002

A/śrócł osób z dysfunkcją słuchu wyróżniamy

•    osoby niesłyszące (głucha) - mające ubytek słuchu uniemożliwiający rozumienie mowy nawet przy

zastosowaniu aparatu słuchowego

•    osoby słabosłyszącej (niedosłyszące) - które w zależnie od stopnia ubytku słuchu mogą, ale nie muszą korzystać z aparatów słuchowych. Osoby niedosłyszące w komunikacji wspierają się resztkami słuchu. Zazwyczaj też posługują się językiem fonicznym znacznie lepiej od osób głuchych. Nie stanowi to jednak reguły.

Obie grupy nie posiadają żadnych charakterystycznych cech zewnętrznych wyróżniających je spośród innych osób. Identyfikacja osoby z niepełnosprawnością słuchu następuje zwykle dopiero przy próbie nawiązania kontaktu językowego (np. brak reakcji na mowę oraz inne sygnały dźwiękowe, szczątkowa lub słaba umiejętność mówienia, posługiwanie się językiem gestów). Ponadto osoby, które nie słyszą, zwykle w sposób szczególny obserwują twarz rozmówcy. Zauważenie aparatu słuchowego może pomóc nam w rozpoznaniu osoby głuchej lub słabosłyszącej, często jednak jest on niewidoczny (np. ukryty pod włosami).

Określenie "osoby głuche" (zamiast "niesłyszące") jest zgodne z terminologią stosow^?aną w środowisku głuchych. Osoby całkowicie pozbawione słuchu traktują swoją głuchotę jako element identyfikacji społeczno-kulturowej, nie zaś jako rodzaj upośledzenia. Nie uważają się więc za niepełnosprawne czy upośledzone.

STOPIEŃ I OKREŚLENIE UBYTKU SŁUCHU

Stopień upośledzenia percepcji słuchowej (w decybelach)	Określenie upośledzenia słuchu
I od 0 do 20 db	lekkie
II od 20 do 40 db	umiarkowane
III od 40 do 60 db	niezbyt ciężkie
IV od 60 do 80 db	ciężkie
V powyżej 80 db	bardzo ciężkie
VI brak percepcji słuchowej	głuchota totalna

Źródło: J.Kaiser-Grodecka, Upośledzenie - Rewalidacja dzieci i młodzieży z uszkodzeniem słuchu, (w:) Encyklopedia Pedagogiczna, Fundacja Innowacja, Warszawa 1997 r.,s. 891