Zamachy w Szarm el-Szejk uderzyły
Świat—
Terror
Prawdziwy przełom dla turystyki masowej przyniosło dopiero podpisanie w 1979 r. układu pokojowego z Izraelem. Hosni Muburak. następca zabitego w 1981 r. przez islamistów prezydenta Anwara Sadata, postawi! na częściową liberalizację. Jego rząd skoncentrował się na ożywieniu gospodarki i rozwiązywaniu palących problemów społecznych. Jednym z motorów rozwoju gospodarczego kraju miała stać się właśnie turystyka.
W latach 80. rozpoczęło się wznoszenie w dziewiczym terenie wielkich ośrodków turystycznych nad Morzem Czerwonym. Amerykańscy, europejscy i arabscy inwestorzy budowali dziesiątki kompleksów hotelowych w Hurghadzie, Szarm el-Szejk i innych nadmorskich osadach.
Okazało się, że Hgipt to nie tylko piramidy i świątynie, równie wielką siłę przyciągania ma ciepłe morze z bajkowymi rafami koralowymi i niezawodna pogoda. Całe połacie pustyni zmieniły się w nowoczesne miasta pełne hoteli, bungalowów, restauracji, sklepów i kasyn. Do Egiptu wkroczyła turystyka masowa. Nawet średniozamożni Europejczycy czy Amerykanie mogli sobie pozwolić na wakacje nad Morzem Czerwonym bądź rejs po Nilu.
W latach 90. przyszły trudne chwile dla prężnie rozwijającej się branży turystycznej. Doszło do pierwszej serii zamachów terrorystycznych, organizowanych przez fundamentalistów islamskich. W 1993 r. wybuch bomby w kawiarni w Kairze zabił Turka, Szweda i Egipcjanina, 20 osób zo stało rannych. Wiosną 1994 r. zamachowcy ostrzelali statek turystyczny na Nilu, żabi jając przy tym niemiecką turystkę, a jesie-nią w Hurghadzie zabili dwóch Niemców i dwóch Egipcjan. W1996 r. muzułmańscy ekstremiści ostrzelali przed hotelem w Cizie grupę greckich turystów, zabijając 18 7. nich. 18 września 1997 r. dziewięciu niemieckich turystów i egipski kierowca zginęli w autokarze ostrzelanym przed Muzeum Egipskim w Kairze. Punktem kulminacyjnym fali ataków stał się zamach z 17 listopada 1997 r. W pobliżu świątyni Hatszep-sut w Deir el-Bahari koło Luksoru islatniści zamordowali z zimną krwią 38 turystów i 4 Egipcjan. Do zamachu przyznała się Dża-maa al-lslamija, a jego organizatorem był prawdopodobnie obecny numer 2 Al-Kaidy Aimanal-Zawahiri.
Po tym ataku rząd egipski wypowiedział wojnę terrorystom. W regularnych walkach z fundamentalistami zginęło ponad tysiąc osób. Często brutalne kontrakcje sił bezpieczeństwa sprawiły, że w 1998 r. Dżamaa al-lslamija zdecydowała się na jednostronne zawieszenie broni i wyrzeczenie się przemocy. Egipska turystyka potrzebowała kilku lat. by ozdrowieć po tej małej wojnie.
Po doświadczeniach lat 90. w branży turystycznej zaostrzono środki bezpieczeństwa. Przede wszystkim zamknięto dla turystów cały Egipt Środkowy - matecznik terrorystów. Wspaniałe groby w Beni Hassan. cl-Amarna (stolica hetyekiego króla Echnato-na i Nefertiti) czy świątynie Abydos można odtąd podziwiać jedynie na zdjęciach. Wszystkie inne miejsca odwiedzane przez turystów zostuły poddane ścisłemu nadzorowi sił bezpieczeństwa i otoczone siecią umocnionych punktów kontroli.
Zasieki, barykady, samochody pancerne i uzbrojeni po zęby żołnierze w budkach strażniczych lub za płytami pancernymi stali się codziennym widokiem przy egipskich drogach. By zapobiec powtórce tragedii z 1997 r., na wzgórzach wokół Deir el-Bahari. Doliny Królów i Doliny Królowych zbudowano posterunki służb bezpieczeństwa, gotowych do natychmiastowej akcji
MIIITII nr 31 (2515),6sierpnia2005