146 147

|'H.

») ^T,>^j 51 ^ ⁺ *p ^ ^TP =⁹ S⁺ 2 *'_p.    °> ^TP * ->    ' V •*

Przy zudanej ilości bitów komparatora oraz znanych czasach i>r»paguuj 1 bloku .jodnobitowego możemy określić (metodą prób) strukturę układu zapew-nlającą minimalny łączny czas propagacji całego układu (patrz zadania 5.Q.

Komparatory w serii 74

Komparator 4-bitowy 7485

Komparatory te można łączyć iteracyjnie z przepływem informacji od mnloj do bardziej znaczących bitów. Typowe czasy propagacji t' = 15 na,

t" = 23 nu.

Komparatory sekwencyjne

Altornatywnym w stosunku do przedstawionych powyżej komparatorów kombinacyjnych Jest komparator sekwencyjny. Jest to synchroniczny układ sekwencyjny porównujący szeregowo odpowiadające sobie bity obu liczb wejściowych, wprowadzanych począwszy od najbardziej lub najmniej znaczących bitów. Na rys. 5*22 pokazano graf komparatora typu Moore'a porównujący liczby wprowadzane od najbardziej znaczących bitów.

Rys. 5.22. Komparator sekwencyjny liczb wprowadzanych od najbardziej zna-,    czących bitów: a) symbol, b) graf, c) kod wyjściowy

5.5. PAMIĘCI STAŁE ROM I PIA

Każdy układ kombinacyjny o N wejściach i M wyjściach można uważać za swoistego rodzaju pamięć. Każdej kombinacji sygnałów wejściowych odpowiada pewna kombinacja wyjść, więc można uważać, ie w pamięci tej zapisane N

jest 2 słów M-bitowych. Konkretna postać poszczególnych słów wynika z funkcji realizowanych przez układ kombinacyjny. Synteza tego układu, której rezultatem jest określony dobór funktorów i połączeń między nimi, ma więc sens operacji zapisu informacji do pamięci. Operacja ta jest dla danego układu jednorazowa, toteż, z uwagi na niezmienną zawartość informacyjną, układ kombinacyjny można uważać za pamięć stałą, tzn. taką, z której poszczególne słowa można jedynie odczytywać na wyjściu, podając na wejście odpowiednią kombinację N-bltową, mającą sens adresu, pod którym zapamiętane jest dane słowo.

\