Ściąga pediatria W, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne


  1. NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA- DEFINICJA

Niewydolność oddechowa rozpoznaje się w razie stwierdzenia u pacjenta hipoklsemi (pO2 we krwi tętnicze <50 mmHg), występującej pomimo oddychania 50%-wą mieszaniną tlenu, z towarzyszącą lub nie hiperkapnią we krwi tętniczej (> 50 mmHg)

  1. PODSTAWOWE MECHANIZMY PATOLOGICZNE WYSTĘPUJĄCE W CHOROBACH PŁUC U DZIECI

Podstawowe mechanizmu patologiczne

  1. CZYNNIKI PATOGENETYCZNE SPRZYJAJĄCE ROZWOJOWI CHORÓB DRÓG ODDECHOWYCH U DZIECI

Czynniki patogenetyczne

a) mały rozmiar dróg oddechowych u dzieci

b) nie w pełni rozwinięta odporność swoista

c) najczęściej jednorodna etiologia (u dorosłych złożona)

  1. DIAGNOSTYKA CHORÓB PŁUC

Diagnostyka chorób płuc

WYWID

  1. Czy choroba ma charakter ostry, przewlekły czy nawrotowy?

  2. Czy objawy mają charakter nagły, zagrażający życiu?

    1. Sinica

    2. Zaburzenia oddychania

    3. Stridor

  3. Jakie występują objawy?:

    1. Kaszel (i jego charakter)

    2. Ciężki lub głośny oddech i zależność od aktywności ruchowej

    3. Świszczący oddech

    4. Ból w klatce piersiowej

    5. Duża ilość odkrztuszanej wydzieliny

  4. Jakie czynniki wpływają na ciężkość choroby?

    1. Zaostrzenia przy zmianach pogody, infekcjach wirusowych, wysiłku fizycznym, śmiechu, ekspozycji na alergeny

  5. Czy były już przeprowadzone jakieś badania?

  6. Czy stosowano już jakiekolwiek leczenie?

  7. Czy jest obciążenie rodzinne?

BADANIE PRZEDMIOTOWE

  1. Częstość oddechów jest najlepszym wskaźnikiem funkcji układu oddechowego u niemowląt (najlepiej w czasie snu)

  2. Prawidłowa częstość oddechów u dzieci

    Grupa wiekowa

    Liczba oddechów na minutę

    Noworodek

    30-75

    6-12 miesięcy

    22-31

    1-2 lata

    17-23

    2-4 lata

    16-25

    4-10 lat

    13-23

    10-14 lat

    13-19

    1. Wzmożony wysiłek oddechowy

      1. Postękiwanie - objaw przy zmniejszeniu objętości płuc ( ZZO u noworodków, obrzęk płuc, ból w klatce piersiowej, zajęcie opłucnej)

      2. Zaciąganie przestrzeni międzyżebrowych, np. w obturacji oskrzeli

      3. Poruszanie skrzydełkami nosa (oddech skrzydełkowy)

      4. Przy wzroście oporów w drogach oddechowych

      5. Ruchy wahadłowe głowy (stan bardzo ciężki)

      6. Wydymanie dna jamy ustni

    2. Dźwięki oddechowe

      1. Trzeszczenia - słyszalne głównie podczas wdechu (powstają wskutek rozprężenia się zapadniętych pęcherzyków płucnych).

      2. Świszczący oddech (wheezing) jest wynikiem obturacji dróg oddechowych (powstaje podczas wydechu) - zwykle jest objawem astmy

      3. Świsty (stridor) - powstaje przy zwężeniu dróg oddechowych na poziomie krtani i tchawicy (podczas wdechu)

      4. Rzężenia - drobno - i średniobańkowe

      5. Rzężenia grubobańkowe - szmer wilgotny powstaje w dużych oskrzelach na skutek obecności w nich wydzieliny

    3. Zmiany anatomiczne występujące w chorobach płuc

      1. Palce pałeczkowate - w chorobach płuc (mukowiscydoza, siniczych wadach serca, marskości wątroby, itp.), powstają poprzez uniesienie paznokcia na skutek proliferacji tkanki grzbietowej paliczka dalszego

      2. Zmiana kształtu klatki piersiowej, np. klatka piersiowa beczkowata (rozdęcie płuc) .

    BADANIA LABORATORYJNE

    1. badania obrazowe

      1. Rtg klatki piersiowej, zatok, szyi (zwężenie górnych dróg oddechowych)

      2. USG - ocena ruchomości przepony, stwierdzenie płynu w opłucnej, nakłucie opłucnej - po podaniu kontrastu wykonuje się zdjęcia

        1. klatki piersiowej z papką barytową, bronchogram

        2. zakontrastowanie tętnic płucnych

        3. badania radioizotopowe (ocena wentylacji i perfuzji płuc)

      3. TK ( Tu, węzły chłonne )

    2. próby czynnościowe płuc

      1. spirometria i krzywa przepływów - objętość ( przed i po inhalacji z dodaniem leku, przed i po wysiłku )

      2. badania gazometryczne krwi

        1. prężność tlenu we krwi tętniczej (pO2) razem z

        2. prężnością CO2 we krwi tętniczej (pCO2) jest wykładnikiem pęcherzykowej wymiany gazów - oznaczenie pH i pCO2 krwi włośniczkowej

    3. badania przy podejrzeniu określonych chorób

      1. o astmę - stężenie IgE w surowicy ( całkowitej i specyficznych ) eozynofilów w wymazie z nosa i krwi obwodowej

      2. o mukowiscydozę - chlorki w pocie

      3. o zaburzenia odporności - stężenie immunoglobulin oraz poziomy podklas IgG

    4. badania endoskopowe

      1. laryngoskopia ( w chorobach krtani )

      2. bronchoskopia z użyciem bronchoskopu sztywnego lub fiberoskopu) a) bronchofiberoskopia (u pacjentów ze świstem krtaniowym, z obturacją, w celu pobrania materiału na posiew )

    5. bronchoskop sztywny umożliwia usunięcie ciała obcego lub wykonania prostego zabiegu

    6. nakłucie jamy opłucnowej - pobranie płynu do analizy i na posiew

    1. BADANIE PRZEDMIOTOWE W CHOROBACH PŁUC U DZIECI

    BADANIE PRZEDMIOTOWE

          1. Częstość oddechów jest najlepszym wskaźnikiem funkcji układu oddechowego u niemowląt (najlepiej w czasie snu)

          2. Prawidłowa częstość oddechów u dzieci

            Grupa wiekowa

            Liczba oddechów na minutę

            Noworodek

            30-75

            6-12 miesięcy

            22-31

            1-2 lata

            17-23

            2-4 lata

            16-25

            4-10 lat

            13-23

            10-14 lat

            13-19

                  1. Wzmożony wysiłek oddechowy

              1. Postękiwanie - objaw przy zmniejszeniu objętości płuc ( ZZO u noworodków, obrzęk płuc, ból w klatce piersiowej, zajęcie opłucnej)

              2. Zaciąganie przestrzeni międzyżebrowych, np. w obturacji oskrzeli

              3. Poruszanie skrzydełkami nosa (oddech skrzydełkowy)

              4. Przy wzroście oporów w drogach oddechowych

              5. Ruchy wahadłowe głowy (stan bardzo ciężki)

              6. Wydymanie dna jamy ustni

            1. Dźwięki oddechowe

              1. Trzeszczenia - słyszalne głównie podczas wdechu (powstają wskutek rozprężenia się zapadniętych pęcherzyków płucnych).

              2. Świszczący oddech (wheezing) jest wynikiem obturacji dróg oddechowych (powstaje podczas wydechu) - zwykle jest objawem astmy

              3. Świsty (stridor) - powstaje przy zwężeniu dróg oddechowych na poziomie krtani i tchawicy (podczas wdechu)

              4. Rzężenia - drobno - i średniobańkowe

              5. Rzężenia grubobańkowe - szmer wilgotny powstaje w dużych oskrzelach na skutek obecności w nich wydzieliny

            2. Zmiany anatomiczne występujące w chorobach płuc

              1. Palce pałeczkowate - w chorobach płuc (mukowiscydoza, siniczych wadach serca, marskości wątroby, itp.), powstają poprzez uniesienie paznokcia na skutek proliferacji tkanki grzbietowej paliczka dalszego

              2. Zmiana kształtu klatki piersiowej, np. klatka piersiowa beczkowata (rozdęcie płuc) .

            1. CECHY KLINICZNEJ OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ U DZIECI

            Objawy płucne

            • zwiększenie częstości oddechów

              • zmiana głębokości i rytmu oddychania

              • zaciąganie klatki piersiowej

              • oddech skrzydełkowy nosa

              • sinica

              • nadmierna potliwość

            • szmery oddechowe (ściszone lub nieobecne)

              • postękiwanie

              • świszczący oddech

            Objawy neurologiczne (z powodu hipoksemii):

            • ból głowy

            • niepokój

            • drażliwość

            • drgawki

            • śpiączka (np. w myastenii po podaniu O2)

            Objawy ze strony układu krążenia

            • obniżone RR - bradykardia

            • niewydolność krążenia

            • obrzęk płuc

            1. LECZENIE OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ U DZIECI

            1. Tlenoterapia - powinna być prowadzona z użyciem jak najniższych stężeń tlenu, które pozwolą uzyskać pO2 we krwi tętniczej powyżej 60 mmHg

            2. Drożność dróg oddechowych - usunięcie wydzieliny

            • leki rozszerzające oskrzela

            • intubacja dotchawicza

            • nawilżanie powietrza

            • intubacja oraz prowadzenie mechanicznej wentylacji z dodatnim ciśnieniem (konieczne w razie zwiększonej prężności CO2 przebiegającej z kwasicą oddechową)

            • monitorowanie czynności życiowych (EKG, tętna, częstości oddechów, RR, ciśnienia parcjalnego tlenu ­pomiar przezskórny, temperatury ciała, OCŻ ­ośrodkowego ciśnienia żylnego)

            • uzupełnianie surfaktnantu

            • nawadnianie pozajelitowe

            • antybiotyki

            • fizykoterapia (opukiwanie klatki piersiowej i drenaż)

            1. PODGŁOŚNIOWE ZAPALENIE KRTANI

            Zespół krupu

            Jest to ostry stan zapalny nagłośni, krtani i okolicy podgłośniowej. Może ograniczać się do jednego lub więcej tych odcinków.

            Zalicza się tu 4 jednostki chorobowe:

            • skurczowy zespół krupu

            • wirusowe zapalenie krtani (laryngitis i laryngotracheitis - LTB)

            • zapalenie nagłośni (epiglottitis)

            • bakteryjne zapalenie tchawicy

            W zespole krupu zawsze dochodzi do zmniejszenia drożności odcinka objętego zapaleniem z powodu:

            • skurczu mięśni krtani

            • obrzęku - nacieków i owrzodzeń śluzowych

            • nalotów włóknistych i błon rzekomych

            Skurczowy zespół krupu

            Występuje: u dzieci w wieku 6 miesięcy - 3 rok życia

            Etiologia: niejasna, wirusowa lub nadreaktywność dróg oddechowych.

            Początek: nagły

            Objawy:

            • szczekający kaszel

            • świst krtaniowy

            • chrypka

            • brak gorączki

            • brak ogólnych objawów toksycznych

            Badanie endoskopowe: blade błony śluzowe, obrzęk podgłośniowy

            Badania laboratoryjne : prawidłowe

            Leczenie:

            • nawilżanie wdychiwanego powietrza

            • czasem kortykosterydy

            1. LTB

            Wirusowe zapalenie krtani oraz zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli (LTB)

            Występuje: u niemowląt i dzieci do 5 roku życia, częściej u dziewczynek

            Etiologią: wirusy paragrypy, grypy, adenowirusy, RS - wirusy

            Występuje w porze jesienno-zimowej i wczesną wiosną

            Początek zdradliwy. Po 3-4 dniach objawów kataralnych nagle w godzinach rannych (3 - 4 rano) - rozwijają się objawy krupu

            Objawy:

            • temperatura w normie lub stan podgorączkowy

            • brak ogólnych objawów toksycznych kaszel „szczekający'

            • świst krtaniowy chrypka

            • objawy zwężenia dróg oddechowych szybko narastają → duszność wdechowa → sinica

            • przyspieszenie tętna

            Badanie endoskopowi: czerwona, pogrubiała błona śluzowa i obrzęk podgłośniowy.

            Rtg a-p ( od tyłu) karku: zatkanie górnej części tchawicy w okolicy podgłośniowej.

            Badania laboratoryjne: podwyższona leukocytoza, rozmaz w prawo

            Leczenie:

            • hospitalizacja

            • nawilżanie (mgła) i nawadnianie pozajelitowe tlenoterapia

            • uspokojenie dziecka (np. na rękach matki) czasem epinefryna w aerozolu kortykosterydy

            • w razie potrzeby antybiotyki

            1. ZAPALENIE NAGŁOŚNI

            Zapalenie nagłośni - epiglottitis

            Występowanie: u dzieci 1 - 7 rok życia, czasem u starszych

            Etiologia: Haemophilus influenzae! rzadziej paciorkowce gr. A

            Występuje: niezależnie od pory roku

            Początek: nagły, objawy narastają szybko i doprowadzają do stanu zagrożenia życia ( całkowita niedrożność cieśni krtani)

            Objawy:

            • wysoka gorączka

            • ogólne objawy toksyczne

            • kaszel nie jest „szczekający"

            • głos wydobywa się z trudem

            • mowa i połykanie utrudnione

            • dziecko przybiera pozycję siedzącą, głowę odrzuca do tyłu, usta otwarte

            • duszność ciężka

            Badanie endoskopowe: wiśniowoczerwona błona śluzowa, obrzęk nagłośni

            Rtg szyi boczne: poszerzenie nagłośni

            Leczenie

            • OIOM

            • intubacja śródtchawicza ok. 40 godzin

            • rzadziej trachestomia

            • cefalosporyny III generacji dożylnie, klarytromycyna,

            • amoksycylina z klawulonianem

            • nie stosuje się już chloramfenikolu kortykosterydy (leczenie wspomagające)

            1. BAKTERYJNE ZAPALENIE TCHAWICY

            Występowanie: 1 miesiąc życia - 6 rok życia

            Etiologia: Staphylococcus aureus, Haemophiius influenzae.

            Objawy:

            • zaczyna się objawami kataralnymi

            • nagłe pogorszenie wysoka gorączka

            • ogólne objawy toksyczne „szczekający" kaszel świst krtaniowy

            • chrypka

            • duszność

            Badanie endoskopowe: zgrubienie, zaczerwienienie błony śluzowej obfita wydzielina śluzowo-ropna tworząca błony rzekome

            Badania laboratoryjne: podwyższona leukocytoza, w rozmazie liczne pałki

            Leczenie:

            • OIOM

            • Antybiotyk dożylnie

            1. ZAPALENIE OSKRZELI

            Zapalenie oskrzeli - Bronchitis acuta

            Etiologia: wirusy (Parainfluenzae, Adenowirusy, RS - wirusy, Rhinovirus). Zakażenia bakteryjne (oprócz krztuśca-B. pertussis) są wtórne

            WIRUSY

            • uszkadzają nabłonek rzęskowy → obnażenie błony podstawowej

            • osłabiają odporność miejscową, ułatwiając penetrację bakteriom

            BAKTERIE

            • najczęściej wywołujące zapalenie oskrzeli.

            • Staphylococcus pneumonice, Staphylococcus aureus, Haemophilus influenzae

            Objawy:

            • kataralne 3 - 4 dni, następnie

            • kaszel suchy, męczący → wilgotny z odkrztuszaniem

            • czasem duszność i przejście w obturacyjne zapalenie oskrzeli

            • szmery patologiczne : świsty, furczenia

            Rtg klatki piersiowej: poszerzenie wnęk i zagęszczenia okołooskrzelowe

            Leczenie: aerozoloterapia (mukolityki) + kinezyterapia (oklepywanie, łóżeczko terapeutyczne) antybiotyki

            1. ZAPALENIE OSKRZELIKÓW

            Zapalenie oskrzelików - Bronchiolitis, Bronchoalveolitis

            Jest to ostry stan zapalny oskrzelików, choć zmiany obejmują również oskrzela, pęcherzyki płucne i tkankę śródmiąższową

            PRZEBIEG BARDZO CIĘŻKI Z OSTRĄ NIEWYDOLNOŚCIĄ ODDECHOWĄ

            Występowanie: u dzieci poniżej 2 roku życia

            Etiologia: wirusy -RS, adenowirusy, wirusy para grypy i grypy

            Patogeneza:

            • uszkodzenie nabłonka błony śluzowej oskrzelików

            • tworzenie się nacieków wokół oskrzelików i w tkance zrębowej

            • wzrost reaktywności mięśni gładkich

            • w świetle oskrzelików tworzą się czopy ze śluzem

            Objawy:

            • po 1-3 dniach nieżytu nosa i gardła, nagle

            • rozwija się niewydolność oddechowa

            • temperatura 38°C

            • męczący, kokluszowy kaszel

            • przyspieszenie tętna i oddechów

            • postękiwanie, oddech świszczący

            • zaciąganie klatki piersiowej

            • osłabienie, bladość, sinica

            • niepokój dziecka

            • bezdechy

            Badanie fizykalne: wypuk bębenkowy, szmery o typie rzężeń i trzeszczeń.

            Badania laboratoryjne: hipoksemia, hiperkapnia, kwasica metaboliczna i oddechowa

            W Rtg:

            • Nacieki plackowate okołooskrzelowe

            • Rozdęcie obwodowe płuc

            • Spłaszczenie przepony

            • Poszerzenie przestrzeni międzyżebrowych

            • Ciężki stan utrzymuje się przez 4 - 5 dni i ustępuje

            1. ZAPALENIE PŁUC WIRUSOWE I BAKTERYJNE

            Objawy

            Bakteryjne

            Wirusowe

            gorączka

            podwyższona

            niska

            początek

            nagły

            stopniowy

            kaszel

            wilgotny

            suchy

            zakażenie górnych dróg oddechowych

            +-

            +

            świsty

            -

            +; ++ -> Mycoplasma,

            chlamydia - nadreaktywność oskrzeli

            objawy toksemii

            ++

            -

            Rtg

            płatowe, segmentarne

            śródmiąższowe

            leukocytoza

            > 15 tysięcy

            < 15 tysięcy

            CRP

            (+++)

            ( +-)

            OB.

            (+++)

            ( +- )

            1. ATYPOWE ZAPALENIE PŁUC

            Mycoplasma pneumoniae

            • najmniejsza bakteria;

            • najczęstsza przyczyna zapalenia płuc w wieku 10 - 15 lat;

            - 75% zakaźności

            - okres wylęgania 3 tygodnie

            - zachorowalność w rodzinie, w klasie

            - nie ma ściany komórkowej, dlatego nie działają na nią antybiotyki β-laktamowe

            Wygasza OT ( odczyn tuberkulinowy) - ważne przy różnicowaniu z gruźlicą przy powiększeniu węzłów chłonnych przywnękowych płuc

            Kryteria rozpoznania:

            - kaszel!!! długotrwały

            - mało objawów osłuchowych

            - powiększenie węzłów chłonnych wnęk

            - niedodma, wysięk

            - gorączka

            - podwyższone OB., neutropenia

            - w Rtg śródmiąższowe zapalenie płuc

            - OWD

            Chlamydia

            Pasożyt wewnątrzkomórkowy

            Chlamydia trachomatis - żyje w drogach moczowych i rodnych

            Jeśli matka choruje: w czasie ciąży ->

            - objawy występują u noworodka w 2 - 12 dniu życia

            po porodzie -> objawy wystąpią w 3 - 16 tygodniu życia

            Pierwszy objaw u noworodka: zapalenie spojówek a następnie zapalenie płuc ( ciężkie, prowadzące do niewydolności oddechowej )

            Chlamydia pneumoniae :

            - występuje u dzieci starszych

            - powoduje często obturacyjne zapalenie oskrzeli

            - duszność

            - nawroty zapalenia płuc przypominają astmę

            - rozpoznanie: PCR

            - leczenie: makrolidy

            1. MUKOWISCYDOZA

            Mukowiscydoza CF (Cystic fibrosis)

            Wrodzona choroba spowodowana dysfunkcją gruczołów zewnątrz wydzielniczych

            Triada objawów:

            • przewlekła choroba płuc

            • choroba wewnątrzwydzielnicza trzustki

            • wysoka koncentracja elektrolitów w pocie

            Zespół białka CFTR (= kanał chlorkowy!)

            Upośledzenie funkcji nabłonka wydzielniczego (zaburzenie transportu jonowego) różnych układów i narządów, głównie gruczołów potowych, trzustkowych, układu pokarmowego i rozrodczego a szczególnie układu oddechowego!

            Objawy z układu oddechowego:

            • przewlekły, napadowy kaszel, z odkrztuszaniem wydzieliny ropnej rano

            • nawracające, przewlekłe zapalenie płuc i oskrzelików

            • Pseudomonas aeruginosa i Staphylococcus aureus

            • Krwioplucie

            • przewlekłe zapalenie zatok - polipy nosa

            • w Rtg: rozdęcie, marskość, ogniska niedodmy

            • zaburzenia odżywania

            • zespól utraty soli i alkaloza metaboliczna o niejasnej etiologii

            Objawy z układu pokarmowego:

            • niedrożność smółkowa

            • przedłużająca się żółtaczka

            • cuchnące, tłuszczowe obfite stolce - objawy zespołu złego wchłaniania

            • wypadanie śluzówki odbytnicy

            • marskość żółciowa wątroby - kamica żółciowa

            • nawracające zapalenie trzustki u dzieci

            Rozpoznanie:

            • 1 lub więcej objawów lub

            • obciążający wywiad rodzinny lub

            • dodatni wynik testu przesiewowego w kierunku CR

            Łącznie z potwierdzeniem laboratoryjnym dysfunkcji genu CYTR jednym z poniższych testów

            • Nieprawidłowe stężenie chlorków w pocie >60 mmol/l (jonoforeza pilokarpinowa)60-140 mmol/l

            • Zidentyfikowanie 2 mutacji w genie CYTR

            • Nieprawidłowe wartości potencjałów przez nabłonkowych nosa

            Inne ważne objawy przy rozpoznaniu:

            • chory na CF w rodzinie

            • słony pot

            • obniżenie wysokości i masy ciała

            • palce pałeczkowate

            • hiponatremia z alkalozą

            • polipy nosa

            • zapalenie zatok

            Układ wewnątrzwydzielniczy: cukrzyca 15

            Układ rozrodczy: u 100% mężczyzn ( niepłodność), u kobiet gęsty śluz szyjkowy

            Leczenie CF:

            • Fizykoterapia

            • Mukolityki

            • Antybiotykoterapie

            • Leki rozszerzające oskrzela

            • Leki p/zapalne

            • Dietetyczne


            1. ASTMA OSKRZELOWA

            Astma jest przewlekłym procesem zapalnym dróg oddechowych, w którym biorą udział liczne komórki, a przede wszystkim : mastocyty ( komórki tuczne ), eozynofile i limfocyty T.

            U osób podatnych zapalenie to powoduje nawracające epizody świszczącego oddechu, duszności, ucisku w klatce piersiowej

            i kaszlu, szczególnie w nocy ( 200 - 300 ) i lub wcześnie rano.

            Objawom tym towarzyszy ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe, które jest przynajmniej częściowo odwracalne samoistnie lub pod wpływem leków.

            Zapalenie powoduje nadreaktywność oskrzeli ( cecha nabyta) na różne bodźce.

            Najważniejsze dla rozpoznania:

              1. objawy kliniczne

              2. badania czynnościowe układu oddechowego

            Epidemiologia: choruje ok. 5% populacji dziecięcej

            Nadreaktywność oskrzeli: zjawisko reagowania skurczem na różne bodźce prowokujące, które u osób całkowicie zdrowych nie wywołują podobnej reakcji.

            Najprostszą metodą jest zalecenie szybkiego głębokiego oddychania -> powoduje to napad kaszlu.Podobnie reakcja na zimne powietrze.

            Nadreaktywność oskrzeli jest cechą charakterystyczną astmy

            i występuje we wszystkich jej postaciach !

            Etiologia:

                  1. czynniki genetyczne ( chromosom 11 q 5 q )

                  2. czynniki środowiskowe czynniki genetyczne

            0x08 graphic
            0x08 graphic
            0x08 graphic

            Atopia

            0x08 graphic

            0x08 graphic
            0x08 graphic
            zapalenie nadreaktywność oskrzeli

            0x08 graphic

            astma

            - dym tytoniowy

            - zanieczyszczenie środowiska

            - infekcje wirusowe

            Przebieg astmy :

            0x08 graphic
            0x08 graphic
            Aspiryna Alergeny Wysiłek

            0x08 graphic
            Zimne powietrze

            komórki stanu zapalnego ( głównie eozynofile )

            uwalnianie mediatorów

            leukotrieny

            LTC4, D4, E4 ( skurcz oskrzeli 1000 x silniejszy niż przy histaminie)

            0x08 graphic
            0x08 graphic
            0x08 graphic

            stan zapalny rekrutacja skurcz oskrzeli

            dróg oddechowych dalszych komórek

            stanu zapalnego

            Wczesna faza : łatwo odwracalny skurcz oskrzeli po podaniu β - mimetyków

            Późna faza ( po 2 godzinach): trudno odwracalna, stosujemy leki p/zapalne, jeśli pacjent nie otrzyma leczenia to :

            ↓ ↓

            faza przewlekłego nadreaktywność oskrzeli

            zapalenia

            Zmiany w oskrzelach :

            1. w świetle gęsta wydzielina śluzowa

            2. złuszczenie nabłonka

            3. pogrubienie błony podstawnej nabłonka

            4. hyperplazia gruczołów śluzowych

            5. rozszerzenie naczyń

            OBJAWY ASTMY OSKRZELOWEJ

            1. ŚWISZCZĄCY ODDECH!

            2. DUSZNOŚĆ!

            3. KASZEL NOCNY

            4. uczucie ucisku w klatce piersiowej

            5. występowanie objawów w nocy

            Musimy opierać się na tym, co mówią rodzice, gdyż najczęściej objawy są w domu.

            PODZIAŁ ETIOLOGICZNY ASTMY OSKRZELOWEJ :

                  1. ASTMA ATOPOWA ( typ I )

                  2. ASTMA NIEATOPOWA:

            - infekcyjna

            - aspirynowa ( u dorosłych uczulenie na NLPZ)

            - wysiłkowa ( wysuszenie dróg oddechowych -> degranulacja komórek tucznych )

            - psychogenna ( u starszych dzieci i młodzieży)

            1. OBTURACYJNE ZAPALENIE PŁUC


            1. ZESPÓŁ WZMOŻONEGO CIŚNIENIA ŚRÓDCZASZKOWEGO (PATOMECHANIZM, PRZYCZYNY, OBJAWY, LECZENIE)

            Jama czaszki = zamknięta przestrzeń ograniczona przez kości sklepienia i podstawy czaszki

            Zawartość czaszki:

            1. tkanka mózgowa

            2. płyn mózgowo - rdzeniowy wypełniający zamknięty układ krążenia płynu

            3. łożysko naczyniowe wypełnione krwią

            W warunkach fizjologicznych:

            • ciśnienie wewnątrzczaszkowe na stałym poziomie

            • dynamiczna równowaga między wytwarzaniem a wchłanianiem płynu mózgowo - rdzeniowego

            • prawidłowe mechanizmy regulujące przepływ krwi przez mózg

            W warunkach patologicznych:

            • zwiększenie objętości jednego z elementów wypełniających jamę czaszki, co prowadzi do

            podwyższenia ciśnienia śródczaszkowego

            Płyn mózgowo - rdzeniowy:

            1. powstaje w splotach naczyniowych układu komorowego

            2. przepływa : z komór bocznych

            ↓przez

            otwory międzykomorowe

            ↓ do

            komory III

            ↓ przez wodociąg mózgu

            komory IV

            stąd

            do przestrzeni podpajęczynówkowej i kanału kręgowego

            1. wchłania się przez : kosmki pajęczynówki

            do zatok żylnych i żył opony miękkiej

            Przyczyny nadciśnienia wewnątrzczaszkowego:

            • patologiczne krążenie płynu mózgowo - rdzeniowego ( wady OUN, nowotwory, stany zapalne mózgu i opon, urazy )

            • upośledzone wchłanianie płynu ( stany zapalne opon i krwawienia do przestrzeni podpajęczej )

            • nadmierne wydzielanie płynu mózgowo - rdzeniowego ( brodawczaki splotów naczyniastych )

            • zwiększenie masy mózgu ( obrzęk ) lub powstanie patologicznych tworów nowotworowych, zapalnych, naczyniowych, cyst pasożytów

            Obrzęk mózgu:

                  1. naczyniopochodny- Obrzęk mózgu naczyniopochodny = zaburzenia czynności krew - mózg, tj. zaburzenia jej przepuszczalności dla wody i elektrolitów.

            Tkanka obrzęknięta

            = wzrost zawartości wody i jonów sodowych

            = spadek potasu

            = nadmierne gromadzenie się H2O w przestrzeni pozakomórkowej

                  1. cytotoksyczny- Obrzęk mózgu cytotoksyczny = zaburzenia przepuszczalności błon komórkowych prowadzących do nadmiernego gromadzenia się H2O w komórkach

            Objawy nadciśnienia wewnątrzczaszkowego

            1. Bóle głowy - najczęściej po śnie nocnym, rozlane, słabną po wymiotach

            2. Wymioty, często poranne, chlustające, bez związku z posiłkami

            3. Zmiany zastoinowe na dnie oczu - zatarcie granic tarcz nerwu wzrokowego, rzadko występuje u niemowląt i dzieci do 3 roku życia

            4. Uwypuklenie i tętnienie ciemiączka oraz rozejście szwów czaszkowych u niemowląt

            5. Niedowłady nerwów odwodzących gałki oczne ( podwójne widzenie)

            6. Drgawki

            7. Wklinowanie mózgu = „wgłobienie” migdałków móżdżku i rdzenia przedłużonego do otworu potylicznego wielkiego

            Ocena nadciśnienia wewnątrzczaszkowego:

            • pomiar ciśnienia płynu mózgowo - rdzeniowego ( poprzez wkłucie dokomorowe lub dolędźwiowe )

            • Rtg czaszki u niemowląt i małych dzieci: powiększenie czaszki, ścieńczenie kości pokrywy, powiększenie ciemiączek, rozstęp szwów

            • Rtg czaszki u starszych: wyciski palczaste na kościach sklepienia czaszki

            • badanie Eeg

            Leczenie:

            1. Decadron ( steryd)

            2. 20% Mannitol

            3. Furosemid

            4. wyrównanie zaburzeń wodno - elektrolitowych

            5. w przypadkach : guzów OUN, krwiaków - leczenie neurochirurgiczne

            1. SKALA GLASGOW W MODYFIKACJI RITZA

            (ocena głębokości i kontrola przebiegu śpiączki)

            I. kontakt werbalno - słowny

                  1. 0 - 23 miesiąc życia:

            • śmieje się, robi kosi-kosi- 5

            • płacze ( daje się uspokoić )- 4

            • ciągły płacz, krzyk„- 3

            • „chrząka”, pobudzony lub osłabiony- 2

            • brak odpowiedzi- 1

                  1. 2 - 5 rok życia

            • odpowiada, słowa i zwroty

            • słowa nie adekwatne do pytań nieskładna konwersacja

            • płacze lub krzyczy ciągle

            • „chrząka”

            • brak odpowiedzi

                  1. powyżej 5 roku życia

            • zorientowany, odpowiada logicznie- 5

            • rozmawia, jest niezorientowany- 4

            • niewłaściwe słowa- 3

            • niezrozumiałe dźwięki- 2

            • brak odpowiedzi- 1

            II. odpowiedź motoryczna:

                  1. do roku:

            • spontaniczna- 6

            • lokalizuje ból- 5

            • cofa kończyny po bodźcu bólowym- 4

            • reaguje wzmożonym napięciem zginaczy ( decoricate rigdity )- 3

            • reaguje prężeniami wyprostnymi ( decerebrate rigidity )- 2

            • brak odpowiedzi- 1

                  1. powyżej roku:

            • spełnia polecenia- 6

            • lokalizuje ból- 5

            • cofa kończyny po bodźcu bólowym- 4

            • reaguje wzmożonym napięciem zginaczy ( decoricate rigdity )- 3

            • reaguje prężeniami wyprostnymi ( decerebrate rigidity )- 2

            • brak odpowiedzi- 1

            III. otwieranie oczu:

            1. do roku

            • spontanicznie- 4

            • reakcja na hałas- 3

            • reakcja na ból- 2

            • bez reakcji- 1

            1. powyżej roku:

            • spontanicznie- 4

            • reakcja na polecenia- 3

            • reakcja na ból- 2

            • bez reakcji- 1

            Testy powinny być przeprowadzone wielokrotnie w celu ustalenia dynamiki zaburzeń.

            Punktacja może wynosić od 15 - 3 pkt.

            Prawidłowa świadomość: 9 pkt. i więcej

            Płytkie zaburzenia świadomości: 8 pkt.

            Stan śpiączki: 7 pkt. i mniej

            1. BADANIE NEUROLOGICZNE NIEMOWLĄT

            Badanie neurologiczne:

            • ułożenie i zachowanie się dziecka

            • rozwój psychoruchowy

            • rozwój mowy

            • ruchy czynne i bierne, mimowolne

            • napięcie mięśniowe

            • odruchy ścięgniste w obrębie kończyn górnych i dolnych

            • odruchy brzuszne mosznowe

            • odruch podeszwowy

            • u dzieci do 2 lat objaw Babińskiego ( grzbietowe zgięcie palucha z rozstawieniem pozostałych palców w wypadku podrażnienia podeszwowej powierzchni stopy po stronie zewnętrznej, może występować fizjologicznie )

            • oceniamy czucie powierzchniowe (czucie dotyku, bólu) i głębokie (czucie ułożenia i ruchu biernego).

            Niekiedy badamy również nerwy czaszkowe i dno oczu. Natomiast u każdego dziecka badamy objawy oponowe:

                  1. Sztywność karku

                  2. Objaw Flataua ( przygięcie głowy do klatki piersiowej powoduje rozszerzenie źrenic )

                  3. Objaw Brudzińskiego karkowy, górny ( przygięcie głowy dziecka do klatki piersiowej wywołuje zgięcie kończyn dolnych w stawach biodrowych i kolanowych oraz kończyn górnych w stawach łokciowych)

            1. Objaw Brudzińskiego łonowy, dolny ( przy zgięciu kończyn w stawach biodrowych nie można ich biernie wyprostować w stawach kolanowych ).

            U noworodka oceniamy napięcie mięśniowe oraz odruchy fizjologiczne: Moro, pełzania, chwytania, toniczno-kloniczne.

            1. WIRUSOWE ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH

            Samoograniczający się przebieg

            - lżejsze, jeżeli nie dołączy się zapalenie mózgu

            - płyn mózgowo - rdzeniowych:

            • pleocytoza 50 - 1.500

            • glukoza w normie

            • nieznacznie podwyższony poziom białka

            • chlorki w normie

            • polinukleary - niski procent

            - leczenie objawowe

            - rokowania dobre

            1. GRUŹLICZE ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH

            - rzadko występujące ( nadal jednak aktualne )

            - stopniowo narastające w ciągu około tygodnia objawy oponowe

            - w II tygodniu występuje porażenie nerwów czaszkowych

            - narastające porażenia spastyczne obwodowe

            - przebieg ciężki i przewlekły

            - bez leczenia prowadzi do: ślepoty, wodogłowia, porażeń

            - płyn mózgowo - rdzeniowy:

            • pleocytoza kilkaset

            • znacznie podwyższone stężenie białka

            • znacznie obniżone chlorki

            - leczenie: skojarzone lekami przeciwprątkowymi przez ~ 12 miesięcy oraz kortykosterydami

            1. ROPNE ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH

            - zachorowania częste, zwłaszcza do 4 roku życia

            W okresie perinatalnym: najczęściej wywołane przez bakterie G-ujemne: E.coli, Salmonella, Proteus, Flavobakterium oraz Listeria, Enterococcus i Streptococcus gr. B

            W patogenezie ważną rolę odgrywa:

            1. obniżona sprawność immunologiczna (niedobór IgM, opsonin, czynników dopełniacza )

            2. Silnie wyrażona toksemia

            3. Rozwija się wielonarządowa posocznica

            4. Objawy oponowe nie mają więc pierwszoplanowego znaczenia

            5. Często powstają ropnie mózgu ( np. Proteus )

            6. Czujność lekarza i wykonanie punkcji lędźwiowej u dziecka z objawami ciężkiej choroby ogólnoustrojowej, czasem bezgorączkowej - daje rozpoznanie

            U niemowląt dzieci najczęściej: Haemophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae oraz Neisseria menigitidis

            Objawy:

            - rozpoczyna się nagle: gorączką, wymiotami, niepokojem

            - mogą wystąpić wybroczyny na skórze ( zwłaszcza przy współistniejącej posocznicy menigokokowej )

            - u niemowląt często pierwszym objawem są drgawki kloniczno - toniczne

            - tętnienie i napięcie mięśniowe

            - w badaniu fizykalnym u dzieci starszych obecne są objawy oponowe: sztywność karku, objaw Brudzińskiego, karkowy i łonowy, objaw Kerniga

            Rozpoznanie:

            1. Nakłucie lędźwiowe

            2. Badanie płynu mózgowo - rdzeniowego

            3. Rozmaz bezpośredni odwirowanego płynu w celu wykrycia bakterii ( barwienie metodą Grama )

            4. Posiew płynu mózgowo - rdzeniowego

            5. Kontrolne nakłucie lędźwiowe po 24 - 48 godzinach

            Płyn ropny : mętny, pod wzmożonym ciśnieniem, pleocytoza kilka tysięcy, polinukleary powyżej 50% ( komórki wielojądrzaste ), glukoza obniżona, białko podwyższone, chlorki obniżone Przeciwwskazania do punkcji lędźwiowej :

            - wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego

            - wstrząs

            - niewydolność oddechowa

            - skaza krwotoczna

            1. POWIKŁANE ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH

            1. Wodniak podtwardówkowy ( hygroma subdurale ) - Powstaje w wyniku gromadzenia się między oponą twardą a pajęczynówką płynu zawierającego dużo białka. Powiększając się uciska na półkulę mózgu a w konsekwencji hamuje rozwój mózgu

            2. Zapalenie wyściółki komór- Powoduje rozrastanie się ziarniny i gleju podwyściółkowego -> zarastanie oraz zamykanie wodociągu mózgu -> zaburzenia w odpływie płynu mózgowo - rdzeniowego -> wodogłowie lub ropogłowie

            3. Zarostowe zapalenie pajęczynówki- W wyniku procesu zarostowo - wytwórczego powstają zrosty oraz torbiele, w których gromadzi się płyn mózgowo - rdzeniowy. Mogą stać się ogniskami zakażenia i ponownego zapalenia opon mózgowo - rdzeniowych

            4. Ropień mózgu- Daje objawy wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego, objawy ogniskowe, objawy guza mózgu

            1. ZESPÓŁ WATREHOUSE'A-FRIDERICHESTENA I MENINGOKOWE ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH

            Meningokokowe zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych

            Etiologia: G-ujemna dwoinka zwana miengokokiem zasiedla górne drogi oddechowe lub układ moczowo - płciowy

            Zakażenie: przenosi się drogą kropelkową, występuje tylko u ludzi, najczęściej powoduje bezobjawowe nosicielstwo

            Okres wylęgania: 1 - 10 dni

            Objawy: choroba zaczyna się ostro, gorączką i bólem gardła - może ustąpić samoistnie lub pogarsza się stan chorego - występują wymioty, ból głowy, zamroczenie oraz zatory bakteryjne i wybroczyny na skórze.

            Wybroczyny mogą być niewielkie lub mają postać wylewów krwawych z martwicą pośrodku.

            Szczególna postać zespołu Waterhouse'a - Friderichsena - występują liczne wylewy na skórze, tzw. kwiaty śmierci oraz do kory nadnerczy, mózgu, co powoduje zapaść naczyniowo - krążeniową, ciężkie zaburzenia metaboliczne: hipoksemię, kwasicę, hipoglikemię, hipokaliemię i zgon w ciągu kilku godzin

            Leczenie:

            1. Przeciwbakteryjne: skojarzenie dwóch antybiotyków

            2. Leczenie objawowe:

            - ograniczenie podaży płynów w celu zmniejszenia obrzęku mózgu ( 2/3 zapotrzebowania)

            - leki p-drgawkowe

            - wspomaganie oddechu

            - utrzymanie prawidłowej objętości krwi krążącej

            - wykonanie nakłucia podtwardówkowego w celu usunięcia wysięku podtwardówkowego

            - leczenie przeciw obrzękowi mózgu

            1. Czasem pomocna glikokortykoterapia

            2. Opieka po przebytym zapaleniu opon mózgowo - rdzeniowych: okulista, neurolog, laryngolog

            1. PRZYCZYNY STANÓW DRGAWKOWYCH U DZIECI I ICH LECZENIE

            Najczęstsze przyczyny :

            1. Padaczka

            2. gorączkowe

            3. zaburzenia metaboliczne, w tym tężyczka

            4. zatrucia

            5. niedotlenienie

            6. wstrząs

            7. porażenie prądem

            Pomoc przed szpitalna :

            1. zachowanie spokoju

            2. zabezpieczenie chorego przed obrażeniami w czasie drgawek

            3. ułożenie na boku, w pozycji bezpiecznej

            4. udrożnienie dróg oddechowych ( wyjęcie pokarmu, aparatów ortodontycznych, nadmiaru śliny ). Jeśli to możliwe zabezpieczenie przed nagryzieniem języka

            5. każdy napad u dziecka do Szpitala

            6. podać Diazepam doodbytniczo

            7. dostęp do żyły

            1. DRGAWKI GORĄCZKI. DRGAWKI OKRESU NOWORODKOWEGO

            Drgawki gorączkowe

            Są najczęstszą postacią napadów występujących u dzieci. Określa się je, jako zaburzenie, które występuje między 6 miesiącem życia a 5 rokiem życia i ma związek z gorączką ( 38oC i wyżej), lecz bez objawów infekcji OUN.

            Drgawki gorączkowe dzielą się na:

            - proste ( uogólnione, krótkotrwałe i nie nawracające)

            - złożone ( o dłuższym czasie trwania, powtarzające się w czasie doby)

            Czynniki ryzyka:

            - młody wiek podczas 1-go napadu

            - płeć

            Leczenie: Diazepam doodbytniczo obniżenie gorączki: lekami p-gorączkowymi ( Paracetamol, Ibufen); kąpiel ochładzająca, zimne okłady

            Drgawki okresu noworodkowego

            Drgawki w tym okresie stanowią jeden z najgroźniejszych problemów klinicznych.

            - niedojrzałość i niepełna mielinizacja OUN powoduje, że drgawki są często nietypowe, krótkotrwałe, zmienne, bardzo różnorodne

            - napady mogą wystąpić już u płodu ( epilepsia foetalis )

            - najczęściej ujawniają się u wcześniaków

            Wyróżnia się 6 rodzajów drgawek noworodkowych:

            1. napady kloniczne ograniczone lub połowiczne

            2. napady amorficzne ( bezpostaciowe ) - wędrujące

            3. napady z automatyzmami ( przypominającymi pływanie, jazdę na rowerze, wiosłowanie, połączone z sinieniem ust, powłok, z bedechem )

            4. napady miokloniczne

            5. napady kinetyczne z objawami wegetatywnymi : z zaburzeniami oddychania, z sinicą, z potliwością

            6. nawracające drgawki toniczne, kloniczne lub toniczno - kloniczne

            Napady kloniczne mogą mieć charakter ogniskowy lub wieloogniskowy, dotyczą:

            - części twarzy

            - części lub całej kończyny, itp.

            - występują zwrotne ruchy gałek ocznych i głowy

            - świadomość zachowana

            Napady amorficzne ( bezpostaciowe) charakteryzują się zmiennością umiejscowienia. Skurcze grup mięśniowych mają charakter wędrujący i przenoszą się np. z kończyny górnej do mięśni twarzy

            Napady z ruchami automatycznymi - najczęstsze np. pod postacią zbaczania gałek ocznych, mrugania powiekami, automatyzmów ssania i połykania

            Napady miokloniczne - rzadko np. skurcze zgięciowe mięsni ramion, karku mogą wyprzedzać występowanie zespołu Westa ( napady skłonów)

            Napady toniczne - najczęściej uogólnione i przebiegają z tonicznym wyprostowaniem wszystkich kończyn objawy oczne : otwarcie lub zamykanie gałek ocznych „zapatrzenie”, zbaczanie gałek ocznych. Często występują u wcześniaków i przy uszkodzeniu pnia mózgu w przebiegu krwawienia dokomorowego

            1. ZABURZENIA METABOLICZNE BĘDĄCE PRZYCZYNĄ DRGAWEK U DZIECI

            1. Hipoglikemia

            - u wcześniaków, noworodków z dystrofią wewnątrzmaciczną, u bliźniąt, dzieci matek chorych na cukrzycę ( małe rezerwy glikogenu i glukozy )

            - w hipoglikemii opornej na leczenie glukozą bierzemy pod uwagę zaburzenia metaboliczne: galaktozemię, nietolerancję fruktozy, hiperinsulinizm

            W hipoglikemii oprócz drgawek: zaburzenia świadomości -> śpiączka, przyspieszona akcja serca, potliwość, rozszerzenie źrenic, obniżone napięcie mięśniowe, bladość

            2. Hipokalcemia

            - ~ 3 doby życia ( wczesna), napady drgawek i bezdechów, u wcześniaków, dzieci matek chorujących na cukrzycę, z krwawieniami do OUN

            - między 5 a 14 dniem życia ( późna) w postaci napadów tężyczkowych

            - nadmiar fosforanów w mieszankach mleka krowiego

            Objawy: wzmożona pobudliwość nerwowo - mięśniowa ( tężyczka ), drgawki kloniczne, sinica, bezdechy

            - w krzywicy opornej na ergokalcyferol

            - w niedoczynności przytarczyc

            - w przedawkowaniu Vit. D3

            3. Hiperkalcemia

            Objawy:

            - odwrócenie rytmu snu

            - zahamowanie rozwoju psychoruchowego

            - zaburzenia zachowania

            - drgawki

            4. Hipomagnezemia - drgawki, w zespole złego wchłaniania, niewydolności oddechowej, w chorobach nerek, w przewlekłych biegunkach

            5. Hipermagnezemja - przedawkowanie Mg. Objawy zatrzymania czynności serca i zaburzenia oddychania

            6. Hiponatremia - u wcześniaków -> obrzęk mózgu i drgawki

            Przyczyny: nadmierna podaż płynów pozbawionych jonów Na+ przy niedostatecznym wydzielaniu hormonu antydiuretycznego - wazopresyny ( ADH), np. w zapaleniu opon mózgowo - rdzeniowych lub krwawieniach wewnątrzczaszkowych

            7. Hiponatremia - spowodowana ucieczką płynów z tkanki mózgowej, zmniejszenie objętości mózgu oraz nadmiernego wypełnienia naczyń krwionośnych

            Powoduje to: krwawienia do OUN, powstawanie krwiaków podtwardówkowych, wodniaków podtwardówkowych

            Objawy: wstrząs hipowolemiczny, utrata masy ciała nadmierne pragnienie podwyższone napięcie mięśniowe, drżenia kończyn

            Genetycznie uwarunkowane zaburzenia metaboliczne

            Choroba syropu klonowego cecha autosomalna recesywna, niemożność dekarboksylacji leucyny, izoleucyny i waliny.

            Dzieci rozwijają się (?) do momentu wprowadzenia białka do diety.

            Objawy: wymioty, drgawki, hipertonia mięśniowa, kwasica metaboliczna

            Fenyloketonuria

            Choroby skórno - nerwowe - trudne do rozpoznania w okresie noworodkowym.

            Zwłaszcza, gdy chodzi o stwardnienie guzowate, gdyż objawy skórne pojawiają się później. Jedynie znamiona barwne mogą mieć znaczenie diagnostyczne

            Dobrotliwe ( łagodne) „drgawki 5 dnia życia” - rozwój psycho-ruchowy najczęściej prawidłowy, później może być Epi

            Zespół pirydoksynozależny

            - dzieci rodzą się wiotkie, powłoki zabarwione smółką, ciężkie drgawki długotrwałe

            - niezbędne podanie pirydoksyny ( pirydoksyna - kofaktor niezbędny do produkcji GABA ) - kwasu gamma - aminomasłowego

            Leczenie

              1. Zapewnić prawidłowe oddychanie

              2. Zapewnić prawidłowe krążenie

              3. Kontrola tętna i oddechu

              4. Dojście do żyły i w miarę możliwości określenie etiologii drgawek

            1. Wlew dożylny 2-4 ml/kg 15-20% glukozy w wodzie destylowanej lub 10% glukozy - 8 ml/kg/min., jeżeli brak poprawy to :

            2. dożylnie 2-6 mg 5-10% Calcium gluconicum ( 4 mg/kg m.c. ) - pod kontrolą akcji serca ->

            3. dożylnie 50-100 mg chlorowodorku pirydoksyny -

            4. dożylnie 2-6 ml 2% siarczanu magnezu ( Mg SO4 ) ->

            5. dożylnie Diazepam 0.5 mg/kg, powoli ->

            6. Fenobarbital w dawce 5 mg/kg na dobę dożylnie lub doodbytniczo ->

            7. Rivotril dożylnie ( Clonazepam ) 0.01 - 0.1 mg/gk m.c

            8. Decadron dożylnie 0.3 - 0.7 mg/kg m.c/ dobę

            1. TĘŻYCZKA

            Jest stanem nadpobudliwości ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego spowodowanym nieprawidłowym stężeniem jodów w płynie otaczającym komórkę nerwową.

            Obniżenie poziomu: obniżenie Ca+, obniżenie Mg+, obniżenie H+ ( alkaloza) może doprowadzić do wystąpienia tężyczki

            Objawy tężyczki:

            - czuciowe - drętwienia, parastezje kończyn i twarzy

            - ruchowe - bolesne kurcze mięśniowe lub drgawki

            Skurcze toniczne występują: obustronnie, symetrycznie, przy zachowanej świadomości

            Rozpoczynają się od mięśni kłębu kciuka i obejmują kolejno mięśnie ramion, przedramion, twarzy, klatki piersiowej i kończyn dolnych

            W tężyczce utajonej zwraca uwagę lękliwość i niepokój dziecka, wzmożone napięcie mięśniowe

            Aby wystąpiły typowe objawy tężyczki potrzebna jest stymulacja nerwów ruchowych poprzez niedotlenienie, pobudzenie mechaniczne lub elektryczne

            Objaw Chvostka polega na mechanicznym stymulowaniu nerwu; lekkie opukiwanie pnia nerwu twarzowego ( okolica przed otworem słuchowym zewnętrznym) powoduje skurcz mięśni mimicznych, okolicy oka i ust po tej samej stronie ciała

            Objaw Lusta - opukiwanie pnia nerwu strzałkowego tuż pod główką strzałki -> powoduje to unoszenie się zewnętrznego brzegu stopy

            Objaw Trousseau - polega na niedokrwieniu -> niedotlenieniu nerwów poprzez założenie opaski uciskowej ( mankiet do mierzenia ciśnienia), np. na ramieniu powoduje skurcz nadgarstka -> ułożenie w tzw. „rękę położnika”

            Objaw Erba - skurcz mięśni po zastosowaniu prądu galwanicznego ( nerw pośrodkowy w zgięciu łokciowym)

            Tężyczka jawna

            Charakteryzuje się nadmiernie podwyższoną pobudliwością nerwowo - mięśniową, która może prowadzić do utrzymujących się nawet kilka godzin lub dni drgawek tonicznych ( kloniczno - tonicznych lub utraty przytomności, światłowstrętu, biegunki), utrzymuje się toniczny kurcz nadgarstków i stóp

            - Ręka zgięta w nadgarstku i stawach śródręczno - palcowych, palce wyprostowane a kciuk przywiedziony ( ręka położnika).

            - Stopa końsko - szpotawa

            - Młode niemowlęta zamiast „ręki położnika” demonstrują zaciśnięcie pięści

            - Skurcze twarzy - bolesne grymasy: „pyszczek ryby” i zaciskanie oczu

            - Kurcz głośni ( larynospasmus )

            - Duszność z sinicą

            - Tężyczka mięśnia sercowego -> zgon

            Przyczyny tężyczki hipokalcemicznej

            1. Niedoczynność przytarczyc - hormon przytarczyc = parathormon wpływa na podniesienie wapnia i obniżenie potasu w surowicy

            2. Wczesna hipokalcemia w okresie noworodkowym

            - przejściowa u wcześniaków i dzieci z dystrofią wewnątrzłonową w 24 - 36 godzin po porodzie.

            Leczenie: 10% glukonian wapnia

            1. Późna hipokalcemia w okresie noworodkowym- 5 - 10 dni życia, po wprowadzeniu mieszanek mlecznych ( bogatych w fosforany lub z powodu przejściowej niewydolności nerek w wydalaniu fosforanów ( podwyższenie potasu -> obniżenie wapnia).

            Leczenie: do mieszanek mlecznych dodaje się glukonian wapnia, aby „wytrącić” fosfor w pożywieniu i zmniejszyć wchłanianie potasu w przewodzie pokarmowym

            1. Krzywica niedoborowa- brak Vit.D3 powoduje obniżenie wapnia

            Objawy: obniżenie wapnia, obniżenie 250HD3, podwyższenie fosfatazy alkalicznej

            1. Hipokalcemia po lekach p-drgawkowych

            - u chorych z padaczką

            - u celiakii

            - w przewlekłych chorobach jelit, wątroby, nerek

            Tężyczka z obniżonym poziomem magnezu- rodzinna: upośledzenie wchłaniania jelitowego magnezu

            Tężyczka w alkalozie- najczęściej psychogenna w hiperwnetylacji

            1. ETIOLOGIA I LECZENIE STANU PADACZKOWEGO

            Najczęstsza etiologia stanu padaczkowego w różnych grupach wiekowych

            Noworodek

            • Encefalopatia niedotlenieniowo - niedokrwienna

            • Zakażenia

            • Wrodzone wady metaboliczne ( np. nieketotyczna hiperglicynemia )

            • Udar lub krwawienia dokomorowe

            • Wady wrodzone

            • Drgawki pirydoksynozależne

            Dziecko

            • Zakażenia

            • Proste drgawki gorączkowe

            • Zaburzenia metaboliczne

            • Wady wrodzone

            • Padaczka

            Dorosły

            • Udar

            • Niedostateczne stężenie leków przeciwdrgawkowych

            • Urazy

            • Guzy

            Przyczyny nieznane, niezdefiniowane

            Schemat klasyfikacji stanu padaczkowego

            Niedrgawkowy SP

            • Absence

            • Napady częściowo złożone

            Drgawkowy SP

            • Napady częściowe ( ruchowe, ogniskowe )

            • Uogólnione napady toniczno - kloniczne

            Leczenie drgawkowego stanu padaczkowego

            Czas trwania drgawek

            0 do 5 minut

            Zapewnić choremu bezpieczeństwo

            Monitorować czynności krążeniowo - oddechowe

            Podać tlen

            5 - 10 minut

            Diazepam : dzieci 0.2 - 0.5 mg/kd

            Zabezpieczyć dostęp do żyły

            Podać w ml/kg glukozy i witaminy B

            Podać Lorazepam: 0.05 Do 0.1 mg/kg

              • Lek I - rzutu

            > 10 minut- Noworodek : fenobarbital 20 mg/kg. Dziecko lub dorosły: fenytoina 20 mg/kg

            > 30 minut- Wprowadzić długo działający lek Fenobarbital 10 mg/kg. Należy przewidzieć konieczność intubacji

            45 do 60 minut- Przenieść do oddziału intensywnej opieki medycznej

            1. PADACZKA U DZIECI

            Wg definicji Światowej Organizacji Zdrowia:

            Napady padaczkowe są przejściowym zaburzeniem czynności mózgu o charakterze ruchowym, czuciowym, wegetatywnym lub psychicznym, które powstają wskutek nadmiernego wyładowania bioelektrycznego pewnego obszaru neuronów lub całego mózgu

            Padaczka definiowana jest jako przewlekłe zaburzenie mózgu o różnej etiologii, cechujące się nawracającymi napadami.

            Etiologia: zaburzenia wieloczynnikowe: zarówno rolę odgrywają :

            - czynnik genetyczne,

            - czynniki egzogenne

            O obrazie napadu padaczkowego decyduje obszar neuronów objętych podczas napadu wyładowaniem czynności bioelektrycznej.

            Podział:

            1. Napady częściowe:

            1. Napady częściowe proste ( świadomość niezaburzona )

              1. z objawami ruchowymi

              2. z zaburzeniami somatycznymi

              3. z zaburzeniami autonomicznymi

              4. z zaburzeniami psychicznymi

            2. Napady częściowe złożone ( świadomość zaburzona)

              1. o początku prostym ( zaburzenia świadomości dołączają się w czasie napadu )

              2. z zaburzeniami świadomości od początku

            3. Napady częściowe rozwijające się w napady uogólnione

            1. Napady uogólnione ( drgawkowe lub niedrgawkowe )

            1. Napady nieświadomości

            2. Napady miokloniczne

            3. Napady toniczne

            4. Napady kloniczne

            5. Napady toniczno - kloniczne

            6. Napady atoniczne ( astatyczne)

            Wśród najczęstszych przyczyn padaczki objawowej wymienia się:

            - wady rozwojowe płaszcza mózgowego

            - zespół nerwowo - mięśniowy ( pakomatozy )

            - okołoporodowe encefalopatie niedotlenieniowo - niedokrwienne

            - krwawienia do OUN

            - następstwa procesów zapalnych OUN

            - urazy OUN

            • Diagnostyka:

            - głównie Eeg, będący pomiarem czynności bioelektrycznej mózgu. Największą wartość ma Eeg w czasie napadu i przed włączeniem leczenia

            Zapisy u dzieci winny być wykonywane wielokrotnie, w tym we śnie

            • Wywiad: charakter i rodzaj napadu

            czy u dziecka z zaburzeniami neurologicznymi i rozwoju umysłowego

            czy u prawidłowo rozwijającego się, bez oznak innej choroby

            • Inne badania niezbędne : TK głowy, Rezonans magnetyczny, Ocena psychologiczna

            • Wybrane zespoły padaczkowe:

            Zespół Westa ( napady zgięciowe ) dotyczy niemowląt

            Nagły skurcz ciała z przygięciem głowy i kończyn lub ich rozrzuceniem. Występują przy zasypianiu lub budzeniu się. Towarzyszy im krzyk. Mogą przypominać napady kolki jelitowej. Rokowania niepomyślne

            Padaczki miokloniczne - występują w pierwszych latach życia

            Cechują je napady polegające na nagłym skurczu mięśni, najczęściej pasa ramiennego i kończyn górnych

            Zespół Lennoxa - Gastauta - u dzieci z upośledzeniem umysłowym

            Łagodna padaczka z wyładowaniami w okolicy centralnej i środkowo - skroniowej

            Napady czuciowo - ruchowe twarzy, języka i kończyn górnych ( sztywnienie języka, ślinotok, niemożność mówienia)

            Pycnolepsia - kilkusekundowe wyłączenia świadomości

            Padaczka fotogenna - pod wpływem błysków świetlnych ( w tym padaczka telewizyjna)

            1. BADANIE PRZEDMIOTOWE NIEMOWLĄT I MAŁYCH DZIECI

            Badanie przedmiotowe

            • oglądanie

            • dotykanie

            • opukiwanie

            • osłuchiwanie

            W badaniu oceniamy :

            1. stan ogólny

            2. zachowanie się dziecka

            3. budowę ciała

            4. rozwój somatyczny i psychoruchowy

            5. odżywienie

            6. skórę

            7. węzły chłonne.

            8. głowę

            9. szyję

            10. klatkę piersiową

            11. brzuch

            12. narządy moczowo - płciowe

            13. układ kostno - stawowy

            14. układ nerwowy

            I. Ocena stanu ogólnego jest bardzo istotna.

            Ciężki stan dziecka = ( zagrożenie życia, sinica, nasilona duszność, znaczna bladość powłok, uogólnione obrzęki, utrata przytomności, drgawki, bezdech, itp. ).

            Stan dziecka jest dobry lub zadowalający : lekarz może przystąpić do systematycznego badania dziecka.

            Ocenie rozwoju somatycznego i stanu odżywienia służy :

              1. pomiar masy ciała

              2. pomiar wzrostu

              3. pomiar grubości fałdów skórno - tłuszczowych

              4. ocena budowy ciała, symetrii i proporcji, ułożenie dziecka oraz postawa ciała

            II. Ocena skóry : dziecko należy rozebrać, zapewnić odpowiednie oświetlenie, zapewnić odpowiednią temperaturę pomieszczenia.

            Oceniamy jej : zabarwienie, wilgotność, ocieplenie, elastyczność. Nadmierna bladość, sinica, zażółcenie powłok mogą stanowić istotny objaw chorobowy. To samo dotyczy nadmiernej wilgotności lub suchości i szorstkości skóry, wybroczyn, obrzęków, cech zapalenia, odmy podskórnej.

            III. Ocena węzłów chłonnych - badamy węzły chłonne potyliczne, zauszne, podżuchwowe, łokciowe, pachwinowe. Oceniamy ich wielkość, spoistość, ruchomość względem podłoża, bolesność.

            Badanie ogólne obejmuje również mierzenie temperatury ciała. U małych dzieci temperaturę ciała mierzy się w odbytnicy.

            Badanie przedmiotowe szczegółowe

            I. Głowa

            Ocena :

            1. kształtu czaszki

            2. wielkości czaszki

            3. obwodu czaszki (dotyczy to zwłaszcza dzieci, u których istnieje podejrzenie wodogłowia i małogłowia)

            4. wielkości i napięcia ciemiączka

            5. szerokości szwów czaszkowych.

            6. występowanie lub nie występowanie objawu czynnej krzywicy, jakim jest rozmiękania potylicy ( craniotabes ) ( w krzywicy zarastanie ciemiączka może być opóźnione. W wodogłowiu wymiary ciemiączka są zwiększone, a szwy czaszkowe poszerzają się. W odwodnieniu ciemiączko jest zapadnięte)

            II. Oczy

            Oceniamy szpary powiekowe, rozstawienie i ustawienie oraz osadzenie gałek ocznych, wielkość i reakcję źrenic na światło. Ponadto badamy rogówki, twardówki, określając ich zabarwienie ( np. zażółcenie ), oraz spojówki i brzegi powiek. Sprawdzamy czy niemowlę wodzi oczami za przedmiotami. Zwracamy uwagę na ewentualną obecność fałdu nakątnego, zeza, oczopląsu.

            III. Nos

            Badanie polega na sprawdzeniu drożności i obecności wydzieliny w przewodach nosowych. U dzieci starszych oceniamy powonienie.

            III. Małżowiny uszne

            • wydzielinę w przewodach słuchowych zewnętrznych

            • ucisk na skrawki uszne

            • badanie okolicy przyusznej i wyrostka sutkowatego kości skroniowej

            • badanie otoskopowe

            • próby błędnikowe

            • badanie słuchu.

            IV. Jama ustno - gardłowa:

            • oglądanie migdałków podniebiennych ( wielkość, zabarwienie, wydzielina, naloty, krypty ).

            • oglądanie warg, przedsionka, uzębienia, błony śluzowej jamy ustnej, ujść ślinianek, języka ( wielkość i stan brodawek ), podniebienia twardego i miękkiego oraz gardzieli

            V. Szyja

            • oglądanie szyi ( płetwistość szyi, kręcz karku, znaczne powiększenie gruczołu tarczowego )

            • badanie mięśnia mostkowo - obojczykowo - sutkowego

            • badanie gruczołu tarczowego

            VI. Klatka piersiowa

            Noworodki i niemowlęta badamy w pozycji leżącej na plecach i brzuchu, natomiast dzieci w następnych okresach życia w pozycji siedzącej lub stojącej.

            Oglądaniem oceniamy budowę, kształt, symetrię, ruchomość. U niemowląt zwracamy uwagę na objawy krzywicy ( różaniec krzywiczy, bruzdy Harisona ), zniekształcenia ( klatka piersiowa lejkowata zwana szewską, klatka piersiowa kurza ).

            Ocena ruchów oddechowych klatki piersiowej. Określamy typ oddychania na podstawie częstotliwości, rytmiczności i amplitudy ruchów oddechowych. Częstość oddechów zmniejsza się z wiekiem dziecka. U noworodka częstość oddechów jest znaczna i wynosi około 40/min.

            W przypadku duszności :

            1. zwiększona amplituda ruchów klatki piersiowej

            2. przyspieszenie oddechów

            3. wciąganie nadbrzusza, wcięcia mostkowego, dołu jarzmowego, międzyżebrzy.

            Duszność może mieć charakter :

            • wdechowy ( przeszkoda w górnym odcinku dróg oddechowych ),

            • wydechowy ( przeszkoda w dolnym odcinku drzewa oskrzelowego

            • wdechowo - wydechowy.

            Opukiwanie :

            1. Odgłos opukowy porównujemy w symetrycznie położonych okolicach obu połów klatki piersiowej

            2. Prawidłowy odgłos opukowy jest jawny

            3. Odgłos opukowy nadmiernie jawny, a zwłaszcza bębenkowy ( rozdęcie płuc, odma opłucnowa ) lub stłumiony ( gorsza powietrzność tkanki płucnej, płyn w jamie opłucnej ), jest zjawiskiem nieprawidłowym.

            4. Badanie drżenia głosowego oraz przewodnictwa głosu i szeptu u dzieci, które współpracują z lekarzem.

            Osłuchiwanie :

            Prawidłowy szmer oddechowy pęcherzykowy ( u małych dzieci szmer pęcherzykowy jest głośniejszy i nieco bardziej szorstki niż u dzieci starszych ).

            Nieprawidłowym szmerem oddechowym jest :

            1. szmer oskrzelowy ( wydech jest dłuższy, głośniejszy w porównaniu z wdechem ) świadczy najczęściej o nacieku w tkance płucnej z zachowaną drożnością drzewa oskrzelowego.

            2. rzężenia suche ( świsty i furczenia )

            3. rzężenia wilgotne ( drobnobańkowe, średniobańkowe, grubobańkowe ).

            4. trzeszczenia ( wypełnianie powietrzem zapadniętych pęcherzyków płucnych ).

            5. tarcie opłucnej ( suche zapalenie opłucnej ).

            • Serce- Badamy stosując oglądanie, dotykanie, opukiwanie i osłuchiwanie.

            • oglądanie serca w połączeniu z palpacją :

            1. wzmożone tętnienie

            2. uderzenie koniuszkowe ( w okresie niemowlęcym wyczuwalne jest w okolicy IV międzyżebrza, w linii środkowo - obojczykowej, między 2 a 5 rokiem życia przesuwa się w okolicę V lewego międzyżebrza w lewej linii środkowo -obojczykowej )

            3. zwiększone tętnienie w okolicy przedsercowej

            4. garb sercowy ( następstwo przerostu komory prawej )

            5. mruk koci ( w okolicy przymostkowej lewej - w niektórych postaciach ubytku międzykomorowego ).

            - opukiwanie serca - ma służyć ocenie wielkości serca przez ustalenie granic stłumienia sercowego na przedniej powierzchni klatki piersiowej.

            Stłumienie bezwzględne zależy od części serca, która bezpośrednio przylega do wewnętrznej powierzchni klatki piersiowej. Granice stłumienia bezwzględnego :

                  • górna - III żebro u młodszych dzieci i IV żebro u dzieci powyżej 5 roku życia

                  • lewa - pomiędzy linią sutkową a przymostkową ( u dzieci młodszych bliżej linii sutkowej )

                  • prawa - lewy brzeg mostka

            • osłuchiwanie serca

            1. Badanie :

            • w pozycji leżącej

            • w pozycji siedzącej

            • ułożenie dziecka na lewym boku.

            1. Osłuchujemy w 4 najważniejszych punktach :

            • nad koniuszkiem

            • w polu płucnym ( w II lewym międzyżebrzu przy mostku )

            • w polu aortalnym ( w II prawym międzyżebrzu )

            • w polu zastawki trójdzielnej ( w IV lewym międzyżebrzu przy mostku ).

            1. Oceniamy :

            • częstość i miarowość czynności serca

            • niemiarowość oddechową, zjawisko fizjologiczne, osłuchujemy również wstrzymania przez dziecko oddechu

            Następnie oceniamy tony serca. U zdrowego dziecka oprócz I i II tonu dość często wysłuchujemy ton III.

            Szmery :

            • skurczowe

            • rozkurczowe

            Wyróżniamy :

            • szmery przygodne

            • organiczne

            • czynnościowe

            Najczęściej mamy do czynienia ze szmerami przygodnymi ( m.in. klasyczny wyrzutowy, szmer Stilla). Głośność szmeru ocenia się według skali Levine'a. Badanie układu krążenia obejmuje również ocenę naczyń obwodowych : tętniczych i żylnych. Mierzymy ciśnienie tętnicze krwi metodą Korotkowa. Szerokość mankietu powinna być dostosowana do wieku badanego i długości kończyny. Wartości ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego zmieniają się z wiekiem. Ocena wg siatek centylowych ciśnienia tętniczego.

            VII. Brzuch

            1. Małe dziecko :

            - źle umiejscawia swoje dolegliwości

            - napina mięśnie brzucha podczas badania.

            2. Dziecko : układamy na plecach, a lekarz powinien usiąść po jego prawej stronie.

            3. U noworodków i niemowląt ( mają cienkie powłoki brzuszne ) badamy pępek i pępowinę

            4. Oglądamy okolicę odbytu.

            • 5. Badanie palpacyjne powierzchowne - rękę układamy płasko na brzuchu. Podczas badania obserwuje twarz dziecka. Badanie palpacyjne może wykazać obronę mięśniową. Sprawdzamy objaw otrzewnowy Blumberga. Szybkie uciśnięcie powłok, a następnie energiczne odjęcie ręki od brzucha, powoduje ostrą reakcję bólową.

            6. Badanie szczegółowe polega na głębokim obmacywaniu brzucha. Badanie to przeprowadzamy jedną ręką. Pacjent powinien mieć przygięte w stawach biodrowych kończyny dolne. Badamy kolejno wątrobę, śledzionę, trzustkę, nerki i pęcherz moczowy.

            7. Obmacując i opukując podbrzusze ponad spojeniem łonowym sprawdzamy wypełnienie pęcherza moczowego i bolesność w tej okolicy. Wstrząsamy również okolicę lędźwiową ( objaw Goldflama - ból przy wstrząsaniu ).

            VIII. Narządy płciowe

            U chłopców sprawdzamy, czy jądra znajdują się w mosznie. Oceniamy wielkość prącia i jąder oraz stan najądrzy. Staramy się wcześnie wykryć stulejkę, spodziectwo, wodniak jądra, przepuklinę mosznową.

            U dziewcząt już w okresie noworodkowym oceniamy rozwój warg sromowych. W każdym okresie życia zwracamy uwagę na stan sromu i ujście cewki moczowej.

            IX. Układ ruchu

            Badanie dotyczy układu kostno - stawowego i mięśni. Oceniamy zakres ruchów stawów i kręgosłupa. Zwracamy uwagę na krzywizny kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej, badanie stawu biodrowego.

            X. Układ nerwowy

            Badanie neurologiczne :

            • ułożenie i zachowanie się dziecka

            • rozwój psychoruchowy

            • rozwój mowy

            • ruchy czynne i bierne, mimowolne

            • napięcie mięśniowe

            • odruchy ścięgniste w obrębie kończyn górnych i dolnych

            • odruchy brzuszne mosznowe

            • odruch podeszwowy

            • u dzieci do 2 lat objaw Babińskiego ( grzbietowe zgięcie palucha z rozstawieniem pozostałych palców w wypadku podrażnienia podeszwowej powierzchni stopy po stronie zewnętrznej, może występować fizjologicznie )

            • oceniamy czucie powierzchniowe (czucie dotyku, bólu) i głębokie (czucie ułożenia i ruchu biernego).

            Niekiedy badamy również nerwy czaszkowe i dno oczu. Natomiast u każdego dziecka badamy objawy oponowe:

            1. sztywność karku

            2. objaw Flataua ( przygięcie głowy do klatki piersiowej powoduje rozszerzenie źrenic )

            3. objaw Brudzińskiego karkowy, górny ( przygięcie głowy dziecka do klatki piersiowej wywołuje zgięcie kończyn dolnych w stawach biodrowych i kolanowych oraz kończyn górnych w stawach łokciowych )

            1. objaw Brudzińskiego łonowy, dolny ( przy zgięciu kończyn w stawach biodrowych nie można ich biernie wyprostować w stawach kolanowych ).

            U noworodka oceniamy napięcie mięśniowe oraz odruchy fizjologiczne : Moro, pełzania, chwytania, toniczno - kloniczne.

            1. SEMIOTYKA OGÓLNA U DZIECI

            Zajmuje się objawami chorobowymi i ich interpretacją

            Do najczęstszych objawów chorobowych należą:

            • gorączka

            • kaszel

            • duszność

            • wymioty

            • bóle brzucha

            GORĄCZKA

            Wysokość gorączki nie zawsze jest wykładnikiem ciężkości przebiegu choroby. Gorączką jest to podwyższenie temperatury ciała > 38oC. Hypertermia: podwyższenie temperatury ciała > 40oC. Stan podgorączkowy : temperatura ciała 37oC - 38oC.

            Gorączka może być :

            1. ciągła ( febris continua ) - utrzymuje się stale na wysokim poziomie ( np. w płatowym zapaleniu płuc, ziarnicy złośliwej )

            2. zwalniająca ( febris remittens ) - wahania dzienne wynoszą od 1.1oC do 1.5oC

            a krzywa gorączki jest ząbkowana ( np. posocznica, roponercze, zapalenie wsierdzia )

            1. trawiąca ( febris hectica ) lub septyczna - wahania dobowe wynoszą do 4oC, w ciągu tego samego dnia opada do normy z towarzyszącymi zlewnymi potami ( np. posocznica )

            2. przerywana ( febris intermittens ) o charakterze napadowym, w ciągu doby wzrosty do 40oC

            Stany podgorączkowe - zazwyczaj po południu, mogą być związane z istnieniem utajonych ognisk zapalnych ( np. zapalenie zatok, zmiany zapalne przywierzchołkowe zębów, zapalenie dróg moczowych)

            KASZEL

            Spowodowany najczęściej przez zmiany chorobowe w układzie oddechowym ( np. gardła, krtani, tchawicy, oskrzeli, płuc )

            Również kaszel występuje:

            • przy drażnieniu przewodu słuchowego zewnętrznego

            • w chorobach układu krążenia

            • guzach śródpiersia

            • nerwicach

            Pokasływanie - kaszel o niewielkim natężeniu ( np. w chorobach gardła).

            Napady kaszlu- np. przy wchłonięciu ciała obcego do dróg oddechowych!

            W krztuścu kończy się wykrztuszeniem lepkiego śluzu i wymiotami

            Kaszel krtaniowy - najczęściej szczekający suchy kaszel, towarzyszy mu często chrypka

            Kaszel bitonalny - w zapaleniu tchawicy, oskrzeli i oskrzelików

            Kaszel wilgotny - skuteczny z odpluwaniem wydzieliny, np. zapalenie oskrzeli

            DUSZNOŚĆ

            Duszność - uczucie oddychania, połączone z ruchami oddechowymi wykonywanymi z wysiłkiem.

            Duszność może być pochodzenia:

            • płucnego

            • sercowo - naczyniowego

            • metabolicznego

            • psychogennego

            • nerwowo - mięśniowego

            Rodzaje duszności:

            1. zaporowa lub obturacyjna - utrudnienie dostępu powietrza do pęcherzyków płucnych w następstwie zwężenia dróg oddechowych

            2. restrykcyjna - zmniejszenie powierzchni oddechowej płuc lub utrudnienie rozszerzania klatki piersiowej

            3. blok pęcherzykowo - włośniczkowy = utrudnienie przenikania tlenu

            Duszność - rodzaje:

            1. wdechowa- np. w kurczu krtani, obrzęku głośni, ciało obce w krtani i tchawicy, wrodzona wiotkość nagłośni i krtani, niedorozwój żuchwy , atrezja nozdrzy tylnych

            2. wydechowa- w zwężeniu mniejszych oskrzeli, np. obturacyjne zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa

            3. wdechowo - wydechowa: w zapaleniu płuc, chorobach opłucnej, przy ciężkiej obturacji

            WYMIOTY

            Wymioty występują jako objaw wielu chorób

            Powtarzające się wymioty prowadzą do:

            • odwodnienia

            • zaburzeń elektrolitowych i kwasowo - zasadowych

            • acetonemii

            • niedoborów energii

            Występują:

            • w chorobach przewodu pokarmowego( biegunka, błędy żywieniowe, niewydolność wpustu, pylorostenozie )

            • w ostrych chirurgicznych chorobach przewodu pokarmowego( wgłobienie, zapalenie wyrostka robaczkowego, niedrożność )

            • w chorobach zakaźnych( angina, płonica, krztusiec )

            • w chorobach OUN( zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych, guzy OUN, urazy, wylewy, w migrenie, w porażeniu słonecznym )

            • w chorobach układu moczowego

            • w zatruciach, chorobie lokomocyjnej, itp.

            BÓLE BRZUCHA- Objaw bardzo wielu chorób u dzieci

            Bóle:

            • napadowe ( kolkowe )

            • przewlekłe, nawracające

            • o różnej lokalizacji

            • ze stolcami :

            • wolnymi ( płynnymi )

            • zaparciami

            • nietrzymaniem stolca

            • z domieszką śluzu

            • z domieszką krwi

            • z wymiotami

            1. INTERPRETACJA PODSTAWOWYCH BADAŃ LABORATORYJNYCH

            Najczęściej wykonuje się tzw. profile badań laboratoryjnych, które mogą potwierdzić rozpoznanie.

            Najczęstsze badanie laboratoryjne to MORFOLOGIA KRWI OBWODOWEJ, w skład której wchodzi ocena :

            • krwinek białych = leukocyty

            • krwinek czerwonych = erytrocyty

            • hemoglobiny ( Hb )

            • hematokrytu ( Ht )

            • MCV ( objętość krwinek czerwonych )

            • MCH ( średnia masa Hb w krwince czerwonej )

            • MCHC ( średnie stężenie Hb w krwince czerwonej )

            • płytek krwi

            1. OKRESY ONTOGENEZY CZŁOWIEKA

            W pediatrii ( medycynie wieku rozwojowego) wyróżniono następujące okresy rozwojowe:

            I okres prenatalny ( wewnątrzłonowy, śródmaciczny) - trwa 38 - 42 tygodni życia płodowego ( średni czas trwania ciąży wynosi 280 dni ). Wyróżnia się w nim dwie fazy: zarodkową ( do 8 tygodnia życia) i płodową ( 9 - 40 tygodni)

            II okres postnatalny ( pozamaciczny) z następującymi podokresami:

            1. noworodkowym - pierwsze 28 dni życia

            2. niemowlęcym - 1 rok życia

            3. wczesnego dzieciństwa ( poniemowlęcym ) - 2-3 rok życia

            4. przedszkolnym - 4-6 rok życia

            5. szkolnym - 7 - 15 rok życia

            - faza obojętnopłciowa ( 7 - 10/12 rok zycia )

            • faza dojrzewania płciowego ( 10/12 rok życia - 15/16 rok życia )

            1. młodzieńczym - 16 - 20 rok życia

            2. dojrzałości - 20/25 - 40/50 rok życia

            3. starzenia się - od 40/50 rok życia, indywidualnie różnie

            Okres rozwoju postnatalnego ( pozamacicznego) można również podzielić na:

            1. okres rozwoju progresywnego ( od 0 - 25 roku życia ), charakteryzujący się przewagą procesów anabolicznych nad katabolicznymi

            2. okres stabilizacji, tzw. pełnia życia, o cechach względnej równowagi procesów anabolicznych i katabolicznych, tj. od 20/25 roku życia do 40/50 roku życia

            3. okres starzenia się i starości ( od około 50 roku życia i powyżej ) - procesy kataboliczne przeważają nad anabolicznymi. Masa tzw. tkanek aktywnych maleje, zmniejsza się zdolność adaptacji do nowych sytuacji. Najczęściej po 70 roku życia występuje okres starczej wegetacji biologicznej

            1. OKRES NOWORODKOWY I NIEMOWLĘCY

            Donoszony, czyli urodzony między 38 a 42 tygodniem życia noworodek

            mierzy przeciętnie - 50 - 52 cm

            waży przeciętnie - 3,0 - 3,5 kg

            ( noworodki płci męskiej są zwykle większe o ok. 2 cm i cięższe o 0.3 kg )

            Wcześniak to dziecko urodzone między 28 a 37 tygodniem życia z masą ciała 1.000 - 2.500 g.

            Noworodki z ciąż bliźniaczych rodzą się zazwyczaj przedwcześnie i ważą poniżej 2.500 g.

            Dziecko nie jest! miniaturą człowieka dorosłego.

            Wykazuje wiele odrębnych cech morfologicznych i funkcjonalnych, specyficznych dla poszczególnych okresów rozwoju.

            NOWORODEK

            Różni się przede wszystkim proporcjami ciała

            Głowa - duża, stanowi ¼ długości ciała:

            • obwód głowy - 34 - 36 cm i jest o 1-2 cm większy od obwodu klatki piersiowej

            • część mózgowa większa od części twarzowej ( mózgowie u noworodka waży 350 - 400 g, co stanowi 14 % masy ciała, gdzie u dorosłego tylko 2% masy ciała )

            • kości czaszki częściowo skostniałe i luźno połączone ze sobą ( stopniowe zarastanie się czaszki odbywa się do ok. 18 miesiąca życia)

            • ciemiączko - romboidalna przestrzeń na szczycie głowy w miejscu połączenia kości czołowej i ciemieniowej. Jego ocena niezbędna jest do np. odwodnienia dziecka, wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego, procesów krzywiczych

            Kończyny są krótsze

            • środek ciężkości umiejscowiony powyżej pępka ( u dorosłego w okolicy spojenia łonowego )

            • zmiana proporcji ciała w miarę upływu lat

            W jamie macicy płód przebywa w pozycji zgięciowej.

            Dla noworodka typowe jest położenie grzbietowo - wyprostne.

            Stopniowo następuje przezwyciężenie przyciągania ziemskiego tak, że :

            • w 3 miesiącu życia niemowlę unosi głowę w pozycji na wznak

            • w 5-6 miesiącu życia siada

            • ok. 19 miesiąca życia przyjmuje postawę pionową

            • w 12 miesiącu życia ma zdolność lokomocji, jest to możliwe dzięki szybkiemu rozwojowi mózgowia i integracji układu nerwowego z układem ruchu

            NIEMOWLĘ

            Rośnie nierównomiernie:

            • w 1 miesiącu życia przybiera 500 - 600 g,

            • w 2 miesiącu życia 800 - 900 g

            • później tempo wzrostu maleje.

            Zdrowy noworodek:

            • podwaja swą urodzeniową masę ciała w 5 miesiącu życia

            • potraja ok. 1 roku życia !

            W 6 miesiącu życia wyrzynają się pierwsze zęby mleczne.

            Jednoroczne dziecko ma ich przeciętnie 6 ( dziewczynki ząbkują szybciej ).

            Proces rozwoju fizycznego ( ruchowego) i psychicznego w 1 roku życia dziecka jest ze sobą integralnie związany. Dlatego mówi się o rozwoju psychomotorycznym niemowlęcia.

            Prawidłowy rozwój może być zapewniony tylko przez racjonalne żywienie łącznie z spełnieniem niezbędnych potrzeb emocjonalnych ( bodźce uczuciowe, interakcja społeczna z matką, zapewnienie bezpieczeństwa)

            Istnieją przekonywujące dowody, że bezpośredni kontakt matki w pierwszych 16 godzinach po porodzie ze swym nowonarodzonym dzieckiem ( bodźce wzrokowe

            i dotykowe ) wyzwalają macierzyński instynkt opiekuńczy.

            Brak opieki zawsze tej samej osoby, jej emocjonalne zaangażowanie w kontaktach

            z niemowlęciem - prowadzi w przyszłości do poważnych niekorzystnych następstw w rozwoju osobowości dziecka ( choroba sieroca, zaburzenia psychoemocjonalne, dewiacje społeczne ). Żłobek nie jest w stanie zapewnić dziecku rodziny.

            1. OKRES PONIEMOWLĘCY I PRZEDSZKOLNY

            OKRES PONIEMOWLĘCY

            Od 2 roku życia następuje zwolnienie tempa rozwoju.

            Wyraźnie widoczne, tj. w przyrostach rocznych wysokości ciała,

            od ok. 25 cm w 1 roku życia

            do ok. 12 cm w 2 roku życia

            i do ok. 8 cm w 3 roku życia

            Z końcem 3 roku życia dziecko osiąga ~ ¼ masy ciała i 1/3 powierzchni ciała, nieco powyżej ½ wysokości ciała, a ponad 90% obwodu głowy dorosłego

            • kończy się proces wyrzynania zębów mlecznych

            • wydłużeniu ulegają kończyny

            • zmniejsza się ilość tkanki tłuszczowej

            • zwiększa się masa mięśniowa ciała

            • sylwetka ciała jest zgrabniejsza

            • podkreślone zostają ( i to nadmiernie ) fizjologiczne krzywizny kręgosłupa. Wypięty brzuch i pozornie płaskie stopy są tu jeszcze zjawiskiem prawidłowym.

            • dzięki integracji neuromotorycznej i koordynacji kory mózgowej dziecko opanowuje podstawowe czynności lokomocyjne

            • kształtuje się równowaga kwasowo - zasadowa

            • zwiększa się odporność dziecka

            • rozwija się mowa

            • zaczyna się kształtować osobowość dziecka

            • charakterystyczna jest znaczna pobudliwość ruchowa i niemożność dłuższej koncentracji uwagi

            OKRES PRZEDSZKOLNY

                  1. w okresie przedszkolnym utrzymuje się spostrzegane uprzednio zwolnienie tempa rozwoju, tj. ok.. 2 kg i 6-8 cm na rok.

            2. Charakterystyczna wcześniej lordoza i uwypuklony brzuch oraz płaskostopie zanikają

            3. do 2.5 roku życia wyrżnęło się 20 zębów mlecznych

            4. część twarzowa czaszki rośnie szybciej niż mózgowa

            1. szczęka poszerza się

            2. umiejętności ruchowe :

            w 3 roku życia - wchodzenie na schody

            w 4 roku życia - schodzenie ze schodów, ze stawianiem stóp na przemian

            w 5 roku życia - podskakiwanie a następnie skakanie na 1 nodze

            1. nasilenie procesów mineralizacji kości ( nowe punkty kostnienia )

            2. od 6 roku życia wymiana zębów mlecznych na stałe

            3. 5-latek swobodnie: biega, chwyta, zachowuje równowagę

            4. trudne nadal są precyzyjne ruchy manualne ( nie ukończony proces mielinizacji )

            5. zwiększa się dominacja prawej ręki

            6. zaznacza się dymorfizm płciowy

            7. rozwija się pamięć

            1. OKRES SZKOLNY

            DOJRZEWANIE PŁCIOWE

            • dojrzewa wiele układów

            • wzrasta ogólna odporność organizmu

            • wrażliwość zmysłów osiąga swoją dojrzałość

            • dziecko osiąga dojrzałość szkolną, czyli możliwość sprostania wymaganiom szkolnym, bez uszczerbku dla zdrowia i rozwoju dalszego dziecka, w pojęciu tym mieści się :

            - dojrzałość intelektualna

            - dojrzałość społeczna ( w gronie rówieśników )

            - dojrzałość fizyczna ( sprawność fizyczna )

            - dojrzałość immunologiczna ( odporność )

            • zmienia się sylwetka dziecka :

            • klatka piersiowa ulega spłaszczeniu

            • pogłębia się kifoza piersiowa

            • wydłuża się stopa

            • zaznacza się dymorfizm płciowy

            W okresie dojrzewania płciowego z reguły wyróżnia się :

            • fazę przedpokwitaniową

            • fazę pokwitania.

            U dziewcząt - faza przedpokwitania kończy się z wystąpieniem menarche ( pierwszej miesiączki )

            U chłopców - granica trudna do określenia, może nią być szczyt wzrastania wysokości ciała. Pierwsza polucja - odpowiednik menarche - może być niedostrzegana.

            Za prawidłowy okres dojrzewania przyjmuje się:

            dla dziewcząt - 8 - 16 rok życia

            dla chłopców - 10 - 18 rok życia

            U dziewcząt

            1. pierwszym objawem dojrzewania płciowego dziewcząt jest powiększenie gruczołów piersiowych, tzw. stadium pączka Mz

            2. objawom tym towarzyszy lub wyprzedza je, tzw. pokwitaniowy skok wysokości ciała, tj. ~ 6 - 12 miesięcy przed menarche ( tj. ~ 12 roku życia )

            3. przyrost tkanki tłuszczowej ( biodra, pośladki, piersi )

            4. rozwój piersi wyprzedza wystąpienie owłosienia łonowego

            U chłopców

            Okres dojrzewania trwa ~5-6 lat

            1. jako punkt graniczy fazy przedpokwitaniowej i pokwitaniowej przyjmuje się szczyt przyrostu wysokości ciała

            2. rozwój jąder trwa 6 lat, z przyspieszeniem ok. 13 roku życia

            3. następuje wydłużenie worka mosznowego i ścieczenie jego skóry

            4. rozwój prącia zaczyna się ~ 13 roku życia

            5. skok pokwitaniowy wysokości ciała jest uwarunkowany przyspieszeniem wzrastania tułowia i kończyn dolnych

            6. jest również zauważalny skok pokwitaniowy barków i klatki piersiowej ( wpływ androgenów )

            7. wzrost chrząstek krtani i wydłużenie strun głosowych prowadzi do mutacji

            1. BADANIE NOWORODKA PO PORODZIE

            Wady wrodzone widoczne po urodzeniu, np. rozszczep twarzy, przepukliny mózgowe, przepukliny pępowiny, wytrzewienie, wynicowanie pęcherza, itp.

            Wady trudne do ustalenia z powodu ciężkiego stanu dziecka.

            Bezwzględne badanie noworodka po porodzie obejmuje:

            1. sprawdzenie drożności przełyku zgłębnikiem przez nos → drożność nozdrzy tylnych

            2. opukiwanie i osłuchiwanie klatki piersiowej

            3. słuchanie szmerów nad żołądkiem, co może wystąpić w przypadku przetoki tchawiczo - dolnej

            4. osłuchiwanie tonów serca → wykluczenie wad przeciekowych

            5. badanie brzucha → np. guzy nerek, wodonercze

            6. sprawdzenie gonad w worku mosznowym

            7. sprawdzenie ujścia cewki moczowej

            8. obejrzenie krocza i drożności odbytu

            9. ustalenie wad kręgosłupa

            10. kontrola kończyn i stawów

            11. ustalenie wagi, wymiarów czaszki i odruchów fizjologicznych

            Wrodzona przepuklina przeponowa - omówiona wcześniej

            Ocena noworodka wg skali Apgar pozwala obiektywnie określić stan po urodzeniu.

            Stan dobry 8-10 punktów

            Zamartwica 0-7 punktów

            0

            1 punkt

            2 punkty

            Akcja serca

            Brak

            Poniżej 100

            Powyżej 100

            Oddychanie

            Brak

            Słabe, nieregularne

            Głośny płacz

            Napięcie mięśniowe

            Brak napięcia, wiotkość

            Słabe napięcie, kończyny lekko zgięte

            Napięcie prawidłowe, kończyny w zgięciu

            Reakcja na bodźce (wprowadzenie cewnika do nosa)

            Brak reakcji

            Grymas

            Kaszel lub kichanie

            Ukrwienie

            Sinica, bladość

            Tułów zaróżowiony, kończyny sine

            Całe ciało różowe

            Pierwsza ocena po 1 minucie obrazuje stan przed resuscytacją. Następnie ocenia się noworodka w dalszych minutach. U wcześniaka urodzonego w dobrym stanie często następuje załamanie stanu zdrowia w pierwszych godzinach.

            1. WRODZONA PRZEPUKLINA WRODZONA

            PRZEPUKLINA PRZEPONOWA - zwykle lewostronna

            1. Przemieszczenie narządów jamy brzusznej do klatki piersiowej

            2. Niedorozwój płuc

            3. Przesunięcie śródpiersia na stronę prawą

            4. Zapadnięty brzuch

            5. Trudności w oddychaniu (przyspieszenie oddechów, wcinanie międzyżebrzy, powiększenie połowy klatki piersiowej)

            6. Badanie RTG

            7. Intubacja i odessanie powietrza a żołądka

            8. Zakaz wentylacji Ambu!

            1. PRZETOKA TCHAWICZO-PRZEŁYKOWA I WRODZONA NIEDROŻNOŚĆ PRZEŁYKU

            Niedrożność przełyku w 95% łączy się z przetoką i przetokami przełykowo-tchawiczymi.

            Etiologia:

            • Rodzinne występowanie

            • Brak witaminy E i ryboflawiny

            • Zakażenie wirusowe płodu

            Objawy:

            NOWORODEK NIE POŁYKA ŚLINY!→ Obfite ślinienie

            KASZEL - powstaje jako następstwo krztuszenia się i zachłyśnięcia, bądź jako efekt zarzucania do przełyku, przez przetokę przełykowo-tchawiczą treści żołądkowej.

            Kwaśna treść żołądkowa → płuca → nieodwracalne uszkodzenie czynnika powierzchniowego nabłonka oddechowego i zapalenie płuc.

            Rozpoznanie:

            • Drożność przełyku (brak treści żołądkowej, krztuszenie się, sinienie)

            • RTG klatki piersiowej ze zgłębnikiem: zagięty ponad zrośniętym miejscem; powietrze w żołądku i jelitach; szmery oddechowe w nadbrzuszu.

            Postępowanie:

            • Stałe odsysanie z jamy ustnej i gardła

            • Ułożenie dziecka na boku

            • Zakaz karmienia

            Transport do Ośrodka Chirurgii Dziecięcej

            1. WRODZONE WYTRZEWIENIE I PRZEPUKLINA PĘPOWINOWA

            WRODZONE WYTRZEWIENIE = Lapareoschisis

            Następstwo zaburzeń różnicowania się mezenchymy zarodkowej → zaburzenia tworzenia ścian brzucha → wytrzewienie.

            Ubytek w polkach brzusznych, umiejscowiony jest najczęściej na prawo od pierścienia pępkowego.

            Pępowina jest prawidłowo umiejscowiona i wykształcona. Odróżnia to wypadnięcie jelit jako wytrzewienie a nie następstwo pęknięcia worka przepukliny pępkowej.

            Wypadnięte jelita są:

            • Sinowiśniowe

            • Rozdęte

            • Pozlepiane ze sobą

            • Brak ruchów perystaltycznych

            Rozpoznanie: USG w ciąży

            Leczenie: osłonięcie jałowymi, wilgotnymi serwetami i transport do Ośrodka Chirurgii Dziecięcej.

            PRZEPUKLINA PĘPOWINOWA

            Trzewia są częściowo przemieszczone przez jamę brzuszną poprzez szerokie wrota zmienionego pierścienia pępkowego. Pokryte są workiem owodniowym, a pępowina umieszczona jest na szczycie kopuły guza przepuklinowego lub na jego bocznej ścianie. Przerwanie worka → wypadnięcie trzew.

            Często towarzyszą liczne wady rozwojowe, głównie układu krążenia, moczowego i nerwowego.

            1. WRODZONA NIEDROŻNOŚĆ ODBYTU; CHOROBA HIRSCHSPUNGA

            WRODZONA NIEDROŻNOŚĆ ODBYTU

            Niedrożność końcowego odcinka jelita grubego nie jest zwykle całkowita, gdyż towarzyszą jej przetoki do układu moczowego, płciowego lub na zewnątrz krocza.

            Noworodek musi być operowany do 48 godziny życia!

            Rozpoznanie proste dokładne badanie fizykalne oglądanie

            Ewentualne wprowadzenie w obrębie światła natłuszczonego zgłębnika silikonowego

            Uciśnięcie okolicy nadłonowej u chłopców → wydalanie smółki przez cewkę moczową

            Uciśnięcie okolicy nadłonowej u dziewczynek → wydalanie smółki ze światła pochwy

            NIEDROŻNOŚĆ PRZEWODU POKARMOWEGO - CHOROBA HIRSCHSPRUNGA- Ciężki stan noworodka­

            Objawy

            • Po urodzeniu wymioty treścią żółtawą, następnie zielonkawą → fusowatą

            • Brzuch wzdęty, przez powłoki widoczne stawiąjące się jelita

            • Brak smółki i gazów ( musi noworodek oddać smółkę do 48 )

            • Kwasica, zaburzenia elektrolitowo-wodne

            • Niedrożność jest tym cięższa, im wyższy odcinek jest niedrożny

            Niedrożność strukturalna - wywołana jest przeszkodą anatomiczną

            Niedrożność czynnościowa

            1. W przebiegu infekcji

            2. W przypadku wrodzonego braku zwojów śródściennych jelit

            Choroba Hirschsprunga - brak zwojów śródściennych warstwy podśluzowej i mięśniowej obwodowego odcinka jelita grubego, esicy i odbytnicy

            Objawy:

            • Wymioty !

            • Niechęć do ssania

            • Brak smółki !

            • Wzdęty brzuch, bolesność

            • Po wprowadzeniu rurki doodbytnicznej i przejściu przez odcinek bezzwojowy → gwałtowne oddanie gazów i stolca

            Rozpoznanie

            • Wlew doodbytniczy

            • Badanie histopatologiczne błony śluzowej

            • Badanie manometryczne

            1. PRZEPUKLINA RDZENIOWA I OPONOWO-RDZENIOWA

            1. ZESPÓŁ WODOGŁOWIA

            Zachwianie równowagi i proporcji między ilością wytwarzanego płynu mózgowo-rdzeniowego a jego wchłanianiem. Doprowadza to do znacznego poszerzenia przestrzeni płynowych mózgu na skutek nadmiernego gromadzenia się płynu mózgowo ­rdzeniowego i zaniku mózgu.

            Podział wodogłowia:

            0x08 graphic

            Wyrównane aktywne

            Niewyrównane

            0x08 graphic

            Komunikujące się zamknięte

            Niekomunikujące się

            Wrodzone

            Nabyte

            Przyczyny wodogłowia:

            1. Zaburzenia rozwojowe (wady OUN)

              • Wrodzona niedrożność wodociągu Sylwiusza

              • Zespół Dandy-Walkera (niedrożność otworów bocznych komory IV i wada móżdżku)

          3. Procesy zapalne- Stany zapalne, np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, doprowadzają do powstania zlepów, zrostów → zakłócenie krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego.

          Procesy zapalne wewnątrzłonowe, np. toxoplazmoza, cytomegalia wrodzone wodogłowie.

          Objawy:

          U dzieci do 2 r.ż.

          • Nadmierne powiększenie obwodu głowy, rozejście szwów na czaszce, uwypuklenie ciemiączka. Przy opukiwaniu czaszki - odgłos czerepowy (dzbanowy)

          • Zmiany na dnie oczu → zatarcie granic nerwu wzrokowego lub tarcza zastoinowa

          • Objaw zachodzącego słońca → uwidocznienie twardówki nad górną częścią tęczówki

          U dzieci starszych:

          • Niezborność typu móżdżkowego

          • Niedowład lub porażenie kończyn

          • Drgawki

          • Bóle głowy

          • Wymioty

          Leczenie:

          • Przyczynowe

          • Chirurgiczne

          1. Zespoły uciskowe ( np. nowotwory, krwiaki, zmiany zarostowe pajęczynówki w następstwie przebytych procesów zapalnych lub krwawień, itp.)

          1. NOWORODEK Z NISKĄ MASĄ CIAŁA

          Dziecko z wagą urodzeniową < 2.500 g ( wg WHO ) określa się mianem noworodka z niską masą ciała ( LBW ). Urodzeniowa masa ciała jest czynnikiem decydującym o szansach przeżycia i prawidłowego rozwoju.

          W celu oceny klinicznej noworodków z LBW konieczne jest ustalenie wieku ciążowego. Przyjęto uważać 40 tygodni od daty ostatniej miesiączki za prawidłową długość trwania ciąży.

          Poród przedwczesny - to ten, który odbył się przed ukończeniem 37 tygodnia ciąży

          Dolna granica dla porodu przedwczesnego ( wg WHO ) to 22 tydzień, o ile płód ważył co najmniej 500 g.

          W praktyce klinicznej ocenia się dojrzałość noworodka po urodzeniu. Służy do tego badanie cech somatycznych i badanie neurologiczne. Suma punktów wg Dubovitz'a określa wiek płodowy.

          Poszczególne wymiary ciała - MASA, DŁUGOŚĆ, OBWÓD GŁOWY, umieszczone na siatkach centylowych kwalifikują dziecko do następujących grup

          I NOWORODKI EUTROFICZNE - odpowiednie do wieku płodowego ( AGA ) - masa ciała 10 - 90 centyla

          II NOWORODKI HIPOTROFICZNE - ( SGA ) - masa ciała < 10 centyla

          III NOWORODKI HIPERTROFICZNE (LGA) - za duże do wieku płodowego - masa ciała > 90 centyla

          Postępowanie z noworodkiem o niskiej masie ciała

          1. Utrzymanie temperatury ciała w granicach 37 - 37.5'C ( temperatura głęboka) ( inkubator, ciepły materacyk)

          2. Zabezpieczenie przed niedotlenieniem:

          • monitorowanie czynności życiowych ( pulsoksymetr )

          • monitorowanie biochemiczne ( gazometria )

          1. Kontrola glikemii i równowagi kwasowo - zasadowej

          2. Podaż pokarmu :

          • zgłębnik

          • częściowe lub całkowite odżywianie parenteralne

          1. Kontrola poziomu bilirubiny ( ocena stopnia zażółcenia powłok skórnych białkówek gałek ocznych )

          1. NOWORODEK Z HIPOTROFIĄ

          NOWORODKI HIPOTROFICZNE:

          • symetryczne

          • asymetryczne

          Noworodki hipotroficzne symetryczne - wszystkie 2 wymiary ( masa, długość, obwód głowy) mieszczą się poniżej 10 centyla ( długotrwałe niedożywienie spowodowało równomierne zmniejszenie

          Noworodki hipotroficzne asymetryczne - mieszczą się poniżej 10 centyla, ale masa ciała mieści się w przedziale niższym niż obwód głowy i długość dziecka ( tu czynnik zadziałał później i zahamował przyrost masy ciała)

          Przyczyny hipotrofii

          1. Ze strony płodu :

          • nieprawidłowości chromosalne ( np. trisomia 21 )

          • wrodzone błędy metabolizmu ( galaktozemia, fenyloketonuria )

          • wady wrodzone

          • wrodzone infekcje

          1. Ze strony matki :

          • skażenie środowiska zewnętrznego

          • złe warunki socjalne

          • stosowanie leków i używek w ciąży

          • przewlekłe niedotlenienie matki ( niewydolność oddechowa i krążenia )

          • zmiany w naczyniach krwionośnych maciczno - łożyskowych ( EPH, cukrzyca, nadciśnienie )

          1. Ze strony łożyska :

          • niewydolność łożyska

          • zmniejszenie powierzchni wymiany ( zawały, krwiaki, wady naczyń )

          • ciąża mnoga

          Cechy kliniczne noworodka z hipotrofią

          1. Zły stan odżywienia ( skąpa tkanka podskórna - brak rezerw energetycznych, łatwe oziębianie )

          2. Skóra - nadmiernie pofałdowana, skąpy meszek, maź płodowa nieobecna lub żółtawa, naskórek zmacerowany, łuszczy się

          3. Ułożenie ciała zgięciowe

          4. Ruchy energiczne

          5. Głośny krzyk

          6. Hipoglikemia - niedobór glikogenu w wątrobie

          7. Hipokalcemia

          8. Wysoki hematokryt

          9. Niedobór odporności - infekcje nabyte, Infekcje wrodzone - hipotrofia

          10. Częste wady wrodzone

          11. Częściej - zamartwica, zespół MAS

          1. WCZEŚNIAK

          Cechy kliniczne noworodka przedwcześnie urodzonego - WCZEŚNIAKA

          1. Skóra - delikatna, z widocznymi naczyniami krwionośnymi, pokryta mazią i meszkiem

          2. Napięcie mięśniowe - obniżone

          3. Ruchliwość - niewielka

          4. Krzyk - słaby

          5. Ułożenie - wyprostne

          6. Tkanka podskórna - nieco lepiej rozwinięta niż u hipotrofika, zbyt mało tkanki tłuszczowej by regulować temperaturę ciała ( hyper lub hipotermia ) i być rezerwą substancji odżywczych

          7. Drożny przewód tętniczy Botalla - zaburzenia w ukrwieniu płuc

          8. Niedojrzały OUN - bezdechy, bradykardia

          9. Niedojrzała tkanka naczyniowa OUN - krwawienie CUN

          10. Niedojrzałe nerki - obrzęki, zaburzenia gospodarki wodno - elektrolitowej

          11. Obniżona odporność - po 28 tygodniu ciąży przepływ immunoglobulin przez łożysko

          12. Ciężkie żółtaczki

          13. Hipoglikemia

          14. Hipokalcemia

          15. Brak koordynacji między ssaniem, połykaniem i oddychaniem - aspiracja pożywienia do dróg oddechowych

          16. Retinopatia wcześniaków - częściej

          17. Dysplazja oskrzelowo - płucna - częściej

          1. ZAMARTWICA

          Jest to stan niedotlenienia z kwasicą oddechową lub oddechowo - metaboliczną.

          Ocena noworodka wg skali Apgar pozwala obiektywnie określić stan po urodzeniu.

          Stan dobry = 8 - 10 punktów

          Zamartwica = 0 - 7 punktów

          Pierwsza ocena po 1 minucie obrazuje stan przed resuscytacją. Następnie ocenia się noworodka w dalszych minutach.

          U wcześniaka urodzonego w dobrym stanie często następuje załamanie stanu zdrowia w pierwszych godzinach.

          Wszystkie noworodki po porodzie:

          - umieszcza się na stole reanimacyjnym pod promiennikiem podczerwieni ( temperatura 37'C lub więcej )

          • osusza się pieluchą

          • stymuluje skórę do podjęcia oddechu

          • odsysa zawartość jamy ustnej

          • w razie potrzeby -> ogrzany, wilgotny tlen przez maskę

          W ciężkiej zamartwicy:

          1. odessać treść dróg oddechowych W przypadku odpłynięcia wód płodowych podbarwionych smółką - odessać jamę ustną po urodzeniu główki

          2. wsparcie oddechowe- Intubacja :

          • jeśli brak poprawy po podaniu tlenu przez maskę

          • przy zachłyśnięciu smółką

          • istnieje duża przepuklina przeponowa

          1. stymulacja serca: Zewnętrzny masaż serca polega na: uderzaniu 2 palcami w środkową część mostka, przy lewym brzegu, z szybkością ok. 100 uderzeń na minutę

          4. Leki :

          Adrenalina - w rozcieńczeniu 1/10.000 w dawce od 0.25 ml u wcześniaków do 1 ml u dzieci donoszonych. Po dopełnieniu strzykawki powietrzem, wstrzykuje się do rurki intubacyjnej

          Nalorfina - lek stosowany u dzieci w celu zniesienia depresyjnego, narkotycznego działania na OUN ( np. jeśli matka otrzymała Dolargan )

          Bikarbonat - dyskusyjny. Wysoka osmolarność leku stwarza niebezpieczeństwo wylewów śródczaszkowych

          1. SCHORZENIA UKŁADU ODDECHOWEGO W OKRESIE NOWORODKOWYM PROWADZĄCE DO NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ

          ZAROŚNIĘCIE NOZDRZY TYLNYCH - nie potrafi oddychać przez usta, zgon.

          Bezwzględna intubacja.

          PRZEPUKLINA PRZEPONOWA - zwykle lewostronna

          1. przemieszczenie narządów jamy brzusznej do klatki piersiowej

          2. niedorozwój płuc

          3. przesunięcie śródpiersia na stronę prawą

          4. zapadnięty brzuch

          5. trudności w oddychaniu ( przyspieszenie oddechów, wciąganie międzyżebrzy, powiększenie połowy klatki piersiowej )

          6. badanie RTG

          7. intubacja i odessanie powietrza z żołądka

          8. zakaz wentylacji Ambu !

          DUŻE WOLE TARCZYCY - może powodować duszność. Podanie L-Tyroksyny przyspiesza inwolucję wola

          ODMA OPŁUCNOWA - częste powikłanie po sztucznej wentylacji. Może wystąpić samoistnie przy pierwszym oddechu

          Mała odma - wsysa się samoistnie

          Duża odma - odbarczenie i drenaż ssący

          PŁYN W OPŁUCNEJ - częste przy „obrzęku uogólnionym”, płyn gromadzi się obustronnie. Krew i chłonka w opłucnej rzadko występują w tym wieku

          ZESPÓŁ ZABURZEŃ ODDYCHANIA ZZO = RDS Najczęstsza przyczyna niewydolności oddechowej u noworodka to ZZO

          1. mała dojrzałość płuc Skąpa sieć naczyń włosowatych i zachowanie woreczków płucnych, przetrwały przewód Botalla powodują upośledzenie wymiany gazowej i prowadzą do powstania obrzęku tkanki płucnej

          2. niedobór surfaktantu- Uszkodzenie surfaktantu:

          • oziębienie

          • niedotlenienie

          • kwasica

          • nadmiar insuliny lub jego niedobór u wcześniaków

          Wytwarzanie surfaktantu pobudzone jest w:

          • przypadku odpłynięcia wód płodowych

          • stosowania : kortykosterydów, tyroksyny, mukolityków

          Wcześniak - niewielkie zasoby surfaktantu wyczerpują się w pierwszych godzinach życia -> rozszerzenie się obszarów płuc z niedodmą

          Dzieci z hipotrofią - nie są skłonne do ZZO

          Przewlekły stres - stymuluje dojrzewanie płuc

          Do RDS prowadzi u nich: policytemia, niedotlenienie, oziębienie, kwasica, hipoglikemia, infekcje

          Objawy kliniczne ZZO - dzieci nie rodzą się z rozwiniętym RDS

          Duszność - rozwija się po 2 godzinach

          Bezdech - często pierwszy objaw

          Stękanie - wydechowe ( głód tlenowy )

          Badania pomocnicze w ZZO

          • zmiany w gazometrii : początkowo obniżenia Pa 02, następnie obniżenie się pH i podwyższenie Pa C02

          • obraz krwinek białych ( infekcja )

          • hipoglikemia

          Rtg klatki piersiowej: 4 fazy zmian aż do tzw. „mlecznych płuc” ( wówczas granice serca niewidoczne)

          Obraz anatomopatologiczny - twarde, bezpowietrzne sinoczerwone płuca.

          Zapadnięte pęcherzyki płucne i obecność błon hialinowych ( skrzepnięte białka osocza)

          1. ZESPÓŁ ASPIRACJI SMÓŁKI

          Zespół jest następstwem ciężkiej zamartwicy wewnątrzmacicznej.

          Występowanie:

          • u noworodków urodzonych po 34 tygodniu ciąży ( tylko noworodek o pewnym stopniu dojrzałości reaguje na niedotlenienie oddaniem smółki ! )

          • najczęściej w ciąży przeterminowanej

          • u noworodków dużych lub hipotroficznych z przebytą zamartwicą

          • aspiracja smółki ! u płodu lub przy pierwszym oddechu

          Wygląd:

          • skóra o brudnozielonym zabarwieniu, łuszcząca się, bez mazi płodowej

          • pępowina - z małą ilością galarety Whartona

          • z jamy ustnej i nosa - wypływa gęsta zielona treść

          • klatka piersiowa - rozdęta

          • często dziecko nieprzytomne : z szeroko otwartymi źrenicami, z odbytu wypływa smółka, brzuch zapadnięty

          W Rtg: niedodma, rozedma, zapalenie

          Postępowanie:

          • po urodzeniu główki odessać jamę ustną

          • pod kontrolą laryngoskopu oczyścić drogi oddechowe

          • leżenie w pozycji Trendelenburga

          • wentylacja mechaniczna

          • odsysanie, przepłukiwanie i zmiana rurki intubacyjnej

          • antybiotyk i sterydy

          • CPAP

          1. BPD

          Dysplazja oskrzelowo - płucna = BPD występuje u noworodków po przebytej niewydolności oddechowej

          Etiologia BPD:

          • leczenie tlenem o wysokim stężeniu przez okres ponad 40 godzin

          • uraz mechaniczny z użyciem wysokich ciśnień oddechu zastępczego (barotrauma )

          • przedłużona intubacja

          • błędy w opiece nad wcześniakiem : oziębienie, nadmierna ilość płynów - udrożnienie przewodu Botalla - BPD

          Patologia BPD:

          • obrzęki i uszkodzenie nabłonka dróg oddechowych

          • proliferacja naczyń włosowatych a następnie po wpływem wdychanych gazów : pękanie przegród międzypęcherzykowych i tworzenie torbieli

          • zwłóknienie płuc

          1. HIPOGLIKEMIA I HIPERGLIKEMIA W OKRESIE NOWORODKOWYM

          HIPOGLIKEMIA

          Niskie stężenie cukru we krwi.

          U noworodka - objawy niespecyficzne, krańcowo różne : niepokój, drżenia,

          drgawki lub senność, niechęć do ssania, obniżone napięcie

          mięśniowe, oziębienie

          Najgroźniejsze objawy: drgawki, bezdechy, sinica, zatrzymanie krążenia

          Przyczyny hipoglikemii:

          1. niedobór podaży w stosunku do potrzeb

          2. zaburzenia hormonalne ( insulina, glukagon, katecholaminy i hormony wzrostu nie przechodzą przez łożysko ! )

          3. wrodzone defekty metaboliczne ( galaktozemia, fruktozemia, glikogenozy )

          Za hipoglikemię przyjmuje się następujące wartości glukozy w osoczu:

          1. do 72 godzin życia u dzieci z małą masą ciała < 25 mg%

          2. do 72 godzin życia u dzieci donoszonych < 35 mg%

          3. po 72 godzin życia u wszystkich < 45 mg%

          Leczenie:

          • wlew 10% Glukozy 3 ml/kg/godzinę

          • sterydy

          • glukagon

          • Adrenalina

          • Diazoksyd - hamuje wydzielanie insuliny, np. w wyspiaku trzustki

          HIPERGLIKEMIA

          - wartość glukozy w surowicy > 150 mg%

          Powoduje diurezę osmotyczną i odwodnienie.

          Najczęściej :

          • u dzieci < 1.250 g

          • po przebytym wstrząsie

          • w „przemijającej cukrzycy noworodków” - niedobór insuliny

          1. ŻÓŁTACZKI PATOLOGICZNE OKRESU NOWORODKOWEGO.

          Żółtaczka przedwczesna ( icterus praecox ) - rozpoczyna się w pierwszej dobie życia.

          Żółtaczka przedłużona ( icterus prolongatus ) - trwa ponad 10 dni u donoszonych i ponad 14 dni u wcześniaków

          Żółtaczka nadmierna - Hiperbilirubinemia całkowita :

          • powyżej 12 mg% u donoszonych

          • powyżej 15 mg% u wcześniaków

          Szkodliwe działanie bilirubiny pośredniej rozpuszczalnej w osoczu - uszkadza mózg

          1. zażółcenie całego mózgu

          2. skupiska barwnika w jądrach podkorowych ( żółtaczka jąder podstawy mózgu = kernicterus )



          Wyszukiwarka

          Podobne podstrony:
          Pediatria W - choroby kłębuszków nerkowych, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria W - Ostre zapalenie opon mózg - rd, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria W - Układ krążenia płodu, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria - oparzenia, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria - Zespoły pourazowe OUN, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria W - Zakażenie wirus Epsteina - Barr, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria-Cukrzyca, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria - zatrucia 6.11.04, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria - utonięcia, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria W - Skazy krwotoczne, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria - alergie, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria W - choroby kłębuszków nerkowych, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Pediatria W - Ostre zapalenie opon mózg - rd, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          CP3 Profilaktyka przeciwzakrzepowa. Wstrząs, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne
          Lekarze nie chcą się uczyć medycyny ratunkowej, Ratownictwo medyczne, Rozmaitości
          W13 Znieczulenia miejscowe, Medycyna Ratunkowa - Ratownictwo Medyczne

          więcej podobnych podstron