014

Rys. 1. Miejsca nanoszenia znaków zanurzeń: a) na statku ze skośnym dziobem i rufą z krótkim nawisem, b) na statku z dziobem gruszkowym i rufą z długim nawisem, c) na poszyciu pawęźy, d) na statku z podciętym dziobem

Współcześnie na wielu nowych statkach instaluje się systemy zdalnego i ciągłego pomiaru zanurzeń. Często te systemy sprzęgane są z pokładowym komputerem, co umożliwia ciągłą kontrolę zanurzeń statku. Jednakże dokładność odczytu zanurzeń w tych systemach nie jest zbyt duża - rzędu ±5 cm, stąd nie eliminują one konieczności optycznych odczytów zanurzeń w wypadkach, gdy zachodzi konieczność dokładnego określenia zanurzeń.

Znaki zanurzeń na śródokręciu nanoszone są przede wszystkim na długich statkach. Takie znaki umożliwiają określanie ugięcia kadłuba na śródokręciu pod wpływem obciążeń. Jedną z metod kontroli obciążenia kadłuba statku w trakcie eksploatacji jest obliczenie wielkości jego ugięcia, poprzez porównanie średniej z zanurzeń dziobu i rufy T_s z zanurzeniem na owrężu T_0ł

14