887


  1. Własność intelektualna - definicja, istota, zakres przedmiotowy.

Jest to wytwór ludzkiego umysłu (intelektu) mającym charakter dobra tzw. niematerialnego. Wynika z pracy umysłowej. Istotnym faktem jest tu obecność wiedzy chronionej prawem (jawnej), zarówno w obszarze kapitału ludzkiego, jak i kapitału strukturalnego. Nie dotyczy wiedzy „niechronionej” będącej uzupełnieniem wiedzy chronionej. Wiedza chroniona może być własnością pracownika, pracodawcy lub współwłasnością tych dwóch podmiotów. Uzupełnieniem wiedzy chronionej jest wiedza tzw. „wolna”- niczym i przed nikim niechroniona. Wiedza chroniona prawem (ex lege) jest określana jako własność intelektualna (to ta część wiedzy zgromadzonej przez przedsiębiorstwo i posiadanej przez jego pracowników, która jest jawna (nie utajniona) i chroniona prawem.)

Pod pojęciem własności intelektualnej należy rozumieć prawa związane z działalnością intelektualną w dziedzinie literackiej, artystycznej, naukowej  i przemysłowej, obejmujące:

0x01 graphic

W zasadzie własność intelektualna w szerokim znaczeniu obejmuje też tajemnicę handlową. Na podstawie traktatów TRIPS (ang: Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights) tajemnica prawnie chroniona stała się elementem wchodzącym w skład własności intelektualnej), również know - how, mimo że są one niejawne (utajnione). Traktowane są jako odrębny przedmiot ochrony własności intelektualnej.

  1. Utwory, rozwiązania, oznaczenia - podobieństwa i różnice.

Przyjmując za kryterium podziału wiedzy jawnej chronionej jej przedmiot, można tę wiedzę podzielić na trzy podstawowe grupy:

Do rozwiązań zalicza się: wynalazki, wzory (użytkowe, przemysłowe), topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Oznaczenia to: nazwy handlowe (oznaczenia podmiotów gospodarczych), oznaczenia towarów i usług, znaki oznaczenia geograficzne, znaki towarowe oraz oznaczenia przedsiębiorców)

Utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (to między innymi: opracowania wyników prac badawczych, dzieła artystyczne, ale i programy komputerowe).

W praktyce gospodarczej często występuje wiedza jawna mieszana, to znaczy taka, która zawiera jednocześnie utwory i rozwiązania, rozwiązania i oznaczenia, a nawet utwory, rozwiązania i oznaczenia. Przykładem tej sytuacji jest opakowanie towaru. Może ono być - jako takie - znakiem towarowym, może posiadać znak towarowy, który jest równocześnie utworem i oznaczeniem przedsiębiorstwa - nazwą handlową, może być wytworzone według sposobu chronionego patentem, a może być także chronionym wzorem użytkowym lub przemysłowym.

PODOBIEŃSTWA:

RÓŻŃICE:

  1. Zakres przedmiotowy prawa własności intelektualnej, podstawowe akty prawne (źródła prawa krajowego).

Własność intelektualna to prawa związane z działalnością intelektualną w dziedzinie literackiej, artystycznej, naukowej  i przemysłowej, obejmujące:

Podstawowymi aktami polskiego prawa, regulującymi kwestie dotyczące własności intelektualnej, są:

  1. Własność w sensie prawnym (art. 45. k.c.).

K.C. Art. 45.  Rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne,

Np. przedsiębiorstwo jest traktowane w charakterze przedmiotowym (np. może być sprzedane lub kupione)

  1. Prawo własności rzeczy a prawo do własności intelektualnej (różnice pojęciowe).

Pojęcie własności wg kodeksu cywilnego łączy się nierozerwalnie z rzeczą, rzeczą są wyłącznie przedmioty materialne. Zgodnie z art. 140 k.c „w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy oraz może nią rozporządzać”

Prawo rzeczowe dotyczy aktywów i rzeczy materialnych mogących podlegać transakcji kupna i sprzedaży. Jasno określona i łatwa jest ochrona prawna.

Prawo własności intelektualnej dotyczy aktywów niematerialnych (w tym wiedzy jawnej chronionej), a ochrona prawna jest trudniejsza

  1. Aktywa niematerialne i prawne jako przedmiot prawa własności intelektualnej.

Wartości niematerialne i prawne - nabyte przez jednostkę, nadające się do gospodarczego wykorzystania, prawa majątkowe przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

Żeby nabyte prawa majątkowe zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych, przewidywany okres użytkowania w danej firmie powinien być dłuższy niż 12 miesięcy.

Aktywa niematerialne - występują w bilansie jako wartości niematerialne i prawne.

  1. Kapitał intelektualny, własność intelektualna, aktywa niematerialne, zasoby niematerialne - znaczenie i zakres pojęciowy.

Obserwacja rynku wskazuje na zjawisko malejącego znaczenia zasobów (czynników) materialnych w budowaniu wartości firmy. Czynnikiem, którego udział ma coraz większe znaczenie, jest umiejętność wykorzystywania zasobów niematerialnych, czyli kapitału intelektualnego.

Kapitał intelektualny definiowany jest bardzo różnie. Najwięcej zwolenników ma podejście szwedzkiej firmy Skandia, uznanej za prekursora zarządzania kapitałem intelektualnym, ponieważ w raporcie finansowym w roku 1994 jako pierwsza firma na świecie przedstawiła również załącznik dotyczący kapitału intelektualnego [1]. Według modelu Skandii na kapitał intelektualny składa się kapitał ludzki i kapitał strukturalny (Rysunek 1.1). Kapitał ludzki to ta część niematerialnych wartości, która nie jest własnością przedsiębiorstwa. Pracownik, opuszczając miejsce pracy, zabiera te wartości ze sobą. Kapitał ludzki tworzy przede wszystkim wiedza pracowników, w tym wiedza „cicha” (ang. tacit) oraz wiedza jawna chroniona prawem. Pozostałe elementy kapitału ludzkiego to umiejętności pracowników oraz podatność na tworzenie i wprowadzanie innowacji.

Rysunek 1.1 Składniki kapitału intelektualnego - model Skandii

0x01 graphic

Źródło: Kotarba W. (red.) „Ochrona wiedzy a kapitał intelektualny organizacji”, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2006 [2].

Własność intelektualna to ta część wiedzy zgromadzonej przez przedsiębiorstwo i posiadanej przez jego pracowników, która jest jawna (nie utajniona) i chroniona prawem + know-how, tajemnica handlowa, nazwa handlowa, marka, reputacja, kultura organizacyjna, relacje z klientami, przywództwo, goodwill, domeny internetowe.

Aktywa niematerialne - są częścią składową kapitał intelektualnego, który wpływa na zdobywanie przewagi konkurencyjnej oraz pozyskiwanie kapitału klientów. Są w zasadzie kapitałem strukturalnym. Są zespołem wyodrębnionych aktywów firmy jako jeden podzbiór (własność intelektualna przedsiębiorstwa), przeciwstawiając je aktywom materialnym uwzględnianym w rachunkowości. Są „nie mającymi fizycznej ani finansowej postaci czynnikami, będącymi własnością przedsiębiorstwa, które będą dla niego źródłem korzyści w przyszłości”.

Mogą być „miękkie” (są istotą struktury społecznej przedsiębiorstwa i społecznych relacji z otoczeniem, kulturą, wiedzą) i „twarde” (technologiczne aktywa niematerialne, strategia, style zarządzania, modele biznesowe).

Zasoby niematerialne są pojęciem szerszym od aktywów niematerialnych. Obejmują również zasoby ludzkie. Dużą rolę odgrywają tu zasoby niewidzialne (niewidoczne), takie jak renoma firmy, kultura organizacyjna, wiedza, unikatowe umiejętności, doświadczenie czy innowacje.

  1. Charakterystyka (cechy) dóbr niematerialnych, które podlegają ochronie własności intelektualnej.

Prawo własności intelektualnej pozwala na zapewnienie sobie wyłączności właśnie w zakresie niematerialnych składników przedsiębiorstwa. Obejmuje dość szeroki zakres tematyczny. Najczęściej wskazuje się na:

Przedmiotem ochrony nie są przedmioty materialne, lecz pewne dobra stanowiące zjawiska o charakterze niematerialnym. Dobra niematerialne to dobra występujące w obrocie cywilnoprawnym, nie posiadające postaci materialnej. Stanowią one wynik trzech twórczości: artystycznej, naukowej i wynalazczej.

Cechą wspólną wszystkich praw własności intelektualnej jest to, że dają uprawnionemu możliwość zakazania innym pewnych czynności związanych zazwyczaj z gospodarczą eksploatacja dóbr będących przedmiotem ochrony.

  1. Charakter, istota, funkcje praw własności intelektualnej.

Prawa własności intelektualnej spełniają 3 funkcje:

  1. Funkcja ochronna

  2. Funkcja monopolizująca - wyłączny charakter własności intelektualnej

  3. Funkcja wynagradzająca - dana osoba, która jest twórcą dzieła dostaje dochód. Prawa własności intelektualnej regulują jakie konkretne rzeczy mogą posiadać ochronę prawną.

  1. Ochrona dóbr osobistych (przepisy kodeksu cywilnego).

Dobra osobiste - chronione prawem dobra o charakterze niemajątkowym przysługujące każdemu człowiekowi (osobie fizycznej) a także osobom prawnym.

Kodeks cywilny nie zawiera definicji dóbr osobistych, poprzestając na ich przykładowym wyliczeniu. W procesach sądowych najczęściej wskazywanymi dobrami osobistymi są dobre imię i godność człowieka, które to składają się na użyte w art. 23 KC pojęcie czci.

Ochrona dóbr osobistych może mieć charakter:

  1. Utwór jako przedmiot prawa autorskiego.

1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2) plastyczne;

3) fotograficzne;

4) lutnicze;

5) wzornictwa przemysłowego;

6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7) muzyczne i słowno-muzyczne;

8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9) audiowizualne (w tym filmowe).

2.1 Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.

3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

  1. Opublikowanie, rozpowszechnianie utworu - aspekty prawne.

1. W rozumieniu ustawy:

1) utworem opublikowanym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został zwielokrotniony i którego egzemplarze zostały udostępnione publicznie;

2) opublikowaniem równoczesnym utworu jest opublikowanie utworu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą w okresie trzydziestu dni od jego pierwszej publikacji;

3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został w jakikolwiek sposób udostępniony publicznie;

4) nadawaniem utworu jest jego rozpowszechnianie drogą emisji radiowej lub telewizyjnej, prowadzonej w sposób bezprzewodowy (naziemny lub satelitarny) lub w sposób przewodowy;

5) reemitowaniem utworu jest jego rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru;

6) wprowadzeniem utworu do obrotu jest publiczne udostępnienie jego oryginału albo egzemplarzy drogą przeniesienia ich własności dokonanego przez uprawnionego lub za jego zgodą;

7) najmem egzemplarzy utworu jest ich przekazanie do ograniczonego czasowo korzystania w celu bezpośredniego lub pośredniego uzyskania korzyści majątkowej;

8) użyczeniem egzemplarzy utworu jest ich przekazanie do ograniczonego czasowo korzystania, niemające na celu bezpośredniego lub pośredniego uzyskania korzyści majątkowej;

9) odtworzeniem utworu jest jego udostępnienie bądź przy pomocy nośników dźwięku, obrazu lub dźwięku i obrazu, na których utwór został zapisany, bądź przy pomocy urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego, w którym utwór jest nadawany;

10) technicznymi zabezpieczeniami są wszelkie technologie, urządzenia lub ich elementy, których przeznaczeniem jest zapobieganie działaniom lub ograniczenie działań umożliwiających korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań z naruszeniem prawa;

11) skutecznymi technicznymi zabezpieczeniami są techniczne zabezpieczenia umożliwiające podmiotom uprawnionym kontrolę nad korzystaniem z chronionego utworu lub artystycznego wykonania poprzez zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia, w szczególności szyfrowania, zakłócania lub każdej innej transformacji utworu lub artystycznego wykonania lub mechanizmu kontroli zwielokrotniania, które spełniają cel ochronny;

12) informacjami na temat zarządzania prawami są informacje identyfikujące utwór, twórcę, podmiot praw autorskich lub informacje o warunkach eksploatacji utworu, o ile zostały one dołączone do egzemplarza utworu lub są przekazywane w związku z jego rozpowszechnianiem, w tym kody identyfikacyjne.

2. Ilekroć w ustawie jest mowa o równowartości danej kwoty wyrażonej w euro, należy przez to rozumieć jej równowartość wyrażoną w walucie polskiej, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu euro, lub jej równowartość wyrażoną w innej walucie, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu euro oraz średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dokonanie czynności.

[ROZPOWSZECHNIANIE UTWORU PRZEZ SATELITĘ] 1. Rozpowszechnianiem utworu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, drogą emisji radiowej lub telewizyjnej, prowadzonej w sposób satelitarny jest jego rozpowszechnianie poprzez wprowadzenie przez organizację radiową lub telewizyjną i na jej odpowiedzialność, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do drogi przekazu prowadzącej do satelity i z powrotem na Ziemię.

  1. Twórca jako podmiot prawa autorskiego

1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

2. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

3. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

  1. Regulacje prawne w przypadku współtwórczości.

  1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.

  2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.

  3. Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy wszystkich współtwórców.

  4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego do całości utworu. Uzyskane świadczenie przypada wszystkim współtwórcom, stosownie do wielkości ich udziałów.

  5. Do autorskich praw majątkowych przysługujących współtwórcom stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych.

Art. 10. Jeżeli twórcy połączyli swoje odrębne utwory w celu wspólnego rozpowszechniania, każdy z nich może żądać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie tak powstałej całości, chyba że istnieje słuszna podstawa odmowy, a umowa nie stanowi inaczej

  1. Twórca, prawa autorskie, treść prawa autorskiego, autorskie prawa osobiste, autorskie prawa majątkowe.

Istnieją trzy możliwości wskazania momentu powstania ochrony prawnej praw autorskich:

  1. moment ustalenia utworu (jego uzewnętrznienia, zapoznania z jego treścią co najmniej jednej osoby poza twórcą);

  2. moment utrwalenia utworu (zapisania utworu na dowolnym nośniku materialnym w sposób umożliwiający co najmniej jednokrotne odtworzenie jego treści);

  3. moment rozpowszechnienia utworu (jego upublicznienia poprzez stworzenie możliwości zapoznania się z jego treścią bliżej nieokreślonej grupie odbiorców).

Ochrona prawna praw autorskich i praw pokrewnych w ramach i na podstawie prawa autorskiego przysługuje od najwcześniejszego z podanych momentów, tj. od momentu ustalenia utworu.

Podział praw autorskich

Prawa autorskie i prawa pokrewne można podzielić na dwie grupy:

  1. prawa osobiste (niemajątkowe) oraz

  2. prawa majątkowe.

Co to są prawa osobiste twórcy?

Prawa osobiste twórcy chronią nieograniczona oraz niepodlegajacą zrzeczeniu się lub zbyciu osobistą wieź emocjonalną twórcy z utworem. Na zbiór praw osobistych twórcy składają się następujące uprawnienia:

  1. prawo do autorstwa utworu (przypisywania sobie stworzenia danego dzieła oraz podawania się za jego twórcę)'

  2. prawo do oznaczania utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;

  3. prawo do decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;

  4. prawo do nadzoru nad poszanowaniem nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania oraz

  5. prawo do nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Co to są prawa majątkowe twórcy na utworze?

Prawami majątkowymi twórcy na utworze są:

  1. prawo do wynagrodzenia za korzystanie z utworu;

  2. prawo do korzystania z utworu (np. poprzez udzielanie licencji na korzystanie z utworu przez inne podmioty) oraz

  3. prawo do rozporządzania utworem (np. sprzedaży utworu, a właściwie praw autorskich praw majątkowych do niego innym podmiotom).

  1. Ochrona autorskich praw osobistych i majątkowych.

Ochrona osobistych praw autorskich następuje w dwóch sytuacjach [3]. Po pierwsze, w momencie kiedy autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, autor ma prawo żądać zaniechania takiego działania. Po drugie, w chwili, kiedy autorskie prawa osobiste zostały już naruszone, autor może żądać od osoby, która dopuściła się tego naruszenia, czynności niezbędnych do usunięcia jego skutków, między innymi złożenia publicznego oświadczenia. Autor może również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub rozwiązania alternatywnego (np. przekazania pieniędzy na cel społeczny). Przewidziane prawem jest także wniesienie przez autora powództwa o ochronę praw osobistych.

Podstawą ochrony majątkowych praw autorskich jest art. 79 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z jego zapisem twórca może żądać od osoby naruszającej jego prawa: zaniechania naruszenia, wydania uzyskanych korzyści albo zapłacenia w podwójnej (a w przypadku naruszenia zawinionego - potrójnej) wysokości stosownego wynagrodzenia z chwili jego dochodzenia. Autor ma prawo domagać się od sprawcy naprawienia wyrządzonej szkody. Jeżeli sprawca dokonał naruszenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, uprawniony autor może domagać się wpłaty odpowiedniej sumy na Fundusz Promocji Twórczości.

  1. Czas trwania i sposób obliczania autorskich praw majątkowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu:

  1. od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich - od śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych;

  2. w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany - od daty pierwszego rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość;

  3. w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca - od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony - od daty jego ustalenia;

  4. w odniesieniu do utworu audiowizualnego - od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego.

Czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach pełnych następujących po roku, w którym nastąpiło zdarzenie j.w.

  1. Umowa o przeniesienie praw autorskich a umowa licencyjna.

Umowy przenoszące prawo - czyli takie, w których autor przekazuje swoje dzieło do obrotu, a jakiś procent zysku będzie wpływał do autora (2,5% muzyka, 8-12% literatura % ceny brutto) może też być wynagrodzenie ustalone ryczałtowo (należy tu być ostrożnym, do dzieł które szybko się starzeją: utwory reklamowe, prasowe, poradnikowe z dziedziny medycyny, prawa) umowy te nie są typem umów dominujących ą nimi

Umowy licencyjne - czyli upoważniające do korzystania z utworu czy innego przedmiotu własności intelektualnej. Licencja to upoważnienie do korzystania w określonym zakresie. Zakres ten powinien być określony w trzech aspektach:

• w jakim czasie

• na jakim terytorium

• na jakich polach eksploatacji (w jaki sposób)

Te trzy warunki można dowolnie kształtować w umowie np. właściciel praw autorskich może upoważnić w umowie licencyjnej do sprzedaży utworu np. do 2004 r. na terytorium RP albo Wielkopolski i Białorusi, tylko na tradycyjnych taśmach. Z tych trzech warunków musi być wskazany trzeci, czyli pola eksploatacji. Jeśli w umowie jest napisane, że autor udziela licencji na wszystkich polach eksploatacji to taka umowa z mocy prawa jest nieważna. Ta pewna restrykcyjność ma na celu chronienie dobra twórcy, bowiem jego wynagrodzenie jest uzależnione od liczby pól eksploatacji.

  1. Przepisy prawa autorskiego w zakresie umowy licencyjnej.

Umowa licencyjna jest to umowa, na podstawie której twórca uprawnia licencjobiorcę do korzystania z utworu w określony sposób. W odróżnieniu od umów o przeniesienie praw autorskich poprzez umowy licencyjne autor nie wyzbywa się autorskich praw majątkowych, a jedynie upoważnia do korzystania z utworu na określonym polu eksploatacji.

Umowy licencyjne zgodnie z art. 67 ust.2 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych dzieli się na:

Licencja wyłączna musi być udzielona w formie pisemnej pod rygorem nieważności, natomiast ustawodawca nie przewidział, żadnej koniecznej formy do udzielenia licencji niewyłącznej. Zatem licencja niewyłączna jest ważna niezależnie od formy w jakiej jej udzielono.

Treść umów licencyjnych można kształtować w dowolny sposób. Jednak konieczne jest zawarcie oznaczenia utworu oraz pól eksploatacji. Powinno się także uwzględniać w umowie miejsce i czas korzystania z utworu.

Korzystanie z utworu

W przypadku licencji wyłącznej, podobnie jak przy umowach o przeniesienie autorskich praw majątkowych, uznaje się za konieczne wymienienie pól eksploatacji, na których licencjobiorca będzie korzystał z utworu.

Jak wynika z art. 41 ust.2 prawa autorskiego umowa licencyjna obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Ich przykładowy katalog znajduje się w art. 50 prawa autorskiego. Umowa może zawierać postanowienia co do pól eksploatacji znanych tylko w chwili jej zawarcia.

Jednak w wypadku licencji niewyłącznej, co do której ważności nie jest wymagana forma pisemna, brak wymienionych w niej pól eksploatacji nie powoduje nieważności umowy. Zgodnie z art. 49 ust. 1 prawa autorskiego, jeżeli sposób korzystania z utwory nie jest w niej określony lub nie można go ustalić, to powinien być zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami.

Inne postanowienia umowne

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej to :

  1. Producent, wydawca jako podmiot prawa autorskiego.

Producent lub wydawca - osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach , na których utrwalono utwór, albo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób przy rozpowszechnianiu utworu. W szczególności:

Producent lub wydawca

- jest często podmiotem autorskich praw majątkowych, z reguły jako następca prawny twórcy także z mocy ustawy ( np. nabywa prawa majątkowe do encyklopedii lub publikacji periodycznej -art. 11)

- z mocy ustawy zastępuje twórcę w wykonywaniu prawa autorskiego dopóki nie ujawni on swego autorstwa art.8

  1. Ochrona wizerunku.

Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:

  1. osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;

  2. osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

  1. Wyłączenia ustawowe z zakresu ochrony prawa autorskiego - PATRZ TEŻ PKT. 24

Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego:

1) akty normatywne lub ich urzędowe projekty,

2) urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,

3) opublikowane opisy patentowe lub ochronne,

4) proste informacje prasowe.

  1. Prawa pracodawcy związane z pozyskiwaniem autorskich praw majątkowych do utworu oraz programu komputerowego.

Sytuację wynikającą ze stosunku pracy reguluje art. 12 Ustawy, w myśl którego pracodawca nabywa prawa autorskie do utworu pracowniczego w tym zakresie, który wynika z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W przypadku nieoznaczenia w umowie pól eksploatacji, do których pracodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe, należy uwzględniać m. in. zakres działania pracodawcy. Aby utwór miał „charakter pracowniczy” i znajdowała zastosowanie regulacja przewidziana w art. 12, niezbędne jest, aby stworzenie utworu nastąpiło „w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy”, tzn. stworzenie danego dzieła należało do zakresu zadań (obowiązków) pracownika. Obowiązki takie mogą być sprecyzowane w samej umowie o pracę, w bezpośrednich poleceniach służbowych (wydanych w granicach obowiązków pracowniczych danego twórcy), w układach zbiorowych i normach wewnątrzzakładowych.

Art. 12 nie ma zastosowania do utworów stworzonych na zamówienie, na podstawie umowy o dzieło lub umowy zlecenia, a także do utworów stworzonych w ramach konkursu. We wszystkich tych przypadkach kwestia ewentualnych uprawnień zamawiającego do eksploatowania utworu oceniana jest w świetle przepisów rozdz. 5 Ustawy, które dla przejścia prawa, a nawet udzielenia licencji, jako warunek konieczny wymagają m. in. wyraźnego wymienienia w umowie pól eksploatacji, co eliminuje możliwość ustalenia prawa korzystania z utworu przez zamawiającego na podstawie dorozumianej woli stron. W takim przypadku prawo autorskie może zostać przeniesione na inną osobę jedynie wskutek umowy (art. 41 Ustawy). Oznacza to, iż prawa autorskie nie przysługują pracodawcy automatycznie i musi uzyskać wcześniejszą zgodę pracownika, by móc z nich skorzystać.

Zakres osobistego prawa autorskiego przysługującego pracownikowi ulega ograniczeniu, gdy chodzi o programy komputerowe. W takim bowiem przypadku twórcy programu nie służy uprawnienie do decydowania o pierwszym udostępnieniu programu publiczności, prawo do nadzoru nad sposobem korzystania z programu, jak również prawo do nienaruszalności jego treści i formy.

Na mocy art. 74 ust. 3 ustawy, pracodawca nabywa prawa majątkowe do programu stworzonego przez swego pracownika przy wykonywaniu obowiązków ze stosunku pracy w sposób pierwotny, bowiem już od chwili powstania takiego programu.

Szczególna regulacja obowiązuje, gdy chodzi o utwory stworzone przez pracowników i przeznaczone do rozpowszechniania. Jeśli bowiem pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia takiego utworu, nie przystąpi do jego rozpowszechniania, twórca może wyznaczyć mu na piśmie odpowiedni termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym upływie prawa uzyskane przez pracodawcę wraz z własnością przedmiotu, na którym utwór utrwalono, powracają do twórcy, chyba że umowa stanowi inaczej.

  1. Dozwolony użytek chronionych utworów.

Przepisy oddziału 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych upoważniają do korzystania z utworu, bez zgody uprawnionego. Eksploatacja dzieła jest odpłatna lub nieodpłatna. Unormowanie takie wprowadza się ze względów praktycznych i osobistych użytkowników utworów, a także ze względu na interesy publiczne. Dlatego wyróżnia się dozwolony użytek osobisty i publiczny.

Warunki dozwolonego użytku

Dozwolony użytek zgodnie z art. 35 prawa autorskiego nie może naruszać normalnego korzystania z utworu i godzić w słuszne interesy twórcy. Przykładowo Eksploatacja dzieła nie może prowadzić do ekonomicznej konkurencji z korzystaniem, które nie jest objęte dozwolonym użytkiem. Przykładem godzenia w słuszne interesy twórcy jest nieusprawiedliwione zmniejszenie jego dochodów.

Korzystanie z utworu wymaga podania autora i źródła, z którego korzystamy.

Przepisy dozwolonego użytku odnoszą się, do utworów już rozpowszechnionych.

Interpretacja przepisów o dozwolonym użytku nigdy nie może mieć charakteru rozszerzającego.

Dozwolony użytek osobisty

Uregulowany w art. 23 prawa autorskiego dozwolony użytek osobisty umożliwia osobom fizycznym, korzystanie z rozpowszechnionych utworów w zakresie własnego użytku osobistego. Z dzieła można korzystać na wszystkich polach eksploatacji i w dowolnym celu np. edukacyjnym albo rozrywkowym. Jedynie eksploatacja utworu nie może mieć celu komercyjnego. Dla własnych celów osobistych można zwielokrotniać dzieło, na co składa się również jego utrwalanie. Muszą to być pojedyncze egzemplarze. Prócz samego użytkownika zakres dozwolonego użytku osobistego obejmuje również krąg osób pozostających z nim w związku osobistym. Związek taki to przede wszystkim pokrewieństwo, powinowactwo czy stosunek towarzyski.

Dozwolony użytek publiczny

Dozwolony użytek publiczny daje możliwość korzystania z dzieła bez zgody uprawnionego ze względu na interes publiczny oraz potrzeby kulturalno- oświatowe społeczeństwa.
Eksploatacja w ramach dozwolonego użytku publicznego obejmuje :

1. prawo cytatu

Można przytaczać w utworach, które stanowią samoistną całość urywki innych utworów lub drobne utwory w całości. Jednak musi się to wiązać z potrzebą wyjaśnienia, analizy krytycznej, nauczania lub prawami gatunku twórczości. Nie ma ustalonego rozmiaru cytatu. W każdym przypadku kwestia ta podlega ocenie.

W podręcznikach szkolnych, wypisach i antologiach umieszczanie cytatów jest dozwolone tylko ze względu na cel dydaktyczny i naukowy. W tym przypadku twórcy należy się wynagrodzenie.

2. przedruk

Prawo przedruku pozwala na wykorzystywanie w mediach sprawozdań o aktualnych wydarzeniach, różnych aktualnych wypowiedzi, fotografii reporterskich, artykułów na tematy polityczne, gospodarcze, religijne, a także streszczeń utworów, mów wygłoszonych publicznie. W niektórych przypadkach twórcy należy się prawo do wynagrodzenia. Należy pamiętać o wymogu aktualności materiałów wykorzystanych w mediach oraz wykorzystaniu ich w celu informacyjnym.

3. przywilej bibliotek

Biblioteki, archiwa lub szkoły mogą udostępniać nieodpłatnie egzemplarze utworów. Udostępniają swoje zbiory dla celów badawczych lub poznawczych. Mogą zlecać sporządzenie egzemplarzy w celu uzupełnienia zbioru.

4. dozwolony użytek w celach naukowych

Instytucje naukowe i oświatowe mogą korzystać z utworów oraz utrwalać ich fragmenty w celach naukowych lub do prowadzenia własnych badań

5. dozwolony użytek dla dobra osób niepełnosprawnych

Można korzystać z utworów dla dobra osób niepełnosprawnych. Eksploatacja dzieła musi odnosić się bezpośrednio do ich upośledzenia.

6. dozwolony użytek w sferze nadawania utworu

Można rozpowszechniać za pomocą anteny zbiorowej oraz sieci kablowej utworów nadawanych przez radio i telewizję. Jednak grono odbiorców musi być oznaczone i zamknięte. Odbiorcy znajdują się w jednym budynku lub w zespole domów jednorodzinnych, które nie przekraczają 50 gospodarstw.

W ramach dozwolonego użytku publicznego można publicznie odbierać nadawane utwory, za pomocą urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego. Jednak nie można osiągać z tego tytułu korzyści majątkowych.

7. rozpowszechnianie

Możliwe jest rozpowszechnianie utworów wystawionych na stałe w ogólnie dostępnych miejscach takich jak: drogi, ulice, place, ogrody. Rozpowszechnianie nie może być do tego samego użytku.

Dla promocji utworów można rozpowszechniać w katalogach lub innych publikacjach, utwory wystawione w muzeach, galeriach i salach wystawowych.

Jeżeli nawiązanie porozumienia z twórcą napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, można bez jego zgody rozpowszechniać utwory w encyklopediach i atlasach. Autorowi dzieła przysługuje jednak prawo do wynagrodzenia.

W granicach dozwolonego użytku publicznego mieści się również wystawianie publicznie egzemplarza utworu plastycznego (nie osiągając korzyści majątkowych), niektóre działania ośrodków informacji lub dokumentacji, korzystanie z utworów dla celów publicznych, reklamy publicznej.

Dozwolony użytek publiczny zezwala na publiczne wykonanie utworów podczas różnych ceremonii (jeżeli nie jest to związane z osiąganiem korzyści majątkowych i nie jest w celu promocyjnym, reklamowym lub wyborczym). W ramach dozwolonego użytku publicznego mieści się korzystanie z utworów przy prezentacji i naprawie sprzętu oraz korzystanie z obiektu budowlanego, jego rysunku, planu albo innego ustalenia w celu odbudowy lub remontu.

  1. Odpowiedzialność za naruszenie prawa autorskiego.

Odpowiedzialność karna

Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się w/w czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.

Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

  1. Status prawny pomysłów i koncepcji.

Prawo autorskie nie chroni koncepcji, pomysłów, idei, dobra te muszą pozostać wspólną własnością dostępną dla wszystkich. Pr. autorskie nie chroni samej idei czy koncepcji dopóki nie zostanie jej nadana forma, treść, konkrety. Pr. autorskie nie wymaga aby utwór miał formę ukończoną, chroni wszelkie zarysy, szkice, fragmenty.

  1. Opracowanie cudzego utworu jako przedmiot prawa autorskiego.

Jest takim utworem, który powstał z wykorzystaniem cudzej twórczości, w oparciu o cudzy utwór. Jest to w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja. Przy przeróbkach łatwo o plagiat. Opracowanie cudzego utworu nie jest plagiatem, jeżeli:

  1. Ochrona informacji niejawnych - podstawowe regulacje ustawowe.

USTAWA z dnia 5 sierpnia 2010r. O OCHRONIE INFORMACJI NIEJAWNYCH

Ustawa określa zasady ochrony informacji, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania, zwanych dalej „informacjami niejawnymi”.

Informacje niejawne mogą być udostępnione wyłącznie osobie dającej rękojmię zachowania tajemnicy i tylko w zakresie niezbędnym do wykonywania przez nią pracy lub pełnienia służby na zajmowanym stanowisku albo wykonywania czynności zleconych.

Klasyfikowanie informacji niejawnych:

Klauzulę tajności nadaje osoba, która jest uprawniona do podpisania dokumentu lub oznaczenia innego niż dokument materiału. Informacje niejawne podlegają ochronie w sposób określony w ustawie do czasu zniesienia lub zmiany klauzuli tajności

  1. Prawa własności przemysłowej.

Ochrona przedmiotów własności przemysłowej w celu uzyskania pełnej ochrony prawnej wymaga w większości przypadków:

Na warunkach określonych w Ustawie Prawo własności przemysłowej, udzielane są patenty na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe oraz topografie układów scalonych (patrz pakiet „Jak zarejestrować wynalazek/wzór przemysłowy/znak towarowy w celu uzyskania ochrony?”).

Spory dotyczące naruszeń praw własności przemysłowej rozpatrywane są przez sądy. Naruszanie cudzych praw związanych z własnością przemysłową podlega generalnie sankcjom cywilnym, ale w pewnych przypadkach - także sankcjom karnym. Dla różnych rodzajów własności i praw, szczegółowe regulacje w tych sprawach zawierają odpowiednie ustawy. Przykładowymi sankcjami cywilnymi są:

Sankcjami karnymi w postaci grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności, zagrożone jest przykładowo:

rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości o własnym lub cudzym przedsiębiorstwie w celu przysporzenia korzyści lub wyrządzenia szkody.

  1. Wynalazek - definicja, istota, warunki udzielania patentu.

Zaliczane są do projektów wynalazczych (a te do własności przemysłowej)

Patenty są udzielane na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania, bez względu na dziedzinę techniki.

Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on częścią stanu techniki.

Przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.

Za stanowiące część stanu techniki uważa się również informacje zawarte w zgłoszeniach wynalazków lub wzorów użytkowych, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa, nieudostępnione do wiadomości powszechnej, pod warunkiem ich ogłoszenia w sposób określony w ustawie.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Przez uzyskanie patentu nabywa się prawo wyłącznego korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Zakres przedmiotowy patentu określają zastrzeżenia patentowe, zawarte w opisie patentowym. Opis wynalazku i rysunki mogą służyć do wykładni zastrzeżeń patentowych.

Czas trwania patentu wynosi 20 lat od daty dokonania zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym.

Warunki udzielenia patentu jest: zgłoszenie wynalazku (podanie, opis, zastrzeżenie, skrót opisu, inne niezbędne dokumenty). Wynalazek musi spełniać warunki ustawowe wymagane do uzyskania patentu.

Patenty udziela się wyłącznie na wynalazki. Za wynalazki nie uważa się:

  1. Wzory użytkowe - definicja, istota, warunki udzielania prawa ochronnego.

Wzory użytkowe (rozwiązania techniczne dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci, nowe w skali światowej i użyteczne). Zaliczane są do projektów wynalazczych (a te do własności przemysłowej).

Wzorem użytkowym jest nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym, dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci.

Wzór użytkowy uważa się za rozwiązanie użyteczne, jeżeli pozwala ono na osiągnięcie celu mającego praktyczne znaczenie przy wytwarzaniu lub korzystaniu z wyrobów.

Na wzór użytkowy może być udzielone prawo ochronne.

Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego korzystania ze wzoru użytkowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego wynosi dziesięć lat od daty dokonania zgłoszenia wzoru użytkowego w Urzędzie Patentowym.

Zakres przedmiotowy prawa ochronnego określają zastrzeżenia ochronne zawarte w opisie ochronnym wzoru użytkowego.

Udzielone prawa ochronne na wzory użytkowe podlegają wpisowi do rejestru wzorów użytkowych.

Udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego.

Do zgłoszenia wzoru użytkowego stosuje się odpowiednio przepisy odnośnie wynalazku(zgłoszenie itd.) z tym, że :

  1. Zgłoszenie wzoru użytkowego zawiera rysunki.

  2. Zgłoszenie wzoru użytkowego może obejmować tylko jedno rozwiązanie.

  3. Wymóg, o którym mowa w ust. 2, nie ogranicza ujęcia w zgłoszeniu różnych postaci przedmiotu, posiadających te same istotne cechy techniczne zastrzeganego rozwiązania, jak również przedmiotu składającego się z części organicznie lub funkcjonalnie związanych ze sobą.

  1. Wzory przemysłowe - definicja, istota, prawa z rejestracji.

Wzory przemysłowe (nowe i oryginalne postacie wytworu, przejawiające się w szczególności w kształcie, właściwościach powierzchni, barwie, rysunku lub ornamencie, nadające się do wielokrotnego odtwarzania). Zaliczane są do projektów wynalazczych (a te do własności przemysłowej)

  1. Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

  2. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych.

  3. Za wytwór uważa się także:

  1. przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony);

  2. część składową, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje widoczna w trakcie jego zwykłego używania, przez które rozumie się każde używanie, z wyłączeniem konserwacji, obsługi lub naprawy;

  3. część składową, jeżeli może być przedmiotem samodzielnego obrotu.

  1. W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt. 1, ocena nowości i indywidualnego charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech.

Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.

  1. Na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji.

  2. Przez uzyskanie prawa z rejestracji uprawniony nabywa prawo wyłącznego korzystania z wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

  3. Uprawniony może zakazać osobom trzecim wytwarzania, oferowania, wprowadzania do obrotu, importu, eksportu lub używania wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub składowania takiego wytworu dla takich celów.

  4. Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego obejmuje każdy wzór, który na zorientowanym użytkowniku nie wywołuje odmiennego ogólnego wrażenia. Art. 104 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

  5. Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie.

  6. Prawa z rejestracji wzoru udziela się na 25 lat od daty dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym, podzielone na pięcioletnie okresy

Do zgłoszenia wzoru przemysłowego stosuje się odpowiednio przepisy dot. wynalazku.

  1. Znaki towarowe - definicja, istota, przesłanki przyznawania prawa ochronnego.

Znaki towarowe (dowolnego rodzaju oznaczenia przedstawione w sposób graficzny lub dające się w ten sposób wyrazić, które mogą służyć do odróżniania w obrocie towarów lub usług określonego przedsiębiorstwa od towarów lub usług tego samego rodzaju innych przedsiębiorstw). Zaliczane do przedmiotów własności przemysłowej.

Udzielenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji.

  1. Tajemnica przedsiębiorstwa - zakres pojęciowy, informacje, które mogą stanowić tajemnicę, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa.

W działalności gospodarczej przedsiębiorstw istotną rolę pełnią tajemnice handlowe i przemysłowe (inaczej: informacje nieujawnione - zgodnie z terminologią międzynarodową). Regulacja ta jest bardzo zbliżona do tajemnicy przedsiębiorstwa. Na podstawie traktatów TRIPS (ang: Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights) tajemnica prawnie chroniona stała się elementem wchodzącym w skład własności intelektualnej. W świetle art. 39 Traktatu TRIPS informacja może być zakwalifikowana jako tajemnica handlowa, jeżeli jest poufna, ma wartość handlową (skoro jest tajna) i jej właściciel podjął stosowne kroki, by nie została ujawniona (rozwiązania organizacyjne - np. wszelkiego rodzaju regulaminy, oświadczenia, umowy o poufność i techniczne - związane z bezpieczeństwem informacyjnym i informatycznym)

Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się informacje:

Wszystkie trzy elementy muszą wystąpić łącznie, aby informacja spełniała warunek tajemnicy przedsiębiorstwa.

Informacje mogące stanowić tajemnicę:

Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Zgodnie z postanowieniami ustawy naruszenie tajemnicy polega na:

Naruszeniem jest nie tylko w przypadku dokonania, ale również samego zagrożenia takiego czynu nawet, jeżeli do niego nie doszło. Ten zapis ma więc charakter również prewencyjny.

Osoba zobowiązana jest do zachowania tajemnicy prze okres 3 lat od daty ustania stosunku pracy lub innego stosunku prawnego.

Osoba, która naruszyła tajemnicę (ujawniła ją innej osobie lub wykorzystała do we własnej działalności, podlega karz grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności do lat 2.

  1. Oznaczenie przedsiębiorcy, marka, renoma, reputacja, wizerunek - zakres ochrony prawnej.

Oznaczenie przedsiębiorcy to jego marka, renoma, reputacja, wizerunek - stanowią one złożony element własności intelektualnej. Przedsiębiorcy przysługuje, w zależności od przedmiotu ochrony, wybór między roszczeniami dotyczącymi:

Renoma - ogół pozytywnych wyobrażeń i ocen konsumentów o wyrobach tego przedsiębiorstwa. Może być traktowana jako dobro osobiste osoby prawnej i mają do niej zastosowania K.C.

Marka to nazwa, symbol, termin, wzór, znak graficzny lub ich kombinacja stworzona w celu oznaczenia i odróżnienia dóbr lub usług od innych produktów konkurencyjnych.

Reputacją firmy jest jej wizerunek (odbicie rzeczywistości - to, co otoczenie myśli o firmie) i tożsamość (tożsamość firmy to cele, treść i formy działania, które organizacja pragnie przekazać oraz utrwalić w otoczeniu - elementy służące otoczeniu do identyfikacji firmy).

Oznaczenie przedsiębiorcy chronią ustawy: o prawach autorskich, własności przemysłowej, kodeks cywilny, zwalczaniu nieuczciwej konkurencji

  1. Zakres działalności i zadania Urzędu Patentowego.

Urząd Patentowy RP jest centralnym organem administracji rządowej w sprawach z zakresu własności przemysłowej.

Do zadań Urzędu Patentowego należą:

  1. przyjmowanie i badanie zgłoszeń dotyczących wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych oraz topografii układów scalonych, w celu uzyskania ochrony,

  2. orzekania w sprawach udzielania patentów i dodatkowych praw ochronnych na wynalazki, praw ochronnych na wzory użytkowe oraz znaki towarowe, a także praw z rejestracji wzorów przemysłowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych,

  3. rozstrzyganie spraw w postępowaniu spornym w określonym ustawą,

  4. prowadzenie rejestrów zgłoszeń pkt. 1

  5. wydawanie „Biuletynu Urzędu Patentowego”

  6. udział w pracach organów międzynarodowych, z tytułu zawartych przez RP umów międzynarodowych w sprawach z zakresu własności przemysłowej

prowadzenie centralnego zbioru polskich i zagranicznych opisów patentowych

Z prawnego punktu widzenia TRIPS jest aneksem do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu

Wiedza „cicha” jest ze swej natury nierozerwalnie związana z ludźmi i jest rezultatem ich talentu, zdolności i doświadczeń. Drugi rodzaj wiedzy to wiedza „skodyfikowana” - zorganizowana, usystematyzowana, zapisana, która może być przechowywana i przenoszona w różny sposób, np. w raportach, patentach, w Internecie, itd.

Z prawnego punktu widzenia TRIPS jest aneksem do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu

17


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
887
887
887
887
887 Leclaire Day Dantejskie dziedzictwo 04 W pułapce
886 887
887
887
887
avt 887 Programator sterowany z Nieznany
887
887
II DWK 18 Preludium i fuga gis moll nr 18 BWV 887
887
887

więcej podobnych podstron