0000078

77

Diagnostyka psychologiczna w profilaktyce i leczeniu

cje neurologiczne. Zakończyło się to jednak zupełnym fiaskiem, gdyż nasze przychodnie neurologiczne nie są jeszcze przygotowane na leczenie tego typu pacjentów. Podjęliśmy więc leczenie w naszej przychodni, współpracując z psychologiem i przychodnią rehabilitacyjną. Polegało ono na odstawieniu posiadanego przez chorych zaopatrzenia ortopedycznego z zaleceniem większej aktywności ruchowej i życiowej, ćwiczeń usprawniających zarówno w domu, jak i w przychodni rehabilitacyjnej, uzupełnianych leczeniem fizykalnym, ograniczaliśmy stosowanie środków przeciwbólowych aż do pełnego wycofania, zapisując w ich miejsce środki o działaniu rozkurczowym na mięśnie prążkowane. Skracaliśmy maksymalnie okres zwolnień lekarskich. Jako jeden z istotnych elementów leczenia zalecaliśmy częste kontrole ambulatoryjne, zwałszcza w początkowym okresie leczenia.

Była to forma psychoterapii zalecana przez Mercera i Vazukę.

Nie mamy opracowanych jeszcze obiektywnych kryteriów leczenia chorych z tym zespołem. Nasza subiektywna ocena, jak również ocena samych chorych jest zachęcająca, tylko 4 z nich przebywa aktualnie na rencie lub zwolnieniu lekarskim.

WNIOSKI

1.    Rozpoznanie i leczenie chorych z pbk wymaga zmodyfikowania metod diagnostycznych i terapeutycznych.

2.    Wyłączenie chorych z pbk z ogólnej populacji cierpiących na bóle dolnego odcinka kręgosłupa stwarza szanse na wypracowanie ściślejszych poglądów na etiopatogenezę, diagnostykę i leczenie tych chorych, u których przyczyna dolegliwości tkwi naprawdę w odcinku lędźwiowo-krzyżowym.

Część druga

Materiał dotyczy tych samych chorych, którzy zostali omówieni w części 1.

Badanie psychologiczne składało się z wywiadu, dotyczącego historii życia pacjenta i aktualnych sytuacji stresowych, które mogły sprowokować lub nasilić zespół bólowy, oraz z baterii testów psychologicznych. Stosowałam Skalę Inteligencji wg D. Wechslera, testy dla organików: G. Kendall, L. Bender i A. Bentona. Testy osobowości: MMPI, Test Zdań Niedokończonych Sachsa, Skalę Niepokoju Cattella, Skalę P—L—T Crumbough i Micholike'a oraz Skalę Objawów Depresyjnych Becka.

Wyniki przeprowadzonych badań przedstawiają się następująco.

Inteligencja: 12% poniżej przeciętnej, 62% przeciętna i 26% ponadprzeciętna.

Cechy uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego ocenione na podstawie anamnezy, posiadanych wyników badania neurologicznego oraz testów Bender, Kendall i Bentona — wystąpiły u 66% badanych chorych.

Osobowość oceniona z punktu widzenia psychologii klinicznej, a wyrażona w terminologii psychiatrycznej. Całość materiału można było podzielić na 4 grupy:

1)    nerwice — 48%

2)    zespoły konwersyjne — 20%

3)    zaburzenia osobowości — 17%

4)    podejrzenia w kierunku zaburzeń psychotycznych — 14%.