0000082

Ryc. 332. Szpiczak. Bardzo liczne drobne, okrągłe, zlewające się ogniska osteolityczne kości sklepienia czaszki.

które na rentgenogramie może nie różnić się od pourazowego (uwaga: zawsze zdjęcia całego tułowia i czaszki) lub wykazywać cechy złamania patologicznego z ogniskami

osteolizy.

Zniszczenia dotyczą najczęściej kręgosłupa, miednicy, żeber i czaszki, nierzadkie są w kościach długich, mostku i łopatce, w rękach i stopach —zupełnie wyjątkowe. W najbardziej typowej swej postaci są to różnej wielkości, przeważnie małe, regularnie okrągłe bezodczynowe ogniska osteolityczne. lecz mogą być również rozległe „geograficzne” zniszczenia, a w kościach długich duże, owalne jamy (podobne jak w osieoclastonm). W kręgach nacieki plazmocytarne mogą spowodować siatkowate zrzeszotnienie. W większości przypadków zmianom towarzyszy rozlana osteoporoza. Wyjątkowo osteoporoza może być jedyną cechą szpiczaka.

Izolowane ogniska szpiczaka umiejscawiają się zwykle w kościach długich i wtedy przypominają łagodną torbiel lub guz olbrzymiokomórkowy. Pojedyncze ogniska szpiczaka w kościach tułowia nie mają charakterystycznych cech rentgenowskich i nie różnią się od osteolitycznego przerzutu.

426 GUZY I ZMIANY GUZOPODOBNE KOŚCI