Porażenie połowicze, to zespół objawów neurologicznych.

Przyczyny:

• Zawał mózgu

• Rozmięknienie w okolicy unaczynienia tętnicy środkowej

• Uraz

• Udar

• Guz mózgu

Jeżeli zator usytuowany jest na początku tętnicy a krążenie oboczne jest słabo wydolne to powstaje rozległe porażenie połowicze po stronie p[przeciwnej, z niedowidzeniem połowiczym, z połowicznymi zaburzeniami czucia powierzchownego. Jeżeli jest to półkula dominująca powstają afazje.

Usprawnianie;

U chorych porażeniem kończyny górnej może dojść do uszkodzenia splotu barkowego przez rozciągniecie. Zapobieganie temu zjawisku polega na wczesnym uniesieniu kończyny za pomocą szyny oraz ruchy bierne.

Programowanie usprawniania ruchowego i kompleksowej rehabilitacji uzależniony jest przez dokładną ocenę możliwości ruchowych i przewidywany pułap max osiągnięć zakresie sprawności psychofizycznej i przydatności społeczno-zawodowej.

Zwykle pacjenci z lewostronnym porażeniem maja większe trudności w opanowaniu czynności życia codziennego.

Właściwa reedukacja czynności ruchowych, wymaga wielokrotnego, intensywnego powtarzania przy pełnym rozluźnieniu mięśni i równowadze emocjonalnej.

Sygnały mające na celu uaktywnienie sprzężenia zwrotnego powinny być silne i czyste.

Przy słabej prioprorecepcji wzmacniać sygnały należy bodźcami wzrokowymi dźwiękowymi i Dotykowymi.

W impulsacji ruchowej ważne jest, aby edukować ruchy funkcjonalne, zapewniając rozwój apraksji oraz przekształcanie ruchów prostych wielofunkcyjna działalność ruchowa.

OKRES OSTRY.

Właściwe ułożenie pacjenta, częste zmiany pozycji. Ćwiczenia bierne, a czasem i oddechowych. Należy unikać zakładania kroplówek do kończyn porażonych, gdyż uniemożliwia to wykonanie ruchów biernych. Ułożenie winno gwarantować swobodny dostęp do kończyn.

Powstawanie przykurczu zgięciowego nadgarstka, winno być zabezpieczone poprzez odpowiednie ułożenie, czyli zgięcie nadgarstka ( hiperekstenzji), w łuskach.

Ćwiczenia bierne zaczyna się od stawów dystalnych. Jeżeli ruchom biernym towarzyszy bolesność ich zakres w tym okresie należy zmniejszyć do granicy pobudzenia bólowego.

Jak najszybciej należy przechodzić do ćwiczeń wieloosiowych wieloosiowych wielopłaszczyznowych. Wielopłaszczyznowych przytomnych pacjentów należy włączać ćwiczenia wspomagane oraz czynnych sterowanych przez zdrowe kończyny chorego.

Ćwiczenia oddechowe stosuje się u pacjentów zaburzeń świadomości i uszkodzeń pnia mózgu. Polegają na:

1. Wspomaganiu wydechu uciskiem klatki piersiowej i brzucha,

2. Unoszenie kończyn podczas wdechu.

3. Oklepywaniu klatki piersiowej

Opieka urologiczna polega na zapewnieniu odpływu moczu i zapobieganiu zapaleniu dróg moczowych.

Pionizacja pacjenta, którą wprowadza się po okresie leżenia winna przebiegać następująco:

• Wprowadzana częściowo okresie 7-10 dni,

• Przystosowanie pacjenta do pozycji siedzącej w łóżku

• Później ze spuszczonymi nogami

• Fotel lub wózek inwalidzki

• Początkowo nie powinien przekraczać kilku minut, aż do spożywania posiłków w pozycji siedzącej

• Jeżeli pacjent nie męczy się w pozycji siedzącej na leży wprowadzać naukę wstawania i chodzenia

• Rozpoczyna się od chodzenia przy łóżku i drabinkach,

W okresie obniżonego napięcia wskazany jest masaż wzbudzający trofikę mięśni. W miarę odzyskiwania władzy nad porażonymi kończynami stosuje się ćwiczenia w podwieszeniu oraz ćwiczenia w wodzie. Polecać należy pacjentowi ćwiczenia przed lustrem, aby miał możliwość kontroli zborności ruchów. Nie wolno zapominać o ćwiczeniach ruchów manipulacyjnych.

Manipulacyjnych okresie przewlekłym gdzie stan ruchowy pacjentów staje się stacjonarny należy, przystosowywać pacjenta do adaptacji inwalidztwa. Jeżeli nie istnieje możliwość pełnego powrotu utraconych zdolności, błędem psychoterapeutycznym jest uświadamianie pacjentowi, iż może powrócić do pełnego wyzdrowienia. Należy natomiast uświadomić go, iż utracone zdolności winien zastępować ruchami zdrowych kończyn.

Dom pacjenta należy wyposażyć w odpowiednie pomoce, zapobiegające niewydolności psychoruchowej pacjenta.

Zaopatrzenie ortopedyczne:

---