9.3. Wykresy liii) tabele /mian zanurzenia dziobu i rufy
po przyjęciu niewielkiej masy
W praktyce eksploatacyjnej z prezentowanych w poprzednim rozdziale wzorów korzysta się rzadko, zwłaszcza że ich stosowanie ograniczone jest do zmian stanu statku o niewielką masę. Natomiast na podstawie tych wzorów projektanci statków' wykonują pomocnicze dokumenty umożliwiające załodze, bez przeprowadzania obliczeń, szybkie uzyskanie informacji o zmianach zanurzeń wywołanych niewielkimi zmianami stanu załadowania jednostki. Najczęściej są to wykresy, skale lub tabele zmian zanurzeń dziobu i rufy statku po przyjęciu na przykład stu ton ładunku, zapasu lub balastu, w' określone miejsce na statku. Na małych jednostkach taki dokument może być wykonany dla masy 50 t, a na bardzo dużych - dla 200 t.
Uwaga 10. W dokumentacjach statków zmiany zanurzeń dziobu i rufy mogą być podawane w metrach lub (częściej) w centymetrach W tym drugim wypadku przed podstawieniem do wzorów w artości te należy zamienić na metry
Przykład wykresu zmian zanurzeń statku po przyjęciu 100 t dla masowca typu B470 zamieszczono w załączniku III, natomiast na rysunku 34 pokazany jest sposób korzystania z takiego wykresu. Graficzno-tabelaryczną odmianę omawianego dokumentu można znaleźć w załączniku V - odnosi się on do kontenerowca komorowego typu B463.
W obu prezentowanych graficznych wersjach dokumentu należy:
- wybrać pionową linię odpowiadającą środkowi przedziału (ładowni, międzypokładu lub zbiornika), do którego przyjmuje się dodatkową masę.
- wybrać poziomą linię odpowiadającą wyporności lub zanurzeniu wypornościowemu statku przed przyjęciem dodatkowej masy,
- w punkcie przecięcia wybranych linii odczytać zmiany zanurzenia dziobu to i rufy - er wywołane przyjęciem masy 100 t i ewentualnie przeliczyć je na metry, jeżeli w dokumentacji były one podane w centymetrach,
- obliczyć rzeczywiste zmiany zanurzenia dziobu i rufy, mnożąc odczytane zmiany od 100 t przez liczbę określającą, ile razy rzeczywista przyjęta masa jest większa od 100 t: