której Matka daje oddech życia. Podaruj mi twój wzrok. Tyś we mnie, więc promieniuję moją własną, jedyną boskością, jestem w sobie i z siebie Bogiem. Pobłogosław tę pracę Niech tak się stanie. Modlitwa do Rogatego Boga Rogaczu dzikich zastępów, Lśniącymi niebiosy uskrzydlony, Opromienion w glorii słońca, Któryś spadł ze łzami Samhain - Stojąc w kamiennym kręgu I modląc się, wzywam Cię o Pradawna Istoto, Przybądź i pobłogosław łaskawie me mistyczne ryty - O gorejący Panie płonącego słońca! Inwokacja do Pana O Panie, Wielki Boże, Mężczyzno i bestio, Pasterzu kóz i Władco krainy, Przyzywam Cię w najbardziej magiczną Ze wszystkich nocy Byś rytuałów mych doglądać raczył. Bogu wina i grona, Bogu bydła i pola, Usłuż miłościwie memu kręgowi I ześlij z niebiesiech swe błogosławieństwo. Pomóż mi wyzdrowieć, Pomóż mi doświadczyć, Pomóż mi wysłać w świat miłość i dobrobyt. Panie lasów, Panie polan Bądź wraz ze mną, kiedy swą magię wzbudzić zdołam! Inwokacja do Boga Świecący Boże, Ty, któryś Królem bogów, Panem słońca, Władcą dzikich i wolnych istot, Ojcem kobiety i mężczyzny, Kochankiem Bogini księżyca i opiekunem Wicca; Wznoszę modły, zstąp Promieniem swej słonecznej mocy Tu, do kręgu mego!

Imiona bogów

A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  R  S  T  U  W  Z

Adonis - bóg płodności i urodzaju, w jego urodzie zakochała się Afrodyta; 7 sierpnia. Od imienia tego boga powstało słowo adonis oznaczające pięknego, czarującego, urodziwego młodzieńca.
Aegir - skandynawski bóg morza, wybrzeża i oceanów; jedno z trzech morskich bóstw (obok Njorda i Mimir); syn Mistarblindiego. Łączył w swojej osobie dobro i zło jakie reprezentuje morze. Sztorm był oznaką jego gniewu - skaldowie mawiali że okręt, który uległ rozbiciu wpłynął w szeroką paszczę Aegira. Aegir nosił koronę z wodorostów i alg, zaś jego dworzanami były syreny i wodniki. Żoną Aegira była Ran z którą miał dziewięć córek, które były falami. Mieszkali w podmorskim dworzyszczu w pobliżu wyspy Hlesey. Od czasu gdy Thor przyniósł mu wystarczająco duży kocioł :-) warzył piwo dla wszystkich bogów. Każdej zimy do siedziby Aegira ściągali bogowie, aby tam napić się wraz z nim piwa. Znany był ze swej gościnności. Na jego dworze nie ogień, lecz złoto rozrzucone po posadzkach korytarzy dawało światło. Dlatego też złoto nazywano ogniem Aegira. Puchary na jego dworze były zawsze pełne, gdyż po wypiciu ich zawartości uzupełniały się w magiczny sposób. Władca mórz miał na swym dworze dwóch służących, Fimafenga i Eldira. Żeglarze obawiali się Aegira. Często mawiali, iż wynurza się on z głębin, by zatapiać statki. Dniem mu poświęconym jest 3 marca.
Aesir - jeden z czołowych bogów w mitologii nordyckiej, żył w Asgardzie. Wyznawcy Ásatrú (religia wciąż żywa w Islandii) mają wielu bogów, którzy dzielą się na trzy rody i pierwszym z nich jest klan Aesir - w skład którego wchodzą bogowie reprezentujący porządek, rzemiosło i rządzenie.
Ailill - (mitologia Celtów) mityczny król władający Connachtem w Irlandii, małżonek królowej Medb; występuje w Táin'ie.
Amon - tebańskie bóstwo wiatru i władca powietrza, mąż Mut, ojciec Chonsu; utożsamiony z Re, był królem bogów i władcą całego Egiptu; jego imię oznacza ukryty, niewidoczny, dlatego też wizerunek Amona nigdy nie pojawił się wśród hieroglifów; przedstawiano go jako człowieka o niebieskiej skórze w koronie składającej się z dwóch piór, oznaczających dwa królestwa: Dolnego i Górnego Egiptu, w rękach trzyma bicz i znak życia anch; wyobrażano go też z głową barana; świętymi zwierzętami Amona były: baran i gęsi. Jego znaczenie rosło od XI dynastii, gdy Teby stały się stolicą Egiptu. Utrzymał wysoką pozycję przez ponad 200 lat. Amon często określany był jako dusza Szu. Tworzył on ze swoim żeńskim odpowiednikiem jedną z par ogdoady hermopolitańskiej. W okresie rozwoju Teb, jako Amon-Re - król bogów - tworzył triadę z Mut i Chonsu.
Andros - boskie uosobienie męskości; 30 listopada.
Anubis - egipski bóg, strażnik Izydy; pomaga w ochronie domu; Anubis jest bogiem zmarłych, opiekunem grobów i patronem mumifikatorów; przedstawiano go jako człowieka z głową szakala lub jako szakala.
Apis - bóstwo memfickie, wcielenie boga Ptaha, wyobrażane w postaci świętego byka, niosącego tarczę słoneczną między rogami.
Apollo - grecki bóg Słońca, śmierci i inspiracji; syn Zeusa i Latony, brat Artemidy, urodził się na wyspie Dellos pod drzewem palmowym. Najpiękniejszy z bogów: wysoki, smukły, jasnowłosy, posiadał dar wiecznej młodości i oczy, które spoglądały daleko w głąb czasu i przestrzeni. Bóg wyroczni, wróżb i słońca, był patronem śpiewaków, wieszczów, poetów, sam wspaniale grał na cytrze i był doskonałym łucznikiem. Jego pierwszą miłością była Dafne, która go głęboko nienawidziła za sprawą strzały nienawiści bożka Erosa. Był zwierzchnikiem dziewięciu muz. W sztuce przedstawiało się go jako ideał młodości, bez brody, z bujnymi, kręconymi włosami opadającymi na ramiona, zazwyczaj nagi, z kołczanem pełnym strzał i łukiem w ręce. Dni mu poświęcone to: 25 maja i 25 września.
Apsu - babiloński ojciec, małżonek Tiamat.
Aranya Sashti - indyjski bóg lasów; 12 maja.
Ares - syn Zeusa i Hery, brat Hefajstosa. W dzieciństwie nie przejawiał żadnych zdolności, więc oddano go na wychowanie jednemu z tytanów, który sam niczego wielkiego (poza ćwiczeniami fizycznymi) młodego Aresa nie nauczył. Wpoił też mu przekonanie, że najlepszym zajęciem jest wojna. Uzbrojony po zęby Ares po jakimś czasie zszedł na ziemię, gdzie nauczył ludzi bezinteresownego bohaterstwa i okrucieństwa. Jeździł rydwanem do którego konie zaprzęgały bóstwa Bojaźń i Strach (Phobos i Deimos), a Niezgoda i Mord trzymały lejce. Atena nie przepadała za nim i za każdym razem starała się mu dokuczyć. Również Zeus zwał swego własnego syna najnieznośniejszym z bogów. Grecy nie wystawiali mu świątyń. W sztuce przedstawiano go jako młodego, silnego mężczyznę, w zbroi lub nagiego. Jego dniem jest 21 marca.
Artur - na pół mityczny, na pół historyczny wódz celtycki z V w., uważany za króla, rezydujący wraz z rycerzami okrągłego stołu na zamku Camelot. Postać z legend walijskich.
Aton - tarcza słoneczna z promieniami zakończonymi dłońmi, przejaw boga Re; głównym ośrodkiem jego kultu było miasto Achetaton (Tall al - Amarina).
Attis - frygijski bóg wiosny i roślinności, symbol odradzającej się na wiosnę przyrody; poświęcony jest mu 22 marca oraz cały grudzień.
Atum - bóstwo słoneczne, zachodzące słońce, stwórca świata, bogów i ludzi; wyłonił się z wód otaczających świat. Gdy jego dzieci , Szu i Tefnut, wyruszyły, by obejrzeć otaczające wody i zaginęły w otchłani, zrozpaczony Atum wysłał na poszukiwania posłańca, który odnalazł dzieci i odprowadził przed oblicze ojca. Ten z radości popłakał się, a z jego łez narodzili się ludzie. Często Atuma utożsamiano z bogiem Re; przedstawiano go w postaci ludzkiej, z podwójną koroną Dolnego i Górnego Egiptu na głowie. Niekiedy Atum dzierży krzyż ANCH, symbol życia wiecznego.
Baal - fenickie bóstwo słoneczne; kannanejski bóg przyrody, burzy, deszczu i urodzaju; jego dniem jest 28 października.
Bachus - bóg wina i wszelkiej uciechy; łacińska forma imienia Bakchosa (Dionizosa); 11 listopada jest dniem mu poświęconym.
Baldr - nordycki syn boga, który został złożony w ofierze swojemu ojcu, Odynowi (ojcu bogów, odpowiednikowi Zeusa lub Jowisza); następnie powrócił do królestwa swojej matki Hel , żeby narodzić się powtórnie po "zmierzchu bogów"(ragnarok). Wraz z końcem świata zginą starzy, gwałtowni bogowie, a wówczas on ma panować nad nowym światem.
Balder - (mitologia skandynawska) syn Odina i Frey, mąż Nanna. Najlepszy, najmądrzejszy i najbardziej kochany przez ludzi bóg. Zabity, za namową Lokiego, przez ślepego boga Hodura gałązką jemioły wystrzeloną z łuku.
Balomain - kalijski pół-bóg; 23 grudnia.
Balor - jednooki bóg, należący do starszej generacji bóstw w mitologii iryjskiej, zwanych Fomóraig. Spojrzenie jego jedynego oka zdolne było zniszczyć wszystko, a do podniesienia powieki potrzeba było siły czworga ludzi.
Bailli Binnbérlaig - (mitologia Celtycka) czyli Bajle Słodyczą-Słynący. Postać z mitologii iryjskiej, główny bohater Scél Baili Binnbérlaig (Opowieść o Bajlem Słodyczą-Słynącym).
Belenos - bóg galijski, w czasach rzymskich identyfikowany z Apollinem. Święto Beltaine, obchodzone w Irlandii w wigilię 1 maja, połączone z zapalaniem ogni, wiązało się z jego kultem.
Beli - bóg z mitologii iryjskiej, zapewne identyczny z galijskim Belenosem.
Berserker - w mitologii skandynawskiej wojownik, który w bitewnej furii przemienia się w wilka lub niedźwiedzia; z pianą na pysku naciera on na nieprzyjaciół zdając się być odpornym na ciosy miecza i ogień.
Betoro-Bromo - indonezyjski bóg ognia; 16 stycznia.
Blajini - rumuńscy bogowie-strumienie zarówno wody, jak i podziemnego świata; 7 kwietnia.
Bor - (mitologia skandynawska) syn Buri, ożeniony z Bestlą. Ojciec Odina, Vili, i Ve.
Bóg Letniego Słońca - czczony 27 czerwca przez Indian Ameryki Północnej, plemię Plains.
Bragi - (mitologia skandynawska) bóg poezji i krasomówstwa. Zaślubiony bogini Idunie zamieszkującej świat podziemny.
Bran - syn Febala, bohater irlandzkiej mitycznej opowieści podróżniczej Immram Brain Mac Febail co Tir inna m-Béo.
Bregon - mityczny król Celtów hiszpańskich. Według legendarnej Leabhar Gabala (Księgi Najazdów), jego synowie najechali Irlandię i zwyciężyli Tuatha Dé Danann, dając początek generacji Celtów Goidelów zamieszkujących do dziś tę wyspę.
Bres - bóg starszej generacji w mitologii iryjskiej, Fomóraig, przez pewien czas króluje bogom młodszej generacji Tuatha Dé Dannan.
Brian - jeden z trzech, obok Iuchaira i Iucharbaira, synów bogini Danú, naczelnego bóstwa młodszej generacji bogów w mitologii iryjskiej. Wszyscy trzej byli uważani za bogów wiedzy i mądrości.
Brono - (mitologia skandynawska) syn Baldera. Był bogiem światła dziennego.
Buri - (mitologia skandynawska) pierwszy bóg stworzony przez Audhumlę z bryły lodu. Był ojcem Bora.
Cathbad - druid, mędrzec i nauczyciel, według iryjskich eposów Táin'a oraz Leabhar na hUidhre (Księga Burej Krowy).
Ceadda - bóg zdrojowych i świętych źródeł; 2 marca.
Cernunnos - celtycki rogaty bóg, bóstwo natury, ojciec i małżonek.
Chango - bóg piorunów sudańskiego plemienia Joruba; 4 grudnia.
Chepre - prabóg i stwórca bóstw, jedna z personifikacji Atuma; wyobrażany w postaci węża lub skarabeusza a także człowieka ze skarabeuszem na głowie; był również bogiem słońca.
Chnum - bóg, stwórca życia, kształtujący istoty ludzkie na swym kole garncarskim; opiekun wylewów Nilu, przedstawiany jako baran lub mężczyzna z głową barana.
Chonsu - bóg księżyca, w Tebach uważany za syna Amona i Mut; często przedstawiany jako mężczyzna z głową sokoła lub ibisa i wizerunkiem księżyca na głowie.
Connan - mityczny władca starszej generacji bogów w mitologii iryjskiej, który rządził wyspą Tor Inis ze szczytu szklanej wieży.
Connu - król i druid z legendy iryjskiej, który potrafił sprowadzić śnieg podczas lata.
Consus - rzymski bóg spichrza; 27 sierpnia.
Creidne - boski kowal z mitu iryjskiego, który sporządził srebrną rękę dla boga Nuady.
Crimthann Cass - mityczny władca królestwa Connacht w Irlandii z opowieści Echtrae Loegairi (Przygoda Loegaira).
Crimthann Nia Nair - mityczny król iryjski, który został podstępnie otruty.
Cromm Cruaich - czyli Głowa Grobowca lub Głowa Skrwawiona, bóg iryjski, któremu w Samhain w miejscu zwanym Mag Slecht, składano ofiarę z wszystkiego co pierworodne.
Cuchúlainn - syn Sualtama, mityczny bohater z eposu iryjskiego Táin Bó Cuailnge.
Dadźbóg (Dażbog, Dabog) - bóg z mitologii słowiańskiej uznawany za tarczę słoneczną, bóg ognia domowego, ognia ofiarnego, dający bogactwo.
Dagda - czyli Dobry Bóg lub Dobra Ręka, zwany tez Cera (stwórca), Ruaidh Rofhessa (Czerwonowłosy Doskonałej Wiedzy) lub Eochaid Ollathair (Ojciec Wszystkich). Czołowe bóstwo iryjskiej generacji bogów Tuatha Dé Dannan, obdarzony wielką silą i żarłocznością, zdolny zabijać i wskrzeszać tych, których zabił. Bóg obfitości, posiadacz tajemnej wiedzy doskonałej, patron rolnictwa.
Dalán - druid, który pojawia się w iryjskiej legendzie Tochmarc Étaine, by przy pomocy magicznych pałeczek odkryć kryjówkę bogini Étain.
Dallan Forgaill - mędrzec (fili), który - według legendy - miał nauczać codziennie stu pięćdziesięciu uczniów.
Dathi - mityczny król iryjski, który zginął rażony piorunem i pochowany został w Cruachan.
Dian Cécht - boski lekarz z legendy iryjskiej, który miał przyprawić bogu Nuadzie srebrną rękę na miejsce utraconej w bitwie.
Dionizos - jedno z wielu imion towarzysza/ojca/syna Wielkiej Bogini; jest bardzo dobrze znany jako bóg wina i pijaństwa; jedno z wcieleń rogatego boga, który uchodzi za władcę zwierząt ( u Greków - Pan, w tradycji celtyckiej - Cernunnos); wyobrażany z porożem jelenia lub byka na głowie, bóg płodności i siły; syn Zeusa i Semele, córki króla Kadmosa. Wychowany był przez Nimfy rzeczne i jako pierwszy z bogów osiedlił się na ziemi. Dobry i łagodny bóg, dobroczynny duch wina i wszystkiego, co żyje. Czczono go najczęściej w czasie zimowego przesilenia i na jego cześć urządzano obrzędy. W Atenach odbywały się pod jego wezwaniem cztery święta: Małe Dionizje, Lenaje, Antesterie i Wielkie Dionizje. Najpierw przedstawiano go w sztuce jako brodacza, później jako nagiego młodzieńca, w wieńcu z bluszczu lub winorośli, z kiścią winogron lub pucharem w ręku.; 3 stycznia, 19 marca, 9 lipca, 2 września, 5 października, 18 października oraz cały grudzień.
Diev - łotewski bóg, personifikacja nieba; 18 grudnia.
Dikaiosune - staropogański bóg patron sprawiedliwości; 12 lipca.
Diramaida - mityczny król iryjski, który podczas bitwy pod Culdremne korzystał z pomocy magicznej druidów.
Domhnach Chrom Duph - irlandzki bóg ofiarny; 28 lipca.
Donn-Bó - mityczny poeta, bohater opowieści epickiej Bitwa pod Allen, któremu przyprawiono odciętą głowę, przywracając go do życia.
Dubthach - syn Lugaire, naczelny fíli Irlandii z legendy o Św.Patryku.
Einherjowie - germańskie duchy poległych wojowników chroniących bogów; 11 listopada.
Ekeko - bóg dostatku Indian Aymara; 24 stycznia.
Elatha - bóg ze starszej generacji bogów w mitologii iryjskiej, Fomóraig, ojciec Bresa i Ogmy, zapewne bóstwo wiedzy.
Enneada - grupa dziewięciu bogów; Enneady czczono w wielu ważnych ośrodkach religijnych Egiptu np. w Heliopolis; w skład Enneady heliopolitańskiej wchodzili następujący bogowie: Atum, Szu, Tefnut, Geb, Nut, Ozyrys, Izyda, Set, Neftyda. Eochaid - mityczny król iryjskiej Tary, jeden z mężów bogini Étain, według mitu Tochmarc Étaine (Zaloty do Étain).
Eros - grecki bóg namiętności i zmysłowej miłości, bóstwo bardzo stare i potężne.
Farbanti - (mitologia skandynawska) gigant niosący śmierć ponad wodami swiata podziemnego; ojciec Lokiego.
Faun - rzymskie bóstwo lasów górskich; opiekun pasterzy; utożsamiany z greckim Panem; poświęcony jest mu cały maj.
Fenrir - (mitologia skandynawska) potworny syn boga Lokiego, obdarzony wilczym wyglądem. Fenrir zechce połknąć Odina podczas Ragnaroku, lecz zostanie zabity przez jego syna, Vidara.
Ferchertne - fili iryjski, biegły w pojedynku pytań w tajemnym języku.
Figola - syn Mamosa, druid, według iryjskiej legendy Cath Maighe Tured wywierał wpływ na przebieg bitwy pod Mag Tured.
Fir Bolg - nazwa łączna trzech mitycznych plemion: Fir-Bolg, Fir-Domnann i Galióin, które miały dokonać trzeciego z kolei najazdu w dziejach zasiedlania Irlandii.
Freyr - (mitologia skandynawska) bóg deszczu, światła słonecznego i owoców.
Fomóraig lub Fomoré - według Leabhar Gabala najstarsi mieszkańcy Irlandii, o kozich głowach, jednym oku, jednej ręce i jednej nodze, mieszkający na równinie Sen Mag.
Forgoll - fili; według iryjskiej legendy Tochmarc Luaine biegły w rzucaniu zaklęć.
Forseti - (mitologia skandynawska) bóg sprawiedliwości; syn Baldera i Nanny i mieszkał w Glitnirze.
Fraechan - syn Tenusana, druid mitycznego króla iryjskiego Diarmaida.
Ganesa - indyjski bóg mądrości, powodzenia i dobrobytu, w postaci ludzkiej z głową słonia; 5 września.
Gluskap - ojciec bogów północnoamerykańskiego plemienia Indian Micmac; 30 lipca.
Gwrhyr Gwaldtawt - rycerz, postać z walijskiej legendy "Jak starał się Kulhwch o rękę Olweny".
Gwrnach Gawr - bajeczny olbrzym, posiadacz czarodziejskiego miecza, z walijskiej opowieści j.w..
Gwynn Ap Nudd - celtycki bóg podziemnego świata i królestwa czarów; 29 września.
Hades - syn Kronosa i Rei, brat Zeusa, Posejdona, Hestii, Demeter i Hery. Rzadko pojawiał się na Olimpie lub na ziemi. Grecy czcili go w trwodze i milczeniu. Za żonę ma Korę - Persefonę, którą porwał i zabrał do swego podziemnego pałacu. Władał światem zmarłych. W sztuce pojawiał się jako król siedzący na tronie, z koroną i berłem lub widłami w ręce. U stóp władcy siedział jego wierny pies, Cerber.
Hapi - geniusz Nilu i praoceanu Nun, źródła wszelkiego życia, jeden z czterech synów Horusa; chronił zmarłego i pomagał mu wejść do Państwa Umarłych.
Hefajstos - syn Zeusa i Hery. Kochał swoją matkę i kiedy ona pokłóciła się z Zeusem, ujął się za nią, za co ojciec zrzucił go z Olimpu na ziemię. Leciał tak przez cały dzień aż spadł na wyspę Lemnos, w wyniku czego połamał sobie nogi. Zaopiekowała się nim bogini Tetyda, a po dziewięciu latach Bachus odwiózł go na Olimp. Hefajstos za żonę dostał najpiękniejszą z bogiń, Afrodytę, jednak nie byli oni ze sobą szczęśliwi. Hefajstos był prawdziwym mistrzem w obrabianiu metali, kamieni, złota i srebra. Tworzył niezwykle wytrzymałą broń i piękną biżuterię. Najpracowitszy z bogów. Na jego cześć urządzano Chalkeje - święto kowali. Odbywały się lampadoforie (bieg z pochodniami). W sztuce przedstawiano Hefajstosa jako muskularnego, brodatego mężczyznę, zwykle w siedzącej postawie. Miał przy sobie młot lub inny przedmiot, wskazujący na zawód kowala.
Heimdall - nordycki bóg ; 29 września; (mitologia skandynawska) strażnik mostu Bifrost, prowadzącego do świata podziemnego. Gdy zobaczy on mroźnych gigantów zadmie w róg zwany Gjallarem i obwieści nadejście Ragnaroku.
Herkules - grecki bóg-heros znany ze swej nadzwyczajnej siły; 21 sierpnia.
Hermes - syn Zeusa i Mai, urodził się na górze Kyllene w Arkadii. Jest patronem kupców i złodziei (już we wczesnym dzieciństwie ukradł Apollinowi stado bydła, później miecz Aresowi, trójząb Posejdonowi i wiele innych rzeczy). Został skrzydlatonogim posłańcem bogów. Hermesa uznaje się za wynalazcę ćwiczeń gimnastycznych oraz za bóstwo pasterskie. Najbardziej czczono go w Arkadii, gdzie obchodzono specjalne święto ku jego czci. W starej sztuce greckiej ukazywano Hermesa jako mężczyznę w średnim wieku ze spiczastą bródką, jednak później wyobrażano go jako pięknego młodzieńca w podróżnym kapeluszu i ze skrzydełkami.
Hermes Trismestigus - patron alchemików ; 24 maja.
Hermod - (mitologia skandynawska) posłaniec bogów; przybył do królestwa Hel po śmierci Baldera i próbował ją przekonać, aby przywróciła go do życia.
Hodur - (mitologia skandynawska) zwany też Hoderem, syn Odina. Ślepy bóg zimy. W wyniku intrygi Lokiego zabił Baldera. Vali pomścił śmierć Baldera zabijając Hodura.
Hoenir - (mitologia skandynawska) po bitwie pomiędzy Asami a Wanami, Hoenir został wysłany do Wanów jako zakładnik; dał zmysły pierwszym ludziom.
Hogmagog - szkocki bóg słońca; 31 grudnia.
Horus - egipski bóg leczenia, przedstawiano go jako sokoła lub człowieka z głową sokoła; egipski bóg nieba; syn Izydy i Ozyrysa; pierwszy mityczny władca Egiptu: przez 80 lat toczył walki z Sethem, by w końcu go pokonać. Podczas tych walk Seth oślepił bratanka, którego jedynym okiem było słońce a drugim księżyc. Z pomocą przyszedł Thot, który przywrócił mu wzrok, posmarowawszy oczy Horusa śliną. Horus był przodkiem faraonów, którzy wstępując na tron przyjmowali jego imię. Dzień mu poświęcony to 14 lipca.
Hresvelgr - (mitologia skandynawska) gigant, który żył gdzieś na północnych krajach ziemi. Ruch jego skrzydeł przynosił wiatry i nawałnice.
Hymen - grecki bóg małżeństwa i oddania.
Ibis - święty ptak Tora; w epoce późnej uważany za inkarnację tego boga.
Indech - (mitologia Celtów) syn bogini Domnann, należący do Fomóraig.
Invicti Solis - starorzymskie bóstwo słoneczne, Niezwyciężone Słońce;25 grudnia.
Irlandzcy Lunantishees - duchowi strażnicy tarniny; 11 listopada.
Ith - syn Bregona, władcy Celtów Hiszpańskich, który przewodził według mitu, wyprawie Celtów Goidelów do Irlandii. Zabity przez Tuatha Dé Dannan.
Jagannath - życzliwe wcielenie indyjskiego boga Wisznu; 14 czerwca.
Janus - rzymski bóg przemijania o dwóch twarzach; cały styczeń, szczególnie 1 stycznia.
Jarowit - bóstwo wojny o cechach solarnych z mitologii słowiańskiej, związany z płodnością.
Kachinas - bóstwo Indian Ameryki Północnej, plemienia Hopi; 26 lipca.
Kastor i Polluks - synowie greckiego boga Zeusa, zwani Dioskurami; herosi greccy, bliźniacy; opiekunowie żeglarzy, wzór miłości braterskiej; 25 października.
Kriszna - ósme wcielenie indyjskiego boga Wisznu; 27 sierpnia.
Kronos - najmłodszy z tytanów, za namową swej matki Gaji strącił z tronu niebios własnego ojca - Uranosa. Ze swą siostrą Reą ma sześcioro dzieci : Zeusa, Posejdona, Hadesa, Herę, Demeter i Hestię. Władca ponury i podejrzliwy, swych braci zamknął w Tartarze a wszystkie swoje dzieci zjadał, by nie odebrały mu tronu (do czego w końcu i tak doszło). U ludu greckiego obchodzono ku jego czci święto Kronia, na pamiątkę złotych wieków, które miały trwać za jego panowania. Nie budowano mu świątyń ani ołtarzy. Kronosa wyobrażano jako poważnego, starszego mężczyznę z brodą i głową przykrytą połą płaszcza; Ojciec Czasu; w mitologii rzymskiej Saturn ; 11 lipca.
Kukulcan - bóg Majów; pan nieba i wiedzy, opiekun kapłanów i nauczycieli; 21 listopada.
Ler - iryjskie bóstwo morza z generacji TDD, jego odpowiednikiem w Brytanii jest walijski bóg Llyr (Szekspirowski król Lear).
Liber Pater - rzymski bóg wina; staroitalski bóg urodzaju, utożsamiany z greckim Dionizosem; 27 marca.
Lodur - (mitologia skandynawska) dał wygląd i mowę pierwszym ludziom.
Loegaire - syn Crimthana Cassa, bohater iryjskiej opowieści podróżniczej Echtrae Loegairi (Przygoda Loegair'a).
Loki - nordycki bóg oszustów; 1 kwietnia. Loki w mitologii skandynawskiej był jednym z Asów (główne bóstwo). Stał się przyczyną waśni między bogami gdy zabił, z pomocą Hodura, Baldera. Stał się Asem bowiem Odin uczynił go swoim bratem krwi. Jego dzieci to: wąż Jormungander zamieszkujący w Midgardzie i opasujący Ziemię, wilk Fenrir i Hel, bogini śmierci.
Lono - hawajski bóg; 7 listopada.
Lu Pan - chiński patron cieśli; 18 lipca.
Lugh - celtyckie bóstwo słoneczne, bóg Słońca, światła i błyskawic; wynalazca sztuk, opiekun handlu; 31 lipca oraz cały sierpień. Inne jego imoina to: Lug, Lugos. Należał w Irlandii do młodszej generacji bóstw Tuatha Dé Dannan. Święto ku jego czci - Lughnasad (1.VIII). Jego walijskie imię brzmi Lleu, co znaczy światło.
Lupercus - rzymski bóg wilków; 15 lutego.
Machandrana - himalajski bóg deszczu; 17 kwietnia.
Mael-Dúin - mityczny żeglarz, bohater iryjskiej opowieści Immram Curaig Maile-Dúin (Żegluga Mael-Dúina).
Magni - (mitologia skandynawska) syn Thora, przeżyje Ragnarok.
Manannán - syn Lera, bóg morza, należący do generacji TDD. Jego odpowiednikiem w Walii był Manawyddan, syn Llyra.
Many - greckie duchy podziemnego świata; 8 listopada.
Mars - rzymski bóg wojny i walki; mars odpowiada nordyckiemu bogowi Tiwowi, który jest również bogiem płodności; obaj noszą włócznię, symbol męskiej siły i tarczę, uosabiającą siłę kobiecą, co składa się na symbol aktu kobiecego; rzymski bóg wojny; 23 marca, 29 maja i 15 października.
Mider - bóg z mitologii iryjskiej, jeden z władców świata podziemnego (síd), bohater opowieści Tochmarc Étain.
Mil - syn Bila, mityczny przywódca ostatniej fali najeźdźców celtyckich na Irlandię, którzy pokonali pod jego wodzą TDD.
Mimir - (mitologia skandynawska) bóg mądrości i wiedzy. Mieszkał przy drzewie Yggdrasil.
Min - bóg płodności, patron pustyni wschodniej; postać ityfalliczna w kształcie mumii, z uniesionym prawym ramieniem z flagellum, na głowie nosił czapkę z dwoma piórami i wstążką.
Mitra - potężny, podwójny bóg Słońca, patron wojowników czczony w Persji, a potem w Rzymie.
Modi - (mitologia skandynawska) syn Thora, przeżyje Ragnarok.
Myrddin - mityczny poeta i wieszcz, obdarzony niezwykłą mądrością i uzdolnieniami czarodziejskimi, uważany za jednego z czołowych twórców epickiej literatury walijskiej. Wszedł do literatury średniowiecznej jako czarodziej Merlin.
Muircertach - syn Erica, postać historyczna, król Irlandii (zm. 531). Bohater romantycznej legendy o niedobrej miłości do wróżki Sín.
Naga - bogowie-węże Nepalu; 1 lipca.
Neptun - bóg morza, staroitalski bóg chmur i deszczu; utożsamiany z greckim Posejdonem; 23 lipca.
Njord - (mitologia skandynawska) morski bóg płodności zamieszkującyw Noa-tun.
Nuada - iryjski bóg światła i rozwoju, w Brytanii występuje pod imieniem Nodens. zwany Argentlam (czyli Srębrnoręki) w Irlandii, a Llud Llaw Ereint w Walii. Jeden z bohaterów Cath Maighe Tured, gdzie występował po stronie TDD i stracił rękę, którą zastąpił srebrną protezą.
Odyn (Odin) - skandynawski bóg magii, mądrości i wojowników; nordycki bóg ojciec, który spędził dziewięć dni i dziewięć nocy przywiązany do drzewa, żeby poznać tajemnicę run; po pewnym czasie spędzonym na ta, tym świecie przyniósł mężczyznom wiedzę o poezji i przepowiedniach, która uprzednio była domeną wyłącznie bogiń. Odin to główny bóg w nordyckiej mitologii. Bóg nieba, żyjący w Asgardzie, na szczycie ziemskiego drzewa. Stamtąd posyła na ziemię po dusze wojowników, którzy zginęli w bohaterski sposób z mieczem w ręku Valkyrie. Z połową spośród nich ucztuje w swoim wielkim hallu, Valhalli, o 540 drzwiach. Druga połowa wojowników jest odsyłana przez niego aby zażywała przyjemności w towarzystwie Freyji.
Ogmios, Ogma lub Ogme - celtycki bóg, znany w Galii i Irlandii, w czasach rzymskich identyfikowany z Herkulesem. Opiekun wymowy i wynalazca sakralnego pisma o gam [og(h)am].

Ozyrys - egipskie nadrzędne bóstwo, małżonek i brat Izydy; bóg życia syn, symbol corocznych zmian w przyrodzie; władca umarłych, pan zaświatów, z którym identyfikowano umarłych; przedstawiano go jako mumię z insygniami królewskimi i koroną "atef" na głowie; najważniejsze miejsce kultu Ozyrysa: Abydos; dni mu poświęcone: 13 lipca, 24 września, cały październik i 3 listopada.
Pales - italskie bóstwo pasterzy; 21 kwietnia.
Pan - rogaty grecki bóg lasów, natury i dzikich zwierząt; pod jego ochroną znajdują się czworonogi i ptactwo; grecko-rzymski satyr - bóg pasterzy i myśliwych; cały maj.
Pan Zielonych Lasów - pogański bóg płodności wywodzący się z Anglii; podobny do Pana; cały marzec.
Papa Legba - w religii wudu - bóg rozstajów dróg; 29 czerwca.
Partholon - syn Bela. Według iryjskiej Leabhar Gabala, po zamordowaniu swego ojca, króla Hiszpanii, zorganizował pierwszy najazd na Irlandię. Zginął tam później wraz ze swymi ludźmi od zarazy.
Peredur ab Efrawc - prostacki wojownik z legendy walijskiej, który stał się pierwowzorem szlachetnej postaci Percevala ze średniowiecznych opowieści o królu Arturze.
Perun - bóg burzy i gromu z mitologii słowiańskiej.
Pogwizd - bóg wiatru z mitologii słowiańskiej.
Posejdon - grecki bóg morza, brat Zeusa; także patron koni; syn Kronosa i Rei, brat Zeusa, Hadesa, Demeter, Hery i Hestii. Kiedy ciągnął losy o władzę nad światem, dostało mu się królestwo morza. Niezbyt mu się to podobało i pokłócił się z braćmi, za co dostał nakaz eksmisji z Olimpu. Pracował u króla Laomedona jako mularz. Kiedy skończył swą robotę pozwolono mu wrócić do niebios. Zakochał się z nimfie Amfitrydzie, ale ona go nie chciała. Przekonać ją do małżeństwa pomógł delfin, który opowiedział jej o wielkich bogactwach i o pięknie podwodnego pałacu Posejdona. W końcu nimfa wyszła za mąż za władcę mórz. Posejdon panował nad wszystkimi wodami. Był surowy, ale nie był nieczuły na ludzkie krzywdy. Wszyscy Grecy czcili go. Zazwyczaj wyobrażano Posejdona jako silnego starca o szerokich barkach, podobnego do Zeusa, lecz groźniejszego. Włosy i broda wyglądające na wiecznie mokre i pełne muszli. W ręce trzymał trójząb.
Puck - psotny lecz dobry elf lub chochlik; Robin Goodfellow; 11 sierpnia.
Ptah - egipski bóg rzemiosła, opiekun sztuki; naczelne bóstwo Memfis; był mężem lwicy Sechmet; przedstawiany jako mężczyzna w formie mumii, noszący na głowie obcisły czepek i spowity w długi płaszcz.
Pwyll - śmiertelnik, małżonek bogini Riannon w mitologii walijskiej - pani świata zmarłych - Wielka Królowa.
Quetzalcoatl - aztecki bóg płodności; 20 września i 21 listopada.
Rama - hinduski bóg; siódme wcielenie Wisznu; 18 kwietnia.
Re - bóg Słońca, pierwotnie czczony przede wszystkim w Heliopolis, później łączony z wieloma bogami lokalnymi lub innymi bogami słonecznymi; przedstawiano go często w postaci sokoła lub mężczyzny z głową sokoła.
Re-harachte - synkretyczne bóstwo słoneczne; harachte znaczy Horus obydwu horyzontów; Harachte był wyobrażany w postaci sokoła i dyskiem słonecznym na głowie.
Rogaty Bóg - w religii Wicca poświęcony jest mu 8 maja.
Salavi - bóg świerku i deszczu Indiańskich plemion Ameryki Północnej; 26 czerwca.
Saturn - rzymski bóg śmierci; jego wyznawcy nosili czarne szaty; jego porą roku jest zima, a świętem - przesilenie zimowe; symbolizuje przejście od życia do śmierci, od śmierci do ponownych narodzin; bóg gwiazd kojarzony z planetą Saturn; 23 marca oraz od 17 do 24 grudnia.
Set - egipskie bóstwo ciemności, zła i sztuk magicznych; bóg o wielu cechach negatywnych, brat i morderca Ozyrysa; przedstawiano go jako zwierzę przypominające okapi (dotąd nie zidentyfikowane), albo jako mężczyznę z głową tego zwierzęcia; dniem mu poświęconym jest 15 lipca.
Strzybóg - bóg wiatrów w mitologii słowiańskiej.
Suria - indyjski bóg słońca; dni mu poświęcone to od 14 do 16 stycznia.
Surtr - (mitologia skandynawska) gigant który żył na skraju południa i z płonącym mieczem strzegł granic Muspelheimu.
Swarożyc - (mitologia słowiańska) syn Swaroga, bóg słońca (utożsamiany ze Słońcem), ognia ofiarnego i domowego.
Swaróg (Swarog) - (mitologia słowiańska) bóg nieba i ognia niebiańskiego - Słońca, ognia ziemskiego, rządzi przyrodą i społeczeństwem.
Synowie Horusa - cztery bóstwa w formie mumii z głowami kolejno: ludzką (Imset), pawiana (Hapi), szakala (Duamutef) i sokoła (Kebehsenuf); opiekowali się wnętrznościami zmarłego, które umieszczano w czterech tak zwanych urnach kanopskich.
Szu - bóstwo męskie, personifikacja suchego powietrza, mąż Tefnut, bogini wilgoci.
Śiwa - indyjski bóg zniszczenia i odnowy; 24 lutego i10 maja.
Świętowit (Światowit) - połabski bóg wojny.
Terminus - rzymski bóg granic państwowych; 23 lutego.
Tethra - władca zmarłych, należących do starej generacji bóstw mitologii iryjskiej, Fomóraig.
Tezeusz - grecki heros uczyniony bogiem; 26 września.
Thiassi - (mitologia skandynawska) gigant który zabił Thora i rzucił jego oczy na sklepienie niebieskie, gdzie teraz lśnią jako gwiazdy.
Thor - skandynawski bóg walki i burzy, powszechnie czczony i popularny wśród Wikingów; nordycki bóg grzmotów i błyskawic, od jego imienia pochodzi słowo czwartek w języku niemieckim; 19 stycznia, 28 lipca oraz cały wrzesień; syn Odina i jeden z Asów. Był bogiem grzmotu i zaciekłym wrogiem gigantów, których głowy rozbijał potężnym młotem zwanym Mjollnir. Aby móc nim władać musiał używać żelaznych rękawic i pasa siły. Mjollnir po rzucie nim zawsze wracał do dłoni Thora, symbolizował błyskawicę. Thor jeździł naokoło śródziemia na wozie zaprzężonym w dwie kozy. Żył w Thruthheimie w swym dworze zwanym Bilskinir. Był bogiem bardzo popularnym wśród ludzi, wzywano go, aby zapewnić urodzaj. Amulety w kształcie młota są symbol Thora, były noszone w Skandynawii długo po jej chrystianizacji.
Thoth - egipski bóg mądrości i sztuk magicznych;
Thot (Tot) - bóg księżyca; stwórca i organizator świata; opiekun nauki i pisarzy, wynalazca pisma; przedstawiony z głową ibisa, jako ibis lub pawian; naczelne bóstwo Hermopolis; 19 września.
Ti-Tsang - chiński bóg podziemnego świata; 15 lipca.
Tiu - staroteutoński naczelny bóg i władca roku; 13 stycznia.
Twrch Trwyth - zaklęty w dzika syn księcia Taredda, bohater opowieści walijskiej " Jak starał się ..." (mitologia Celtów).
Tyi Wara - afrykański bóg rolnictwa; 27 kwietnia.
Tyr - anglosaski bóg pola walki; 17 października. Tyr w mitologii skandynawskiej jest bogiem wojny i sportów siłowych. Tyr miał jedną rękę odgryzioną przez wilka Fenrira, po tym jak włożył mu ją do paszczy jako gwarancje wolności dla niego. Ocalił tym samym świat od zguby, gdyż dzień sądu nadejdzie wtedy, gdy wilk sam da się schwytać w sieć. Tyr odzyska wtedy swój zastaw.
Ulle - (mitologia skandynawska) bóg polowania, łucznictwa i myślistwa. Jego bronią był długi łuk wykonany z cisu. Żył on w Ydal. Wzywano go do pomocy w pojedynkach. Był synem Thora i Sif.
Ullr - germański bóg Zimy i łucznictwa; 22 listopada.
Vali - (mitologia skandynawska) najmłodszy z synów Odina. Jego matką była gigantka Rind. Narodził się ze specjalnym zadaniem pomszczenia śmierci Baldera, jako że bogowie nie mogli sami dokonać zemsty, gdyż nie wolno im było zabijać innych bogów. Kiedy miał dziewięć lat zabił Hodura. Jest jednym z siedmiu Asów, którzy przeżyją Ragnarok.
Ve - (mitologia skandynawska) syn Bora i Bestli. Ve zabił giganta Ymira i stworzył z jego ścierwa świat, z pomocą swych braci. Dał pierwszym ludziom uczucia, wygląd i mowę.
Vidar - (mitologia skandynawska) syn Odina i Grid, miał brata bliźniaka imieniem Vali. Żył w Vidi i był jednym z najsilniejszych bogów. Czczony jako bóg zemsty. Podczas Ragnaroku pomści śmierć swego ojca zabijając Fenrira. Jest jednym z Asów, którzy przetrwają wielką, końcową rozprawę.
Vili - (mitologia skandynawska) syn Bora i Bestli, brat Odina i Ve. Wraz z nimi zabił giganta Ymira. Stworzył wszechświat ze zwłok Ymira, a także tchnął życie w pierwszą kobietę i pierwszego mężczyznę. Dał ludziom pomyślunek i pokazał im jak stawiać pierwsze kroki.
Vithar - (mitologia skandynawska) bóg drugi po Thorze pod względem siły. Chciał zabić wilka Fenrira poprzez rozerwanie mu szczęk.
Wali - nordycki bóg-łucznik; 14 luty.
Weles (Wołos) - związany ze sferą chtoniczną bóg słowiański opiekujący się płodnością pól i zmarłymi; bóg wiedzy magicznej, przysięgi, zaświatów i podziemia.
Wertumnus - rzymski bóg pór roku; 23 sierpnia.
Widar - syn nordyckiego boga Odyna; 14 czerwca.
Wisznu - hinduski bóg-stwórca, występujący w dziesięciu większych wcieleniach; od 6 do 15 października.
Woden - anglosaska forma imienia boga zwanego przez ludy nordyckie Odinem; poświęcony jest mu cały grudzień.
Wotan - zachodniogermańskie imię Odyna, jego świętym dniem była środa; prowadził zmarłych do podziemnego świata.
Wulkan - rzymski bóg ognia, pożarów i rzemiosł metalurgicznych; grecki Hefajstos; 23 sierpnia.
Xipe Totec - meksykański bóg śmierci; 30 października.
Yama - buddyjski bóg śmierci i podziemnego świata; 12 lipca.
Yggdrasil - w mitologii nordyckiej Yggdrasil jest najstarszym spośród wszystkich drzew. Stoi w środku świata i dzieli go na trzy krainy.
Ying-Hua - cały kwiecień.
Ymir - w mitologii nordyckiej Ymir był gigantem. Na początku świata byli tylko Ymir i Ginnunggap. Ymir został zabity przez Odina, Viliego i Ve. Z krwi jego powstały morza, z ciała ziemia, z kości skały i górskie szczyty, a z jego czaszki uczynione zostało sklepienie niebieskie.
Yuki Onne - 11 grudnia.
Yspaddaden Penkawr - walijski bóg świata zmarłych, ojciec Olweny z opowieści walijskiej " Jak starał się ..."
Zamyaz - staroperskie bóstwo; 28 lutego.
Zao Zhun - chiński bóg kuchni; 18 stycznia.
Zeus - grecki ojciec bogów, odpowiadający Jowiszowi u Rzymian; pan burz, błyskawic i grzmotów; syn Kronosa i Rei, brat Posejdona, Hadesa, Hery, Demeter i Hestii, mąż Hery, kochanek niezliczonych kobiet, ojciec m.in. Heraklesa, Palików, Amfiona, Zetosa, Minosa, Radamantysa, Sarpedona, Poluksa, Klitajmesa, Heleny, Perseusza, Dionizosa, Hermesa, Dardanosa, Apollona, Artemidy, Muz, Persefony, Ateny, Eufozyne, Aglaji, Talii, Hory, Dike, Eunomii, Eirene, Afrodyty, Aresa, Hefajstosa. W dzieciństwie był wychowywany przez nimfy górskie i karmiony przez kozę Amalteję. Strącił swego ojca z tronu niebios i sam został władcą świata. Jest panem błyskawic i piorunów, porywczy i popędliwy. Uznawał się za wszechmogącego, ale taki nie był, bo kiedy wybuchł spór między bogami, Hera, Atena i Posejdon zdołali go napaść i skrępować tak mocno, iż nie mógł się poruszyć. Poświęconym mu zwierzęciem był orzeł, a dzień to 12 czerwca.
Zielony Człowiek - staropogański bóg płodności; 23 czerwca.

Jeżeli nie zamieściłam tutaj imienia jakiegoś boga, a sądzicie, iż powinno się tutaj znaleźć, bardzo proszę o informację. (Napisz do mnie.) Z czasem postaram się wzbogacić tę listę.

*Materiały zaczerpnięte z książek Scotta Cunninghama, Franceski de Grandis

 

O Bogini

Bogini jest uniwersalną Matką, która stanowi źródło płodności, nieskończonej mądrości i czułości. Wyróżnia się trzy aspekty Bogini, jest bóstwem potrójnym: wyróżniamy Pannę, Matkę i Starą. Bogini zawiera w sobie wszelkie moce i możliwości. Możemy się do niej zwrócić o wszystko. Kiedy potrzebujemy zrozumienia, współczucia - okaże nam miłość, jako kochająca Matka. A jeśli potrzebna nam siła, jaką posiada wojownik, może przyjść do nas w postaci Ateny i stanie u naszego boku.

Pierwszą postacią potrójnej Bogini jest Panna, zwana też Dziewicą. Postrzegana bywa jako dorastająca dziewczyna, lub psotna i figlarna dziewczynka. Francesca de Grandis podaje pierwszą postać Bogini jako siedmioletnią dziewczynkę Nimue. Uosabia ona niczym niezmąconą wolność, nieujarzmioną etykę, która mimo iż pozostaje poza obszarem praw społecznych, jest czysta i prawdziwa. Noszą ją w sercach dzieci i małe zwierzęta. Nimue ma buntownicze usposobienie, jest dzika, nieokiełznana i niebezpieczna, jak wszyscy Starzy Bogowie. Nimue uosabia najczystszą miłość, chociaż nie jest zbyt drobiazgowa. Wspomniałam również o Bogini jako o dorastającej dziewczynie. Panna jest jak nastolatka, reprezentuje romantyzm, tęsknotę za miłością, jest przyjaciółką. Możemy z Nią rozmawiać, jest najlepszym powiernikiem. Z tej postaci Bogini przechodzimy płynnie do Matki. Jest to najbardziej rozpowszechniony aspekt potrójnej Bogini. Znana jest jako Wielka Matka, Gaja, Mater Magna, Mari.
Bogini Matka jest dawczynią życia, zboża, wychowania; jest Matką wszystkiego wokół, twórczynią życia. Stanowi źródło płodności, nieskończonej mądrości i czułości. Kiedy kobieta kończy fazę Dziewicy, a zaczyna
Macierzyństwo, dojrzewa do tego, by stać się bytem ukształtowanym - jak róża w pełni rozkwitu. Kobieta w fazie Matki znajduje się w stanie najwyższego rozkwitu, w każdym aspekcie jej życia przewodzi społeczności, jest doradcą i mentorem, jest również u szczytu swych możliwości seksualnych. Każda kobieta, która tworzy, jest także prawdziwym odzwierciedleniem Mari, która jest tworzycielką życia i wszystkiego wokół. Wielka Matka jest Bogiem, stwórcą wszystkich rzeczy.
Trzecią postacią Bogini jest Stara. Nazywana jest: Ana, Stara, Starucha, Staruszka a nawet Kostucha. Jedną z jej postaci jest Staruszka: mądra starsza kobieta, która w chwilach zagubienia może nas pocieszać, jak kochająca babcia. Wspomniałam o Starej w postaci Kostuchy, która uosabia śmierć i przemianę. Pamiętajmy jednak, że śmierć jest etapem przejściowym do nowego życia, możemy ją również postrzegać jako śmierć, ale nie dosłownie, ale jako przemianę życia, naszej osobowości - przemianę w kogoś nowego. Ana uczy nas jak zmienić swoje życie: czasami działa delikatnie, tak jak starsza osoba wobec kogoś młodego, kiedy łagodnie i z miłością z nim rozmawia. Ale jeśli się Jej nie wysłucha, sposób niesienia przez nią pomocy może stać się nieprzyjemny i trudny do zaakceptowania. Skonfrontuje nas z naszym życiem i zmieni je. Lepiej wysłuchać Jej rad wtedy, gdy są ubrane w spokojne i delikatne słowa niż później - w pełnej bólu lekcji życia.

Bogini nie dzieli się na kilka innych, jest całością: jeśli wejrzysz głęboko w oczy Starej, zobaczysz w niej Matkę i Dziewicę. Trzy postacie Bogini symbolizowane są przez przybywający (Dziewica), pełny (Matka) i ubywający (Stara) księżyc.
Bogini jest niezaoranym polem, jesienią w pełni oraz pogrążoną w zimowym śnie, pokrytą szronem ziemią. Jako że życie to Jej dar, użycza go nam, zwiastując zarazem śmierć (w tym ujęciu daleką od budzącej lęk ciemności, zapomnienia, a stanowiącą odpoczynek od trudów fizycznej egzystencji, odmienną formę ludzkiego bytowania pomiędzy kolejnymi inkarnacjami). Bogini uosabia przyrodę w każdym przejawie, zatem można ją spotkać zarówno pod postacią Kusicielki, jak i Staruchy, tornada, oraz świeżego wiosennego deszczu, kołyski i grobu. Bogini posiada dwie natury: wyznawcy Wicca czczą w niej dawczynię płodności, miłości i dostatku, ale nie zapominają także o jej ciemnej stronie.
Obecność Bogini manifestuje się w Księżycu, cichym i jednostajnym falowaniem morza, pierwszej wiosennej zieleni. Symbole Bogini to między innymi kocioł, puchar, kryształowa kula, lustro, naszyjnik, labrys (obosieczna siekiera), kwiaty o pięciu płatkach, muszle morskie, perły, srebro, szmaragd.
Zwierzęta poświęcone Bogini są bardzo zróżnicowane, i niezliczone; są to np.: królik, niedźwiedź, sowa, kot, pies, nietoperz, gęś, krowa, delfin, lew, koń, strzyżyk, skorpion, pająk oraz pszczoła.
Bogini przedstawiana jest jako niebiańskie bóstwo, które, krocząc przez nieboskłon, sypie spod pięt gwiezdny pył; jako Wieczna Matka z dzieckiem na ręku; jako Łowczyni biegnąca lasem; jako Tkaczka przędąca nić naszego życia i śmierci; jako Starucha błądząca w poświacie ubywającego Księżyca itp. Istnieje bardzo wiele wyobrażeń Bogini, jednak jej wyobrażenia nie mają ścisłego znaczenia: możemy sami obrać te, które do nas "przemówią". Bogini jest wszechobecna, niezmienna i wieczna.

Pieśń Bogini
(Scott Cunningham - na podstawie inwokacji autorstwa Morgan)

Jam Wielka Matka, czczona przez wszelkie stworzenie i swoim istnieniem poprzedzająca jego świadomość. Jam pierwotną żeńską siłą, wieczną i niezmierzoną.
Jam czystą Boginią księżyca, Panią całej magii. Moje imię wyśpiewuje wiatr i poruszające się listowie. Czoło me zdobi sierp księżyca, a stopy me odpoczywają wśród usianych gwiazdami niebios. Jam tajemnicą jeszcze nie rozwiązaną i odkrytą ścieżką, która do niej wiedzie. Jam polem, którego nie skalał pług. Radujcie się we mnie i poznajcie pełnię młodości.
Jam błogosławioną Matką, łaskawą Panią żniw. Przyoblekają mnie głębokie, zimne cuda ziemi i złoto pól uginających się pod ciężarem zboża. Ja władam ziemskimi płynami, owoc wszelki dojrzewa zgodnie z moim sezonem. Jam kryjówką i uzdrowieniem. Jam życiodajną Matką, płodną niezmiernie.
Czcij mnie jako Staruchę, stróża niekończącego się cyklu śmierci i odradzania. Jam kołem, cieniem księżyca. Władam płynami kobiet i mężczyzn, daję wyzwolenie i odnawiam znużone dusze. Choć mym królestwem mrok śmierci, obdarzam też radością narodzin.
Jam Boginią księżyca, ziemi i mórz. Imiona me i potęga są różnorodne. Strumieniami przelewam magię i moc, pokój i mądrość. Jam Wieczną Dziewicą, Matką Wszystkiego, Staruchą Ciemności. Przesyłam Ci błogosławieństwo bezgranicznej miłości.

Rytuał: Stawanie się Boginią
(Francesca de Grandis)

Krok 1
Przybierz wygodną, relaksującą pozycję i zamknij oczy.
Krok 2
Używając siły wyobraźni, spójrz na siebie jako na żeńskie bóstwo.
Krok 3
W dalszym ciągu będąc Boginią, wyobraź sobie wszystkie atrybuty swojej kobiecości na przykład to, że masz piersi. Bez względu na to, czy twoja skóra jest ciemna czy jasna, wyobraź ją sobie jako ciemną - zupełnie jak u czarnej kobiety lub jak ciemnoniebieskie niebo lśniące gwiazdami.
Krok 4
Wciąż podtrzymując to wyobrażenie, ujrzyj siebie jako kogoś obdarzonego wielką mocą.
Krok 5
Wyobraź sobie, że stworzyłaś wszystko, co istnieje; wyobraź sobie, jak może się czuć ktoś, kto może to zrobić.
Krok 6
Wyobraź sobie, że to w tobie drzemią wszystkie siły, możliwości i formy natury. Wyobraź sobie, że wszystko czego ci potrzeba, jest w tobie samej.
Krok 7
Wyobraź sobie, że jesteś potężna i wielka jak cały akt tworzenia.
Krok 8
Wyobraź sobie, że ty, bóstwo żeńskie, jesteś we wszystkim, co cię otacza - w każdej osobie, roślinie, kamieniu.
Krok 9
Zacznij rejestrować swój oddech. Po prostu zauważ, że on jest, nie analizuj go, nie próbuj go zmieniać.
Krok 10
Przyjmij do świadomości istnienie ubrania na twojej skórze. Ponownie staraj się zanotować swoje wrażenia.
Krok 11
Ciągle z zamkniętymi oczami, uświadom sobie istnienie krzesła lub podłogi, na której siedzisz.
Krok 12
Oczy zamknięte; stań się świadoma istnienia pomieszczenia, w którym siedzisz; pomyśl, co się w nim znajduje, jakie kolory mają ściany, jaka temperatura - wszystko, co zauważyłaś i pamiętasz.
Krok 13
Kiedy będziesz gotowa, otwórz oczy.
Krok 14
Potrzebujesz trochę czasu, żeby dobrze się przeciągnąć. Nie rób tego pobieżnie - to ważne, żeby wszystkie części ciebie uległy porządnemu rozciągnięciu.
Krok 15
Trochę czasu musisz poświęcić, żeby delikatnie oklepać całe ciało wewnętrzną stroną otwartych dłoni. I znowu - zrób to dokładnie. To ważne, aby z powrotem tak właśnie powrócić na ziemię - zapewni to bezpieczeństwo w tym ćwiczeniu. Kiedy dojdziesz do głowy i twarzy, użyj do oklepywania samych opuszków palców.

Imiona Bogini

Aestas - rzymska bogini letnich zbóż; poświęcony jej dzień to 30 czerwiec.
Afrodyta - grecka bogini namiętności i miłości zmysłowej, piękności, a także nieba; wzywana podczas przywoływania pozytywnych energii miłosnych; w Starej Religii była ona jednak potrójną boginią w postaci dziewicy, matki i mądrej staruszki; urodzona z fal morskich, panuje nad żywiołem wody; główny ośrodek jej kultu w basenie Morza Śródziemnego znajdował się na Cyprze, gdzie wydobywano miedź. Metal ten jest poświęcony zatem Wenus (rzymska nazwa tego aspektu Wielkiej Bogini Matki); świątynię na Cyprze chrześcijanie przekształcili później w miejsce kultu Dziewicy Marii; poświęcony jest jej 6 luty i cały kwiecień; Afrodyta wyłoniła się z piany morskiej niedaleko Cypru, jej mężem był Hefajstos, jednak wybrankiem jej serca był Adonis, młody myśliwy, który zginął na polowaniu, lecz za zezwoleniem Zeusa przez sześć miesięcy w roku mógł przebywać z Afrodytą, a pozostałe pół roku w krainie zmarłych; w sztuce przedstawiano ją najczęściej nago, w kąpieli lub wychodzącą z morza.

Aine - celtycka bogini Księżyca.
Aivalar - oznacza "Matka Miłosierdzia" w jakimś zapomnianym języku. Jest imieniem Drugiego Oblicza Bogini, choć wymaga niepokalanego dziewictwa od swoich kapłanek. Aivalar wywodzi się z tradycji wczesnochrześcijańskiej. Według legendy pewna kobieta powiedziała do Jezusa: Aivalar nie zeszła do nas, ale mimo to nad nami czuwa. Imienia tego wzywa się w prośbach o pomoc w beznadziejnych sytuacjach. Jej dniem jest niedziela, a świętem w roku 14 grudnia.
Ajlinna - (mitologia Celtów) córka Lugada, postać mityczna z iryjskiej opowieści Scél Baili Binnbérlaig.
Alcyone - grecka Bogini; dzień jej poświęcony to 15 grudnia.
Alta - (mitologia skandynawska) gigantyczna matka Heimdalla.
A-ma - portugalska bogini rybaków; jej dzień to 9 kwiecień.
Amaterasu - chińska bogini Słońca; w mitologii japońskiej również bogini Słońca, najwyższe bóstwo kultu shinto; dzień: 17 lipca, 8 grudnia.
Amazonki - 9 kwietnia.
Anahit - ormiańska bogini miłości; 11 kwietnia.
Anahita - perska bogini miłości, także bóstwo lunarne; 2 sierpnia.
Anaitis - perska bogini Księżyca; 10 luty.
Ananta - indyjska bogini-wąż; 31 sierpnia.
Angrbotha - (mitologia skandynawska) bogini wieszcząca śmierć. Zwana często Okrutną Leśną Wiedźmą lub Ludojadem z Kraju Gigantów. Zwiastowała nieszczęście.
Anna - rzymska bogini; 18 czerwca.
Antu - babilońska bogini-stwórca; przyporządkowany jest jej cały styczeń.
Anu - (mitologia Celtów); bogini iryjska, będąca zapewne odpowiednikiem galijskiej Epony.
Aradia - staroitalska królowa wiedźm, córka Diany; jej zadaniem jest chronienie czarownic i obdarzanie ich mocą - jest to pierwsza nauczycielka magii w historii; luty jest jej miesiącem.
Ardwi - perska bogini, matka gwiazd; jej dzień to 18 listopada.
Arianrod (Arianrhod) - walijska bogini gwiazd i reinkarnacji; pomaga w przypominaniu sobie przeszłego życia, a także w zaklęciach związanych z mocą wszelkiego rodzaju; celtycka bogini- Matka; 11 grudnia.
Artemida - grecka bogini Księżyca; chroni przed niewidzialnymi mocami; Piękna siostra Apollona, córka Zeusa i Latony, nigdy nie pomyślała o małżeństwie i, tak jak Atena, na zawsze pozostała dziewicą. Była królową lasów, zawsze uzbrojona w łuk lub oszczep. Lud Peloponezu czcił ją jako boginię płodności i śmierci (mieszkańcy starożytnego Krymu składali jej w ofierze złapanych cudzoziemców). Artemida była też dobroczynną boginią, do której modlono się o zdrowie bliskich osób. Zazwyczaj wyobrażano ją jako łowczynię w krótkiej, niedbale przepasanej szacie z łukiem w ręku, to patronka dzikich zwierząt oraz sztuki łowiectwa. W Efezie przedstawiano ją jako matkę wszelkiego stworzenia o stu piersiach. W Atenach, Epidauros i na wyspie Delos nosiła przydomek Hekate (w dal godząca), przez co mylono ją z Azjatycką boginią śmierci.; przyporządkowany jest jej cały kwiecień, 24 maja i 29 grudnia.
Astarte - babilońska bogini płodności; pomaga w zaklęciach związanych z posiadaniem dzieci i urodzajem wszelkiego rodzaju; najstarsza postać Wielkiej Bogini, czczonej we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego; panowała nad światem podobnie jak w Egipcie bogini Hator, w kulturze mykeńskiej Demeter, a na Cyprze Afrodyta; Bogini decydowała o losie ludzi - ich życiu i śmierci; w Biblii (1 Krl 11,5) pojawia się jako bogini, do której modli się król Salomon; nosiła również imię Asztoret lub Aszera; chrześcijanie przekształcili ją nie tylko w mężczyznę, lecz również w demona; grecka Astarte to inaczej syryjska Atargatis, fenicka postać bogini Isztar, zwana także Asztart; żona Baala, bogini - matka, opiekunka wojowników; poświęcony jest jej cały kwiecień i listopad.
Astraea - grecka bogini sprawiedliwości; 8 grudnia.
Atena - córka Zeusa, narodziła się z jego głowy: Zeusa któregoś dnia rozbolała głowa, więc Hefajstos rozciął ją toporem, wtedy z głowy Zeusa wyskoczyła dorosła Atena w pełnej zbroi. Jako jedyna z bogów mogła używać piorunów, które były zarezerwowane jedynie dla Zeusa. Jest boginią mądrości, wojny, tkactwa, wynalazków i filozofii. Nigdy nie myślała o miłości ani małżeństwie. Miastem jej poświęconym były Ateny, gdzie wystawiano jej najpiękniejsze pomniki i świątynie. Na jej cześć obchodzono święto zwane Panatejami, w czasie których odbywały się wyścigi na wozach, zapasy, koncerty muzyczno-wokalne, konkursy piękności (startowali tylko mężczyźni {nago}), procesje, składano ofiary i organizowano wyścigi żeglarskie. Atenie nadawano przydomki: Ergane (Pracownica), Polias (Patronka miast), Promachos (Pani Zastępów), Pallas (Panna) oraz Partenos (Dziewica). Atenę przedstawiano w długiej szacie, ozdobnym hełmie na głowie, z lewą ręką na tarczy, spod której wychylał się wąż, oraz ze skrzydlatą boginią zwycięstwa - Nike - w prawej dłoni. Ptakiem poświęconym Atenie była sowa. Atena to wojowniczka i obrończyni; wzywana przy zaklęciach ochronnych; jej dni to: 19 marca, 20 maja, cały lipiec i 21 września.
Badb - (mitologia Celtów) bogini z mitologii iryjskiej występująca pod postacią kruka.
Bóstwo pola bitwy, często uosabia także trzy inne bogini wojny: Morrigan,
Neman i Machę.
Bastet - egipska bogini Księżyca, patronka zmysłowej miłości, radości i zabawy; związana z kocią magią, wyobrażana z głowa kotki lub jako kotka; początkowo lokalna opiekuńcza bogini miasta Bubastis.
Bau - babilońska bogini, matka Ea; dzień - 10 kwietnia.
Bendi - księżycowa bogini Półwyspu Bałkańskiego; 6 czerwca.
Bertha - germańska bogini; jej dzień to 1 stycznia; skandynawska bogini opiekującą się sztuką przędzenia.
Blodeuwedd - (lub też Blodewedd, Blodwin lub Blancheflor) celtycka bogini, poświęcona jest jej sowa; w mitologii walijskiej Blodeuwedd została przemieniona w sowę za karę, gdyż przemieniła swego męża Lleu Llaw Gyffes'a w orła (podczas próby zamordowania go) - o tym można przeczytać więcej poniżej. Porą roku przypisaną Blodeuwedd jest wiosna. Wszystkie oznaki wiosny, które można dostrzec między Imbolc a Beltane są właśnie uhonorowaniem Bogini. Ona jest Dziewicą (jedną z trzech aspektów Wielkiej Bogini: Dziewicy-Matki-Staruchy), Boginią Powietrza. Jej darem jest dar transformacji, lekcją której naucza jest uczciwość wobec samego siebie.

Opowieść o Blodeuwedd.
Bogini Arianrhod żywiła głęboką niechęć do swych synów. Dylan, narodzony jako pierwszy, prawdopodobnie dorastał pod opieką ojca, drugi (Lleu Llaw Gyffes) był wychowywany przez Gwydion'a (brata Arianrhod). Jej złość była tak wielka, że rzuciła klątwę na Lleu, iż nie będzie miał imienia dopóki sama mu go nie nada, nie będzie nosił broni innej niż ta, którą ona sama mu wręczy ani nie będzie mógł pojąć za żonę żadnej kobiety ludzkiej. Dwie pierwsze części klątwy zostały zniesione dzięki przebiegłości Gwydion'a i maga Math'a (który był wujem Arianrhod); jednak ostatnia część stanowiła nieco większy problem. Jednakże, kiedy Lleu stał się dorosły, Gwydion i Math znaleźli rozwiązanie. Używając magii i mocy zawartej w dziewięciu kwiatach, stworzyli przepiękną dziewicę na żonę dla Lleu'ego. Nazwali ją Blodeuwedd co znaczy "Kwietne Oblicze". Powiedział Math, którego talent magiczny i wiedza przewyższają wszystko: "Zgromadziwszy kwiatów najpotężniejszych dziewięć, tworzy się najpiękniejszą ze wszystkich dziewic. Z pomocą Gwydiona małżonkę dla naszego siostrzeńca Lleu Llaw Gyffes'a stworzę. Nie może mieszkanką Ziemi być. Więc dlatego jest "Zrodzoną z Kwiatów", idealnym "Kwietnym Obliczem", prezentem dla Lleu, stworzona a nie zrodzona, dla jego serca przeznaczona." Tak więc została stworzona przez dwóch mężczyzn z kwiatów dziewięciu potężnych i pełnych mocy roślin (górskiego pierwiosnka, żarnowca - Broom, tawuły - Meadowsweet, kąkolu, fasoli, pokrzywy, dębu - Oak, głogu i kasztana). Lleu Llaw Gyffes i jego piękna żona żyli w Catrev of Dinadig, gdzie Lleu rządził jako mądry i utalentowany władca. Blodeuwedd była zadowolona z tego co posiadała: męża do którego należała i dworu dla którego była przeznaczona. Zachowywała się, ubierała, chodziła i prowadziła rozmowy tak jak ją nauczono; brakowało jej jakichkolwiek doświadczeń i co najważniejsze nigdy nie nauczyła się, jak samemu podejmować decyzje. Została stworzona w specyficznym celu, zatem "przyszła na świat" od razu jako osoba dorosła i nigdy nie poznała uczucia "dorastania", osiągania dojrzałości. Nie mogła nauczyć się tego, czego człowiek uczy się gdy z dzieciństwa, poprzez wiek dojrzewania dochodzi do dorosłości Żyła całkowicie odizolowanym od reszty świata życiem. Pewnego dnia miało odbyć się polowanie połączone z przyjęciem, myśl ta zafascynowała ją. Lleu wyjechał kilka dni wcześniej by spędzić trochę czasu z Gwydion'em i Math'em, a Blodeuwedd w towarzystwie swych dam dworu czas oczekiwania wypełniała spacerami po przyzamkowych terenach. Najważniejszą osobą na polowaniu był Gronw Pebyr - Władca Penllyn. Tak, jak by to zrobiła każda inna szlachetna dama, Blodeuwedd zaproponowała Gronw'owi by spędził noc w zamku. Przy kolacji Gronw zasiadł koło niej przy stole. Siedzieli i rozmawiali przez długi czas i wkrótce Blodeuwedd poczuła do tego przystojnego nieznajomego dziwne przyciąganie. Gronw także był zauroczony pięknem, urokiem i niewinnością tej szlachetnej damy i stało się to, co było do przewidzenia: spędzili razem noc. Pomimo tego, że powinien wyjechać następnego dnia, Gronw łatwo dał się przekonać do pozostania w zamku. Spędzili razem trochę czasu i stwierdzili, że pragną być razem na zawsze. Blodeuwedd powiedziała Gronw'owi, iż jej mąż jest silny, na pewno szybko nie umrze, a co najważniejsze - nie można go zabić, jednak on się uparł. Poinstruował Blodeuwedd, by dowiedziała się w jaki sposób można pozbawić Lleu życia. Zatem jak tylko Lleu wrócił, Blodeuwedd udając, że boi się o jego bezpieczeństwo podczas nieobecności w domu, nalegała, by wyjawił jej, czy ktokolwiek jest w stanie go zabić. Bóg Lleu był zszokowany, że Blodeuwedd tak się o niego troszczy i w końcu wyznał jej, iż zabity może być tylko włócznią, która była robiona przez rok i jeden dzień, kiedy nie będzie w domu, ani na dworze, gdy nie będzie siedział na koniu ani stał na nogach. Zagadka rozwiązała się, kiedy Lleu powiedział Blodeuwedd, że musiałaby być przygotowana dla niego kąpiel na brzegu rzeki, gdzie dach byłby nad balią, a on stał by jedną stopą na krawędzi balii, a drugą na grzbiecie kozła, wtedy specjalnie przygotowana włócznia mogłaby go zabić.
Natychmiast Blodeuwedd wysłała tą wiadomość do Gronw'a, a on zaczął pracować nad wyrobem włóczni tego samego dnia.
Minął rok i jeden dzień. Gronw dał znać Blodeuwedd, iż włócznia jest już gotowa i tego samego dnia znów przeprowadziła rozmowę z mężem na temat sposobu w jaki może być zabity. Tym razem udawała że nie może sobie wyobrazić, by ktoś mógł stanąć jedną stopą na brzegu balii, a drugą na grzbiecie kozła bez utraty równowagi.
Lleu, rozbawiony i pragnący zadowolić żonę, przygotował wszystko tak, jak to było przepowiedziane i poszedł się wykąpać. Rzeczywiście postawił jedną stopę na brzegu balii, a drugą na grzbiecie kozła i w tym samym momencie został ugodzony w bok włócznią nad którą Gronw pracował. Gdy włócznia zraniła go, Lleu przemienił się w orła i odleciał w dal, krzycząc w bólu i rozpaczy. Blodeuwedd i Gronw wrócili do zamku by, jak wierzyli, żyć szczęśliwiej niż kiedykolwiek wcześniej. Jednak Gwydion, pełen smutku i złości na wszystko co się wydarzyło, zaczął szukać Lleu'ego i w końcu znalazł go w jego orlej formie i przywrócił mu ludzką postać. Lleu poprosił o pomoc w odwecie na Blodeuwedd za wszystko, co mu uczyniła, a Gwydion i Math zgodzili się mu pomóc. Blodeuwedd usłyszała że Lleu, Gwydion i Math byli w drodze, więc postanowiła wraz ze swoimi damami dworu uciec w góry. Jednak kiedy przekraczały rzekę wszystkie damy dworu potopiły się i musiała zmierzyć się z magią Gwydiona samotnie.
Gwydion rzucił na nią klątwę: jako stworzenie nocne nigdy nie miała już ujrzeć światła słonecznego, na zawsze miała zostać sową. Gronw zginął z ręki Lleu.

Blodeuwedd jest symbolem Majowej Królowej, symbolem kobiet uwalniających się od niechcianych więzów łączących je z ich mężami. Nazywana była "Dziewięciokrotną Boginią Zachodnich Wysp Raju" i w pewnych miejscach "Festiwal Kwiatów"(Beltaine) do dzisiejszego dnia jest organizowany ku jej czci. Stworzona z kwiatów, dla miłości, przyniosła śmierć; cykl cykli i krąg życia. Kiedy przyszedł czas na podjęcie decyzji, podjęła ją z radością i gotowa była zaakceptować jej konsekwencje.

Bona Dea - "Dobra bogini"; dzień 3 maja i 3 grudnia.

Brigit - (mitologia Celtów) celtycka matka - ziemia, bogini poezji, ognia, mądrości, wiedzy i świętych źródeł, wieszczbiarstwa; potężna potrójna bogini w Irlandii, wzywana w szczególnie trudnych zaklęciach; strażniczki jej świętego ognia w Kildare Kościół katolicki uczynił mniszkami świętej Brygidy; córka Dagdy, występująca także pod imionami Brigindo, Brigantia, Brigan lub Brig. Ma trzy siostry o tym samym imieniu, które opiekują się medycyną i magicznymi zdolnościami kowali; dzień jej poświęcony to 1 lutego.
Bruma - rzymska bogini Zimy; 11 grudnia.
Bylgja - (mitologia skandynawska) córka Aegira i Ran.
Cailleach - celtycka bogini - Starucha; 1 listopada.
Caprotina - bogini drzewa figowego; 7 lipca.
Carman - bogini poezji; 23 września.
Carmenta - rzymska nimfa przepowiedni; 11 stycznia.
Carna - rzymska bogini drzwi i zamków; 1 czerwca.
Carpo - bogini Jesieni; 23 września.
Ceres - rzymska bogini płodnej Ziemi, urodzaju; dni: 30 stycznia, 1 lutego, 28 lutego, 12 kwietnia, 29 maja, cały sierpień i 4 października.
Cerridwen - celtycka bogini-matka, patronka inspiracji i odrodzenia, bogini płodności; pojawia się też jako straszliwa bogini umarłych, która pod postacią maciory pożera zmarłych, żeby móc dzięki nim narodzić się na nowo; 20 czerwca.
Chicomecoatl - aztecka bogini kukurydzy i żywności; 30 czerwca.
Chu-si-niu - tajwańska bogini, opiekunka narodzin śmiertelników; 12 kwietnia.
Coatlique - aztecka bogini-matka; 12 grudnia.
Cybele - Bogini Matka świata rzymskiego, jej świątynia stała w miejscu, w którym wznosi się dziś Katedra Świętego Piotra. Cesarze rzymscy modlili się do niej jako do najwyższej instancji rzymskiego panteonu; uchodziła za matkę wszystkich bogów.
Daena - dziewicza bogini Parsów; 7 września.
Dahud - czyli Dobra Czarownica, córka Gradlona. Mityczna postać z legendy bretońskiej.
Jej ojciec królował w Kornwalii. Założycielka cudownego miasta Ys, które pochłonęło
morze.
Danú - (mitologia Celtów) mityczna matka młodszej generacji bóstw iryjskich zwanych Tuatha Dé Dannan, czyli Plemię Bogini Danú. W mitologii jej imię jest raczej tylko echem, wspomnieniem. Była boginią zarówno żyzności i urodzaju, jak śmierci, zniszczenia i nędzy.
Dea Dia - Boska Bogini, bogini kosmosu; 17 maja.
Demeter - grecka bogini-ziemia, matka; Córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa, Posejdona, Hadesa, Hery i Hestii, matka Persefony; bogini pól, urodzajów, opiekuje się rolnikami, uznawana była także za stworzycielkę zwierząt i roślin; wyobrażano ją jako kobietę z oczyma pełnymi zadumy, z wieńcem kłosów na głowie i pochodnią w ręce; pomaga w zaklęciach związanych z dziećmi; bogini ziarna, zasiewów i ziemi uprawnej; jej dni to: 28 lutego, cały sierpień, 17 i 28 września, 7 grudnia; Bogini Matka czczona przez Greków w świątyniach Myken: znalezione tam kamienne grobowce o długich, wąskich wejściach i okrągłych wnętrzach uosabiają ciało bogini, w której macicy rodzą się ponownie zmarli.
Dewaki - staroindyjska bogini - Matka; 27 sierpnia.
Diana - rzymska bogini Księżyca i płodności, bogini łowów, lasów i zwierząt; uważana przez czarownice za ich opiekunkę, opiekunka kobiet; utożsamiana z grecką Artemidą; jej dni to: 11 kwietnia, 27 maja, 17 sierpnia.
Domna - irlandzka bogini świętych kamieni; 5 czerwca.
Durga - bogini- Matka; w sanskrycie "nieprzystępna"; w mitologii indyjskiej jedna z groźnych postaci Dewi- małżonka boga Śiwy; dzień: 14 października.
Edda - skandynawska bogini, opiekunka mitów i przekazów ustnych, niosła natchnienie poetom. Od niej pochodzili ci, którzy stworzyli świat takim jakim jest obecnie.
Eir - skandynawska bogini uzdrawiania i najlepsza z lekarek. Nauczyła swej sztuki kobiety, które były jedynymi lekarzami w dawnej Skandynawii.
Ejrene - córka Zeusa i Temidy, jedna z trzech Hor; dzień: 29 stycznia.
Elena - Helena, bogini świętej drogi; 2 maja.
Elihino - czerokeska bogini Ziemi; dzień: 6 sierpnia.
Eostre - saksońska bogini płodności; pierwszy dzień wiosny.
Epona - celtycka bogini- Matka, opiekunka koni; 18 grudnia.
Erzulie Freda - bogini miłości w wudu; 16 lipca.
Eurydyka - grecka nimfa, bogini podziemnego świata; 17 czerwca.
Felicitas - rzymska bogini szczęśliwego losu; cały styczeń i 9 października.
Feronia - staroitalska bogini ognia, płodności i lasów; 15 listopada.
Fides - rzymska bogini ucieleśniająca wierność; 1 października.
Flora i Fauna - greckie boginie roślin i zwierząt, wiosny i narodzin; Flora to rzymska bogini kwitnienia: jej dni to 28 kwietnia, 23 maja.
Fortuna - rzymska bogini losu, przypadku, szczęścia; 24 czerwca.
Fortuna Redux - rzymska bogini podróży i bezpiecznych powrotów; 12 października.
Freya - skandynawska bogini Księżyca i magii; mistrzyni dywinacji, wielka kusicielka; nordycka bogini płodności i urody; Bogini Matka i bogini miłości nordyckiego panteonu; bogini płodności, wojny i zdrowia, była jednym z Wanów; córka Njorda i siostra Freyra, żyła w Folkvangu i każdego dnia dzieliła się z Odinem zabitymi wojownikami; dni jej poświęcone to: 8 stycznia i 27 grudnia; bogini Freyi poświęcony jest piątek - za przynoszące szczęście uchodzi zatem zawarcie małżeństwa właśnie w ten dzień; imię Freya można przetłumaczyć jako "wszechstronna": zmienia ona swą postać i jest boginią kotów, kiedy jej łzy wpadają do morza, powstaje z nich bursztyn, północnoniemieccy poeci zawdzięczają jej swe natchnienie.
Frigg - naczelna bogini w starożytnej Anglii; bogini ogniska domowego, małżeństwa i porodów; 12 stycznia.
Frigga - bogini małżeństwa. Była żoną Odina i mieszkała w Fensalirze. Zniknęła w chmurach. Niektórzy wierzyli, iż Frigga i Freya to te same osoby.
Fudżi - japońska bogini ognia, 1 lipca.
Fulla - (mitologia skandynawska) towarzyszka Friggi mająca w swej pieczy buty bogini. Czasami funkcjonuje ona jako jej posłaniec.
Furrina - staroitalska bogini źródeł, 25 lipca.
Gaja - grecka Matka - Ziemia, 28 lutego.
Gauri - indyjska bogini małżeństwa, 27 marca.
Ge - starożytna bogini Ziemi, 28 lutego.
Gefjon - skandynawska bogini - dziewica, która umiała przewidywać przyszłość. Żyła w czasie gdy po ziemi stąpali Asowie i Wanowie. Wszystkie kobiety, zmarłe jako dziewice, przybywały na jej dwór. Była ona również boginią płodności. W jednym z mitów Gylfi, król Szwecji, powiedział Gefjon, która była przebrana za żebraka, że może wziąć sobie na własność tyle jego państwa, ile jest w stanie zaorać czterema wołami w jeden dzień. Bogini wybrała się do Jotunheimu i przyprowadziła ze sobą do Szwecji w Midgardzie cztery gigantyczne woły. Zaorała z ich pomocą olbrzymią połać ziemi zwaną Zealandią, która stała się później częścią Danii. Tak oto zakpiła ona z Gylfiego.
Gerd - gigantyczna skandynawska bogini światła. Najpiękniejsza ze wszystkich stworzeń.
Gna - (mitologia skandynawska) była najbliższą i zaufaną służką Friggi, którą bogini posyłała, gdy miała do załatwiania jakieś bardzo ważne sprawy.
Gujeswari - indyjska bogini - Matka, 27 listopada.
Gula - babilońska bogini narodzin, 19 września i 24 października .
Gullveig - (mitologia skandynawska) trzykrotnie narodzona i po trzykroć spalona dziewica. Asowie próbowali przynieść jej śmierć podczas pierwszej wojny na ziemi ( Wanowie przeciw Asom ), którą ostatecznie wygrali Wanowie.
Gunlad - (mitologia skandynawska) gigantyczna matka sztuki poetyckiej.
Hathor - egipska bogini miłości - opiekunka kobiet, sama była wieszczką i czarownicą, bogini nieba, towarzyszka Atuma i rodzicielka innych bóstw; bogini radości, zabawy i muzyki, później w Tebach także bogini zmarłych; wyobrażana jako kobieta z krowimi rogami i dyskiem słonecznym między nimi lub pod postacią krowy; dni jej poświęcone to: 23 stycznia, 7 sierpnia oraz cały listopad.

Hekate - grecka potrójna bogini księżyca, magii, śmierci; jedno z najpotężniejszych i najważniejszych w magii bóstw starożytnych; Starucha, patronka wszystkich czarownic: bogini magii i czarów, władczyni duchów i upiorów; jej dni to: 13 sierpnia i 7 listopada.
Hekate to w mitologii greckiej bogini ciemności. Pierwotne bóstwo Tracji, władające ziemią, morzem, niebem i ludzkimi losami (odmawiające lub darujące szczęście i pomyślność). Strzegła bram Hadesu, była też boginią pokuty i zemsty za przelaną krew, boginią magii i czarów. Hekate utożsamiano z Artemidą, Selene albo z Demeter i Persefoną.
Hel - nordycka bogini świata podziemnego. Była córką Lokiego i gigantki Angurbody, siostrą Fenrira oraz Jormungandra.
Hemera - grecka bogini dnia, 28 czerwca.
Hera - grecka bogini małżeństwa i małżeńskiej wierności, opiekunka kobiet zamężnych, wzywana często podczas ceremonii wiązania rąk; córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa, Posejdona, Hadesa, Demeter i Hestii, żona Zeusa. Niezwykle piękna, dumna, próżna, złośliwa, zazdrosna i kłótliwa. Patronka niewiast, przedstawiana jako poważna matrona o majestatycznej urodzie. Ptakiem jej poświęconym była kukułka; 19 czerwca.
Hestia - grecka patronka ogniska domowego; pomaga w chronieniu rodziny i domu; córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa, Posejdona, Hadesa, Hery i Demeter. Ślubowała dziewictwo i nigdy nie założyła rodziny, chociaż to właśnie ona została opiekunką rodzin i ogniska domowego. Nie budowano jej świątyń i ołtarzy, lecz w każdym domu palił się poświęcony jej ogień.
Hettsui no kami - japońska bogini spraw kuchennych, 8 listopada.
Hlin - (mitologia skandynawska) forma bogini Frigg, która roztaczała opiekę nad mężczyznami, których Frigg pragnęła ocalić.
Holda - inaczej Holle (Pani Holle) mitologia germańska, przewodniczka istot demonicznych; opiekunka noworodków i zmarłych; sprowadzała wichurę lub zamieć śnieżną; darzyła pomyślnością; w pd. Niemczech zwana Perchtą; 10 lipca to dzień jej poświęcony. Holle to północnogermańskie imię Hel, bogini podziemia, magii, przepowiedni, sztuk i losu.
Holika - indyjska bogini-demon; 16 marca.
Holle - patrz Holda.
Hory - Godziny, trzy greckie boginie: Eunomia - praworządność, Dike - sprawiedliwość, Ejrene - pokój; patronki zmieniających się pór roku; 25 września.
Huldra - (mitologia skandynawska) forma bogini Frigg, która miała w swej pieczy leśne nimfy.
Idun - nordycka bogini; 20 marca; w mitologii skandynawskiej żona Bragiego. Trzymała ona w skrzyni złote jabłka, które jedli bogowie aby zachować wieczną młodość.
Igaehindvo - bogini Słońca, siostra Elihino; 6 sierpnia.
Ilmatar - fińska Matka wody; 26 sierpnia.
Inanna - sumeryjska Królowa Niebios; zwana też Isztar; 2 stycznia.
Ing - zachodniogermańskie bóstwo ogniska domowego; 14 maja.
Izyis - egipska matka bogów, inaczej Izyda, siostra i małżonka Ozyrysa, bogini ziemi; symbol płodności i macierzyństwa; 2 stycznia, 20 marca, 19 lipca i 12 sierpnia.
Izyda - potężna egipska potrójna bogini, związana z księżycem, kobietami i czarami; siostra i żona Ozyrysa, matka Horusa, wzór wiernej żony i troskliwej matki; kult Izydy przeniknął do kolonii greckich, a następnie do samego Rzymu.
Isztar - w mitologii babilońsko-asyryjskiej, bogini miłości, płodności, przyrody i wojny, utożsamiana z planetą Wenus; głównym miejscem kultu było sumeryjskie miasto Uruk (świątynia Eanna). W Babilonii czczona jako gwiazda wieczorna i bogini miłości zmysłowej. W Akkadzie i Asyrii czczona jako bogini wojny i zwycięstwa oraz jako jutrzenka.; 27 stycznia, 29 marca i 2 czerwca.
Jord - skandynawska bogini ziemi, matka Thora i Frigg.
Juno Februa - inaczej Junona; cały luty.
Juno-Lupa - rzymska bogini - wilczyca; 14 lutego.
Junona - rzymska bogini patronująca życiu kobiety; utożsamiana z grecką Herą; 29 maja, cały czerwiec i 8 lipca.
Justicia - rzymska bogini sprawiedliwości; 8 stycznia.
Juturno - italska bogini źródeł i studni; 11 stycznia.
Jutrzenka - bogini zorzy porannej, matka wschodzącego słońca, przez rzymian zwana również Eos.
Kali - hinduska bogini zniszczenia, w sanskrycie - "czarna", małżonka boga Śiwy; ma czarne ciało, czerwoną twarz, nosi wieniec z czaszek ludzkich; 17 lutego oraz cały listopad.
Katarzyna - Królowa Cieni; 25 listopada.
Kolga - (mitologia skandynawska) córka Aegira i Ran.
Konohana-Hime - japońska bogini-wnuczka Amaterasu; 23 listopada.
Kora - jedna ze starszych greckich nazw Wielkiej Bogini, zwłaszcza jej aspektu jako dziewicy; jej święty dzień to 6 stycznia. Święto Kory charakteryzowały narodziny syna Bożego, początek nowego roku słonecznego. Świętym znakiem bogini Kory jest pentagram; święte jest ponadto jabłko, którego gniazdo nasienne ma kształt pięcioramiennej gwiazdy.
Królowa-Bogini Śniegu - bogini Północy, opiekunka zimowej pory; 11 grudnia.
Kuan-In - chińska bogini łaski i miłosierdzia; 31 stycznia, 28 marca i 5 kwietnia.
Kupała - starosłowiańska bogini płodności; 21 czerwca (według źródeł rosyjskich, Kupała to bóg; u dawnych Słowian Noc Kupały, kupalnocka (na ziemiach polskich sobótka) odpowiednik Nocy Świętojańskiej.
Kybele - bogini anatolijska, Wielka Matka; 24 marca, 4 kwietnia, 3 grudnia.
Lakshmi - jedna z Trzech Matek, wraz z Parwati i Sarastwati; indyjska bogini szczęścia, piękności i miłości, opiekunka kobiet; małżonka Wisznu; 20 marca i 16 października.
Lara - rzymska bogini-Matka ziemi; 23 grudnia.
Lary - rzymskie bóstwa domowe; 12 stycznia.
Laurentyna - rzymska matka Larów; 23 grudnia.
Libertas - rzymska bogini wolności; 13 kwietnia.
Liberty - bogini wolności; 10 grudnia.
Lofn - skandynawska bogini rozpalająca miłość w sercach ludzkich. Ma ona pozwolenie od Odina i Frigg aby czynić to nawet gdy ludzie nie mają pozwolenia na poślubienie się.
Lucina - świetlista, pogańska bogini światła, później ochrzczona imieniem Św. Łucja; 5 grudnia.

Luna - rzymska bogini Księżyca; 31 marca.
Luna Regia - gnostyczne bóstwo księżycowe; 24 kwietnia.
Lutzelfretu i Pertcha - germańskie czarownice; 25 grudnia.
Maat - egipska bogini sprawiedliwości, mądrości i wewnętrznej prawdy; córka Re, personifikacja ładu i równowagi we wszechświecie; uczestniczyła w sądzie Ozyrysa, na którym ważono uczynki umarłych; przedstawiano ją w postaci siedzącej, z piórem strusim na głowie; dni jej poświęcone 5 lipca i 16 grudnia.
Macha - (mitologia Celtów) iryjska bogini wojny, występująca u boku bogiń Morrigan i Neman, symbolizowana przez boginię Badb. W opowieści Nowenna Ulatów, występuje jako
boska wróżka, która poślubiła śmiertelnika.
Maja - rzymska bogini wiosny; 1 maja.
Marcowa Babcia - bułgarska bogini-czarownica; 1 marca.
Matka Sarna - u Indian Ameryki Północnej - bogini duchów; 3 stycznia.
Matka Wszechświata - indyjska Potrójna Bogini, której trzema aspektami są Sarazwati, Lakshmi i Parwati; 27 listopada.
Matka Kukurydzy - cały sierpień.
Matrony - (mitologia Celtów); inaczej matres lub mathair , staroceltyckie opiekuńcze bóstwa chtoniczne, symbolizujące płodność, urodzaj, a zarazem związane ze śmiercią i światem zmarłych. Znane z licznych przedstawień figuralnych w Galii i Nadrenii.
Medea - bogini matka, której imię zostało zapożyczone od słowa medha, znaczącego w sanskrycie "mądrość"; jest strażniczką sił leczniczych (z tej samej rodziny wyrazów pochodzi słowo "medycyna"); mieszając w swym świętym kotle, potrafi budzić zmarłych do życia.
Medetrina - rzymska bogini medycyny i uzdrawiania; 30 września.
Mens - rzymska bogini rozumu; 8 czerwca.
Meretsenger - egipskie bóstwo żeńskie, często wyobrażane pod postacią kobiety z głową kobry; uważane za personifikację wzgórza el-Qurn.
Minerwa - rzymska bogini wojny; staroitalska bogini sztuk i rzemiosła; utożsamiana z grecką Ateną; 19 lutego, 14 czerwca, 24 października i 4 grudnia.
Moccas - celtycka bogini drzewa figowego; 14 listopada.
Morgana - celtycka bogini-czarownica, patronka wody i magii, partnerka Merlina.
Morrigan - celtycka bogini wojny, a także matka; irlandzka bogini wojny, płodności i roślinności; cały październik i 16 grudnia.
Mut - egipska bogini ukazywana jako sęp lub kobieta o okryciu głowy w kształcie sepa; uważana za małżonkę Amona, odbierała cześć w odrębnym okręg świętym, na południe od świątyni Amona.
Muzy - greckie boginie inspiracji.
Nanna - skandynawska bogini księżyca. Żona Baldera i matka Forsetiego. Zmarła ze zgryzoty po śmierci Baldera i została wraz z nim spalona w łodzi pogrzebowej.
Nechbet - egipska bogini-sęp czczona w El-Kab; Nechbet była opiekuńczym bóstwem władcy.
Neftis - egipska bogini niespodzianek; patronka położnych i siostrzeństwa.
Neftyda - egipska bogini, żona Seta, siostra Izydy.
Neit - bogini pochodząca z Sais w delcie; opiekunka wojowników i myśliwych, pełniła ważna rolę w kulcie grobowym razem z Neftydą, Izydą i Selkis. Później w czasach Nowego Państwa uważano ją za bóstwo kreatywne, matkę Słońca; ukazywano ją w czerwonej koronie Dolnego Egiptu na głowie, z łukiem i skrzyżowanymi strzałami w ręku.
Neith - staroegipska bogini-ziemia z Delty Nilu; bogini wojny; 8 grudnia.
Nemezis - grecka bogini przeznaczenia; 23 sierpnia.
Neftys - egipska bogini śmierci; 18 lipca i 13 września.
Nina - postać sumeryjskiej bogini-matki Inanny; 19 lutego.
Nincnevin - szkocka bogini; 10 listopada.
Norn - (mitologia skandynawska) trzy boginie przeznaczenia: bogini przeszłości (Urd), bogini teraźniejszości (Verdandi) i bogini przyszłości (Skuld).
Nuit - egipska bogini niebios; patrz: Nut.
Nut - egipska bogini nieba, żona Geba, boga Ziemi, siostra Szu i Tefnut; przedstawiano ją często jako kobietę wygiętą w kabłąk, opartą palcami nóg i rak o ziemie. Wierzono, ze wieczorem połyka Słońce, a rano rodzi je; jej wizerunek często pojawiał się na wiekach trumien.
Nu Kwa - chińska bogini uzdrowienia; 22 sierpnia.
Oduduwa - bogini-Matka afrykańskiego plemienia Joruba; 11 sierpnia.
Ops - rzymska bogini siewu i żniw;25 sierpnia i 19 grudnia.
Ostara - germańska bogini płodności; 1 dzień wiosny.
Pandrosos - grecka bogini 18 października.
Panny Czterech Stron Świata - z wierzeń plemienia Hopi; 3 września.
Parvati - jedna z Trzech Matek wraz z Lakshmi i Sarazwati; 20 marca.
Pax - rzymska bogini pokoju; 29 stycznia i 4 lipca.
Perchta - germańska bogini-czarownica; inaczej Holda; 25 grudnia.
Persefona - córka Zeusa i Demeter. Została porwana przez Hadesa do jego podziemnego królestwa, skąd nie mogła uciec. W końcu Hades pozwolił jej widzieć się z matką przez 9 miesięcy w roku, zaś na 3 miesiące musiała wracać do niego i zostać jego żoną. Uznano ją za boginię śmierci i zmian pór roku. Jej atrybutami są maki, narcyzy i owoc granatu. Władczyni Podziemia; uosobienie zmian w życiu przyrody, ciągłego jej wzrostu i obumierania; utożsamiana z rzymską Prozerpiną; dni jej poświęcone to: 3 kwietnia oraz pierwszy dzień jesieni.
Pomona - rzymska bogini sadów i owoców ; 1 listopada.
Potrójna Bogini (Wicca) - 16 listopada.
Prozerpina - inna postać Persefony; 27 maja.
Pyton - grecka bogini-wąż; 28 maja.
Ran - (mitologia skandynawska) gigantyczna żona Aegira; jest tą , która niesie śmierć żeglarzom z zatopionych statków, topiąc ich z pomocą olbrzymiej sieci.
Rea - grecka bogini-Ziemia; Córka Gaji i Uranosa, siostra i żona Kronosa, matka Zeusa, Posejdona, Hadesa, Hery, Demeter i Hestii. Nazywa się ją Matką bogów, przedstawiano ją jako tęgą niewiastę na wozie w lwy zaprzężonym, trzymającą gałąź lub wieniec dębowy i klucz, z głową ozdobioną diademem z obronnych wież; 11 lipca i 8 grudnia.
Reason - francuska bogini; 10 listopada.
Rhiannon - celtycko-walijska bogini-Matka; 4 marca.
Rowana - lub Rauni, fińska bogini świętej jarzębiny; 15 lipca.
Saga - córka Odina. Była skandynawską boginią sztuki poetyckiej.
Sankrant - hinduska bogini; 19 grudnia.
Sarazwati - jedna z Trzech Matek, wraz z Lakshmi i Parwati;31 stycznia, 20 marca i 27 listopada.
Sechmet - egipskie bóstwo żeńskie wyobrażane pod postacią lwicy, czasem z dyskiem słonecznym na głowie; Sechmet była protektorką sprawującego władzę monarszą.
Sedna - eskimoska bogini morza i podziemnego świata; 25 września.
Selene - grecka bogini Księżyca.
Selkis - egipska bogini opiekunka sarkofagu; w sztuce przedstawiano ją ze skorpionem na głowie.
Sheela-Nagig - irlandzka bogini płodności; 18 marca.
Sif - była skandynawską boginią plonów i urodzaju, zaślubioną Thorowi.
Sín - (miologia Celtów); wróżka i czarodziejka z legendy iryjskiej, kochanka króla Muircertacha i jego zabójczyni.
Sitala - indyjska bogini; 19 marca.
Sjofn - skandynawska bogini nakłaniająca ludzi do myślenia o miłości. Jej obowiązkiem było łagodzenie sporów między parą zaślubionych sobie ludzi.
Skadi - europejska bogini podziemnego świata;10 lipca i 30 listopada; w mitologii skandynawskiej górska gigantka, bogini poruszająca się na nartach, bogini zimy i polowania nosząca śnieżne buty.
Snotra - mądra i szlachetna skandynawska bogini znająca wartość samodyspcypliny.
Sofia - lub Sapientia, bogini mądrości; 24 października, 28 listopada i 16 grudnia.
Sol - germańska bogini słońca, która - jeśli akurat nie troszczyła się o ciepło na ziemi, żyła w swoim podziemnym pałacu w Hel, podziemnym świecie; po "zmierzchu bogów" córka Sol, Sunna miała przejąć funkcję matki: przynosić nowemu światu ciepło i światło oraz wspólnie z Baldrem panować nad tym nowym rajem.
Sothis - egipska bogini gwiazd, uosobienie gwiazdy Syriusz; poświęcony jest jej cały lipiec.
Spandarmat - perska bogini; 18 lutego.
Stara kobieta - litewska bogini zbóż; 5 października.
Sulis - bogini gorących źródeł; 23 lipca.
Sunna - nordycka bogini Słońca; 8 lipca.
Syn - nordycka bogini wzywana przez broniących się na sądzie. Była towarzyszką Frigg i strzegła drzwi do jej pałacu.
Tacita - rzymska bogini ciszy; 18 lutego.
Tara - Gwiazda, hinduska bogini; 31 października.
Tari Pennu - indyjska bogini-Ziemia; 30 sierpnia.
Tellus Mater - Ziemia-Matka; rzymski odpowiednik greckiej Gaji; 30 stycznia.
Temida - Prawdopodobnie córka Uranosa i Gai, pierwsza żona Zeusa. Uważano ją za boginię sprawiedliwości, obyczaju i porządku, stawiano jej ołtarze w miejscach zgromadzeń ludowych, aby swą obecnością ożywiała narady w duchu dobra i prawości. Czuwała, by nie wyrządzano krzywdy ludziom biednym i potrzebującym pomocy. Pojawiała się na pomnikach jako surowa postać niewieścia z rogiem obfitości, obecnie często przedstawia się ją z zawiązanymi oczyma, z mieczem w jednej i z wagą w drugiej ręce.
Terra - małżonka Uranosa oraz jedno z najstarszych bóstw w mitologii; cały kwiecień.
Thrud - (mitologia skandynawska) córka Thora. Krasnolud Alvis pragnął ją poślubić, lecz Thor wykpił go i zamienił w kamień.
Tiamat - babilońska Bogini-Matka przedstawiana w postaci smoka; 6 listopada; sumeryjsko-babilońska bogini morza i głębin, z których bezkształtnego bytu narodził się świat.
Tin Hau - chińska bogini Gwiazdy północnej; 10 maja.
Tonantzin - gwadelupska bogini miłosierdzia; aztecka bogini-Matka, patronka żywności; patronuje dniom od 9 do 12 grudnia.
Trzy Przeznaczenia - trzy greckie boginie: Atropos, Klotho i Lachesis, które śledziły bieg ludzkiego życia; 27 maja.
Ua Zit - egipska bogini-wąż; 14 marca.
Urd - jedno z imion Matki Ziemi w nordyckim panteonie; ponadto imię jednej z bogiń lasu, trzech Norn, które znały przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.
Ursala - Urszula, słowiańska bogini Księżyca; 21 października.
Wadżet - egipska bogini przedstawiona pod postacią kobry, czczona w Buto w Delcie; opiekunka Dolnego Egiptu.
Walkirie - kobiety-wojowniczki; Valkyries - armia kobiet, sformowana przez Odina, miały one za zadanie zbieranie z pobojowisk Midgardu wszystkich wojowników poległych bohaterską śmiercią i prowadzenie ich do siedziby Odina, Valhallii gdzie zasiadali oni na niekończącej się uczcie u boku boga. Nosiły one lśniące zbroje łuskowe i hełmy, uzbrojone zaś były w najlepszą broń. Przemieszczały się za pomocą latających koni.
Walpurgia - saksońska bogini, od której imienia pochodzi nazwa sabatu Nocy Walpurgii; 30 kwietnia.
Wenus - rzymska bogini miłości; poświęcony jest jej cały styczeń i kwiecień a także 8 sierpnia.
Westa - bogini ogniska domowego; odpowiada greckiej Hestii; 15 stycznia, 1 marca, 7-15 czerwca i 15 sierpnia.
Wiedźma z Gaety - italska bogini-czarownica; 3 lipca.
Wiekowa Pani Starych Drzew - Niemcy i Dania; 11 października.
Wiktoria - rzymska bogini zwycięstwa, sukcesu i szczęścia; 7 października.
Var - skandynawska bogini karząca tego kto złamie przysięgę małżeńską.
Vor - skandynawska bogini małżeństwa i wszelkiej maści umów, przed którą nic nie mogło się ukryć gdyż była bardzo mądra i roztropna.
Yngona - duńska bogini; 21 stycznia.
Ysahodhara - małżonka Buddy; 2 maja.
Zielona Bogini - pogańska bogini wiosennej pory, przyrody i płodności; poświęcony jest jej cały marzec.
Zofia - bogini mądrości; chrześcijańscy gnostycy widzieli w niej matkę ojca bogów, która istniała zanim jeszcze stworzył on świat; jej symbolem jest gołąb i często nazywano ją Duchem Świętym w Trójcy.

Święte zioła Bogiń

Afrodyta - oliwka, cynamon, stokrotka, cyprys, pigwa, kosaciec florencki (irys), jabłko, mirt.
Aradia - ruta, werbena.
Artemida - srebrna jodła, amarant, cyprys, cedr, leszczyna, mirt, wierzba, stokrotka, bylica pospolita, palma daktylowa.
Asztarte - olcha, sosna, cyprys, mirt, jałowiec.
Atena - oliwka, jabłko.
Basileja - kocimiętka, werbena.
Bellona - belladonna.
Brigid - jeżyna.
Cailleach - pszenica.
Cardea - głóg, fasola, mącznik.
Ceres - wierzba, pszenica, laur, owoc granatu, mak, por, narcyz.
Demeter - pszenica, jęczmień, mięta, mirra, róża, owoc granatu, fasola, mak, wszystkie płody ziemi.
Diana - brzoza, wierzba, akacja, piołun, dyptam, leszczyna, buk, jodła, jabłko, bylica pospolita, platan, morwa, ruta.
Druantia - jodła.
Freya - pierwiosnek, stokrotka, włoski złotowłos (gatunek paproci), mirra, truskawka, jemioła.
Hathor - mirt, sykomora, winogron, mandragora, kolendra, róża.
Hakate - wierzba, lulek czarny, tojad, cis, mandragora, cyklamen, mięta, cyprys, palma daktylowa, sezam, mniszek lekarski, czosnek, dąb, cebula.
Hera - jabłko, wierzba, kosaciec florencki, owoc granatu, mirra.
Hina - bambus.
Hulda - len, róża, ciemiernik czarny, bez czarny.
Irene - oliwka.
Iris - piołun, irys.
Isztar - akacja, jałowiec, wszystkie zboża.
Izyda - figa, wrzos, pszenica, piołun, jęczmień, mirra, róża, palma, lotos, cebula, irys, werbena.
Junona - lilia, krokus, asfodel, pigwa, owoc granatu, werbena, irys, sałata (głowiasta), figa, mięta.
Kerridwen - werbena, żołędzie.
Kybele - dąb, mirra, sosna.
Nefer-Tum - lotos.
Neftis - mirra, lilia.
Nut - sykomora.
Olwen - jabłko.
Persefona - pietruszka, narcyz, wierzba, owoc granatu.
Rea - mirra, dąb.
Rowena - koniczyna.
Wenus - cynamon, stokrotka, czarny bez, wrzos, zawilec, jabłko, mak, fiołek, lebiodka pospolita, włoski złotowłos, paproć, goździk, aster, werbena, mirt, orchidea, cedr, lilia, jemioła, sosna, pigwa.
Westa - dąb.

Medytacja z Boginią

Wielokrotnie obiecywałam zamieścić moją medytację z Boginią, a zatem wreszcie wywiążę się z danej obietnicy. Zapraszam.

Połóż się wygodnie na łóżku. Dobrze przykryć się kocem, by nie zmarznąć w trakcie ćwiczenia. Wycisz oddech, poleż chwilę obserwując przepływające myśli ale nie próbuj się w nie zagłębiać. Niech przelatują obok Ciebie.
Wchodzisz do jaskini i widzisz schody prowadzące w dół. Schodzisz powolutku odliczając od dziesięciu do jednego. Obcasy Twoich butów stukają na kamiennych stopniach, ściany tworzy lita skała. Korytarz nie jest zbyt szeroki ale też nie wąski. Kiedy w odliczaniu dochodzisz do jednego widzisz rozpościerającą się przed Tobą komnatę. Jej ściany, sufit i podłogę tworzą wypolerowane drogocenne kamienie. Sala jest jasna, podziwiasz przepiękne barwy: fiolety ametystu, delikatną zieleń jadeitu, wesoły żółty cytryn, delikatny róż kwarcu różowego, czerwień karneolu, rubinów, soczystą zieleń szmaragdu, błysk kryształów górskich etc. W zależności od tego, jak się czujesz i czego potrzebujesz: np. czy chcesz się bardziej wyciszyć, uspokoić, wzmocnić energetycznie, coś zrozumieć itd., skupiasz się na nieco innych kamieniach. Ich moce uzupełnią Twoje niedobory i rozproszą wszelkie negatywne energie. W sali może stać wygodny tron na którym możesz usiąść jeśli masz na to ochotę. Możesz też wirować po kolorowej posadzce. Rób to, na co masz ochotę. Po podładowaniu i oczyszczeniu dostrzeżesz otwór wielkości drzwi: zobaczysz przez niego pogodne niebo, zieloność drzew i barwne kwiaty. Jeśli poczujesz taką potrzebę wybiegnij na zewnątrz, możesz także stąpać powoli wsłuchując się w swoje kroki.
Jesteś na dworze. W zależności od nastroju i pomysłu, sceneria, którą zastaniesz może wyglądać bardzo różnie. Na początek jednak wejdź w opisaną poniżej przeze mnie. Po kilkunastu odwiedzinach w magicznych ogrodzie możesz zacząć samodzielnie modyfikować otoczenie. Czyń to jednak rozważnie, by podświadomość nie wpuściła Ci tam nieproszonych gości. W końcu pracujesz w zmienionym stanie świadomości. Wszystko się może zdarzyć, bądź ostrożny/a.
U mnie najczęściej wygląda to tak:
Wychodzę na miękką ścieżkę po której obu stronach rosną krzewy, kwiaty i zioła. Pięknie pachną a w powietrzu unoszą się i wirują pyłki błyszczące w popołudniowym (często także przedwieczornym) słońcu. Dalej drzewa, wiatr delikatnie kołysze listki. Ścieżka zaczyna iść przy łagodnej skarpie, poniżej rozciąga się plaża, morze szumi kojąco i radośnie. Jeśli mam ochotę zbiegam na plażę i wstępuję do wody, by poczuć jej dotyk na skórze. Pływam wyciszając się, wzmacniając i rozkoszując. Po pewnym czasie wychodzę z wody, siadam na plaży i słyszę miły, wdzięczny głos: "Jestem. Chodź do mnie." Wówczas wchodzę z powrotem na ścieżkę i idę w stronę kwitnącego drzewa wiśni. Pod nim na mięciutkiej trawie siedzi kobieta. (Czasem idę bezpośrednio pod drzewo pomijając kąpiel). Podchodzę do Niej i siadam. W tym momencie zaczyna się rozmowa. Mówisz do Pani, możesz się pożalić, opowiedzieć, co Cię trapi, poprosić o radę. Rozmawiaj z Nią jak z przyjaciółką, kochającą matką, mądrą staruszką o pogodnym obliczu. To pod jaką postacią się zjawi zależy od tego, która postać Trójbogini jest Ci w tym momencie bliższa, bardziej potrzebna. Kiedy pierwszy raz spotkałam się w magicznym ogrodzie z Boginią (był to aspekt Matki) doznałam euforycznego, ekstatycznego stanu wzruszenia ogromem jej miłości, akceptacji i zrozumienia. Ona mnie całkowicie akceptowała mimo moich wad, błędów. Biło od niej ciepło i bezgraniczna miłość. Wiedziałam, że jestem dla Niej ważna, że uważa mnie za wartościowego, dobrego człowieka, że mnie prawdziwie kocha. Łkałam spazmatycznie doświadczając Jej wspaniałej obecności. Zawsze wracałam pocieszona, wzmocniona, czułam się kochana - nie byłam sama. Czasem Bogini-staruszka zabierała mnie do swojej uroczej drewnianej chatki w sercu dziewiczego lasu, zdarzało mi się biegać i tańczyć z Boginią-panną. Oczywiście Bogini posiada i ciemną stronę, jednak na ogół nie ukazuje się ona bezpośrednio, szczególnie przy pierwszych wizytach. Kiedy Pani jest rozgniewana najczęściej wieje wicher i możesz usłyszeć od Niej w jego śpiewie, że prawda jest w Twoim sercu. I tam masz jej szukać. I że wiesz o tym, więc czemu o tym zapominasz. Jeśli przyjdziesz przepełniony/a bólem po stracie kogoś bliskiego nauczy Cię rozumienia przemijania. Wszystko, co umiera, odrodzi się. To co się stanie nie jest do końca przewidywalne. Wchodzisz w mistyczny świat zwany magicznym ogrodem. I choć wprowadzasz do niego scenerię i postaci to zaczyna on prędzej czy później żyć własnym życiem.

Wizyty w magicznym ogrodzie sprzyjają także nawiązaniu kontaktu z naszym duchem opiekuńczym. Zdarza się, że ktoś zechce nas odwiedzić. Może to być zarówno zwierzę jak i człowiek, czy każdy inny byt. Podobnie możesz pracować z Bogiem, przy czym wówczas lepiej sprzyja temu typowo leśna sceneria lub pole skąpane w mocnym słońcu południa.

Życzę udanych wizyt w magicznym ogrodzie.
Bądźcie Błogosławieni i niechaj moc Pani i Pana spłynie na Was!

http://www.czarostwobelladonny.fc.pl/bogini_i_bog.htm

---