140
T. Bielecki, S. Kuliga, M. Konecka-Slota
Tabela 6
Skala inwalidztwa u kobiet w różnych grupach zawodowych
0 |
III |
II |
I |
Razem | ||||||
ilość |
% |
ilość |
% |
ilość |
% |
ilość |
% |
ilość |
% | |
F |
3 |
37,5 |
4 |
50,0 |
1 |
12,5 |
8 |
100 | ||
U |
7 |
100 |
_ |
_ |
_ |
_ |
_ |
_ |
7 |
100 |
R |
13 |
100 |
_ |
— |
_ |
_ |
_ |
_ |
13 |
100 |
Razem |
20 |
71,4 |
3 |
10,7 |
4 |
14,3 |
1 |
3,5 |
28 |
100 |
znaczenie symboli F, U, R, 0, III, n, I jak w tab. 1—5.
Najgorsze wyniki uzyskano w grupie kobiet i mężczyzn pracujących fizycznie. Graficznie przedstawiono je na ryc. 1.
§ Podjęli pracę zawodową
0 Skala inwalidztwa
Ryc. 1.
Z porównania skali bólu ze skalą inwalidztwa wynika, że są one zgodne w grupie kobiet pracujących na roli i mężczyzn pracujących umysłowo. W grupie mężczyzn pracujących na roli i kobiet pracujących umysłowo więcej chorych podjęło pracę, niż wynikałoby to ze skali bólu. Odwrotne stosunki zachodzą w grupie kobiet i mężczyzn pracujących fizycznie.
_ WNIOSKI
1. Co najmniej 10#/o chorych z p.j.m. wymaga leczenia operacyjnego.
2. Stwierdzenie u 6% chorych wypadnięcia w linii środkowej, a skierowanych z rozpoznaniem wypadnięcia bocznego p.j.m., nakazuje dużą ostrożność przy kwalifikowaniu chorych do terapii manualnej i fizykalnej.
3. Leczenie operacyjne daje wynik bardzo dobry u ok. 24% chorych i dobry u ok. 44% chorych.
4. Różnica wyników leczenia w poszczególnych grupach zawodowych wymaga dalszych opracowań.
BfSirOTFK* IFKARSKA