0000138

TADEUSZ BIELECKI, STANISŁAWA KULIGA, MARIA KONECKA-SŁOTA

WYNIKI BADAN KATAMNESTYCZNYCH CHORYCH, OPEROWANYCH Z POWODU PRZEPUKLINY JĄDRA MIAZDZYSTEGO DOLNEGO ODCINKA KRĘGOSŁUPA LĘDŹWIOWEGO W LATACH 1967—1976 (DONIESIENIE WSTĘPNE)

Z Oddziału Neurologicznego Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Jarosławiu Ordynator Oddziału: dr nauk med. T. Bielecki Dyrektor Zespołu: dr nauk med. K. Malik

W 1934 r. Mixter i Barr udowodnili, że zachodzące w krążku międzykręgo-wym zmiany zwyrodnieniowe doprowadzające w konsekwencji do przepukliny jądra miażdżystego (p.j.m.) mają zasadnicze znaczenie w patogenezie zespołów dolnego odcinka kręgosłupa. Stworzyło to podstawę do szerokiego operacyjnego leczenia tych zespołów.

Od szeregu lat obserwuje się duży umiar w stosowaniu tej metody leczenia. Okazało się, że wyniki leczenia są niezadowalające. W zestawieniach różnych autorów odsetek wyników niepomyślnych waha się od 4 do 45% (Uhl).

Przyczyny tych niepowodzeń niektórzy autorzy (Clement, Gurdian, Haftek) dopatrują się w niewłaściwym wyborze metody zabiegu, niecałkowitej ewakuacji wypadniętego jądra, przeoczeniu przepukliny na innym poziomie, otwai-ciu niewłaściwej przestrzeni oraz zmianach pooperacyjnych, doprowadzających do ucisku lub rozciągania korzeni. Według innych autorów (Mattmann Lindstrom) wyniki leczenia są niejednolite w różnych grupach zawodowych i społecznych; odsetek dobrych wyników jest mniejszy u pracowników sektora państwowego oraz u osób otrzymujących odszkodowania lub renty od towarzystw ubezpieczeniowych. Ostatnio wielu autorów (Hellinger, Kępski) uważa, że pomyślny wynik leczenia operacyjnego w dużej mierze uzależniony jest od właściwego postępowania rehabilitacyjnego.

BADANIA WŁASNE

W latach 1967—1976 z powodu p.j.m. bocznej i w linii środkowej na pozio mie dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego było leczonych 1249 chorych (14,24% ogółu chorych). Na leczenie operacyjne skierowano 131 chorych (10,5%); 100 mężczyzn i 31 kobiet. Wiek chorych wahał się od 18 do 63 lat, średnio dla mężczyzn 46 dla kobiet 42. Czas trwania choroby wahał się od 3 dni do 30 łat. Okres leczenia w oddziale chorych z wypadnięciem bocznym średnio wynosił 28 dni, z wypadnięciem Centralnym 12 dni. 43% chorych przebywało na leczeniu 2 lub więcej razy. Rozpoznanie i zakwalifikowanie do leczena operacyjnego ustalono na podstawie przebiegu klinicznego, zdjęcia przeglądowego kręgosłupa, wyniku badania drożności kanału kręgowego oraz wyników badań płynu mózgowo-rdzeniowego. Radikulografii nie wykonujemy.