04 (72)

które z konkretyzacji mogą ukazać pełnią jakości estetycznych. Trzeba dodać, żc wyglądy nigdy nic tworzą continuum, ale występując jako pooddziclanc od siebie, narzucają się czytelnikowi sporadycznie i z różną silą,

Szczególną rolą w procesie percepcji literackiego dzieła sztuki, zwłaszcza w analizie utworów poetyckich, odgrywa problem dwuwar-stwy języka. W związku z tym zagadnieniem należy odpowiedzieć na pytanie, skąd wiemy, że czytając utwór literacki, musimy wziąć pod uwagę, że zawarte w nim zdania ze względu na formę są zdaniami orzekającymi i mają charakter zdań stwierdzających, w rzeczywistości są jednak tylko quasi-sądami i chcąc uniknąć nieporozumień, tak właśnie należy je rozumieć. O ile w logice obowiązuje znzk asercji odróżniający tezy systemu od zdań, to w języku literackim takich zdań nie ma, a gdyby nawet były, to zakres ich działania ograniczałby się do

niami, co nie wykluczałoby możliwości zrozumienia ich w jeszcze innej funkcji.¹⁶⁶ Fakt, żc czytelnik odbiera takie zdania jako quasi-sądy, wynika z ukształtowania języka artystycznego w sferze językowo-brzmicniowej i w sposobie tworzenia sensów zdań, który wymusza taką podstawę. Nic ma on wątpliwości, żc występujące w utworze literackim zjawiska językowo-brzraicniowe w konkretnym zastosowaniu nic służą li tylko do przekazania mu czystej informacji. Szczególnie dobrze widać to w poezji, w której wyraźnie zaznacza się atmosfera emo-

lylko wskazują intencjonalnie na przenośne ich znaczenie. W tekście poetyckim w przeciwieństwie do tekstu informacyjnego ważne jest nie lo, czy coś jest realne i dzieje się rzeczywiście, ale czy to, czego w lekturze jesteśmy świadkami, nas zchwyca bez względu na realność sposobu prezentacji.’⁶’ Użyte w wierszu zwroty poza swym dosłownym