0000004

3. PRZEPIĘCIA

wadza się do obliczenia napięcia U_w na wierzchołku słupa. W tym celu stosuje się dwa sposoby postępowania. W pierwszym można potraktować słup jak odcinek linii o impedancji falowej Z,, równej zwykle 100-f-200 fi, włączony między dwie linie: jedną o impedancji Z_z —R, o wartości rzędu 10 fi i drugą (kanał pioruna) o impedancji Z_p, szacowanej zwykle na 200-4-600 fi, i wyznaczyć napięcie metodą analityczną (jako sumę wszystkich fal wychodzących z wierzchołka słupa) lub metodą graficzną Bergerona. W drugim zaś — impedancję słupa Z_s zastąpić elementami o stałych skupionych L_SC_S w układzie r, gdy Z_S<Z_P lub tylko indukcyjnością L_s, gdy Z_S>Z_P. Zastąpienie słupa indukcyjnością L_s sprowadza się w swej istocie do obliczenia maksymalnej wartości napięcia U_wm wg zależności

3. PRZEPIĘCIA

U

wm

(3.108)

gdzie l_pm — wartość szczytowa prądu pioruna. Sumowanie spadku napięcia uzic-

mieniowego RJ_am i indukcyjnego LA —) znajduje uzasadnienie w idealizowa-

\dt/_max

nym kształcie impulsu prądowego, przedstawionym na rys. 3.21c, z którego wynika, że największa stromość narastania prądu piorunowego występuje prawic równocześnie z wartością szczytową. Pominięcie nieznacznego przesunięcia wprowadza obostrzenie do oceny zagrożenia.

Pod wpływem napięcia U_wm może dojść do przeskoku odwrotnego na izolacji linii, gdy przekroczy ono jej wytrzymałość U_u. Porównanie tych dwóch wielkości pozwala określić dopuszczalną wartość rezystancji uziemienia słupa R_s, przy

nie spowodują przeskoku. Wynika ona

której spodziewane wartości I_pm i z zależności

*,<

(3.109)

Jak łatwo zauważyć, nawet wartość rezystancji R_s — 0 nie może zapobiec przeskokowi na izolacji linii, gdy spadek indukcyjny L[ — j przekroczy jej wytrzymałość udarową.    V^d'/_mn*

W czwartym przypadku (rys. 3.24e) piorun uderza w wierzchołek słupa linii z przewodem odgromowym. Prąd piorunu I_p dzieli się na dwa prądy: /, w przewodzie odgromowym o impedancji falowej Z_t i na prąd /„ w słupie o impedancji falowej Z_s. Podział ten wynika z zależności

/„ = 2 /, + /.

z_xh = z_si,

stąd

(3.110)

i -h—i

¹    Z₁+2Z/^P

180